06 ਫਰਵਰੀ 2024
ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਸੈਂਕੜੇ ਸਨਮਾਨ ਆਏ ਹਨ, ਤੁਹਾਡੇ ਸਭ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ। ਇਹ ਕਦੀ ਕਿਰਾਏ ਦੇ ਵੱਡੇ ਹਾਲ ਵਿੱਚ, ਤੇ ਕਦੇ ਪੇਟੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਤੇ ਕਦੇ ਮੇਜ਼ਾਂ ਤੇ ਕੱਠੇ ਜਿਹੇ ਕਰ ਕਰ ਸਾਂਭਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ “ਮੋਗਾ” ਆ ਕੇ, ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ, ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪੱਕੀ ਥਾਂ, ਪੱਕਾ ਘਰ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਜਨਮਦਿਨ ਤੇ, ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਨਵੀਆਂ ਸ਼ੈਲਫ਼ਾਂ ਪਾ, “ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ” ਤੇ “ਮੇਰੀ ਰੂਹ” ਦੇ ਵਿਚਲੇ “ਸਾਡੇ ਮੋਹ” ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਇੱਜ਼ਤ ਸ਼ਾਨ ਨਾਲ ਸਜਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਅਸੀਸ। - ਮਨਦੀਪ
06 ਫਰਵਰੀ 2024
ਕਈ ਵਾਰ ਤੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਕਾਹਦੀ ਬਣੀ ਹਾਂ, ਅਤਿਅੰਤ ਸਹਿਣਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹਾਂ।
ਹੁਣੇ, ਦਿਲ ਤੋਂ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ ਹੈ “ਮਾਂ” ਦੀ। - ਮਨਦੀਪ
05 ਫਰਵਰੀ 2024
ਖ਼ਾਸੇ ਦਰਦ ਦੇ ਅੱਗੇ “ਹਾਸੇ” ਹੁੰਦੇ ਹਨ
ਤੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਹੜ੍ਹਾਂ ਅੱਗੇ “ਬੰਨ੍ਹ” - ਹਮ
20 ਜਨਵਰੀ 2024
ਪਿਆਰ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ ? ਜੇ ਵਧਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਿਆਰ ਹੈ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਮਨ ਲਓ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ਮਤਲਬ ਹੈ ਜਾਂ ਓਸਦਾ ਕੋਈ ਸਮਝੌਤਾ ਹੈ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ। ਕੋਈ ਧੌਣ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਰੱਸਾ ਹੈ, ਮੋਹ ਦੇ ਤੰਦ ਨਹੀਂ ਹਨ।
ਇੱਕ ਤਰਫ਼ਾ ਪਿਆਰ ਜ਼ਹਿਰ ਹੈ, ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਤੇ ਤੁਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਿਆਰ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਨਾਲ ਵਧਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਵੀ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ। ਪਿਆਰ ਸਮਰਪਣ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪਿਆਰ ਸਵੀਕਾਰਨਾ ਵੀ ਹੈ, ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਹੈ, “ਹਾਂ” ਹੈ । ਪਿਆਰ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਬਣੋ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਪਿਆਰ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਦੀ, ਤੁਹਾਡੀ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰੋਗੇ, ਓਨੀ ਹੀ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਰਲ ਅਤੇ ਮੁਹੱਬਤ ਭਰੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਚਾਹੇ ਉਹ ਮਾਂ, ਬਾਪ, ਭੈਣ, ਭਰਾ, ਜੀਵਨਸਾਥੀ .. ਕੋਈ ਵੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਦੇ ਸਾਥ ਤੋਂ ਸਿਖਦੀ ਹਾਂ, ਇਹ ਫ਼ਰਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪਿਆਰੀ ਕਲਮ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ … ਕਿ ਖ਼ੁਦ ਹਿੰਮਤੀ ਬਣਦੇ ਬਣਦੇ, ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਅਸੀਂ ਇੰਨੇ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਪਿਆਰ ਲੈਣਾ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਬੱਸ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਵ ਲਿਆਉਣਾ ਹੈ.. ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਅਪਨਾਉਣਾ ਹੈ.. ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉੱਤਮ ਨਹੀਂ ਸਮਝਣਾ.. ਪਿਆਰ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਉੱਤਮ ਬਣਨਾ ਹੈ।
ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ, ਆਪਣੇ ਘਰ ਹੀ.. ਪਿਆਰ ਦੇ ਬਦਲੇ ਪਿਆਰ ਦਿਓ.. ਤੇ ਪਿਆਰ ਵਧਦਾ ਜਾਵੇਗਾ.. ਤੇ ਅਸਲ ਓਹੀ ਜੋ ਵਧਦਾ ਜਾਵੇ। ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਤੇ ਸੁਕੂਨ….!
ਹਮ-ਸਫ਼ਰ #07
(ਹਰਸਿਮਰਨ ਮਨਦੀਪ ਦਾ ਸਫ਼ਰ)
18 ਜਨਵਰੀ 2024
“ਹਿੰਮਤ” ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਦੀ .. ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ
ਧੋਖਾ ਖਾ ਕੇ “ਹਿੰਮਤ” ਜੁਟਾਉਣ ਦੀ ਕੋਈ ਸੀਮਾ ਨਹੀਂ .. ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ !
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
16 ਜਨਵਰੀ 2024
ਰੂਹਾਂ ਜੋ ਗੁਣਾਂ ਦਾ “ਸਿਖ਼ਰ” ਹੁੰਦੀਆਂ, ਸਾਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਦਾ “ਫ਼ਿਕਰ” ਹੁੰਦੀਆਂ ! “ਹਰਨਵ ਗਗਨ” ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਜੋੜੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਅਪਣੱਤ ਦੇ ਚੋ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ! ਹੁਣੇ ਆਈ ਫ਼ਿਲਮ “ਮਸਤਾਨੇ” ਦੇ ਡਾਇਲਾਗ ਲਿਖਣ ਵਾਲੀ “ਹਰਨਵ ਗਗਨ” ਦੀ ਜੋੜੀ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿੱਚ “ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ” ਦੀ ਕਲਾ ਵਜੋਂ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਸਾਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ, ਹੁਨਰ ਦੀ ਸਿਖ਼ਰ ਜੋੜੀ ਸਾਡੇ ਦੋਸਤ ਹਨ।
15 ਜਨਵਰੀ 2024
41 ਸਾਲ ਪੁਰਾਣਾ ਦੁਪੱਟਾ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਮੰਮੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਸੀ.. ਲੋਹੜੀ ਮੌਕੇ ਲੈ ਕੇ ਮਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਦੂਣਾ ਨਿੱਘ ਆ ਗਿਆ ਲੋਹੜੀ ਮੁਬਾਰਕ
14 ਜਨਵਰੀ 2024
ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਡੂੰਘਾ ਲਿਖਦੇ ਓ, ਅਤੀਤ ਲਿਖਦੇ ਓ, ਤੁਹਾਡੇ ਹਮਸਫ਼ਰ ਤੇ ਕੀ ਬੀਤਦੀ ਹੋਵੇਗੀ? ਹਮਸਫ਼ਰ ਦੀ ਐਸੀ ਹੱਲ੍ਹਾਸ਼ੇਰੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਵੀ ਕੁੱਝ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਪੜ੍ਹ ਲਓ .. ਅੱਗੋਂ ਜਵਾਬ ਆਉਂਦਾ ਹੈ “ਪਾ ਦੇ ਬੱਸ” ਮੈਂ ਵੀ ਸਭ ਦੇ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਾਂਗਾ। ਲਿਖ਼ਤ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਮਿਲਾਵਟ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ… ਉਹ ਮੇਰੀਆਂ ਲਿਖ਼ਤਾਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦਾ ਹੈ … ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਬਿਲਕੁਲ ਅਜ਼ਾਦ ਸੀ ਤੇ ਅਜ਼ਾਦ ਹੈ .. - ਮਨਦੀਪ
13 ਜਨਵਰੀ 2024
ਕਿੰਨਾ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਜਾਵਾਂ ਕੇ ਨਾ.. ਦਿਲ ਤੇ ਪੱਥਰ ਰੱਖ ਕੇ .. ਹੰਝੂਆਂ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਬਰਫ਼ ਬਣਾ ਕੇ .. ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਦੁੱਖ ਜਿੱਥੇ ਗਲੇ ਮਿਲਦੇ… ਮੈਂ ਓਸ ਗੱਲਵਕੜੀ ਦਾ ਨਿੱਘ ਸੀ । ਇੱਕ ਦਿਲ ਕਰੇ ਉੱਚੀ ਚੀਖ ਮਾਰ ਦੇਵਾਂ ਤੇ ਅੱਥਰੂਆਂ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਲਿਆ ਦੇਵਾਂ । ਦੰਦ ਜਿਵੇਂ ਜਿੰਦੇ ਨੂੰ ਚਾਬੀ ਮਾਰੀ ਹੋਵੇ .. ਸਬਰ ਜਿਵੇਂ ਸਾਰਾ ਹੀ ਸਮਾ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ .. ਫ਼ੈਸਲਾ ਜਿਵੇਂ ਇਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੀਵਨ ਸ਼ੁਰੂ ਜਾਂ ਖ਼ਤਮ…
ਐਸੇ ਸਮੇਂ ਦਲੇਰੀ ਦਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ… ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲੈਣ ਤੋਂ ਡਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤੇ ਲੈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੀਆਂ। ਕੋਈ ਵੀ ਉਮਰ ਹੈ ਤੁਹਾਡੀ, ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਪੜਾਅ … ਦੁਬਾਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋਵੇ, ਜਾਂ ਬੱਚੇ ਵੀ ਨਾਲ ਹੋਣ। ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਹੋਵੇ, ਜੇ ਰੂਹ ਤੋਂ ਅਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਹੈ… ਨਵੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰੋ … ਤੇ ਮਰਦ ਵੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਕੇ ਨਵੀਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ… ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ। ਇਕੱਠੇ ਮਿਲ ਕੇ, ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ “ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ” ਦੀ ਅਤੇ “ਖੁਸ਼ਹਾਲ” ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਬਣੋ। ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਛੱਡ, ਆਪਣੀ ਇੱਕ “ਪਿਆਰੀ ਦੁਨੀਆਂ” ਬਣਾਓ।
“ਸਬਰ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਹੀ ਰਹਿਮਤਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ” - ਸਬਰ ਨਾ ਛੱਡੋ।
- ਮਨਦੀਪ
13 ਜਨਵਰੀ 2024
ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਆਰਾਮ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਉਹ ਮੇਰੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਸੋਹਣੇ ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਕੂੜੇਦਾਨ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੁੱਟ ਦੇਂਦਾ, ਸੋਚਕੇ ਕਿ ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਮੇਰੇ ਨੇ ! ਜਦ ਮੈਂ ਆਰਾਮ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਤੇ ਤੱਦ ਤੱਕ ਉਹ ਹੋਰ ਸੋਹਣੇ ਸੁਪਨੇ ਸਜਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ .. “ਮੇਰੇ” “ਸਾਡੇ - ਕਹਿ ਕੇ।”
ਮੈਂ ਆਰਾਮ ਕਰਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਠਹਿਰਾਵ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਭੁੱਲ ਗਈ ਸੀ। 24 ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ 48 ਘੰਟੇ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਹੈ .. ਐਸੀ ਦੌੜ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਉਲਝ ਗਈ ਸੀ। ਉਹ ਅਕਸਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ “ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਆਏ ਹਾਂ” ਇਸਦਾ ਅਨੰਦ ਲੈਣ। ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ .. ਜਦ ਜਦ ਆਰਾਮ ਕਰਦੀ ਹਾਂ .. ਹੋਰ ਵੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਚੋਟੀ ਤੇ ਸਦਾ ਓਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਜਦ ਥੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਵਕਤ ਨਿਕਲਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ।
ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਕੋਈ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਨੀਚ ਹਰਕਤਾਂ ਨਾਲ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰੀ ਜਾਵੇ, ਸ਼ੇਰਨੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ .. ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਨ ਵਿੱਚ ਮਸਤ ਜਿਊਂਦੀ ਹੈ । ਮੈਂ ਕਹਿ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ “ਸਿੰਘ” ਵੀ!
ਚਲਦੇ ਰਹੋ - ਸ਼ਾਨ ਨਾਲ
ਹਮ-ਸਫ਼ਰ #06
(ਹਰਸਿਮਰਨ ਮਨਦੀਪ ਦਾ ਸਫ਼ਰ)
11 ਜਨਵਰੀ 2024
ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਮੇਰੇ ਸੁਪਨੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੱਡੇ ਹਨ, ਤੇ ਓਸਨੇ ਕਿਹਾ “ਦੇਖੋ .. ਕਿਸਨੇ ਰੋਕਿਆ?”
ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਸਜਾਏ ਸੁਪਨੇ ਤੋੜ ਭੰਨ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਮੈਂ ਜਦ ਪੂਰੀ ਚਕਨਾਚੂਰ ਹੋਈ ਤੇ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਬਹੁਤੇ ‘ਆਪਣੇ’ ਪੈਰ ਰੱਖ ਰੱਖ ਗਏ। ਹਾਹਾ … ਤੇ ਕਈ ਨੱਚ ਟੱਪ ਕੇ ਵੀ, ਅਜੇ ਵੀ ਨੱਚੀ ਟੱਪੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਨਵੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਸਾਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਹਾਸੇ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਸਕੂਨ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਓਸਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। ਮੇਰਾ ਜੀਵਨ ਇੱਕ “ਆਸ” ਦੀ ਉਦਾਹਰਨ ਹੈ… ਸਾਰੀ ਕਿਤਾਬ ਸੜ ਵੀ ਜਾਵੇ ਨਾ .. ਤੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਨਹੀਂ ਝੁਲਸਦੇ… ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦੀ। ਅਸੀਂ ਕਿਤਾਬ ਨਹੀਂ “ਲਫ਼ਜ਼” ਹਾਂ।
ਹਮ-ਸਫ਼ਰ #05
(ਹਰਸਿਮਰਨ ਮਨਦੀਪ ਦਾ ਸਫ਼ਰ)
03 ਜਨਵਰੀ 2024
ਮੈਡਮ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਬਾਰ ਬਾਰ ਪਿਆਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਬੜੇ ਦਿਲ ਚੁਭਵੇਂ ਲਫ਼ਜ਼ ਅਕਸਰ ਮੈਨੂੰ ਚੀਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਵਿੰਨਦੇ ਹਨ। ਪਿਆਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਸਾਡਾ ਕੁਦਰਤੀ ਸੰਸਕਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ.. ਇਸ ਦੀ ਕੋਈ ਸੀਮਾ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਸਮਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ.. ਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਮੁੱਕਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ। ਪਿਆਰ ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਹੁੰਦਾ .. ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਦਰ ਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਵਾਰ ਵਾਰ ਗਿਰਗਿਟ ਵਾਂਗ ਰੰਗ ਬਦਲਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨ ਦੇ ਢੋਂਗ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੇਰ ਚਲਾ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੇ। ਪਿਆਰ ਚਾਹੇ ਮਾਂ ਦਾ ਹੋਵੇ ਬਹੁਤ ਬੱਚੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝਦੇ ਹਨ, ਮਾਂ ਐਵੇਂ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਇੰਨਾ ਕੀ ਲੋੜ ਫਿਕਰ ਕਰਨ ਦੀ ! ਜਿੰਨੀ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਪਿਆਰ ਦੀ ਸਤਿਕਾਰ ਦੀ ਚਾਹ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਉਸ ਦੀ ਉਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨੀ, ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨੀ ਤੇ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਨਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
ਮੇਰਾ ਨਿੱਜੀ ਅਨੁਭਵ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ ਹੈ। ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੀ ਕਦਰ ਹੈ, ਸਾਗਰ ਜਿਹਾ ਮੇਲ ਹੈ.. ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੂੰਦ ਬੂੰਦ ਅਹਿਸਾਸ ਸਮਾਉਂਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ.. !
ਹਮ-ਸਫ਼ਰ #04
(ਹਰਸਿਮਰਨ ਮਨਦੀਪ ਦਾ ਸਫ਼ਰ)
24 ਦਸੰਬਰ 2023
ਮੋਮ ਸਰੀਰ ਤੇ ਆਹਾਨ (ਲੋਹਾ) ਦਿਲ ਬਣਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਵਕਤ ਕਈ ਵਾਰ। ਛੱਲ ਫ਼ਰੇਬ ਨਾਲ ਭਰੀ ਆਤਿਸ਼-ਏ-ਇਸ਼ਕ (flame of love) ਕਈ ਵਾਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਤੇ ਤੁਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਦ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ, ਉਹੀ ਤੁਹਾਡੀ ਪਿੱਠ ਲਈ ਛੁਰੀ ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ … ਤੇ ਦਿਲ ਲੋਹੇ ਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ .. ਪਾਕੀਜ਼ਗੀ (purity) ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ। … ਤੇ ਪਾਕੀਜ਼ਗੀ ਦਾ ਮੇਲ ਮੁਹੱਬਤ ਨਾਲ ਹੋਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਤੇ ਹਮ-ਸਫ਼ਰ ਦਾ ਮੇਲ ਕੁੱਝ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪਾਕ ਰੱਖੋਗੇ, ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਮਿਲਣਗੇ, ਜੋ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੱਢਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਛੱਲ ਰੱਖੋਗੇ ਇੰਝ ਜਾਪੇਗਾ ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ… ਹੁੰਦੇ ਹਨ …! ਪਾਕੀਜ਼ਗੀ ਦੇ ਲੜ ਲੱਗ, ਆਪਣੇ “ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ” ਦੀ ਅਤੇ ਸਹੀ ਵਕਤ ਦੀ ਆਸ ਰੱਖੋ- ਹਮ
ਹਮ-ਸਫ਼ਰ #03
(ਹਰਸਿਮਰਨ ਮਨਦੀਪ ਦਾ ਸਫ਼ਰ)
24 ਦਸੰਬਰ 2023
ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਰਹਿ ਕੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੁੱਕ ਥੋੜੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਔੜਾਂ ਦੀ ਮਾਰ ਝੱਲ ਰਹੀ ਮੋਹ ਭਰੀ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਵੀ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦੇ ਦਰਿਆ ਵੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਜਦ “ਸਮਾਂ ਤੁਹਾਡਾ” ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੁਹੱਬਤ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਛੀ ਸਰੋਂ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਸੋਹਣੀ ਚਾਦਰ ਵਾਂਗ ਲਹਿਰਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਕਹੋ “ਜ਼ੋਰ ਲਗਾ ਦੇਵੇ” ਇਮਤਿਹਾਨ ਲੈਣ ਲੱਗੇ ਤੁਹਾਡਾ। “ਸਬਰ” ਦਾ ਬੰਨ ਲਾ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਬੇਫ਼ਿਕਰੇ ਜਵਾਬ ਦਿਓ। ਔਖੇ ਤੋਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮਾੜਾ ਨਾ ਸੋਚੋ ਨਾ ਮਾੜਾ ਕਰੋ, ਛੱਡ ਦਿਓ। ਸਮਾਂ ਸਭ ਦਾ ਜਵਾਬ ਆਪੇ ਦੇ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਇਨਸਾਨ ਹੋ, ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੀ ਲਹਿਰ ਵਿੱਚ ਰਹੋ… ਪਿਆਰ ਵੰਡੋਗੇ ਤੇ ਪਿਆਰ ਹੀ ਪਾਓਗੇ, ਇੱਕ ਦਿਨ .. ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਾਓਗੇ -ਹਮ
19 ਦਸੰਬਰ 2023
ਹਮ-ਸਫ਼ਰ #01
(ਹਰਸਿਮਰਨ ਮਨਦੀਪ ਦਾ ਸਫ਼ਰ)
ਫੁੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਗੰਧਾਂ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ “ਜਨੂੰਨ” ਹੁੰਦਾ ਏ
ਪਿਆਰ ਅਸਲ ਓਹੀ ਜਿੱਥੇ “ਸੁਕੂਨ” ਹੁੰਦਾ ਏ
ਹਵਾਵਾਂ ਨਹੀਂ, ਗੱਲ ਇਤਰਾਂ “ਵਿੱਚ” ਹੁੰਦੀ ਏ
ਪਿਆਰ ਅਸਲ ਓਹੀ ਜਿੱਥੇ “ਖਿੱਚ” ਹੁੰਦੀ ਏ
ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਕਈ ਪਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਮਟ ਗਏ ਨੇ ਗਮ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਅਖੀਰ ਤੋਂ ਮੋੜ ਲਿਆਇਆ ਹੈ ‘ਮੋਗਾ’ ਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਿਹਾ ਸਰਦਾਰ ‘ਹਰਸਿਮਰਨ ਸਿੰਘ’। ਬੜੀ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਜਿਹੀ ਸਾਫ਼ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚੁਣਦੇ ਚੁਣਦੇ, ਟੁੱਟ ਭੱਜ ਗਏ ਇਸ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਟੋਟਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈਆਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤੇ ਹੁਣ ਉਹਦਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਉਹ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁਕੂਨ ਭਰੇ ਪਲ ਜਿਓਂ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਜਦ ਮੈਂ ਉਦਾਸ ਸੀ ਤੇ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਕਦੇ ਫਿਰ ਖਿੜ੍ਹ ਕੇ ਹਾਸਾ ਆਵੇਗਾ ਕਿ ਨਹੀਂ? ਸਤਿਕਾਰ, ਪਿਆਰ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ ਹਮ-ਸਫ਼ਰ ਦਾ ਸਮਰਪਣ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੈ .. ! ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਹੀ ਵਕਤ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰੋ.. -ਹਮ
14 ਦਸੰਬਰ 2023
ਪਿਤਾ ਦੇ ਦਿਹਾਂਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 8 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ UK ਜਾਣ ਵਾਲੇ “ਪਿੰਡ ਚਿੱਟੀ - ਜਲੰਧਰ” ਤੋਂ “ਮਨਦੀਪ ਅਠਵਾਲ” ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ “SimbaQuartz” ਵਿੱਚ ਬਹੁਮਤ ਹਿੱਸੇਦਾਰੀ ਨਾਲ ਨਵੇਂ CEO ਬਣ ਗਏ ਹਨ। ਮਨਦੀਪ ਨੇ Law ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਉਪਰੰਤ , Oxford University ਤੋਂ Business ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ UK ਵਿੱਚ Multimillion ਸਫ਼ਲ ਕੰਪਨੀ ਚਲਾ ਰਹੇ ਹਨ ਜੋ IT ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ UK ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ Coding School ਹੈ।
“Punjab Reconnect” ਦਾ ਸਾਡਾ ਇਹ ਗੱਠਜੋੜ ਖ਼ਾਸ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ।
ਪਿੰਡ ਚਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ, ਐਸੀ ਸੋਚ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਮਾਣ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਡੀ NRI ਅਗਲੇਰੀ ਪੀੜੀ ਜੋ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਟੁੱਟਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਨੂੰ ਵੀ ਇਸ ਤੋਂ ਸੇਧ ਲੈਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਹ ਗੱਠਜੋੜ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀਆਂ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਹਾਈ ਸਾਬਤ ਹੋਵੇਗਾ।
10 ਦਸੰਬਰ 2023
ਇੱਥੇ ਦੁੱਖ ਦੇ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਅੱਜ ਤੱਕ। ਪੂਰੇ ਸਹਿਣ ਸ਼ਕਤੀ ਭਰਭੂਰ ਬਣੋ। ਕਿ ਆ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਰਾ ਸਾਹ ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਚੱਲਦਾ ਹੈ, ਸਾਰੇ ਇਮਤਿਹਾਨ ਲੈ। ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਭੁਲੇਖਾ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਵੀ ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਹਰ ਹਾਲ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਕਾਇਮ ਰੱਖੋ। ਮਰ ਮਰ ਕੇ ਜਿਊਣਾ ਬੱਸ ਕਰ ਦਿਓ।
ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਤੇ ਵੀ ਜਿਊਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੋ ਹੁਣ। ਇਹ ਵੀ ਠੀਕ ਉਹ ਵੀ ਠੀਕ… ਤੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਕੱਦ ਠੀਕ?? ਤੂੰ ਦੱਸ, ਤੂੰ ਦੱਸ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ, ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਵੀ ਸੁਣੋ, ਅੰਦਰ ਵੀ ਰੱਬ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਕਦਰ ਕਰੋ। ਉਹ ਅਵਾਜ਼ ਵੀ ਸਹੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਹਠ ਅਤੇ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹਤਾ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦਾ ਹਠ ਕਰ ਲਓ। ਜੋ ਵੀ ਸੋਚ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਆਸਤਕ ਹਾਂ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
07 ਦਸੰਬਰ 2023
ਜਿੰਨ੍ਹੇ ਮਰਜ਼ੀ ਜੋੜ ਤੋੜ ਲੱਗਦੇ ਰਹਿਣ, ਨਰਮ ਦਿਲ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਨਹੀਂ. . ਚੰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋ। ਨਰਮ ਦਿਲ ਹਾਰਿਆ ਹੋਇਆ ਵੀ ਜਿੱਤਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਭ ਥਾਂ ਗਲਤ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਠੀਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਨਕਲੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਸਲੀਅਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤਪਦਾ ਜਾਵੇ ਤੇ ਹੋਰ ਖਰਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜੂਨੇ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਜਿਊਂਦੇ ਹਨ ਨਰਮ ਦਿਲ ਇਨਸਾਨ। ਕੰਡਿਆਂ ਤੇ ਖਲ੍ਹੋ ਕੇ ਸਿਰ ਤੇ ਗੁਲਾਬ ਦਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨੋ। ਨਰਮ ਦਿਲ ਬਣੋ। ਗਲਤ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡਦੇ ਜਾਓ। ਜੋ ਨਰਮ ਦਿਲ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹੀ ਸਾਡੇ ਸੱਚੇ ਸਾਥੀ ਹਨ।
05 ਦਸੰਬਰ 2023
ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਮਾਣ ਨਾਲ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ UK ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ Coding Institute - UK School of Coding & AI ਅਤੇ SimbaQuartz (ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਪਹਿਲੀ IT ਕੰਪਨੀ) ਨਾਲ Partnership ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਜਲੰਧਰ ਤੋਂ ਸੰਬੰਧ ਰੱਖਦੇ, UK School of Coding ਦੇ CEO “ਮਨਦੀਪ (ਮੈਨੀ) ਅਠਵਾਲ” ਨੂੰ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਯੂ.ਕੇ ਵਿੱਚ ਸਾਲ 2023 ਦਾ ਵਧੀਆ ਕਾਰੋਬਾਰੀ (Entrepreneur of the year 2023) ਅਤੇ ਸਾਲ 2023 ਦਾ ਬਹਿਤਰੀਨ ਰੁਜ਼ਗਾਰਦਾਤਾ ਐਲਾਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। School of Coding and AI ਅਤੇ SimbaQuartz ਦੇ ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਣ ਦਾ ਮੱਕਸਦ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ IT ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਮੌਕੇ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਹੈ।
ਇਹ ਸਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਫੈਸਲਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਾਂਝੇਦਾਰੀ ਦੁਆਰਾ ਸਾਡੀ ਸਾਰੀ ਟੀਮ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਸਿੱਖਣ ਦਾ ਤੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧਣ ਦਾ ਸੁਨਹਿਰੀ ਮੌਕਾ ਹੈ। ਮੈਨੀ ਅਠਵਾਲ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕੋਡਿੰਗ ਸਕੂਲ ਐਂਡ AI ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਯੂ.ਕੇ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ, ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਅਤੇ ਸੈਕੰਡਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਨੇਕਾਂ ਅਵਾਰਡ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲੀ ਇਹ ਕੰਪਨੀ ਵੱਲੋਂ ਹਰ ਮਹੀਨੇ 7000+ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਔਨਲਾਈਨ ਅਤੇ ਔਫਲਾਈਨ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀ, ਇਸ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਨ ਤੇ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਸਿੰਬਾਕੁਆਰਟਜ਼ ਦੇ "ਨਵੇਂ CEO" ਮੈਨੀ ਅਠਵਾਲ ਦਾ ਸੁਆਗਤ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਵਧੀਆ ਭਵਿੱਖ ਤੇ ਸਭ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਲਈ ਮੈਂ ਸਾਰੀ ਟੀਮ ਨਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ COO (Chief Operating Officer) ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਾਂਗੀ।
ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕੰਪਨੀ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੁਆਰਾ ਸਰਾਹੀ ਗਈ ਕੰਪਨੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹੁਣ ਕੋਡਿੰਗ ਅਤੇ AI ਵਿੱਚ ਯੂ.ਕੇ ਦੇ ਚੋਟੀ ਦੇ ਬ੍ਰਾਂਡ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਕੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਵਧੀਆ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਡੀਲ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਮਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਿੱਝਰ ਜੀ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
-ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
04 ਦਸੰਬਰ 2023
ਕਦਰ ਨਾ ਕਰਦੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਮਰ ਜਾਣਾ ਹੀ ਸਿਆਣਪ ਹੈ। ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਖੁੱਦ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਫੇਰ ਤੋਂ ਜਨਮ ਦਿਓ। ਨਵਾਂ ਇਨਸਾਨ ਬਣੋ ਅਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਕਿਤੇ ਬਹਿਤਰ। ਹਰ ਪੱਖ ਤੋਂ ਸੂਝਵਾਨ, ਨਿਮਰ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਸਾਰਾ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਤਿੱਤਰ ਬਿਤਰ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਾਕਾਰਾਤਮਕ ਰਹੋ, ਰੌਸ਼ਨੀ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਕਿਰਨ ਬਣੋ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਤਿੱਤਰ ਬਿਤਰ ਕਰਕੇ ਰੱਖੋ।
19 ਨਵੰਬਰ 2023
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਬਹੁਤ ਉਡੀਕ ਕਰਾਂਗੀ
ਤੇਰੇ ਨਾਲ, ਤੇਰੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਵਿੱਚ
ਮੇਰਾ ਸ਼ਿਮਲੇ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਸੁਪਨਾ
ਅਜੇ “ਅਧੂਰਾ” ਹੈ..
ਕੱਪ, ਮੈਂ ਤੇ ਕੇਤਲੀ
ਤੇਰੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ (ਜਨਵਰੀ 26, 2022)
ਮੇਰਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਸ਼ਿਮਲੇ ਜਾਣ ਦਾ ਸੁਪਨਾ
ਹੁਣ “ਪੂਰਾ” ਏ। ( ਨਵੰਬਰ 19, 2023)
ਰੀਝਾਂ ਦੱਬੀ ਬੈਠੇ ਕਈ ਸਾਲ, ਤਕਰੀਬਨ ਗਿਆਰਾਂ ਸਾਲ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ ਨਾਲ ਸ਼ਿਮਲੇ ਜਾਣਾ। ਕਦੇ ਕੱਪ, ਕਦੇ ਕੇਤਲੀ, ਕਦੇ ਚਾਹ, ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਚਾਅ ਤੇ ਮੇਰੀ ਇੱਛਾ, ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਸਭ ਸੋਹਣੇ ਪਲਾਂ ਨੂੰ ਉਡੀਕਦੇ ਸਨ। ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਿਵੇਂ ਖੁਸ਼ਬੂ ਰਚੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਵੇਂ ਹੀ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਵਿੱਚ ਰਚੀ ਅੱਜ ਇਹ ਇੱਕ ਰੀਝ ਵੀ “ਪੂਰੀ” ਹੋਈ।
ਸ਼ਿਮਲੇ ਦੇ ਉੱਚੇ ਪਹਾੜ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਆਪਣਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਡੂੰਘੀਆਂ ਖੱਡਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟੇ ਜਾਣ ਤੇ, ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਚਿੱਟਾ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਰੋਸ ਨਹੀਂ ਕਰੀਦੇ। ਟੀਸੀ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਤੇ ਪਹਾੜ ਜਿੱਡਾ ਜੇਰਾ ਰੱਖੀਦਾ ਹੈ। ਪਹਾੜ ਜਿੱਡਾ!
ਕਈ ਪਹਾੜ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ, ਮੌਸਮ ਦੀ ਮਾਰ ਨਾਲ ਜਗ੍ਹਾ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਢੇਰ ਹੋਏ ਹਨ, ਪਰ ਪਹਾੜ ਨੇ ਤਾਂ ਪਹਾੜ ਹੀ ਰਹਿਣਾ। ਠੀਕ ਹੈ ਕਈ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਰੁੱਖ, ਚੱਟਾਨ ਉਸਦਾ ਸਾਥ ਛੱਡ ਜਾਣਗੇ, ਉਸਦੀ ਬਣਤਰ ਬਦਲ ਜਾਵੇਗੀ, ਉਹ ਨਵੇਂ ਰਸਤੇ ਕੱਢੇਗਾ ਤੇ ਕਈ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ। ਪਰ ਉਹ ਫੇਰ ਹਰਿਆਂ ਭਰਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲ਼ੋਂ ਵੀ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ।
ਜਦ ਬਰਫ਼ ਵਾਂਗ ਕਈ ਲੋਕ ਤੁਹਾਨੂੰ, ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸੁੰਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ .. ਤੁਹਾਡੀ ਹਰਿਆਲੀ ਮੁਕਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਮੰਨੋ ਪਹਾੜਾਂ ਵਾਂਗ, ਹੋਰ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਵਧਦੀ ਹੈ, ਖ਼ਾਸ ਦਿਸਦੇ ਹੋ, ਵਕਤ ਨਾਲ ਹੋਰ ਤਾਕਤਵਰ ਬਣਦੇ ਹੋ, ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨਾਲ ਚਮਕਦੇ ਹੋ ਤੇ ਸੋਹਣੇ ਲੱਗਦੇ ਹੋ। ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਹਮਸਫ਼ਰ ਦਾ ਆਗਮਨ ਕਿਸੇ “ਸੂਰਜ” ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ।
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ “ਸ਼ਿਮਲਾ” ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ ਨਾਲ ਜਾਣਾ, ਮੇਰੇ ਨਿੱਜੀ ਅਹਿਸਾਸ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ “ਆਸ” ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਸੀ। “ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਢੱਠ ਕੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਨੀਂਹ ਬੱਝ ਰਹੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਜ਼ਹਿਨ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲ਼ੋਂ ਵੱਧ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਹਨ।
ਜਦ ਤੱਕ 100% ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਾ ਆਵੇ ਕਿਸੇ ਨਿੱਜੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਕਦੇ “ਹਾਂ” ਨਾ ਆਖੋ। ਸਮਝੌਤਾ ਕਦੇ ਨਾ ਕਰੋ। ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਲੋ ਸਾਲ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਬੇਵਕੂਫ ਬਣਾ ਕੇ ਸਵਾਰਥ ਪੂਰਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ, ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਅਹਿਮੀਅਤ ਦੇਣ ਵਾਲੇ, ਤੁਹਾਡੇ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਅਹਿਮੀਅਤ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਸਾਥੀ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰੋ। ਜਦ ਰੋਵੇ ਤੇ “ਡਰਾਮੇ” ਨਾ ਕਹੇ, ਜਦ “ਹੱਸੋ” ਤੇ ਉਸਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੂਣੀ ਹੁੰਦੀ ਦਿਸੇ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਵੀ ਦੋ ਰਾਏ ਨਾ ਰੱਖੋ। “ਸਮਝੌਤਾ ਨਹੀਂ”
ਜਿਸ ਦਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਉਸ ਨੇ ਕਰੋੜਾਂ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਇਕ ਰੁਪਈਆ ਨਹੀਂ ਖਰਚਣਾ, ਜਿਸ ਕੋਲ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਬਾਪ ਵਾਂਗ ਅਖੀਰਲੀ ਠੀਕਰੀ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਮ ਲਿਖ ਦਵੇਗਾ। ਪਦਾਰਥਵਾਦੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਹੱਟ ਕੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰੋ। ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਦੀ ਨੀਂਹ ਬੱਝੇਗੀ ਤੇ ਉਹ ਇੰਨੀ ਊਰਜਾ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਵੇਗਾ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਕਿ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਵੀ, ਬਹੁਤ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਜਾਵੇਗੀ। “ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ” ਵਿੱਚ ਸਵਾਰਥ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇ ਕਦੇ ਵੀ “ਪਿਆਰ” ਦੀ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਤਾਕਤ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। “ਦੋ ਜਾਣੇ ਇੱਕ ਹਨ” ਇਸ ਅਹਿਸਾਸ ਵੱਲ ਕਦਮ ਵਧਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।
ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਲਈ ਤੇ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਭਲਾ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ, “ਨਿੱਜੀ ਪਿਆਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ” ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਉਪਜਦੀ “ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਤਾਕਤ” ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਚੰਗੇ ਮਾੜੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਬਣੇ ਰਹੋ। ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
18 ਨਵੰਬਰ 2023
“ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਅਤੇ “ਆਸ” ਤੇ ਜਿਊਂਦੀ ਹਾਂ। ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ “ਆਸ” ਦਾ ਪੱਲਾ ਕਦੇ ਨਾ ਛੱਡੋ। “ਆਸ” ਦੀ ਕਰਾਮਾਤ ਤੱਦ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦ “ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਦ੍ਰਿੜ ਹੋਵੇ, “ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਦ੍ਰਿੜ ਤੱਦ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ “ਮੁਆਫ਼” ਕਰ ਸਕੋ ਜਿਸ ਕਰਕੇ “ਆਸ” ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜ੍ਹਨਾ ਪੈ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਗੇੜ ਹੀ ਹੈ .. ਆਸ .. ਵਿਸ਼ਵਾਸ .. ਤੇ ਮੁਆਫ਼ ਦਾ।
ਕਈ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਧੋਖੇ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਜਾਂ ਸਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਫਾਇਦੇ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਵਰਤ ਲਿਆ ਹੈ। ਜਦ ਤੁਹਾਡੇ ਬਹੁਤ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਤੁਹਾਡੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਛੱਡ ਜਾਣ ਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣਾ ਹੀ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਤੇ ਅਸੀਂ “ਦੁੱਖ” ਦੇ ਗੇੜ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ।
ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਸਲਾਹ ਦੇਣਗੇ “ਆਸ ਹੀ ਨਾ ਰੱਖੋ ਕਿਸੇ ਤੋਂ”। ਅਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਆਸ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਣੀ ਕਿਸੇ ਤੋਂ, ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਦੁਖੇਗਾ ਫ਼ੇਰ। ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਹਨ। “ਆਸ” ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰੱਖੋ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ “ਆਸ” ਕਾਇਮ ਰੱਖੋ, ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖੀ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਇਨਸਾਨ ਵੀ ਮਿਲਣਗੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਤੁਸੀਂ “ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ।
“ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਪੂਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਕਦੇ ਵੀ ਅੱਧਾ ਅਧੂਰਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਦੇ ਦਵਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੇ ਤੁਸੀਂ ਤਾਰੇ ਤੋੜ ਕੇ ਲਿਆ ਦਿਓ ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਤੇ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨਹੀਂ ਸਮਝਣਗੇ ਬਲਕਿ ਜਦ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਵੇਗੇ ਤੁਹਾਡਾ “ਤੁੱਕਾ” ਸਮਝਣਗੇ। ਐਸੇ ਲੋਕ ਜਦ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿਣ, ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੋ। ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ “ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਤੁਹਾਡੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹੋਣਗੇ। ਅੱਧੇ ਅਧੂਰੇ ਨਹੀਂ, ਪੂਰੇ। ਤੁਹਾਡੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਗੇ।
ਇਹ ਵੀ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਕਿ ਕੋਈ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਆਪਣਾ 101% ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦੇ ਹੱਲ ਸਾਡੇ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਸਾਥ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਸਕਦੇ। ਉਦਾਹਰਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ , ਕੋਈ ਸਾਨੂੰ ਹਸਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਬਿਮਾਰ ਨੂੰ ਉਠਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਨਿੱਜੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸਲਾਹ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ “ਇੱਛਾ ਸ਼ਕਤੀ” ਅਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਪੈਦਾ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸਾਡੀ ਜਗ੍ਹਾ ਲੈ ਕੇ “ਇੱਛਾ ਸ਼ਕਤੀ” ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦਾ।
ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਨਵੇਂ ਮੋੜ ਤੋਂ, ਮੇਰਾ ਇਹ ਨਿੱਜੀ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਹੈ।
ਬਣੇ ਰਹੋ, ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਹੈ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
16 ਨਵੰਬਰ 2023
“ਜੋ ਸਕੇ ਦਾ ਸਕਾ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਸਕਾ ਨਹੀਂ।”
13 ਨਵੰਬਰ 2023
ਮਾੜੇ ਤੋਂ ਮਾੜੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ। ਇਹ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕਦੇ ਨਾ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਕੌਣ ਨਾਲ ਹੈ ਕੌਣ ਨਹੀਂ। ਜਿਵੇਂ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਡੱਡੂ ਸ਼ਲਾਂਘ ਮਾਰ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਸਤ, ਅਜ਼ੀਜ਼ ਹੋਣ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਅਸਲੀਅਤ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ ਵੀ ਸਾਥ ਛੱਡ ਜਾਵੇ, ਮਾਂ ਬਾਪ ਛੱਡ ਜਾਣ, ਬੱਚੇ ਛੱਡ ਜਾਣ, ਦੋਸਤ ਛੱਡ ਜਾਣ, ਕਿਸੇ ਲਈ ਵੀ ਮਨ ਵਿੱਚ ਬੇਈਮਾਨੀ ਆ ਜਾਵੇ, ਕੁੱਝ ਵੀ ਸੰਭਵ ਹੈ।
ਤੁਹਾਡੀ ਹਰ ਚੰਗਿਆਈ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਦ ਦੂਸਰੇ ਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਮਤਲਬ ਪੂਰਾ ਹੋਣਾ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗਿਆਰਾਂ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਜਦ ਮੈਂ ਵੱਖ ਹੋਈ ਤੇ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸੌਖਾ ਸਾਹ ਲੈ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦਾ ਘਰ, ਜਾਇਦਾਦ ਜੋ ਬੈਂਕ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਪੂਰੇ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਛੁਡਵਾ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ 130 ਬੱਚੇ ਦਿਖਦੇ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਚਾਹੇ ਨਾ ਦਿਸ ਰਹੀ ਹੋਵਾਂ। ਮੈਂ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਹਰ ਹਲਾਤ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਭਾਵੇਂ ਕਈ ਗ੍ਰਾਹਕ ਤੇ ਕਈ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ, ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਏ ਹੋਣਗੇ, ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਗੁਣਾਂ ਹੋਰ ਲੋਨ ਲੈਣੇ ਪਏ ਤੇ ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਤਨਖਾਵਾਂ ਲੇਟ ਹੋ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਭ ਇਕੱਲੇ ਸੰਭਾਲ਼ਣਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਬਣ ਗਇਆ। ਸਮਾਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਦੀ।
ਮੇਰਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਦੱਸਦਾ ਹੈ, ਹਰ ਚੀਜ਼ ਸਹਿਣ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਹੱਲ ਲੱਭ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਜਦ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਮਤਲਬੀ “ਧੋਖਾ” ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਛੱਲ ਤੇ ਫ਼ਰੇਬ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ, ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਰ ਮਾਰ ਬੈਠਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸਦਾ ਹੱਲ ਲੱਭਣਾ ਕਈ ਵਾਰ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। “ਧੋਖੇ” ਦਾ ਧੱਕਾ ਸਹਿਣ ਕਰਨਾ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਵੱਡਾ ਜਿਗਰਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਵੱਡਾ ਜਿਗਰਾ ਰੱਬ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਨਾਲ ਬਣਦਾ, ਕਿ ਉਸ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਨਿਬੇੜੇ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੇ ਕਈ ਸਭ ਤੋਂ ਕਰੀਬੀ ਸਾਥੀ ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿ ਗਏ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਥੀ ਅੱਜ ਵੀ ਚੱਟਾਨ ਵਾਂਗ ਹਨ।
ਮੈਂ ਸਿਫ਼ਰ ਹੋਣਾ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ ਪਰ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਤੇ ਫ਼ਰੇਬੀ ਬਣਨਾ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਚੰਗੀ ਸੋਚ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਣਾ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ, ਛੱਲ ਫ਼ਰੇਬ ਨਾਲ ਕਿਰਤ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ। ਮੈਨੂੰ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਸੋਚ ਕੇ ਵੀ ਇਹ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਕਦੇ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਸਾਥੀ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਸੋਚਿਆ ਹੋਵੇ। 2016 ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਕੋਲ 22 ਦੀ ਟੀਮ ਸੀ ਤੇ 21 ਦੀ ਟੀਮ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਗਈ ਤੇ ਮੈਂ ਫਿਰ ਤੋਂ ਇੱਕ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਤੇ ਅੱਜ ਫੇਰ ਐਸਾ ਸਮਾਂ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਮੇਰੇ ਵੱਖ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੇਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਚੁਣਿੰਦਾ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹਨ। ਮੇਰਾ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸਫ਼ਰ ਫ਼ੇਰ ਇੱਕ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੈ। ਅਗਲੇ ਕਈ ਸਾਲ ਫੇਰ ਉੱਠਣ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਪਰ ਮੈਂ ਐਸੀ ਔਰਤ ਹਾਂ ਜਿਸ ਦੇ ਤਜ਼ੁਰਬਿਆਂ ਦਾ ਸਿਰਨਾਵਾਂ ਹੀ “ਸਿਖ਼ਰ ਤੋਂ ਸਿਫ਼ਰ, ਤੇ ਸਿਫ਼ਰ ਤੋਂ ਸਿਖ਼ਰ ਹੋਣਾ ਹੈ”
ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਮੈਂ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ “ ਸਿਫ਼ਰ ਤੋਂ ਸਿਖ਼ਰ “ ਹੋਈ ਹਾਂ। ਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਵਿੱਚ “ ਸਿਖ਼ਰ ਤੋਂ ਸਿਫ਼ਰ” - ਇਹ ਮੁੜ ਮੁੜ “ਸਿਖ਼ਰ ਸਿਫ਼ਰ” ਮੈਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਹੀ।
ਕਦੇ ਵੀ ਹੌਂਸਲਾ ਨਾ ਛੱਡੋ, “ਸਿਖ਼ਰ ਸਿਫ਼ਰ” ਦੇ ਸਫਰ ਜਾਰੀ ਰੱਖੋ। ਬਣੇ ਰਹੋ। ਕਿਉਂ ਕਿ “ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਹੈ”।
12 ਨਵੰਬਰ 2023
ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ, ਪਿਛਲੀ ਦੀਵਾਲੀ ਨਾ ਰੰਗ ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਸਨ, ਨਾ ਦੀਵੇ ਨਾ ਪਟਾਕੇ ਨਾ ਹਾਸੇ। ਪਰ ਸੋਹਣੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਮੈਂ “ਆਸ” ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ। ਹੁਣ “ਪਿਆਰ” ਸੰਗ ਸਭ ਕੁੱਝ ਵਧੀਆ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਘੁੱਪ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਰੁਸ਼ਨਾਉਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਰੱਬ। ਕਿਓਂ ਫਿਕਰ ਕਰਨਾ ਜਦ ਉਹ ਆਪ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਦੇ ਹੱਲ ਲੱਭਦਾ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਜਤਾਓ ਉਸ ਰੱਬ ਤੇ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ, ਨੀਅਤ ਖੋਟੀ ਨਾ ਰੱਖੋ। ਸਹਿ ਕੇ ਵੀ, ਸਬਰ ਦਾ ਬੰਨ੍ਹ ਨਾ ਟੁੱਟਣ ਦਿਓ, ਚੰਗੇ ਬਣੇ ਰਹੋ। ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਨਿੱਜੀ ਬਦਲਾਵ ਰੱਬ ਵਿੱਚ ਉਸ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਹੈ, ਜੋ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਉਸ ਤੇ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਚੰਗੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਮਨ ਦਾ ਸਕੂਨ ਹੈ। ਦੀਵਾਲੀ ਮੁਬਾਰਕ - #ਹਮ
26 ਅਕਤੂਬਰ 2023
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਫ਼ੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੋ.. ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਇਹ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲੇਣ ਤੋਂ ਡਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚੋਂ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿਓ। ਪਹਿਲਾ ਜਨਮ ਮਾਂ ਦਿੰਦੀ ਤੇ ਦੂਜਾ ਅਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੇਣਾ ਹੈ। ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਸਾਰੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਸਹਿ ਕੇ।
ਪਿਆਰੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੇ ਜਦੋਂ ਹਾਸੇ ਫਿੱਕੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ, ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਤੋਂ, ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਤੋਂ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਕਿਨਾਰਾ ਕਰ ਲੈੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਿੱਖਦੀ ਹਾਂ “ਆਸਤਕ” ਬਣੋ। ਜੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਉਸ ਰੱਬ ਤੇ, ਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਮਨ ਸਾਫ਼ ਹੈ ਤੇ ਰੱਬ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਸੋਚਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ। “ਸ਼ਿੰਗਾਰ, ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਦੇ ਮੋਤੀ ਫ਼ੇਰ ਤੋਂ ਚੁਣੋ।
ਮੰਨਿਆ ਅਸੀਂ ਸਭ ਕੁੱਝ ਗਵਾ ਲਿਆ ਹੋਵੇ, ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਗਮਾਂ ਦੀ ਗਹਿਰੀ ਖੱਡ ਵਿੱਚ ਹਾਂ, ਪਰ ਰੱਬ ਦੀ “ਸ਼ਕਤੀ” ਤੇ “ਕਰਾਮਾਤ” ਕਿੰਨੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਇਸ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਵੀ ਔਖਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਨਿੱਘੇ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਰਾਣੀਆਂ ਹੋ ਤੇ ਰੱਬ ਨੇ ਕੋਈ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਚੁਣਿਆ ਹੋਵੇਗਾ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਫੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੋ - ਆਸਤਕ ਅਤੇ ਨਿੱਘੇ ਦਿਲਾਂ ਨਾਲ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ|
21 ਅਕਤੂਬਰ 2023
"ਸੋਚ" ਦਾ "ਸਿਖ਼ਰ" ਹੋਵੇ, ਤੇ "ਕਿਰਤ" ਨਾਲ ਬਣਿਆ “ਹੀਰਾ” ਤਰਾਸ਼ਣ ਲਈ ਜੌਹਰੀ ਰੱਬ ਆਪ ਭੇਜਦਾ ਹੈ। “ਸਬਰ” ਅਤੇ “ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ” ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਡੋਲਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ। ਜਦ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਘੁੱਪ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਕਦੇ “ਆਸ” ਨਾ ਛੱਡੋ। ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਵਿਆਹ ਬੰਧਨ ਵਿੱਚ ਬੱਝ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹੈ ਮੈਂ ਮੋਗਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ, 38 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਹਰ ਡਾਕਟਰ ਨਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਵਰਿੰਦਰ ਕੌਰ ਜੀ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਖ਼ਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ “ਮੋਗੇ” ਦੀ "ਧੀ" ਅਤੇ ਹਰਸਿਮਰਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ ਬਣੀ ਹਾਂ।
20 ਅਕਤੂਬਰ 2023
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਨਵੀਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਦੀ ਆਸ ਹੈ। With the grace of Waheguru and blessings of our parents, friends and relatives - Our “Forever” begins now - A journey to “Oneness” #ਹਮ #HM
18 ਅਕਤੂਬਰ 2023
ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ “ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ”, ਮੇਰੇ ਆਰਮੀ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੱਜਣ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਮਿਸ਼ਨ ਦੌਰਾਨ ਗੋਡੇ ਵਿੱਚ ਗੋਲੀ ਲੱਗੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਸਿਪਾਹੀ ਨੂੰ ਗੋਡੇ ਵਿੱਚ ਗੋਲੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਤੇ ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਉੱਠਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਦੇ.. ਪਰ 1-2 ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸਭ ਦਰੁਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਮੈਂ ਵੀ ਇਹ ਸਮਝਦੀ ਕਿ ਕਈ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਗੋਡੇ ਵਿੱਚ ਗੋਲੀ ਲੱਗੇ ਸਿਪਾਹੀ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਦੇਖੋ ਉਹ ਵੀ ਨਾ ਸਹਿਣਯੋਗ ਪੀੜ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘ ਕਿ ਫੇਰ ਤੁਰਨ ਭੱਜਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣਾ ਹੈ। ਦਿਲ ਕਰੇ ਨਾ ਕਰੇ ਪਰ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਨਾਲ ਹੀ ਕਈ ਮੂਡ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਊਰਜਾ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੋ ਕਈ ਵਾਰ ਸੂਰਜ ਦੇਖਣ ਲਈ, ਬਾਰਿਸ਼ ਪੂਰੀ ਰੁਕਣ ਤੱਕ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਸੂਰਜ ਹਾਂ ਅਸੀਂ। - ਮਨਦੀਪ #MandeepKaurTangra
01 ਅਕਤੂਬਰ 2023
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਲੋਕ ਆਉਣਗੇ, ਸਿਰਫ਼ ਮਤਲਬ ਲਈ। ਤੁਹਾਡਾ ਖ਼ਾਸਾ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਕਰ ਕੇ ਜਾਣਗੇ। ਕਈ ਵਾਰ ਐਸੀ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਜਾਣਗੇ ਕਿ ਉੱਠਣਾ ਨਾਮੁਮਕਿਨ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਸਭ ਤੋਂ ਔਖੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਆਪਣੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਔਖਾ ਸਮਾਂ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਸਮਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਾਨਣ ਵਿੱਚ ਕਿ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇਹ ਕਰੋੜਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੌਣ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਦੋ ਵਾਰ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਬਈਮਾਨੀ ਦੇਖੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਕਰੋੜਾਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆਂ ਕਿਸੇ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ। ਕਿਵੇਂ ਸਾਡੀ ਬੇਈਮਾਨੀ ਨਾਲ 130 ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਤੇ ਅਸਰ ਪੈਂਦਾ ਇਹ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਹੁਣ। ਲੋਕ ਕਿਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਝੂਠ ਬੋਲ ਕੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੁੱਟਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜਦ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਸਿਰ ਮੇਰਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖਦਾ। ਪਿਆਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਤੀਤ ਕਰਦੇ ਕਈ ਵਾਰ ਕਾਰੋਬਾਰ ਮੇਰੀ ਨੀਂਦ ਚੈਨ ਸਭ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨੌਕਰੀ ਕਰਨੀ ਬਹੁਤ ਸੌਖੀ ਹੈ, ਪਰ ਨੌਕਰੀ ਦੇਣੀ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇਣ ਦਾ ਹੱਠ ਕਰਨਾ, ਕਠਿਨ ਹੈ।
ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ। ਇਹ ਜਿਊਣ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ। ਔਕੜਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਹੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਨਾਮ। ਕਦੇ ਵੀ ਡੋਲਣ ਦਾ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ। ਅਸੀਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨੂੰ ਸਾਨੂੰ ਤੋੜਨ ਦਾ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ, ਅਸੀਂ ਆਪ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਤੋੜਨੀਆਂ ਹਨ।
ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਬਣਦੇ ਬਣਦੇ ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਆਪਣੇ ਤੇ ਨਾਜਾਇਜ਼ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਬੋਝ ਚੁੱਕ ਲੈੰਦੇ ਹਾਂ। ਸਮਝ ਲਓ ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰ ਗਿਆ ਉਸ ਦੀ ਵੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਹੋਵੇਗੀ, ਰੱਬ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜ਼ਰੀਆ ਬਣਾਇਆ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦਾ। ਕੱਲ ਇਹੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਮੇਰੇ ਅਥਰੂ ਨਿਕਲ ਗਏ ਤੇ ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਕੱਲ ਸਮਝਾਇਆ ਕਿਸੇ ਨੇ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹ ਗਈ ਇਹ ਗੱਲ।
ਉੱਠ ਕੇ ਫੇਰ ਜੀਓ ਅਜੇ ਬਹੁਤ ਜਾਨ ਹੈ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
17 ਸਤੰਬਰ 2023
ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਦੇਣ ਹੈ। ਇਸ ਤੇ ਪੂਰਾ ਹੱਕ ਵੀ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦਾ ਹੈ। ਸਾਹ ਲੈੰਦੀ ਸਾਡੀ ਦੇਹ ਦੀ ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਦੀ ਉੱਤਮ ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨਾ, ਸੇਵਾ ਕਰਨਾ, ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਨਾ। ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ-ਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਸਦਾ ਨਜ਼ਰ-ਅੰਦਾਜ਼ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਫੇਰ ਸ਼ਿਕਵੇ ਕਰਦੇ ਹਨ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕੁੱਝ ਚੰਗਾ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ? ਜਿਸ ਬੂਟੇ (ਮਾਂ ਬਾਪ) ਨਾਲ ਅਸੀਂ ( ਬੱਚੇ) ਫੁੱਲ ਵਾਂਗ ਲੱਗੇ ਹਾਂ , ਜੇ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਾ ਕਰਾਂਗੇ ਤੇ ਬੂਟਾ ਤੇ ਸੁੱਕਣਾ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਵੀ। ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਮੁਸ਼ਕਲ ਦਾ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਜੋ ਊਰਜਾ ਦੀ ਸਾਨੂੰ ਲੋੜ ਹੈ ਉਹ ਮਾਂ ਬਾਪ ਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਸਿਖ਼ਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ, ਮਾਂ ਬਾਪ ਦਾ ਫਿਕਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਔਲਾਦ ਬਣੋ।
10 ਸਤੰਬਰ 2023
ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਿਖਾਓ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਤੇ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਦੇ ਡਿੱਗਣ ਨਹੀਂ ਦੇਣਗੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨੋ। ਜਦ ਤੁਸੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ, ਰੁਤਬੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਨ ਨਾਲ ਜੀਅ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਅੱਖ ਟਿਕਾਈ ਖੜ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ। ਸਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਅਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਖੜ੍ਹੇ ਹਾਂ.. ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਅਸੀਂ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਹਾਂ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਹਾਂ। ਖ਼ੁਦ ਸਾਡੀ ਕੋਈ ਹਸਤੀ ਨਹੀਂ।
31 ਅਗਸਤ 2023
ਦੋ ਗੱਲਾਂ ਬਹੁਤ ਖ਼ਾਸ - ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਸੋਚ
ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਵੱਡਾ ਹੀ ਸੋਚਣਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਤੇ, ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੇ “ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਕਰਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹਰ ਪਲ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੋਚ “ਸਕਾਰਾਤਮਕ” (positive) ਕਰਨੀ ਹੈ। ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਚੰਗਿਆਈ ਦੀ ਲੀਕ ਲੰਬੀ ਕਰੋ ਜੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਕੁੱਝ ਗਲਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸੋਚ ਦੀ ਲੀਕ ਇੰਨੀ ਲੰਬੀ ਕਰ ਲਓ ਕਿ ਉਦਾਸੀ ਜਾਂ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਇੱਕ ਪਲ ਵੀ ਨਾ ਕਦੇ ਖਰਾਬ ਹੋਵੇ।
ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਇਹ ਮੈਂ। ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਵੀ ਮੈਂ ਉਦਾਸ ਹੁੰਦੀ, ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਨ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਅਤੇ ਸਥਿਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੇ ਅਤਿਅੰਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਇੱਕ ਧੀ ਨੂੰ ਪਾਲ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਡਾਂਟ ਦੇ ਵੀ ਬੱਚਾ ਕਿਤੇ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦਾ ਕਿ ਨਹੀਂ? ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹੋਏ ਇਹ ਪ੍ਰਯੋਗ ( experiment ) ਦਾ ਮੇਰੇ ਸੁਭਾਅ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ।
ਮਾਪੇ ਮੇਰੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਰੀਬੀ ਦੋਸਤ ਹਨ, ਜੋ ਗੱਲ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਔਰਤ ਨਾਲ ਵੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਝਾਕਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਵੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨਾਲ ਕਰ ਲੈੰਦੀ ਹਾਂ। ਮਾਂ ਬਾਪ ਕਦੇ ਵੀ ਇੱਕਦਮ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ, ਮੈਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਵਕਤ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਤੇ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਗਲਤੀਆਂ ਕਾਰਨ ਮੇਰੇ ਤੇ ਬੇਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਜਾਂ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਮੜ੍ਹਦੇ। ਕੋਈ ਵੀ ਸੰਪੂਰਨ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਲਈ ਇੱਕ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਗਲਤ ਮੰਨਣਾ ਛੱਡ ਦਿਓ।
ਸਫ਼ਲਤਾ ਤਜ਼ੁਰਬੇ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਤੇ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਗਲਤੀਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੁਰੰਤ ਸੁਧਾਰ ਕਰ ਕੇ! ਆਪਣੇ ਆਪ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੇ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ ਅਤੇ ਸੋਚ ਸਦਾ ਸਕਾਰਾਤਮਕ (Positive) ਰੱਖੋ। - ਮਨਦੀਪ
27 ਅਗਸਤ 2023
ਅਕਸਰ ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਨੀਹਾਂ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਂਗ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸ ਸਤਿਕਾਰ ਲਈ ਸਦਾ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਰਿਣੀ ਹਾਂ। ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹੀ ਸੋਹਣਾ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦੀ, ਮਿਹਨਤ ਦੀ, ਤਰੱਕੀ ਦੀ, ਚੰਗੀ ਸੋਚ ਦੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖਦੇ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਕਿ ਮਜ਼ਬੂਤ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਪੰਜਾਬ ਬਣਾ ਸਕੀਏ। - ਮਨਦੀਪ
25 ਅਗਸਤ 2023
ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ, ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਵਿਚ ਕੌਣ ਸ਼ਰੀਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ? ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਓਹੀ ਸ਼ਰੀਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਨਿੱਜੀ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ, ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਅੱਜ ਇਨਸਾਨ ਇਨਸਾਨ ਨਾਲ ਪਸ਼ੂ ਵਰਗਾ ਵਿਹਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਦੀਨ ਈਮਾਨ ਵੀ ਝੁਲਸ ਗਿਆ ਹੈ। ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਵਿਚ ਸ਼ਰੀਕ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਵਡਭਾਗੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਅਜੇ ਜਾਗਦੀਆਂ ਹਨ। ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੁੱਖ ਸਮਝ, ਸਮਾਂ ਕੱਢਣਾ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਖੁਰਾਕ ਦੇਣ ਬਰਾਬਰ ਹੈ, ਜੋ ਦੁਨਿਆਵੀ, ਪਦਾਰਥਵਾਦੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੀ।
22 ਅਗਸਤ 2023
ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਅਸੀਂ “ਸਾਂਝ” ਪਾਉਣ ਲਈ ਆਏ ਹਾਂ। ਇਕੱਲੇ ਰਹਿਣ ਜਾਂ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੇ ਤੇਰੇ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ “ਅਸੀਂ” ਨੂੰ ਭੁੱਲਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਆਓ ਮੇਰਾ ਤੇਰਾ ਕਰਨਾ ਛੱਡ ਦਈਏ, ਮਨ ਲਈਏ ਕਿ ਸਾਰੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਹਨ। ਸੜਕ ਤੇ ਡਿੱਗੇ ਸਾਨੂੰ ਅਨਜਾਣ ਨੇ ਚੁੱਕਣਾ ਹੈ, ਖ਼ੂਨ ਵੀ ਵੱਧ ਚੜ੍ਹ ਅਨਜਾਣ ਨੇ ਦੇਣਾ ਹੈ, ਸਾਡੀ ਤਰੱਕੀ ਤੇ ਵੀ ਅਨਜਾਣ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸਭ ਆਪਣੇ ਹਨ, ਬੇਅੰਤ ਪਿਆਰ ਵੰਡ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਵਿੱਚ ਹੀ ਦਿਲੀ ਸਕੂਨ ਹੈ। ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਹੰਕਾਰ ਦਿਖਾਵੇ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਤੁਰਨ ਵਾਲੇ ਚੈਨ ਦੀ ਨੀਂਦ ਗੁਆ ਬੈਠਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੋ ਮਨ ਦਾ ਸੁਕੂਨ ਹੀ ਅਸਲ ਅਮੀਰੀ ਹੈ।
22 ਅਗਸਤ 2023
ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਤੁਰਦੀ
ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਦੀ
ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਚੱਪਲ਼
ਪਵਾਉਣ ਦਾ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ..
ਸਕੂਲ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ?
ਸਾਬਣ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ?
ਮੈਨੂੰ ਰੋਟੀ ਦੇ ਅੱਗੇ
ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਪਤਾ..
ਵਾਲਾਂ ਦੇ ਕਲਿੱਪ
ਨਹੀਂ ਪਤਾ
ਸਿਰ ਤੇ ਸਿਰਫ
ਭਾਰ ਢੋਣ ਦਾ ਪਤਾ..
ਮੈਂ ਪਰਵਾਸੀ ਹਾਂ
ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਪਹਿਚਾਣ ਪੱਤਰ ਨਹੀਂ
ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਕੂਲ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵੀ
ਬੰਦ ਨੇ ਬੰਦ ਨੇ
ਵੈਸੇ ਵੀ
ਮੇਰੀ ਝੁੱਗੀ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ
ਮੈਂ ਨਹਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਰੋਜ਼
ਬੱਸ ਮਿਲੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫ਼ਰਾਕ
ਢੱਕ ਗਈ ਸਭ ਅੱਜ.. ਬਾਕੀ ਫੇਰ ਕਦੇ..
- “ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਬਾਲੜੀਆਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ” - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
22 ਅਗਸਤ 2023
ਖੋਹ ਲੈਣ ਦੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟਾਂ, ਸਕੂਨ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ ਰਹੇ ਹਰ ਕੋਈ। ਕੋਈ ਦਰਦ ਵੰਡਾ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਡਾ ਦਰਦ ਵਧਾ ਕੇ। ਬੱਸ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣੇ ਚਾਹੀਦੇ। ਇਹ ਵੀ ਅੰਦਾਜ਼ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰੱਬ ਦੇ ਨੇੜੇ ਲੈ ਆਉਂਦਾ ਹੈ! ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ।
22 ਅਗਸਤ 2023
ਔਖੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ, ਤੇ ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਹੱਲਾ ਸ਼ੇਰੀ ਦੇਣੀ ਕਿਸੇ ਕਲਾ ਜਾਂ ਹੁਨਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਜਦ ਤੁਸੀਂ ਸੌਖੇ ਹੋ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੌ ਰੁਪਈਏ ਦੇਣੇ ਸੌਖੇ ਲੱਗਦੇ, ਪਰ ਜਦ ਔਖਾ ਵਕ਼ਤ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਦੱਸ ਰੁਪਈਏ ਕੱਢਣ ਨੂੰ ਵੀ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਗੁੱਸਾ ਆਉਂਦਾ ਕਿ ਆਪ ਕਿੰਨੇ ਔਖੇ ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕੀ ਮਦਦ ਕਰੀਏ। ਐਸੀ ਸੋਚ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੰਗ ਦਿਲ ਰਹਿਣਗੇ, ਸਭ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਦੀ ਰੱਟ ਲਗਾਈ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੱਢ ਦੇਣਗੇ।
ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਤੋਂ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ ਰਹਿ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੱਢ ਦੇਣਗੇ, ਪਰ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਦਿਲੋਂ ਕੰਮ ਆਉਣ ਦਾ ਸੁਭਾਗ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ।ਜਦ ਅਸੀਂ ਤਰੱਕੀ ਦੀ ਰਾਹ ਤੇ ਹਾਂ, ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਤੇ ਹਰ ਵੇਲਾ ਔਖਾ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਵੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਹਰ ਪਲ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਾਸ਼ ਹੱਥ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸੌਖਾ ਹੁੰਦਾ। ਆਪਣੇ ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਅਸਲੀ ਪਰਉਪਕਾਰ ਹੈ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਜ਼ਬੂਤ ਉਹ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਓਦੋਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਦ ਉਹ ਆਪ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਭਰੇ ਰਾਹ ਤੁਰ ਰਹੇ ਹੋਣ ।
22 ਅਗਸਤ 2023
21 ਅਗਸਤ 2023
15 ਅਗਸਤ 2023
#ਅਜ਼ਾਦੀ! ਪਰਦੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ ਦੇ ਗੁਲਾਮ, ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਤੇ ਵੱਡੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਬਣਨਾ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਨਹੀਂ । ਤੇ ਫੇਰ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਜਿਦਣਾ ਵੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਗੁਲਾਮੀ, ਘੁਟਣ। ਮੈਨੂੰ ਬਾਕੀਆਂ ਦਾ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਆਪਣੀ ਹਰ ਵਿਦੇਸ਼ ਯਾਤਰਾ ਤੇ ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ, ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਹੋ ਜਾਈਦਾ। ਉਹ ਦੇਸ਼ ਆਪਣੀ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਬੋਲੀ ਪਰ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ। ਤੇ ਇੱਥੇ ਜਦ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਅਸੀਂ ਕਿੰਨੀ ਜਲਦੀ ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾ, ਚਾਹੇ ਟੁੱਟੀ ਫੁੱਟੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਲੈੰਦੇ ਹਾਂ।
ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੱਖਾਂ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਬਹਿਤਰੀਨ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਭਾਰਤ ਆ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ। Amazon, Walmart ਵਰਗੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਕਿਓਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਭਾਰਤ, ਪੰਜਾਬ ਜੇ ਇੱਥੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨਾ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹੋਣ। ਸੋਚਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਜਿੰਨ੍ਹੀ ਅਬਾਦੀ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਪਹਿਲ ਭਾਰਤ ਹੈ।
ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਉਡੀਕ ਨਾ ਕਰੋ, ਪਰਿਵਾਰ ਮਿਲ ਕੇ ਸੋਚਣ “ਹਰ ਘਰ ਕਾਰੋਬਾਰ” ਵਾਲੀ ਸੋਚ ਅਪਣਾਈਏ। ਚਾਹੇ ਛੋਟੇ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਕਰੋਬਾਰ ਹੋਵੇ। ਕਿਰਤ ਵਿੱਚ ਸੱਚੀ ਲਗਨ ਹੋਵੇ ਤੇ ਵਧਦੀ ਹੈ.. ਪਰ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਤੇ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਨਾ। ਕੰਮ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਵੱਡਾ ਨਾ ਸਮਝੋ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੋ.. ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿਓ .. ਖਰੀਦਾਰੀ ਕਰਕੇ ਲੋਕਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਤੋਂ.. ਹੱਲ੍ਹਾਸ਼ੇਰੀ ਦੇ ਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ, ਅਸੀਂ ਮਿਹਨਤੀ ਕੌਮ ਹਾਂ, “ਅਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ” .. “ਅਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ”
ਦੂਸਰਾ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਕੀ ਸੋਚੇਗਾ, ਪੰਜਾਬੀਓ ਇਸ ਸੋਚ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋ ਜਾਓ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
15 ਅਗਸਤ 2023
ਪੰਜਾਬ ਹਾਂ ਅਜ਼ਾਦ ਹਾਂ!
ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅਜ਼ਾਦ ਹਾਂ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਰੋਜ਼ ਸੂਟ ਪਾਉਣਾ ਮੈਨੂੰ ਅਜੀਬ ਲੱਗਦਾ। ਪਰ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਇੰਨੀ ਅਜ਼ਾਦ ਹਾਂ ਕਿ ਚਾਹੇ ਰੋਜ਼ ਸੂਟ ਪਾਵਾਂ ਚਾਹੇ ਰੋਜ਼ ਜੀਨ।
ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅਜ਼ਾਦ ਹਾਂ। ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲਣਾ ਸਾਡੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਿਠਾਸ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਮੁਸਕਰਾ ਵੀ ਲੈੰਦੀਆਂ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਹੱਸ ਵੀ ਲੈੰਦੀਆਂ।
ਮਾਂ ਬਾਪ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਅਜ਼ਾਦ ਹਾਂ।
ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ “ਕਿਰਤ” ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਕਮਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਦੀ ਅਸੀਂ ਮਿਸਾਲ ਹਾਂ।
ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਅਜ਼ਾਦ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਸੋਹਣਾ ਜੀਵਨ ਕੱਟਿਆ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਲੋਕ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਚੰਗੇ ਹਨ ਤੇ ਅਸੀਂ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ। ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹਾਂ।
ਅਸੀਂ ਉਹ ਪੰਜਾਬੀ ਹਾਂ ਜੋ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਭੰਡਣਾ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ, ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਾੜਾ ਕਹਿਣਾ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ, ਚਾਹੇ ਲੱਖ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਹੋਣ।
ਅਸੀਂ ਗੁਲਾਮ ਨਹੀਂ। ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਮਿਹਨਤੀ ਧੀਆਂ ਹਾਂ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਸੁਨਹਿਰੀ ਭਵਿੱਖ ਹਾਂ। ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਚੰਗੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਹਾਂ। ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਆਬੋ-ਹਵਾ ਦੀ ਮਹਿਕ ਹਾਂ।
ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਹਾਂ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
14 ਅਗਸਤ 2023
ਅੱਖ ਵਿੱਚ ਅੱਥਰੂ ਕੀ ਆਇਆ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕਾਬਿਲ ਕਰ ਲਿਆ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਤਾਹਨਾ ਕੀ ਕੱਸਣਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਤੇ, ਮੈਂ ਹਰ ਇੱਕ ਵਿੱਚ ਚੰਗਿਆਈਆਂ ਲੱਭਣ ਤੁਰ ਪਈ। ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਡੂੰਘਾ ਡਿੱਗ ਜਾਓਗੇ, ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੀ ਛਲਾਂਗ ਓਨੀ ਉੱਚੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਬੱਸ “ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਬੁਲੰਦੀ ਤੇ ਟਿਕਣਾ ਹੈ”।
ਸਾਨੂੰ ਖੰਬ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਖੁੱਲ੍ਹਾ …. ਵਿਸ਼ਾਲ … ਜਿਸ ਦੀ ਸੀਮਾ ਨਹੀਂ … ਉਹ ਅਸਮਾਨ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ। ਹਾਂ ਅਸਮਾਨ ਵੀ। ਇਹ ਨਹੀਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਧੀਆਂ ਪੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਵਿੱਦਿਆ ਦੇ, ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦੇ ਖੰਬ ਲਾਏ ਤੇ ਅਸਮਾਨ ਦਿੱਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਅਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਕਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਤੇ ਵੀ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਸਾਡਾ ਅਸਮਾਨ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ..
ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਬਾਕੀ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਸੁਪਨੇ, ਵੱਖ ਸੋਚ, ਨਵਾਂ ਕੁੱਝ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਚਾਹ.. ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਅਸਮਾਨ ਹੈ। ਜੋ ਸਾਰੇ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ ਉਸ ਭੇਡ-ਚਾਲ ਨੂੰ ਠੀਕ ਸਮਝਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਬੱਚਾ, ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ, ਭੈਣ ਭਰਾ ਕੁੱਝ ਨਵਾਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ.. ਉਸ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਫ਼ਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦਿਓ। ਪਰਿਵਾਰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸੰਸਕਾਰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪੰਜਾਬ ਦੀ, ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਵੀ ਸਾਥ ਦੇਵੇ। ਨਵਾਂ ਕੁੱਝ ਕਰਨਾ ਸਾਡੇ ਲਈ ਆਪਣਾ ਸਭ ਕੁੱਝ ਦਾਅ ਤੇ ਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨਾ ਹੋਵੇ।
ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੇ ਓਦੋਂ ਠੀਕ ਕਿਹਾ ਜਦ ਹਰ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਗਲਤ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਕੀ ਦੇਣਾ ਸੀ, ਛੱਡ ਜਾਣਾ ਮੁਨਾਸਬ ਸਮਝਿਆ। ਅੱਜ ਨਤੀਜਾ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ। ਪੈਸੇ ਨਾਲ਼ੋਂ ਵੱਧ, ਹੁਨਰ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ। ਹਲ੍ਹਾਸ਼ੇਰੀ ਦਿਓ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੀ “ ਮੈਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ” - ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦੀ ਲੈਅ ਨਾ ਟੁੱਟਣ ਦਿਓ - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
3 ਅਗਸਤ 2023
ਹਰਾਉਣ ਲਈ ਦੁਨੀਆਂ ਬੈਠੀ ਹੈ, ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਓਦੋਂ ਹਾਰਦੇ ਹਾਂ ਜਦ ਖੁੱਦ ਤੋਂ ਹਾਰਦੇ ਹਾਂ। ਜਦ ਅਸੀਂ ਖ਼ੁੱਦ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ “ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਜਾਂ ਕਰ ਸਕਦਾ”। “ਚੱਲ ਰਹਿਣ ਦੇ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਕਰਲਾ” ਕਹਿਣ ਵਾਲੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਮਿਲਣਗੇ। “ਜੇ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰਨੀ, ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ” ਇਹ ਵੀ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲੇਗਾ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਜਿਗਰੇ ਵਾਲਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਕਈ ਲੱਖਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਵ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਰੱਖਦੇ ਹੋ। ਕੋਈ ਲੇਖਕ ਅਮੀਰ ਹੋਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਰਾਤਾਂ ਜਾਗਦਾ, ਕਲਮ ਨਾਲ ਐਸੀ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦੁਨੀਆ ਛੱਡ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਵੀ
ਕਿਤਾਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਵ ਲਿਆਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਛਾਪ ਛੱਡਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ “ਮਿਲੇਗਾ ਕੀ” ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ, “ਦੇ ਕੀ ਸਕਦੇ” ਹਾਂ, ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ। ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਮਿਹਨਤ। ਅਸਲ ਜਿੱਤ “ਸਕੂਨ” ਅਤੇ “ਖੁਸ਼ੀ” ਹੈ, ਅਸਲ ਸਫ਼ਲਤਾ, ਅਸਲ ਪ੍ਰਾਪਤੀ.. ਇਹ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਧਨਾਢ ਵੀ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਖਰੀਦ ਸਕਦੇ।
ਜਿਸ ਕੋਲ ਮਨ ਦਾ ਚੈਨ ਹੈ, ਠਹਿਰਾਓ ਹੈ, ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ, ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਹੈ, ਉਸ ਕੋਲ ਉਤਸ਼ਾਹ ਹੈ, ਸੋਚ ਹੈ, ਸੋਚਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ, ਊਰਜਾ ਹੈ। ਉਹ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਧਿਆਨ ਲਗਾ ਸਕਦਾ ਹੈ.. ਦੁਨਿਆਵੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਉਸ ਲਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ।
-ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
03 ਅਗਸਤ 2023
ਕਈ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਹਾਸਾ ਹੀ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਭ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮਨਦੀਪ ਦੀ, ਜਾਂ ਮਨਦੀਪ ਵਰਗਿਆਂ ਦੀ ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਚੱਲਦੀ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸਿਰਫ਼ ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਚਲਦੀ ਹੈ, ਹਰ ਚੁਣੌਤੀ ਪਾਰ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਮੈਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਹੋ ਗਏ ਆਪਣਾ ਪਾਸਪੋਰਟ ਠੀਕ ਕਰਵਾਉਂਦੇ। ਮੇਰਾ ਕਸੂਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਲੱਗ ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ ਤੇ ਪਤੀ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਪਿਤਾ ਦਾ ਨਾਮ ਚਾਹੀਦਾ। ਘਰ ਦਾ ਪਤਾ ਪਿਤਾ ਦਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਮੇਰਾ ਕਸੂਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਰਿਸ਼ਵਤ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਕਸੂਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਾਰ ਬਾਰ ਤਰਲੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਤੇ ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਅਜਿਹਾ ਪੰਜਾਬ ਬਣ ਗਏ ਹਾਂ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੋਲਣ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਫਸੇ ਪਏ ਹਾਂ। ਕੱਲ ਹੀ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਰ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਕਰਵਾ ਦਿਓ ਤੇ ਅੱਗੋਂ ਲਟਕਾ ਲਟਕਾ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ " ਮੈਡਮ ਆਪ ਤੋਹ ਹਮੇਂ ਯਾਦ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਤੇ, ਕਭੀ ਫੋਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਆ ਆਪਨੇ " ਇਹ ਸਮਾਜ ਸਮਝ ਜਾਵੇ ਕਿ ਮੈਡਮਾਂ ਕੋ ਏਨਾ ਟਾਈਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਯਾਦ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹਿਣ। ਆਮ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸਾਡੀ ਕੋਈ ਸੁਣਵਾਈ ਨਹੀਂ, ਪੰਜਾਬ ਅਜਿਹਾ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਥੇ ਖ਼ਾਸ ਦੀ ਵੀ ਕੋਈ ਸੁਣਵਾਈ ਨਹੀਂ।
ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ, ਸਾਰੇ ਕਾਗਜ਼ ਪੂਰੇ ਕਰਕੇ ਵੀ ਇਥੇ ਰਜਿਸਟਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਮੇਰਾ ਕਸੂਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ 100% ਇੱਕ ਨੰਬਰ ਵਿੱਚ ਰਜਿਸਟਰੀ ਕਰਵਾਉਣੀ। ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਅਹਿਸਾਨ ਲੈਣ ਨੂੰ, ਸਹਾਰੇ ਲੈਣ ਨੂੰ। ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਏਨੀ ਮੇਹਨਤ ਕਰਦੇ, ਕੰਮ ਆਪੇ ਹੋ ਜਾਵੇ ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ। ਰਿਸ਼ਵਤ ਦੇਣ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ। ਸਿੱਧੇ ਉੱਚ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ, ਮੰਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਵੀ ਹੁਣ ਇਥੇ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਕਰੋੜਾਂ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕੀ ਕੰਮ ਹੋਣੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਅਜਿਹਾ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਰਿਸ਼ਵਤ ਦੇ ਕੇ ਵੀ ਇਥੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।
ਕੋਈ ਬੈਂਕ ਤੁਹਾਡੀ ਗੱਲ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ। ਬਾਪ ਦਾਦੇ ਦੇ ਕਿੱਲੇ ਜ਼ਮੀਨ ਜਾਇਦਾਦ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਲੋਨ ਲੈਣ ਲਈ। ਅਮੀਰ ਨੂੰ ਹੋਰ ਅਮੀਰ ਕਰਦਾ ਸਾਡਾ ਦੇਸ਼ ਤੇ ਗਰੀਬ ਨੂੰ ਹੋਰ ਗਰੀਬ। ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਮਿਡਲ ਕਲਾਸ ਲਈ ਕਿਤੋਂ ਵੀ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦੀ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਨਹੀਂ। ਕੋਈ ਸੁਣਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਹੀਏ ਕਿਸ ਨੂੰ?
ਇਹ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਤੇ ਦੇ ਹੀ ਰਹੀ, ਮੇਰੇ ਵਿਚੋਂ ਕਰੋੜਾਂ ਪੰਜਾਬੀ ਵੀ ਬੋਲ ਰਹੇ ਹਨ।
ਜਦ " Reverse Migration - ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ " ਦੀ ਗੱਲ ਛੇੜਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਅੱਗ ਬਬੂਲਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਸਹੀ ਹਨ। ਇਥੇ ਇਹ ਦੱਸਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਏਨੇ ਤੰਗ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਚੁਣਿਆ ਹੈ, ਮਾਂ ਬਾਪ ਚੁਣੇ ਹਨ ਤੇ ਜ਼ਮੀਰ ਵਾਲੇ ਦੋਸਤਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੋਹਣੀ ਕੱਟੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤਰੱਕੀ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇ ਇਥੇ ਤੁਸੀਂ ਗ਼ਲਤ ਹੋ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਤਰੱਕੀ ਕਰਨਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਮਿਸਾਲ ਹੈ।
ਮੇਰਾ ਦਫ਼ਤਰ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਹੈ, ਅਕਸਰ ਕਿਰਾਇਆ ਲੇਟ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਦੇਖ ਦੇਖ ਸਭ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਇਹ ਜਿਵੇਂ ਤਗੜੀ ਬਿਲਡਿੰਗ ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ ਦੀ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੀ ਅਮੀਰ ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੀ ਮਦਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੋਣੀ। ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਵਹਿਮ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਰਹੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਪਾਲ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ । ਏਦਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਤਿਨਕਾ ਤਿਨਕਾ ਕਰਕੇ ਆਸ਼ਿਆਨਾ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਲੱਗਦੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦੇ ਪੈਸਿਆਂ ਨੂੰ ਜੋੜਣ ਤੇ, ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਸਿਸਟਮ ਸੱਚਮੁੱਚ ਉੱਠਣ ਤੇ ਸਾਡੀ ਪੂਰੀ ਜਾਨ ਲਗਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਦਾ ਜ਼ਮੀਰ ਸਿਖ਼ਰ ਤੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਲੱਕ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮੇਰੀ ਵੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ, ਇਹ ਸੁਣਵਾਈ ਵਾਲਾ ਸੂਬਾ ਬਣਾਓ । ਬੜੇ ਪਿਆਰੇ ਭੋਲੇ ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਇਥੇ, ਜ਼ਿੰਦਾ ਜ਼ਮੀਰ ਵਾਲੇ। ਤੇ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਵਿਚੋਂ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਵਤ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਅੱਥਰੂ ਨਿਕਲ ਆਉਂਦੇ ਤੇ ਕੰਮ ਨਾ ਹੋਣ ਦੀ ਪੀੜ ਵੀ ਰਿਸ਼ਵਤ ਜਿੰਨੀ ਹੁੰਦੀ। ਅਸੀਂ ਕਹਿ ਤੇ ਰਹੇ ਰਿਸ਼ਵਤ ਤੇ ਰੋਕ ਹੈ ਤੇ ਪਰ ਅੱਗੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਵੀ ਤੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਇਥੇ। ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਬਦਦੁਆਵਾਂ ਦਾ ਕੀ ਕਰਾਂਗੇ ਅਸੀਂ ?? ਮਰ ਪੰਜਾਬੀ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਪਰਿਵਾਰ ਮਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਨਾ ਪੰਜਾਬ ਨਾ ਵਿਦੇਸ਼ ! ਬੰਦਾ ਤੰਗ ਹੋ ਰਿਹਾ, ਔਰਤਾਂ, ਬੱਚੇ, ਬਜ਼ੁਰਗ, ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪੰਜਾਬ ਤੰਗ ਹੋ ਰਿਹਾ !!
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
01 ਅਗਸਤ 2023
"ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਛੱਲਾ ਤੂੰ
ਤੇ ਤੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਛੱਲਾ ਮੈਂ
ਹੀਰਾ ਤੂੰ ਤੇ ਸੋਨਾ ਮੈਂ"
ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਇੰਝ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਪਰੋਕਤ ਸਤਰਾਂ ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਡਾਇਰੀ ਵਿੱਚ 2021 ਵਿੱਚ ਲਿਖੀਆਂ ਸਨ। ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਕਿ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਕਦੇ ਵਿਛੜਨਾ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਗਿਆਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਦ ਲੱਗਾ ਕਿ ਛੱਲਾ ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਆਏਗਾ ਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰਾਹ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।
ਹੱਥਣੀ ਨੂੰ 2 ਸਾਲ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਗਰਭ ਵਿੱਚੋਂ ਬੱਚਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ। ਤੇ ਮੈਨੂੰ "ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ" ਮੁਹਿੰਮ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਗਿਆਰਾਂ ਸਾਲ ਲੱਗ ਗਏ।
ਅਰਜਨ ਢਿੱਲੋਂ ਦਾ ਗਾਣਾ "ਛੱਡ ਪਰੇ ਸਾਡਾ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਲੱਗਣਾ, ਸਵਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ" ਸੱਚ ਪੁੱਛੋ ਦਿਨ ਰਾਤ ਮੇਰੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜਦਾ। ਮੇਰੇ ਜ਼ਹਿਨ ਵਿੱਚ ਵੱਸ ਗਈ ਹੈ ਇਹ ਮੁਹਿੰਮ। ਮੈਂ Youtube ਤੇ ਗਾਣੇ ਹੀ ਇਹੀ ਸੁਣਦੀ, ਰਾਜਵੀਰ ਜਵੰਦਾ ਦਾ "ਪੱਕੇ ਪੈਰੀਂ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਨਾ ਜਾਈਏ, ਰਣਜੀਤ ਬਾਵਾ ਦਾ "ਤੇਰੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਮੇਰਾ ਕੌਣ ਨੀ ਮਿੱਟੀਏ" ਤੇ ਮੇਰਾ ਸਦਾ ਲਈ ਪਸੰਦੀਦਾ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਬਿੱਲਾ ਦਾ "ਮੇਰਾ ਦੇਸ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ"
ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਸਾਡੇ ਸੀਨੀਅਰ ਗਾਇਕਾਂ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਗੀਤ ਗਾਏ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਦਾ "ਲੱਖ ਪ੍ਰਦੇਸੀ ਹੋਈਏ, ਆਪਣਾ ਦੇਸ ਨਹੀਂ ਭੰਡੀਦਾ"। ਹਰਭਜਨ ਮਾਨ ਦਾ "ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਮਾਣ ਵਤਨਾਂ ਦਾ"
ਭੁਪਿੰਦਰ ਉੱਡਤ ਨੇ ਤਾਂ ਗਾਣੇ ਦਾ ਨਾਮ ਹੀ "Reverse Migration" "ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ" ਰੱਖਿਆ।
ਲੋਕ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ ਲੋਟ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸੁੱਝਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ "ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ"। ਮੈਂ ਵੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਜਦ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਸਿਸਟਮ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢੇਗਾ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਦਾਹਰਨਾਂ ਦਿਆ ਕਰਾਂਗੀ। ਇਹ ਦਲਦਲ ਜਿੱਥੇ ਪਾਸਪੋਰਟ ਬਣਾਉਣ ਨੂੰ ਸਾਲ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ, ਜਿੱਥੇ ਰਿਸ਼ਵਤ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸੁਣਵਾਈ ਨਹੀਂ, ਟਾਲਣਾ, ਮੁੱਕਰਨਾ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ, ਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਦੀ ਧੌਣ ਤੇ ਗੋਡਾ ਦੇ ਕੇ ਸੰਘ ਨੱਪ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ, ਮੈਂ ਵਾਕਫ਼ ਹਾਂ। ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।
ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ.... ਇਹ ਦਲਦਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਤੇ ਸੋਹਣੇ ਕਮਲ ਖਿੜ੍ਹਦੇ ਹਨ।
ਪਿਛਲੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਆਪਣਿਆਂ ਤੋਂ ਧੋਖੇ ਤੇ ਧੋਖੇ ਜਰੇ ਹਨ। ਇੰਨੀ ਜਾਨ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਇੰਨ੍ਹਾ ਸਹਿ ਸਕਦੀ। ਤੇ ਅਖੀਰ ਮੈਨੂੰ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਨੇ ਵੀ ਜਕੜ ਲਿਆ। ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਡਰ ਮੌਤ ਤੋਂ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਇਸ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਦਾਅ ਤੇ ਨਾ ਲਾਓ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਨਾ “ਦਫ਼ਾ ਕਰੋ”।
35 ਸਾਲ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਵੇਖਾਂ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ.... ਗਵਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈਂ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ...ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ। ਪਰ ਗਵਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ, ਆਪਣਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਬਣਾਈ ਗਈ ਮੇਰੇ ਚਾਵਾਂ ਦੀ ਰਾਖ ਤੋਂ....ਕਿਆ ਖੂਬ "ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ" ਬਣਾਈ ਮੇਰੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੇ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੱਖਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਬੇਹੱਦ, ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ।
ਮੇਰਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕੋਵਿਡ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਤੋਂ ਧੋਖਾ ਖਾਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਜ਼ਮੀਰ ਮਾਰ ਕੇ ਅੱਗੋਂ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਲਾਲਚ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ.... ਤੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਪਿੰਡ 100 ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ। ਪਰ ਅੱਜ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਇਹ ਹੱਦੋਂ ਵੱਧ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਕੀ ਹੈ ? ਸ਼ਾਇਦ ਵਕਤ ਦੱਸ ਦੇਵੇਗਾ .... ਕਿ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਐਸਾ ਰਾਹ ਦਸੇਰਾ ਬਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਫ਼ੇਰ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ।
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਬਣੀ ਹਾਂ ਟੁੱਟਦੀ ਨਹੀਂ, ਜਾਂ ਫਿਰ ਜੋ ਟੁੱਟੇ ਹੁੰਦੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹੋਰ ਕੀ ਟੁੱਟਣਾ ਹੁੰਦਾ।
ਖੈਰ ਕਿੱਥੇ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖਦੀ ਰਹਾਂਗੀ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੀ ਹੈ ਕਿੰਨੀ ਨਹੀਂ..... ਇੰਝ ਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕਦੀ ਕਦੀ ਵਰਕੇ ਫਰੋਲਦੀ ਰਹਾਂਗੀ।
ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ
28 ਜੁਲਾਈ 2023
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ “ਧੀਰਜ ਕੁਮਾਰ” ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ। ਮਿਲਦੇ ਹੀ
"ਦੀਦੀ" ਸ਼ਬਦ ਸੁਣ ਕੇ ਹੋਰ ਵੀ ਆਪਣਾਪਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ। "ਕਦੇ ਦਾਦੇ ਦੀਆਂ ਕਦੇ ਪੋਤੇ ਦੀਆਂ" ਫ਼ਿਲਮ ਧੀਰਜ ਨਾਲ ਬੈਠ ਕੇ ਦੇਖੀ। ਉਹ ਦਿਨ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ ਜਦ " ਅਰਦਾਸ ਕਰਾਂ " ਫ਼ਿਲਮ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਘੁੱਗੀ ਜੀ ਨਾਲ ਬੈਠ ਕੇ ਦੇਖੀ। ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਤੇ ਮੇਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀ।
ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਮੁਢਲੀ ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸੰਸਕਾਰ, ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਲਈ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਕਿਰਤ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ, ਭੁੱਲਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਕਈ ਖ਼ਾਸ ਜ਼ਰੂਰੀ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਫ਼ਿਲਮ ਅਧਾਰਿਤ ਹੈ। ਸਿਮੀ ਚਾਹਲ ਦੇ ਸੂਟਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ। ਫ਼ਿਲਮ ਹਸਾਉਂਦੀ ਵੀ ਹੈ ਤੇ ਰੁਲਾਉਂਦੀ ਵੀ।
ਸਭ ਤੋਂ ਖ਼ਾਸ ਗੱਲ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਤੇ ਬਹੁਤੇ ਕਲਾਕਾਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਹਨ। " ਅੰਬਰਸਰੀਏ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨ " ਦੇ ਬੈਨਰ ਹੇਠ ਆਈ ਇਹ ਫਿਲਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦਾ ਮਾਣ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਜ਼ਰੂਰ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੰਦੀ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਪੂਰੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਵਧਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ। ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਸੰਦ ਦੀ ਸਟੋਰੀ ਦੇ ਰਾਹੀਂ, ਚੰਗਾ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ।
" ਮਾਂ ਪਿਓ - ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ " ਦਾ ਰੁੱਤਬਾ ਵਧਾਉਂਦੀ ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਹਰ ਉਮਰ ਦੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਸੇਧ ਦੇਂਦੀ ਹੈ। ਗਾਣੇ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਹਨ, ਤੇ ਗਾਣੇ ਫਿਲਮਾਏ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਹਨ। ਆਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੰਗੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਇਸ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਮਿਲਦੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ।
ਇਸ ਐਤਵਾਰ ਜ਼ਰੂਰ ਦੇਖਣ ਜਾਓ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
28 ਜੁਲਾਈ 2023
“ਸਾਡਾ ਸਰਮਾਇਆ” ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਲਈ ਖ਼ਾਸ ਉਪਰਾਲਾ ਹੈ। ਚਾਰ ਛਿੱਲੜਾਂ ਤੇ ਝੂਠੀ ਚਕਾਚੌਂਦ ਦੇ ਬਦਲੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਉਮਰ ਦੇ ਉਸ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲਤਾ ਦੇ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਵੱਧ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਹ ਆਪਣਾ ਦਰਦ ਸਾਡੇ ਚਾਵਾਂ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਇਸ ਇਕੱਲਤਾ ਨੂੰ ਖਿੜ੍ਹੇ ਮੱਥੇ ਕਬੂਲ ਰਹੇ ਹਨ..
ਸਾਡਾ ਵਜੂਦ ਜਾਂ ਹੋਂਦ ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਨੂੰ ਸਮਾਂ ਦੇਣਾ ਸਾਡਾ ਮੁੱਢਲਾ ਫਰਜ਼ ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈ।
ਇਸੇ ਹੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਆੜੀ ਆੜੀ ਗਰੁੱਪ ਵਲੋਂ ਇੱਕ ਪਹਿਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਤੇ ਬਠਿੰਡਾ ਵਿਖੇ ਸੰਨ 2019 ਤੋਂ ਵਿਸ਼ਵ ਸੀਨੀਅਰ ਸਿਟੀਜਨ ਦਿਵਸ ਦੇ ਦਿਹਾੜੇ ਤੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨਾਲ਼ ਰਲ ਮਿਲਕੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ 'ਸਾਡਾ ਸਰਮਾਇਆ' ਕਰਵਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਵਲੋਂ ਸਭਿਆਚਰਕ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਪੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਇਸ ਦਿਨ ਨੂੰ ਬੜੇ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ਼ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਕੁਝ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਬਜ਼ੁਰਗ ਸ਼ਖ਼ਸ਼ੀਅਤਾਂ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨਿਤ ਵੀ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਆੜੀ ਆੜੀ ਪ੍ਰੋਡਕਸ਼ਨਜ਼ ਦੇ MD ਹਰਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਤੇ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਹਰ ਪਿੰਡ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੱਜਕਲ੍ਹ ਦੀ ਭੱਜਦੌੜ ਵਾਲ਼ੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਨਾ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਰਿਟਾਇਰਮੈਂਟ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿੰਦਾਦਿਲੀ ਨਾਲ਼ ਬਿਤਾਉਣ।
ਆਓ ਇਸ ਸਾਲ ਫ਼ੇਰ 21 ਅਗਸਤ 2023 ਵਿਸ਼ਵ ਸੀਨੀਅਰ ਸਿਟੀਜਨ ਦਿਵਸ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਆਈਏ ਤੇ ਇਹ ਦਿਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰੀਏ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
25 ਜੁਲਾਈ 2023
ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਗ਼ਲਤ ਲਿਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਕਦੀ ਵੀ ਗ਼ਲਤ ਨਾ ਲਿਖੋ। ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਿਓ। ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਹਰ ਕਿਸੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ, ਗ਼ਲਤ ਲਿਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੀ, ਉਹ ਵੀ ਰੱਬ ਦੇ ਬੰਦੇ ਨੇ। ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬੁਰਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਜਾ ਰਿਹਾ। ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਹੋਰ ਵੱਧ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਲਿਖੋ। ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਗੰਧਲਾ ਕਰਦੇ ਜਾਓ ਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਜ਼ਮੀਰ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਈ ਜਾਵੇ।
ਮੇਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਸਫਰ ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਜਾਵੇਗਾ। ਮੈਨੂੰ 0.1% ਵੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਵਾਂਗ ਬਿਲਕੁਲ ਖੁਸ਼ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹਾਂ। ਰੱਬ ਨੇ ਸਕੂਨ ਭਰੀ ਰੂਹ ਸਿਰਜੀ ਹੈ ਮੇਰੀ।
MBA ਵਿੱਚ University ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ 12 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਬਿਲਕੁਲ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਵਾਂਗ, ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਨੂੰ, ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਅਸਹਿ ਕਰਜ਼ਾ ਚੁਣ ਲਿਆ ਪਰ ਕਦੇ ਵੀ ਬੇਈਮਾਨੀ ਤੇ ਲਾਲਚ ਨਹੀਂ ਚੁਣਿਆ। ਆਪਣੀ ਜਾਨ, ਆਪਣੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦਾਅ ਤੇ ਲਾ ਕੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇਣ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਾਂ। ਕਾਰੋਬਾਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ 130 ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰੀ ਨਾਲ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸੰਜੀਦਾ ਢੰਗ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀਆਂ ਬਦਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਟੀਮ ਮੇਂਬਰ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹਨ।
ਔਰਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰੋ, ਅਸੀਂ ਪੱਥਰ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਖੂਨ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਪਾਲੀਆਂ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਲਾਡਲੀਆਂ ਹਾਂ।
24 ਜੁਲਾਈ 2023
ਉਸਦੇ ਘਰਦੇ ਵਧੀਆ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਬੱਚੇ ਕੁੱਝ ਕਰ ਪਾਏ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਇਆ। ਇਹੋ ਸੋਚ ਹੈ ਸਾਡੀ। ਪਰ ਹੈ ਸਭ ਕੁੱਝ ਇਸ ਸੋਚ ਤੋਂ ਉਲਟ। ਬੱਚੇ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤੀ ਹੋਣ ਤੇ ਘਰਦਿਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਅਨੇਕਾਂ ਬੱਚੇ, ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਖਿਡਾਰੀ, ਅਫ਼ਸਰ, ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸਭ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਲਗਨ, ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਬਦਲਾਵ ਆਇਆ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਂ ਬਾਪ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਹੀਂ, ਪਹਿਲਾਂ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਘਰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੱਦ ਪੁਗਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ .. ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਝਾਤ ਮਾਰੋ ਕੀ ਮੈਂ ਜਾਨ ਲਗਾ, ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ??
ਤੁਹਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਸਿਖ਼ਰ ਤੇ ਘਰਦਿਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਦਾ ਬਦਲਾਵ ਟਿਕਿਆ ਹੈ..., ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਢਾਲ (shield) ਬਣੇ ਰਹਿਣਗੇ। ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਦੀ ਕੀਮਤ ਤੇ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੇ ਗਵਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ।
19 ਜੁਲਾਈ 2023
ਮੈਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਮਾਂ ਦਾ ਅੱਜ “ਜਨਮ ਦਿਨ” ਹੈ। ਮਾਂ ਮੇਰੇ ਤੂਫ਼ਾਨ ਸਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਹੜ੍ਹ ਸਮੇਟਦੀ ਹੈ। ਮਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਸ ਫ਼ਰੇਬ ਭਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਜੂਝ ਰਹੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਕੱਦ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮਾਂ ਦੀ ਝੋਲੀ ਵਿੱਚ ਪਾਵਾਂਗੀ?
ਮਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਤੱਪ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਮਾਂ ਅਜੇ ਵੀ ਤੱਪ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਹੌਂਸਲਾ ਛੱਡ ਰਹੀ.. ਤੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਮੈਂ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਮਾਂ ਕਦੇ ਹੌਂਸਲਾ ਨਾ ਛੱਡਣਾ, ਆਪਣੀ ਬੱਚੀ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ। ਮੈਂ ਸਭ ਠੀਕ ਕਰ ਦਿਆਂਗੀ। ਤੁਹਾਡੇ ਹੌਂਸਲੇ ਤੇ ਮੇਰਾ ਹੌਂਸਲਾ ਮੇਰੇ ਸੁਪਨੇ ਟਿਕੇ ਹਨ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਭ ਠੇਡੇ ਖਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਮੈਨੂੰ ਮਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਆਪਣਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਮਾਂ ਹੀ ਦੋਸਤ ਹੈ, ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਹੈ ਤੇ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੈ।
ਅੱਜ ਕੱਲ ਮਾਂ ਅਕਸਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਣ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਪੁੱਤ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਅੱਜ।
ਮੇਰੀ ਸਿਹਤ ਕਈ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵਿਗੜੀ ਹੈ, ਮਾਂ ਡਾਕਟਰ ਬਣੀ ਹੈ। ਮੇਰਾ BP ਮਾਂ ਖੁੱਦ ਕੋਲ ਬਿਠਾ ਕੇ ਚੈੱਕ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਮਾਂ ਮੇਰੀ ਅਲਮਾਰੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀਆਂ ਵਾਂਗ ਸਜ਼ਾ ਕੇ ਰੱਖਦੀ। ਪਿੱਛੇ ਜੇ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਅਲਮਾਰੀ ਆਪ ਸਾਂਭਦੀ ਤੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਮੈਂ ਨਰਾਜ਼ ਹਾਂ। ਮਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ ਇਹ ਕੰਮ ਮੈਨੂੰ ਵਧੀਆ ਲੱਗਦਾ।
ਮਾਂ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ 24 ਘੰਟੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ। ਮਾਂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਰੋਟੀ ਸਬਜ਼ੀ ਬਣਾਉਂਦੀ।
ਮਾਂ ਅੰਦਰੋਂ ਪੂਰੀ ਵਾਹ ਲਾ ਰਹੀ, ਹਰ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਨਿਭਾ ਰਹੀ.. ਕੋਈ ਛੱਡਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ।
ਮਾਂ ਨਾਲ ਲਗਾਵ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਮਾਂ ਨੂੰ ਜਿਊਂਦੀ ਹਾਂ ਮੈਂ। ਮਾਂ ਦੇ ਸਹਾਰੇ ਨੇ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਏ ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਕੱਦ ਦੇ ਖੇਰੂੰ-ਖੇਰੂੰ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ।
ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਾਂਗੀ, ਪਰ ਮਾਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਗੁੱਝੇ ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਸ਼ਰੂਫ਼ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਮਾਂ ਨਾਲ ਨਾਇੰਨਸਾਫੀ ਹੈ।
ਮਾਂ ਕਮਾਲ ਹੈ। ਜਨਮ ਦਿਨ ਮੁਬਾਰਕ।
- ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਭਰਭੂਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੀ ਤੁਹਾਡੀ ਧੀ - ਮਨਦੀਪ
08 ਜੁਲਾਈ 2023
ਕਿਸੇ ਦੇ ਛੱਡ ਜਾਣ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਹਾਰ ਥੋੜਾ ਜਾਂਦੇ ਹੋ। ਮਰਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋ, ਮੁੱਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋ। ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। ਕਿਸੇ ਅੱਗੇ ਝੁੱਕ ਜਾਣ ਨਾਲ ਵੀ ਜੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਤੁਹਾਡੇ ਮਰ ਕੇ ਮੁੜ ਜਨਮ ਲੈਣ ਦਾ ਵਕਤ ਹੈ। ਨਵੇਂ ਇਨਸਾਨ ਨਵੀਂ ਆਤਮਾ ਨਵੀਂ ਜੀਵਨ ਜਾਚ। ਮਰਨਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਮਰ ਕੇ ਮੁੜ ਜਨਮ ਲੈਣਾ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ …
ਜਦ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ ਹੱਲ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕੱਟੀ ਗਈ ਲੱਤ ਵਾਂਗ। ਇਸ ਜਹਾਨ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕੱਟੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਐਵਰਸਟ ਵਰਗੀਆਂ ਉੱਚ ਚੋਟੀਆਂ ਸਰ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ।
ਔਰਤਾਂ ਸਿਰ ਉਠਾ ਕੇ ਜਿਊਣ.. ਮਰ ਮਰ ਕੇ ਨਹੀਂ। ਆਪਣਾ ਆਪ ਸਭ ਕੁੱਝ ਵਾਰ ਕੇ, ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲੋਂਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ, ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਅਕਸਰ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਦੁੱਖ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਛੱਲੀ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਨੇ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜੰਗ ਲੜ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਔਰਤ, ਮੁਕਾਬਲਾ ਬਾਹਰ ਕੀ ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਤੁਹਾਡਾ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਪ ਤੋਲ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨਾ ਬਣੋ। ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਔਰਤ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਅਲੱਗ ਹੈ। ਉਹ ਜਦ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵੀ ਅਧੀਨ ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਹ ਅਕਸਰ ਇਕੱਲੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਇਕੱਲੇ ਨਹੀਂ… ਚਾਹੇ ਮਰਦ ਹੋ ਜਾਂ ਔਰਤ! ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਹੋ।
ਮਨਦੀਪ
08 ਜੁਲਾਈ 2023
ਜੋ ਸਿਖ਼ਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ
ਸਮਾਜ ਦਾ ਫਿਕਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ
ਬੁਲੰਦੀਆਂ ਤੇ ਟਿੱਕ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਜੋ
ਉਹੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਕਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ।
04 ਜੁਲਾਈ 2023
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ, ਵਧੀਆ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਖੁੱਦ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦਾ, ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣ ਦਾ, ਪਿਛਲੇ ਗਿਆਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਕਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਫੇਰ ਵੀ ਰਹਿਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਪਿੰਡ ਚੁਣਿਆ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਲਈ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ।
ਕੋਈ ਸਹਿਮਤ ਸੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਕਦੀ ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ, ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਅਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਕਦੇ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।
ਮੈਂ ਦ੍ਰਿੜ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਡਾ ਪਿਆਰ ਮੈਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਵਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਇਸ ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਸਕੂਨ ਅੱਗੇ ਹੋਰ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਜਿਸਦੀ ਮੈਂ ਭਾਲ ਕਰਾਂ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਦੇਣਾ ਅਤੇ ਦੁੱਖ-ਸੁੱਖ ਤੇ ਮਾਂ ਬਾਪ, ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣਾ, ਐਸੀ ਸੋਚ ਦੀ ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਸੂਬੇ ਨੂੰ ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਲੋੜ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਹੌਂਸਲੇ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ, ਮੈਂ ਰੂਹ ਤੋਂ ਆਪ ਸਭ ਦੀ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ ... - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
30 ਜੂਨ 2023
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬੇਹਤਰੀਨ ਉਸਤਾਦਾਂ ਦੀ ਸਦਾ ਰਿਣੀ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਿੱਖਿਆ ਮੈਂ ਅੱਜ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ MBA ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋ ਨੌਕਰੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਸਨ।
ਪਹਿਲੀ ਨੌਕਰੀ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਉਸਤਾਦ ਜਗਪਾਲ ਸਿੱਧੂ ਸਨ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਸਦਾ ਪਲ ਪਲ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ। ਪਹਿਲਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਆਮ ਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਕੋਲ ਤਜੁਰਬਾ ਤੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਬਸ ਟੌਪਰ ਹਾਂ ਟੌਪਰ ਹਾਂ ਕਹਿਣ ਨੂੰ ਸੀ। ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਰੋਜ਼ ਸੇਲ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਸੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ। ਰੋਜ਼ ਦਾ ਚੰਗਾ ਖ਼ਾਸਾ ਦਬਦਬਾ। ਮੇਰੇ ਤੇ ਵੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਉਸਤਾਦ ਤੇ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ।
ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਮੈਨੂੰ ਰਾਤ ਨੂੰ 10-11 ਵਜੇ ਲੈਣ ਆਉਂਦੇ ਸਨ, ਕਿਉਂ ਕਿ ਮਾਲ ਵਿੱਚ ਸਾਡਾ ਸਟੋਰ 10 ਵਜੇ ਬੰਦ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਵਾਲ ਚਿੱਟੇ ਹੋਣੇ ਵੀ ਪਹਿਲੀ ਨੌਕਰੀ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ ਸਨ। ਪਰ, ਕਈ ਵਾਰ ਅਜਿਹਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਕੰਪਨੀ ਦੇ, ਦੇਸ਼ ਦੇ ਬਾਕੀ ਸਟੋਰਾਂ ਤੋਂ ਸਾਡੀ ਸੇਲ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਹੁੰਦੀ। ਮੈਂ ਤਕਰੀਬਨ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਹੀ ਏਨਾ ਥੱਕ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿ ਵਰਦੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੌਂ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।
ਮੇਰੇ ਉਸਤਾਦ ਜਗਪਾਲ ਸਿੱਧੂ ਨਾਲ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਏਨਾਂ ਵਧੀਆ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਣ ਗਿਆ ਕਿ 12 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਹਰ ਸਾਲ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੱਖੜੀ ਬੰਨਦੀ ਹਾਂ। ਅੱਜ ਵੀ ਉਸਤਾਦ ਇੱਕ ਫੋਨ ਦੂਰ ਬੱਸ। ਇਨਾਂ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰਨਾ ਕੰਮ ਦਾ, ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹਿਣਾ, ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨਾ ਤੇ ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨਣਾ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੇ ਕਈ ਵੱਲ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅਣਗਿਣਤ ਪਾਠ ਮੈਂ ਜਗਪਾਲ ਸਿੱਧੂ ਤੋਂ ਸਿੱਖੇ ਹਨ। ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੀ ਪੌੜੀ ਚੜਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ ਪਹਿਲੇ ਉਸਤਾਦਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹਨ ਕਿ ਕੁਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਓਸੇ ਮਾਲ ਨੇ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਸਾਲਾਨਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਤੇ ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨ ਬੁਲਾਇਆ ਸੀ।
ਮੇਰੀ ਦੂਜੀ ਕੰਪਨੀ ਜੋ ਕਿ ਸੋਨੇ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਵੇਚਦੀ ਸੀ, Bangkok ਦੀ ਕੰਪਨੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ India ਹੈੱਡ ਮੁੰਬਈ ਬੈਠਦੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਵਿਨੋਦ ਸੀ। ਵਿਨੋਦ ਸਰ ਮੈਨੂੰ ਦੋਹਰੀ ਤਨਖ਼ਾਹ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਆਏ। ਅਜੇ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਵਿਨੋਦ ਸਰ ਨੂੰ ਮੁੰਬਈ ਮਿਲੀ।
ਵਿਨੋਦ ਸਰ ਨੇ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਕਾਰ ਲਈ। ਮੈਂ ਮੁੰਬਈ ਹਰ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਜਹਾਜ਼ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨਾ। ਵਧੀਆ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਹੋਣਾ। Luxury segment ਵਿੱਚ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਨਵੇਂ ਤੋਂ ਨਵਾਂ ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਜਿੰਨੀ ਮੇਰੀ ਤਨਖ਼ਾਹ ਹੈ ਕੰਪਨੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਉਸਤੋਂ ਵੱਧ ਪੈਸੇ ਖ਼ਰਚ ਰਹੀ ਹੈ। ਨਵਜੋਤ ਸਿੱਧੂ ਤੇ ਕਈ celebrities ਸਾਡੇ ਗ੍ਰਾਹਕ ਸਨ। ਲੱਖਾਂ ਤੋਂ ਕਰੋੜਾਂ-ਕਰੋੜਾਂ ਦੀ ਸੇਲ ਕਰਨਾ ਮੈਂ ਵਿਨੋਦ ਸਰ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ।
ਉਸਤਾਦ ਦਾ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਖ਼ਾਸ ਯੋਗਦਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਅੱਜ ਜੋ ਵੀ ਹਾਂ ਅਜਿਹੇ ਉਸਤਾਦਾਂ ਦੀ ਬਦੌਲਤ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਮੈਂ ਕਹਾਂ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਹਾਂ ਜਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੇ ਵੱਲ ਸਿਖਾਏ ਹਨ ਤੇ ਇਹ ਗ਼ਲਤ ਹੈ। ਉਸਤਾਦ ਚਾਹੇ ਖ਼ੁਦ ਨਾ ਓਲੰਪੀਅਨ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਉਸ ਵਿੱਚ ਓਲੰਪੀਅਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਸਭ ਕੁਝ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਹੀਂ ਸਿਖਾਉਂਦੀਆਂ । ਤੁਹਾਡੇ ਉਸਤਾਦ ਜਦ ਤੁਹਾਨੂੰ 10-20 ਸਾਲ ਦਾ ਤਜੁਰਬਾ 2 ਘੰਟਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੀ ਝੋਲੀ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਦ ਮੈਂ ਓਹਨਾ ਦੀ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਪਾਉਂਦੀ ਹਾਂ। ਏਦਾਂ ਲੱਗਦਾ ਮਾਂ ਨੇ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣੀ ਸਿਖਾਈ ਹੈ ਤੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਬਣਾ ਕੇ ਖਵਾ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਅੱਜ ਵੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਅਸੀਸ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ ਸਦਕਾ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀ ਹਾਂ।
ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਉਸਤਾਦਾਂ ਨੂੰ " ਸ਼ੁਕਰੀਆ " ਜ਼ਰੂਰ ਕਹਿਣਾ, ਉਹ ਵੀ ਜੇ ਦਿਲੋਂ ਨਿਕਲੇ, ਰੂਹ ਤੋਂ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਵੇ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ|
30 ਜੂਨ 2023
ਫਿਕਰਾਂ ਭਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਖ਼ੂਬ ਸਕੂਨ ਹੈ। ਸੰਘਰਸ਼ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਲਏ ਬਿਨ੍ਹਾਂ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰ ਉਠਾ ਕੇ ਜਿਊਣਾ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਹਿਣ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਭਾਵੁਕ ਹੋ, ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਫੱਸ ਕੇ। ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸੋਚ ਔਰਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਨ ਦੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ , ਜੇ ਔਰਤਾਂ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਣ ਤੇ ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਵੀ ਹਰ ਮੁਕਾਮ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।
ਬੇਟੀਆਂ ਨਾਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਲਹਿਜ਼ਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਇਸ ਲਹਿਜ਼ੇ ਨੂੰ ਸਿੰਝਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕੋਮਲ ਅਤੇ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਦੀ ਮੂਰਤ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਜਾਇਦਾਦ ਸਮਝੋ।
ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੁਨਰ ਤੇ ਜੀਅ ਜਾਨ ਲਗਾਓ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਧੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਆਪਣੇ ਤੇ ਸਾਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਪੂਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਸਾਥ ਦੇਵਾਂਗੀਆਂ। ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਪੰਜਾਬ ਇੰਝ ਦਾ ਹੋਵੇ... ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਧੀ, ਪੁੱਤ, ਨੂੰਹ, ਜਵਾਈ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਾ ਹੋਵੇ।
29 ਜੂਨ 2023
“ਬਦਲਾਂ ਦੇ ਵੀ ਪਹਾੜ ਹੁੰਦੇ ਹਨ”
ਅੱਜ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਦੌਰਾਨ ਬਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਬਦਲਾਂ ਨੂੰ ਗ਼ੌਰ ਨਾਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਵਾਈ ਸਫ਼ਰ ਤੇ ਦੱਸ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਕਰ ਰਹੀ ਪਰ ਮੇਰੇ ਔਖੇ ਸਵਾਲ ਦਾ ਅੱਜ ਇੱਕ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਜਵਾਬ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਮੇਰੇ ਜ਼ਹਿਨ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਲੱਗਦਾ ਬੱਦਲ਼ ਹਨ, ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਕੱਦ ਮੀਂਹ ਹਟੇਗਾ। ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਮੀਂਹ ਜਿਹਿਆਂ ਐਸੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਸਿਵਾਏ ਕੋਈ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਸਮਾਨ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਾਫ਼ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਫੇਰ ਸਲਾਮਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਰੁਸ਼ਨਾਉਂਦੀ ਵੀ ਹੈ।
ਇਹ ਬਦਲਾਂ ਦੇ ਅਸੀਂ ਹੇਠਾਂ ਬੈਠ ਹਰ ਪਲ ਅਸੀਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੀ ਕਿਓਂ ਹੋਏ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ? ਮੈਂ ਵੀ ਸਦਾ ਹੀ ਅੱਜ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੱਦਲ਼ਾਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੇ ਬੱਦਲ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਨਾਲ ਨਾਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹੱਲ ਲੱਭਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੀ।
ਅੱਜ ਮੈਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਕਈ ਪਹਾੜ ਜਿੱਡੇ ਬੱਦਲ਼ ਵੀ ਦੇਖੇ। ਕਈ ਬੱਦਲ਼ ਭਾਵ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਪਹਾੜ ਜਿੱਡੀਆਂ ਵੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਬਦਲਾਂ ਦੇ ਪਹਾੜਾਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਨਾ ਦੱਬੋ, ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਸਿਖ਼ਰ ਤੇ ਬੈਠੋ …. ਮੈਂ ਦੱਸਣਾ ਸੀ ਬੱਦਲ਼ਾਂ ਦੇ ਪਹਾੜਾਂ ਦੀ ਸਿਖ਼ਰ ਤੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਹੀ .. ਸੂਰਜ ਦੇ ਹੋਰ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ… ਵੱਧ ਰੌਸ਼ਨੀ ਮਾਣਦੇ ਹਨ.. ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਾਫ਼ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ… ਐਸੇ ਦਮਦਾਰ ਵਿਅਕਤੀ ਬਣੋ ਜੋ ਬਦਲਾਂ ਦੀ ਚੋਟੀ ਤੇ ਖਲੋਣ ਦਾ ਜਿਗਰਾ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹਨ…
ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੇ ਪਹਾੜ ਉਹਨਾਂ ਹੇਠਾਂ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉਹ ਵਿਸ਼ਾਲ, ਇੱਕਦਮ ਸਾਫ਼ ਅਸਮਾਨ, ਸੂਰਜ .. ਰੌਸ਼ਨੀ… ਦੇ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਸਾਹਮਣੇ ਆਪਣੇ ਬੱਦਲ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨਿੱਕੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਹੇਠਾਂ ਦੱਬਣਾ ਨਹੀਂ, ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਚੋਟੀ ਤੇ ਖਲੋਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਰੱਖਣਾ ਅਤੇ ਚੜ੍ਹਦੇ ਸੂਰਜ ਵੱਲ ਸਦਾ ਵੇਖਣਾ।
“ਕੁਦਰਤ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦੇ ਜਾਓ”
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
28 ਜੂਨ 2023
ਕਿਸੇ ਦੀ ਵੀਡੀਓ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ, ਕਿ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਹੈ। ਇਹ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ Reverse Migration - ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਜਨਮ ਹੀ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਇਹ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਹੈ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤੇ ਸੰਜੀਦਾ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਮਾਂ ਬਣਨ ਦੀ ਸਿਖ਼ਰ ਇੱਛਾ ਵਿੱਚੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਜਨਮ ਤੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਿਆ, ਪਰ ਇਹ ਮੁਹਿੰਮ ਮੇਰੇ ਦਰਦ ਵਿੱਚੋਂ, ਮੇਰੀ ਕੁੱਖ ਵਿੱਚੋਂ ਜਨਮੀ ਹੈ।
ਮੇਰੀ ਚਾਹ ਸੀ, ਕਿ ਮੈਂ ਇੰਨੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਾਂ ਕਿ ਮੇਰੇ 11 ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਹੁਣ ਵੱਖ ਹੋਏ ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ ਨੂੰ ਲੱਗੇ ਸਭ ਕੁੱਝ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਬਹਿਤਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਹੱਸਦੀ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇੰਨੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਕਿ ਅਮਰੀਕਾ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਲੈ ਆਉਣਾ।
ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਤੇ ਸਾਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਪਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਮਿਹਨਤ ਕਰੀਏ ਤੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ ਕਿ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੀ ਨਾ ਪਵੇ। ਉਹ ਇੰਨੇ ਨਿਰਦਈ ਨਾ ਬਣਨ ਕਿ ਲਾਰਾ ਲਾ ਕਿ ਮੁੜਨ ਹੀ ਨਾ।
ਲੱਖਾਂ ਘਰਾਂ ਦੀ ਇਹ ਮੁਹਿੰਮ ਪੀੜ ਤੇ ਮਲ੍ਹਮ ਹੈ, ਘਰ ਘਰ ਦੀ। ਸਾਨੂੰ ਤੇ ਸਾਡੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਸੰਜੀਦਾ ਲੈਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਹ ਦਰਦ ਘੁਣ ਵਾਂਗ ਖਾ ਰਹੇ ਹਨ ਜੋ ਵੀ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਆਪਣਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹਨ।
ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੇ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਰਹਿ ਕੇ ਕਿਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕਜੁੱਟ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ PR Punjab ਦੀ ਹੈ।
ਤੁਹਾਡੇ ਸਭ ਦੇ ਭਰਭੂਰ ਸਾਥ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ। “Reverse migration - ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ “ ਦੀ ਲਹਿਰ ਹੈ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
22 ਜੂਨ 2023
ਸਭ ਨਾਲ ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਪਰ ਕਈ ਵਾਰ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਪਹਾੜ ਟੁੱਟ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਸਾਨੂੰ ਅੰਬ ਦੀ ਗਿਟਕ ਵਾਂਗ ਫਾਲਤੂ ਸਮਝਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਵਗ੍ਹਾ ਕੇ ਸੁੱਟਿਆ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੱਲੇ ਫਾਲਤੂ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਢੇਰ ਤੇ ਪਏ ਹੋ… ਇਕੱਲਿਆਂ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਵੀ ਉਮੀਦ ਭਰਿਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ.. ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਲ਼ੋਸਣ ਦੀ, ਪਾਣੀ ਪਾਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਨਾ ਰਹੋ।
ਹਰ ਰੁੱਖ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਨਹੀਂ ਲਾਇਆ। ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਰੱਬ ਦੇ ਲਾਏ ਰੁੱਖ ਵਾਂਗ ਪੁੰਗਰਨਾ ਹੈ ਇੱਕ ਦਿਨ.. ਆਪੇ ਮੀਂਹ ਪਾ ਦੇਣਾ ਹੈ, ਆਪੇ ਧੁੱਪ ਕਰ ਦੇਣੀ ਹੈ ਰੱਬ ਨੇ। ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਸ਼ਾਲ, ਵੱਧ ਛਾਂਦਾਰ ਰੁੱਖ ਬਣਨ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੱਲਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਐਸਾ ਰੁੱਖ ਜੋ ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇ ਸੁੱਟੀ ਹੋਈ ਗਿਟਕ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਕਈ ਪੰਛੀਆਂ ਦਾ ਘਰ ਹੈ, ਕਈ ਰਾਹਦਾਰੀਆਂ ਲਈ ਛਾਂ ਤੇ ਕਈਆਂ ਦਾ ਭੋਜਨ!
ਅਤੇ ਰੱਬ ਦੇ ਆਸਰੇ ਪਲੇ ਇਸ ਰੁੱਖ ਦੇ ਫਲਾਂ ਦੇ ਰੁੱਖ ਬਣਨ ਤੇ, ਬਦਲਾਵ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ… ਰੱਬ ਦੇ ਰੰਗ ਨੇ ਇਹ। ਇਹ ਜਿਸ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੁੱਟਿਆ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਸਮਝ ਦੇ ਵੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। “ਰੁੱਖ” ਬਣਨਾ ਹੈ ਅਸੀਂ - “ਵਿਸ਼ਾਲ ਬੋਹੜ”! - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
( ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ, ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ)
21 ਜੂਨ 2023
ਜਦ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਦੇ ਦੁੱਖ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਗਲਤੀ ਤੇ ਹੱਸਦਾ ਹੈ, ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੱਥ ਟੋਕੇ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਣਾ, ਟਰੱਕ ਹੇਠ ਲੱਤ ਪਿਚਕ ਜਾਣੀ ਤੇ ਅਸੀਂ ਦੂਰ ਖਲੋਤੇ ਤਾੜੀ ਮਾਰ ਰਹੇ, ਦੰਦ ਕੱਢ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਸਰੀਰਕ ਦੁਰਘਟਨਾ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਦੁਰਘਟਨਾ ਦੀ ਪੀੜ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਬੱਸ ਮਾਨਸਿਕ ਦਿੱਸਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਮਾਨਸਿਕ ਦਿੱਸਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਤੇ ਲੋਕ ਤਾੜੀ ਮਾਰਨੋਂ ਤੇ ਹੱਸਣੋਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੱਟਦੇ। ਸਰੀਰਕ ਪੀੜ ਲੋਕ ਹਾਲ ਪੁੱਛ ਪੁੱਛ, ਫਰੂਟ ਖਵਾ ਖਵਾ ਠੀਕ ਕਰ ਦਿੰਦੇ। ਪਰ, ਮਾਨਸਿਕ ਦਿੱਸਦੀ ਨਹੀਂ ਸੱਟ, ਇਸਤੇ ਰੋਜ਼ ਤਾੜੀਆਂ ਨਾਲ, ਹਾਸਿਆਂ ਨਾਲ, ਮਜ਼ਾਕ ਨਾਲ, ਲੂਣ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਪੀੜਤ ਬੰਦਾ ਕਦੇ ਠੀਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ .. ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਤੁਰ ਜਾਂਦਾ।
ਮਾਨਸਿਕ ਸੱਟਾਂ ਦੇਖਣ ਵਾਲੀ, ਸੋਚਣ ਵਾਲੀ ਸੋਚ ਪੈਦਾ ਕਰੋ। ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਆਪਣੇ ਰੂਹ ਨਾਲ, ਦਿਲ ਨਾਲ, ਚੰਗੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਨਾਲ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਨਸਿਕ ਸੱਟਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਉੱਭਰਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਦਦ ਕਰੋ। ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਗਲ, ਡਿਪਰੈਸ, ਜਾਂ ਨਾਸਮਝ ਨਾ ਕਰਾਰ ਕਰੋ।
ਬੰਦੂਕ ਦੀਆਂ ਅੱਠ ਗੋਲੀਆਂ ਖਾ ਕੇ ਵੀ ਆਰਮੀ ਦਾ ਜਵਾਨ ਕਾਇਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.. ਤੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸਦਮੇ ਵੀ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਆਓ ਇੱਕ ਕਦਮ ਅੱਗੇ ਵਧੀਏ… ਖਿੜ੍ਹਖੜਾਉਂਦੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਦਾ ਸੰਸਾਰ ਬਣਾਈਏ…
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
20 ਜੂਨ 2023
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਛੋਟੀ ਛੋਟੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇਣ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ। ਪਿਆਰ ਵੀ। ਛੋਟਾ ਬੱਚਾ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਹੁੰਦਾ ਉਸ ਨਾਲ, ਮਾਂ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਲਾਉਂਦੀ ਦੇ ਸਾਲ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ, ਇਹ ਤੇ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ, ਉਹ ਤੇ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ। ਵੰਨ-ਸਵੰਨੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਂਦੀ ਬੱਚੇ ਨੂੰ, ਖਾਣ ਪੀਣ, ਖਿਡਾਉਣ ਦੇ ਕਈ ਢੰਗ ਅਪਣਾਉਂਦੀ। ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ, ਬਾਤਾਂ ਪਾਉਂਦੀ। ਕਿਤੇ ਬੱਚਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਰੋ ਦਵੇ ਮੈਂ ਐਸੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ ਦੇਖੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਆਪਣਾ ਰੋਣਾ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ।
ਐਸਾ ਪਿਆਰ ਹਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ??
ਪਤੀ ਪਤਨੀ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ। ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਹਰ ਇੱਛਾ ਵੀ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦੇਣ ਚਾਹੇ, ਪਰ ਬਹੁਤਾਤ ਰਿਸ਼ਤੇ ਕਹਿਣ ਅਤੇ ਦੱਸਣ ਜਾਂ ਕਹਿ ਲਓ ਮੰਗਣ ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਗੱਲ ਭਾਵੇਂ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਣੀ ਹੋਵੇ। ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਵੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਹੋ ਕੇ ਕਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਨੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਕਈ ਵਾਰ ਪੈਸੇ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ। ਭੈਣ ਭਰਾ ਵਿੱਚ ਤੇ ਕੱਦ ਦਾ ਹੀ ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਹੋ ਚੁਕਿਆ ਹੈ। ਦੋਸਤ ਮਿੱਤਰ ਲਈ ਛੋਟੀ ਛੋਟੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਹੁਣ ਸਾਡੀ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਕਈ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਾਪ ਬੇਟੇ ਦਾ ਵੀ ਮੁਕਾਬਲਾ ਚੱਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਆਓ ਆਪਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਖ਼ੁਦ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਕੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਛੋਟੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦਈਏ। ਮੰਗਣਾ, ਕਹਿਣਾ, ਦੱਸਣਾ ਪਿਆਰ ਭਰੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਲੱਗਦਾ। ਸਭ ਨੂੰ ਇਹ ਲੱਗਦਾ ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਹੀ ਇੰਨਾਂ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਜਾਂ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਅਗਲਾ ਆਪੇ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ।
ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੇ ਕੋਲ ਬੈਠ ਜਾਣਾ, ਪੈਰ ਘੁੱਟ ਦੇਣਾ, ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਪੈਸੇ ਦੇ ਦੇਣਾ, ਦਵਾਈ ਲਈ ਪੁੱਛ ਲੈਣਾ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਹੇ ਮਿਲਾ ਦੇਣਾ। ਪਤਨੀ ਦੀਆਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਮੰਗੇ ਲੋੜਾਂ, ਸ਼ੌਕ ਪੂਰੇ ਕਰਨਾ , ਉਸ ਨੂੰ ਹਸਾਉਣਾ, ਉਸ ਨਾਲ ਚੰਗਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਾ, ਕਿਤੇ ਥੱਕੀ ਦਾ ਹਾਲ ਪੁੱਛਣਾ, ਕਿਹੜੀ ਗੱਲੋਂ ਮਨ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ, ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ।
ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ, ਬੱਚਿਆਂ, ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ, ਦੋਸਤਾਂ, ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਾਲੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਦੇਣਾ, ਸਭ ਨਾਲ ਯਾਦਗਾਰੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਪਲ ਬਣਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ। ਹੱਸਦੇ ਖੇਡਦੇ ਰਹਿਣਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ। ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਸਮਝਦੇ ਰਹਿਣਾ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਅਤੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਹੀਂ।
ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਸਭ ਦੇ ਹੋ ਪੂਰੇ ਦੇ ਪੂਰੇ, ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਪਿਆਰ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦੀ ਆਸ ਲਾ ਕੇ ਬੈਠੇ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਲੋਕ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸੋ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਅਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਹੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਪੁੱਛ ਸਕਦੇ ਹੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ “ਮੇਰੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਠੀਕ ਹੈਂ ਤੂੰ” …… ਖ਼ੁਸ਼ ਰਹੋ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
18 ਜੂਨ 2023
ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ ਕਰੋ।
ਅਖੀਰਲੇ ਉਮਰੇ ਮਾਂ ਪਿਓ ਸਾਥ ਓਸੇ ਤਰੀਕੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਜਿਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਸਾਂਭਿਆ ਹੁੰਦਾ। ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨ ਤੋਂ, ਸਾਂਭ ਸੰਭਾਲ਼ ਕਰਨ ਤੋਂ, ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦਾ ਰੁਤਬਾ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਸਾਡੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ, ਡਾਲਰ ਕਿੰਨੇ ਹਨ ਇਸ ਤੋਂ ਨਹੀਂ।
ਪੈਸਾ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਮਾਂ ਪਿਓ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਕੁ ਕਰ ਲਵੇਗਾ। ਪਰ ਪਿਆਰ, ਲਾਡ, ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਵਕਤ .. ਦਾਦੀ ਪੋਤੇ ਦੀ ਸਾਂਝ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖ਼ਾਸੀ ਉਮਰ ਵਧਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਸਿਰ ਦਰਦ ਜੋ ਦਾਦੇ ਦੀ ਗੋਲੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ, ਪੋਤੇ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਮਾਲਸ਼ ਨਾਲ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਣੀ ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਤੋੜ ਨਹੀਂ। ਤੇ ਅਸੀਸਾਂ ਵੱਖਰੀਆਂ … !
ਇਹ ਵੱਖ ਵੱਖ ਰਹਿਣਾ ਸਾਡਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨਹੀਂ, ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣਾ ਸਾਡਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਹੈ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
17 ਜੂਨ 2023
ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਸਬੱਬ ਬਣਦਾ ਹੈ ਮੇਰਾ ਸਦਾ ਹੀ। ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਐਸੀ ਧੀ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨਾਲ ਭੈਣਾਂ, ਭਰਾ, ਦੋਸਤ, ਜਾਂ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ … ਪੂਰਾ ਪੂਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਇਕੱਠੇ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਦ ਮਿਲਣ ਆਉਂਦੇ ਤਾਂ ਸਭ ਇਕੱਠੇ।
ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਪਰਿਵਾਰਕ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦਾ। ਵਧੀਆ ਜਿਹਾ, ਆਪਣਾਪਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ। ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਪਰਿਵਾਰਕ ਅਤੇ ਸੋਚ ਦੀ ਗੂੜ੍ਹੀ ਸਾਂਝ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਅਮੀਰਾਂ ਤੋਂ ਅਮੀਰ ਨਹੀਂ, ਚੁਸਤ ਚਲਾਕ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਸੰਜੀਦਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬਹਿਤਰੀਨ ਇਮਾਨਦਾਰ ਇਨਸਾਨ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਚੰਗਿਆਈ ਤੇ ਟਿਕੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਮਾਪੇ ਹਨ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ, ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੁੰਦੇ ਵੀ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਇਕੱਠੇ ਪੰਜਾਬ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਚੁਣ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਨਾਲ, ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਅਸਲ ਅਮੀਰੀ ਹੈ।
ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ 97% ਨੰਬਰ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ, ਸ਼ਹਿਰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਹੀ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਮੌਹਤਾਜ ਨਹੀਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੋਨੋ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ। ਬੇਹੱਦ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ, ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਉਜਵੱਲ ਭਵਿੱਖ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
17 ਜੂਨ 2023
ਵੱਡੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਕੀ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨੀਆਂ, ਮੈਨੂੰ ਕਦੀ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਝਿੜਕਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਸੋਚਦੀ ਕੀ ਅਖੀਰ ਕੱਦ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਡਾਂਟਿਆ ਸੀ। ਯਾਦ ਕਰਨ ਤੇ ਵੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। ਗੁੱਸੇ ਭਰਿਆ ਕਿਹਾ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਰ ਗੱਲ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਮਝਾਈ ਹੈ, ਡਾਂਟ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਤੂੰ ਗ਼ਲਤ ਤੇ ਮੇਰੀ ਹੀ ਸੁਣ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫ਼ੇਰ ਸਮਝਾਇਆ ਹੈ।
ਮੈਂ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ, ਲਾਡ ਨਾਲ, ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਪਲੀ ਹੋਈ ਧੀ ਹਾਂ। ਇਸ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ - Sensitive ਬਣ ਗਈ ਹਾਂ। ਜ਼ਰਾ ਉੱਚਾ ਬੋਲਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਆਪਣਾ ਵੀ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਦਿਲ ਟੁੱਟਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਇੰਨੀ ਵੱਧ ਹੈ ਕਿ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੁੱਖ-ਸੁੱਖ ਸੌਖਾ ਸਮਝ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਸਦਕਾ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ਿਆ ਹੈ, ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਕਦੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ ਬੱਸ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਇਹ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧਦਾ ਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਹਨ, ਜੋ ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਅਨੰਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਵੀ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਲਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਧੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਸੁਨੇਹਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੇ ਅਨੰਤ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਲਈ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਜਨਮਾਂ ਜਨਮਾਂ ਤੱਕ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ।
16 ਜੂਨ 2023
ਬਹਾਨੇ ਛੱਡੋ ਤੇ ਹਿੰਮਤ ਕਰਨੀ ਸਿੱਖੋ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨੋ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਸੰਭਵ ਹੈ, ਇਹ ਅਕਸਰ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਮੋੜ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦਾ ਅਤੇ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਇਸਨੂੰ ਪਟੜੀ 'ਤੇ ਵਾਪਸ ਲਿਆ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਗੱਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਸਾਬਿਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਦੀ ਸੱਟ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਲਗਭਗ 7 ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਉਡਾਣ ਭਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਨ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਮਤ ਅਸਮਾਨ ਤੱਕ ਲੈ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਰੀਬ ਇੱਕ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ 'ਤੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ 2012 ਵਿੱਚ ਮਕੈਨੀਕਲ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਵਿੱਚ ਡਿਪਲੋਮਾ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਲਈ ਕੋਈ ਢੰਗ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ। ਇੱਕ ਮਾੜੇ ਦਿਨ, 29 ਅਕਤੂਬਰ 2016 ਨੂੰ, ਦੀਵਾਲੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਨੌਕਰੀ ਵਿੱਚ ਸਖ਼ਤ ਕੱਚ ਫਿੱਟ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਭਾਰੀ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਨਾਲ ਭਰੀ ਇਕ ਲਾਰੀ ਉਹਨਾਂ ਉਪਰ ਡਿੱਗ ਗਈ ਅਤੇ ਉਹ ਗੰਭੀਰ ਰੂਪ ਵਿਚ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਏ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟੁੱਟ ਗਈ ਸੀ। ਉਹ ਪੀ.ਜੀ.ਆਈ. ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਤੱਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲੜਦੇ ਰਹੇ। ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਘਰ ਪਰਤੇ ਪਰ ਪੱਕੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵ੍ਹੀਲਚੇਅਰ ਨਾਲ ਬੱਝ ਗਏ।
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਦਤਰ ਤੋਂ ਬਦਤਰ ਹੁੰਦੀ ਗਈ। ਉਹ ਕੁਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਗੁਆ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ ਗੁਰਬੀਰ ਕੌਰ ਜੀ ਸਿਲਾਈ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਪੈਨਸ਼ਨ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਮਨਦੀਪ ਦੀਆਂ ਦੋ ਭੈਣਾਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਕੀਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ 50 ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੁਰਾਣਾ ਮਕਾਨ ਵੀ ਖਸਤਾ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਸਿੱਖਣ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ, ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿੰਬਾਕੋਰਸ ਵਿੱਚ ਮੁਫ਼ਤ ਔਨਲਾਈਨ ਕੋਚਿੰਗ ਦੇਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਕੁਝ ਹੀ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ HTML, Java Script, CSS, REACT ਆਦਿ ਨੂੰ ਸਫਲਤਾਪੂਰਵਕ ਸਿੱਖ ਲਿਆ ਅਤੇ ਹੁਣ REACT ਡਿਵੈਲਪਰ ਵਜੋਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਫਰ ਲੈਟਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਲੋੜਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਿਆਂ ਘਰੋਂ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।
ਮਨਦੀਪ ਅਜੇ ਵੀ ਸਿੱਖ ਰਹੇ ਹਨ, ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ 100 ਹੋਰ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਚੁਣੌਤੀ ਝੱਲ ਰਹੇ ਪਰ ਯੋਗ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ SimbaQuartz ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਗਲੇਰੀ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਲਦ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਉਜਵਲ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
16 ਜੂਨ 2023
ਮਰ ਮਰ ਕੇ ਮਨਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਪਿੱਛਾ ਛੁਡਾ ਰਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਕਈ ਵਾਰ ਝੁੱਕ ਝੁੱਕ ਕੇ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਵੀ ਆਪਣਾ ਆਪ ਸੁੱਟ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤੇ ਚੰਗਾ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਵਾਰਥ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਅਸਲ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਉਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਸਵਾਰਥ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਕਹੇ।
ਪਿਆਰੇ ਅਤੇ ਨਿਮਰ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸੁਭਾਅ ਤੇ ਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਸ਼ਹਿਦ ਵਰਗੇ ਬੋਲ, ਕੋਮਲ ਅਤੇ ਸਾਫ਼ ਦਿਲ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਦਿਲ ਜਿੱਤ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਮੋੜ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਐਸੇ ਜੰਜਾਲ ਵਿੱਚੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢੋ।
ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਮੰਨਣਾ ਪਇਗਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਰੱਬ ਨਹੀਂ, ਰੱਬ ਦਾ ਬਣਾਇਆ ਇੱਕ ਸਿਰਫ਼ ਕਣ ਹੋ, ਜੋ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕਦਾ। ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੇ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਲੋਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਨਾਸਮਝ ਸਮਝਣਗੇ। ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਿਆਰੇ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਇਹ ਮੰਨਣਾ ਪਵੇਗਾ ਕਿ ਉਹ ਮੋਹ ਨਾਲ ਵੀ ਕਿਸੇ ਜ਼ਿੱਦੀ ਅਤੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਾ ਸਮਝਣ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਚੁਣੋ ਜੋ ਪਿਆਰ ਦੇ ਬਦਲੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ, ਇੱਜ਼ਤ ਦੇਣ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਬਦਲੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ, ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਦੇਣ।
ਰੱਬ ਨੂੰ ਹਾਜ਼ਰ- ਨਾਜ਼ਰ ਕਰੋ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਯਾਦ ਕਰੋ ਕਿੰਨਾ ਬੇਅੰਤ ਹੈ..
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
15 ਜੂਨ 2023
ਬਿਨ੍ਹਾਂ “ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਵਧਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਕਿਸੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਤੋਹਫ਼ੇ ਵਾਂਗ ਹੈ। ਤੇ ਜਿਸ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਸ ਲਈ “ਮਾਣ” ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਈ ਵਾਰ ਘਰੋਂ ਹੀ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ “ਕਿਸੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ”। ਐਸੀ ਸੋਚ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਅਗਲਾ ਕਦਮ ਪੁੱਟਣ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੀ, ਤੇ ਅਸੀਂ ਸਦਾ ਖੂਹ ਦੇ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪਾ ਲੈੰਦੇ ਹਾਂ।
ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਟੁੱਟਦੇ ਵੀ ਹਨ, ਦਿਲ ਦੁੱਖਦੇ ਵੀ ਹਨ। ਪਰ ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਚਾਹੇ ਨਿੱਜੀ ਚਾਹੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਨਰ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ ਤੇ ਪੂਰਾ ਕਰੋ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਕਰੋ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਜਾਂ ਚਿੱਟਾ ਜਾਂ ਕਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੋੜਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਵੀ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਜਿਗਰਾ ਲੈ ਕੇ ਚੱਲੋ… ਪਰ ਦੁਬਾਰਾ ਓਸੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਗੁਰੇਜ਼ ਕਰੋ। - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
15 ਜੂਨ 2023
ਬੜਾ ਕੁੱਝ ਸਿੱਖ ਲਿਆ, ਪਰ ਔਰਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨੀ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖੀ। ਔਰਤਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਰਦ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ Sensitive ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਮੁੱਦਾ ਬਹੁਤ ਅਹਿਮ ਹੈ।
ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿਵੇਂ ਲੋਕ ਨਿਰਦਈ ਹੋ ਕੇ, ਪੱਥਰ ਹੋ ਕੇ, ਹੈਵਾਨ ਬਣ, ਸਭ ਤੋਂ ਗੰਦਾ ਲਿਖਦੇ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ। ਹੋਰਨਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਪਾਲੀਆਂ ਧੀਆਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਲਿਖਦੇ ਹੋਣਗੇ। ਝੂਠ ਦੀਆਂ ਪੰਡਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਡਾਂ, ਮੈਂ ਸੋਚਦੀ ਕਿਹੜੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਇੰਨਾਂ ਪਾਪ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਹੈ? ਰੱਬ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਵੀ ਹਨ ? ਉਂਗਲਾਂ ਕਿਵੇਂ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦੀਆਂ? ਜ਼ਮੀਰ ਕਿਵੇਂ ਮਾਰਦੇ ਇਹ ਲੋਕ। ਮਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮੂੰਹ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਰੋਜ਼? ਭੈਣਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਨਹੀਂ? ਧੀਆਂ ਜੰਮਦੇ ਵੀ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਨਹੀਂ.. ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਬੇਰਹਿਮ ਕਤਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਹਨ।
ਬਾਪ ਦੀ ਤਿੱਲ ਤਿੱਲ ਦੀ ਕਮਾਈ, ਆਪਣੀ ਪੜਾਈ ਨਾਲ ਬਣੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਬੱਚੇ ਜੋ ਹਰ ਸਹੂਲਤ ਹੁੰਦੇ ਵੀ ਹਰ ਕਦਮ ਮਾਂ ਪਿਓ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਪੁੱਟਦੇ ਹਨ… ਕਿਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਲੋਕ? ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਾਨਸਿਕ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਨੀਂਦ ਚੈਨ ਖੋਹ ਲੈੰਦੇ ਹਨ। ਤੇ ਸਾਡੀ ਕਮਾਈ ਹੀ ਆਸਤਕ, ਇਮਾਨਦਾਰ ਤੇ ਬੇਦਾਗ ਰਹਿਣਾ ਹੈ। ਘਰ ਤੇ ਸਾਡੇ ਅੱਜ ਵੀ ਮੀਹਾਂ ਨਾਲ ਚੋਅ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਬਾਂਹ ਵੱਡੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਫੇਰ ਵੀ ਇਹ ਲੋਕ ਵੱਡੀ ਬਾਂਹ ਦੀ ਉਂਗਲਾਂ ਵੱਡਦੇ ਦਿਸਦੇ ਹਨ। ਪੀੜ ਤੇ ਨਹੀਂ ਵੱਧ ਹੁੰਦੀ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰ ਕਰ, ਵੇਖ ਵੇਖ ਸ਼ਰਮ ਆਈ ਜਾਂਦੀ।
ਤੇ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਐਸੇ ਵੀ ਹਨ, ਜੋ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਹੌਂਸਲਾ ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਬਣਦੇ ਹਨ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
13 ਜੂਨ 2023
ਖ਼ੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਇੱਕ ਫ਼ੈਸਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਤਾ ਹੈ ਪੀੜ ਹੈ ਹਰ ਪਾਸੇ, ਫੇਰ ਵੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ, ਉਦਾਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਹੀਂ ਚੁਣਦੀ| ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਆਇਆ ਇਨਸਾਨ ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਹੋ, ਜੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕਦੇ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਸਰੀਰ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲਈ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਵਿਅਰਥ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੋ, ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋਗੇ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਬਣੋਗੇ। ਰੱਬ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਦੇਣ ਹੈ ਤੁਹਾਡੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ , ਇਸ ਦਾ ਕਦੇ ਵੀ ਨਿਰਾਦਰ ਨਾ ਕਰੋ।
11 ਜੂਨ 2023
ਰੱਬ ਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹਾਂ। ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਠੀਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੰਗਣੀ, ਰਿਸ਼ਤਾ ਜੁੜਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਵਧਾ ਸਕੀ। ਰਿਸ਼ਤੇ ਜੋੜ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜਾਨਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ, ਇਸ ਨਾਲ਼ੋਂ ਚੰਗਾ ਹੈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜਾਣ ਕੇ ਰਿਸ਼ਤਾ ਜੋੜੀਏ। Know each other better before you name a relationship. I accept it as God’s will that I have to revert to my status of 2 weeks back. 'Single'. ਕੁੱਝ ਸੁੱਖ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, I want to only focus on my work. - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
06 ਜੂਨ 2023
ਹਮਸਫ਼ਰ ਵਿੱਚ ਦੋਸਤ ਹੋਵੇ, ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਜਹਾਨ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਐਸੇ ਵੀ ਦਿਨ ਸਨ, ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਹੰਝੂ ਸੁੱਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੁਕਣੇ। ਅੱਜ ਕੱਲ ਦਿਲੋਂ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਵਿੱਚ ਭਿੱਜੀ ਹੋਈ ਹਾਂ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਰਾਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਫ਼ੇਰ ਸਵੇਰੇ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਗਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ.. ਜੇ ਕਦੇ ਉਦਾਸੀ ਆ ਜਾਵੇ, ਆਪਣੇ ਸਹੀ ਸਮੇਂ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੋ.. ਕਦੇ ਕਦੇ ਇਹ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਬਹੁਤ ਲੰਬੇ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ… ਪਰ ਕਦੇ ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨੋ।
06 ਜੂਨ 2023
ਮੈਂ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨੇੜਿਓ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ। ਅੱਤ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ, ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੂਣਾ ਸਬਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਨਾ ਮਿੱਠਾ ਤੇ ਨਾ ਕੌੜਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਕਸਾਰ ਜੀਵਨ ਜਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਦੁੱਖ ਘੱਟ ਤੇ ਸੌਖੇ ਸਮੇਂ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਘੱਟ ਰਹਿਣ ਨਾਲ, ਦਿਮਾਗ਼ ਸਹੀ ਸੋਚ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਕਈ ਵਾਰ ਦੇਖਿਆ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹਾਰਿਆ ਕਰਾਰ ਦੇ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ, ਹੱਥ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੀ ਹਾਰਦਾ ਹੈ, ਉਵੇਂ ਹਾਰ ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਜਨਮ ਲੈਣ ਦਾ ਕੋਈ ਵਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ। "ਹਾਰ" ਦਾ ਵਜੂਦ ਤੁਹਾਡੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਦੀ ਸੋਚ ਨੇ ਕਿਸੇ ਮਾੜੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਦ ਅਸੀਂ ਕਈ ਵਾਰ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਸੰਗ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਡਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਡਰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕੇ ਤਾਂ ਵੇਖੋ, ਔਖਾ ਘੁੱਟ ਪੀ ਕੇ ਤੇ ਵੇਖੋ। ਜਿੰਦਗੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੈ, ਜਦ ਸਭ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਸਮਝ ਜਾਓ ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਰਹੇ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਪਹਿਚਾਣ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇਂ ਦੋਸਤਾਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੇ, ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੰਨੀ ਸਰਲ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ ਕਿ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕਿੱਦਾਂ ਵਿਚਰਨਾ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਤੋਂ ਤੁਸੀਂ ਵਾਂਝੇ ਰਹਿ ਜਾਓ।
ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਪਣੇ ਬਲ ਤੇ ਜੀਓ, ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੇ ਖੁਦ ਹੱਲ ਲੱਭੋ। ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਪੈਸੇ ਤੇ, ਸੋਚ ਤੇ, ਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਨਾ ਰਹੋ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਦਮ ਅੱਗੇ ਵਧਾਓ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹਿੰਮਤ ਦਿਓ, ਕਰ ਕੇ ਦਿਖਾਓ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ। ਚੰਗਾ ਸੋਚੋ, ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਮਾੜਾ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਬਦਲੇ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾ ਰੱਖੋ, ਮੁਆਫ਼ ਕਰੋ ਅੱਗੇ ਵਧੋ।
04 ਜੂਨ 2023
“ਵੰਦਨਾ ਬਾਲੀ” 20 ਸਾਲ ਨਾਮੀ ਅੱਖਬਾਰਾਂ ਦੇ ਸੀਨੀਅਰ ਪੱਤਰਕਾਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਲੰਧਰ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ IT ਕੰਪਨੀ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਦੇਖ-ਰੇਖ ਹੇਠਾਂ ਖੋਲ੍ਹਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦਿਲੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬਹਿਤਰੀਨ ਸਾਥੀ ਮੇਰੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਰਹੇ ਹਨ। ਵੰਦਨਾ ਬਾਲੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਾਦੇ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਹਨ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਵਾਂਗ ਹਨ, ਮੇਰੀ ਦੋਸਤ ਵੀ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਜੀਅ ਜਾਨ ਲਗਾਉਣ ਵਾਲੀ ਕਮਾਲ ਦੀ ਟੀਮ ਰੱਬ ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਹੋਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ।
02 ਜੂਨ 2023
ਸਵੇਰੇ 4 ਵਜੇ ਅੰਕਲ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਡੇਰੀਆਲ ਤੋਂ ਸਾਡੇ ਘਰ ਟਾਂਗਰਾ ਟਵੀਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਨ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਸੀ। BBA-MBA ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੌਰਾਨ ਮੈਂ ਇੰਨਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਟਵੀਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਾਉਣੀ ਸਵੇਰੇ ਤੇ ਫੇਰ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਬੱਸ ਤੇ ਰੋਜ਼ ਜਲੰਧਰ ਜਾਣਾ।
ਅੰਕਲ ਆਂਟੀ ਅਡਵਾਂਸ ਪੈਸੇ ਦੇ ਦੇਂਦੇ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਫ਼ੀਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਦਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਇਹ ਰੱਬ ਵਰਗਾ ਪਰਿਵਾਰ, ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਹਾਰਾ ਬਣਿਆ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਵੀ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਕੀਤਾ।
ਵਕਤ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੇਰਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣੇ। ਮੈਂ ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਹਾਂ ਪਰ ਹਾਂ ਅਜਿਹੇ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਬਦੌਲਤ ਜਿੰਨਾਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਜਦ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਕੁੱਝ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਈਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਜਦ ਹੋਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਸਾਡਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾ ਰਹੇ ਸਨ।
ਅੱਜ ਮੈਂ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ, 130 ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਤਨਖਾਹ ਦੇ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ ਮੈਂ ਕਿਹੜੇ ਪਿਆਰੇ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਆਪਣਿਆਂ ਕਰਕੇ ਅੱਜ ਸਫ਼ਲ ਹਾਂ।
ਮੈਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ, ਮੈਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅੱਜ ਵੀ ਧੀ ਵਾਂਗ ਅਤਿਅੰਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਆਂਟੀ ਤੇ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮਦੇ ਹੀ ਚੁੰਮਦੇ ਹਨ .. ਜਦ ਵੀ ਮਿਲਦੀ ਹਾਂ । ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਲਫ਼ਜ਼ ਬਹੁਤ ਛੋਟਾ ਹੈ
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
01 ਜੂਨ 2023
ਉਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਜੀਅ ਜਾਨ ਲਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨ ਹਾਂ ਅਸੀਂ। “ਰਮਣੀਕ” ਦੇ ਚੰਗੇ ਸਾਥ ਨੇ ਕੁੱਝ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਤਸ਼ਾਹ ਹੁਣ ਦੁੱਗਣਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਹੁਣ ਦੁਗਣੀ ਜਾਨ ਲਗਾ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। ਸੰਜੀਦਾ ਸੋਚ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਸਾਥੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਨਾਲ ਸਿੱਧਾ ਨਾਤਾ ਹੈ। ਉਦਾਸੀ ਦੇ ਸਿਖ਼ਰ ਤੋਂ ਮੁੜ ਆਉਣਾ ਕਰਾਮਾਤ ਹੈ।
ਰਮਣੀਕ ਨੇ ਕਨੇਡਾ 10 ਸਾਲ ਰਹਿ ਕੇ, ਪੱਕੇ ਤੌਰ ਤੇ “ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ” ਕੀਤੀ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਅਗਲਾ ਕਦਮ ਹੈ ਜਲਦ ਹੀ ਜਲੰਧਰ ਵਿੱਚ ਵੀ 100 ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਦੀ, ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਾਂਗ ਬ੍ਰਾਂਚ ਬਣਾਵਾਂਗੇ। ਜਲੰਧਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ IT ਦੇ ਖ਼ੇਤਰ ਵਿੱਚ ਚੰਗਾ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਾਂਗੇ।
ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਭਰਭੂਰ ਦੁਆਵਾਂ ਮਿਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਕ ਚੰਗੀ “ਜੋੜੀ” ਬਣ ਜਾਣ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਲੰਬੇ ਅਰਸੇ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਮੈਂ ਬੜੀ ਲਾਡਲੀ ਧੀ ਹਾਂ… ਮੈਂ ਵੀ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ “ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ” ਮੰਗਦੀ ਹਾਂ। ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹੋ। ਖ਼ੁਸ਼ ਰਹੋ। ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲੋਂ ਸਾਥ ਦੀ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ, ਸੱਚੀਆਂ ਅਰਦਾਸਾਂ ਅਸੀਸਾਂ ਦੀ “ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ” ਮਿਸਾਲ ਹੈ।
27 ਮਈ 2023
ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਬਹੁਤ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਹੈ, ਬਸ਼ਰਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਬਿਤਾਉਣ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲਓ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।
24 ਮਈ 2023
ਝੁੱਕਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿਰਤ ਕਰਨੀ ਹੈ। “ਕਿਰਤ ਕਰੋ” ਸਭ ਲਈ ਸੁਨੇਹਾ ਹੈ, ਸਭ ਲਈ। ਐਸਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜੋ ਕਿਰਤ ਲਈ ਨਹੀਂ ਬਣਿਆ ਅਤੇ ਕੋਈ ਬੰਦਸ਼ ਹੈ। ਹੁਣ ਸਾਡੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਅੱਗੇ ਆਉਣ, ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਸੁਪਨਾ ਲੈਣ। ਸੋਚ ਇਹ ਹੋਵੇ, ਚਾਹੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਕਰਾਂ ਪਰ ਖੁੱਦ ਦਾ ਕਰਾਂ। ਪੈਸੇ ਲਈ ਕਿਸੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕਾਂ ਨਾ ਕਦੇ। ਪਹਿਲਾ ਪੈਰ ਕਿਰਤ ਦੇ ਰਾਹ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੋਰਨਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਕਿਰਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਹੈ, ਸੱਚੇ ਮਨ ਨਾਲ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਕਿਰਤ ਕਰੋਗੇ ਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਅਸਫ਼ਲ ਨਹੀਂ ਹੋਵੋਗੇ। ਕਿਰਤ ਕਰਨਾ ਰੱਬ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆਉਣ ਬਰਾਬਰ ਹੈ। ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਛੋਟੇ ਵੱਡੇ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਕੰਮ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਜੀਅ-ਜਾਨ ਲਗਾ ਦਿਓ। ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿਰ ਉਠਾ ਕੇ ਜਿਊਣ ਲਈ ਤਾਕਤ ਦਿਓ, ਅੰਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉਡਾਰੀ ਲਈ ਖੰਭ ਦਿਓ। ਪੈਸੇ ਦੇ ਦਮ ਤੇ ਨਹੀਂ, ਬਹੁਤ ਸਬਰ, ਮਿਹਨਤ, ਲਗਨ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਦਮ ਤੇ ਕਿਰਤ ਦਾ ਫਲ਼ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ। ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਬੇਟੀਆਂ .. ਬਹੁਤ ਸੋਚਦੀਆਂ ਨੇ.. - ਮਨਦੀਪ
20 ਮਈ 2023
ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਸਿਖ਼ਰ ਕਰ ਦਿਓ, ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀਓ, ਤੁਸੀਂ ਵੀ। ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸੋ, ਜਦ ਟਾਹਲੀਆਂ ਵਰਗੇ ਨੌਜਵਾਨ, ਤੇ ਜਜ਼ਬੇ ਭਰੀਆਂ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਬਹਿ ਕਿਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕੀ ਅਸਰ ਛੱਡਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਜਹਾਨ ਤੇ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਕਿਰਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਰ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਹਰ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ। - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
19 ਮਈ 2023
ਕਮੇਟੀ ਪਾਈ ਹੈ ਕਨੇਡਾ ਵਿੱਚ, ਪਤਾ ਹੈ ਮੰਮੀ ਪਾਪਾ ਸੋਚਦੇ ਹੋਣਗੇ ਕੱਦ ਭੇਜੇਗਾ ਪੈਸੇ। ਜਾਂਦਿਆਂ ਤੀਜੇ ਮਹੀਨੇ ਤਿੰਨ ਲੱਖ ਕਮੇਟੀ ਚੁੱਕ ਕੇ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ। ਤੇ ਆਪਣੇ ਗਲੇ ਦਾ ਟੈਸ਼ਨ ਦਾ ਰੱਸਾ ਹੋਰ ਕੱਸ ਲਿਆ ਜਵਾਕ ਨੇ। ਪੰਜਾਬੀ ਕਨੇਡਾ ਜਾ ਵੀ ਕਮੇਟੀਆਂ ਪਾ ਲੈੰਦੇ।
ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਆਇਆ ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਜਿਹੜੇ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ ਜਿਸਦੇ ਕਹਿਣੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ, ਉਹ ਕਹਿ ਰਹੇ ਬਾਰਵੀਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੁੰਡਾ ਬਾਹਰ ਭੇਜੋ ਹੀ ਭੇਜੋ। ਉਹ ਵੀ ਕਨੇਡਾ ਸੈਟਲ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਪੂਰੀ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦੇ ਰਹੇ, ਪਰ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਰੱਬ ਹੁੰਦਾ ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣੋ। ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਜਵਾਨ ਅਤੇ ਹੋਣਹਾਰ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਹਨ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਵੇਂ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੇਧ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਕਿ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕਰ ਲਓ??
ਕੱਲ ਮੈਨੂੰ ਸੜਕ ਤੇ ਹੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਪਹਿਚਾਣ ਲਿਆ ਅਤੇ ਕਾਰ ਰੋਕੀ, ਦੱਸਿਆ ਮੁਕਤਸਰ ਵਿੱਚ ਸਕੂਲ ਸੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ। ਕਹਿੰਦੇ “ਮਨਦੀਪ ਮੈਂ ਵੀ ਪੀੜਤ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਵੀ ਮੁੰਡਾ ਬਾਹਰ ਭੇਜ ਬੈਠਾ ਹਾਂ।” ਮੈਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ “ਪੀੜਤ” ਸ਼ਬਦ ਵਰਤਣਾ ਅਜੇ ਵੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਦੇ ਰਿਹਾ।
ਇਹ ਜਿੰਨ੍ਹੀਆਂ ਵੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿੱਚ ਮੁੰਡੇ Heart Attack ਨਾਲ ਮਰੇ ਦੀਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਉੱਥੋਂ ਦੇ ਗੁਰਦੁਆਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਡਿਊਟੀ ਕਰਦੇ ਲੋਕ ਆਪ ਦੱਸਦੇ ਹਨ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਤਕਰੀਬਨ ਸਾਰੇ “ਨਸ਼ੇ ਦੀ overdose ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਮਰਦੇ” ਮਾਂ ਬਾਪ ਅਮੀਰ ਘਰਾਂ ਦੇ ਵੀ ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਓਥੇ ਕਰਦੋ ਸਸਕਾਰ, ਓਨੇ ਭੇਜਣ ਤੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੇ ਪੈਸੇ ਜਿੰਨ੍ਹੇ ਦੇਹ ਮੰਗਾਉਣ ਤੇ। ਕੀ ਕਰਨ ਫਿਰ ਉਹ।
ਇੱਕ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਟੀਚਾ ਬਣਾ ਖਾਲ੍ਹੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ ਵੀਜ਼ਾ ਲਵਾ ਲਵਾ ਕੰਪਨੀਆਂ।ਜਿਸ ਦਾ ਔਖਾ ਜਾਣਾ ਉਹੀ ਗ੍ਰਾਹਕ ਚਾਹੀਦਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ। ਪੈਸੇ ਦੇ ਦੇ ਰੁੱਖ ਪੁੱਟ ਸੁੱਟ ਰਹੇ ਅਸੀਂ। ਜੋ ਨਹੀਂ ਪੁੱਟਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਉਹ ਜਵਾਨ ਜੋਬਨ ਰੁੱਤ ਦੇ ਪੁੱਤ ਵੀ ਭੇਜਣ ਦਾ ਹਰ ਹੱਲ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ। ਕਰਜ਼ਾ ਚੁੱਕ, ਪੈਸਾ ਸੁੱਟ, ਤਮਾਸ਼ਾ ਵੇਖ।
ਇਸ ਵਰਗ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ, ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਲੱਗਦੀ ਹੋਵਾਂਗੀ। ਪਰ ਹੁਣ ਇਹ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਬਣਦੇ ਰਹਿਣਾ, ਵਿਛੋੜਿਆਂ ਦੇ ਦਰਦ, ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ ਨਹੀਂ। ਨਹੀਂ ਜਾਵਾਂਗੇ ਅਸੀਂ।
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ “Reverse Migration - ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ” “PR ਪੰਜਾਬ” ਮੁਹਿੰਮ ਤੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਕੋਈ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਜੋ ਬੱਚੇ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੋਵੇ। ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਪੁਰ ਜ਼ੋਰ ਸਮਰਥਨ ਹਰ ਵਰਗ ਨੂੰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਆਮ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
18 ਮਈ 2023
ਮੈਂ ਕੰਡਿਆਂ ਤੇ ਤੁਰਦਾ ਹਾਂ ਰੋਜ਼
ਤੇਰੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਵਿੱਚ ਜਿਊਂਦਾ ਹਾਂ
ਸੂਰਜ ਜਿਹਾ ਹਾਂ
ਛਿਪਦਾ ਹਾਂ ਰੋਜ਼
ਪਰ ਚੜ੍ਹਦਾ ਸਿਖ਼ਰ ਹਾਂ
ਤੇਰੇ ਤੱਕ ਚਾਨਣ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
16 ਮਈ 2023
ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ ਇੱਕ ਅੱਗ ਹੈ, ਜੋਸ਼ ਤੇ ਜੁਨੂੰਨ ਹੈ।
ਕੌਣ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਬਾਹਰੋਂ ਵਾਪਸ?? ਉਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਹੈ ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਦਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਕਨੇਡਾ ਵਿੱਚ। ਰਜ਼ਾਨ ਸਿੰਘ, ਜੋ ਭਾਰਤ ਦੇ ਬਹਿਤਰੀਨ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹ ਕੇ, ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਟੋਪ ਕਰਕੇ, ਨੈਸ਼ਨਲ ਹਾਕੀ ਖੇਡ ਕੇ ਕਨੇਡਾ ਗਿਆ, ਪਰ ਓਥੋਂ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਦੇਖ, ਫੇਰ ਪੰਜਾਬ ਚੁਣਿਆ।
ਓਂਕਾਰਬੀਰ ਸਿੰਘ, ਜਿਸ ਨੇ ਜਾਂਦਿਆਂ ਕਨੇਡਾ ਇਹ ਦ੍ਰਿੜ ਕਰ ਲਿਆ ਕਿ ਕਨੇਡਾ ਦੇ ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਪੈਣਾ, ਵਾਪਿਸ ਜਾਣਾ। ਓਂਕਾਰ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿਵੇਂ ਮਾਂ ਬਾਪ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਦੀ ਉਸ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਹੈ।
ਇਹ ਉਹ ਕਹਾਣੀਆਂ ਹਨ, ਤਜ਼ਰਬੇ ਹਨ, ਕਿ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਚੰਗਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਓਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਚੁਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ।
ਇਹ ਬੱਚੇ ਜਲਦ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਚਾਹੇ ਛੋਟੇ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸੈਟ ਕਰਨਗੇ। ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਦੀ ਮੈਂ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਗਾਤਾਰ ਮੇਰੇ ਪੇਜ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਮੁਹਿੰਮ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹਨ।
ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ, ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਮਾਂ ਪਿਓ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ, ਬਹੁਤ ਬੱਚੇ ਹਨ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਵਾਂਗ ਵਾਪਿਸ ਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਦੋਨੋ ਬੱਚੇ ਮੇਰੇ ਆੳੇਣ ਵਾਲੇ " The Mandeep Kaur Tangra Show" ਵਿੱਚ ਮਹਿਮਾਨ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਮਨ ਛੂਹ ਜਾਣਗੀਆਂ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
14 ਮਈ 2023
ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਇੱਕ ਸੀਨੀਅਰ IPS ਅਫ਼ਸਰ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਤੇ, ਮੈਂ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਜਦ UPSC ਦਾ ਪੇਪਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋ ਤੇ, ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪਹਿਲੇ 150 ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤੇ ਜਦ ਕੋਈ MLA MP ਖ਼ੁਦ ਤੁਹਾਡੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਲੂਟ ਮਾਰਨ ਲੱਗੇ, ਜਾਂ ਵੈਸੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ??
ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ “ਹਾਂ” ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਮਜ਼ਾਕ ਵਿੱਚ ਜਵਾਬ ਹੋਵੇਗਾ ਇਸ ਦਾ।
ਫੱਟ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ IPS ਅਫ਼ਸਰ ਨੇ ਕਿਹਾ “ ਅਸੀਂ ਜਨਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲਈ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਇਹ ਲੋਕਤੰਤਰ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇੱਕ MLA MP ਵਿੱਚ ਲੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਹ ਸਲੂਟ ਅਸੀਂ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਹਾਂ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਸੀਂ ਜਨਤਾ ਦੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਸਾਡੀ ਡਿਊਟੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਪੂਰੀ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲੈੰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਜਨਤਾ ਵੱਲੋਂ ਚੁਣੇ ਨੁਮਾਇੰਦੇ ਨੂੰ ਤੇ ਆਹੁਦੇ ਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਸਤਿਕਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ।
ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਜਵਾਬ “ਵਾਹ” ਲੱਗਾ।
ਇਹ ਜਵਾਬ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਪਰੇ ਸੀ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਜਿਵੇਂ ਨਵਾਂ ਪਾਠ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
13 ਮਈ 2023
ਮੇਰੇ ਬਹੁਤ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਦੋਸਤ ਨੇ Immigration ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਉਦਘਾਟਨ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਦਫ਼ਤਰ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਪਰ ਮੈਂ ਆਵਾਂਗੀ ਵੇਖਣ। ਦੱਸਿਆ ਉਹਨੇ ਪੈਸੇ ਵੀ ਬਣਦੇ, ਪੈਸੇ ਚਾਹੀਦੇ ਵੀ ਪਰ ਸੱਚ ਇਹ ਹੈ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਬੱਚੇ ਬਾਹਰ ਭੇਜ ਕੇ।
ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਮੇਰੀ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਹੋਈ, ਅਤੇ Anchor ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚੈਨਲ ਨੂੰ ਸਾਲ ਦੀ ਇੱਕ ਕਰੋੜ ਦੀ Immigration ਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। “ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ” ਤੇ ਨਾ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਮਜਬੂਰੀ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ।
ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ CM ਸਾਬ ਵੀ ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸੀ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਜਾਓ ਬਾਹਰ, ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ World Bank ਦਾ CEO ਸਰਦਾਰ ਅਜੇ ਬੰਗਾ ਵੀ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਇਆ। ਸਗੋਂ ਡਿਗਰੀ ਕਰਕੇ ਚਲੇ ਜਾਣ ਬੱਚੇ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਾਵੇਂ ਸੌਖੀ ਹੋਜੇ।
ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਜੋ ਉੱਚ ਅਖਬਾਰਾਂ ਰਸਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ English ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖਦੇ ਹਨ, ਜਦ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ “ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ” ਤੇ ਲਿਖੋ, ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਬਾਹਰ ਹਨ.. ਮੈਂ ਕੀ ਲਿਖਾਂ? ਫਿਰ ਵੀ ਸਹੀ ਨੂੰ ਸਹੀ ਕਹਿਣ ਲਈ, ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਮੈਂ ਜ਼ਰੂਰ ਲਿਖਾਂਗਾ।
ਅੱਜ ਹੀ ਭਾਈ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸ਼੍ਰੀ ਨਗਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋਈ, ਉਤਸ਼ਾਹ ਦਿੱਤਾ ਉਹਨਾਂ ਨੇ “ ਮਨਦੀਪ ਤੇਰੀ ਮੁਹਿੰਮ ਨੇ ਹਿਰਦੇ ਛੂਹੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਸ ਤੇ ਮਿਲ ਕੇ ਸਭ ਨੂੰ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ”।
13 ਮਈ 2023
ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਜਹਾਜ਼ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀ ਕੰਪਨੀ Boeing ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਰਹੀ ਇੱਕ ਭੈਣ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਛੱਡ “ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ” ਕੀਤੀ। ਲਗਾਤਾਰ ਮੈਨੂੰ Facebook ਤੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕੱਲ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਏ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਸੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੇਰੀ ਪੰਜ ਸਾਲਾ ਬੇਟੀ ਜਦ Day Care ਤੋਂ ਘਰ ਆਈ ਤੇ ਆ ਕੇ ਕਿਹਾ “ I will change my family” - ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਪਰਿਵਾਰ ਬਦਲ ਲਵਾਂਗੀ। ਜਿਵੇਂ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ। ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਛੱਡ ਵਤਨ ਵਾਪਸ ਪਰਤੇ, ਕਿ ਇਹ ਸਾਡਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨਹੀਂ।
ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਕਨੇਡਾ ਰਹਿ ਕੇ ਆਏ ਲੜਕੇ ਨੂੰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੀ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਦੇ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਉਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇੱਥੇ ਕਿਵੇਂ ਉਸ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਘਰ ਹੈ, ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਕੁੱਤੇ ਘੋੜੇ ਹਨ ਤੇ ਕਨੇਡਾ ਵਿੱਚ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੱਲੇ ਨੂੰ ਕਮਰਾ ਨਹੀਂ ਨਸੀਬ ਤੇ ਜੇ ਨਾਲ ਵਾਲਾ ਸਿਗਰਟ ਸ਼ਰਾਬ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਕੱਪੜਿਆਂ ਤੱਕ ਵਿੱਚੋਂ ਮੁਸ਼ਕ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਬਜ਼ੁਰਗ ਪਛਤਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਨੇਡਾ ਨੂੰ, ਅਜ਼ਾਦ ਰਹਿਣ ਨਾਲ਼ੋਂ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰਨ ਨਾਲ਼ੋਂ ਅੱਜ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਲੇ ਫੱਸ ਗਏ ਹਨ। “ਵੱਡੇ ਕਿਰਾਏ ਦੇ ਘਰਾਂ ਨਾਲ਼ੋਂ, ਆਪਣੀ ਕੁੱਲੀ ਦੇ ਰਾਜੇ ਚੰਗੇ ਸੀ”। ਬਠਿੰਡਾ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸਾਡੇ ਵਰਗੀ ਕੰਪਨੀ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਉਸ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਨ। ਛੋਟੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਾਂਗੇ।
ਅਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆਇਆ ਇੱਕ ਲੜਕਾ, ਜੋ ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦ ਮਕਾਨ ਮਾਲਕ ਨੇ ਕਿਰਾਇਆ ਲੈਣ ਲਈ ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਦੋ ਚਾਰ ਸੁਣਾ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਉਸ ਦਿਨ ਲੱਗਾ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਇੱਥੇ? ਮੇਰਾ ਆਪਣਾ ਘਰ ਹੈ ਪੰਜਾਬ। ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਸਫ਼ਲ ਬੂਟੀਕ ਚਲਾ ਹੀ ਹੈ।
“ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ” ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਜ਼ੋਰਾਂ ਤੇ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਹਿੱਸਾ ਲਓ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
08 ਮਈ 2023
ਵਾਹ! ਕਿਆ ਖ਼ੂਬ ਚੱਲ ਰਹੀ ਲਹਿਰ “ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ” ਦੀ। #ReverseMigration
- ਪੰਜਾਬ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਹਨ, ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਲਾ ਕੇ ਕਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ ਸਾਨੂੰ ਘਰ ਲੈਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਭਰਨ ਦੀ ਟੈਂਸ਼ਨ ਪਾਲਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਕਿਰਾਏ ਭਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਜਿਸ ਜਾਨ ਨਾਲ ਮਿਹਨਤ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਸਕਦੇ ਸੀ, ਉਹ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਕਨੇਡਾ ਘਰ ਖਰੀਦਣ ਤੇ ਲਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ।
- ਜੋ ਲੋਕ ਜੜ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੁੰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਬੂਟੇ ਕਦੇ ਹਰੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸੁੱਕਣਾ ਹੀ ਸੁੱਕਣਾ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰੱਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਨਸੀਬ ਹੋਣਾ। ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਆਪਣੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਹੀ ਆਉਣੀ ਹੈ। ਜੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਰ ਆਈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਿ ਮੈਂ ਗਲਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਠੀਕ, ਤੇ ਗਲਤ ਹੀ ਸਮਝੋ।
- ਹਰ ਪਾਸੇ ਵਧੀਆ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਲੋਕ, ਚੈਨਲ, ਘਰ ਘਰ ਚਰਚਾ ਛਿੜ ਗਈ ਹੈ, “ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ” ਦੀ, PR ਪੰਜਾਬ ਦੀ। ਇਹ ਮੋੜਾ ਕੋਈ ਤਾਕਤ ਵੀ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ। ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਇਸ ਧਰਤੀ ਨੇ ਸਿੰਝੇ ਹਨ। ਜੜ੍ਹਾਂ ਪੰਜਾਬ ਹਨ।
-ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਭੋਲ਼ੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਵੀ ਸਮਝ ਜਾਣ, IELTS ਕੋਈ ਡਿਗਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। MA ਪੰਜਾਬੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਵੀ ਭੋਲ਼ੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੇ ਹੋਰ ਇਮਤਿਹਾਨ ਨਾ ਲੈਣ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੀ ਪੂੰਜੀ ਸਿਫ਼ਰ ਨਾ ਕਰਨ।
- ਪੰਜਾਬ ਰਹਿ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਘੁੰਮਣ ਦੇ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਪੂਰੇ ਕਰੋ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਲਓ।
- ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦੇ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿਆਰੇ ਬੱਚਿਓ, ਮਿੱਠੀ ਜੇਲ, ਹੁਣ ਬੱਸ। ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਓ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
07 ਮਈ 2023
“ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ” ਦੇ ਜਸ਼ਨ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣਗੇ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ।
I would love to be part of “Reverse Migration” parties
ਵਾਪਸ ਆ ਕੇ, ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ, ਪਾਠ, ਕੀਰਤਨ ਕਰਵਾਓ।
ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਸਿੰਗਰ ਸੱਦੋ, ਭੰਗੜੇ ਪਾਓ, ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲ ਮੌਜ ਕਰੋ।
ਇੱਥੇ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਹਨ। ਅਲਾਰਮ ਦੀ ਟਿੱਕ ਟਿੱਕ ਦੇ ਮੌਹਤਾਜ ਨਹੀਂ ਅਸੀਂ। ਔਖੇ ਵੇਲੇ, ਕਈ ਦਿਨ ਪੰਜਾਬ, ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਰੋਟੀ ਖਵਾ ਸਕਦੇ ਸਾਨੂੰ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਆਬੋ-ਹਵਾ, ਤੁਹਾਡਾ ਪਿੰਡ ਤੁਹਾਡੀ ਕਿਰਤ ਲਈ ਉਡੀਕਦਾ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ। ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਸ਼ਰਮ ਇੱਥੇ ਵੱਡੇ ਛੋਟੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰੋ। ਮਾਂ ਬਾਪ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਰਹੋ, ਇਹ ਸਾਡਾ ਆਪਣਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਹੋਂਦ ਸਾਡੀ ਪਹਿਚਾਣ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬ ਜੋੜੋ, ਪਰਿਵਾਰ ਜੋੜੋ।
ਵਤਨ ਛੱਡਣ ਦੇ ਮਾਯੂਸੀ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣੇ ਹੁਣ।
07 ਮਈ 2023
ਸਵੇਰ ਦੀ ਸੈਰ ਦੇ ਅਨੁਭਵ -3
ਤਕਰੀਬਨ 6 ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਪੈਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਸਵੇਰ ਦੀ ਸੈਰ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਹੈ। ਪਰ ਅੱਜ ਰਿਹਾ ਨਹੀਂ ਗਿਆ। ਅੱਜ ਦੀ ਸੈਰ ਵਿੱਚ ਫ਼ੇਰ ਨਵੇਂ ਅਨੁਭਵ ਸਨ।
ਛੱਲੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਸੋਚਦੀ ਸਾਂ ਕਿ ਘਰ ਕਿਵੇਂ ਰੁਪਈਆ ਰੁਪਈਆ ਵੀ ਸੰਭਾਲ਼ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਫ਼ਸਲ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਪਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਦੱਸ ਛੱਲੀਆਂ ਵੀ ਕੋਈ ਤੋੜ ਕੇ ਲੈ ਜਾਏ ਤੇ ਕੁੱਝ ਪੈਸੇ ਤੇ ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਹਨ। ਕਈ ਵਾਰ ਪੰਜਾਹ ਰੁਪਈਏ ਪਿੱਛੇ ਕੀਮਤੀ ਦਵਾਈ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਚੰਗੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਲਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਮਿਹਨਤ ਤੇ, ਨਾ ਕਿ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕਰਦਾ ਕਿੱਲੋ ਕਿੱਲੋ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਿੱਲੋ ਕਿੱਲੋ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ, ਵਿਸ਼ਾਲ ਖੇਤਾਂ ਵੱਲ, ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ। ਕੰਮ ਹੀ ਇੰਨਾਂ ਕਰੋ, ਕਿ ਛੋਟੇ ਮੋਟੇ ਨੁਕਸਾਨ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਹੀ ਨਾ ਜਾਵੇ, ਦੁੱਖ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ।
ਅੱਗੇ ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ, ਸੋਹਣੀ ਪੋਲੋ ਟੀ ਸ਼ਰਟ ਅਤੇ ਲੋਅਰ ਪਾਏ ਜਵਾਨ ਸੋਹਣਾ ਸੁਨੱਖਾ ਮੁੰਡਾ, ਤਿੰਨ ਗਾਈਆਂ ਨਾਲ ਤੁਰਿਆ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਕੱਪੜੇ ਲੀੜੇ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਸਾਨੂੰ, ਗਾਵਾਂ ਦੀ ਸਾਂਭ ਸੰਭਾਲ਼ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋ ਸਕਦਾ ਲੋਕ ਕੁੱਤਿਆਂ ਦੇ ਬਿੱਲੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਹੀ ਹੋਣ, ਪਰ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸਲਾਮ ਹੈ, ਜੋ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪੜ੍ਹਦੇ ਵੀ ਹਨ, ਨੌਕਰੀਆਂ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਸੋਹਣੇ ਖ਼ੇਤ ਸਨ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ Oregan ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਕਰਦੀ ਸੀ, Arizona, ਦੁਬਈ, ਹੋਰ ਵੀ ਅਨੇਕਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਜਿੱਥੇ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਗਈ । ….. ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਬਹੁਤ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਹੈ .. ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ.. ਸਵੇਰ ਦੀ ਠੰਡੀ ਤੇ ਸਾਫ਼ ਹਵਾ ਜਦ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਰੂਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ - ਵਾਹ!
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
05 ਮਈ 2023
ਸਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਆਵਾਂਗੀ ????
2012 ਤੋਂ ਹਰ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡਾ ਜ਼ਰੂਰ ਪਤਾ ਹੋਵੇਗਾ ਪਰ 2017 ਵਿੱਚ, ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮੇਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ "ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਮੰਨਾ" ਨਾਲ ਹੋਈ। ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਫੇਸਬੁੱਕ ਪੇਜ ਦੇਖਦੀ ਸੀ, ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿਵੇਂ ਸਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੇ ਬਹਿਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਫ਼ੇਰ ਮੇਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਇਕ ਵਾਰ ਮੌਜੂਦਾ MP "ਗੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਔਜਲਾ" ਨਾਲ ਹੋਈ। ਮੈਨੂੰ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ ਜਦ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਐਸਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜੋ ਕਿ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਮੰਗ ਸੀ। ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਇਸ ਤੇ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲਿਖਾਂਗੀ। ਕੋਈ ਧਰਨਾ ਨਹੀਂ ਲਗਾਇਆ, ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਵਤ ਨਹੀਂ ਲਈ, ਕੋਈ ਤਰਲੇ ਨਹੀਂ ਕਢਵਾਏ ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਆਸ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀ ਕਿ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ। ਇਹਨਾਂ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਤੂੜੀ ਦੀ ਭਰੀ ਟਰਾਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਵਧੀਆ ਤਿਣਕੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ।
2022 ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਤੀਸਰੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਨੂੰ ਮਿਲੀ, ਜਦ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਡਿਪਟੀ ਚੀਫ਼ ਮਨਿਸਟਰ "ਮਨੀਸ਼ ਸਿਸੋਦੀਆ" ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਆਏ। ਆਮ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇੰਝ ਜਦੋਂ ਵੱਡੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਅਚਨਚੇਤ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਉਮੀਦ ਦੀ ਕੋਈ ਸੀਮਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਟੇਜਾਂ ਅਤੇ ਚੈਨਲਾਂ ਤੇ ਵਾਹ-ਵਾਹ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ। 28 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022 ਨੂੰ ਮੈਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਸ਼੍ਰੀ ਨਰੇਂਦਰ ਮੋਦੀ ਦੇ ਸੱਦੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਸੀ। 27 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022, ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ, ਦਿੱਲੀ ਦੇ CM ਅਰਵਿੰਦ ਕੇਜਰੀਵਾਲ ਨੇ ਟਵੀਟ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ "ਬਹੁਤ ਸਹੀ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਮਨਦੀਪ ਜੀ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਢਾਂਚੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ"। ਮੇਰੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੁੱਗਣੀ ਹੋ ਗਈ, ਅਜਿਹੇ ਜਦ ਪਲ ਹੋਣ ਤਾਂ ਅਕਸਰ ਨੀਂਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ। ਉਮੀਦ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਈਦਾ ਹੈ, ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਹੈ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਮੁੱਲ ਪੈਣ ਵਾਲਾ ਹੈ।
ਵੈਸੇ, ਝੜੀ ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਵੇਗਾ। 27, 28 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022 ਦੇ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਸੁਹਾਵਨੇ ਮੌਸਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਦੀ ਝੜੀ ਲੱਗ ਗਈ। ਏਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਚੀਫ਼ ਮਨਿਸਟਰ "ਭਗਵੰਤ ਮਾਨ" ਦੇ ਭੇਜੇ ਸਨਮਾਨ ਵੀ ਕੈਬਿਨੇਟ ਮਨਿਸਟਰਾਂ ਰਾਹੀਂ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ, ਗਲੇ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਸਨਮਾਨ "ਉਮੀਦ ਦਾ ਰਾਹ" ਸੀ ਜਾਂ "ਫਾਹ" ਸੀ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੈਂ ਮੁੰਬਈ ਗਈ ਤਾਂ ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿਣ ਤੁਹਾਡੇ ਚੀਫ਼ ਮਨਿਸਟਰ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਬਾਰੇ ਬੋਲਿਆ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਇਹ ਖੁਸ਼ੀ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਜਾਂ ਮਾਯੂਸੀ ਵਾਲੀ।
ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਅਤੇ ਜਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੁੱਖ ਹੈ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਅੱਜ ਆਪਣੀ ਕਲਮ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕੀ। ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਦੀ ਚਕਾਚੌਂਦ ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਗੱਲਾਂ: ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੰਮ ਅਤੇ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੇਵਾਂਗੇ, ਮੀਡਿਆ ਨਾਲ ਰੱਲ ਕੇ ਲੱਖਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ, ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਹੋਇਆ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਕਿ ਸੱਚ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹ ਅਕਸਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਲੋਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸਾਡਾ ਲੈਣ ਦੇਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਅਕਸਰ ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, CM ਤੁਹਾਡੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮੰਤਰੀ ਤੁਹਾਡੇ ਰੋਜ਼ ਆਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਕਮੀ ਹੈ ? ਜਿਹੜਾ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਈ ਲਿਹਾਜ਼ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਉਹ ਇਹ ਮੰਤਰੀਆਂ ਦੇ ਤਾਮ-ਝਾਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਡੀ ਧੋਣ ਤੇ ਗੋਡਾ ਰੱਖ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਪਹਿਲਾਂ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਪੈਸੇ ਪਹਿਲਾਂ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਾਨਿਆਂ ਦੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਟਿਕੀ ਹੋਈ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨੀ ਵੀ। ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੱਖਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਵਾਂਗ ਸਿਰਫ਼ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਹੈ ਏਹੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਕਰਾਂ ਜਾਂ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾ ਕੇ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਕਈ ਗੁਣਾ ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਏਥੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਢਾਈ ਲੱਖ ਕਿਰਾਇਆ ਦੇ ਰਹੇ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਫ਼ੇਰ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ? ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਦੀ ਸ਼ਿਫਟ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲੋਕ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਇੰਟਰਨੈਟ ਪਿੰਡ ਨਾਲੋਂ ਸਸਤਾ ਹੈ। ਲੋਨ ਲੈਣ ਚਲੇ ਜਾਓ ਤਾਂ ਪਿੰਡ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀ ਕੀਮਤ ਵੀ ਕੌਡੀਆਂ ਦੇ ਭਾਅ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਆਮ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਹੂਲਤ ਨਹੀਂ, ਕਰੋੜਾਂ ਦੇ ਕਰਜੇ ਅਤੇ ਦੋ-ਢਾਈ ਪ੍ਰਸੈਂਟ ਵਿਆਜ ਤੇ ਪੈਸੇ ਲੈ ਕੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਆਪਣਾ ਭਵਿੱਖ, ਆਪਣਾ ਅਰਾਮ ਦਾਅ ਤੇ ਲਗਾ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨੂੰ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਅਮੀਰੀ ਸਮਝਦੇ ਹਨ, ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ।
ਐਸਾ ਮਾਹੌਲ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਵੀ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਠੀਕ ਮੰਨਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਰਹਿ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸਾਡੀ ਬੇਵਕੂਫੀ ਸਮਝਦਾ ਹੈ। ਤੇ ਜਿਦੀ ਜਾਈਏ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਹੀ ਠੀਕ ਹੈ, ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵੀ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਰਲਦੀ ਫੇਰ ਭੈਣ-ਭਰਾ, ਪਤੀ-ਪਤਨੀ, ਬੱਚੇ ਵੀ ਵੱਖ ਹੋ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧਣਾ ਠੀਕ ਸਮਝਦੇ ਹਨ।
ਕਈ ਵਾਰ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਹੋਈ "ਉਮੀਦ" ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਖੜ੍ਹ ਜਾਣ ਦੀ "ਅਣਖ" ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਭਾਸ਼ਣ ਹੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਮੇਰਾ ਨਿੱਜੀ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਹੈ, ਸਿਆਸਤ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਈਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਅਕਸਰ ਤੂੜੀ ਨਾਲ ਭਰੀ ਟਰਾਲੀ ਵਾਂਗ ਪਲਟਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਟਰਾਲੀ ਸਿਆਸਤ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਉਮੀਦ ਦੀ ਤੂੜੀ, ਫੇਰ ਭਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਖੜ੍ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਕਈ ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਸਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਬਾਰੇ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ। ਐਸੇ ਅਨੁਭਵ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰਾ ਜਵਾਬ ਸਾਫ਼ ਸਮਝ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਨੂੰ ਵੀ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ਹੈ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
04 ਮਈ 2023
ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜਹਾਜ਼ ਤੇ ਦਿੱਲੀ ਲੈ ਗਈ। ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਬਿਲਡਿੰਗਾਂ ਵਾਲੇ ਦਿੱਲੀ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸਨ। ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਪਾਠ ਕਰਨ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਪਲ ਸੀ ਕਿਓਂ ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸੀ।
ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ, ਹਰ ਅਰਾਮ ਪਾਪਾ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿਆਂ। ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇੱਕ ਧੇਲੀ ਰੁਪਈਆ ਮਿੱਟੀ ਦੀਆਂ ਬੁਗਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜੋੜ ਜੋੜ ਕੇ, ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਹੈ। ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਟੌਪਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਚੱਕੀ, ਰੂੰ ਪੇਂਜੇ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋਰ ਵੀ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਓਦੋਂ ਹੈਲਪਰ ਵੀ ਰੱਖਣ ਦੀ ਗੁਨਜਾਇਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੀ। ਰੋਜ਼ ਦੀਆਂ ਸੱਟਾਂ ਤੇ ਪਿੱਠ ਤੇ, ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਭਾਰ ਚੁੱਕਣਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਆਮ ਗੱਲ ਸੀ। ਕਦੀ ਪੁਲ਼ੀ ਦੇ ਪਟੇ ਤੇ ਕਦੀ ਪੇਂਜੇ ਵਿੱਚ ਉਂਗਲ ਆ ਜਾਣਾ, ਕਦੀ ਗੋਡਾ ਤੇ ਕਦੀ ਅੱਡੀ ਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗਣੀ, ਜਾਨ ਨਿਕਲਣੀ ਆਮ ਗੱਲ ਸੀ। ਭਰ ਗਰਮੀ ਸਰਦੀ ਵਿੱਚ ਦਿਨ ਰਾਤ ਦੀ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ …. ਬੱਸ ਇਹੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਹੋਣੀ ਕਿ ਧੀ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆਵੇ।
ਮੇਰੀ ਸਫਲਤਾ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਪਲ ਮੈਨੂੰ, ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਦੇ ਪਸੀਨੇ ਦੀ ਮਹਿਕ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਮਾਂ ਬਾਪ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਿਕਵੇ ਕੀਤੇ, ਅਤਿਅੰਤ ਔਖੇ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ, ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਮੁਕਾਮ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨਾ ਯਕੀਨਨ ਨਹੀਂ, ਤੈਅ ਹੈ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
02 ਮਈ 2023
ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੀ ਅਜ਼ਾਦ ਹਾਂ ਮੈਂ ..
- ਆਪਣੀ ਬੋਲੀ “ਪੰਜਾਬੀ” ਹਰ ਥਾਂ ਬੋਲ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਾਂਗ ਮੈਂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਅਧੀਨ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ।
- ਇੱਥੇ ਸੜਕਾਂ ਤੇ, ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰਦੇ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਡਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਭ ਆਪਣੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ।
- ਦੇਸੀ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਹੈ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਸੂਟ, ਕੁੜਤਾ ਪਜਾਮਾ ਪਾਉਣਾ ਸ਼ਾਇਦ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ।
- ਪੰਜਾਬੀ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਖਾਣੇ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ। ਅਮਰੀਕਾ ਜਾ ਕੇ ਲੱਭਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿੱਥੇ ਮਿਲਦਾ “ਸਾਗ”।
- ਸੰਗੀਤ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਦਾ ਚੱਲਦਾ ਸਾਡੇ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਗਾਣਿਆਂ ਤੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਤਾੜੀਆਂ ਨਹੀਂ ਮਾਰਨੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ।
- ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਲਈ ਮਿਲਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਪੈਂਦਾ।
ਮਾਂ ਦੀ ਬੁੱਕਲ਼ ਵਿੱਚ ਜੋ ਅਜ਼ਾਦੀ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਜੋ ਖੁੱਲ੍ਹ ਹੈ, ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ। ਇੱਥੇ, ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਆਈ ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ, ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਹੀ ਸਾਡਾ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
01 ਮਈ 2023
ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਜ਼ੋਰ ਲਾਓ, ਕਿੰਨਾ ਵੀ …. ਇਹ ਸਭ ਨੂੰ ਪਤਾ ਕੀ ਠੀਕ? ਕੀ ਗਲਤ? ਦਿਲ ਤੋਂ ਪਤਾ .. ਸਭ ਨੂੰ ਅਤੇ ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੀ ਅਸਲ ਅਵਾਜ਼ ਹੁੰਦੀ।
- ਸਦਾ ਮਾਂ ਪਿਓ ਕੋਲ ਰਹਿਣਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨਾ, ਸਾਡਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ (culture) ਹੈ, 16 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੱਖ ਹੋ ਜਾਣਾ ਨਹੀਂ।
- ਸਾਡੇ ਇੱਥੇ “ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੀਆਂ ਗਾਲਾਂ ਘਿਓ ਦੀਆਂ ਨਾਲਾਂ” ਹਨ, 911 ਤੇ ਫ਼ੋਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਬੱਚੇ।
- ਅਸੀਂ ਭਾਵੇਂ 60 ਸਾਲ ਦੇ ਹੋ ਜਾਈਏ, ਸਾਡੇ ਮਾਪੇ ਘਰ ਵੀ ਜਲਦੀ ਆਉਣ ਨੂੰ ਕਹਿਣਗੇ, ਬਜ਼ੁਰਗ ਮਾਂ ਵੀ ਸਾਡੀ ਰੋਟੀ ਦਾ ਫ਼ਿਕਰ ਵੀ ਕਰੇਗੀ।
- ਸਾਡੇ ਇੱਥੇ ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ ਛੱਡਣਾ ਆਮ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਦੁਰਘਟਨਾ ਜਿਹਾ ਹੈ। ਤੇ ਓਥੇ ਛੱਡ ਛਡਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ।
- ਪੱਗ ਨੂੰ ਇੱਜ਼ਤ ਮਾਣ ਸਮਝਣਾ ਸਾਡਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਹੈ, ਹੱਥ ਲਾ ਲਾ ਪੱਗਾਂ ਸ਼ੱਕ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਚੈੱਕ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ।
ਨਾ ਅਪਣਾਓ ! ਨਾ ਲਿਆਓ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ !
29 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਹਰ ਰੋਜ਼ ਦੀ ਇਸ ਗਲ਼ਵੱਕੜੀ ਬਦਲੇ 100 ਕਰੋੜ ਵੀ ਮਿਲਦਾ ਹੋਵੇ, ਜਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸਾਰੀ ਸਿਕਿਓਰਿਟੀ ਮਿਲਦੀ ਹੋਵੇ, ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ PR ਮਿਲਦੀ ਹੋਵੇ, ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲਦੀ ਹੋਵੇ।
“ਕੋਰੀ ਨਾਂਹ ਹੈ”
ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਹੋ ਜਾਏ ਇੱਥੇ ਰਹਿੰਦੇ, ਰੋਟੀ ਮਿਲੀ ਜਾਣੀ ਰੁੱਖੀ ਮਿੱਸੀ ।
ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਨਿੱਘ, ਸੁਕੂਨ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਧਨਾਢ ਵੀ ਨਹੀਂ ਖਰੀਦ ਸਕਦੇ। ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹੈ ਤੇ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖੋ।
28 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਜਾ ਵੱਸੇ ਹਨ। ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣਾ ਓਥੇ ਪੜ੍ਹਨਾ, ਰਹਿਣਾ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨਾ ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਕਦਮ ਹੈ, ਪਰ ਗ਼ਲਤੀ ਏਥੇ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਅਗਲੀ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਦੇ ਨਹੀਂ। ਪੰਜਾਬ ਜੋ ਕੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਗ਼ਲਤ ਤੇ ਡਰਾਵਣੀ ਤਸਵੀਰ ਮਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਦੁੱਖ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਹੈ।
- NRI ਪਰਿਵਾਰ ਆਪਣੀ ਅਗਲੀ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧਰਤੀ ਨਾਲ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਤੱਕ ਜੋੜ ਕੇ ਰੱਖਣ ਤਾਂ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਾਣ ਦਿਆਂ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਤਾਲਮੇਲ ਬਣਿਆ ਰਹੇ। ਸਾਂਝ ਬਣੇਗੀ ਤੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਧਣਗੇ।
- ਆਪਣੀ ਅਮੀਰ ਬੋਲੀ ਤੇ ਵਿਰਸੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਵੇ, ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਵੀ ਮਾਣ ਨਾਲ ਦੱਸ ਸਕਣ ਸਾਡੀ ਹੋਂਦ ਕਿਥੋਂ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਪਣਾਉਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ, ਆਪਣਾ ਅਮੀਰ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਪਣਾ ਕੇ ਰੱਖੋ।
- ਜੋ ਬੱਚੇ ਪੈਦਾ ਹੀ ਕੈਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ ਹੋਏ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ Reverse Migration ਦਾ ਹੁੰਗਾਰਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਧਰਤੀ ਮਾਂ, ਜਨਮ ਭੂਮੀ ਕੈਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਓਥੋਂ ਵੱਖ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਬੱਸ ਪੰਜਾਬੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਅਗਲੀਆਂ ਪੀੜੀਆਂ ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰਕ ਜਾਂ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਜੋੜ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਐਸੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਉਲੀਕੋ ਦੋਨੋ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ, ਹਾਣ ਦੇ ਬੱਚੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਸਕਣ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਰੱਖ ਸਕਣ।
-ਜਿੱਥੇ ਦਿਲ ਹੈ ਓਥੇ ਰਹੋ ਚਾਹੇ ਪੰਜਾਬ ਚਾਹੇ ਵਿਦੇਸ਼।
- ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹ ਕੇ, ਸਿੱਖ ਕੇ ਜੇ ਪੰਜਾਬ ਆ ਜਾਓ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲਦੀ ਕੋਈ ਰੀਸ ਨਹੀਂ।
- ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰੋ, ਤਾਂਕਿ ਇੱਥੇ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਵੱਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸੋਚ ਸਮਝ ਕੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਆਉਣ ਦਾ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣ।
- ਪੰਜਾਬ ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਘਰ ਹੈ, ਇਸਨੂੰ ਓਪਰਾ ਦੇਸ਼ ਜਾਂ ਇਥੇ ਪ੍ਰਾਹੁਣਿਆਂ ਵਾਂਗ ਕਦੇ ਨਾ ਆਓ।
- ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਦਾਨ ਨਾਲ ਨਹੀਂ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਨਾਲ ਮਦਦ ਕਰੋ।
- ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਚੰਗਿਆਈ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਪੇਸ਼ ਕਰੋ, ਬੇਹੱਦ ਮਾਣ ਕਰੋ ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬੀ ਹਾਂ।
(ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵੀ ਅਜਿਹੇ ਵਿਚਾਰ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਲੇਖ ਨਾਲ #PunjabReconnect hashtag ਜ਼ਰੂਰ ਲਿਖਣਾ।)
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
28 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਕਲਮ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੇਖਕ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿੰਟ ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਅਪੀਲ :
ਤੁਹਾਡੀ ਕਲਮ ਤੋਂ ਤੇਜ਼ ਰਫ਼ਤਾਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਕਲਮ ਦਾ ਲਿਖਿਆ ਸਿੱਧਾ ਦਿਲ ਤੇ ਅਸਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਰੌਲੇ, ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। "ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ - Reverse Migration" ਅਤੇ PR Punjab ਮੁਹਿੰਮ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੀ ਸੱਚੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਪੱਖੀ ਕਲਮ ਦੀ ਅੱਜ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਵੱਲ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਧਿਆਨ ਦੇ ਜ਼ਰੂਰ ਲਿਖੋ :
1. ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ ( Reverse Migration ) : ਉਹਨਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਬਾਰੇ ਲਿਖੋ ਜੋ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਲਈ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾ ਕੇ ਆਏ ਹਨ ਅਤੇ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਵਾਪਸੀ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰ, ਘਰ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਹੀ ਹੈ।
2. PR Punjab : ਉਹਨਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਬਾਰੇ ਲਿਖੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਅਤੇ ਪੱਕੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰ, ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦੇ ਸਨ ਵਿਦੇਸ਼ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਚੁਣਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ।
3. ਦੇਸ ਪ੍ਰਦੇਸ ਦੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦਾ ਸੱਚ ਲਿਖੋ - ਕੀ ਪੰਜਾਬੀ ਵੱਖ ਹੋ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸਹੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਖੁਸ਼ ਹਨ ? ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਓ ਪਰ ਜੜ੍ਹ ਨਾ ਉਖਾੜੋ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ। ਪਾਲ ਪੋਸ ਕੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ, ਵਿਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੇਵਾ ਨਹੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲਈ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ।
4. ਮਨੁੱਖੀ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਤੇ ਕੀ ਅਸਰ ਪਾਇਆ ਹੈ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਰੁਝਾਨ ਨੇ। ਪੰਜਾਬ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਖੋਹ ਰਿਹਾ ?
5. ਕਿਵੇਂ ਲੱਖਾਂ ਜੀਵਨਸਾਥੀ, ਬੱਚੇ ਤੇ ਮਾਪੇ ਉਡੀਕਦੇ ਥੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
6. ਕੀ ਬਾਹਰਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਨਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ? ਮਿਹਨਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ? ਛੋਟਾ ਵੱਡਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ? ਖੂਨ ਸਫੇਦ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ?
7. ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਘੱਟ ਤੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੋੜ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ।
8. ਅੱਜ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ, ਮਾਪੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ ਵਿਦੇਸ਼।
9. ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਸੋਹਣਾ ਸਾਕਾਰਾਤਮਕ ਪੱਖ ਪੇਸ਼ ਕਰੋ।
10. ਇਸੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿ ਕੇ, ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ, ਓਲੰਪੀਅਨ, ਸਟਾਰ ਤੱਕ ਬਣੇ ਲੋਕਾਂ ਬਾਰੇ ਲਿਖੋ। ਜੋ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ ਦੇ ਨੇੜੇ ਅਹਿਸਾਸ ਹੈ ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਜ਼ਰੂਰ ਲਿਖੋ।
ਇਹ ਕਲਮ ਦਾ ਹੁਨਰ, ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧਰਤੀ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਖਸ਼ਿਆ ਹੈ - ਅੱਜ ਇਸਦੀ ਸਹੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ - ਅਖਬਾਰਾਂ, ਰਸਾਲਿਆਂ, ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡਿਆ ਪੇਜਾਂ ਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਰੱਖੋ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸ ਕੱਢਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਲਮਾਂ ਨਹੀਂ, ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਖਲੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਲਮਾਂ ਬਣੋ। ਮੇਰੀ ਹਰ ਲੇਖਕ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਹੈ।
ਇਸ ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਹੋਰ ਹੁੰਗਾਰਾ ਦਿਓ। ਇਹ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਚੁਣਨ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਲਹਿਰ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਚੰਗਾ ਪੱਖ ਪੇਸ਼ ਕਰੋ। ਇਸ ਧਰਤੀ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਆਪਣੇ ਲੇਖ ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਭੇਜੋ। #ReverseMigration #PRpunjab #MandeepKaurTangra hashtag ਦੀ ਜ਼ਰੂਰ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ।
ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
26 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਸਾਡੇ ਸੋਹਣੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਆਪਣੇ Digital/Web ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਖ਼ਾਸ ਅਪੀਲ
ਕੋਈ ਵੀ ਮੁਹਿੰਮ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਭਰਭੂਰ ਸਾਥ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਅਧੂਰੀ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਹਰ ਮੀਡੀਆ web/tv ਚੈਨਲ ਨੂੰ ਨਿਮਰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਹੇਠਲੇ ਲਿਖੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਕਵਰ ਕਰੋਃ
1. ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ ( Reverse Migration ) : ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਅਧੀਨ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਇੰਟਰਵਊ ਕਰੋ ਜੋ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾ ਕੇ ਆਏ ਹਨ ਅਤੇ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਵਾਪਸੀ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰ, ਘਰ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਹੀ ਹੈ।
2. PR Punjab : ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਅਧੀਨ ਉਹਨਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਅਤੇ ਪੱਕੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰ, ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦੇ ਸਨ ਵਿਦੇਸ਼ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਚੁਣਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ।
ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਸਾਕਾਰਾਤਮਕ ਪੱਖ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲੋਂ ਸਾਥ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਇਸ ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਹੋਰ ਹੁੰਗਾਰਾ ਦਿਓ।
ਆਪਣੀਆਂ ਵੀਡੀਓ ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਭੇਜੋ। #ReverseMigration #PRpunjab #MandeepKaurTangra hashtag ਦੀ ਜ਼ਰੂਰ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ।
ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
24 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਹੁਣ “ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ” ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੋ। ਘਰ ਘਰ ਕਨੇਡਾ ਕਨੇਡਾ ਕਰਨ ਦਾ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਹੁਣ। ਪੰਜਾਬ ਉੱਠ ਗਿਆ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦਾ ਦਿਲ “ਪੰਜਾਬ” ਵੱਸਦਾ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੁੜ ਆਉਣਗੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ ਹੋਣ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮਾਣ ਕਰਨਗੇ। ਇੱਥੇ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਘਰ, ਆਪਣੇ ਲੋਕ, ਰੋਟੀ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਮਰਦੇ ਅਸੀਂ।
“Reverse Migration” ਦੀ ਜ਼ੋਰਾਂ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਮੁਹਿੰਮ ਚੱਲੇਗੀ। ਹਰ ਪਾਸੇ ਚਰਚੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਵਾਪਿਸ ਆ ਕੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਾਂਗੇ, ਇੱਥੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇਵਾਂਗੇ। ਇੱਥੇ ਚੰਗਾ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇਵਾਂਗੇ, ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਦਾ ਕੰਮ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਕਰਾਂਗੇ। ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਾਂਗੇ।
ਪੱਕੀ PR ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਰੱਖਾਂਗੇ। ਸਾਡੇ ਮਨ ਖ਼ਿਆਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਵਿਦੇਸ਼ ਦੀ PR ਦਾ। ਅਸੀਂ ਡਾਲਰ India ਨਹੀਂ, ਰੁਪਈਏ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਖ਼ਰਚਾਂਗੇ। ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ, ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਮਿਹਨਤ ਤੋਂ ਕਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਹਟਾਂਗੇ। ਕੰਮ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਛੋਟਾ ਨਹੀਂ ਸਮਝਾਂਗੇ।
ਆਪਣੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹੋਏ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਰਹਾਂਗੇ.. ਸਾਡਾ ਪੰਜਾਬ ਹੈ।
ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਤੇ ਲਿਖਦੇ ਰਹੋ, ਚਰਚਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖੋ, ਗਾਣੇ ਫਿਲਮਾਂ ਬਣਾਓ। ਘਰ ਘਰ ਦਾ ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ ਵਿਸ਼ਾ ਬਣਾਓ।
ਪਰਿਵਾਰ ਜੋੜੋ, ਪੰਜਾਬ ਜੋੜੋ।
ਓਥੇ ਰਹੋ ਜਿੱਥੇ ਦਿਲ ਹੈ, ਰੂਹ ਹੈ, ਮਾਂ ਬਾਪ ਹਨ।
ਭਾਵੇਂ ਪੰਜਾਬ ਭਾਵੇਂ ਅਮਰੀਕਾ।
ਜਿਸਨੇ ਕਸੂਰ ਹੀ ਕੱਢੀ ਜਾਣੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਦਾ ਦਿਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪੰਜਾਬ ਉਹ ਕਦੇ ਨਾ ਚੁਣੇ ਪੰਜਾਬ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
20 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜਦ ਤੇਲ ਵਾਲਾ ਛੋਟਾ ਕੋਹਲੂ ਚਲਾਉਂਦੇ ਸਨ ਤੇ ਤੋਰੀਏ ਦੀ ਕੁੜੱਤਣ ਬੜੀ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਛੋਟਾ ਬੱਚਾ ਸੀ, ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਪਿਤਾ ਰੋ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੱਸਣਾ ਕੁੜੱਤਣ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲਦਾ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚੋਂ, ਇੰਝ ਤੇ ਸਾਫ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਅੱਖਾਂ ਹੋਰ ਸੋਹਣੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਈ ਵਾਕਿਆ ਕੁੜੱਤਣ ਭਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ, ਜੇ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੰਝੂ ਬਦੋ ਬਦੀ ਛਲਕਣ, ਤੇ ਮੈਂ ਤੇ ਝੱਟ ਮਨ ਠੀਕ ਕਰਕੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਕਿ ਹੋਰ ਸੋਹਣੀਆਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਅੱਖਾਂ। ਇਹ ਕੁੜੱਤਣਾਂ ਚਲਦੀਆਂ ਰਹਿਣੀਆਂ... ਖੁਸ਼ ਰਹੋ।
ਸੋਹਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਧੀਆਂ ਬਣੋ।
ਸੋਹਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਾਲੇ ਪੁੱਤ ਬਣੋ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
20 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਅੱਡੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲੋਹੇ ਦੀ ਕੈਂਕਰ ਫੱਸ ਜਾਣ ਤੇ ਪੂਰੀ ਅੰਦਰ ਧੱਸ ਜਾਣ ਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜਦ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਕੰਮ ਤੇ ਦੇਖਦੀ ਸੀ, ਅੱਜ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਗੋਲੀ ਨਹੀਂ ਵੱਜੀ ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਆਲਸ ਦਿਖਾਵਾਂ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲੱਗੇ।
ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਚਾਰ ਵਜੇ ਉਠਦੇ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ, ਪੰਜ ਵਜੇ ਤੋਂ ਹੀ ਘਟੋ ਘੱਟ ਦਿਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਲਵਾਂ।
ਪਿਤਾ ਦਾ ਪੂਰਾ ਹੱਕ ਮੇਰੇ ਤੇ, ਪਰ ਕਦੀ ਮੈਨੂੰ ਗੁੱਸੇ ਨਹੀਂ ਹੋਏ, ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਮਾਂ ਨਾਲ ਗੁੱਸਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਸੋਚ ਲਿਆ ਕਰਾਂ।
ਪਿਤਾ ਨੇ ਕਦੀ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਮੰਗਿਆ ਆਪਣੇ ਲਈ, ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਨਾਲ, ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਨਾਲ "ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ" ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਇਹਨਾਂ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਹੀ, ਕਿਰਤ ਨਾਲ ਹੀ, ਆਪਣੇ ਦਮ ਤੇ ਹੀ ਇੱਕ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ?
ਰੂੰ ਪਿੰਜਦੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਘੱਟੇ ਤੋਂ ਬੱਚਦੇ ਗਰਮੀ ਸਰਦੀ ਮੂੰਹ ਬੰਨੀ ਰੱਖਣਾ, ਸਾਹ ਰੋਕ ਰੋਕ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕਮਾਇਆ ਪਿਤਾ ਨੇ ਤੇ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਸਾਨੂੰ ਅੱਜ ਠੰਡੇ ਦਫ਼ਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਕਿਹੜੇ ਗ਼ਮ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ?
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਟੀਚੇ ਵਿੱਚ ਸਫ਼ਲ ਹੋਈ ਨਹੀਂ ਹੋਈ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਸਾਨੂੰ ਬਣਾ ਕੇ ਬਿਲਕੁਲ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਦੀ ਸੀਮਾ ਪਾਰ ਕਰ ਚੁਕੇ ਹਨ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਲੈਣ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ, ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਨਜ਼ਦੀਕ ਤੋਂ ਦੇਖ ਕੇ ਜੇ 1% ਵੀ ਅਪਣਾ ਲਓ, ਬਹੁਤ ਹੈ। ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪਹਿਲਾਂ ਪੁਸ਼ਤੈਨੀ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਮੇਰੀ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਅਰਦਾਸ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਾਪਾ ਵਰਗਾ ਬਣਾ ਦੇ ਰੱਬਾ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
17 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
The Team Behind!
ਮਿਹਨਤੀ, ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਅਤੇ ਵਚਨਬੱਧ ਟੀਮ। ਕੰਪਨੀ ਨੂੰ 130 ਤੱਕ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ। ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੱਖ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਕੇ ਕੋਈ ਬਈਮਾਨ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਸਕਿਆ।
ਇਹ ਉਹ ਹਨ ਜੋ ਵਕਤ ਨਾਲ 1300 ਤੇ 13000 ਦੀ ਟੀਮ ਬਣਾਉਣਗੇ।
ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਤੇ ਚੰਗੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਤੋੜ ਨਹੀਂ। ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਉੱਤਮ ਦਰਜਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਅੱਜ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ। ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਉੱਠੇ ਪੰਜਾਬੀ .. ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰ, ਜੋ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ.. ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਬੁੱਕਲ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ..
ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ, ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਚੰਗਾ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨ।
- ਮਨਦੀਪ
15 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਬੱਚੇ। ਪਿੰਡ, ਸਿਰਫ਼ ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ।
ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦਾ ਨਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਹੈ, ਨਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੀ ਲੱਗ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਭੋਲ਼ੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਬੇਈਮਾਨ ਲੋਕ ਨਹੀਂ।
ਮਿਹਨਤੀ ਨੌਜਵਾਨ, ਕਿਰਤੀ ਨੌਜਵਾਨ ਬਣਦੇ ਹਨ .. ਐਸੀ ਮਿੱਟੀ ਹੈ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ।
ਨੌਕਰੀਆਂ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਪੰਜਾਬ ਬਣੇਗਾ, ਸਿਰਫ਼ ਲੈਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ। ਅਸੀਂ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਕੰਮ ਵੀ ਹੁਣ ਮਾਣ ਨਾਲ ਕਰਾਂਗੇ। ਕਿਰਤੀ ਬਣਾਂਗੇ। ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਸਬਰ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਜਾਵਾਂਗੇ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
15 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਮਾਂ ਆਪਣੇ ਟੋਪਸਾਂ ਦੀ ਕੋਲੀ ਵੀ ਸਾਂਭ ਸਾਂਭ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਕੁੜੀ ਦੇ ਜਦ ਵਿਆਹ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਬਣਨਗੇ, ਕੰਮ ਆਊ। ਸੋਨਾ ਬਣਾ ਬਣਾ, ਪਾਉਣਾ ਵੀ ਨਾ, ਕਿ ਗਵਾਚ ਜਾਵੇਗਾ। ਤੇ ਜੇ ਕਿਤੇ ਡਿੱਗ ਗਿਆ, ਸੋਨਾ ਗਵਾਚ ਗਿਆ ਤੇ ਵਾਹ ਲਾ ਦੇਣੀ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ, ਜਾਂ ਦੁੱਖ ਮਨਾਈ ਜਾਣਾ। ਹਾਸਾ ਆਉਂਦਾ ਮੈਨੂੰ, ਜੇ ਕਦੇ ਗਵਾਚ ਜਾਣਾ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਵੀ ਨਾ ਆਉਣਾ। ਮਾਂ ਦਾ ਮੂਡ ਠੀਕ ਕਰਨ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਲਾਉਣਾ। ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਪਾਪਾ ਵੀ ਇੱਕ ਬੋਰੀ ਹੋਰ ਚੁੱਕ, ਇੱਕ ਬੋਰੀ ਹੋਰ ਚੁੱਕ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਕੁੜੀ ਦੇ ਹੁਣ ਕੰਨਾਂ ਵਾਲੇ ਝੁਮਕੇ ਬਣਨਗੇ, ਮਾਂ ਨੇ ਕੰਨੀ ਗੱਲ ਪਾਈ ਹੋਵੇਗੀ।
ਕਈਆਂ ਦਾ ਕਸੂਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਕਸੂਰ ਹੀ ਇਹੀ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਆਮ ਘਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਗ਼ਰੀਬੀ ਵਿੱਚ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦੇ, ਸੋਨਾ ਬਣਾਈਏ ਕਿ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਈਏ। ਮੇਰੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਚੁਣਿਆ, ਮੈਂ MBA ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾ ਦਰਜਾ ਲਿਆ, 3-3 ਪਰਸੈਂਟ ਵਿਆਜ਼ ਤੇ ਪੈਸੇ ਲੈ ਕੇ ਵੀ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਬਾਪ ਨੇ, ਪਰ ਕਦੀ ਬੇਈਮਾਨੀ ਦੀ ਕਮਾਈ ਨਹੀਂ ਲਾਈ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੇ। ਬਾਪ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਧੀਆਂ ਨੂੰ, ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਪਿਆਰ ਤੇ “ਸਤਿਕਾਰ” ਵੀ ਖ਼ੂਬ ਦਿੱਤਾ।
ਮੈਨੂੰ ਝਾਂਜਰਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਂਕ ਸੀ। ਕਿਓਂ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਜੁੱਤੀ ਬਹੁਤ ਪਾਉਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਸੱਜਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਨ। ਮੈਂ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਜੁੱਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਘੁੰਗਰੂ ਲਵਾ ਕੇ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਯਾਦ ਮੈਨੂੰ, ਜਦ ਮਾਂ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਵੇਲੇ ਝਾਂਜਰਾਂ ਲੈਣ ਗੁਰੂਬਜ਼ਾਰ ਗਈ, ਮਾਂ ਨੇ ਐਸੀ ਦੁਕਾਨ ਚੁਣੀ - ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਤੇ ਸਾਰਾ ਚਾਂਦੀ ਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੀ। ਮੈਂ ਸਭ ਤੋਂ ਭਾਰੀਆਂ, ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਝਾਂਜਰਾਂ ਲਈਆਂ, ਓਦੋਂ 10 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ 11-12 ਹਜ਼ਾਰ ਦੀਆਂ ਸਨ। ਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਲੱਗਾ ਸੋਨਾ ਅੱਗ ਤੇ ਭਾਅ ਚਾਹੇ ਮਨਪਸੰਦ ਦਾ ਨਾ ਲੈ ਸਕੀਏ, ਚਾਂਦੀ ਦੀਆਂ ਝਾਂਜਰਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਲੈ ਦਿਆਂ। ਮਾਂ ਨੇ ਲੈ ਦਿੱਤੀਆਂ।
ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਚੰਗੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਮੁਤਾਬਿਕ, ਸੋਨੇ ਦੇ ਸੈੱਟ ਵੀ ਲੈ ਦਿੱਤੇ, ਚੂੜੀ ਮੁੰਦਰੀ ਜੋ ਜੋ ਮਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਸਭ ਲੈ ਦਿੱਤਾ ਮੈਨੂੰ। ਮੇਰੇ ਵਿਆਹ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸਭ ਨਿੱਕ-ਸੁੱਕ ਸੋਨਾ ਵੇਚ ਦਿੱਤਾ ਮਾਂ ਨੇ। ਕਿਓਂ ਕਿ ਐਸੇ ਵੇਲੇ ਲਈ ਹੀ ਹਰ ਮਾਂ ਨੇ ਜੋੜਿਆ ਹੁੰਦਾ। ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਦਿਲ ਹੁੰਦਾ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦਾ। ਏਨਾ ਤੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਬਣਾ ਕੇ।
ਮੇਰੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਕੁਝ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਹੀ, ਜੋ ਵੀ ਸੋਨਾ ਸਹੁਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਸਭ ਬੈਂਕ ਜਮਾ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਪੈਸੇ ਦੀ ਬਹੁਤ ਤੰਗੀ ਹੁੰਦੀ, ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਵੱਲੋਂ ਵੀ ਨਾਂਹ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਮੈਂ ਰੋ ਕੇ ਕਹਿਣਾ, ਇਹੀ ਦੇ ਦਿਓ ਮੈਨੂੰ। ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਮੈਂ ਵੇਚ ਦਵਾਂਗੀ ਜੋ ਸੱਚ ਸੀ, ਤੇ ਉਸਨੇ ਕਹਿਣਾ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ 1 ਗ੍ਰਾਮ ਸੋਨਾ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਤੰਗ ਹੋਏਗੀ ਤੇ ਵਰਤ ਲਏਗੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਤੰਗੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਵਰਤਨ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ।
ਕਚਹਿਰੀ ਵਿੱਚ ਜਦ ਅਖੀਰਲੀ ਤਾਰੀਕ ਸੀ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸੀ, ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਮੁੰਦਰੀ, ਮੰਗਣੀ ਵਾਲਾ ਛੱਲਾ, ਤੇ ਇੱਕ ਟੋਪਸ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਰੱਖ ਲਓ। ਤੇ ਜੋ ਮੇਰੇ ਮਾਂ ਪਿਓ ਨੇ ਦਿੱਤਾ ਉਹ ਵੀ। ਪਤੀ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ, ਮਾਪੇ ਸਨ, ਅਖੀਰ ਉਹ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ - ਆਪੇ ਆ ਕੇ ਆਪਣਾ ਲੈ ਜਾਈਂ।
ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਜਿਵੇਂ ਰੂੰ ਜਿਹੀ ਰੂਹ ਨੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧਮਾਕਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ - ਤੇ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ - ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ !
ਮੇਰੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦਾ ਹੁਣ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਹੈ -
“ਸੋਨਾ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ ਅਸੀਂ, ਸੋਨੇ ਵਰਗੀ ਕੁੜੀ ਬਣਾਈ ਹੈ।”
ਸੋਨੇ ਵਰਗੀਆਂ ਮਿਹਨਤੀ ਕੁੜੀਆਂ ਬਣੋ ਤੇ ਬਣਾਓ। ਸੋਨੇ ਵਰਗੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਕਿਰਦਾਰ, ਕਿਸੇ ਪੈਸੇ ਤੇ ਸੋਨੇ ਨਾਲ ਤੁਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ!
ਮਾਂ ਨਾਲ ਜਾ ਕੇ, ਫੇਰ ਲਵਾਂਗੀ ਝਾਂਜਰਾਂ ! ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਲਈ…
ਮਾਂ ਮਨਾ ਕਰਦੀ ਲਿਖਣ ਨੂੰ, ਪਰ ਲਿਖਣਾ ਹੀ ਮਲ੍ਹਮ ਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
15 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਚਾਰ ਕਰੋੜ ਦੇ ਲੈਣ ਦੇਣ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਲਈ.. ਸਿਫ਼ਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਸੌਖਾ। ਇਸ ਲਈ ਅਖੀਰਲੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਜੱਜ ਸਾਹਮਣੇ ਕਿ ਸੰਪਤੀਆਂ ਵੀ ਤੇਰੀਆਂ, ਜਾਇਦਾਦ ਵੀ ਤੇਰੀ, ਲੈਣਦਾਰੀਆਂ ਵੀ, ਇਹ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲ ਦਾ ਬੋਝ ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਮੈਂ ਲੈ ਸਕਦੀ ਇੰਨਾਂ ਬੋਝ। ਇਹ ਕਰਜ਼ ਦੇਣਦਾਰੀਆਂ ਮੇਰੇ ਕੱਲੇ ਦੀਆਂ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸੰਪਤੀਆਂ ਵੀ ਮੇਰੇ ਕੱਲੇ ਦਾ ਨਹੀਂ।
ਸੱਟ ਹੋਰ ਗੁੱਝੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ, ਜਦ ਮੇਰੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੱਖਰੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਨੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕੰਪਨੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ। ਇੱਕੋ ਥਾਲ਼ੀ ਵਿੱਚ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਇਹ ਵੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਗ੍ਰਾਹਕ ਵੀ ਹਿੱਲੇ, ਟੀਮ ਵੀ। ਸਗੋਂ ਬੁਰੇ ਹਲਾਤ ਬਣ ਗਏ।
ਇਹ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਜਦ ਬੈਂਕ ਅਕਾਉੰਟ ਦੇਖੋ, ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਆਪਣਾ ਘਰ ਤੇ ਚੱਕੀ ਵੀ ਗਿਰਵੀ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ ਦੋ ਜਾਣਿਆਂ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ। ਕਿਆ ਬੇਵਕੂਫ਼ ਬਣੇ ਅਸੀਂ। ਫੇਰ ਵੀ ਅਖੀਰ ਵੇਲੇ ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਮੰਗ ਨਹੀਂ। ਨਿੱਜੀ ਤੇ ਸਹਿ ਲਿਆ, ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਖਾਣ ਪੀਣ ਸੌਣ ਵਾਲੇ ਬੰਦੇ ਦਾ ਕਿਰਤ ਵਿੱਚ ਛੱਲ ਵੀ ਬਰਦਾਸ਼ ਕਰਨਾ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਰੋਜ਼ ਪੀੜਾ ਹੈ। ਜਦ ਕਿ ਜੋ ਮੇਰਾ ਹੈ ਸਭ ਉਸਦਾ ਵੀ ਹੈ।
ਬਹੁਤ ਲੋਕ, ਮੇਰੇ ਕਰੀਬੀ, ਮੇਰੇ ਘਰਦੇ ਅੱਜ ਵੀ ਸਭ ਨਰਾਜ਼ ਮੇਰੇ ਤੋਂ, ਤੂੰ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ, ਓਸੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣਾ ਮੇਰੀ ਫ਼ਿਤਰਤ ਨਹੀਂ। “ ਭਰੋਸਾ “ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਸਮਝ ਨਹੀਂ।
ਹੁਣ, ਇਸ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਚੋਟੀ ਦਾ ਸਫ਼ਲ ਬਣਾਉਣਾ, ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਕੋਨੇ ਕੋਨੇ ਤੱਕ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਸਦਾ ਸੁਕੂਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਮੈਂ ਦ੍ਰਿੜ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲਿਆ।
ਝੂਠਾਂ ਦੀ ਪੰਡ ਚੁੱਕ ਕੇ ਨਹੀਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਦੀ ਪੰਡ ਚੁੱਕ ਮੰਜ਼ਲਾਂ ਸਰ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਰੱਬ ਹੁੰਦਾ.. ਵਹਿੰਮ ਪਾਲ ਰੱਖੇ ਹਨ ਕਿ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ ਇੱਥੇ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
14 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
100/100 - ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਦਿਲੋਂ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਨਹੀਂ।
ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੈ ਸੌਂਹ ਪਵਾ ਦਿਆਂ, ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਨੂੰ " ਚੱਲ ਜਿੰਦੀਏ " ਫ਼ਿਲਮ ਜ਼ਰੂਰ ਦੇਖਣ। ਜਿਸ ਦਰਦ ਨੂੰ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਦਿਨ ਰਾਤ ਜਿਊਂਦੀ ਹਾਂ, ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ " ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ - Reverse Migration” ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇਣ ਲਈ ਮੈਂ ਹਰ ਸਾਹ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਉਸ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ ਬਹੁਤ ਬਾਖੂਬੀ, ਇੱਕ ਝਲਕ ਹੈ। ਐਸੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝਦੀਆਂ ਹਨ। ਇੱਦਾਂ ਲੱਗਦਾ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ “ਤੂੰ ਵੀ ਠੀਕ ਏ”।
" ਜਗਦੀਪ ਸਿੰਘ ਵੜਿੰਗ " ਨੇ ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ ਕਿਆ ਖ਼ੂਬ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਦੀ ਰੂਹ ਲਿਖ ਦਿੱਤੀ ਹੋਵੇ। ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਚਾਹੇ 100 ਹੋਰ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਬਣਾ ਲਓ ਏਨਾ ਦਰਦ ਛੁਪਿਆ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਮੁੜ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਕਰਨ ਦਾ ਇਹ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਹੱਲ ਹੈ। ਇਹ ਵਿਸ਼ਾ ਬਹੁਤ ਸੰਜੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਬਿੱਲਾ,ਉਦੇਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ, ਹੈਰੀ ਕਾਹਲੋਂ, ਸੰਤੋਸ਼ ਸੁਭਾਸ਼, ਨੀਰੂ ਬਾਜਵਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਹਰ ਡਾਇਰੈਕਟਰ, ਪ੍ਰੋਡਿਊਸਰ, ਐਕਟਰ, ਸਿੰਗਰ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ - Reverse Migration ਤੇ ਮਿਲ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਭਾਰੀ ਸਬਸਿਡੀ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੈ ਨੀਰੂ ਬਾਜਵਾ ਤੇ, ਜੋ ਖ਼ੁਦ ਕੈਨੇਡਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਜੰਮੇ ਪਲੇ , ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਦਰਦ ਸਮਝਦੇ। ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਕਿ ਮੁੜ NRI ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਐਸੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਲਈ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਰੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਸਦਾ ਦੁਆਵਾਂ ਦੇਣਗੇ।
ਅਜੇ ਬਹੁਤ ਕੰਮ ਬਾਕੀ ਨੇ। ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਦੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪਹਿਲੂ ਦੱਸਣੇ ਬਾਕੀ ਨੇ। ਕਿਵੇਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਬਾਪ ਪਾਲਦੇ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਧੇਲੀ ਧੇਲੀ ਜੋੜ ਕੇ, ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਬਾਹਰ ਦਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਓਥੋਂ ਦੀ ਸੋਚ ਇਥੇ ਉਡੀਕਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੇ ਘਰ ਤਬਾਹ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਕਿਵੇਂ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਂਦੇ ਤੇ ਘਰਦੇ ਇਸ ਚੱਕੀ ਵਿੱਚ ਪਿਸਦੇ ਹਨ। … ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ।
ਫ਼ਿਲਮ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ - ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਪੁੱਤਾਂ ਲਈ ਤਰਸਦੀਆਂ ਮਾਵਾਂ, ਡੋਲੀ ਚੜ੍ਹਨ ਵੇਲੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਤਰਸਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ, ਤੇ ਮਰ ਕੇ ਵੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤਰਸਦੇ ਬੇਜਾਨ ਮਾਪੇ।
ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕਾਂ ਦਾ ਸੱਚ, ਤਰੱਕੀ ਪਾ ਕੇ ਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵੱਡੇ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਢਾਬਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਚੰਗਾ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਪੱਗ ਦੀ ਪੂਣੀ ਲਈ ਘਰੋਂ ਹੀ ਬੰਦੇ ਲੱਭਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ।
ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਘੁੱਗੀ ਜੀ ਦੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਦੇਖਣਾ ਸੁਕੂਨ ਹੈ। " ਸਨ ਓਫ ਮਨਜੀਤ ਸਿੰਘ " ਫ਼ਿਲਮ ਵਾਂਗ ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਦੇ ਅਸਲ ਹੀਰੋ " ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਘੁੱਗੀ " ਹਨ। ਇਹ ਇੱਕ ਸੀਨੀਅਰ ਐਕਟਰ ਲਈ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਟੀਮ ਆਪਣੀ ਅਜਿਹੀ ਸੋਚ ਲਈ ਵਧਾਈ ਦੀ ਪਾਤਰ ਹੈ।
ਇਥੋਂ ਗਏ ਪੰਜਾਬੀ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਭਰਪੂਰ ਦਿਖਾਏ ਗਏ, ਜਿਵੇਂ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਬਿੱਲਾ ਨੇ ਆਪਣਾ ਖਾਣਾ ਦੂਜੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ, ਨੀਰੂ ਬਾਜਵਾ ਨੇ ਅਣਖ ਰੱਖੀ ਅਤੇ ਬਾਹਰਲੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅੱਗੇ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨੀ।
ਪੱਗ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ " ਭਰੋਸੇ " ਵਜੋਂ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਹੈ ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ। ਪੈਸਾ ਬੰਦੇ ਦੀ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦਾ ਇਹ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ।
ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ, ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਬਿੱਲਾ ਤੇ ਅਦਿਤੀ ਦੀ ਆਪਣੇ ਰੋਲ ਮੁਤਾਬਿਕ ਸਭ ਤੋਂ ਬੇਹਤਰੀਨ ਚੋਣ ਰਹੀ। ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਘੁੱਗੀ ਜੀ ਤੇ ਰੁਪਿੰਦਰ ਰੂਪੀ ਜੀ ਤੇ ਥੰਮ ਹਨ ਪੰਜਾਬੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦੇ। ਨੀਰੂ ਬਾਜਵਾ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੇਹਤਰੀਨ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਜੱਸ ਬਾਜਵਾ, ਮਲਕੀਤ ਰੌਣੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਭ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨੰਬਰ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ।
"Swades " " Bhaag Milkha Bhaag " “ਇਹ ਜਨਮ ਤੁਮਹਾਰੇ ਲੇਖੇ” ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਮੇਰੀ ਚੌਥੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਸੰਦੀਦਾ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ 100 ਵਾਰ ਹੋਰ ਦੇਖ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। ਇਹ ਕੋਈ ਕਹਾਣੀ ਨਹੀਂ, 100% ਸੱਚਾਈ ਹੈ।
ਗਾਣੇ ਬਾਕਮਾਲ…. ਉਡੀਕ ਰਹੇਗੀ " ਚੱਲ ਜਿੰਦੀਏ -2 ਦੀ । ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਬਿੱਲਾ ਦਾ ਗਾਇਆ 11-12 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਗਾਣਾ “ਮੇਰਾ ਦੇਸ ਹੋਵੇ ਪੰਜਾਬ" ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜ਼ਰੂਰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਫ਼ਿਲਮ, ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਬਿੱਲਾ ਦੇ “ਪੰਜਾਬ” ਗਾਣੇ ਦਾ ਅਸਲ ਘਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਟੀਮ ਮੁੜ ਇਹੋ ਰਹੇ ਤੇ ਇਹ “ਮਿਹਨਤ” ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਹੋਵੇਗਾ।
- ਕੀ ਪਤਾ ਸਾਡੇ ਵਾਲੇ ਵੀ ਮੁੜ ਆਵਣ !
ਕੋਈ ਖ਼ਾਰ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਦਾ ਹੀ ਜ਼ਮੀਰ ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਇੱਕ ਪੰਜਾਬੀ ਬੱਚੇ ਤੋਂ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦੇ ਦੇਖਣ ਵਾਲੀ ਸੱਚਾਈ ਹੈ। Must Watch!
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
13 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
#ਭੰਗੜਾ ਵੈਸੇ ਤੇ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਬੜੀ ਸੋਹਲ ਜਿਹੀ ਹਾਂ, ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਕਾਲਜ ਤੱਕ ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਖੇਡਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਮਾਹੌਲ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਜਦ ਹੋਸ਼ ਪੂਰੀ ਆਈ ਤੇ ਸਵੇਰ ਦੀ ਸੈਰ ਲਗਾਤਾਰ ਹੋ ਗਈ। ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਯੋਗਾ ਨੂੰ ਲੋਕ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਖ਼ੂਬ ਹੱਲ੍ਹਾਸ਼ੇਰੀ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਤਕਰੀਬਨ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਵਰਦਾਨ ਸਾਬਿਤ ਹੋ ਰਿਹਾ।
ਜ਼ਹਿਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਖ਼ਿਆਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਅੱਜ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਲਈ " ਭੰਗੜੇ ਦੀਆਂ ਕਲਾਸਾਂ " ਨੂੰ ਵੀ ਉਤਸ਼ਾਹ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਬਲਕਿ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਪੁਰਜ਼ੋਰ ਕੰਪੇਨ ਚਲਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਜਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਦੇਸ਼ ਵਿਚੋਂ, ਦਿੱਲੀ ਵਿਚੋਂ ਬਣੀ ਬਣਾਈ ਸਕੀਮ ਇਥੇ ਕਾਪੀ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਕਿਓਂ ਨਾ ਹਰ ਮਾਡਲ ਖ਼ੁਦ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਰੁਝਾਨ ਵਾਲਾ ਪੇਸ਼ ਕਰੀਏ। ਦੂਜੇ ਪ੍ਰਾਂਤ ਇਹਨੂੰ ਕਾਪੀ ਕਰਨ। ਅਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਪਹਿਲ ਕਰੀਏ। ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਵਰਗੇ ਸੁਝਾਅ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ।
ਇੰਝ ਸਾਡਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵੀ ਪ੍ਰਚਲਤ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਵੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ । ਇਥੇ ਇਕੱਲੇ ਯੋਗਾ ਸਿਖਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਲੱਭਣੇ ਔਖੇ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ, ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹੈ। ਪਰ, ਭੰਗੜਾ ਸਿਖਾਉਣ ਵਾਲੇ ਟ੍ਰੇਨਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨੌਕਰੀ ਦਿਓ, ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਆਮ ਨੇ, ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਖੁਸ਼ ਅਤੇ ਸਿਹਤਮੰਦ ਰਹਿਣਗੇ। ਸਾਡੇ “ਭੰਗੜਾ ਟ੍ਰੇਨਰਾਂ” ਦੀ ਪੰਜਾਬ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਮੰਗ ਹੋਵੇ। ਕਸਰਤ ਵੀ, ਮਨੋਰੰਜਨ ਵੀ, ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਵੀ। ਨਵੀਂ ਲਹਿਰ ਦਾ ਆਗਾਜ਼ ਕਰੋ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
12 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਇਹ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਜਾਂ ਕਰ ਪਾ ਰਿਹਾ। ਮੈਨੂੰ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਆਪ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਉੱਠਣ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀ, ਸੈਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਆਲਸ ਹੈ, ਮੈਂ ਚੰਗੀ ਕੋਈ ਕਿਤਾਬ ਪੜ੍ਹਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀ ਤੇ ਇਹ ਕਿੰਝ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ, ਜਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਜੀਦਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਵੇਗਾ। ਨਹੀਂ ਇਹ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ।
ਮਿਹਨਤੀ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪ੍ਰਤੀ ਸੋਚਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਹੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਲੈ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਨਾ, ਰੱਬ ਉਸ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਆਪ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਫਰ ਤੋਂ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ, ਮੁਕੰਮਲ ਮਦਦ ਤੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਨਾ ਤੁਹਾਡੀ ਕੋਈ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਭ ਦੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਕਤ ਤੇ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਅਤੇ ਸਫ਼ਰ ਨੂੰ ਮੁਕੰਮਲ ਸਾਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ।
ਕਿਸੇ ਦੀ ਆਸ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਿਊਣਾ ਵਿਅਰਥ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਆਸ ਆਪ ਬਣੋ !
-ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
11 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਕੁੱਝ ਲੋਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਭਰਨ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਕੁੱਝ ਰੰਗੋਂ ਬੇਰੰਗ ਕਰਨ। ਜੋ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ, ਰੰਗ ਭਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਉਹ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਬਲੀਦਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਵਕਤ ਦਾ, ਪੈਸੇ ਦਾ, ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ, ਨਿੱਜੀ ਲੋੜਾਂ ਦਾ।
ਪਰ ਜੋ ਰੰਗ ਖੋਹ ਰਹੇ ਨੇ, ਬੇਰੰਗ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਖ਼ੁਦ ਖੁਸ਼ ਹੋਣ ਲਈ ਤੁਹਾਡਾ ਵਕਤ, ਤੁਹਾਡੇ ਪੈਸੇ, ਤੁਹਾਡੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਬਲੀਦਾਨ ਕਰਵਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਲੋਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਸਲ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਹਾਰਦੇ ਅਸੀਂ ਓਦੋਂ ਹਾਂ, ਜਦ ਅਸੀਂ ਹਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉੱਠਦੇ ਨਹੀਂ, ਆਪਣੇ ਤੇ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਕਿ ਘੁੱਪ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਰਾਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਹੱਡੀ ਵਿੱਚ ਗੋਲੀ ਲੱਗਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਠੀਕ ਹੋ ਕੇ ਭੱਜਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮਾਨਸਿਕ ਹਾਲਾਤ ਵੀ ਇੰਝ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿੰਨੇ ਮਰਜ਼ੀ ਉਦਾਸ ਹੋਵੋ, ਫਿਰ ਹੱਸਦੇ ਰਹਿਣਾ ਸੰਭਵ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਦੇ ਰਹਾਂਗੇ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅਣਜਾਣੇ ਹੀ ਕਿੰਨੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਰਹਾਂਗੇ।
ਸਭ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਭਰਨ ਵਾਲੇ ਬਣੋ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
10 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਸੋਚ ਦੇ ਦਾਇਰੇ “ਕਿਰਤ” ਵੱਲ ਘੁਮਾਓ। ਐਸਾ ਕੁੱਝ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਨੇਕ ਕਮਾਈ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਹੋਵੇ। ਛੋਟਾ ਕੰਮ ਹੋਵੇ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਕੰਮ ਹੋਵੇ ਪਰ ਉਹ ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਕਾਰੋਬਾਰ ਤੁਹਾਡਾ ਹੋਵੇ। ਅਮੀਰ ਹੋਵੋ ਗਰੀਬ ਹੋਵੋ “ਕਿਰਤ” ਦਾ ਅਨੰਦ ਮਾਣੋ। ਕਿਰਤ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰੋ। ਅੱਧੇ ਮਨ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰੋਗੇ ਤੇ ਅੱਧੇ ਹੀ ਨਤੀਜੇ ਨਿਕਲਣਗੇ। ਮਿਹਨਤ ਕਰੋਗੇ ਤੇ ਬਰਕਤ ਮਿਲੇਗੀ। ਨੇਕ ਕਮਾਈ ਕਰੋਗੇ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਸੁਕੂਨ ਵੀ ਮਿਲੇਗਾ।
ਆਓ ਕਿਰਤੀ ਪੰਜਾਬ ਬਣੀਏ। ਜਿੱਥੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਛੋਟਾ ਵੱਡਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਕੰਮ ਦੇ ਕੇ, ਕੰਮ ਦਵਾ ਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰੀਏ। ਅੱਜ ਸੋਚੋ, ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਕੰਮ ਥੋੜ੍ਹੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ? ਜੇ ਮੈ ਖ਼ੁਦ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਹਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਜ਼ਰਾ ਕੁ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ? ਜੇ ਮੈਂ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ?
ਵਕਤ ਨਾ ਗਵਾਈਏ, ਆਪਣਾ ਕੀਮਤੀ ਵਕਤ ਕਿਰਤੀ ਪੰਜਾਬ ਸਿਰਜਣ ਵਿੱਚ ਲਾਈਦੇ।
ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ, ਕਿਰਤੀ ਪੰਜਾਬ ਬਣਾਈਏ।
ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪੱਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਬਣੀਏ। ਪੰਜਾਬ ਦੀ PR ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
10 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਔਰਤ ਪਿਆਰ ਦਾ, ਅਪਣੱਤ ਦਾ.. ਸਮੁੰਦਰ ਹੈ। ਉਹ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੈ, ਗਹਿਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਦੀ ਬਗ਼ੀਚੀ ਹੈ, ਔਰਤ। ਹੰਝੂਆਂ ਸੰਗ ਖਿੜ੍ਹਖਿੜਾਉਣ ਦੀ ਕਲਾ ਹੈ, ਇਸ ਜਹਾਨ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ, ਵਜੂਦ ਹੈ। ਪਿਆਰੀ ਹੈ, ਕੋਮਲ ਤੇ ਨਾਜ਼ੁਕ, ਕਦੇ ਦਲੇਰ ਕਦੇ ਗ਼ੁੱਸਾ! ਸਬਰ ਹੈ, ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੀ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਸੰਪੂਰਨ ਹੈ ਔਰਤ।
ਆਪਣੇ ਔਰਤ ਹੋਣ ਤੇ ਜਦ ਮਾਣ ਕਰੋਗੇ, ਕਦੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋਗੇ। ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੋ, ਮੈਂ ਔਰਤ ਹਾਂ।
09 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਕਿਸੇ ਦੇ ਜਾਣ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਪੱਕੇ ਫੱਲ ਵਾਂਗ ਧੜੰਮ ਕਰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਡਿੱਗਦੀ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਹਾਥੀ ਦੇ ਪੈਰ ਵਰਗੀ ਮੁਸੀਬਤ ਦੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਧੱਸ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਗਵਾਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਬੀਜ ਬੋਅ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ ਕੁਦਰਤ ਨੇ। ਫ਼ੇਰ ਤੋਂ ਪੁੰਗਰਦੀ ਹੈ, ਨਵਾਂ ਬੂਟਾ ਨਵਾਂ ਰੁੱਖ ਬਣਦੀ ਹੈ।
ਨਵਾਂ ਬੂਟਾ ਨਵਾਂ ਰੁੱਖ ਬਣੋ।
03 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਤੇ ਇਹੀ ਹੈ, ਮੇਰੀਆਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਚਮਕਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੇਖ ਕੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਥਾਹ ਹੌਂਸਲਾ, ਜਜ਼ਬਾ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇ.. ਕਿ ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਖੂਬ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਔਕੜਾਂ ਸਭ ਪਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਦ ਸਾਰੀ ਜਾਨ ਅਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੇ ਲਗਾ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਬੇਟੀਆਂ ਦੇ ਲਈ ਸੋਨੇ ਚਾਂਦੀ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ “ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ” ਬਣਾਓ। ਬੇਟੀਆਂ ਲਈ ਦਾਜ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਉਸਨੂੰ ਤੋਹਫ਼ੇ ਵਿੱਚ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰੋ। ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦਿੜ੍ਰ ਬਣਾਓ। ਮੈਂ ਇੱਕਲੀ ਸੋਚ ਦੀ ਚਿਣਗ ਲਗਾ ਸਕਦੀ ਹਾਂ .. ਰੌਸ਼ਨੀ ਅਸੀਂ ਸਭ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ ਦਿਓ ਕਿ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆਉਣ ਦਾ ਦਿਲ ਨਾ ਕਰੇ ਕਿ ਮਾਂ ਕੀ ਕਹੇਗੀ, ਪਿਤਾ ਲਈ ਅੱਵਲ ਆਉਣਾ ਹੈ। ਅਸਲ ਜਿੱਤ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚੋਂ ਉਪਜਦੀ ਹੈ…. ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਯਕੀਨਨ ਜਿੱਤ ਬਣਾਓ… ਸਸ਼ਕਤ ਬੇਟੀਆਂ ਤੁਹਾਡੀ ਅਸਲ ਜਾਇਦਾਦ ਹਨ। - ਮਨਦੀਪ
02 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
“ਮੈਂ ਗਰਭਵਤੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਇੱਛਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਕੁੜੀ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਮਨਦੀਪ ਮੈਡਮ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੀ” ਕੱਲ ਜਦ ਮੈਂ St. Francis Convent School, Jandiala Guru ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰ ਸਟੇਜ ਤੋਂ ਉੱਤਰੀ ਤੇ ਇੱਕ ਮਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣ ਕੇ ਦੰਗ ਰਹਿ ਗਈ।
ਵੈਸੇ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਤੋਂ ਵੀ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹਾਂ, ਸੋਚਦੀ ਮੈਂ ਵੀ ਇਹੀ ਸੀ ਕਿ ਆਪਣੇ ਵਰਗੀ ਧੀ ਵੇਖਣੀ ਹੈ, ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਰੇ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨਾਂ ਪਿਆਰ ਸਤਿਕਾਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ।
ਐਸੇ ਅਨੁਭਵ ਅਤਿਅੰਤ ਭਾਵੁਕ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਭਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਮੇਰੇ ਲਈ। ਇੱਕ ਮਾਂ ਦਾ ਧੀ ਹੋਵੇ ਦਾ ਚਾਅ ਦੇਖ ਕੇ, ਦ੍ਰਿੜ੍ਹਤਾ ਦੇਖ ਕੇ, ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਇਹ ਸੋਚਣਾ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੀ ਹੋਵੇ ਇਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਦੀ “ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਕੇ ਨਾਜਾਇਜ਼ ਸਹਿਣ” ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਧੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਹੱਦ ਪਾਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।
ਜਦ ਮਾਂਵਾਂ ਸੋਚਣ ਲੱਗ ਜਾਣਗੀਆਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲ੍ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨੂੰਹਾਂ-ਧੀਆਂ ਇਸ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਦੇਣੀਆਂ ਹਨ, ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਵੀ ਇਹ ਸਮਾਜ ਬਦਲਦਾ ਜਾਏਗਾ।
ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਔਰਤਾਂ ਜੋ ਰੋਜ਼ ਮੇਰਾ ਹੌਂਸਲਾ ਵਧਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਸ਼ੁਕਰੀਆ
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
02 ਅਪ੍ਰੈਲ 2023
ਇਹ ਜੋ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਝ ਰੋਕੋਗੇ???
ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਾਂਗੇ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਮਨ ਮਾਰ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਨਹੀਂ, ਇੱਥੇ ਪੂਰਾ ਮਨ ਲਾ ਕੇ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ, ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ। ਇਸ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਨੌਕਰੀਆਂ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ।
“Reverse Migration (ਵਤਨ ਵਾਪਸੀ) ” ਅਤੇ “ PR Punjab” ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਸਿਰਫ਼ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਹੈ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਨੂੰ ਚੁਣਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਲਈ ਅਤੇ NRI ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਵੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ, ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਘਰ ਇੱਥੇ ਵੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸੋਚ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਭੈਣ ਭਰਾ ਜੋ ਅਗਲੀ ਪੀੜੀ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹੈ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਰਾਬਤਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਜੇ NRI ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਬਹੁਤੀ ਪੰਜਾਬੀ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਬਹੁਤ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਜੜ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ, ਮੁੜ ਮੁੜ ਇੱਥੇ ਵੀ ਆਵੇ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਨਿੱਜੀ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਤਾਲਮੇਲ ਬੈਠ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਵੱਸਦੇ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਪੱਕੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ, ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ, ਸਾਡੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੀ ਹੋੰਦ ਅਤੇ ਪਹਿਚਾਣ ਹੋਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ NRI ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਟੁੱਟ ਜਾਣਾ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ, ਸਗੋਂ ਡੂੰਘੀ ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਾਂਝ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮਿਲਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਸਮੁੱਚੀ ਪੰਜਾਬੀ ਕੌਮ “ਇੱਕ” ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਬਹਿਤਰ ਉਸ ਦਿਨ ਹੋਵੇਗੀ ਜਿਸ ਦਿਨ ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਇੱਕ ਘਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸਾਂਝ ਹੋਵੇਗੀ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
( ਮੇਰੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਵਿਚਾਰ ਚਰਚਾ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਹਨ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਗਲਤ ਸਹੀ ਠਹਿਰਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ)
29 ਮਾਰਚ 2023
ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਔਰਤਾਂ ਬੇਰਹਿਮ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਆਪਣੀ ਦਿਆਲਤਾ ਅਤੇ ਸਲੀਕਾ ਨਹੀਂ ਤਿਆਗਦੀਆਂ। ਜਰ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨਾ ਵੀ ਇੱਕ ਤਾਕਤ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਹੱਕ ਲਈ ਓਦੋਂ ਲੜੋ ਜਦ ਜਿੱਤ ਤਹਿ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ। ਜਦ ਜਿੱਤ ਤਹਿ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਬਿਲਕੁੱਲ ਠੀਕ ਹੋ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ, ਲੜਨ ਵਿੱਚ ਵਕਤ ਬਰਬਾਦ ਨਾ ਕਰੋ, ਮੁਆਫ਼ ਕਰ ਅੱਗੇ ਵਧੋ।
ਕਮਜ਼ੋਰ ਲੋਕ ਲੜਦੇ ਹਨ, ਤਾਕਤਵਰ ਲੋਕ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਰ ਕੇ, ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਹਨ। ਲੋਕ ਜੋ ਉਲਝਾ ਕੇ ਤੁਹਾਡਾ ਵਕਤ ਖੋਹਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ, ਇਸ ਉੱਤੇ ਗ਼ੌਰ ਕਰੋ। ਵਕਤ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਕੀਮਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਪੈਰਾਂ ਤੋਂ ਜੋ ਟਰੱਕ ਲੰਘਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਨਾ ਬਰਬਾਦ ਕਰੋ, ਮੁੜ ਉੱਠਣ ਵੱਲ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਊਰਜਾ ਲਗਾਓ।
ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਪੱਥਰਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ-ਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਗੁਣ ਪੈਦਾ ਕਰੋ।
ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਔਰਤਾਂ ਬਣੋ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
28 ਮਾਰਚ 2023
ਬੰਦਾ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਖਿੱਚ ਨਹੀਂ ਮਰਦੀ। ਅਖ਼ੀਰ ਸੋਚਦਾ ਮੇਰੇ ਫੁੱਲ ਕੀਰਤਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਹੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹੋਣ। ਇਹੀ ਅਸਲੀਅਤ ਹੈ। ਦਿਲ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਰੱਬ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਰੋਜ਼ ਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ, ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ, ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਡਰ ਦੇ ਮਹੌਲ ਕਾਰਨ ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਦੇਸ਼ ਚੁਣਦੇ ਹਨ। ਕਈ ਅਜ਼ਾਦ ਮਹੌਲ, ਆਪਣੇ ਦਮ ਦੇ ਕੁੱਝ ਕਰਨ ਦੀ ਚਾਹ ਵਿੱਚ ਵਿਦੇਸ਼ ਚੁਣਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚੋਂ ਚਲੇ ਗਏ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ, ਕਿ ਬਹਿਤਰੀਨ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ਤੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਨੁਕਸਾਨ ਭੁਗਤ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬੀ ਹਰ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਨ ਇਸ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਪੱਖੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਹਿੱਸਾ ਪਾਓ ਨਾ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹਰ ਵਾਰ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਿੱਚ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹੋ, ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਰੁਚੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਰਾਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕਰੋ। ਆਪਣੇ ਤਜ਼ੁਰਬੇ ਸਾਂਝੇ ਕਰੋ। ਦੋਨੋਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਪੁੱਲ ਬਣੋ।
ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਤੋਂ, ਇਸ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਸਾਡੀ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਫਿੱਕੀ ਪੈਣ ਲੱਗ ਜਾਵੇਗੀ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਹੁਣੇ ਬਣ ਕੇ ਨਾ ਆਓ, ਪੰਜਾਬ ਸਾਡਾ ਅਸਲ ਘਰ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਓ ਅਤੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਇੱਥੇ ਮੁੜ ਕੇ ਆਓ। ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਵੀ ਆਰਥਿਕ ਪੱਧਰ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਣਾ ਹੈ ਅਸੀਂ। ਤਰਸ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ ਨਹੀਂ, ਸਮਾਨਤਾ (equality) ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ।
ਇੱਥੇ ਪੁਰਖਾਂ ਦੇ ਬਣੇ ਘਰ ਕਦੇ ਨਾ ਵੇਚੋ। ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਇੱਕ ਘਰ ਤੇ ਇੱਕ ਕਾਰੋਬਾਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਘੁੰਮਣ ਦੀ ਥਾਂ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਤੁਹਾਡਾ ਘਰ ਹੈ। ਵਿਦੇਸ਼ ਤੁਸੀਂ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਹੋ, ਰੋਟੀ, ਅਜ਼ਾਦ ਮਹੌਲ, ਪੈਸੇ ਅਤੇ ਤਰੱਕੀ ਤੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ।
ਖੂਬ ਤਰੱਕੀਆਂ ਕਰੋ। ਪਰ, ਪੰਜਾਬ ਵੀ ਮੁੜ ਆਓ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
27 ਮਾਰਚ 2023
ਸੁਪਨੇ ਲੈਣਾ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਕਰਨਾ, ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈ। ਰੱਬ ਨੇ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਅਪਾਰ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਅਤਿਅੰਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਹੈ। ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਔਕੜਾਂ ਝੱਲਦੇ ਡਿੱਗਦੇ ਢਹਿੰਦੇ ਮੰਜ਼ਲ ਵੱਲ ਵੱਧ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਪਰ, ਸੁਪਨੇ ਸਾਡੇ ਖੁੱਦ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਆਸ ਰੱਖ ਕੇ ਕਿ ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰੇ, ਆਪਣੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ।
ਕਈ ਲੋਕ ਸਾਡੀ ਰਗ ਰਗ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਵੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਛੱਡ ਜਾਣਗੇ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਸੋਚ, ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ, ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ, ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰੇ ਜਾਂ ਨਾ ਕਰੇ, ਪਰ ਸਾਡੇ ਲਈ “ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਅਸਲ ਜਿਊਣਾ” ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਤੱਪਦੀਆਂ ਰੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਫੁੱਲ ਹੁੰਦੇ ਨੇ… ਉਹ ਵਾਵਰੌਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਹਿਕਦੇ ਨੇ.. ਰੰਗੀਨ ਹੁੰਦੇ ਨੇ.. ਆਪਣਾ ਜਿਊਣ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਨੇ..
ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੋ, ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ।
24 ਮਾਰਚ 2023
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਲੇਟ
ਕਦੇ ਚਿੱਟੀ ਕਦੇ ਕਾਲੀ
ਕਦੇ ਰੰਗਾਂ ਵਾਲੀ।
ਬਣੇ ਰਹੋ। ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਹੈ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
18 ਮਾਰਚ 2023
ਸੱਤ ਸਾਲ ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਚੱਲਦੀਆਂ “ਪਿਆਰ” ਬੱਸਾਂ “ਕਰਤਾਰ” ਬੱਸਾਂ ਵਿੱਚ ਖੂਬ ਸਫ਼ਰ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਜਦ ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਅੱਜ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਹੋ ਗਏ, ਤੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ।
ਇਹ “ਪਿਆਰ ਬੱਸਾਂ” ਸਾਡੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾ ਗਈਆਂ, ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ, ਖਲੋਅ ਕੇ ਆਉਣਾ। ਤੇ ਕੰਡਕਟਰ ਨੇ ਦੋ ਰੁਪਈਏ, ਟਿਕਟ ਦਾ ਬਕਾਇਆ ਲਿਖ ਦੇਣਾ ਟਿਕਟ ਮਗਰ ਤੇ ਸਾਰੇ ਰਾਹ ਇਹੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਕਿ ਬਕਾਇਆ ਲੈਣਾ।
ਹਾਸੇ ਵਾਲੀ ਗੱਲ, ਕਈ ਵਾਰ ਲੱਗਣਾ ਜਾਣਕੇ ਲਿਖ ਦਿੰਦਾ ਬਕਾਇਆ। ਪਰ ਇੱਦਾਂ ਨਹੀਂ, ਕਈ ਵਾਰ ਭੁੱਲ ਜਾਓ ਤੇ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਵਾਪਸ ਅਗਲੇ ਦਿਨ।
ਲੰਮੇ ਰੂਟ ਦੀ ਬੱਸ ਤੇ ਰੁੱਕਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਦ ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਹਰਭਜਨ ETO ਜਿੱਤੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਆਏ ਮੇਰੇ ਕੋਲ, ਮਸਲਾ ਇਹ ਕਿ ਪਿੰਡ ਬਹੁਤੀਆਂ ਬੱਸਾਂ ਨਹੀਂ ਰੁਕਦੀਆਂ। ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਇੰਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਮਸਲਾ ਓਹੀ। ਮੈਂ ਸਰ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ, ਬੱਸਾਂ ਰੁਕਣ ਦਾ ਮਸਲਾ ਸੁਲਝ ਗਿਆ।
ਅੱਜ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ, ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਲਈ ਹੋਈ ਬੱਸ ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ। ਲੋਕਲ ਬੱਸਾਂ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਕੱਦ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਰਾਹ ਤੇ ਪਾ ਦੇਣ, ਤੁਸੀਂ 2 ਰੁਪਈਏ ਦੇ ਬਕਾਏ ਦੀ ਫ਼ਿਕਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾ ਸਕਦੇ।
ਪਰ ਜ਼ਰੂਰ ਸੋਚੋ। ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਹਿਤਰੀਨ ਹੋਵੇ ਤੁਹਾਡਾ ਭਵਿੱਖ ਇਹ ਅਰਦਾਸ ਹੈ ਮੇਰੀ।
… ਤੇ ਬੱਸਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਸਾਰੀਆਂ ਬੱਸਾਂ ਰੋਕਿਆ ਕਰੋ, ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਤੁਹਾਡੇ ਸਿਰ ਪੜ੍ਹ ਜਾਣਗੀਆਂ।
-ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
17 ਮਾਰਚ 2023
ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਰੱਖੋ।
ਜੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਅਖੀਰ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਛੱਡਣਾ ਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਮਤਲਬ ਲਈ ਲਟਕਾ ਕੇ ਨਾ ਰੱਖੋ। ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਦੋ, ਤਿੰਨ, ਪੰਜ, ਦੱਸ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਦੱਸ ਦਿਓ। ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਾਂਗ, ਗਿਆਰਾਂ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਛੱਡਣਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦੁੱਖ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਕਿਸ ਪਾਸੇ ਜਾਵੇ ਫ਼ਿਰ ਤੋਂ ਤੈਅ ਕਰਨਾ ਕਠਨ ਹੁੰਦਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਹਿਮ ਫ਼ੈਸਲਿਆਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਨਸਾਨ, ਕੰਮ ਦੇ ਸਿਖ਼ਰ ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਿਹਤਮੰਦ ਓਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦਾ, ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬਿਆ ਹੁੰਦਾ। ਮਾਂ ਬਾਪ ਬਣਨ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ। ਘਰ ਦਾ ਇੰਚ ਇੰਚ ਸਜਾਉਣ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕੀ। ਐਸੇ ਪੜਾਅ ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਮੁੜ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਈ ਇੱਛਾ, ਆਸ ਨਹੀਂ ਉਸ ਅੰਦਰ ਜਾਗ ਸਕਦੀ। ਦੁਬਾਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਸੱਚਮੁੱਚ ਕਈ ਬੱਚੇ Sensitive ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਬੇਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਇੱਥੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮੁੰਡੇ ਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਪੈਸੇ ਅਤੇ ਟੌਹਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਭੁੱਖੇ ਨਹੀਂ, ਸਿਰਫ਼ ਪਿਆਰ, ਨਿਮਰ ਬੋਲ, ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਾਥ ਦੀ ਆਸ ਹੈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ।
ਸਾਡੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬੀ ਹਨ, ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਉਤਾਰ ਚੜ੍ਹਾਅ ਹੋਣ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਦਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਸੰਭਾਲ਼ਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਔਰਤ ਨੂੰ, ਧੀ ਨੂੰ, ਨੂੰਹ ਨੂੰ, ਮਾਂ ਨੂੰ, ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਅਤੇ ਸੁੱਚਾ ਦਰਜਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਸਦਾ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਰਹੇਗਾ।
ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਸਿਰਫ਼ ਚੰਗਿਆਈ ਤੇ ਟਿਕੀ ਹੋਈ ਹੈ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
11 ਮਾਰਚ 2023
"ਪੁੱਤਰ ਤੁਸੀਂ ਬਾਹਰ ਜਾਓ, ਅਸੀਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਹੈ" ਮੇਰੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਆਇਆ ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਦਫ਼ਤਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਭੇਜ ਕੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿਣਗੇ, ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝਾਓ ਕਿ ਹੋਰ ਵੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਨਵੇਕਲਾ ਕੁਝ ਕਰ ਕੇ ਦਿਖਾਉਣ। ਮੇਰੀ ਹੈਰਾਨੀ ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਦੀ ਕੋਈ ਸੀਮਾ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਜਦ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸੀ ਅਸੀਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਹੈ ਤੇ ਕੋਈ ਕੰਪਿਊਟਰ ਕੋਰਸ ਕਰਨ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿਓ, ਜੋ ਓਥੇ ਜਾ ਕੇ ਵੀ ਮਦਦ ਹੋ ਜਾਏ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦਸਵੀਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਉਹ ਤੇ ਅੱਜ ਆਪ ਵੀ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਬਿਮਾਰੀ ਹੁਣ ਅਗਲੀ ਪੀੜੀ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣਾ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਹੈ। ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਅਜੇ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਤੇ ਨਾਨਾ ਨਾਨੀ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਅਸੀਂ। ਪਰ ਉਹ ਵੀ ਦਿਨ ਦੂਰ ਨਹੀਂ। ਕਈ ਪਖੰਡੀਆਂ ਦੇ ਮਗਰ ਲੱਗਾ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਕਿਓਂ ਕਿ ਪੀੜੀਆਂ ਵਹਿਮਾਂ ਭਰਮਾਂ ਦੇ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਅੱਜ ਲੱਖ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ, ਗੀਤਾ ਦਾ, ਕੁਰਾਨ, ਬਾਈਬਲ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਦੇ ਦਿਓ, ਨਹੀਂ ਰੋਕ ਲੱਗ ਪਾਉਂਦੀ।
ਇਸ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਤੇ ਕੋਈ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੱਜ ਮਾਂ ਬਾਪ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਇਸ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਸਮਝਾ ਕੇ ਕੀ ਮਿਲੇਗਾ। ਮੈਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਹ ਸਮੱਸਿਆ ਬਹੁਤ ਗਹਿਰੀ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਚੀਜ਼ ਪੀੜੀ ਦਰ ਪੀੜੀ ਵੱਧ ਜਾਏ ਉਸਦਾ ਹੱਲ ਕੱਢਣਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਅੱਜ ਲੋੜ ਹੈ, ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨ ਦੀ। ਮੇਰੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸਿਨੇਮਾ ਨੂੰ ਵੀ ਬੇਨਤੀ ਹੈ "Reverse Migration" ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਬਣਾਉਣ। ਸਰਕਾਰ ਐਸੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ਾਸ ਸਬਸਿਡੀ ਦੇਵੇ। ਲੇਖਕ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਆਪਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ। ਮੀਡਿਆ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਗੁਜ਼ਾਰਿਸ਼ ਕਰਾਂਗੀ ਅਸੀਂ ਪੁਰ-ਜ਼ੋਰ ਮਿਹਨਤ ਕਰੀਏ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਏ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਸ ਧਰਤੀ ਦੇ ਪੱਕੇ PR ਹਾਂ। ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਹੀ ਜੜ੍ਹਾਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰ, ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਛਾਂ ਦੇਣੀ ਹੈ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
10 ਮਾਰਚ 2023
ਕਈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਵੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। “Reverse Migration” ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਤੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਇਹ ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਰੱਬ ਨੇ ਬਣਾਈ ਹੈ। ਬੰਦਾ ਕਿਤੇ ਵੀ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਧਰਤੀ ਇੱਕ ਹੈ।
ਇਹ ਸਰਹੱਦਾਂ, ਜਾਤਾਂ ਪਾਤਾਂ, ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼, ਚੰਗਾ ਮਾੜਾ - ਇਹ ਸਭ ਖ਼ਿਤਾਬ ਤੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਆਪੇ ਸਰਹੱਦਾਂ ਬਣਾ ਅੱਜ ਆਪ ਹੀ ਫਸਿਆ ਹੈ ਇਨਸਾਨ। ਮੇਰਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਜੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਸਰਹੱਦਾਂ ਨਾ ਬਣਾਈਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤੇ ਇੰਨੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹੀ ਨਾ ਅਸੀਂ।
ਅੱਜ ਲੋੜ ਹੈ ਉਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਵਾਪਸ ਦੇਣ ਦੀ ਜਿਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸਿੰਝਿਆ ਅਤੇ ਪਾਲਿਆ ਹੈ। ਕੁਦਰਤੀ ਸਰੋਤ ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਰਤ ਕੇ, ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹ ਕੇ, ਇਸ ਧਰਤੀ ਦਾ ਖਾ ਕੇ, ਆਰਥਿਕ ਮਦਦ ਅਸੀਂ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਊਰਜਾ, ਮਿਹਨਤ ਤਪੱਸਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਵਿਕਸਿਤ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ।
ਜਿਵੇਂ ਗਮਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾਲਿਆ ਪੋਸਿਆ, ਉਗਾਇਆ ਪੌਦਾ, ਜਦ ਧਰਤੀ ਵਿੱਚ ਲਾਇਆ ਤੇ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਲ ਨਹੀਂ। ਜਿਵੇਂ ਮਾਂ ਦਾ ਦੁੱਧ ਪੀ ਕੇ, ਵੱਡੇ ਹੋ ਉਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨਾ ਤੇ ਕਹਿਣਾ ਇਹ ਵੀ ਸੇਵਾ ਹੀ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬੀ ਹਰ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਤੇ ਮਾਣ ਹੈ। ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਬਾਹਰ, ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਇੱਕ ਘਰ ਪੰਜਾਬ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵੀ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਪੱਖੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰੇ ਤੇ ਇਹ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਬਣਿਆ ਰਹੇ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ, ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਰਹਿ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ। ਦੁਨੀਆਂ ਘੁੰਮਣ।
ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਨਹੀਂ ਲੋੜ । ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਦੇ ਰਾਜਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਰੂਪ ਦੇਣ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਲਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਲੋੜ ਹੈ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਮਦਦ ਦੀ, ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਦੀ, ਤੇ ਹਰ ਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਅਹਿਮੀਅਤ ਦੀ। “Made in Punjab” ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ।
- ਮਨਦੀਪ
08 ਮਾਰਚ 2023
ਔਰਤ ਦਿਵਸ ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ~ ਮਨਦੀਪ
“ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਕੀ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਕਹੋ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹਾਵ - ਭਾਵ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ" ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਅਤੇ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿਣ ਲਈ ਪਹਿਲਾ ਅਭਿਆਸ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਸਦਾ ਸੱਚੇ ਰਹਿਣਾ। ਤੁਹਾਡਾ ਹਰ ਪੱਖ ਵਿਚ ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹਿਣਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਰ ਚੁਣੌਤੀ ਭਰਿਆ ਪੜਾਅ ਸਫ਼ਲਤਾਪੂਰਵਕ ਜਿੱਤ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਕਿਸੇ ਹੀਰਿਆਂ ਦੀ ਗ਼ੁਲਾਮ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬਲਕਿ ਖੁਦ ਇਕ ਹੀਰਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਲਈ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ" ਔਰਤਾਂ ਹਿੰਮਤੀ ਬਣਨ। ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਤੋਂ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਟੁੱਟ ਕੇ ਚੂਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋ ਜਾਈਏ ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ। ਸਮਾਨੰਤਰ ਰਹਿਣ ਦਾ, ਹਰ ਵਾਰ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
“ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਪੈਸੇ ਲਈ ਬਾਪ, ਪਤੀ, ਭਰਾ ਤੇ ਵੀ ਨਿਰਭਰ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬਲਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਦੀ ਮਾਲੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣੇ। ਔਰਤਾਂ ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਖੁੱਦ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲੋਣ। ਖਾਸ ਕਰ, ਕਿਸੇ ਅਣਜਾਣ ਤੋਂ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲੈ ਕਦੇ ਨੀਵੀਆਂ ਨਾ ਹੋਣ। ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਦਾ, ਬੱਚਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ।
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਹੱਠੀ ਹੈ - ਸਥਿਰ ਹੈ - ਦਰਿੜ੍ਹ ਹੈ - ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ! ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਣ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕਰੀਬੀ ਵੀ ਨਾਂਹ ਕਹਿ ਦੇਣ, ਓਦੋਂ ਹਾਂ ਕਹਿਣਾ ਸਿੱਖੋ! ਜੁਝਾਰੂ ਬਣੋ! ਸਾਹਸ ਕਦੀ ਵੀ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਅਸੀਂ ਸਬਰ ਨਾਲ ਵਡਭਾਗੀ ਬਣਦੇ ਹਾਂ - ਸਾਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਨਾਲ ਜਿਊਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਂ ਕਦੀ ਵੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਇਹ ਇਕ ਵਿਆਪਕ ਸੱਚਾਈ ਹੈ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਜਿੱਤ ਰਹੋ - ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
“ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਸੁੰਦਰਤਾ ਤੇ ਨਹੀਂ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲਿਅਤ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ, ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਗਹਿਣਾ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਉਸਨੂੰ ਨਿਖਾਰਦੀ ਹੈ। ਕੱਪੜਿਆਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੇ ਨਹੀਂ, ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਭਰਭੂਰ ਬਣੋ!
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ, ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰ ਲਈ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਚੰਗਿਆਈ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਹਰ ਵਾਰ ਸਹੀ ਲਈ ਖਲੋਵੇ" ਸਾਰੀਆਂ ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜਾਓ। ਆਪਣੀ ਜੰਗ ਆਪਣੇ ਦਮ ਤੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲਈ ਤੱਤਪਰ ਰਹੋ। ਆਪਣੇ ਸਫਰ ਲਈ ਬੇਹੱਦ ਸਮਰੱਥਾ ਇਕੱਠੀ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾ ਦੇਵੇ! ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਦਇਆ ਭਰਪੂਰ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਚਾਹ ਰੱਖੇ" ਉਹ ਜਿਸ ਕੋਲ ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਸਥਾਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਿਮਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ। ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਬਣੋ, ਸਾਹਸੀ ਬਣੋ, ਸਹਾਇਕ ਬਣੋ, ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰੋ - ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡੋਂ। ਤੁਸੀਂ ਔਰਤ ਹੋ ਇਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ। ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ। - ਮਨਦੀਪ
10 ਮਾਰਚ 2023
ਕਈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਵੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। “Reverse Migration” ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਤੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਇਹ ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਰੱਬ ਨੇ ਬਣਾਈ ਹੈ। ਬੰਦਾ ਕਿਤੇ ਵੀ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਧਰਤੀ ਇੱਕ ਹੈ।
ਇਹ ਸਰਹੱਦਾਂ, ਜਾਤਾਂ ਪਾਤਾਂ, ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼, ਚੰਗਾ ਮਾੜਾ - ਇਹ ਸਭ ਖ਼ਿਤਾਬ ਤੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਆਪੇ ਸਰਹੱਦਾਂ ਬਣਾ ਅੱਜ ਆਪ ਹੀ ਫਸਿਆ ਹੈ ਇਨਸਾਨ। ਮੇਰਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਜੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਸਰਹੱਦਾਂ ਨਾ ਬਣਾਈਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤੇ ਇੰਨੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹੀ ਨਾ ਅਸੀਂ।
ਅੱਜ ਲੋੜ ਹੈ ਉਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਵਾਪਸ ਦੇਣ ਦੀ ਜਿਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸਿੰਝਿਆ ਅਤੇ ਪਾਲਿਆ ਹੈ। ਕੁਦਰਤੀ ਸਰੋਤ ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਰਤ ਕੇ, ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹ ਕੇ, ਇਸ ਧਰਤੀ ਦਾ ਖਾ ਕੇ, ਆਰਥਿਕ ਮਦਦ ਅਸੀਂ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਊਰਜਾ, ਮਿਹਨਤ ਤਪੱਸਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਵਿਕਸਿਤ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ।
ਜਿਵੇਂ ਗਮਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾਲਿਆ ਪੋਸਿਆ, ਉਗਾਇਆ ਪੌਦਾ, ਜਦ ਧਰਤੀ ਵਿੱਚ ਲਾਇਆ ਤੇ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਫ਼ਲ ਨਹੀਂ। ਜਿਵੇਂ ਮਾਂ ਦਾ ਦੁੱਧ ਪੀ ਕੇ, ਵੱਡੇ ਹੋ ਉਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨਾ ਤੇ ਕਹਿਣਾ ਇਹ ਵੀ ਸੇਵਾ ਹੀ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬੀ ਹਰ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਤੇ ਮਾਣ ਹੈ। ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਬਾਹਰ, ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਇੱਕ ਘਰ ਪੰਜਾਬ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵੀ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਪੱਖੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰੇ ਤੇ ਇਹ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਬਣਿਆ ਰਹੇ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ, ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਰਹਿ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਪੈਦਾ ਕਰਨ। ਦੁਨੀਆਂ ਘੁੰਮਣ।
ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਨਹੀਂ ਲੋੜ । ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਦੇ ਰਾਜਾਂ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਰੂਪ ਦੇਣ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਲਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਲੋੜ ਹੈ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਮਦਦ ਦੀ, ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਦੀ, ਤੇ ਹਰ ਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਅਹਿਮੀਅਤ ਦੀ। “Made in Punjab” ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ।
facebook link
07 ਮਾਰਚ 2023
ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਰੱਬ ਦਾ ਹੀ ਰੂਪ ਨੇ। ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਸੱਟਾਂ ਤੇ ਅੱਥਰੂ ਨਹੀਂ ਕੇਰਦੇ ਵੇਖੇ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਹੰਝੂਆਂ ਅੱਗੇ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਕੋਈ ਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਚੱਲਦਾ। ਜਦ ਮੈਂ ਇਹ ਦੱਸਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਗ਼ੁੱਸਾ ਕੀਤਾ, ਕਦੇ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਦੁਖਾਇਆ ਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਪਰ ਸੱਚ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਮੇਰੀ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਅਤਿਅੰਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਸਾਰੇ ਮਹਿਮਾਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਚੱਕੀ ਤੇ ਮਿਲ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਖੁਸ਼ੀ ਮੈਂ ਪੈਸਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦੀ।
ਕਦੇ ਕਦੇ ਸੋਚਦੀ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਕਿਤੇ ਉਹ ਹਾਰ ਮਨ ਲੈੰਦੇ ਤੇ ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਤੱਕ ਵੀ ਕਦੇ ਨਾ ਪਹੁੰਚਦੀ। ਇਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਾ ਹਾਰ ਮੰਨਣ ਦਾ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੱਥੇ ਕਿੱਥੇ ਕੌਣ ਕੌਣ ਉਹਸ਼ਾਹ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਤੁਹਾਡੀ - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
6 ਮਾਰਚ 2023
ਮੇਰੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਵੀ, ਮੇਰਾ ਵੀਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਲਗਵਾਇਆ ਅੱਗੋਂ, ਜਦ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਬਣ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਇਕੱਠੇ। ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੀਆਂ ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਸਿਖਰ ਤੇ ਸਨ, ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੀ ਜੱਦੋ-ਜਹਿਦ ਤੋਂ, ਮੇਰੇ ਫ਼ੈਸਲਿਆਂ ਤੋਂ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਫ਼ਰਤ ਹੀ ਹੋਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਮੇਰੇ ਦਿਨ ਬਹੁਤ ਔਖੇ ਸਨ, ਕਰੋਨਾ ਨੇ ਮੇਰਾ ਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦਾ ਲੱਕ ਤੋੜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਪੈਸੇ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਮੈਂ ਲੱਖ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਕਰਦੀ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਵੀਜ਼ਾ ਲੱਗ ਜਾਣ ਦੀਆਂ। ਪਰ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਹੋਰ ਵੀ ਔਖੇ ਹੋਣ ਦੀ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੁੰਜਾਇਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਤਕਰੀਬਨ 60-70 ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਰੋਟੀ ਚੱਲਦੀ ਸੀ ਸਾਡੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਤੋਂ।
ਦਿਨ ਬਹਿਤਰ ਹਨ, ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਘਟੀਆਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਦਾ ਵੱਲ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਮੈਨੂੰ। ਅਸੀਂ ਦਿਨੋ-ਦਿਨ ਤਰੱਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਪਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਲ ਤੇ ਪੈਰ ਧਰਾਂਗੀ, ਇੱਕ ਦਫ਼ਤਰ ਵੀ ਖੋਲ੍ਹਾਂਗੀ - ਜਿਸ ਦਾ Headoffice ਹੋਵੇਗਾ “ਪੰਜਾਬ”।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਦੁੱਖਦਾਈ ਅਸਹਿ ਪਲ, ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
- ਮਨਦੀਪ
5 ਮਾਰਚ 2023
ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਹੈ, ਅਗਲੇ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਇੱਕ 100 ਦੀ ਟੀਮ ਦੀ IT ਕੰਪਨੀ ਹੋਵੇ। ਮੈਂ ਹਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀ ਰਹਾਂ। ਮਿਲ ਸਕਾਂ ਗੱਲ ਕਰ ਸਕਾਂ। ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਰਾਹ ਦਸੇਰਾ ਬਣ ਸਕਾਂ। ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮਾਡਲ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਾਪੀ ਕਰ ਕੇ ਦਿਖਾਵਾਂ। ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਮਿਲ ਸਕਣ। ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕੋਨੇ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਜ਼ਰੀਆ ਬਣੇ।
ਮੇਰੇ ਹਮਸਫ਼ਰ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਸਦਾ ਲਈ ਇਕੱਲੀ ਛੱਡ ਕੇ ਅਮਰੀਕਾ ਰਹਿਣ ਦੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਿੱਖਿਆ ਕਿ ਕਿਰਤ ਕਰਨਾ ਬੰਦੇ ਤੇ ਨਹੀਂ ਟਿਕਿਆ ਹੁੰਦਾ। ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹਿਣਾ, ਕਿਰਤ ਕਰਨਾ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨਾ ਤੁਹਾਡੀ ਸੋਚ ਤੇ ਟਿਕਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮੇਰੀ ਮਿਹਨਤ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ 100 ਗੁਣਾਂ ਵੱਧ ਹੋਵੇਗੀ। ਮੈਂ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ, ਸਾਰਾ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਮੇਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ। ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੈਂ, ਪਰ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇਖੇ ਪਰਿਵਾਰ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੀ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਧੀ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦੀ, ਸਤਿਕਾਰ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਭ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਹੈ ਅਤੇ ਸਦਾ ਰਹੇਗਾ। ਕੰਡੇ ਚੁੱਭਦੇ ਰਹਿਣਗੇ, ਫੁੱਲ ਖਿੜ੍ਹਿਆ ਰਹੇਗਾ।
ਸ਼ੁਕਰੀਆ - ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ
25 ਫਰਵਰੀ 2023
ਵੱਡਾ ਟੀਚਾ ਲੈ ਕੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੁਪਨੇ ਲਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਸੁਪਨੇ ਤੇ ਜੋਸ਼ੀਲੇ ਖੰਭ। ਉਸ ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਉੱਡਦੇ ਉੱਡਦੇ ਖੁਸ਼ ਵੀ ਹੋਈਦਾ, ਰੱਬਾ ਮੈਂ ਕਿੰਨੀ ਨੇੜੇ ਤੇਰੇ .. ਮੈਨੂੰ ਜੋਸ਼ੀਲੇ ਖੰਭ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਹਨ।
ਕਈ ਵਾਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਐਸਾ ਕੁੱਝ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਦੇ ਸਾਡੀ ਕਲਪਨਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਮੇਰੀ ਕਲਪਨਾ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉੱਡਦੇ ਉੱਡਦੇ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜ਼ਖਮੀ ਵੀ ਹੋ ਜਾਈਦਾ। ਇਹ ਮੰਜ਼ਲਾਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਖੰਭਾਂ ਸਿਰ ਤੇ ਸਰ ਕਰਨੀਆਂ ਨੇ, ਪਹਾੜਾਂ ਦੀਆਂ ਚੋਟੀਆਂ ਛੋਟੇ- ਛੋਟੇ ਕਦਮਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਸਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।
ਇਹ ਖੰਭ ਨੋਚ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ, ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਨਾਸਤਿਕ ਲੋਕ ਹਨ। ਰੱਬ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਤੇ ਪਤਾ ਹੈ, ਖੰਭ ਪਰਤ ਆਉਣੇ ਹਨ… ਉਡਾਰੀ ਹੋਰ ਉੱਚੀ ਹੋ ਜਾਣੀ ਹੈ… ਜੋਸ਼ੀਲੇ ਖੰਭ!
ਜ਼ਿੰਦਾ-ਦਿਲ - ਮਨਦੀਪ
18 ਫਰਵਰੀ 2023
ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਖ਼ਾਸ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਵਾ ਕੇ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਹੀ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਅਤੇ ਜੀਅ ਜਾਨ ਨਾਲ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਮੇਰੇ ਹਮਸਫ਼ਰ ਦੇ ਸਾਥ ਛੱਡਣ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਹੰਝੂ ਸੁੱਕਣ ਵਾਲਾ ਗਹਿਰਾ ਸਦਮਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਪਰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਅਤੇ ਸੁਕੂਨ ਨਾਲ ਭਰੇ ਪਲ ਵੀ ਮੇਰੇ ਹਿੱਸੇ ਆਏ ਹਨ।
ਮਿਸ ਇੰਗਲੈਂਡ - ਜੈਸਿਕਾ ਐਸ਼ਲੇ ਦਾ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਆਉਣਾ, ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ, ਪਿਤਾ, ਭਰਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੰਮ ਦੀ ਜੰਮ ਕੇ ਤਾਰੀਫ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਭਾਵੁਕ ਹੈ।
ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਇੱਕੋ ਪਲ ਹੱਸਦੀ ਤੇ ਰੋਂਦੀ ਹਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੀ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਖ਼ਾਸੀਅਤ ਹੈ। ਪੀੜ ਦੇ ਸਿਖਰ ਤੇ ਵੀ ਮੇਰਾ ਜੋਸ਼ ਸਿਖਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਆਪ ਸਭ ਦੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਾਥ ਲਈ ਬਹੁਤ ਰਿਣੀ ਹਾਂ।
- ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ
18 ਫਰਵਰੀ 2023
ਰੰਗਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਪਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਹੋਣਗੇ, ਪਰ ਸੱਚ ਹੋਣਗੇ। ਕਈ ਦੋਸਤ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਭਰਨ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਤੁਹਾਡੀ ਸਾਦਗੀ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਇੱਕ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਰੰਗ ਹੈ।
ਜੇ ਰੰਗ, ਸੱਜਣਾ ਸੰਵਰਨਾ, ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਨੇੜਤਾ ਵਿੱਚ ਘਾਟਾ ਵਾਧਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਉਹ ਪਿਆਰ ਹੈ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਤੁਹਾਡੀ ਸੀਰਤ ਨੂੰ, ਰੂਹ ਨੂੰ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਅਸਲ ਸਾਥੀ ਹਨ।
ਇਹ ਬਾਕੀ ਦਾ ਫਜ਼ੂਲ ਭਾਰ ਢੋਹ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਕਰਨਾ ਵੀ ਕੀ ਹੈ? ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਭਰਭੂਰ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰੋ, ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਬੂਲਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ।
15 ਫਰਵਰੀ 2023
ਮੈਂ ਪਿੰਡ ਬੈਠ ਕੇ ਸੁਪਨੇ ਲਏ ਸਨ, ਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ। ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਮੋਹ.. ਸੋਨਾ ਬਣ ਬਣ ਮੇਰੀ ਕਿਸਮਤ ਚਮਕਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਘਰ ਕੋਲ ਕਬਾੜੀਆ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਗ਼ੁੱਸੇ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦੇ ਕਰੀਬੀ ਨੇ ਕਿਹਾ “ਕੂੜੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਮਿਲਦੀ ਤੈਨੂੰ” ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਅਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦੀ। ਇਸੇ ਧਰਤੀ ਤੇ ਪਲ ਕੇ ਬਾਹਰ ਗਏ ਹੋ ਤੁਸੀਂ, ਜਦ ਇਹ ਆਪਣਾ ਸੀਨਾ ਚੀਰ ਚੀਰ ਪਾਲਦੀ ਹੈ ਓਦੋਂ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ, ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਇਹ ਕੂੜਾ ਦਿਸਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮਾਣ ਹੈ ਅੱਜ ਉਹਨਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਪਰਤ ਕੇ ਇੱਥੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲਿਆ, ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ ਰਹਿ ਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨਾਮ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲਿਆ, ਇਹ ਅਸਲ “Reverse Migration” ਹੈ। ਇੱਥੇ ਸਭ ਸੰਭਵ ਹੈ, ਬੱਸ ਇਹ ਸੋਚ ਛੱਡ ਦਿਓ “ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰੇ”।
14 ਫਰਵਰੀ 2023
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਅਹੁਦਿਆਂ ਦੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਜਾਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸੀ, ਚਾਹੇ ਵਧੀਆ ਨੌਕਰੀ, ਚਾਹੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਤੇ ਚਾਹੇ ਰਾਜਨੀਤੀ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸੌਖੇ ਤੋਂ ਸੌਖੇ ਰਾਹ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਅਵਸਰ ਸਨ।
ਸੋਨੇ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਗਹਿਣਾ ਬਣਨ ਲਈ, ਆਪ ਭੱਠੀ ਵਿੱਚ ਤਪਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਹੋਵੇ, ਇਹ ਮੇਰੀ ਖਾਹਿਸ਼ ਹੈ। ਚੰਗੇ ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਹੀਰਿਆਂ ਵਾਂਗ ਮੇਰੇ ਸਫ਼ਰ ਵਿੱਚ ਜੜਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਹਾਂ।
ਮੈਂ ਰੋਜ਼ ਚੁਣੌਤੀ ਚੁਣਦੀ ਹਾਂ। ਮੁਸ਼ਕਲ ਦਾ ਹੱਲ ਕਰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੁਹਾਰਤ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਜਦ ਕੰਡੇ ਚੁਭਦੇ ਹਨ ਤੇ ਹਾਏ ਹਾਏ ਕਰਨਾ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ, ਕੰਡਾ ਕੱਢਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨਾ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਵਾਰ ਵਾਰ ਅਭਿਆਸ..
ਰੋਜ਼ ਜੋ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸਹਾਰੇ ਲਏ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਤੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਚੁਣਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰਾਹ ਨਵੇਂ ਤੇ ਮੰਜ਼ਲਾਂ ਵੱਖ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਰਾਹ ਦਸੇਰੇ ਬਣਦੇ ਹਨ।
ਪਰ ਅਸੀਂ ਹੁਣ, ਲਿਫ਼ਾਫ਼ੇ ਦੀ ਗੰਢ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ ਵੀ …. ਮੰਮੀ .. ਸੱਦ ਲੈੰਦੇ ਹਾਂ।
14 ਫਰਵਰੀ 2023
ਜਦ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਦੁਖੀ ਪਾਓ, ਤੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਸੋਚੋ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦਾ ਦਿਲ ਤੇ ਨਹੀਂ ਦੁਖਾਇਆ। ਪਿਆਰ ਵੰਡਣ ਨਾਲ ਹੀ ਪਿਆਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨ ਨਾਲ ਇੱਜ਼ਤ। ਕਿਸੇ ਲਈ ਚੰਗਾ ਸੋਚੋਗੇ ਤੇ ਲੋਕ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਚੰਗਾ ਸੋਚਣਗੇ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੂਨਦਾਨ ਕਰ ਦਿਓਗੇ, ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਸੜਕ ਤੋਂ ਚੁੱਕ ਲਵੇਗਾ।
ਜੋ ਕਰੋਗੇ ਓਹੀ ਹੋਵੇਗਾ। ਫੇਰ ਵੀ ਲੱਗੇ ਕਿ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਰੱਬ ਹਾਂ ਤੇ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖੋ।
13 ਫਰਵਰੀ 2023
ਸੁਹੱਪਣ ਸੁਭਾਅ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਸੁਹੱਪਣ ਰੂਹ ਵਿੱਚ, ਸੁਹੱਪਣ ਬੋਲੀ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਸੁਹੱਪਣ ਇੱਜ਼ਤ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਹੈ… ਤੇ ਅਸਲ ਸੁਹੱਪਣ “ ਨਿਰਸਵਾਰਥ “ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਹੈ। “ਪਿਆਰ” ਦਾ ਦੂਜਾ ਰੂਪ ਹੈ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਤੀ “ ਨਿਰਸਵਾਰਥ “ ਹੋਣਾ।
ਆਪਣੇ ਹਮਸਫ਼ਰ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋਣ ਵੇਲੇ, ਮੈਂ ਸਭ ਦੇ ਉਲਟ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਤੋਂ ਇੱਕ ਆਨੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਵਾਂਗੀ, ਬਲਕਿ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਉਸਦਾ ਹੈ, ਲੈ ਲਵੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਅਜਿਹੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਹੁੰਦੀਆਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਕੁੜੀਆਂ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ “ਪਿਆਰ” ਹੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤੁਹਾਡੇ ਪੈਸੇ ਜਾਂ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਧਰਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ। ਤੁਹਾਡੇ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਬਣਾ ਲੈੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਸਾਡਾ ਪਿਆਰ ਜਤਾਉਣ ਦਾ ਢੰਗ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨਾ ਹੀ ਹੋਵੇ। ਖ਼ੈਰ, ਰੱਬ ਦਾ ਬਖ਼ਸ਼ਿਆ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਹੈ
ਸੁਹੱਪਣ ਕੱਪੜਿਆਂ, ਵਾਲਾਂ ਤੇ ਸ਼ਕਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਅੰਦਰ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਚੰਗੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਜੁੜਦੀਆਂ ਜਾਣ .. ਸੁਹੱਪਣ ਵੱਧਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.. ਚਿਹਰੇ ਦਾ ਨੂਰ, ਸੁਕੂਨ ਨਾਲ ਦੁੱਗਣਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.. ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੋਹਣੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ .. ਜਿਊਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ .. ਮੁਸਕਰਾਉਣਾ ਸੌਖਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ... ਨੀਂਦ ਬਹਿਤਰ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ..
12 ਫਰਵਰੀ 2023
ਅੱਖਾਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਰੋਣਗੀਆਂ, ਜਦ ਔਖੇ ਰਾਹ ਤੁਰਨਗੇ ਕਦਮ। ਬੁੱਲ੍ਹ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮੁਸਕਰਾਉਣਗੇ ਜਦ ਔਖੇ ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰ ਕਰੋਗੇ। ਇਹ ਕੁਦਰਤੀ ਸਿਲਸਿਲਾ ਹੈ, ਡਿੱਗਣ ਦਾ ਉੱਠਣ ਦਾ, ਬੱਸ ਜ਼ਿੱਦ ਇਹ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਕਿ ਰੋਣ ਤੇ ਹੱਥਿਆਰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣੇ, ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਤੇ ਹੀ ਅੰਤ ਹੋਵੇ... ! ਹਾਰ ਤੇ ਹਾਰਨਾ ਨਹੀਂ, ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖ ਫੇਰ ਉਠਣਾ, ਜਿੱਤ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨੀ, ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਚਾਹੇ ਡਿੱਗਦੇ ਢਹਿੰਦੇ ਹੀ।
“ਹਾਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਸਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਅਮਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਚਾਨਣੀ ਨਜ਼ਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਲੂਕ ਜਿਹੀਆਂ ਤਿਤਲੀਆਂ, ਮਗਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਆਪਣੇ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ, ਕਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਚੀਰਦੀਆਂ ਜਦ ਪਹਾੜ, 'ਟਾਂਗਰਾ' ਫਿਰ ਖ਼ਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।”
29 ਜਨਵਰੀ 2023
ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਬਹੁਤ ਹੈ, ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕਿੰਨੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਲਈ ਵੀ ਜੀਅ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਲਈ ਜਿਊਣਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਰੱਬ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਆਤਮਾ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਚੰਗੀ ਅਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ਹਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਸ਼ੁਕਰ ਨਹੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਕੂਨ ਨਹੀਂ।
ਦਿਲੋਂ ਨਿਕਲੀ ਅਵਾਜ਼ ਰੱਬ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਅਵਾਜ਼ ਦੇ ਰਾਹ ਪੈਣਾ ਅਸਲ ਸੁਕੂਨ ਹੈ। ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਗਲਤ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਪਾਵੇਗੀ। ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਕੀ ਲੈਣਾ ਹੈ, ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਛੋਟੀ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛਣਾ ਜਦ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ। ਰੋਜ਼ ਹੀ, ਅੱਜ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੀਓ, ਜਿਵੇਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਖੀਰਲਾ ਦਿਨ ਹੋਵੇ। #MandeepKaurTangra
21 ਜਨਵਰੀ 2023
ਸਭ ਤੋਂ ਔਖੇ ਪਲ ਸਹਿਜੇ ਟਪਾ ਲੈਣਾ ਹੀ ਅਸਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ, ਅਸਲ ਜਿਊਣਾ ਹੈ। ਜੇ ਦਰਦ ਨਾ ਬਰਦਾਸ਼ ਕਰੋ, ਹੱਠ ਛੱਡ ਦਿਓ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖ਼ਤਮ ਹੈ। ਇਹ ਮਰ ਕੇ ਜਿਊਣਾ ਕਰਾਮਾਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਗ਼ਮੀ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਵੱਲ ਮੁੜਨਾ, ਆਪਣੇ ਹੀ ਅੰਤ ਤੋਂ ਬਾਰ ਬਾਰ ਮੁੜਨਾ ਸਾਡੇ ਦਰਦ ਬਰਦਾਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਚੰਗੇ ਅਭਿਆਸੀ ਹੋਣ ਦਾ ਸਬੂਤ ਹੈ।
ਅਭਿਆਸੀ ਬਣੋ।- #MandeepKaurTangra
14 ਜਨਵਰੀ 2023
2022 ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤਕ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਹਵਾ ਬਹੁਤ ਚੱਲੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ। 2022 ਮੇਰਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਭਰਿਆ ਸਾਲ ਰਿਹਾ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਗਵਾਉਣ ਵਾਲਾ ਸਾਲ। ਇਹ ਸਾਲ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਵਾਂਗ ਸੀ, ਐਸੀ ਚੱਲੀ ਕਿ ਜੋ ਆਪਣੇ ਨਹੀਂ, ਜੜੋਂ ਪੁੱਟੇ ਗਏ। ਤਕਰੀਬਨ ਦੋ ਸਾਲ ਤੋਂ ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਨਾਜ਼ੁਕ ਰਹੇ, ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਕਰੋਨਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਤੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਦੇ ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਛੱਡਣ ਦੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦਾ ਕਹਿਰ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫਿਕਰ ਸੀ। 2022 ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਚੰਗੇ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਛੱਡ ਕੇ ਗਏ, ਮੈਂ ਪੂਰੇ ਸਾਲ ਸਹੀ ਵਕਤ ਤਨਖਾਹ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕੀ। ਮੈਂ ਆਪਣਿਆਂ ਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੇ ਧੋਖਿਆਂ ਦਾ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਸਾਲਾਨਾ ਲੱਖਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰੋੜਾਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ। ਮੈਂ ਕਈ ਦਿਨ ਸੌਂ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ, ਪਰ ਸਾਹ ਚੱਲਦੇ ਰੱਖੇ। ਮੀਂਹ ਹਟਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੀ ਰਹੀ।
ਖ਼ੈਰ, ਪੂਰੇ ਸਾਲ ਇੱਕ ਨਾਮ ਜੋ ਵਾਹ ਵਾਹ ਕਰਨ ਨਹੀਂ, ਸੱਚਮੁੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਈ ਰਿਹਾ ਉਹ ਨਾਮ ਹੈ ਬੀਰ ਦੇਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ। ਕਈ ਲੋਕ ਸਿਰਫ਼ ਜੁੜਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਕਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਤੇ ਫੇਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਹੀ ਦਿਸ਼ਾ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਜਾਂ ਫਿਰ ਸਹੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਣ ਲਈ ਜੁੜਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਨਾਮੀ ਤੋਂ ਨਾਮੀ ਲੋਕ ਆਏ, ਮੈਂ 2022 ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਤੱਕ ਨੂੰ ਮਿਲੀ। ਐਸਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਬੈਂਕ ਦੀ, ਜਾਂ ਫਿਰ ਸਰਕਾਰੀ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਤੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਤੇ ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਮੈਂ ਇੱਕ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮਾਡਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਸਨੇ ਪਹਿਲੇ 6-7 ਸਾਲ ਚੰਗੀ ਨੀਂਹ ਰੱਖੀ ਹੈ। 1-2 ਸਾਲ ਦੀ ਮੁਸੀਬਤ ਕਾਰਨ ਹਾਰ ਮਨ ਲੈਣਾ ਕੋਈ ਸਿਆਣਪ ਨਹੀਂ। ਬੀਰ ਦੇਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗੇ ਬੈਂਕ, ਤੇ ਚੰਗੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਰਾਬਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਬੈਂਕ ਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੇ ਰਾਬਤੇ ਕਰਨੇ ਕੋਈ ਔਖੇ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਇਹ ਕੰਮ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਵਤ ਦੇ ਕਰਨੇ ਤੇ ਕਰਵਾਉਣੇ, ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਹੋ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵਕ਼ਤ ਦੇਣਾ, ਸਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਜੋੜਨਾ ਤੇ ਹਾਮੀ ਭਰ ਦੇਣੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਠੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਚੰਗਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਤੇ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਜ਼ੁਬਾਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ।
ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਹੁਣ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਲੀਹ ਤੇ ਆ ਰਹੀ ਹੈ, ਦਿਨ ਬੇਹਤਰ ਹੋਣਗੇ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰਾਤ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ.. ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਦਾ ਹੈ !
ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਹੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਜੋ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਨਹੀਂ ਸੋ ਨਹੀਂ।
ਲੀਡਰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜੋ ਦੱਸੇ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਅਸਲ ਲੀਡਰ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਦੱਸੇ ਕਿਵੇਂ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸਦਾ ਸਫਲ ਹੱਲ ਵੀ ਕੱਢੇ।
ਸ਼ੁਕਰੀਆ
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
24 ਦਸੰਬਰ 2022
ਕਹਿੰਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਹੈ, ਇਸ ਅੱਗੇ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਖੋਲ੍ਹੀਦਾ, ਆਪਣਾ ਭੇਤ ਨਹੀਂ ਦੱਸੀਦਾ। ਜਦ ਇਨਸਾਨ ਕੋਲ ਗਵਾਉਣ ਲਈ ਕੁੱਝ ਨਾ ਬਚੇ, ਜਦ ਉਸ ਨੂੰ ਮਰਨ ਜਿਊਣ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਾ ਰਹੇ, ਜਦ ਪੀੜ ਵਿੱਚ ਭਿੱਜ ਕੇ ਵੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਮੁਸਕਰਾ ਦੇਵੇ, ਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਜੋਸ਼ ਸਿਖਰ ਤੇ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਦੀ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਪੈਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਇਸ ਲਈ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਸਫਲ ਬਣੋ, ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾ ਬਹਿਤਰ ਬਣੋ, ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲ੍ਹੋਣ ਦਾ ਪੂਰਾ ਜੋਸ਼ ਪੈਦਾ ਕਰੋ, ਸੂਰਜ ਬਣੋ, ਕਦੇ ਵੀ ਧੋਖਾ ਨਾ ਖਾਓ, ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਖੁਸ਼ ਰਹੋ, ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਕਦੇ ਦੁਖੀ ਨਾ ਹੋਵੋ। ਮੇਰੀਆਂ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤੇ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਗਵਾਹ ਬਣੋ। ਜੇ ਮੇਰੀਆਂ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਸਬਕ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰ ਲਓ।
ਪਰ ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਮੇਰਾ ਇਹ ਨਿਚੋੜ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਆਸਤਕ ਲੋਕਾਂ ਤੇ ਟਿਕੀ ਹੈ, ਨਾਸਤਕ ਤੇ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਜਿਹੜੇ ਨਾਸਤਕ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਆਸਤਕ ਹੋਣ ਦਾ ਚੰਗਾ ਢੋਂਗ ਕਰਨੋਂ ਨਹੀਂ ਹੱਟਦੇ। ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੀ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਕੱਢ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਠੀਕ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਹਿਣ ਲਈ ਨਿਰਸਵਾਰਥੀ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਰ ਦਾ ਹੋਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਜੇ ਦੁਨੀਆਂ ਇਹ ਮਨ ਲਏ ਕਿ ਸੱਚਮੁੱਚ ਰੱਬ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਪਲ ਪਲ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਸਭ ਲੇਖਾ ਜੋਖਾ ਇੱਥੇ ਹੀ ਹੈ … ਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਕਦੇ ਗਲਤ ਕਰੇਗਾ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਸਹੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹੋਣਗੇ।
ਕੀ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਸਤਕ ਹੋਣਾ ਸਿਖਾ ਰਹੇ ਹਾਂ??
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
19 ਦਸੰਬਰ 2022
“ਸ਼ੁਕਰ” ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਰੱਬ ਨੇ “ਕਿਰਤ” ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ਹੈ। “ਕਿਰਤ” ਹੱਕ ਹਲਾਲ ਦੀ ਕਮਾਈ ਕਰਨਾ ਤੇ ਹੈ, ਪਰ ਕਿਰਤ ਜਦ ਹੱਕ ਹਲਾਲ ਦੀ ਕਮਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਵੱਧਦੀ ਫੱਲਦੀ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਗਰੀਬੀ ਨਾਲ ਜੋੜ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਦ ਵੀ ਕੋਈ ਅਮੀਰ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਐਸੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਨਾਲ ਅਮੀਰੀ ਮੁੰਮਕਿਨ ਨਹੀਂ।
ਅਮੀਰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਿਸਦੀ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਈਏ ਹਨ, ਜਾਂ ਜਿਸ ਕੋਲ ਪਦਾਰਥਵਾਦੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲੱਦੀਆਂ ਪਈਆਂ ਹਨ । ਅਸਲ ਅਮੀਰ ਉਹ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਸਾਂਭਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਫੇਰ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਲਗਾਏ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਵਧਾਏ, ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਮਦਦ ਕਰ ਦੇਵੇ। ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਪੈਸਾ ਭਾਵੇਂ ਹੌਲੀ, ਪਰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਵੱਧਦਾ ਫੱਲਦਾ ਹੈ। ਬੇਈਮਾਨੀ ਨਾਲ ਕਮਾਏ ਕਰੋੜਾਂ ਵੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਸਵਾ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਕਈ ਇਨਸਾਨ ਇਸ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਵ ਲਿਆ ਸਕਣ। ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਊਰਜਾ, ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਦਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਲੈਣ ਦੇ ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਸਮਰੱਥ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਐਸੇ ਹੀ ਮਿਹਨਤੀ ਇਨਸਾਨ ਬਣੋ ਜੋ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹੋਰ ਨੂੰ ਕਿਰਤ ਦੇ ਰਾਹ ਪਾਉਣ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਿਰਤ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣਾਉਣਾ ਵੀ, ਵੰਡ ਛਕਣਾ ਹੈ।
ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ ਰੱਬ ਨੇ “ਕਿਰਤ” ਦੇ ਰਾਹ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਪਰ ਮਿਹਨਤ ਇੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਰੋ, ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦੇ ਰਾਹ ਤੁਰਦੇ ਤੁਹਾਡਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਧੇ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਜ਼ਰੀਏ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ “ਕਿਰਤ” ਦੇ ਰਾਹ ਪੈਣ। ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਹੀਲੇ ਪੈਦਾ ਕਰੋ, ਬਣਦਾ ਪੂਰਾ ਹੱਕ ਦਿਓ.. ਇਹ ਵੀ “ਸੇਵਾ” ਹੈ..
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
12 ਦਸੰਬਰ 2022
ਇਹ ਬਲ ਸਿਰਫ ਮੁਹੱਬਤ ਕੋਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਖਲੋਤੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
10 ਦਸੰਬਰ 2022
ਇੱਥੇ ਦੁੱਖ ਦੇ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਅੱਜ ਤੱਕ। ਪੂਰੇ ਸਹਿਣ ਸ਼ਕਤੀ ਭਰਭੂਰ ਬਣੋ। ਕਿ ਆ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਰਾ ਸਾਹ ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਚੱਲਦਾ ਹੈ, ਸਾਰੇ ਇਮਤਿਹਾਨ ਲੈ। ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਭੁਲੇਖਾ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਵੀ ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਹਰ ਹਾਲ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਕਾਇਮ ਰੱਖੋ। ਮਰ ਮਰ ਕੇ ਜਿਊਣਾ ਬੱਸ ਕਰ ਦਿਓ।
ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਤੇ ਵੀ ਜਿਊਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੋ ਹੁਣ। ਇਹ ਵੀ ਠੀਕ ਉਹ ਵੀ ਠੀਕ… ਤੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਕੱਦ ਠੀਕ?? ਤੂੰ ਦੱਸ, ਤੂੰ ਦੱਸ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ, ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਵੀ ਸੁਣੋ, ਅੰਦਰ ਵੀ ਰੱਬ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਕਦਰ ਕਰੋ। ਉਹ ਅਵਾਜ਼ ਵੀ ਸਹੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਹਠ ਅਤੇ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹਤਾ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦਾ ਹਠ ਕਰ ਲਓ। ਜੋ ਵੀ ਸੋਚ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਆਸਤਕ ਹਾਂ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
09 ਦਸੰਬਰ 2022
ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰੇ, ਭੀਖ ਨਾ ਮੰਗੋ, ਇਹ ਕਦੇ ਵੀ ਸੱਚੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ਰੂਪ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ। ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਖ਼ੁਦ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਜੀਵਨ ਚੁਣੋ।
07 ਦਸੰਬਰ 2022
ਜਿੰਨ੍ਹੇ ਮਰਜ਼ੀ ਜੋੜ ਤੋੜ ਲੱਗਦੇ ਰਹਿਣ, ਨਰਮ ਦਿਲ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਨਹੀਂ. . ਚੰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਅਲੱਗ ਹੋ। ਨਰਮ ਦਿਲ ਹਾਰਿਆ ਹੋਇਆ ਵੀ ਜਿੱਤਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਭ ਥਾਂ ਗਲਤ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਠੀਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਨਕਲੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਸਲੀਅਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤਪਦਾ ਜਾਵੇ ਤੇ ਹੋਰ ਖਰਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜੂਨੇ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਜਿਊਂਦੇ ਹਨ ਨਰਮ ਦਿਲ ਇਨਸਾਨ। ਕੰਡਿਆਂ ਤੇ ਖਲ੍ਹੋ ਕੇ ਸਿਰ ਤੇ ਗੁਲਾਬ ਦਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨੋ। ਨਰਮ ਦਿਲ ਬਣੋ। ਗਲਤ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡਦੇ ਜਾਓ। ਜੋ ਨਰਮ ਦਿਲ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹੀ ਸਾਡੇ ਸੱਚੇ ਸਾਥੀ ਹਨ।
06 ਦਸੰਬਰ 2022
2004-2012 ਤੱਕ ਮੇਰਾ ਸਾਰਾ ਸਫ਼ਰ ਬੱਸਾਂ ਵਿੱਚ ਰਿਹਾ। ਬੱਸ ਦੇ ਜੇ ਵਾਕਿਆ ਲਿਖਣੇ ਹੋਣ ਤੇ ਕਈ ਨੇ। ਇੱਕ ਖ਼ਾਸ ਯਾਦ ਜੋ ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਲਿਖਣੀ ਚਾਹ ਰਹੀ ਸੀ, ਤੇ ਹੁਣ ਉਂਗਲਾਂ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਲਿਖਣ ਲੱਗ ਗਈਆਂ ਹਨ।
ਡਰਾਈਵਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬੱਸ ਦਾ ਵੱਡਾ ਜਿਹਾ ਅੰਦਰ ਹੀ ਢੱਕਿਆ ਹੋਇਆ ਇੰਜਣ ਹੋਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਬੱਸ ਖਚਾ ਖੱਚ ਭਰੀ ਹੋਣੀ, ਪਰ ਡਰਾਈਵਰ ਨੇ ਇੰਜਣ ਤੇ ਬੈਠਣ ਨਾ ਦੇਣਾ। ਜੇ ਅਗਲੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਤੇ ਬੈਠਣਾ ਤੇ ਡਰਾਈਵਰ ਨੇ ਇੰਜਣ ਤੇ ਪੈਰ ਲੱਗ ਜਾਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਮਨਾਉਣਾ। ਲਾਲ ਪੀਲ਼ਾ ਹੋਣਾ, ਗ਼ੁੱਸਾ ਵੀ ਕਰਨਾ। ਬੱਸ ਦੀ ਰੂਹ ਹੀ ਇੰਜਣ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਬੱਸ ਦੀ ਕਦਰ ਹੀ ਤਾਂ ਸੀ ਜੇ ਇੰਜਣ ਦੀ ਕਦਰ। ਬੱਸ ਇੱਕ ਰੋਜ਼ੀ ਰੋਟੀ ਦਾ ਸਾਧਨ ਵੀ।
ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਵੀ ਇੰਨੀ ਕਦਰ ਕਰਦੇ ਸੀ ਲੋਕ, ਕਿ ਬੱਸ ਦਾ ਇੰਜਣ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਮਝਦੇ ਸਨ, ਇਨਸਾਨ ਜਿੰਨੀ ਉਸਦੀ ਕਦਰ ਸੀ।
ਅੱਜ ਦਾ ਯੁੱਗ ਹੈ ਕਿ “ਇਨਸਾਨ ਵੱਲੋਂ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਵੀ ਕਦਰ ਨਹੀਂ।”
“ਪਹਿਲਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵਾੰਗੂ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ”
04 ਦਸੰਬਰ 2022
ਕਿਸੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਮਰ ਜਾਣਾ ਸਿਆਣਪ ਹੈ। ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਖੁੱਦ ਫੇਰ ਤੋਂ ਜਨਮ ਦਿਓ। ਨਵਾਂ ਇਨਸਾਨ ਬਣੋ ਅਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਕਿਤੇ ਬਹਿਤਰ। ਹਰ ਪੱਖ ਤੋਂ ਸੂਝਵਾਨ, ਨਿਮਰ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਸਾਰਾ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਤਿੱਤਰ ਬਿਤਰ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਹਰ ਰੋਜ਼ ਰੌਸ਼ਨੀ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਕਿਰਨ ਬਣੋ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਤਿੱਤਰ ਬਿਤਰ ਕਰਕੇ ਰੱਖੋ।
29 ਨਵੰਬਰ 2022
ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਗੁਜਰਾਤ ਤੋਂ ਨੰਦਾ ਕਲਸੀ ਜੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਤੋਹਫ਼ੇ ਭੇਜੇ। ਧਾਗੇ ਨਾਲ ਹੱਥੀਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸਮਾਨ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਨੰਦਾ ਕਲਸੀ ਜੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਅਨੇਕਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹੈਂਡ ਬੈਗ, ਮੋਬਾਈਲ ਕਵਰ, ਸ਼ੀਸ਼ੇ, ਪੌਕਟਸ, ਚਾਬੀ ਲਈ ਛੱਲੇ ਆਦਿ।
ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦ ਕੋਈ ਏਨੀ ਦੂਰੋਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੋਹਫ਼ਾ ਭੇਜਦਾ ਹੈ। ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਉਹ ਤੋਹਫ਼ਾ ਜੋ ਖ਼ੁਦ ਹੱਥੀਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਕੀਮਤੀ ਸਮਾਂ ਲਗਾਇਆ ਹੋਵੇ। ਇਹਨਾਂ ਤੋਹਫ਼ਿਆਂ ਦੀ ਕੋਈ ਕੀਮਤ ਨਹੀਂ। ਸ਼ੁਕਰੀਆ
27 ਨਵੰਬਰ 2022
"ਰੋਮਾ"(ਕਾਲਪਨਿਕ ਨਾਮ) ਮੋਹਾਲੀ ਦੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਹੈ। ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ। ਚੜ੍ਹਦੀ ਤੇ ਭਰ ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਜਦ B Tech ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ, ਅਜੇ ਵਿਆਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਸੰਪਰਕ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਦਿਨ ਦਫਤਰ ਆਈ।
ਰੋਮਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਸੀ, ਪਰ ਉਸ ਲਈ ਤੁਰਨਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੀ ਮਦਦ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਕਾਲਜ ਦੀ ਟੌਪਰ, ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸੁਪਨੇ ਪਰ ਸੱਟ ਕਾਰਨ ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪੂਰੀ ਬਦਲ ਗਈ। ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਨੇ ਰੋਮਾ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ।
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰੋਮਾ ਨੇ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਆਨਲਾਈਨ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਬਹੁਤਾ ਕੰਮ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੇਰਾ ਰਾਪਤਾ ਰੋਮਾ ਨਾਲ ਕੁਝ ਘੱਟ ਗਿਆ।
ਮੈਂ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਔਖੇ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਅੱਜ ਰੋਮਾ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਮੈਸੇਜ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ। ਉਹ ਲਿਖਦੀ ਹੈ “ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ, ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕੰਮ ਦੇ ਦਿਓ ਜਿਸ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਹੋ ਸਕੇ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਫੋਨ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਹਾਂ।”
ਦੂਰ ਬੈਠੀ ਉਸ ਦੀ ਸੋਚ ਜਾਣ ਕੇ, ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਜੁੜ ਗਏ ਹਨ। ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਤੰਗ ਕਰਦੇ ਦੇਖੇ ਹਨ, ਲੋਕ ਭੱਜਦੇ ਤੇ ਅਕਸਰ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਜੁੜ੍ਹਦੇ ਨਹੀਂ।
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਮੈਂ ਜਲਦ ਰੋਮਾ ਨੂੰ ਫੇਰ ਮਿਲਾਂ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
13 ਨਵੰਬਰ 2022
ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਗ਼ਲਤ ਨਾਮ ਦਾ ਕਫ਼ਨ ਕਦੀ ਨਾ ਪਾਓ!
ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਅਸਲੀ ਚਿਹਰਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਭਿਆਨਕ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਇਸਦੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਸ਼ਿਕਾਰ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਹਿੱਸਾ ਵੀ ਬਣਦੇ ਹਾਂ, ਔਰਤਾਂ ਮਰਦ ਦੋਨੋਂ। ਸਮਾਜ ਦਾ ਘਟੀਆ ਪੱਖ, ਲੋਕ ਬੇਟੀ ਕਹਿਣਗੇ, ਭੈਣ ਕਹਿਣਗੇ ਤੇ ਫੇਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਮੈਂ ਭੈਣ ਅਤੇ ਬੇਟੀ ਸ਼ਬਦ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਠੀਕ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਬਦਨੀਤੇ ਤੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਪਰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਤੇ ਕਲੰਕ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦੇ। ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਹ ਕਿਸੇ ਪੱਖੋਂ ਇਮਾਨਦਾਰ ਤੇ ਨੇ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣ।
ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਦ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਇਹ ਸਮਾਜ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਾਂ ਵੀ ਕਹਿ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਓਸੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਗਾਲ੍ਹ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਗੁਰੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਇਹ ਸਮਾਜ ਦੂਜੇ ਦੀ ਧੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਔਰਤ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਘਰ ਬੈਠਾ ਕੀ ਦੇਖਦਾ ਹੋਵੇਗਾ?? ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਝੂਠੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਸੱਚੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਭਾਵੇਂ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਕਿਸੇ ਲਈ ਵੀ ਹੋਣ ਕਦੀ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀਆਂ।
ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦੇ ਥੱਪੜ ਜੜੇ ਹੋਣ ਤੇ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਹੰ ਖਾ ਲਏ, ਇਹ ਇੱਕ ਸਰਾਸਰ ਝੂਠ ਹੈ। ਪਤਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਪਵਿੱਤਰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ।
ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸੁਚੇਤ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵੱਡਿਆਂ ਪਖੰਡੀਆਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਡਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰ, ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਹਮਸਫਰ ਜਾਂ ਹੋਰ ਰਿਸ਼ਤੇ, ਚੁਣਨ ਦੇ ਰਾਹ ਤੁਰ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਮਰਦ ਵੀ ਸਮਾਜ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਔਰਤ ਨੂੰ ਝੂਠੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਚੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਦਾ ਰਾਹ ਚੁਣਦਾ ਹੈ। ਐਸਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਰੂਹ ਤੇ ਭਾਰ ਹੈ, ਦਰਦ ਹੈ ਤੇ ਰੱਬ ਵੱਲੋਂ ਬਣਾਏ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਹੈ। ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਦੁਵਿਧਾ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ਲੁਤਫ਼ ਲੈਂਦਾ ਸ਼ੋਭਦਾ ਨਹੀਂ।
ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ, ਇਥੇ ਫ਼ਾਇਦੇ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਣਾਓਗੇ ਤੇ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਟਿਕਣਗੇ। ਪਿਆਰੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਬਦਨਾਮ ਕਰੋਗੇ ਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਧੀ, ਪੁੱਤਰ, ਭੈਣ, ਵੀਰ, ਮਾਂ, ਬਾਪ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕੇਗਾ। ਬੇਨਾਮ ਬਿਹਤਰ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕਰਨਾ ਕਰੋ, ਪਰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਗ਼ਲਤ ਨਾਮ ਦਾ ਕਦੀ ਕਫ਼ਨ ਨਾ ਪਾਓ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਮੌਤ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੈ। -ਮਨਦੀਪ
11 ਨਵੰਬਰ 2022
ਚੰਗਿਆਈ ਦੀ ਕੋਈ ਸੀਮਾ ਨਹੀਂ .. ਚੰਗਿਆਈ ਦਾ ਅਸਰ ਇੰਨਾ ਡੂੰਘਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਮਾਪ ਤੋਲ ਨਹੀਂ। ਤਾਹੀਂ ਤੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਖੁਸ਼ੀ ਵੰਡਣ ਨਾਲ ਵੱਧਦੀ ਹੈ .. ਕਹਿੰਦੇ ਕਿਵੇਂ? ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਮੂਡ ਚੰਗਾ, ਉਸਦਾ ਚੰਗਾ ਤੇ ਜਿਸ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਅੱਜ ਮਿਲੀ ਉਸ ਦਾ ਵੀ ਚੰਗਾ… ਤੇ ਅੱਗੇ ਜਾਂਦਾ ਜਾਂਦਾ, ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੱਖਾਂ ਤੇ ਅਸਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤੁਹਾਡੀ ਚੰਗਿਆਈ.. ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇੱਜ਼ਤ ਦੇਣ ਨਾਲ, ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬੋਲਣ ਨਾਲ, ਮਦਦ ਕਰਨ ਨਾਲ.. ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਤੁਹਾਡੇ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਵਿਚਰਨ ਲਈ ਸੌਖੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ … - ਮਨਦੀਪ
5 ਨਵੰਬਰ 2022
ਤੁਸੀਂ ਵਿਅਕਤੀ ਨਹੀਂ, ਇੱਕ “ਸੋਚ” ਹੋ। ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਨਹੀਂ, ਇੱਕ “ਕਿਤਾਬ” ਹੋ। ਕਾਫ਼ਲੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ, ਤੁਹਾਡੇ ਰੁਤਬੇ, ਤੁਹਾਡੇ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਜੁੜਦੇ, ਕਾਫ਼ਲੇ ਤੁਹਾਡੀ ਸੋਚ ਨਾਲ, ਨਵੇਂ ਰਸਤੇ ਨਾਲ ਜੁੜਦੇ ਹਨ।
“ਸੋਚ” ਤੇ ਹਰ ਪਲ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਖ਼ਿਆਲ ਰੱਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਪਲ ਪਲ “ਸੋਚ” ਵਿੱਚ ਬਹਿਤਰੀਨ ਰੰਗ ਭਰਨੇ, ਤਜਰਬੇ ਭਰੇ ਵਰਕੇ ਜੋੜਨੇ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਸਾਡੀ ਸੋਚ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਅਸਰ ਕਰਦੀ, ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹਰ ਵਿਅਕਤੀ ਤੇ ਅਸਰ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਸਾਡੇ ਇੱਕ ਕਮਜ਼ੋਰ ਖਿਆਲ ਨਾਲ ਕਈਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਫਿੱਕੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਤੇ ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਖ਼ਿਆਲ ਨਾਲ, ਸੋਚ ਨਾਲ, ਸਾਨੂੰ ਤੱਕਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਰਾਹ ਪੈ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸੋਚ ਚੰਗੀ ਹੋਵੇਗੀ ਤੇ ਖੁਸ਼ਬੂ ਵਾਂਗ ਫੈਲੇਗੀ। ਹਰ ਪਾਸੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ। ਸੋਚ ਕਿਸੇ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰੇਗੀ ਤੇ ਲੋਕ ਕਹਿਣਗੇ “ਸੋਚ ਮਾੜੀ ਬੰਦਾ ਵੀ ਮਾੜਾ”
“ਸੋਚ” ਵਿੱਚ ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਵਰਕੇ ਜੋੜੋ। ਬਹਿਤਰੀਨ … ਮਹਿਕ ਬਣੋ .. “ਇਤਰ” ਜਿਹੇ - ਮਨਦੀਪ
1 ਨਵੰਬਰ 2022
ਪਿਆਰ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਧਨਾਢ ਵੀ ਖਰੀਦ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਅਤੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਨਾਲ ਕਦੇ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨਹੀਂ ਵੱਧ ਸਕਦੀ। ਸੱਚ, ਇਮਾਨਦਾਰੀ, ਨਿਮਰਤਾ ਦਾ ਸਿਰਫ਼ ਬਾਰ ਬਾਰ ਅਭਿਆਸ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਦੇ ਮੁਕਾਮ ਨਹੀਂ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ।
ਅਜ਼ਾਦੀ ਬੰਦਿਸ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਉਪਜਦੀ ਹੈ, ਤੇ ਬੰਦਿਸ਼ ਐਵੇਂ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਅਜ਼ਾਦ ਰਹਿਣ ਵਿੱਚ।
ਸਭ ਤੋਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੁਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਹੰਝੂ ਆ ਕੇ ਸੁੱਕਦੇ ਹੋਣ।
ਅਸਲ ਪਿਆਰ ਉਹੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋ ਖ਼ੁਦ ਦਾ ਵੀ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਵੀ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉੱਚੀ, ਮੰਦਾ ਬੋਲ ਦੇਵੇ, ਉਹ ਪਿਆਰ ਹੀ ਨਹੀਂ।
ਜਿਸ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਦਿਲੋਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਕਦਰ ਹੈ, ਉਹ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨਾ ਜਾਣਦਾ ਹੈ।
ਸੰਗਮਰਮਰ ਬਣੋ। ਚਿੱਕੜ ਸੁੱਟਣਗੇ ਲੋਕ। ਸੁੱਕਦਾ ਜਾਏਗਾ, ਝੜਦਾ ਜਾਏਗਾ। ਸੰਗਮਰਮਰ ਚਮਕਦਾ ਰਹੇਗਾ।
ਆਸ ਛੱਡ ਕੇ ਵੀ ਤੇ ਦੇਖੋ, ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਕੁੱਝ ਹਾਂ।
- ਮਨਦੀਪ
31 ਅਕਤੂਬਰ 2022
ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਦੇ, ਅਕਸਰ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖੇ ਰਾਹ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਘੁੱਪ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਦੀਵਾ ਜੱਗ ਜਾਏ ਤੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਮਨਮੋਹਕ ਹੁੰਦਾ, ਪਿਆਰਾ ਹੁੰਦਾ, ਇੰਝ ਹੀ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਚਾਲ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਜਦ ਆਣ ਮੁੱਕੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਹਾਸਾ ਫਿਰ ਲਾਜਵਾਬ ਹੁੰਦਾ, ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ, ਦਿਲ ਖਿਚਵਾਂ ਹੁੰਦਾ। ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਨਾਲ ਚੱਲਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਹੀ ਕੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਹਾਵ ਭਾਵ ਨਹੀਂ। ਲੋਕ ਨਾ ਰੋਣ ਨੂੰ ਬਹਾਦਰੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਪੱਥਰ ਦਿਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਰੋ ਕੇ, ਦੁੱਖ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਰਾਹ ਪੈਣਾ, ਮੁਸਕਰਾਉਣਾ ਬਹਾਦੁਰੀ ਹੈ। ਔਖੀ ਘੜੀ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਕਰ, ਸੌਖੀ ਘੜੀ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲੈਣਾ ਅਸਲ ਬਹਾਦੁਰੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨਾ ਵਿਅਰਥ ਹੈ, ਹੁਣੇ ਖੁਸ਼ ਰਹੋ। ਖੁਸ਼ੀ ਗਮੀ ਸੱਜੇ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਵਾਂਗ ਸਦਾ ਇੱਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ। ਤੁਹਾਡੀ ਮਰਜ਼ੀ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕੀ ਚੁਣਦੇ ਹੋ। ਸਮਾਂ ਇੱਕ ਹੈ ਤੇ ਚੋਣ ਕਰਨ ਲਈ ਦੋ ਅਹਿਸਾਸ। ਵਧੇਰੇ ਸਮੇਂ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਚੁਣੋ। - ਮਨਦੀਪ
28 ਅਕਤੂਬਰ 2022
ਔਰਤ ਨੂੰ ਹਾਰਨ ਲਈ ਗੈਰਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ, ਆਪਣਿਆਂ ਹੱਥੋਂ ਹਾਰਦੀ ਹੈ ਉਹ। ਵਾਰ ਵਾਰ ਹਰ ਵਾਰ। ਪਰ, ਔਰਤ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਹੋਰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਦ ਉਹ ਚੋਟੀ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਉਪਜਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਸਦਾ ਸੁਹਪਣ ਹੋਰ ਵੀ ਵੱਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦ ਉਹ ਆਪਣੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ਦੀ ਹੋਈ, ਆਪਣੇ ਤੇ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ, ਕਿਰਤੀ ਬਣਦੀ ਹੈ। ਪਿਤਾ, ਭਰਾ, ਪਤੀ ਦੇ ਪੈਸੇਆਂ ਤੇ ਹੱਕ ਜਮਾਉਣਾ, ਸਾਡਾ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਹਰ ਇੱਕ ਔਰਤ ਨੂੰ ਖੁਦ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਇਹ ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਹੋੰਦ ਦਾ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਾਡਾ ਆਪਣਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੇ ਪੈਸੇ ਤੇ ਹੱਕ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਕਾਬਲਿਅਤ, ਸਾਡੀ ਕਿਰਤ ਸਾਡੀ ਪਹਿਚਾਣ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਮਦਦ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ, ਆਪਣਿਆਂ ਦੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਕੇ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੱਥ ਬਣੀਏ। - ਮਨਦੀਪ
23 ਅਕਤੂਬਰ 2022
ਇਸ ਦੀਵਾਲੀ ਐਸਾ ਤੋਹਫ਼ਾ ਦਈਏ ਕਿ ਜਿਸ ਦੀ ਕੀਮਤ ਨਾ ਲਾਈ ਜਾ ਸਕੇ, ਜੋ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਧਨਾਢ ਵੀ ਨਾ ਖਰੀਦ ਸਕਣ।
ਵਕਤ ! ਇੱਜ਼ਤ ! ਵਿਸ਼ਵਾਸ ! ਪਿਆਰ ! ਦੁਆਵਾਂ
- ਮਨਦੀਪ
18 ਅਕਤੂਬਰ 2022
ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅੱਜ ਤੱਕ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖਾ ਸਾਲ ਹੈ 2022, ਨਿੱਜੀ ਵੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਵੀ। ਸਭ ਤੋਂ ਔਖਾ। ਪਰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਆਰਮੀ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਸੱਜਣ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਮਿਸ਼ਨ ਦੌਰਾਨ ਗੋਡੇ ਵਿੱਚ ਗੋਲੀ ਲੱਗੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਸਿਪਾਹੀ ਨੂੰ ਗੋਡੇ ਵਿੱਚ ਗੋਲੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਤੇ ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਉੱਠਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਦੇ.. ਪਰ 1-2 ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸਭ ਦਰੁਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਮੈਂ ਵੀ ਇਹ ਸਮਝਦੀ ਕਿ ਕਈ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਗੋਡੇ ਵਿੱਚ ਗੋਲੀ ਲੱਗੇ ਸਿਪਾਹੀ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਦੇਖੋ ਉਹ ਵੀ ਨਾ ਸਹਿਣਯੋਗ ਪੀੜ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘ ਕਿ ਫੇਰ ਤੁਰਨ ਭੱਜਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣਾ ਹੈ। ਦਿਲ ਕਰੇ ਨਾ ਕਰੇ ਪਰ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਨਾਲ ਹੀ ਕਈ ਮੂਡ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਊਰਜਾ ਬਣੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੋ ਕਈ ਵਾਰ ਸੂਰਜ ਦੇਖਣ ਲਈ, ਬਾਰਿਸ਼ ਪੂਰੀ ਰੁਕਣ ਤੱਕ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਸੂਰਜ ਹਾਂ ਅਸੀਂ। - ਮਨਦੀਪ
17 ਅਕਤੂਬਰ 2022
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮਤਲਬੀ ਲੋਕਾਂ ਤੇ ਰੋਕ ਲਾਓ। ਪਿਛਲੇ ਕੁੱਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਦਫ਼ਤਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਪੈਰ ਰੱਖਣ ਦਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ। ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰਿਆ ਤੇ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਵਾਹ ਵਾਹ ਵਿੱਚ ਘਿਰੀ ਪਈ ਸੀ। ਜਿਸਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਫ਼ਾਇਦਾ ਨਹੀਂ। ਲੋਕ ਤੁਹਾਡਾ ਕੀਮਤੀ ਵਕਤ, ਪੈਸਾ, ਊਰਜਾ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨਗੇ। ਆਪਣੀ ਕਿਰਤ ਦਾ ਵਕਤ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਦਿਓ, ਕਿਰਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ, ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਕਰੋ। ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਰੱਬ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦਰਜਾ ਦਿਓ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਜਿਊਣ ਦਾ ਢੰਗ ਤਰੀਕਾ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਸਿਰਫ਼ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਦੇਖੇ ਹਨ, ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਕਿਰਤ ਕਰਨਾ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ, ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਪਤਾ। ਸਹਿਯੋਗ ਕੀ ਦੇਣਾ, ਆਸ ਜਗਾਉਣ ਦਾ ਵੀ ਅਪਰਾਧ ਕਰਦੇ ਹਨ ਲੋਕ। ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ ਸਿਰਫ਼ ਮਿਹਨਤ। ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਮਿਹਨਤ, ਖ਼ੁਦ ਨਾਲ ਬਿਤਾਇਆ ਸਮਾਂ ਹੀ ਕੰਮ ਆਉਣਾ ਸਾਡੇ.. ਬਾਕੀ ਸਭ ਝੂਠ ਹੈ। ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜੋ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਉਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਂਗ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਵੀ ਹੁਣ “ਨਾਂਹ” ਕਹਿਣਾ ਸਿੱਖ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਰੱਬ ਨੂੰ ਨਾਲ ਰੱਖੋ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਘੇਰੀ ਬੈਠੇ ਅਨੇਕਾਂ ਬਨਾਉਟੀ ਤੇ ਵਾਹ ਵਾਹ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਸਖ਼ਤ ਪ੍ਰਹੇਜ਼ ਬਹਿਤਰ। ਸਿਰ ਉਠਾ ਕੇ ਜੀਓ। - ਮਨਦੀਪ
10 ਅਕਤੂਬਰ 2022
ਪੰਜਾਬ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਸ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਪਿੰਡ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਓ ਤੇ ਯਾਦ ਨਾ ਆਵੇ। ਪੰਜਾਬ ਦਿਲੋਂ ਪੰਜਾਬੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉੱਦਮੀ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ। ਜੋ ਇੱਥੇ ਐਸੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਕਿ ਜੋ ਆਮ ਘਰ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਵੀ ਸੁਖਾਲੇ ਮੌਕੇ ਪੈਦਾ ਕਰਨ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਮਾਂ ਬਾਪ, ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ, ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਲੇ ਕੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਵਾਂਗੇ? ਆਪਣੇ ਘਰ ਆਪਣੇ ਖੇਤ ਆਪਣੀ ਧਰਤੀ ਛੱਡ, ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਵਿੱਚ ਫ਼ੱਸ ਜਾਵਾਂਗੇ। ਫੇਰ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਦੱਸਾਂਗੇ ਅਸੀਂ ਸੱਚੀ ਬੜੇ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ। ਸੱਚ ਨੂੰ ਜਿਊਣਾ ਹੈ ਅਸੀਂ। ਮਾਂ ਬਾਪ ਨਾਲ, ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ, ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਵਿੱਚ, ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਵਰਗੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਇਕੱਠੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਅਸਲ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਅਸਲ ਅਜ਼ਾਦੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਮੋੜਾ ਸਿਰਫ਼ “ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀ” ਪਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। - ਮਨਦੀਪ
10 ਅਕਤੂਬਰ 2022
ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦੇ ਸਿਖਰ ਤੇ ਰਹੋ। ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਅਹਿਮਿਅਤ ਸਮਝੋ। ਕੰਮ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਵੱਡਾ ਨਾ ਸਮਝੋ। ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਉਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਜਾ ਨਾ ਦਿਓ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰਾ ਕਰਨ ਲਈ, ਵੱਖ ਰਾਹ ਚੁਣੋ। ਇਹ ਸਮਝੋ ਮੈਂ ਔਗੁਣ ਭਰਿਆ ਹਾਂ, ਅਲੋਚਨਾ ਹੋਣ ਤੇ ਕਦੇ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ।
04 ਅਕਤੂਬਰ 2022
ਇਹ ਗੱਲ ਕਈ ਵਾਰ ਮੇਰੀ ਦੁੱਖਦੀ ਰਗ ਬਣਦੀ ਹੈ, ਜਦ ਲੋਕ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ “ਕਿਸਮਤ ਹੈ” “ ਲੋਟ ਆ ਗਿਆ ਕੰਮ” “ਕਾਰੋਬਾਰ ਸੈਟ ਹੈ ਤਾਂ ਗੱਲਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ” ।
ਕਹਿਣਾ ਬਹੁਤ ਸੌਖਾ, ਪਰ ਜਿਸ ਨੇ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ ਉਸ ਤੋਂ ਜਾਣਨਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ। ਓਲੰਪਿਕਸ ਵਿੱਚ ਜੋ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਦੌੜਾਕ ਆਵੇ, “ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਜੀ” ਹੀ ਮਨ ਲਓ.. ਜਦ ਜਿੱਤੇ ਤੇ ਕਿਸਮਤ ਹੈ ਤੇਰੀ ਕਹੋ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦੁੱਖ ਦੀ ਗੱਲ। ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਦੀ, ਮੌਸਮਾਂ ਦੀ, ਹੱਸਣ ਰੋਣ ਦੀ ਪਰੈਕਟਿਸ ਤੇ ਅਸੀਂ ਬੱਸ ਮੂੰਹ ਹਲਾਉਣਾ - ਲੋਟ ਆ ਗਿਆ ਕੰਮ। ਜੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਕੋਈ ਅੱਗੇ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਦੇਖੋ ਅਸੀਂ ਕਿਸ ਹੱਦ ਤੱਕ ਨੈਗਟਿਵ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਕਿ ਮੰਨਣ ਨੂੰ ਵੀ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਸ ਨੇ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ, ਆਪਣੀਆਂ ਨੀਂਦਾਂ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਕੇ, ਜਾਨ ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਆਪ ਲਿਖੀ ਹੈ।
ਜਦ ਤੱਕ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਕਰੋਗੇ, ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਿਹਨਤ, ਕਿਰਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰੋਗੇ। ਅਸੀਂ ਭਟਕਦੇ ਰਹਾਂਗੇ। ਬਹੁਤ ਲੋੜ ਹੈ, ਖ਼ੁਦ ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦੀ .. ਅਤੇ ਜੋ ਕਰਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਪੂਰਾ ਸਤਿਕਾਰ ਦੇਣ ਦੀ.. ਜੇ ਸਬਰ ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਹੋਵੇਗਾ.. ਤਾਂ ਹੀ ਪਵੇਗੀ “ਬਰਕਤ” - ਮਨਦੀਪ
02 ਅਕਤੂਬਰ 2022
ਮੇਰਾ ਸਫ਼ਰ ਦੱਸ ਸਾਲ ਦੀ ਜੱਦੋ ਜਹਿਦ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਹੈ। ਕੁੱਝ ਪਾਸ ਨਾ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਮੈਂ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੁਪਨਾ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਤਤਪਰ ਰਹੀ। ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਗਵਾ ਵੀ ਲਿਆ ਪਰ ਮੰਜ਼ਲ ਵੱਲ ਵਧਣਾ ਮੇਰਾ ਜਨੂੰਨ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਜਾਣ ਨਾਲ, ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਵਿੱਚ ਨਵਾਂ ਜੋਸ਼ ਆਵੇਗਾ, ਸੋਚ ਬਦਲ ਜਾਵੇਗੀ, ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਇੱਕ ਹੋਰ ਨਵੀਂ ਆਸ ਜਾਗੇਗੀ। ਮੈਂ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ, ਮੇਰਾ ਸਫ਼ਲ ਉਦਾਹਰਣ ਬਣਨਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ।
ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਮੇਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੋ, ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋ। ਮੇਰੇ ਵਿਚਾਰ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸੱਚ ਤੇ ਤੱਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਬਣੀ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਠੀਕ ਨੂੰ ਠੀਕ ਤੇ ਗਲਤ ਨੂੰ ਗਲਤ ਕਹਿਣ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੀ ਹਾਂ।
ਮੇਰੇ ਸਫ਼ਰ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਿਆਸੀ, ਉੱਦਮੀ, ਅਫਸਰ । ਪਰ ਮੈਂ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ ਮੇਰੀ ਨਿੱਜੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ “ਬੀਰ ਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ” ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੰਜੀਦਗੀ, ਸਤਿਕਾਰ ਤੇ ਹੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਡੂੰਘੀ ਸੋਚ ਨਾਲ ਸੁਣਿਆ। ਉਮਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ, ਆਪਣਾ ਖ਼ਾਸ ਵਕਤ ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਲੋਕ ਮਿਲਵਾਉਣ ਵਿੱਚ ਲਗਾਇਆ। ਮੇਰੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੇ ਹੱਲ ਕੱਢਣ ਲਈ ਕਈ ਕਦਮ ਚੁੱਕੇ। ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੋਟ ਕਰ, ਅਸੀਂ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਕੋਈ ਸਿਆਸੀ ਲੀਡਰ, ਅਫਸਰ ਆਇਆ ਤੇ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਿਆ। ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ਤੇ, ਸੱਚ ਨੂੰ ਸੱਚ ਅਤੇ ਸਹੀ ਨੂੰ ਸਹੀ ਕਹਿਣਾ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਹੈ, ਜੋ ਆਪ ਸਭ ਨਾਲ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਇਹ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਅਜਿਹੀ ਕੰਪਨੀ ਖੋਲ੍ਹਣ ਨਾਲ ਮੈਂ ਰਵਾਇਤੀ ਸ਼ਹਿਰੀ ਢਾਂਚਾ ਛੇੜਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਈ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਆਈਆਂ। ਪਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜਲਦ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹਿਤਰ ਕਰਾਂਗੇ। ਜਦ ਤੱਕ ਮੈਂ ਇਸ ਮਾਡਲ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਸਫ਼ਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਲਵਾਂਗੀ ਇਸ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਲਈ ਸਮਾ ਲਵਾਂਗੀ। - ਮਨਦੀਪ
26 ਸਤੰਬਰ 2022
ਇਹ ਜੋ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖੇ ਰਾਹ ਨੇ, ਇਹਨਾਂ ਤੇ ਖਲ੍ਹੋ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਹਾਂ ਮੈਂ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜਦ ਆਪਣੇ ਹਰਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਜਿੱਤਦੀ ਹਾਂ। ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਡੋਲਦੀ। ਹੰਝੂ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ, ਪਰ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਨ… ਇਹ ਜੋ ਮੇਰੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ.. ਮੇਰੀ ਪਿਆਰੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਝਲਕ ਹੈ। ਇਹ ਜੋ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਨੇ, ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਦਿਲ ਚੀਰ ਕੇ ਕੀ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਹੋ ਜਾਏ, ਇਹ ਰੱਬ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਅਹਿਸਾਸ - ਮੁਸਕਰਾਉਣਾ - ਇਸ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖੋ। ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਨਾ, ਰੋਂਦੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਰੋਂਦਾ… ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੋ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਲਈ ਤੇ ਤੁਹਾਡਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਸਦਾ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖੋ। ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ - ਮਨਦੀਪ
24 ਸਤੰਬਰ 2022
ਜਦ ਬਾਹਰਲੇ ਦੇਸ਼ ਜਾ ਕੇ ਕੋਈ ਸੋਚ ਲਵੇ ਕਿ ਮੈਂ ਹੁਣ ਓੱਥੇ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਵਾਪਿਸ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ, ਮਾਂ ਤੋਂ ਪੁੱਤ ਵਿੱਛੜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਾਪ ਤੋਂ ਅਖੀਰਲੀ ਉਮਰੇ ਸਹਾਰਾ। ਪਤਨੀ ਤੋਂ ਪਤੀ, ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਪ ਅਤੇ “ਅਤਿਅੰਤ ਦੁੱਖਦਾਈ ਇਹ ਕਿ ਕਈ ਵਾਰ ਪਤਨੀ ਦੇ ਮਾਂ ਬਣਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦਾ ਵੀ ਕਤਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।”
ਜੇ ਔਰਤ ਐਸਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਫੇਰ ਵੀ ਵਿਛੋੜਿਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਅੰਤ ਨਹੀਂ।
ਅੱਜ ਦੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ, ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕ ਜਾਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਵੀ ਜਾਣ ਲੈਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਹਰ ਕੋਈ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਆਪਣੇ ਮਤਲਬ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ, ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਨਾ ਦਿਓ। ਸਾਫ਼ ਸਾਫ਼ ਦੱਸ ਦਿਓ, ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ।
ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ ਤੁਹਾਡੀ ਵੀ ਤੇ ਸਭ ਦੀ।
- ਮਨਦੀਪ
20 ਸਤੰਬਰ 2022
ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਜਦ ਔਰਤਾਂ ਬਣ ਜਾਣ ਤੇ ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਤੋੜਨਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ। ਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਜੇ ਔਰਤਾਂ ਨਾ ਦੇਣ ਤੇ ਪੌੜੀ ਚੜ੍ਹਨਾ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਚੰਗੇ ਸਾਥ ਤੇ ਮਾਣ ਹੈ। ਪ੍ਰਭਜੋਤ ਕੌਰ ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਦਾ ਖ਼ਾਸ ਮੈਂਬਰ ਹੈ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਦੀ ਤੇਜ਼ ਤਰਾਰੀ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਕ। ਇਮਾਨਦਾਰ ਤੇ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਚਾਹ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀ ਪਿਆਰੀ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਬੇਟੀ - ਮਨਦੀਪ
14 ਸਤੰਬਰ 2022
ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ 100 ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਬੈਠਣ ਲਈ, ਨਵਾਂ ਦਫਤਰ - ਅੱਜ ਤੋਂ। ਅਸੀਂ ਵੱਧ ਰਹੇ ਹਾਂ ਹਰ ਦਿਨ। ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਸਦਕਾ। ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਅਲੂਮੀਨਿਅਮ ਦੇ ਬਣੇ ਦਫ਼ਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ 10 ਸਾਲ। ਕੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਦਾ ਇਹ ਮੇਰਾ ਪਹਿਲਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਹੈ। ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਦਫ਼ਤਰ ਕਿੰਨਾ ਸ਼ਾਂਤ ਹੈ… ! ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਮੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਬਦਲਿਆ - ਇਹ ਮੇਰੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੇ ਸਫਰ ਦਾ ਸਾਥੀ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਸਭ ਦੇ ਅਤਿਅੰਤ ਪਿਆਰ ਲਈ, ਦੁਆਵਾਂ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਮੈਂ ਇਹ ਸੁਪਨਾ ਲੈ ਰਹੀ ਹਾਂ ਜਿਸ ਦਿਨ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਦਫ਼ਤਰ ਹੋਵੇਗਾ, ਤੇ ਸਾਡੀ ਕਰਜ਼ਾ ਮੁਕਤ ਕੰਪਨੀ ਬਣੇਗੀ। ਤੁਸੀਂ ਭਰਭੂਰ ਦੁਆਵਾਂ ਦੇਣਾ - ਮਨਦੀਪ
facebook link
11 ਸਤੰਬਰ 2022
ਇਸ ਵਕਤ ਸੜਕ ਦੇ ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆ ਰਹੀ ਹਾਂ ਘਰ। ਗਮ ਵੀ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਸੌਣ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ। ਇਹ ਵਿੱਚ-ਵਿੱਚ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੰਤੁਲਨ ਬਣਾਉਣਾ ਆ ਜਾਵੇ ਉਹ ਤੁਰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੰਜ਼ਲਾਂ ਬਾਖੂਬੀ ਸਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤੀ ਖੁਸ਼ੀ, ਬਹੁਤੇ ਗਮ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਬਰਬਾਦ ਹੁੰਦਾ।
ਮੇਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਜਦ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਗਏ, ਪੰਜਵੀਂ ਛੇਵੀਂ ਵਿੱਚ ਸੀ ਮੈਂ। 2 ਫ਼ਰਵਰੀ ਉਹ ਗਏ ਤੇ 5 ਫ਼ਰਵਰੀ ਮੇਰਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਬੱਚੀ “ਮਨਦੀਪ ਟਾਂਗਰਾ” ਨੂੰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਫੇਰ ਵੀ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਕੇਕ ਲਿਆ ਦਿੱਤਾ। ਗ਼ਮੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਸੰਤੁਲਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕਲਾ ਸਾਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਗਮ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਗੁਆਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਵਕਤ ਦੀ ਸਹੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਿਹਤ ਤੇ ਵਕਤ … ਖ਼ਾਸ ਹਨ। ਇਸ ਦਾ ਅਸੀਂ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ ਹੈ।
ਇਸੇ ਲਈ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹਨ ਤੇ ਦਿਨ ਢਲਣ ਦਾ ਸਮਾਂ, “ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤ” ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਨਾ ਤਿੱਖੀ ਧੁੱਪ ਨਾ ਘੁੱਪ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਓਦੋਂ। … ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ “ਸੂਰਜ ਚੰਦਰਮਾ” ਇੱਕੱਠੇ ਦਿਸਦੇ.. ਕਿੰਨੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਅਸੀਂ …. “ਢਲਣ ਚੜ੍ਹਨ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ਅਸੀਂ” - ਉਹੀ ਸਾਡੇ ਕਿਰਦਾਰ ਦਾ ਸਿਖਰ ਸਾਬਿਤ ਹੋਵੇਗਾ!
- ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ - ਮਨਦੀਪ
07 ਸਤੰਬਰ 2022
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਤੋਹਫ਼ਾ ਹੈ। ਇਸਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰੋ ਇਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦਿਓ। ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ। ਕਦੇ ਵੀ ਬੇਮਤਲਬ ਉੱਚਾ ਬੋਲਣਾ, ਡਾਂਟ ਜਿਹਾ ਮਾਹੌਲ ਬਰਦਾਸ਼ ਨਾ ਕਰੋ। ਔਰਤ ਤੇ ਮਰਦ ਨੂੰ ਖ਼ੁੱਦ ਆਪਣੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਅਸੀਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਸੂਰੋਂ ਸਹਿਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ, ਪਿਆਰ ਵੰਡਣ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਲੈਣ ਆਏ ਹਾਂ।
ਬੱਸ ਹੋਰ ਨਹੀਂ, ਗ਼ੁੱਸਾ ਨਾ ਕਰੋ ਅਤੇ ਨਾ ਇਸ ਨੂੰ ਸਹੋ। ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਵਾਰ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਰੱਖੋ ਕਿ ਜ਼ਹਿਰੀ ਸੁਭਾਅ ਬਰਦਾਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਤੇ ਗ਼ੁੱਸਾ ਕੱਢਣ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ ਇੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਰਦ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਜ਼ਹਿਰੀ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਸਾਹ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ, ਨਹੀਂ! ਤੁਹਾਨੂੰ ਉੱਠ ਕਿ ਬੋਲਣਾ ਪਵੇਗਾ ਕਿ ਹੋਰ ਨਹੀਂ।ਹੁਣ ਇਹ ਸਭ ਬਦਲੇਗਾ ਅਤੇ ਇੱਜ਼ਤ ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ।
ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਾਕ ਹੋ, ਕੀਮਤੀ ਹੋ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਰੂਹ ਵੀ, ਇਸ ਲਈ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਆਪ ਲਈ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਵੋ.. ਬੈਠ ਕੇ ਇਸ ਦਾ ਤਮਾਸ਼ਾ ਨਾ ਦੇਖੋ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੱਬ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਇਸ ਰੂਹ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ ਅਸੀਂ, ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ - ਮਨਦੀਪ
03 ਸਤੰਬਰ 2022
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ (Decision making) ਦੀ ਕਲਾ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੇ ਹੋ ਸਕੇ ਤੇ ਜਲਦ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਦੀ ਕਲਾ। ਇਹ ਘਰੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਅਜੇ ਤੇ ਅਸੀਂ ਇਹੀ ਫੈਸਲੇ ਨਹੀਂ ਲੈ ਪਾ ਰਹੇ ਕਿ ਅੱਜ ਚਿੱਟਾ ਸੂਟ ਪਾਉਣਾ ਕਿ ਕਾਲਾ, ਪਰੌਂਠੀ ਖਾਣੀ ਕਿ ਫੁਲਕਾ, ਜਲਦੀ ਉੱਠਣਾ ਕਿ ਲੇਟ, ਅੱਜ ਕਰਾਂ ਕਿ ਕੱਲ?
ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਰੋਜ਼ ਦੇ ਫੈਸਲਿਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਵੱਡੇ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ। ਜਲਦ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ। ਜੇ ਗਲਤ ਹੋ ਜਾਏ ਤੇ ਜਲਦ ਸਿੱਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਸੋ ਪਹਿਲਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਫੈਸਲੇ ਤੁਰੰਤ ਲਓ। ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰੋ। ਇਹ ਅਭਿਆਸ (practice) ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਵੱਡੇ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦਗਾਰ ਸਾਬਤ ਹੋਵੇਗਾ।
ਤੁਰੰਤ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਫੈਸਲੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਫਲਤਾ ਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਈ ਹੋਣਗੇ। ਇੱਕ ਲੀਡਰ ਬਣੋ .. ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਲਏ ਫੈਸਲਿਆਂ ਤੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾ ਜੀਓ। - ਮਨਦੀਪ
02 ਸਤੰਬਰ 2022
ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰਾ ਸਭ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸੰਭਾਲ਼ਣ ਵਾਲੇ, ਮੇਰਾ ਸੱਜਾ ਖੱਬਾ ਹੱਥ ਹਨ - ਦਿਲਸ਼ੇਰ ਅਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ, ਮੈਂ ਵਕਤ ਕੱਢ ਪਾਉਂਦੀ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਕਰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਲੈ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ। ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ, ਨਾਲ ਨਾਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਿਵੇਂ ਸੰਭਾਲ਼ਦੇ ਹੋ?? ਕਿਓਂ ਕਿ ਮੈਂ ਤਕਰੀਬਨ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਲੈਕਚਰ ਕਰਨ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ। ਚੰਗੀ ਟੀਮ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਲੀਡਰ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਵੱਧ ਸਕਦੇ। ਐਸੇ ਦਿਲਸ਼ੇਰ ਅਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਵਰਗੇ ਲੱਭਣੇ ਬਹੁਤ ਔਖੇ ਹਨ, ਪਰ ਜਦ ਤੁਸੀਂ ਖੁੱਦ ਅਤਿਅੰਤ ਮਿਹਨਤੀ ਹੋ ਤਾਂ ਰੱਬ ਆਪ ਭੇਜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਇਮਾਨਦਾਰ ਬੱਚੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ। ਇਹ ਦੋਨੋ ਸਾਡੀ 120 ਦੀ ਟੀਮ ਸੰਭਾਲ਼ਦੇ ਹਨ।
ਮੈਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਹਿਤਰੀਨ ਮੌਕੇ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ, ਇਹ ਬੱਚੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਪੂਰਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਡਟੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਪਿੰਡਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਨਵੇਕਲ਼ਾ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮਾਡਲ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਏ ਹਾਂ। ਹੁਣ ਦਿਲਸ਼ੇਰ ਅਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਾਡੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ “ਡਾਏਰੈਕਟਰ” ਅਤੇ “ਡਿਪਟੀ ਜਨਰਲ ਮੈਨੇਜਰ” ਵੀ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਪੋਸਟ ਹੈ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ। ਮੇਰੇ ਯਕੀਨ ਦਾ ਸਿਖਰ ਹਨ ਇਹ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਲਣ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਸਤਿਕਾਰ ਦੇਣਾ…. ਮੈਂ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਬੱਚੇ ਹਨ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਨੇ “ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ” ਬਣਾਈ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ
30 ਅਗਸਤ 2022
ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹ ਸੁਖਾਲੇ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਰਾਹ ਤੁਰਨ ਨਾਲ ਹੀ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਪਏ ਚੱਟਾਨ ਸਾਡੀ ਮੰਜ਼ਲ ਨਹੀਂ, ਰੁਕਣਾ ਸਾਡੀ ਮੰਜ਼ਲ ਨਹੀਂ… ਤੁਰਨਾ ਤੇ ਤੁਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਰਹਿਣਾ, ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਵੇਗਾ, ਲੋੜ ਕੀ ਹੈ?? ਲੋੜ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਚੰਗੀਆਂ ਉਦਾਹਰਨਾਂ ਬਣਨ ਦੀ, ਕੁੱਝ ਵੱਖਰਾ ਕਰ ਸਫ਼ਲ ਹੋਣ ਦੀ .. ਤਾਂ ਕਿ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਜੋਸ਼ ਤੇ ਜੁਨੂੰਨ ਭਰ ਸਕੀਏ। ਸਾਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਖ਼ੁਦ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਹੁੰਦੀ … ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਪਹਿਚਾਣੋ। ਬਣੇ ਰਹੋ…. ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ। ਸੋਚਦੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ .. ਹੁਣ ਕਰਨਾ! - ਮਨਦੀਪ
19 ਅਗਸਤ 2022
ਚੰਗੇ ਰਹਿਣਾ ਚੁਣੋ। ਕਿਓਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮਨ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਿੱਚੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਮੁਆਫ਼ ਕਰ ਦਿਓ। ਅੱਗੇ ਵਧੋ। ਵੱਡੀ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਵੀ ਮੁਆਫ਼ ਕਰ ਦਿਓ। ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣਾ, ਸਜ਼ਾ ਦੇਣਾ, ਲੜਨਾ, ਖਪਨਾ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ। ਅਸਲ ਜਿੱਤ ਮਨ ਜਿੱਤਣਾ ਹੈ, ਮਨ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਭੰਗ ਕਰ ਲੈਣਾ ਨਹੀਂ। ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੰਨੀ ਤਾਕਤ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ, ਤੁਹਾਡਾ ਮੂਡ ਦੂਜਿਆਂ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋਵੇ। ਇੰਨੇ ਤਾਕਤਵਰ ਬਣੋ ਆਪਣਾ ਮੂਡ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰ ਸਕੋ। ਇਹੀ ਤਾਕਤ ਹੈ, ਤਾਕਤਵਰ ਹੈ। ਅੱਜ ਸੋਚ ਲਓ, ਮੇਰਾ ਮੂਡ ਦੂਜੇ ਤੇ ਨਹੀਂ ਨਿਰਭਰ ਕਰੇਗਾ। ਮੈਂ ਸ਼ਾਂਤ ਮਨ ਵਿੱਚੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਸਕੂਨ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਪਿਆਰ ਕਰੋ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ,।- ਬੇਸ਼ੱਕ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੋ, ਪਰ ਸਾਡੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨਫ਼ਰਤ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ। - ਮਨਦੀਪ
15 ਅਗਸਤ 2022
ਪਰਦੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ ਦੇ ਗੁਲਾਮ, ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਤੇ ਵੱਡੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਬਣਨਾ ਸਾਡੀ ਪੰਜਾਬੀਅਤ ਨਹੀਂ । ਤੇ ਫੇਰ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਜਿਦਣਾ ਵੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਗੁਲਾਮੀ, ਘੁਟਣ। ਮੈਨੂੰ ਬਾਕੀਆਂ ਦਾ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਆਪਣੀ ਹਰ ਵਿਦੇਸ਼ ਯਾਤਰਾ ਤੇ ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ, ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਹੋ ਜਾਈਦਾ। ਉਹ ਦੇਸ਼ ਆਪਣੀ ਬੋਲਦਾ ਹੈ ਬੋਲੀ ਪਰ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ। ਤੇ ਇੱਥੇ ਜਦ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਅਸੀਂ ਕਿੰਨੀ ਜਲਦੀ ਆਪਣੀ ਭਾਸ਼ਾ, ਚਾਹੇ ਟੁੱਟੀ ਫੁੱਟੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕਰ ਲੈੰਦੇ ਹਾਂ।
ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੱਖਾਂ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਬਹਿਤਰੀਨ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਭਾਰਤ ਆ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ। Amazon, Walmart ਵਰਗੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਕਿਓਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਭਾਰਤ, ਪੰਜਾਬ ਜੇ ਇੱਥੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨਾ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹੋਣ। ਸੋਚਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਜਿੰਨ੍ਹੀ ਅਬਾਦੀ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਪਹਿਲ ਭਾਰਤ ਹੈ।
ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਉਡੀਕ ਨਾ ਕਰੋ, ਪਰਿਵਾਰ ਮਿਲ ਕੇ ਸੋਚਣ “ਹਰ ਘਰ ਕਾਰੋਬਾਰ” ਵਾਲੀ ਸੋਚ ਅਪਣਾਈਏ। ਚਾਹੇ ਛੋਟੇ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਕਰੋਬਾਰ ਹੋਵੇ। ਕਿਰਤ ਵਿੱਚ ਸੱਚੀ ਲਗਨ ਹੋਵੇ ਤੇ ਵਧਦੀ ਹੈ.. ਪਰ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਤੇ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਨਾ। ਕੰਮ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਵੱਡਾ ਨਾ ਸਮਝੋ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੋ.. ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿਓ .. ਖਰੀਦਾਰੀ ਕਰਕੇ ਲੋਕਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਤੋਂ.. ਹੱਲ੍ਹਾਸ਼ੇਰੀ ਦੇ ਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ, ਅਸੀਂ ਮਿਹਨਤੀ ਕੌਮ ਹਾਂ, “ਅਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ” .. “ਅਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ” - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
14 ਅਗਸਤ 2022
ਅੱਖ ਵਿੱਚ ਅੱਥਰੂ ਕੀ ਆਇਆ ਮੈਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕਾਬਿਲ ਕਰ ਲਿਆ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਤਾਹਨਾ ਕੀ ਕੱਸਣਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਤੇ, ਮੈਂ ਹਰ ਇੱਕ ਵਿੱਚ ਚੰਗਿਆਈਆਂ ਲੱਭਣ ਤੁਰ ਪਈ। ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਡੂੰਘਾ ਡਿੱਗ ਜਾਓਗੇ, ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੀ ਛਲਾਂਗ ਓਨੀ ਉੱਚੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਬੱਸ “ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਬੁਲੰਦੀ ਤੇ ਟਿਕਣਾ ਹੈ”।
ਸਾਨੂੰ ਖੰਬ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਖੁੱਲ੍ਹਾ …. ਵਿਸ਼ਾਲ … ਜਿਸ ਦੀ ਸੀਮਾ ਨਹੀਂ … ਉਹ ਅਸਮਾਨ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ। ਹਾਂ ਅਸਮਾਨ ਵੀ। ਇਹ ਨਹੀਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਧੀਆਂ ਪੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਵਿੱਦਿਆ ਦੇ, ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦੇ ਖੰਬ ਲਾਏ ਤੇ ਅਸਮਾਨ ਦਿੱਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਅਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਕਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਤੇ ਵੀ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਸਾਡਾ ਅਸਮਾਨ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ..
ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਬਾਕੀ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਸੁਪਨੇ, ਵੱਖ ਸੋਚ, ਨਵਾਂ ਕੁੱਝ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਚਾਹ.. ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਅਸਮਾਨ ਹੈ। ਜੋ ਸਾਰੇ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ ਉਸ ਭੇਡ-ਚਾਲ ਨੂੰ ਠੀਕ ਸਮਝਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਬੱਚਾ, ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ, ਭੈਣ ਭਰਾ ਕੁੱਝ ਨਵਾਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ.. ਉਸ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਫ਼ਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦਿਓ। ਪਰਿਵਾਰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸੰਸਕਾਰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪੰਜਾਬ ਦੀ, ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਵੀ ਸਾਥ ਦੇਵੇ। ਨਵਾਂ ਕੁੱਝ ਕਰਨਾ ਸਾਡੇ ਲਈ ਆਪਣਾ ਸਭ ਕੁੱਝ ਦਾਅ ਤੇ ਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨਾ ਹੋਵੇ।
ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੇ ਓਦੋਂ ਠੀਕ ਕਿਹਾ ਜਦ ਹਰ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਗਲਤ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਕੀ ਦੇਣਾ ਸੀ, ਛੱਡ ਜਾਣਾ ਮੁਨਾਸਬ ਸਮਝਿਆ। ਅੱਜ ਨਤੀਜਾ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ। ਪੈਸੇ ਨਾਲ਼ੋਂ ਵੱਧ, ਹੁਨਰ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ। ਹਲ੍ਹਾਸ਼ੇਰੀ ਦਿਓ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੀ “ ਮੈਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ” - ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦੀ ਲੈਅ ਨਾ ਟੁੱਟਣ ਦਿਓ - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
14 ਅਗਸਤ 2022
ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਰਾਹ ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ, ਤੇ ਬੱਸਾਂ ਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀ, ਹੁਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਓਹੀ ਰਾਹ ਤੇ ਪੌੜੀਆਂ ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ।
ਇਹ ਤੇ ਸਾਡੀ ਸੋਚ ਹੈ, ਜਹਾਜ਼ ਤੇ ਓਹੀ ਹਨ। ਜਦ ਜਾਈਦਾ ਬਾਹਰਲੇ ਮੁਲਕ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਲੱਗਦਾ ਜਦ ਕੋਈ ਓਸੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਇਹਦਾ ਦਿਮਾਗ ਖਰਾਬ। ਜਹਾਜ਼ ਦੀ ਉਡੀਕ ਪਿਆਰੀ ਲੱਗਦੀ, ਲੇਟ ਹੋਜੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਤੇ ਬੱਸ ਵਾਰੀ ਸਾਡੀ ਸੋਚ ਪੂਰੀ ਉਲਟ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਕੋਈ ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਸਭ ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਹੈ।
ਪਿੰਡ ਕਿੰਨੇ ਸੋਹਣੇ ਹਨ, ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨਾਲ਼ੋਂ ਸਾਫ਼ ਹਰੇ। ਭਰੇ.. ਖਾਣਾ ਵੀ ਬਹਿਤਰ, ਸਾਹ ਲੈਣ ਲਈ ਵਰਦਾਨ ਹੈ ਪਿੰਡ ਦੀ ਹਵਾ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਹੀ ਵੱਸ ਜਾਈਏ?? ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਰੌਣਕ ਲਾਈਏ। ਛੋਟੇ ਵੱਡੇ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਸੋਚੀਏ.. ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਹੀ .. !
13 ਅਗਸਤ 2022
ਹਰਾਉਣ ਲਈ ਦੁਨੀਆਂ ਬੈਠੀ ਹੈ, ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਓਦੋਂ ਹਾਰਦੇ ਹਾਂ ਜਦ ਖੁੱਦ ਤੋਂ ਹਾਰਦੇ ਹਾਂ। ਜਦ ਅਸੀਂ ਖ਼ੁੱਦ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ “ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਜਾਂ ਕਰ ਸਕਦਾ”। “ਚੱਲ ਰਹਿਣ ਦੇ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਕਰਲਾ” ਕਹਿਣ ਵਾਲੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਮਿਲਣਗੇ। “ਜੇ ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰਨੀ, ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ” ਇਹ ਵੀ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲੇਗਾ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵੱਡੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਜਿਗਰੇ ਵਾਲਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਕਈ ਲੱਖਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਵ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਰੱਖਦੇ ਹੋ। ਕੋਈ ਲੇਖਕ ਅਮੀਰ ਹੋਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਰਾਤਾਂ ਜਾਗਦਾ, ਕਲਮ ਨਾਲ ਐਸੀ ਕਿਤਾਬ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦੁਨੀਆ ਛੱਡ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਵੀ
ਕਿਤਾਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਵ ਲਿਆਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।
ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਛਾਪ ਛੱਡਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ “ਮਿਲੇਗਾ ਕੀ” ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ, “ਦੇ ਕੀ ਸਕਦੇ” ਹਾਂ, ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ। ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਮਿਹਨਤ। ਅਸਲ ਜਿੱਤ “ਸਕੂਨ” ਅਤੇ “ਖੁਸ਼ੀ” ਹੈ, ਅਸਲ ਸਫ਼ਲਤਾ, ਅਸਲ ਪ੍ਰਾਪਤੀ.. ਇਹ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਧਨਾਢ ਵੀ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਖਰੀਦ ਸਕਦੇ।
ਜਿਸ ਕੋਲ ਮਨ ਦਾ ਚੈਨ ਹੈ, ਠਹਿਰਾਓ ਹੈ, ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ, ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਹੈ, ਉਸ ਕੋਲ ਉਤਸ਼ਾਹ ਹੈ, ਸੋਚ ਹੈ, ਸੋਚਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ, ਊਰਜਾ ਹੈ। ਉਹ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਧਿਆਨ ਲਗਾ ਸਕਦਾ ਹੈ.. ਦੁਨਿਆਵੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਉਸ ਲਈ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ।
12 ਅਗਸਤ 2022
ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਦੱਸ ਸਾਲ ਛੋਟਾ ਹੈ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਮਨਜੋਤ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। Thapar Institute of Engineering & Technology ਤੋਂ B Tech ਅਤੇ MBA ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਤੋਂ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇੱਕ ਇੱਕ ਗਿਆਰਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮਨਜੋਤ ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਐਸਾ ਇਨਸਾਨ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਤਿਕਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ, ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਚੰਗੇ ਮੌਕੇ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਦੋਨੋ ਹੀ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਤੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਡੇ ਸਭ ਦੇ ਸਾਥ ਲਈ, ਉਤਸ਼ਾਹ ਲਈ ਸਾਡੀ ਭੈਣ ਭਰਾ ਦੀ ਜੋੜੀ ਸਦਾ ਰਿਣੀ ਰਹੇਗੀ। - ਮਨਦੀਪ
07 ਅਗਸਤ 2022
ਕੁੱਖਾਂ ਕਬਰਾਂ ਨਹੀਂ ਬਨਣਗੀਆਂ ਜੇ ਔਰਤ ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਜ਼ੁਲਮਾਂ ਦੀ ਸੁਣਵਾਈ ਹੋਵੇ। ਅੱਤ ਦੀਆਂ ਦੁਖੀ ਧੀਆਂ ਦੇਖ, ਮਾਂ ਦੇ ਖ਼ੁਦ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ .. ਧੀ? ਆਓ ਔਰਤ ਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਬਣਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਦਈਏ.. ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਲੈ ਕੇ ਆਈਏ.. ਜਿਹੜੇ ਅੱਜ ਵੀ ਸੋਚਦੇ ਵਕਤ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਐਂਵੇ ਲਿਖਦੇ ਹਨ .. ਐਸਾ ਨਹੀਂ .. ਅਜੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਬਦਲਿਆ..
07 ਅਗਸਤ 2022
ਮਰਦ ਅਤੇ ਔਰਤ ਦੋਨੋਂ ਹੀ, ਘੁੱਟ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੀਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿਓ। ਆਪਣੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਿਸੇ ਅੱਗੇ ਤਰਲੇ ਕੱਢ ਕੱਢ ਕੇ ਨਾ ਰੋਲ਼ੋ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਬਲ ਲੈ ਕੇ ਆਓ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ। ਗਲਤ ਬੋਲ ਸੁਣਨਾ, ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਗ਼ੁੱਸਾ ਝੱਲਣਾ ਵੀ ਕਿਸੇ ਕੁੱਟ ਮਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਆਪਣਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰੋ। ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਦਰਦ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨਾ ਬਣੋ। ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੋਸਤ ਸਹੇਲੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝੇ ਕਰੋ। ਇੱਥੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖਤਮ ਕਰਨ ਨਹੀਂ ਆਏ ਅਸੀਂ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਆਏ ਹਾਂ। ਮਦਦ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਕਰੋਗੇ, ਦੋਸਤ ਲੱਭੋਗੇ ਤੇ, ਬਹੁਤ ਲੋਕ ਮਿਲਣਗੇ ਤੁਹਾਨੂੰ। ਨਹੀਂ .. ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਸਹਿਣਾ। - ਔਰਤ
06 ਅਗਸਤ 2022
10 ਸਾਲ ਦੀ, ਤਕਰੀਬਨ 120 ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ “ਮਿਹਨਤ” ਨੂੰ ‘ਕਿਸਮਤ’ ਨਾ ਮਨ ਲੈਣਾ। ਇਹ ਬੱਚੇ ਕੈਨੇਡਾ,ਅਮਰੀਕਾ, ਅਸਟ੍ਰਲੀਆ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਭਰਭੂਰ ਕਾਬਲੀਅਤ ਹੈ। ਇਹ ਬੱਚੇ ਦਿੱਲੀ, ਗੁੜਗਾਓਂ, ਬੰਗਲੌਰ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਾਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਘਰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਾਲ ਕੱਲੇ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਦੂਰ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਾਬਿਲ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ। ਹਰ ਬੱਚਾ ਤਕਰੀਬਨ 20000 ਤੋਂ 1 ਲੱਖ ਤੱਕ ਕਮਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਉਹਨਾਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕੋਵਿਡ ਵਰਗੇ ਦੌਰ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਰੋੜਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਨ ਲੈ ਕੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਟੀਮ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕੱਢਿਆ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਘਰ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾ ਦੀ ਹਰ ਅਮਾਨਤ ਬੈਂਕ ਨੂੰ ਗਿਰਵੀ ਰੱਖਣੀ ਪਈ। ਕਈ ਗੁਣਾ ਵਿਆਜ਼ ਤੇ ਪੈਸੇ ਲੈਣੇ ਪਏ। ਟੀਮ ਨੂੰ ਜਦ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮਝ ਲਈਏ ਤੇ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਲੈਣੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਲਈ ਲੈਣੇ ਬਹੁਤ ਔਖੇ ਹਨ।
ਮੇਰੀ ਸੋਚ, ਮੇਰੇ ਸੁਪਨੇ, ਮੇਰੇ ਸਫਲ ਹੋਣ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਦ੍ਰਿੜ ਹਨ। ਮੀਂਹ, ਹਨ੍ਹੇਰੀ, ਧੁੱਪ, ਛਾਂ ਵਿੱਚੋ ਲੰਘ ਕੇ ਹੀ ਸੋਨੇ ਵਰਗੀ ਫ਼ਸਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕੋਈ ਘਰਦਿਆਂ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਤੋਂ, ਸਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਪਿੰਡਾਂ ਲਈ ਨੀਤੀਆਂ ਤੋਂ, ਜਾਂ ਬੇਈਮਾਨੀ ਦੇ ਪੈਸੇ ਕਮਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਬਣੇ। ਸਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਨੇ ਇਹ ਸਾਬਿਤ ਕਰ ਦਿਖਾਇਆ ਹੈ, ਕਿ ਥੋੜ੍ਹੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਕੇ ਵੀ ਕਿਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਤੁਰੇ ਜਾਣ ਨਾਲ ਰਾਹ ਬਣਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਦੇ ਹਰ ਮੈਂਬਰ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੇ ਫ਼ਖ਼ਰ ਹੈ, ਮਾਣ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਤੇ, ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ IT ਕੰਪਨੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸੋਚ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ। ਮੈਂ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ ਰੱਬ ਦੇ ਘਰ ਦੇਰ ਹੈ ਅੰਧੇਰ ਨਹੀਂ।
05 ਅਗਸਤ 2022
ਤਸਵੀਰ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਇਹ ਕਿਰਤੀ, ਸਿਰ ਤੇ ਪੱਗ ਸਜਾਈ, ਬਹੁਤੇ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ Software Engineer ਹਨ। ਤਸਵੀਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੋਚਣ ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦੇਵੇਗੀ, ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਕਾਬਿਲ ਹਨ, IT ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਲਈ।ਪੰਜਾਬੀ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ, ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਐਸੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਹੀਲੇ ਪੈਦਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਸੇ IT ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਸੋਚੇ ਨਹੀਂ। ਸ਼ਾਇਦ ਪੰਜਾਬੀ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ। ਕਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਕੋਈ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਚੁਣਿਆ, ਕੋਈ ਪਿੰਡ ਨਹੀਂ ਚੁਣਿਆ।
ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਕੰਮ ਦੇਣ ਲਈ ਤਰਜੀਹ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਪੰਜਾਬ ਹੁਣ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ Hardcore ਕੋਡਿੰਗ (Coding), ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਸਾਫ਼ਟਵੇਅਰ ( Software), Websites, ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ Designing ਅਤੇ IT ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ। ਵੱਡੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ, ਬੰਗਲੌਰ, ਨੌਕਰੀਆਂ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨਾਲ ਰਾਬਤਾ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੰਮ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ IT ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ "Outsourcing" ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਫੇਰ ਲੋਕਲ ਕੰਪਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਣਗੇ। NRI ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਦਿੱਲੀ ਬੰਗਲੌਰ ਤੋਂ IT ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ IT ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕੰਮ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਪੂਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਵਾਲਿਟੀ ਕੰਮ ਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਖ਼ਰੇ ਉਤਰਨਗੇ।
ਆਓ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ "Agriculture" ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ "IT Villages" ਤੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਪ੍ਰਾਂਤ ਬਣਾਈਏ।
19 ਜੁਲਾਈ 2022
ਘਰਦੇ ਵਧੀਆ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਬੱਚੇ ਕੁੱਝ ਕਰ ਪਾਏ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਇਆ। ਇਹੋ ਸੋਚ ਹੈ ਸਾਡੀ। ਪਰ ਹੈ ਸਭ ਕੁੱਝ ਇਸ ਸੋਚ ਤੋਂ ਉਲਟ। ਬੱਚੇ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤੀ ਹੋਣ ਤੇ ਘਰਦਿਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਨੇਕਾਂ ਬੱਚੇ, ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਖਿਡਾਰੀ, ਅਫ਼ਸਰ, ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸਭ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਲਗਨ, ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਬਦਲਾਵ ਆਇਆ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਂ ਬਾਪ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਹੀਂ, ਪਹਿਲਾਂ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਘਰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੱਦ ਪੁਗਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ .. ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਝਾਤ ਮਾਰੋ ਕੀ ਮੈਂ ਜਾਨ ਲਗਾ, ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ?? ਤੁਹਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਸਿਖ਼ਰ ਤੇ ਘਰਦਿਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਦਾ ਬਦਲਾਵ ਟਿਕਿਆ ਹੈ..., ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਢਾਲ (shield) ਬਣੇ ਰਹਿਣਗੇ। ਉਹ ਤੁਹਾਡੀ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਦੀ ਕੀਮਤ ਤੇ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗਵਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ।
19 ਜੁਲਾਈ 2022
ਮਾਂ ਦਾ ਜਨਮਦਿਨ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਰਹੀ। ਪਰ ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਇੰਨੇ ਇਮਤਿਹਾਨ ਲੈ ਕੇ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਹਾਂ, ਕਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮਾਂ ਨੂੰ ਦੁਗਣੀ ਜਾਨ ਲਾਉਣੀ ਪੈ ਰਹੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਮਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਸੁਣ ਸਕੇ, ਮੈਨੂੰ ਪਲ ਪਲ ਪਿਆਰ ਕਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੇ। ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨਿਖਾਰਨ ਦਾ ਸ਼ੌੰਕ ਹੈ। ਮੈਂ ਤੇ ਅਜੇ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਕਮਰਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਾ ਕੇ ਦੇ ਸਕੀ ਤੇ ਦੇਖੋ ਮਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਵੀ ਰਾਣੀ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ ਪਾਲਿਆ ਹੈ, ਬਾਜ਼ਾਂ ਵਾਂਗ ਅਸਮਾਨ ਛੂਹਣਾ ਸਿਖਾਇਆ ਹੈ.. ਮਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ ਸੀ ਮੈਂ .. ਮਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਮੈਂ.. ਮਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਸੀ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਸੋਚ ਵਰਗੀ ਬਣਾ.. ਮੇਰੀ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਹੈ ਕਿਓਂ ਕਿ ਮਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਦੱਬ ਕੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ .. ਮਰਜ਼ੀ ਦੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਮੇਰੀ ਹੁਣ .. ਮਾਂ ਅਰਾਮ ਵੱਲ ਵਧੀਏ.. ਬਹੁਤ ਥਕਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ.. ਸ਼ੁਕਰੀਆ .. ਜਨਮ ਦਿਨ ਮੁਬਾਰਕ।
17 ਜੁਲਾਈ 2022
ਕਿਵੇਂ ਲਈਏ ਫ਼ੈਸਲਾ ? ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਠ ਕੇ, ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣੋ। ਅੰਦਰੋਂ ਤੁਹਾਡੀ ਰੂਹ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਹਰ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇਂਦੀ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਆਦਤ ਹੈ ਉਹਨੂੰ ਨਾ ਸੁਣਨਾ ਅਤੇ ਰੌਲੇ ਗੌਲੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ। ਰੱਬ ਨੇ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਮੁਕੰਮਲ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਦਿਲ ਤੋਂ ਆਈ ਅਵਾਜ਼ ਵਾਲੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਲੈ ਕੇ ਕਦੇ ਪਛਤਾਵਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਸਗੋਂ ਇਨਸਾਨ ਖੁਸ਼ੀ ਵੱਲ ਚਾਰ ਕਦਮ ਵੱਧਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਸ ਦਾ ਖ਼ੁਦ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਦਿਲ ਰੂਹ ਸਭ ਇੱਕ ਹੀ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਲੈੰਦੀ ਹਾਂ.. ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਇਹ ਵਾਰ ਵਾਰ ਕਹਿਣਾ ਹੈ.. ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣ.. ਜੋ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਉਹ ਕਰ। ਇਹ ਰੱਬੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਦੇ ਵੀ ਗਲਤ ਰਸਤੇ ਨਹੀਂ ਲੈ ਕੇ ਜਾਏਗੀ। ਗਲਤ ਹੋ ਵੀ ਜਾਏ ਸਾਡਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੁੱਝ ਚੰਗਾ ਛੁਪਿਆ ਹੋਵੇਗਾ। ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣ ਕੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ, ਕੰਮ ਦੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਲਓ। ਤੁਹਾਡੀ ਰੂਹ ਤੋਂ ਵੱਧ ਚੰਗੀ ਸਲਾਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਾਹਰਲਾ ਬੰਦਾ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ। ਵਕਤ ਲਓ ਪਰ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਮਾਪਦੰਡ ਤੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਖ਼ੁੱਦ ਲਓ। - ਮਨਦੀਪ
16 ਜੁਲਾਈ 2022
ਜਦ ਬੀਤ ਗਏ ਸਾਲਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਇਹੀ ਦਿਸਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਅਤਿਅੰਤ । ਕਦੇ ਦਿਨ ਰਾਤ ਹਨ੍ਹੇਰ ਸਵੇਰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਉਤਾਰ ਚੜ੍ਹਾਅ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਿਸੇ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਦੁਖਾਇਆ, ਸਗੋਂ ਸਮਝਿਆ, ਇਹੀ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਹੈ । ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਤੋਂ, ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਸਾਥ ਤੋਂ ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਨੇ ਸਦਾ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਉਤਸ਼ਾਹ ਕਾਇਮ ਰੱਖਿਆ। ਇਕੱਲੇ ਹੀ ਇੰਨੀ ਜੀਅ ਜਾਨ ਲਗਾਓ, ਜਦ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਵਾਲਾ ਫੇਰ ਵੀ ਪੁੱਛੇ ਕਿ “ਤੂੰ ਕੀਤਾ ਕੀ??” ਤਾਂ ਕਿਰਤ ਦੀ ਤਹਿ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਜਵਾਬ ਦਿਓ - ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ
10 ਜੁਲਾਈ 2022
ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਓਰੇਗਨ ਦੇ ਪਹਾੜ ਖੂਬ ਲੱਗਦੇ ਸਨ ਮੈਨੂੰ। ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੋ ਵਾਰ ਕਈ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਲਈ ਜਾਣਾ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਇਹ ਪਹਾੜ, ਝਰਨੇ ਵੀ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਮੈਨੂੰ। ਪਰ ਨਹੀਂ ਉਹ ਤਾਂ ਮਨ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਸਭ ਕੁੱਝ ਖੋਹਣ ਲਈ ਬੈਠੇ ਸਨ।
ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਸਾਥ ਦੀ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਰੱਜ ਕੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾ ਰਹੀ ਹਾਂ।
ਹੋ ਸਕਦਾ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਮੋਹ ਦੀ, ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਜੁਨੂੰਨ ਦੀ, ਰਿਸਕ ਲੈਣ ਦੀ, ਆਪਣੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਖ਼ੁਦ ਲੈਣ ਦੀ, ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਰੱਬ ਮੰਨਣ ਦੀ ਮਾੜੀ ਆਦਤ ਹੋਵੇ.. ਪਰ ਇਹ ਜੋ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮੋੜ ਤੇ ਅੱਧ ਵਿਚਾਲੇ ਛੱਡਣਾ, ਜ਼ਿੱਦੀ ਦੂਰੀਆਂ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਇਹ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਔਰਤ, ਇੱਕ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਲ ਪਲ ਮਾਰਦਾ, ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਮਾਂ ਬਣਨ ਦੀ ਭਾਵਨਾ, ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦਾ ਵੀ ਖੁਲ੍ਹੇਆਮ ਕਤਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੁੱਖਦਾਈ ਮੰਨਾਂਗੀ ਮੈਂ ਇਸ ਨੂੰ। ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਉਮਰ ਐਸੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅੰਦਰੋਂ ਅਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮਾਂ ਬਣੇ। ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਉਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ, ਕੱਚ ਫ਼ਰਸ਼ ਤੇ ਡਿੱਗੇ ਵਾਂਗ ਚਕਨਾਚੂਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਕਿ ਇਹ ਦਿਨ ਕਿਓਂ??
ਵਿਦੇਸ਼ ਦੇ ਫ਼ਿਤੂਰ ਵਾਲੇ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅਣਜਾਣੇ ਵਿੱਚ ਕੀ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਵਿਦੇਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਥੋੜੀ ਹੈ, ਪਰ ਵਾਅਦਾ ਕਰਕੇ ਵਾਪਿਸ ਨਾ ਆਉਣਾ ਗਲਤੀ ਹੈ। ਵਿਦੇਸ਼ ਤੇ ਪੈਸੇ ਦੀ ਆੜ ਵਿੱਚ ਬੇਵਜਾਹ ਹੋਰ ਦੋਸ਼ ਲਾਉਣਾ ਗਲਤੀ ਹੈ। ਮਨ ਬਦਲ ਲੈਣਾ ਗਲਤੀ ਹੈ। ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰ ਲੈਣਾ ਗਲਤੀ ਹੈ। ਦੱਸ ਸਾਲ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਲਟਕਾ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਗਲਤੀ ਹੈ। ਰਿਸ਼ਤੇ ਪੈਸੇ ਅਰਾਮ ਅੱਗੇ ਫਿੱਕੇ ਪੈਣਾ ਗਲਤੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਦਾ ਵੀਜ਼ਾ ਨਾ ਲਗਵਾਉਣਾ ਗਲਤੀ ਹੈ। Priorities ਤਰਜੀਹਾਂ ਬਦਲ ਲੈਣੀਆਂ ਗਲਤੀ ਹੈ। ਦੋਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਵੀ ਰਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਪਰ ਜ਼ਿੱਦ ਕਰਨਾ ਗਲਤੀ ਹੈ। ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਪਾਲੀਆਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਰੁਵਾਉਣਾ ਗਲਤੀ ਹੈ।
ਪਰ ਗਲਤ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਸਭ ਨੂੰ ਜਿਊਣ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈ ਇੱਥੇ , ਮਨ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ। ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਰਹਿਣਾ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਹੈ। .. ਫੇਰ ਕਹਿੰਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਨਾ ਕਹੋ। ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਜੀ… ਅਸੀਂ ਹਾਰ ਗਏ ਹਾਂ।
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਸ਼ਾਇਦ ਦੁੱਖ ਦੇਂਦੀ ਹੋਵੇਗੀ, ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੁੱਝ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਚੈਨ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ। ਮੇਰੇ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਦਲਾਖੋਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸਿਖਾਈਆਂ।
ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਇਹ। ਔਰਤਾਂ ਤੇ ਮਰਦਾਂ ਦੋਨਾਂ ਦੀ, ਕੱਲੀ ਮੇਰੀ ਨਹੀਂ। ਆਪਣਾ ਪੰਜਾਬ ਚੁਣੋ - ਮਨਦੀਪ
09 ਜੁਲਾਈ 2022
ਤਾੜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਦੋਨੋ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਵੱਜਦੀ ਹੈ। ਇਹਦਾ ਵੀ ਕਸੂਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਪਰ ਕਈ ਤਾੜੀਆਂ, ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਅਤੇ ਜ਼ੋਰਾਂ ਨਾਲ ਮਾਰ ਕੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ਼ੋਂ ਟੁੱਟਣ ਦਾ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੀ ਵੀ ਇਹੀ ਸੋਚ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਲੱਖਾਂ ਔਰਤਾਂ ਲਈ, ਲੱਖਾਂ ਮਰਦਾਂ ਲਈ.. ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ, ਪਤੀ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ। ਕਿਸੇ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਉਣਾ, ਠੀਕ ਗਲਤ ਦਾ ਠੱਪਾ ਲਾਉਣਾ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਨਾਸਮਝੀ ਹੈ। ਕਿਉਂ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਅਜਿਹੇ ਪੱਥਰ ਦਿਲ ਲੋਕ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਜਿੱਤ ਹੀ ਇਹ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛੱਡਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਸਮਝਦੇ ਹਨ, ਕੋਈ ਤਗ਼ਮਾ। ਵਿਆਹ ਇੱਕ ਵਿਵਸਥਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਠੀਕ ਬਹਿਤਰ ਕਰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਨੋਕ ਝੋਕ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਕਈ ਲੋਕ ਸਿਰਫ ਅਗਲੇ ਨੂੰ ਅਧੀਨ ਕਰ ਖੁਦ ਅਜ਼ਾਦੀ ਮਾਨਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਤੇ ਮਰਦ ਦਾ ਸਾਥੀ ਬਣਨਾ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਨਹੀਂ।
ਮੈਂ ਬੜਾ ਚੰਗਾ ਜੀਵਨ ਬਿਤਾਇਆ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਅਤਿਅੰਤ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਂ ਪਿਓ ਮਿਲੇ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ, ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਿੰਝ ਸਿੰਝ ਘਣ ਛਾਂਵਾਂ ਬੂਟਾ ਬਣਾਇਆ। ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿਣ ਦੇ ਫੈਸਲੇ, ਇੱਥੇ ਘਰ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਅਤੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਖ਼ੁਦ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਕਦੀ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਜਿੱਤ ਸਕਿਆ। ਹਾਰ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤੁਸੀਂ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰਦੇ ਵੀ, ਜ਼ਿੱਦ ਅੱਗੇ।
ਤੇ ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਚੰਗੀ ਬੇਟੀ, ਚੰਗੀ ਭੈਣ, ਚੰਗੀ ਸਹੇਲੀ, ਚੰਗੀ ਮਾਂ,ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਚੰਗੀ ਨੂੰਹ ਵੀ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹੋ, ਪਰ ਚੰਗੀ ਪਤਨੀ ਨਹੀਂ।
ਹਰ ਵਾਰ ਤੁਹਾਡਾ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ। ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਬੋਝ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਓ।
- ਮਨਦੀਪ
08 ਜੁਲਾਈ 2022
ਕਿਸੇ ਦੇ ਛੱਡ ਜਾਣ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਹਾਰ ਥੋੜਾ ਜਾਂਦੇ ਹੋ। ਮਰਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋ, ਮੁੱਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋ। ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। ਕਿਸੇ ਅੱਗੇ ਝੁੱਕ ਜਾਣ ਨਾਲ ਵੀ ਜੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸਮਝੋ ਤੁਹਾਡੇ ਮਰ ਕੇ ਮੁੜ ਜਨਮ ਲੈਣ ਦਾ ਵਕਤ ਹੈ। ਨਵੇਂ ਇਨਸਾਨ ਨਵੀਂ ਆਤਮਾ ਨਵੀਂ ਜੀਵਨ ਜਾਚ। ਮਰਨਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੈ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਮਰ ਕੇ ਮੁੜ ਜਨਮ ਲੈਣਾ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ …
ਜਦ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ ਹੱਲ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕੱਟੀ ਗਈ ਲੱਤ ਵਾਂਗ। ਇਸ ਜਹਾਨ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਕੱਟੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਐਵਰਸਟ ਵਰਗੀਆਂ ਉੱਚ ਚੋਟੀਆਂ ਸਰ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ।
ਔਰਤਾਂ ਸਿਰ ਉਠਾ ਕੇ ਜਿਊਣ.. ਮਰ ਮਰ ਕੇ ਨਹੀਂ। ਆਪਣਾ ਆਪ ਸਭ ਕੁੱਝ ਵਾਰ ਕੇ, ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਅਕਸਰ ਵਿਰੋਧ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਦੁੱਖ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਛੱਲੀ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਨੇ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜੰਗ ਲੜ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਔਰਤ, ਮੁਕਾਬਲਾ ਬਾਹਰ ਕੀ ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਤੁਹਾਡਾ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਪ ਤੋਲ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨਾ ਬਣੋ। ਕਿਸੇ ਅੱਗੇ ਵੀ ਹੱਥ ਨਾ ਅੱਡ ਰਹੀ ਔਰਤ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਅਲੱਗ ਹੈ। ਉਹ ਜਦ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵੀ ਅਧੀਨ ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਹ ਅਕਸਰ ਇਕੱਲੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਇਕੱਲੇ ਨਹੀਂ… ਚਾਹੇ ਮਰਦ ਹੋ ਜਾਂ ਔਰਤ! ਮਨਦੀਪ
- ਮਨਦੀਪ
22 ਜੂਨ 2022
ਸਭ ਨਾਲ ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਪਰ ਕਈ ਵਾਰ ਦੁੱਖਾਂ ਦਾ ਪਹਾੜ ਟੁੱਟ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਸਾਨੂੰ ਅੰਬ ਦੀ ਗਿਟਕ ਵਾਂਗ ਫਾਲਤੂ ਸਮਝਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਵਗ੍ਹਾ ਕੇ ਸੁੱਟਿਆ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੱਲੇ ਫਾਲਤੂ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਢੇਰ ਤੇ ਪਏ ਹੋ… ਇਕੱਲਿਆਂ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਵੀ ਉਮੀਦ ਭਰਿਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ.. ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਲ਼ੋਸਣ ਦੀ, ਪਾਣੀ ਪਾਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਨਾ ਰਹੋ। ਹਰ ਰੁੱਖ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਨਹੀਂ ਲਾਇਆ। ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਰੱਬ ਦੇ ਲਾਏ ਰੁੱਖ ਵਾਂਗ ਪੁੰਗਰਨਾ ਹੈ ਇੱਕ ਦਿਨ.. ਆਪੇ ਮੀਂਹ ਪਾ ਦੇਣਾ ਹੈ, ਆਪੇ ਧੁੱਪ ਕਰ ਦੇਣੀ ਹੈ ਰੱਬ ਨੇ। ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਸ਼ਾਲ, ਵੱਧ ਛਾਂਦਾਰ ਰੁੱਖ ਬਣਨ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੱਲਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਐਸਾ ਰੁੱਖ ਜੋ ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੇ ਸੁੱਟੀ ਹੋਈ ਗਿਟਕ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਕਈ ਪੰਛੀਆਂ ਦਾ ਘਰ ਹੈ, ਕਈ ਰਾਹਦਾਰੀਆਂ ਲਈ ਛਾਂ ਤੇ ਕਈਆਂ ਦਾ ਭੋਜਨ! ਅਤੇ ਇਸ ਰੁੱਖ ਦੇ ਫਲਾਂ ਦੇ ਰੁੱਖ ਬਣਨ ਤੇ, ਬਦਲਾਵ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ… ਰੱਬ ਦੇ ਰੰਗ ਨੇ ਇਹ। ਇਹ ਜਿਸ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੁੱਟਿਆ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਸਮਝ ਦੇ ਵੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। “ਰੁੱਖ” ਬਣਨਾ ਹੈ ਅਸੀਂ ! - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ ( ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ, ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ)
19 ਜੂਨ 2022
ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜਿਵੇਂ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਪਿਆਰ ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਓਵੇਂ ਹੀ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਔਰੰਗਾਬਾਦ ਤੋਂ 35 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਸਥਿਤ ਪਿੰਡ ਦੋਨਵਾੜਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਿਆ। ਸ਼੍ਰੀਰਾਮ ਨਾਰਾਯਣਨ ਜੀ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿੰਡ ਦੋਨਵਾੜਾ ਜਾ ਕੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ। ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਟੋਪੀ ਪਹਿਨਾ ਕੇ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ।
ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨਾਲ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੀ IT ਬਾਰੇ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ IT ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਭਵਿੱਖ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਆ।
ਸ਼੍ਰੀਰਾਮ ਨਾਰਾਯਣਨ ਜੀ ਨੇ ਇਹ ਪਿੰਡ ਗੋਦ ਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਕੰਪਨੀ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਅਨੇਕਾਂ ਕਾਰਜ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਪਿੰਡ ਦੀ ਸਾਫ ਸਫਾਈ, ਗੰਦੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਨਿਕਾਸ ਦੇ ਕਾਰਜ, ਵਾਟਰ ਟਰੀਟਮੈਂਟ ਪਲਾਂਟ ਆਦਿ। ਹੁਣ ਉਹ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੀ IT ਦੇ ਮਾਡਲ ਨੂੰ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੂਨਵਾੜਾ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਵਧੀਆ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਸਕੇ।
ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਕੰਮ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਆਉਣ ਦੀ ਵੀ ਇੱਛਾ ਜਤਾਈ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਿਹਨਤੀ ਹਨ, ਬਸ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਦਿਸ਼ਾ ਦਿਖਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
16 ਜੂਨ 2022
ਮਰ ਮਰ ਕੇ ਮਨਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਬਰਬਾਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਪਿੱਛਾ ਛੁਡਾ ਰਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਕਈ ਵਾਰ ਝੁੱਕ ਝੁੱਕ ਕੇ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਵੀ ਆਪਣਾ ਆਪ ਸੁੱਟ ਲੈੰਦੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਹੀ ਤੇ ਚੰਗਾ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸਵਾਰਥ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਅਸਲ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਉਹੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਸਵਾਰਥ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਕਹੇ। ਪਿਆਰੇ ਅਤੇ ਨਿਮਰ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸੁਭਾਅ ਤੇ ਮਾਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਸ਼ਹਿਦ ਵਰਗੇ ਬੋਲ, ਕੋਮਲ ਅਤੇ ਸਾਫ਼ ਦਿਲ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਦਿਲ ਜਿੱਤ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਮੋੜ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਐਸੇ ਜੰਜਾਲ ਵਿੱਚੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢੋ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਮੰਨਣਾ ਪਇਗਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਰੱਬ ਨਹੀਂ, ਰੱਬ ਦਾ ਬਣਾਇਆ ਇੱਕ ਸਿਰਫ਼ ਕਣ ਹੋ, ਜੋ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕਦਾ। ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੇ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਲੋਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਨਾਸਮਝ ਸਮਝਣਗੇ। ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਿਆਰੇ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਇਹ ਮੰਨਣਾ ਪਵੇਗਾ ਕਿ ਉਹ ਮੋਹ ਨਾਲ ਵੀ ਕਿਸੇ ਜ਼ਿੱਦੀ ਅਤੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਾ ਸਮਝਣ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਚੁਣੋ ਜੋ ਪਿਆਰ ਦੇ ਬਦਲੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ, ਇੱਜ਼ਤ ਦੇਣ.. ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਦੇਣ। ਰੱਬ ਦੇਖੋ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਯਾਦ ਕਰੋ ਕਿੰਨਾ ਬੇਅੰਤ ਹੈ.. - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
15 ਜੂਨ 2022
ਬਿਨ੍ਹਾਂ “ਵਿਸ਼ਵਾਸ” ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਵਧਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਕਿਸੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਤੋਹਫ਼ੇ ਵਾਂਗ ਹੈ। ਤੇ ਜਿਸ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਸ ਲਈ “ਮਾਣ” ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਈ ਵਾਰ ਘਰੋਂ ਹੀ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ “ਕਿਸੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ”। ਐਸੀ ਸੋਚ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਅਗਲਾ ਕਦਮ ਪੁੱਟਣ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੀ, ਤੇ ਅਸੀਂ ਸਦਾ ਖੂਹ ਦੇ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪਾ ਲੈੰਦੇ ਹਾਂ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਟੁੱਟਦੇ ਵੀ ਹਨ, ਦਿਲ ਦੁੱਖਦੇ ਵੀ ਹਨ। ਪਰ ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਲਈ ਚਾਹੇ ਨਿੱਜੀ ਚਾਹੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਨਰ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ ਤੇ ਪੂਰਾ ਕਰੋ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਕਰੋ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਜਾਂ ਚਿੱਟਾ ਜਾਂ ਕਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੋੜਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਵੀ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਜਿਗਰਾ ਲੈ ਕੇ ਚੱਲੋ… ਜਲਦ ਇਸ ਤੇ ਹੋਰ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ… - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
14 ਜੂਨ 2022
ਇਕੱਲੇ ਚੱਲਣਾ ਕਾਫ਼ੀ ਔਖਾ ਹੈ, ਪਰ ਇੰਝ ਹੀ ਨਵੇਂ ਰਾਹ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਐਸੇ ਰਾਹ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਤੇ ਕਦੇ ਨਾ ਕੋਈ ਤੁਰਿਆ ਹੋਵੇ। ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਤੁਸੀਂ ਅਲੱਗ ਹੋ ਭੀੜ ਵਿੱਚੋਂ, ਵੱਖ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ, ਤੇ ਇਹ ਵੀ ਤੇ ਹੈ ਰਾਹ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਜੁਟੀ ਵੀ ਖ਼ੁਦ ਹਾਂ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਪਹਿਲੀ IT ਕੰਪਨੀ। ਜਿੱਥੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ ਨੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਯਕੀਨ ਨਾ ਕੀਤਾ, ਤੇ IT ਦੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਅਤੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਰੱਖਿਆ। ਅੱਜ ਦੁਨੀਆਂ ਸੋਚ ਰਹੀ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ IT ਪਿੰਡ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਨ ਲਈ। ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਜਲਦ ਚੰਗੀ ਨੀਤੀ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਿ ਬਾਹਰੋਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਇੱਥੇ ਡੇਰੇ ਲਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ IT ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ। - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ Bhagwant Mann
09 ਜੂਨ 2022
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਮਾਪੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਈਰਖਾ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਲੈਣਾ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ। ਤਕਰੀਬਨ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਅਹਿਸਾਨ ਕਰਨ ਤੇ ਜਤਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ। ਮਾਪੇ ਕਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਬਣਾਇਆ, ਮਾਣ ਨਹੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ। ਸਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਚਮਕਾ ਕੇ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ - ਬੱਚਾ ਸਾਡਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਬਹੁਤ ਲਾਇਕ। ਔਰਤ ਮਰਦ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਹੌਂਸਲੇ ਨਾਲ਼ੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਕਰ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਭ ਤੋ ਨੇੜ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਵੀ ਇਹੀ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲੇਗਾ - ਇੰਨਾਂ ਖਪਨ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਜਾਓਗੇ ਬਹੁਤ ਖ਼ਾਸ ਵੀ ਸਾਥ ਛੱਡ ਜਾਣਗੇ। ਤੁਸੀਂ ਸੂਰਜ ਹੋ ਜੋ ਖ਼ੁਦ ਤੱਪਦਾ ਸੜਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਜਹਾਨ ਨੂੰ ਭਰਪੂਰ ਰੌਸ਼ਨੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਕੋਈ ਸੂਰਜ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਖਲੋ ਸਕਦਾ। ਤੱਪਦੀ ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗਾ ਮਿਹਨਤੀ ਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਖਲੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝ ਸਕਦਾ। ਰਾਹ ਬਣਾਉਣੇ ਨੇ ਅਸੀਂ .. ਕਦੇ ਖ਼ੁਦ ਦੇ ਹੌਂਸਲੇ ਤੋਂ ਹਾਰਨਾ ਨਹੀਂ, ਉਸ ਨਾਲ਼ੋਂ ਵੱਧ ਜਾਨ ਲਗਾਉਣੀ ਹੈ।ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਇਕੱਲੇ ਨਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ, ਸੂਰਜ ਬਣੋ, ਆਪਣੀ ਚੰਗਿਆਈ ਨਾਲ, ਚੰਗੀ ਸੋਚ ਨਾਲ, ਮਿਹਨਤ ਤੇ ਕਿਰਤ ਨਾਲ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰ ਦਿਓ ਇਸ ਜਹਾਨ ਨੂੰ। - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
05 ਜੂਨ 2022
ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ “ਕਿਰਤ” ਦੇ ਤੇ “ਰੱਬ ਰੂਪੀ ਕਿਰਤੀਆਂ” ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਵੋ। ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਗਰੀਬ ਨਹੀਂ ਹੋ ਚੱਲਿਆ ਤੇ ਕੋਈ ਸ਼ਾਹ ਨਹੀਂ ਬਣ ਚੱਲਿਆ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ। ਹੱਸ ਖੇਡ ਕੇ, ਹੱਕ ਦੀ ਕਮਾ ਕੇ, ਸਭ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਓ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਘੜੀ ਦਾ ਵੀ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ।
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
05 ਜੂਨ 2022
ਅੱਜ ਉੱਠਦਿਆਂ ਹੀ ਸਵੇਰ ਵਿੱਚ "ਬਰਕਤ" ਸੀ। ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਕੱਲ ਸ਼ਾਮ, ਜਦ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਵਿਚ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਇਹ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਖਰੀਦੀ, ਪਰ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਨਾਮ ਅਤੇ ਰੰਗ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਕਰ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਹਨੂੰ ਦਫ਼ਤਰ ਤੋਂ ਘਰ ਲੈ ਆਈ। ਉਠਦਿਆਂ ਮੈਂ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਨੂੰ ਲੇਖਕ ਬਾਰੇ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਮੈਂ ਯਾਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਦੇ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਡਾਕ ਰਾਹੀਂ ਆਈ ਹੋਵੇ, ਕੁਝ ਵੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ। ਵਰਕੇ ਫਰੋਲਦੇ, ਕੁਝ ਕੁਝ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ:
"ਸੈਆਂ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ਨੇ
ਮੀਲਾਂ ਦੀਆਂ ਦੂਰੀਆਂ ਨੇ
ਔਖੇ ਭਾਵੇਂ ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਦੇ ਰਾਹ
ਦੇਖ ਤਾਂ ਸਹੀ ਤੂੰ
ਕੈਸਾ ਬਣਿਆ ਸਬੱਬ
ਬੰਦਾ ਸਾਹ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਭਰੀ ਜਾਵੇ ਸਾਹ "
ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਹਾਲ ਦੱਸਦੇ ਕਵੀ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ :
"ਸਾਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਸ਼ੌਂਕ ਵਲੈਤ ਦਾ
ਸਾਨੂੰ ਆਉਂਦੇ ਡਾਲਰ ਖ਼ਾਬ
ਅੱਜ ਕਿਓਂ ਬੇਗਾਨਾ ਜਾਪਦੈ
ਸਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੇਸ਼ ਪੰਜਾਬ"
89 ਸਫ਼ੇ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਮੈਨੂੰ, ਕਵੀ ਤਾਂ ਉਹ "ਕਰਨਜੀਤ ਕੋਮਲ" ਜਿਸ ਦੀ ਕਵਿਤਾ "ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਰੰਗ" ਗਾਣੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੈਂ 100 ਵਾਰ ਸੁਣ ਚੁਕੀ ਹਾਂ। 101 ਸਫ਼ੇ ਤੇ ਦੋਸਤ ਬਾਰੇ ਕੋਮਲ ਨੇ ਬਹੁਤ ਖੂਬ ਲਿਖਿਆ " ਮੈਂ ਉਦਾਸੀ ਦੇ ਸਿਖ਼ਰ ਤੋਂ ਛਾਲ ਮਾਰਨ ਹੀ ਲੱਗਦਾਂ - ਹੱਥ ਵਧਾ - ਉਤਾਰ ਲੈਂਦੇ ਨੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਜਸ਼ਨ ਵਿਚ "
ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ਇੱਕ ਪਿਆਰੀ ਕਿਤਾਬ ਹੈ !
ਮੰਮੀ ਜਦ ਸਵੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਏ, ਮੇਰੇ ਕੁੱਝ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ “ ਮੈਂ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਇਹ ਕਿਤਾਬ”। - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
02 ਜੂਨ 2022
ਜਦ ਤੁਸੀਂ ਚੰਗਿਆਈ ਦੇ ਰਾਹ ਤੁਰਦੇ ਹੋ, ਨਿਮਰ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਸਿਖ਼ਰ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਸੁਭਾਵਿਕ ਹੈ ਕਈਆਂ ਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ਼ੋਂ ਉੱਖੜ ਜਾਣਾ।ਇਮਾਨਦਾਰ, ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ, ਮੁਆਫ਼ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ। ਕਿਓਂ ਕਿ ਚੰਗਿਆਈ ਦੇ ਰਾਹ ਤੁਰਨਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ, ਤਕਲੀਫ਼ ਦੇ ਹੈ ਪਰ ਸਕੂਨ ਬਹੁਤ। ਬਿਲਕੁਲ ਜਿਵੇਂ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣਾ ਪਾਲਣਾ, ਤਕਲੀਫ਼ ਦੇ ਹੈ, ਔਖਾ ਹੈ.. ਪਰ ਉਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਕੂਨ ਵੀ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ। ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਵੀ ਠੀਕ ਗਲਤ ਨਹੀਂ। ਸਿਰਫ਼ ਸੋਚਣ ਦਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਹੈ। ਨਾਲ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੀ ਤਰੱਕੀ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰਿਣੀ ਰਹੋ। ਤੇ ਛੱਡ ਜਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਰੱਬ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਸਮਝੋ। ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ.. ਅੱਗੇ ਵਧੋ। ਕਿਤੇ ਵੀ ਰੁਕਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਨਾ ਲਓ.. - ਮਨਦੀਪ
29 ਮਈ 2022
ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਸਿੰਬਾਕੁਆਟਜ਼ ਦੇ ਤਿੰਨ ਦਫ਼ਤਰਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅੱਜ ਪਿੰਡ ਝਬਾਲ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਤਰਨ ਤਾਰਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਕ ਹੋਰ ਨਵਾਂ ਦਫ਼ਤਰ ਖੁੱਲ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਅੱਜ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਕੀਤਾ। ਸਿੰਬਾਕੁਆਟਜ਼ ਦਾ ਇਕ ਵਿੰਗ ਸਿੰਬਾਕੋਰਸ ਪਿੰਡ ਝਬਾਲ ਵਿਚ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਗਿਆ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਕੰਪਿਊਟਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਿਤ ਖ਼ਾਸ ਕੋਰਸ ਕਰਵਾਏ ਜਾਣਗੇ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ SimbaQuartz ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ IT ਕੰਪਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲਣ ਵਿੱਚ ਅਸਾਨੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਮੇਰਾ ਇਹ ਸੁਪਨਾ ਹੈ ਕਿ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਾਂਗ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਅਨੇਕਾਂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ IT ਕੰਪਨੀਆਂ ਹੋਵਣ। ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਾ ਪਵੇ ਅਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਹਾਲਤ ਬਹਿਤਰ ਹੋਵੇ।
26 ਮਈ 2022
ਅੱਜ ਪੇਂਡੂ ਵਿਕਾਸ ਤੇ ਪੰਚਾਇਤ ਮੰਤਰੀ Kuldeep Singh Dhaliwal ਜੀ, ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਰੂਰਲ ਡਿਵੈਲਪਮੈਂਟ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਖਹਿਰਾ ਜੀ, ਏ.ਡੀ.ਸੀ ਰਣਬੀਰ ਸਿੰਘ ਮੁਧਲ ਜੀ, ਡੀ.ਡੀ.ਓ ਜਤਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਬਰਾੜ ਜੀ ਅਤੇ ਡੀ.ਡੀ.ਪੀ.ਓ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਫ਼ਤਰ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ ਆਏ। ਸਾਡੇ ਵੱਲੋਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਚਲਾਈ ਜਾ ਰਹੀ IT ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ, ਟੀਮ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੋਂ, ਦੇਸ਼ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸੂਬਿਆਂ ਤੋਂ ਆ ਕੇ ਨੌਜਵਾਨ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਕੁਲਦੀਪ ਸਿੰਘ ਧਾਲੀਵਾਲ ਜੀ ਨੇ ਸਾਡੇ ਕੰਮਾਂ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅੱਗੇ ਸਾਥ ਦੇਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ।
ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਦ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਸਾਡੇ ਹੁਨਰ ਅਤੇ ਵਿਲੱਖਣ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮਾਡਲ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣਿਆ। ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਨੀਸ਼ ਸਿਸੋਦੀਆ ਜੀ ਸਾਡੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮਾਡਲ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਆਏ ਅਤੇ ਅਰਵਿੰਦ ਕੇਜਰੀਵਾਲ ਜੀ ਨੇ ਟਵੀਟ ਦੁਆਰਾ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਅੱਜ ਸਰਕਾਰ ਇਸ ਅਨੋਖੇ ਮਾਡਲ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅਮਲੀ ਜਾਮਾ ਪਹਿਨਾਉਣ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦੀ ਜਿੱਤ ਹੈ ਕਿ ਸਰਕਾਰ ਸਾਡੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮਾਡਲ ਨੂੰ ਏਨੀ ਮਹੱਤਤਾ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ।
ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ Bhagwant Mann ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਭੇਜੇ ਸਨਮਾਨ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ।
ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਥਾਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ IT ਕੰਪਨੀ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਅਹਿਮ ਫੈਸਲਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਲੱਖਾਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਮਿਲ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ ਅਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਵੱਸਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਆਸ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਵੀ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ IT ਕੰਪਨੀਆਂ ਖੁੱਲ੍ਹਣ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਵੀ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਵਧੀਆ ਨੌਕਰੀ ਦੁਆਰਾ ਕਮਾ ਸਕੀਏ। ਜੇਕਰ ਸਰਕਾਰ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ IT ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦੀ ਪਾਲਿਸੀ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾ ਸਕਾਂ।
26 ਮਈ 2022
ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬੋਝ ਸੀ ਇੱਕ ਇਹ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਮੁਕਾਮ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਫੀਸ ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ | ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦਿਆਂ ਵੇਖਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਦਿਆਂ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿ ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਕੇ ਰੱਖਦਿਆਂ | 2006 ਵਿੱਚ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਜਾਣ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਫਾਇਦਾ ਹੋਇਆ ਇੱਕ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਟੀਚਰ ਮਿਲੇ | ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਕਿ ਲੋਕਲ ਪੜ੍ਹ ਰਹੀ, ਬਲਕਿ ਇਹ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਮੈਂ ਭਾਰਤ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਹੈ | ਕਈਂ ਵਾਰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਵੀ ਉੱਪਰ ਨੰਬਰ ਲਏ। ਮੈਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਅਵਲ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਬਿਨ੍ਹਾ ਕਿਸੇ ਰੁਕਾਵਟ ਅਤੇ ਅਣਗਹਿਲੀ ਦੇ | ਮੈਂ ਕਦੇ ਲਾਈਬਰੇਰੀ ਵਿੱਚੋ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਹੀਂ ਲਈਆਂ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮੇਰੀਆਂ ਖ਼ੁਦ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ | ਬਲਕਿ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ-ਚਾਰ ਕਿਤਾਬਾਂ | ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਅਮੀਰ ਹੁੰਦੀ ਸੀ | ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ | ਮੈਂ ਹਰ ਸਮੈਸਟਰ ਵਿੱਚੋਂ ਵਧੀਆ ਨੰਬਰ ਲੈ ਕੇ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਅੰਤ ਸਮੈਸਟਰ ਵਿੱਚ ਮੈਂ 10/10 CGPA ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਸੀ।ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆਈ ਸੀ।
ਮੈਂ ਕਈਂ ਰਾਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੁੱਤੀ ਸੀ |ਮੈਂ ਬੱਸ ਰਾਹੀਂ ਸਫਰ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਕਦੀ-ਕਦੀ ਟਰੇਨ ਤੇ | ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬੜੀ ਭਾਗਸ਼ਾਲੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨੇ ਵਧੀਆ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਮਾਪੇ ਮਿਲੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਅਹਿਮਿਅਤ ਦਿੱਤੀ | ਉਹਨਾਂ ਕਦੀ ਮਨਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੀ ਕੁੱਝ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਆ | ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀ ਕੰਮ ਕਰੋ ਕੁੱਝ ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲੇਗਾ | ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਹਨ | ਮੈਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੌਰਾਨ ਮੇਰਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਦਿਲ ਜਿੱਤਣਾ ਸੀ | ਮੇਰੀਆਂ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ | ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਨ , ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਹਰ ਪਲ ਦਿਲ ਜਿੱਤਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਸੰਘਰਸ਼ ਮਨ ਕੇ, ਮੈਂ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਟੀਚਾ ਮਿੱਥਿਆ ਹੈ |
11 ਮਈ 2022
ਔਖੇ ਰਾਹ ਸਰ ਕਰਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਸੁਖਾਲੇ ਨਹੀਂ। ਕੀ ਮੇਰੇ ਰਾਹ ਸੌਖੇ ਸਨ? ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ ਪਿਆਰ ਵੰਡਣ ਨਾਲ, ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਮੁਸਕਰਾਉਣਾ, ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣਾ, ਪਰਵਾਹ ਕਰਨੀ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਤਣਾਅ ਸਾਰਾ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਲੈ ਲੈਣਾ, ਅਜਿਹੇ ਹੌਂਸਲੇ ਲਈ, ਖੁੱਦ ਮੌਤ ਦੀ ਸਿਖਰ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲ ਰਹਿਣ ਲਈ, ਬੁਜ਼ਦਿਲੀ ਦੀ ਅਖੀਰ ਤੋਂ ਮੁੜਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਨਾਲ ਜੀਓ, ਖੁਦ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਹੋਵੋ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਨੂੰ, ਡਰ ਨੂੰ, ਬੁਜ਼ਦਿਲੀ ਨੂੰ, ਜਦ ਵੀ ਨੇੜਿਓਂ ਵੇਖੋ ਤਾਂ ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਮੁੜ ਆਉਣਾ ਤੁਹਾਡੇ ਤਾਕਤਵਰ ਹੋਣ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ। ਚੰਦ ਦਿਲ ਚੀਰ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਫਰ ਤਹਿ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ! ਨਿਮਰ, ਸਭ ਨੂੰ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗੇ ਇਨਸਾਨ ਬਣੋ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਰਹੋ ..! ਹਾਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ... ਰੱਬ ਹੁੰਦਾ ਹੈ! - ਮਨਦੀਪ
11 ਮਈ 2022
ਅੱਜ ਦੀ ਸਵੇਰ ਦੀ ਸੈਰ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀ ਕਮਾਲ ਸੀ…
ਖੇਤ ਦੇਖੇ.. ਪਰਾਲ਼ੀ ਦੇ ਸੜਨ ਨਾਲ ਕਾਲੇ ਦਿੱਸ ਰਹੇ ਸਨ.. ਪਰ ਸੜ ਕੇ ਵੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਕਿੰਨੇ ਹਰੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਹੋ ਕੇ ਅਸ਼ ਅਸ਼ ਕਰਨਗੇ… ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਬਹੁਤ ਉਤਸ਼ਾਹ ਆਇਆ..
ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਤਿੰਨ ਮੱਝਾਂ ਲੈ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ ਤੇ ਰੁੱਕ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਜਦ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਆ ਰਹੀ ਤੇ ਕਿਹਾ “ਪੁੱਤ ਐਂਦੀ ਲੰਘ ਜਾਓ”। ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਲਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ.. ਇਸ ਲਈ ਪੁੱਤਾਂ ਜਿੰਨਾਂ ਅੱਜ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਸਕਤ ਬਲਵਾਨ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
ਇੱਕ ਪਿਆਰਾ ਜਿਹਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਜਿਹਾ ਬੱਚਾ ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਦੋਸਤ ਪਿੱਛੋਂ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ “ ਭਰਾ ਬਣਕੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਲੈ ਜਾ, ਓਏ ਓਏ… ਸਾਈਕਲ ਵਾਲਾ ਰੁੱਕ ਗਿਆ। ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਸਾਇਕਲ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਅਵਾਜ਼ ਮਾਰਨ ਵਾਲੇ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਬਿਠਾ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਭਾਰ ਢੋਂਹਦਾ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਐਕਟਿਵਾ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ ਆਉਂਦਿਆਂ ਵੇਖ ਦੋ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਰੁਕਣ ਲਈ ਹੱਥ ਦਿੱਤਾ, ਸਕੂਲੋਂ ਲੇਟ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ। ਐਕਟਿਵਾ ਵਾਲੇ ਨੇ ਵੀ ਬਿਠਾ ਲਿਆ ਤੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਹੜੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ… ਬੱਸ ਇੰਨਾ ਹੀ ਸੁਣਿਆ ਮੈਨੂੰ… ਮੇਰੀ ਸੈਰ ਵੀ ਖਤਮ। ਪਿੰਡ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕਮਾਲ ਦੇ ਨੇ .. - ਮਨਦੀਪ
09 ਮਈ 2022
ਇਹ ਜੋ ਇੱਕ ਦਿਨ, ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਜਾਂ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਅਸੀਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਉਹੀ ਸਾਨੂੰ ਸਫਲ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਕਈ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਛੁਪਾ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਗਲਤ ਸਿੱਖ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।
ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ, ਕੋਈ ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਦਾ ਬਹੁਤ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਦਿਨ ਰਾਤ ਗਲਤ ਖਾਣ ਪੀਣ ਦਾ ਪਰਹੇਜ਼, ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕੋਈ ਇਮਤਿਹਾਨ ਲਈ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੈਸਜ ਤੇ ਫੋਟੋ ਟੀ ਵੀ ਦੀ ਭੇਜ ਰਿਹਾ, ਮੇਰਾ ਮਨ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ। ਕੋਈ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਵਿੱਚ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਵੀ ਫ਼ੋਨ ਤੇ ਲੈਪਟੌਪ ਤੇ ਦਫਤਰ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਪਰ ਦਫ਼ਤਰ ਤੋਂ ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਸਗੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਸਭ ਦੀ ਬੱਸ ਕਰਾ ਗਿਆ।
ਐਸੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਬਚੋ… ਦੁਨੀਆਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ.. ਲੋਕ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਉਸ ਵੱਲ ਨਾ ਦੇਖੋ ਤੇ ਗਲਤ ਮਾਰਗ ਦਰਸ਼ਨ ਨਾ ਬਣੋ। ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਛੋਟਿਆਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਦੱਸੋ। ਅਤਿਅੰਤ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਹੀ ਮੁਕਾਮ ਹਾਸਿਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ …. - ਮਨਦੀਪ
09 ਮਈ 2022
ਦੁੱਖ ਬਹੁਤ ਹੈ ਕਿ ਕਈ ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਸਦਾ ਲਈ ਛੱਡ ਗਏ। ਕੋਈ ਦੁਨੀਆ ਛੱਡ ਜਾਵੇ ਤੇ ਦੁੱਖ ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ ਪਰ ਕੋਈ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਰਹਿ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛੱਡ ਜਾਵੇ, ਰੋਜ਼ ਮਰਨ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੰਝ ਹੀ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਮਰਦੇ ਹਾਂ ਢਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਕਰਕੇ, ਜੋ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਹਨ ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਛੱਡ ਜਾਣ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਦੁਨੀਆਂ ਆਪਣਾ ਆਪਣਾ ਜਿਊਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ .. ਜਾਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਹਿਲਾਂ ਅਗਲਾ ਝੁਕੇ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ। ਕਈ ਸਾਥੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਈਰਖਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਕਿਓਂਕਿ ਉਹ ਭੋਲੇ ਹਨ। ਕਈ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਰਹਿ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਂਗ ਮਿਹਨਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ.. ਤੇ ਬਹੁਤਾਤ ਨੂੰ ਖੁਦ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਸੱਚਮੁਚ ਬਹੁਤ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਹੈ, ਹਾਰ ਕੇ ਜੋ ਹੈ ਉਹ ਵੀ ਨਾ ਹੱਥੋਂ ਚਲਾ ਜਾਏ।
ਅਸਲ ਤਰੱਕੀ ਜਦ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੱਥੋਂ ਚਲਾ ਜਾਏ ਓਦੋਂ ਅਸੀਂ ਕਿੰਨੀ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਉਸ ਉੱਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੈ… ਹੌਸਲੇ ਬੁਲੰਦ ਅਤੇ ਪੈਸੇ ਦੀ ਹੋੜ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਕੇ.. ਦਾਇਰੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਕਰਦੇ ਹੋ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੋਵੇ .. ਤੁਹਾਨੂੰ ਐਸਾ ਜਨੂੰਨ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਐਸੇ ਰਾਹ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਰਾਹ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਨੇ ਤੇ ਮੰਜ਼ਲਾਂ ਵੀ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਨੇ।
ਚੰਗਿਆਈ ਕਦੇ ਨਾ ਛੱਡੋ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਛੱਡ ਗਏ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਰਹੋ। ਫੇਰ ਕਦੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਮਿਲਣ, ਵਾਪਿਸ ਆ ਜਾਣ ਤੇ ਕਹਿਣ “ ਤੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਏਂ” - ਮਨਦੀਪ
08 ਮਈ 2022
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬੁਰਾ ਕਹਿ ਕਹਿ ਕੇ, ਅਲੋਚਨਾ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਹਨ ਕਈ ਲੋਕ ਅਤੇ ਕਈ ਬੁਰਾਈ ਨੂੰ, ਕਿਸੇ ਲਈ ਮਨ ਵਿੱਚ ਉਪਜਦੀ ਅਲੋਚਨਾ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ-ਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਦੀ ਭੰਡੀ ਕਰਕੇ ਚਾਹੇ ਉਹ ਗਲਤ ਜਾਂ ਸਹੀ, ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨਾ ਅਕਸਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਫ਼ਿਤਰਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡਾ ਵਕਤ, ਤੁਹਾਡੀ ਊਰਜਾ ਬਰਬਾਦ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਅਸੀਂ, ਆਪਣੀ ਚੰਗਿਆਈ ਦੀ ਸਾਕਾਰਾਤਮਕ ਸੋਚ ਦੀ ਲੀਕ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਲੰਬੀ ਕਰਦੇ ? ਲੋੜ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਨਿਮਰ, ਨਜ਼ਰ-ਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਨੂੰ ਹੋਰ ਬਹਿਤਰ ਕਰਨ ਦੀ।
06 ਮਈ 2022
ਮੇਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਪਿਛਲੇ ਕੁੱਝ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਬੱਝ ਗਏ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਡਿਪਟੀ CM ਦਿੱਲੀ Manish Sisodia ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ Narendra Modi ਨਾਲ ਹੋਈ। ਬੜਾ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਸ਼ੋਰ ਵੀ ਸੀ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ? ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਮਨ ਹੈ ਅੱਜ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਤਜਰਬੇ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨ ਦਾ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਵਾਰ IIM ਵਰਗੇ ਉੱਚ ਪੱਧਰ ਦੇ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਗਈ, ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰਕੇ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਗਈ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਪਿਛਲੇ ਦੱਸ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਧਿਆਨ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਮਾਨਤਾ ਮਿਲੀ। ਬਲਕਿ ਹੋਰ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਦੇ ਘੇਰੇ ਬਣੇ ਰਹੇ।
ਮੇਰੇ ਦੱਸ ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਸਫਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਨਾ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਨਾ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਹਾਇਤਾ, ਨਾ ਕੋਈ ਪਾਲਿਸੀ ਨਾ ਕੋਈ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਰ ਰਹੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਵੀ ਸ਼ਲਾਘਾ। ਮੇਰਾ ਇਹ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ਤੇ ਬਹੁਤ ਯੋਗਦਾਨ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ, ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਕੋਲ ਸੀ ਸਭ ਇਸ ਕਾਰੋਬਾਰ ਤੇ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ। ਅੱਜ ਵੀ ਬੈਂਕ ਸਾਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦਾ ਕਿਓਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਜਾਇਦਾਦ ਨਹੀਂ। ਇਹੀ ਕੰਮ ਜੇ ਮੈਂ ਸ਼ਹਿਰ ਕਰਦੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਹੁੰਦਾ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੇ, ਆਸ ਪਾਸ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਵਰਗੀ ਮਨਦੀਪ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਵਧੀਆ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਮੌਕੇ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਓਹਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਵੀ ਜੋ ਸਰਕਾਰਾਂ ਪਿਛਲੇ ਦੱਸ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਰਹੀਆਂ ਓਹਨਾ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ, ਕਹਿਣ ਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਮੈਂ ਸਿਫ਼ਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਪਹਾੜ ਲੈ ਖੜ੍ਹੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਪੰਚਾਇਤੀ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਸੁਵਿਧਾ ਕੋਈ ਨੀਤੀ ਨਹੀਂ ਜਿਥੇ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਵਰਗਾ ਸੁਪਨਾ ਲਵੇ ਤੇ ਸੌਖਾ ਪੂਰਾ ਹੋ ਜਾਵੇ... ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਨੀਤੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਪੰਚਾਇਤੀ ਇਲਾਕਿਆਂ ਲਈ ਹੋਵੇ, ਪਿੰਡਾਂ ਲਈ ਹੋਵੇ !
06 ਮਈ 2022
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਮੁਕਾਮ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ, ਬਹੁਤ ਊਰਜਾ ( energy) ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ, ਸਾਕਾਰਾਤਮਕ ਹੋਣਾ, ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਊਰਜਾ, ਜੋਸ਼, ਰੋਜ਼ ਹੀ ਪਲ ਪਲ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਕਿੱਥੋਂ ਆਵੇਗਾ?
ਮਾਪੇ ਜਿਵੇਂ ਦੇ ਵੀ ਹੋਣ, ਜੋ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਪਹਿਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਜੋ ਰੂਹ ਤੋਂ, ਦਿਲੋਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਅੱਜ ਮੈਂ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਜੋ ਬੱਚੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਬਣਨਾ ਹੀ ਇਸ ਲਈ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਨਾਮ, ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਆਪਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਨਾਮ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਚਮਕਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ… ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋਸ਼ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕ ਸਕਦਾ। ਆਖਰ ਕਿਓਂ?
ਮਾਂ ਪਿਓ ਇਸ ਜਗਤ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਇਨਸਾਨ ਹਨ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ। ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲ ਜਾਣਾ ਵੀ ਖੁਸ਼ਨਸੀਬੀ ਹੈ। ਮਾਂ ਪਿਓ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਪਲ ਪਲ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਦ ਪਾਠ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਮੰਗਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਰ ਸਹੂਲਤ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਵੀ ਮਾਪੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕੀਮਤੀ ਸਾਲ, ਆਪਣੀ ਨੀਂਦ, ਆਪਣਾ ਚੈਨ, ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਕੁੱਝ ਵੀ ਔਲਾਦ ਤੋਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਉਹਨਾਂ ਲਈ। … ਸੋਚੋ ਅੱਜ ਉਹ ਕਿੰਨੇ ਸਫਲ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ, ਅਸੀਂ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਹਾਂ .. ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਸੇ ਹਾਂ। ਕੀ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਤਿਆਗ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹੋ, ਜੋਸ਼ ਤੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਸਕਦੇ?
ਪੈਸੇ ਦਾ ਅਰਾਮ ਦੇਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ, ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ, ਕੋਲ ਰਹਿਣ ਦਾ, ਵਧੀਆ ਮੁਕਾਮ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨ ਦਾ ਅਰਾਮ ਦਿਓ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ। ਜੋ ਬੱਚੇ ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੀ ਮਿਹਨਤ, ਤਿਆਗ, ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਸਾ ਲੈੰਦੇ ਹਨ.. ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਕੋਈ ਤਾਕਤ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਫਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ । ਦੁਆਵਾਂ ਦਾ ਸਮੁੰਦਰ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਤਾਕਤ.. ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੋ, ਅੱਜ ਤੋਂ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੇ ਹੋਰ ਨੇੜੇ ਹੋ ਜਾਓ.. ਸਫਲਤਾ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋ ਜਾਓਗੇ - ਮਨਦੀਪ
04 ਮਈ 2022
ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜਹਾਜ਼ ਤੇ ਦਿੱਲੀ ਲੈ ਗਈ। ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਬਿਲਡਿੰਗਾਂ ਵਾਲੇ ਦਿੱਲੀ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸਨ। ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਪਾਠ ਕਰਨ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਪਲ ਸੀ ਕਿਓਂ ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸੀ। ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ, ਹਰ ਅਰਾਮ ਪਾਪਾ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿਆਂ। ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇੱਕ ਧੇਲੀ ਰੁਪਈਆ ਮਿੱਟੀ ਦੀਆਂ ਬੁਗਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜੋੜ ਜੋੜ ਕੇ, ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਹੈ। ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਟੌਪਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਚੱਕੀ, ਰੂੰ ਪੇਂਜੇ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋਰ ਵੀ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਓਦੋਂ ਹੈਲਪਰ ਵੀ ਰੱਖਣ ਦੀ ਗੁਨਜਾਇਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੀ। ਰੋਜ਼ ਦੀਆਂ ਸੱਟਾਂ ਤੇ ਪਿੱਠ ਤੇ, ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਭਾਰ ਚੁੱਕਣਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਆਮ ਗੱਲ ਸੀ। ਕਦੀ ਪੁਲ਼ੀ ਦੇ ਪਟੇ ਤੇ ਕਦੀ ਪੇਂਜੇ ਵਿੱਚ ਉਂਗਲ ਆ ਜਾਣਾ, ਕਦੀ ਗੋਡਾ ਤੇ ਕਦੀ ਅੱਡੀ ਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗਣੀ, ਜਾਨ ਨਿਕਲਣੀ ਆਮ ਗੱਲ ਸੀ। ਭਰ ਗਰਮੀ ਸਰਦੀ ਵਿੱਚ ਦਿਨ ਰਾਤ ਦੀ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਦੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ …. ਬੱਸ ਇਹੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਹੋਣੀ ਕਿ ਧੀ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆਵੇ। ਮੇਰੀ ਸਫਲਤਾ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਪਲ ਮੈਨੂੰ, ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਦੇ ਪਸੀਨੇ ਦੀ ਮਹਿਕ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਮਾਂ ਬਾਪ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਮੁਕਾਮ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨਾ ਯਕੀਨਨ ਨਹੀਂ, ਤੈਅ ਹੈ - ਮਨਦੀਪ
02 ਮਈ 2022
ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਜੀ, ਅਰਵਿੰਦ ਕੇਜਰੀਵਾਲ ਜੀ ਅਤੇ ਮਨੀਸ਼ ਸਿਸੋਦੀਆ ਜੀ ਦਾ "ਟਾਂਗਰਾ" - ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਪੇਂਡੂ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮਾਡਲ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ। ਇਸ ਮਾਡਲ ਤਹਿਤ ਅਸੀਂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚ ਵਾਇਟ ਕਾਲਰ ਨੌਕਰੀਆਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।
01 ਮਈ 2022
ਭਾਵੇਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਕਿਹਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ (sensitive) ਵਿਅਕਤੀ ਹੋ ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਰੂਹ ਦੀ, ਇਸ ਪਿਆਰ ਭਰੀ ਆਤਮਾ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ … ਚੰਗਿਆਈ ਕਦੇ ਨਾ ਛੱਡੋ। ਤੂੰ ਤੇ ਰੋਂਦੂ ਏਂ, ਗੰਭੀਰਤਾ ਭਰੀ ਏਂ, ਬਹੁਤ ਸੋਚਦੀ ਏਂ .. ਔਰਤਾਂ ਮਰਦਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਇਹ ਆਮ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ.. ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਅਥਾਹ ਕੋਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਕਮੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਕਮੀ ਦੂਸਰੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਆਉਂਦਾ, ਉਸਦੀ ਬਣਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਆਉਂਦੀ। ਬੀਤ ਗਏ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ .. ਪਰ ਹੁਣ ਵੇਲਾ ਤੁਹਾਡੇ ਚਮਕਣ ਦਾ ਹੈ, ਸਫਲਤਾ ਦੀ ਪੌੜੀ ਚੜ੍ਹਨ ਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਖ਼ੁਦ ਦਾ ਹੈ.. ਹਰ ਦਿਨ ਨਵਾਂ ਕੁੱਝ ਸੋਚਣ ਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ। ਆਪਣੇ ਅੱਜ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣੋ, ਆਸਰਿਆਂ ਤੋਂ ਪਰੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ। ਆਪਣੇ ਮੋਹ ਅਤੇ ਨਿਮਰਤਾ ਭਰੇ ਸਰਲ ਸੁਭਾਅ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਗੁਣ ਅਤੇ ਰੱਬ ਦੀ ਦੇਣ ਮੰਨੋ। ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਕਠੋਰਤਾ ਵੇਖ, ਆਪਣਾ ਚੰਗਾ ਸੁਭਾਅ ਕਦੇ ਨਾ ਬਦਲੋ। ਇਹ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਰੱਬ ਨੇ - ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ sensitive ਹੋਣਾ। ਪਿਆਰ ਵੰਡਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਡਰਨ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਡਰਾਉਣ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ..
07 ਸਤੰਬਰ 2021
ਸਾਡੇ ਪਿਆਰੇ ਭਾਰਤ ਦਾ ਨਾਮ ਭਾਵੇਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਚ ਉੱਚਤਮ ਸਥਾਨ 'ਤੇ ਹੈ, ਪਰ ਕੁਝ ਅਜਿਹੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਕਿ ਆਤਮਾਂ ਨੂੰ ਬੜੀ ਪੀੜ ਚੋ ਲੰਘਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਦੀ ਹਰ ਸੂਬੇ ਵਿੱਚ, ਹਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਦੁਖਦਾਈ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਹੀ ਦੇਸ਼ 'ਚ ਬੰਦੇ ਲਈ ਪੇਟ ਭਰ ਕੇ ਖਾਣ ਲਈ ਖਾਣਾ ਨਹੀਂ, ਕੱਪੜਾ ਨਹੀਂ, ਮਕਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਕੱਲ ਜੰਡਿਆਲਾ ਗੁਰੂ ਦੀਆਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਾਤ ਦਾ ਖਾਣਾ ਵੰਡਣ ਗਈ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇਖ ਕੇ ਜੋ ਸਕੂਨ ਮਿਲਿਆ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਆਨ ਕਰ ਪਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ। ਸੜਕਾਂ ਦੇ ਕੰਡਿਆਂ ਤੇ ਰੁਲ ਰਹੇ ਬਚਪਨ ਲਈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੁ ਵੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
26 ਅਗਸਤ, 2021
ਡਾਕਟਰ ਮਨਮੋਹਨ ਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਇੱਕੋ ਵੇਲੇ ਬੁੱਧ ਪੁਰਸ਼, ਸੂਫ਼ੀ, ਚਿੰਤਕ, ਯੋਧੇ ਤੇ ਸਹਿਜਤਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਬਰਾਬਰ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕਵਿਤਾ, ਫਿਲਾਸਫੀ ਤੇ ਨਾਵਲ ਵਰਗੀਆਂ ਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਿੰਤਨ ਦਾ ਮਾਧਿਅਮ ਬਣਾਇਆ.. ਆਲੋਚਕ ਤੇ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਗਿਆਨੀ ਡਾਕਟਰ ਮਨਮੋਹਨ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਨੌ ਤੇ ਹਿੰਦੀ ਚ ਦੋ ਕਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ.. ਅਗਲੇ ਚੋਰਾਹੇ ਤੱਕ, ਮਨ ਮਰੀਅਲ, ਸੁਰ ਸੰਕੇਤ, ਨਿਮਿਤ, ਅਥ, ਨੀਲ ਕੰਠ, ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਚ, ਬੈਖਰੀ,ਜੀਲ ਤੇ ਕਲਪ ਬਿਰਖ ਦੀ ਅਧੂਰੀ ਪਰੀ ਕਥਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਹਨ.. ਮੇਰੇ ਮੇਂ ਚਾਂਦਨੀ ਅਤੇ ਕੋਹਮ ਹਿੰਦੀ ਕਵਿ ਪੁਸਤਕਾਂ ਹਨ.... ਡਾਕਟਰ ਮਨਮੋਹਨ ਦੇ ਪਲੇਠੇ ਨਾਵਲ "ਨਿਰਵਾਣ "ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਸਹਿਤ ਅਕਾਦਮੀ ਦਿੱਲੀ ਵਲੋਂ ਪੁਰਸਕਾਰ ਮਿਲ ਚੁੱਕਾ ਹੈ.. ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਲੋਂ ਭਾਰਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਜ਼ਿਕਰਯੋਗ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਅਨੁਵਾਦ ਵੀ ਕੀਤਾ ਹੈ... ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਅਹੁਦੇ ਵਾਲੇ ਡਾਕਟਰ ਮਨਮੋਹਨ ਜੀ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਵਹਿੰਦੇ ਦਰਿਆ ਵਰਗਾ ਹੈ ਜਿਸ ਚੋ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਕਲਕਲ ਸੁਣੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ... ਮੇਰੇ ਪੇਜ਼ 'ਤੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਟੈਲੀਕਾਸਟ ਹੋਣ ਜਾ ਰਹੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ "ਅੰਬਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰਨਾਵੇਂ "ਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਮਿਲਾਂਗੇ.. ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸਦਿਆਂ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਹਫਤੇ ਮੇਰੇ ਪੇਜ਼ 'ਤੇ ਨਾਮਵਰ ਸਹਿਤਕ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ਾਲ ਬਿਆਸ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਾਇਆ ਕਰਨਗੇ.
20 ਅਗਸਤ, 2021
ਕਲਮ ਤੇਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਵਕਤ ਨਾਲ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਮੇਰੀ ਖੁਰਦਰੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਅਜੇ ਲਿਖਿਆ ਵੀ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪੰਨੇ ਰੋਜ਼ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਕਹਿੰਦੇ, ਕਦੇ ਫੇਰ ਉੱਠਣ ਲਈ ਕੰਮ ਆ ਜਾਵਾਂਗੇ ਤੇਰੇ, ਹਾਸਿਆਂ ਹੰਝੂਆਂ ਸੰਗ ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਮੋਤੀ ਪਿਰੋ ਦੇ ਸਾਡੇ ਤੇ .. ਪਰ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ। ਸਿਆਣਿਆਂ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਇੱਥੇ .. ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਕਦੇ ਪੜ੍ਹਿਆ ਨਹੀਂ .. ਅਜੇ ਸੁਣਿਆ ਨਹੀਂ। ਹਰ ਕੋਈ ਕਿਤੇ ਪਹੁੰਚਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ.. ਰਿੜ੍ਹਨਾ, ਤੁਰਨਾ.. ਭੱਜਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ, ਖੁੱਦ ਵੀ। ਪਰ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੰਤੁਲਨ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਣ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ — ਮਨਦੀਪ
07 ਅਗਸਤ, 2021
ਪਿੱਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਆਪਣੀ ਹੇਲਪਰ ਸਟਾਫ਼ ਟੀਮ ਦੇ ਨਾਲ ਸ੍ਰੀ ਅਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਕਾ ਲਾਹੌਰ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤੇ। ਕੰਪਨੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਉਚਾਈਆਂ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਰੁਝੀ ਹੋਈ ਟੀਮ ਲਈ ਅਕਸਰ ਅਸੀਂ ਘੁੰਮਣ ਫਿਰਨ ਦੇ ਉਪਰਾਲੇ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਗੁਰੂ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਨਤਮਸਤਕ ਹੋਣ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਕੂਨਦਾਇਕ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੀ ਸਾਰੀ ਟੀਮ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੀ ਲਗਦੀ ਹੈ, ਪ੍ਰਮਾਮਤਾ ਸਾਰੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰਾਂ ਤੇ ਆਪਣਾ ਮੇਹਰ ਭਰਿਆ ਹੱਥ ਰੱਖੇ।
19 ਜੁਲਾਈ, 2021
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਉਤਾਰ ਚੜਾਅ ਕਈ ਵਾਰ ਡੂੰਘੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਆਪਣਿਆਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਸਾਨੂੰ ਡੂੰਘੇ ਤੋਂ ਡੂੰਘੇ ਉਤਾਰ ਤੋਂ ਫੇਰ ਉੱਠਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਦਗੀ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਿਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਤੇ ਵਾਰੇ ਜਾਣ ਦਾ ਵੀ ਨਾਮ ਹੈ। ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣਾ, ਕਿਸੇ ਅਣਜਾਣ ਦਾ ਦਰਦ ਘੱਟ ਕਰਨਾ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਨਾਲੋਂ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਕੂਨ ਭਰਿਆ ਹੈ। ਹਾਂ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਖੁਦ ਨਹੀਂ ਹੱਸੋਗੇ ਤੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਹਸਾਓਗੇ? ਬਸ ਇਹੀ ਤੇ ਮਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਣਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਂਦੇ ਆਪ ਏਨੀ ਪੀੜ ਜਰ ਕੇ ਫੇਰ ਕਿੱਦਾਂ ਹੱਸ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਮਾਂ? ਸਾਡੇ ਲਈ ਸਿਰਫ, ਸਾਡੀਆਂ ਕਿਲਕਾਰੀਆਂ ਸੁਣਨ ਲਈ। ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਕਈ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਮੇਰਾ ਮਨ ਨਹੀਂ ਠੀਕ ਮੈਂ ਹੱਸ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਅੱਜ। ਬਾਰ ਬਾਰ ਦਿਲ ਤੋੜ ਦੇਂਦੇ ਮਾਂ ਦਾ ਵੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹਾਂ ਜੋ ਸਭ ਦਾ ਬਹੁਤੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਜਰ ਕੇ ਵੀ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਮਾਂ ਕਦੇ ਦੱਸਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਾਡਾ ਉਦਾਸ ਚਿਹਰਾ ਵੇਖ ਉਹ ਆਪ ਕਿੰਨੀ ਉਦਾਸ ਹੈ , ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰੇਗੀ ਜਿਵੇਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਗਰਮ ਗਰਮ ਰੋਟੀ ਲਿਆ ਕੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖ ਦਏਗੀ। ਦੂਜੇ ਕਮਰੇ ਆਪਣੇ ਅੱਥਰੂ ਸੁਕਾ, ਤੁਹਾਡੇ ਪਲੰਗ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਸਿਰ ਪਲੋਸੇਗੀ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਜਿਓਣਾ ਸਿੱਖ ਲਈਏ, ਅੰਦਰੋਂ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਬਾਹਰੋਂ ਸਾਨੂੰ ਸਮੇਟਦੀ ਹੈ ਹਰ ਰੋਜ਼। ਹੱਸ ਕੇ, ਕਈ ਏਧਰ ਓਧਰ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ, ਸਾਡਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖ ਕੇ, ਪਲੋਸਕੇ। ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਮਾਂ ਤੇ ਅਰਦਾਸ ਵੀ ਸਾਡੇ ਲਈ ਹੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। .... ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਹੱਸ ਕੇ ਮਾਂ ਦੇ ਜਿਗਰੇ ਵਾਂਗ ਕੱਢਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕੁੱਝ ਹੋਇਆ ਹੀ ਨਹੀਂ..... ! ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਮੰਮੀ ਦਾ ਜਨਮਦਿਨ ਹੈ! ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਹੈ ਤੇ ਅਰਦਾਸ ਹੈ ਕਿ ਰੱਬਾ ਹਰ ਧੀ ਦਾ, ਹਰ ਪੁੱਤ ਦਾ ਜਿਗਰਾ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਵਰਗਾ ਬਣਾ ਦਏ।
04 ਜੁਲਾਈ, 2021
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ, ਵਧੀਆ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਖੁੱਦ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦਾ, ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣ ਦਾ, ਪਿਛਲੇ ਨੌਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਕਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਫੇਰ ਵੀ ਰਹਿਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਪਿੰਡ ਚੁਣਿਆ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਲਈ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ। ਕੋਈ ਸਹਿਮਤ ਸੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਕਦੀ ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ, ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਅਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਕਦੇ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਦ੍ਰਿੜ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਡਾ ਪਿਆਰ ਮੈਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਵਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਇਸ ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਸਕੂਨ ਅੱਗੇ ਹੋਰ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਜਿਸਦੀ ਮੈਂ ਭਾਲ ਕਰਾਂ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਦੇਣਾ ਅਤੇ ਦੁੱਖ-ਸੁੱਖ ਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣਾ, ਐਸੇ ਉਪਰਾਲਿਆਂ ਦੀ ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਸੂਬੇ ਨੂੰ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਲੋੜ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਹੌਂਸਲੇ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ, ਮੈਂ ਰੂਹ ਤੋਂ ਆਪ ਸਭ ਦੀ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾ।
01 ਜੁਲਾਈ, 2021
“ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ ਅਤੇ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ" - A must read! Harpreet Singh Sandhu
ਜਦੋਂ ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਵੇ ਜਿੱਤਣ ਦਾ ਤਾਂ ਔਕੜਾਂ ਦੀ ਕੀ ਔਕਾਤ ਕਿ ਹਰਾ ਦੇਣ। ਜਦੋਂ ਹੌਂਸਲਾ, ਹਿੰਮਤ, ਜਜ਼ਬੇ 'ਤੇ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਲੱਗ ਜਾਓ ਤਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਪ ਤੁਹਾਨੂੰ ਡਿੱਗਣ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ।
ਸ੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਐਡਵੋਕੇਟ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਜੀ ਬਾਰੇ ਅਕਸਰ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ ਜੋ ਕਿ “ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ ਜ਼ਿੰਦਗੀ” ਦੀ ਅਸਲ ਮਿਸਾਲ ਹਨ। ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਉਹਨਾਂ ਬਹਾਦਰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੁਣ ਵਾਰ ਦੂਜੀ ਕਿਡਨੀ ਟਰਾਂਸਪਲਾਂਟ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਦੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਕਿਡਨੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਕਿਡਨੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਾਕਾਰਤਮਕ ਸੋਚ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਭਰਭੂਰ ਹਨ। ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਾਬਲ, ਗਿਆਨ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਹਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸੁਲਝੇ ਵਿਅਕਤੀ ਹਨ। ਚਾਹੇ ਲੱਖ ਤਕਲੀਫ਼ਾਂ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਣ, ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਜੀ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਹੌਂਸਲਾ ਨਹੀਂ ਢਹਿਣ ਦਿੱਤਾ। ਅਜਿਹੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ, ਬਹਾਦਰ ਨੌਜਵਾਨ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਦੀ ਅਸਲ ਮਿਸਾਲ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਅਤੇ ਮੌਤ ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧਣ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਹੈ। ਜਨੂੰਨ ਸਦਕਾ ਹੀ ਤਕਲੀਫ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਕਰ ਕੇ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਜੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜੀ ਰਹੇ ਹਨ।
26 ਜੂਨ ਨੂੰ ਹੋਏ ਦੂਜੇ ਕਿਡਨੀ ਟਰਾਂਸਪਲਾਂਟ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਜੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹਫਤਿਆਂ ਲਈ ਅਰਾਮ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਸਾਡੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਹਨ ਕਿ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਜੀ ਜਲਦ ਠੀਕ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਪਿਸ ਆਉਣ।
27 ਜੂਨ, 2021
ਪਿਤਾ ਦੇ ਵਹਾਏ ਪਸੀਨੇ ਅੱਗੇ, ਧੀਆਂ ਦਾ ਸਿਰ ਝੁੱਕਿਆ ਰਹੇ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਅੱਗੇ ਵੀ ਕਦੀ ਸਿਰ ਝੁਕਾਉਣ ਦੀ ਨੌਬਤ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ।
26 ਜੂਨ, 2021
ਕਲਾ ਦਾ ਕੋਈ ਰੰਗ ਰੂਪ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਹ ਅਮੀਰ ਗਰੀਬ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਕਲਾ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਆਪਕ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕਲਾ ਦੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਅਜਿਹੇ ਕਲਾਕਾਰ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਲਾ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ਹੇਠ ਦੱਬੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਚੰਗੀ ਗੱਲ੍ਹ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ।
ਬੀਤੇ ਦਿਨੀਂ ਦਫਤਰ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ ਜੁਗਰਾਜਪਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਿਲਣ ਆਏ। ਜੁਗਰਾਜਪਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਤੂੰਬੀ ਵਜਾਉਣ ਅਤੇ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਮਾਹਿਰ ਹਨ।
ਜੁਗਰਾਜਪਾਲ ਜੀ ਦੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਲਿਖਤਾਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਰੂਪ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਛਪਵਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਜੁਗਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦਾ ਆਸਵਾਸਨ ਦਿਵਾਇਆ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਹੁਨਰ ਛੁਪਿਆ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।
26 ਜੂਨ, 2021
ਕਲਾ ਦਾ ਕੋਈ ਰੰਗ ਰੂਪ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਹ ਅਮੀਰ ਗਰੀਬ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਕਲਾ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਆਪਕ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕਲਾ ਦੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਅਜਿਹੇ ਕਲਾਕਾਰ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਲਾ ਮਜਬੂਰੀਆਂ ਹੇਠ ਦੱਬੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਚੰਗੀ ਗੱਲ੍ਹ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ।
ਬੀਤੇ ਦਿਨੀਂ ਦਫਤਰ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ ਜੁਗਰਾਜਪਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਮਿਲਣ ਆਏ। ਜੁਗਰਾਜਪਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਲਿਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਤੂੰਬੀ ਵਜਾਉਣ ਅਤੇ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਮਾਹਿਰ ਹਨ।
ਜੁਗਰਾਜਪਾਲ ਜੀ ਦੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਲਿਖਤਾਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਰੂਪ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਛਪਵਾਉਣ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਜੁਗਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦਾ ਆਸਵਾਸਨ ਦਿਵਾਇਆ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਹੁਨਰ ਛੁਪਿਆ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।
14 ਜੂਨ, 2021
ਨਿਰਮਲ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਮੁਲਾਕਾਤ ਅੱਜ ਵੀ ਯਾਦ ਹੈ। "ਭਾਗ ਮਿਲਖਾ ਭਾਗ" ਫਿਲਮ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੀ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿਖੇ ਓਹਨਾ ਦੇ ਘਰ ਹੀ ਚਲੀ ਗਈ। ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਤੇ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇ, ਪਰ ਨਿਰਮਲ ਜੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਗੱਲ ਬਾਤ ਕੀਤੀ ਤੇ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਸਾਡਾ ਵਿਸ਼ਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਪੜੇ ਪਏ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਨੂੰ ਦੇ ਦੇਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ, ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੱਜੇ ਇਹ ਯਾਦਾਂ ਤੇ ਹਨ ਪਰ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦੇ ਨਹੀਂ। ਨਿਰਮਲ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀਆਂ ਅਕਸਰ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਬਲ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵੀਡਿਓਜ਼ ਸਭ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਦੇਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਇੱਕ ਦਲੇਰ ਔਰਤ ਸਨ। ਨਿਰਮਲ ਜੀ ਦੇ ਦਿਹਾਂਤ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖਦਾਈ ਹੈ। ਨਿਰਮਲ ਜੀ ਭਾਰਤੀ ਵਾੱਲੀਬਾਲ ਟੀਮ ਦੇ ਕਪਤਾਨ ਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਖਿਡਾਰੀ ਸਨ। ਸਾਡੀਆਂ ਅਰਦਾਸਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹਨ। ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਵਿਛੜੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਥਾਂ ਦੇਣ।
14 ਜੂਨ, 2021
ਖੂਨਦਾਨ ਮਹਾਦਾਨ, ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਕੀ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਦਾਨ ਕੀਤੇ ਖੂਨ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬੱਚ ਜਾਵੇ। ਜਦ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੂਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਊਚ-ਨੀਚ, ਜਾਤ-ਪਾਤ, ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਖੂਨਦਾਨ ਬਾਰੇ ਅਜੇ ਵੀ ਕਈ ਭੁਲੇਖੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਖੂਨ ਦਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਜਦਕਿ ਮਾਹਿਰਾਂ ਦੀ ਰਾਏ ਹੈ ਕਿ 18 ਤੋਂ 65 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦਾ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਕਿ ਸਿਹਤਮੰਦ ਹੈ, ਉਹ 3 ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਅੰਤਰਾਲ ਦੇ ਬਾਅਦ ਖੂਨ ਦਾਨ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਵੈਇੱਛੁਕ ਖੂਨਦਾਨ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਖੂਨ ਦਾਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਖ਼ੂਨਦਾਨ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਨਾਤੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਸਮਝਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਖ਼ੂਨਦਾਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਬਲਕਿ ਇਹ ਸਾਡੀ ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਲਈ ਵੀ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹੈ।
13 ਜੂਨ, 2021
ਪਤਾ ਹੈ ਪੀੜ ਹੈ ਹਰ ਪਾਸੇ, ਫੇਰ ਵੀ ਉਦਾਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਹੀਂ ਚੁਣਦੀ| ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਆਇਆ ਇਨਸਾਨ ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਹੋ, ਜੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕਦੇ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਸਰੀਰ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲਈ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਵਿਅਰਥ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੋ, ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋਗੇ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਬਣੋਗੇ। ਰੱਬ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਦੇਣ ਹੈ ਤੁਹਾਡੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ , ਇਸ ਦਾ ਕਦੀ ਵੀ ਨਿਰਾਦਰ ਨਾ ਕਰੋ।
6 ਜੂਨ, 2021
ਮੈਂ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨੇੜਿਓ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ। ਅੱਤ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ, ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੂਣਾ ਸਬਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਨਾ ਮਿੱਠਾ ਤੇ ਨਾ ਕੌੜਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਕਸਾਰ ਜੀਵਨ ਜਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਦੁੱਖ ਘੱਟ ਤੇ ਸੌਖੇ ਸਮੇਂ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਘੱਟ ਰਹਿਣ ਨਾਲ, ਦਿਮਾਗ਼ ਸਹੀ ਸੋਚ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਕਈ ਵਾਰ ਦੇਖਿਆ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹਾਰਿਆ ਕਰਾਰ ਦੇ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ, ਹੱਥ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੀ ਹਾਰਦਾ ਹੈ, ਉਵੇਂ ਹਾਰ ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਜਨਮ ਲੈਣ ਦਾ ਕੋਈ ਵਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ। "ਹਾਰ" ਦਾ ਵਜੂਦ ਤੁਹਾਡੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਦੀ ਸੋਚ ਨੇ ਕਿਸੇ ਮਾੜੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਦ ਅਸੀਂ ਕਈ ਵਾਰ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਸੰਗ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਡਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਡਰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕੇ ਤਾਂ ਵੇਖੋ, ਔਖਾ ਘੁੱਟ ਪੀ ਕੇ ਤੇ ਵੇਖੋ। ਜਿੰਦਗੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੈ, ਜਦ ਸਭ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਸਮਝ ਜਾਓ ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਰਹੇ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਪਹਿਚਾਣ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇਂ ਦੋਸਤਾਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੇ, ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੰਨੀ ਸਰਲ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ ਕਿ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕਿੱਦਾਂ ਵਿਚਰਨਾ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਤੋਂ ਤੁਸੀਂ ਵਾਂਝੇ ਰਹਿ ਜਾਓ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਪਣੇ ਬਲ ਤੇ ਜੀਓ, ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੇ ਖੁਦ ਹੱਲ ਲੱਭੋ। ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਪੈਸੇ ਤੇ, ਸੋਚ ਤੇ, ਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਨਾ ਰਹੋ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਦਮ ਅੱਗੇ ਵਧਾਓ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹਿੰਮਤ ਦਿਓ, ਕਰ ਕੇ ਦਿਖਾਓ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ। ਚੰਗਾ ਸੋਚੋ, ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਮਾੜਾ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਬਦਲੇ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾ ਰੱਖੋ, ਮੁਆਫ਼ ਕਰੋ ਅੱਗੇ ਵਧੋ।
4 ਜੂਨ, 2021
ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਭਗਤ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਜਨਮ ਦਿਹਾੜੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬੇਸਹਾਰਾ, ਲਵਾਰਿਸ ਤੇ ਅਪਾਹਜਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਤਾਂ ਹੀ ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਸਭ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਸ੍ਰੋਤ ਹੈ। ਅੱਜ ਵੀ ਤਕਰੀਬਨ 2000 ਬੇਸਹਾਰਾ ਤੇ ਅਪਾਹਜਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣਿਆ ਹੈ, ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ। ਅਪਾਹਜਾਂ ਲਈ ਮੁਫ਼ਤ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਹਰੇਕ ਲਈ ਮੁਫ਼ਤ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੇ ਅਨੇਕਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾਵ ਲਿਆਂਦਾ। ਸਾਡੇ ਘਰਦਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਭਗਤ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਪਿੰਗਲਵਾੜੇ ਬਾਰੇ ਦਸਿਆ ਗਿਆ। ਸ਼ਾਇਦ ਏਸੇ ਲਈ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵੱਲ ਰੁਝਾਣ ਰਿਹਾ।
ਭਗਤ ਜੀ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਤੋਰਦੇ ਹੋਏ ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਜੀ, ਜੋ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਹਨ ਉਹ ਬੇਮਿਸਾਲ ਹੈ। ਭਗਤ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਸੇਵਾ ਦੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸ਼ੁਰੂਆਤ, ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ।
11 ਮਈ, 2021
ਔਖੇ ਰਾਹ ਸਰ ਕਰਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਸੁਖਾਲੇ ਨਹੀਂ। ਕੀ ਮੇਰੇ ਰਾਹ ਸੌਖੇ ਸਨ? ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ ਪਿਆਰ ਵੰਡਣ ਨਾਲ, ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਮੁਸਕਰਾਉਣਾ, ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣਾ, ਪਰਵਾਹ ਕਰਨੀ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਤਣਾਅ ਸਾਰਾ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਲੈ ਲੈਣਾ, ਅਜਿਹੇ ਹੌਂਸਲੇ ਲਈ, ਖੁੱਦ ਮੌਤ ਦੀ ਸਿਖਰ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲ ਰਹਿਣ ਲਈ, ਬੁਜ਼ਦਿਲੀ ਦੀ ਅਖੀਰ ਤੋਂ ਮੁੜਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਹਰ ਔਰਤ ਨੂੰ ਇਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਹੈ, ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਨਾਲ ਜੀਓ, ਖੁਦ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਹੋਵੋ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਨੂੰ, ਡਰ ਨੂੰ, ਬੁਜ਼ਦਿਲੀ ਨੂੰ, ਜਦ ਵੀ ਨੇੜਿਓਂ ਵੇਖੋ ਤਾਂ ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਮੁੜ ਆਉਣਾ ਤੁਹਾਡੇ ਤਾਕਤਵਰ ਹੋਣ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ। ਚੰਦ ਦਿਲ ਚੀਰ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਫਰ ਤਹਿ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ! ਨਿਮਰ, ਸਭ ਨੂੰ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗੇ ਇਨਸਾਨ ਬਣੋ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਰਹੋ ..! ਹਾਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ... ਰੱਬ ਹੁੰਦਾ ਹੈ! - ਮਨਦੀਪ
9 ਮਈ, 2021
ਸੱਚ ਦਾ ਸਿਖਰ ਇਹ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖੇ ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਸਿਰਫ “ਮਾਂ” ਨੂੰ ਖੜ੍ਹੇ ਦੇਖਿਆ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਸ਼ਰਮ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਇੱਕ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਲ ਪਲ ਕਿੰਨੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਤੇ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣ ਦੀ ਪੀੜ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਪਲ ਪਲ ਕਰਦੀ ਆ ਰਹੀ ਹੈ। ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਲਏ, ਰੱਬ ਵੀ ਪਾ ਲਏ, ਪਰ ਮਾਂ ਦੇ ਅਸੀਂ ਸਦਾ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਹਾਂ। ਇਸ ਲਈ ਮਾਂ ਅੱਗੇ ਅਵਾਜ਼ ਚੁੱਕਣ ਦਾ, ਉਸ ਦਾ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਹੱਕ ਨਹੀਂ। ਮਾਂ ਅੱਗੇ ਸਾਡਾ ਸਿਰ ਝੁਕਿਆ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਉਸਦੀਆਂ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਦੇ, ਪੀੜਾਂ ਦੇ ਸਦਾ ਕਰਜ਼ਾਈ ਹਾਂ।
10 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2021
ਔਰਤ ਪਿਆਰ ਦਾ, ਅਪਣੱਤ ਦਾ.. ਸਮੁੰਦਰ ਹੈ। ਉਹ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੈ, ਗਹਿਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਦੀ ਬਗ਼ੀਚੀ ਹੈ, ਔਰਤ। ਹੰਝੂਆਂ ਸੰਗ ਖਿੜ੍ਹਖਿੜਾਉਣ ਦੀ ਕਲਾ ਹੈ, ਇਸ ਜਹਾਨ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ, ਵਜੂਦ ਹੈ। ਪਿਆਰੀ ਹੈ, ਕੋਮਲ ਤੇ ਨਾਜ਼ੁਕ, ਕਦੇ ਦਲੇਰ ਕਦੇ ਗ਼ੁੱਸਾ! ਸਬਰ ਹੈ, ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੀ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਸੰਪੂਰਨ ਹੈ ਔਰਤ। ਆਪਣੇ ਔਰਤ ਹੋਣ ਤੇ ਜਦ ਮਾਣ ਕਰੋਗੇ, ਕਦੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋਗੇ। ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੋਗੇ, ਮੈਂ ਔਰਤ ਹਾਂ।
4 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2021
ਖਾਸ ਔਰਤਾਂ ਲਈ! ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਕੀ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਕਹੋ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹਾਵ - ਭਾਵ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ" ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਅਤੇ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿਣ ਲਈ ਪਹਿਲਾ ਅਭਿਆਸ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਸਦਾ ਸੱਚੇ ਰਹਿਣਾ। ਤੁਹਾਡਾ ਹਰ ਪੱਖ ਵਿਚ ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹਿਣਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਰ ਚੁਣੌਤੀ ਭਰਿਆ ਪੜਾਅ ਸਫ਼ਲਤਾਪੂਰਵਕ ਜਿੱਤ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਕਿਸੇ ਹੀਰਿਆਂ ਦੀ ਗ਼ੁਲਾਮ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬਲਕਿ ਖੁਦ ਇਕ ਹੀਰਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਲਈ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ" ਔਰਤਾਂ ਹਿੰਮਤੀ ਬਣਨ। ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਤੋਂ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਟੁੱਟ ਕੇ ਚੂਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋ ਜਾਈਏ ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ। ਸਮਾਨੰਤਰ ਰਹਿਣ ਦਾ, ਹਰ ਵਾਰ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਹੱਠੀ ਹੈ - ਸਥਿਰ ਹੈ - ਦਰਿੜ੍ਹ ਹੈ - ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ! ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਣ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕਰੀਬੀ ਵੀ ਨਾਂਹ ਕਹਿ ਦੇਣ, ਓਦੋਂ ਹਾਂ ਕਹਿਣਾ ਸਿੱਖੋ! ਜੁਝਾਰੂ ਬਣੋ! ਸਾਹਸ ਕਦੀ ਵੀ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਅਸੀਂ ਸਬਰ ਨਾਲ ਵਡਭਾਗੀ ਬਣਦੇ ਹਾਂ - ਸਾਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਨਾਲ ਜਿਊਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਂ ਕਦੀ ਵੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਇਹ ਇਕ ਵਿਆਪਕ ਸੱਚਾਈ ਹੈ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਜਿੱਤ ਰਹੋ - ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ, ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰ ਲਈ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਚੰਗਿਆਈ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਹਰ ਵਾਰ ਸਹੀ ਲਈ ਖਲੋਵੇ" ਸਾਰੀਆਂ ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜਾਓ। ਆਪਣੀ ਜੰਗ ਆਪਣੇ ਦਮ ਤੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲਈ ਤੱਤਪਰ ਰਹੋ। ਆਪਣੇ ਸਫਰ ਲਈ ਬੇਹੱਦ ਸਮਰੱਥਾ ਇਕੱਠੀ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾ ਦੇਵੇ! ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਦਇਆ ਭਰਪੂਰ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਚਾਹ ਰੱਖੇ" ਉਹ ਜਿਸ ਕੋਲ ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਸਥਾਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਿਮਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ। ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਬਣੋ, ਸਾਹਸੀ ਬਣੋ, ਸਹਾਇਕ ਬਣੋ, ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰੋ - ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡੋਂ। ਤੁਸੀਂ ਔਰਤ ਹੋ ਇਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ। ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ।
ਅੱਜ ਅਵਨੀਤ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ SP Fazilka ਨਾਲ
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
30 ਮਾਰਚ, 2021
ਉਦਾਸੀਆਂ ਭਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ, ਸਾਡੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਸਮਾਂ ਦੇ, ਲੈ ਲਓ ਕੀਮਤੀ ਮੁਸਕਾਨ।
29 ਮਾਰਚ, 2021
29 ਮਾਰਚ 1935 ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮ ਇਸ਼ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਦੇ ਰੂਬਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਇਹ ਵੀ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦਾ ਜਨਮ ਉਸ ਫ਼ਿਲਮ ਨਾਲ ਹੋਇਆ।
North Zone Film & T.V Artistes’ Association - regd.
ਦੇ ਚੇਅਰਮੈਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਧਾਨ
ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੋਰ ਕਲਾਕਾਰ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ 29 ਮਾਰਚ ਨੂੰ "ਪੰਜਾਬੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦਿਵਸ" ਮਨਾਉਣ ਦਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੀ ਸੋਹਣਾ ਫੈਂਸਲਾ ਲਿਆ।
86 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਨੇ ਜੋ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਣਾਈ ਹੈ, ਉਸ ਲਈ ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬੀ ਫਿਲਮ ਅਦਾਕਾਰਾਂ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨ। ਸਾਰੇ ਫ਼ਿਲਮੀ ਸਿਤਾਰਿਆਂ ਨੂੰ "ਪੰਜਾਬੀ ਸਿਨੇਮਾ ਦਿਵਸ" ਦੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ।
23 ਮਾਰਚ, 2021
ਜੋ ਵੀ ਹੈ ਸਭ ਦੇਣ ਲਈ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਵੀ। ਰੱਖਣ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇੱਕ ਮਿੱਠੀ ਯਾਦ ਤੋਂ ਸਿਵਾਏ। - ਮਨਦੀਪ
23 ਮਾਰਚ, 2021
ਸੇਵਾ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਜਿੰਦੜੀਏ ਬੜੀ ਔਖੀ
ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਢੇਰ ਸੁਖੱਲੀਆਂ ਨੇ,
ਜਿਹਨਾਂ ਦੇਸ਼ ਸੇਵਾ 'ਚ ਪੈਰ ਪਾਇਆ
ਉਹਨਾਂ ਲੱਖ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਝੱਲੀਆਂ ਨੇ।
15 ਮਾਰਚ, 2021
ਖਾਸ ਔਰਤਾਂ ਲਈ... ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਔਰਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਪਲ ਇਹ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਜਦ ਉਸਨੂੰ ਪੈਸੇ ਲਈ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈਣ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈ ਜਾਵੇ। ਪੈਸੇ ਦੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਦਦ ਖਾਤਿਰ, ਘਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਜੋ ਬਰਦਾਸ਼ ਨਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕੇ, ਉਹ ਵੀ ਬਰਦਾਸ਼ ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਔਰਤ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਔਰਤ ਦਾ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੀ ਪਰ ਹਾਂ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜਿਕ ਢਾਂਚੇ ਦਾ ਕਸੂਰ ਜ਼ਰੂਰ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ। ਸਾਡੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਸੋਚ ਦੀ ਅੱਜ ਸਮਾਂ ਮੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਔਰਤ ਮਰਦ ਜਿੰਨਾ ਜਾਂ ਉਸਤੋਂ ਵੱਧ ਕਮਾਉਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਰੱਖੇ। ਜਿੱਥੇ ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੇਟੀ ਦੀ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲੋਣ ਦੀ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫਿਕਰ ਕਰਨ, ਕਿਓਂਕਿ ਉਸਨੇ ਅਗਲੇ ਘਰ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਸੋਚ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹਟੀਏ ਕਿ ਸਾਡੀ ਬੇਟੀ ਦਾ ਖਿਆਲ ਕਿਸੇ ਅਗਲੇ ਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ਸਗੋਂ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਉਸਦਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਕਰੀਏ, ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਕਰੀਏ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਖਿਆਲ ਤੇ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ਨਾਲ ਦੂਜੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਵੀ ਮਦਦਗਾਰ ਸਾਬਤ ਹੋਵੇ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਾਂਗੀ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਸਮਾਜ ਲਈ ਮਦਦਗਾਰ ਸਾਬਤ ਹੋਵੇ। ਅੱਛਾ, ਇੰਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਮਦਦ ਨਾ ਲਈ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ੁਰਬੇ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਿਹਨਤ ਵੱਧ ਕਰੋ, ਜਾਨ ਵੱਧ ਲਗਾਓ, ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਨਿਖਾਰੋ। ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਮਦਦ ਲੈਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ਅਤੇ ਬਾਹਰੋਂ ਮਦਦ ਲੈਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਜੁੱਟ ਜਾਓ ਨਹੀਂ ਤੇ ਅਖੀਰ ਸਿਰਫ ਬੈਂਕ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਓ। ਮੇਰੀਆਂ ਬਹੁਤ ਭੈਣਾਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਅੱਜ ਅਜਿਹੇ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ ਹਨ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦੇ ਛੋਟੇ ਵੱਡੇ ਅਹਿਸਾਨ ਥੱਲੇ ਦੱਬ ਕੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤਸ਼ੱਦਦ ਸਹਿ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਅਹਿਸਾਨ, ਮਦਦ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਨਾ ਸਾਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਮਿਹਨਤੀ ਬਣਨਾ ਹੈ, ਖੁਦ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲੋਣ ਦਾ, ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਸਿਰਜਣਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਹਾਰੇ ਲੈਣੇ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਹਾਰਿਆਂ, ਅਹਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਜੰਜਾਲ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣੀ ਹੈ.... ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ !
8 ਮਾਰਚ, 2021
ਗਹਿਣਿਆਂ ਦਾ ਤਾਜ ਨਹੀਂ, ਕਾਬਲੀਅਤ ਦਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨੋ।
26 ਫਰਵਰੀ, 2021
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ,ਸਾਡਾ ਘਰ ਵਿਹੜਾ ਆਲਾ ਦੁਆਲਾ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ, ਸੁਹੱਪਣ ਤੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਵਾਂ ਨਾਲ ਖਿੜਿਆ ਰਹੇ,ਉਦੋਂ ਹੀ ਇਸ ਚਾਹਤ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਹੁਨਰ ਤੇ ਸਲੀਕਾ ਲੱਭਣ ਲੱਗਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਕੁਝ ਕੁ ਨਾਮ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਉਕਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਚੋਂ ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੀ ਤਾਕੀ ਰਾਹੀਂ ਝਾਕਦਾ ਨਾਮ ਹੈ "ਬਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਲੱਖੇਵਾਲੀ",ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਦਫਤਰ, ਘਰ,ਖੇਤ ਬਗੀਚੇ ਸਜਾਉਣ ਦੇ ਸ਼ੌਕ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ,ਆਪਣੇ ਹੰਡਾਏ ਕਮਾਏ ਰੁੱਖਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਚੰਗੇ ਤਜਰਬੇ ਨੂੰ "ਬਗੀਚੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕਲਾ" ਕਿਤਾਬ ਰਾਹੀਂ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਦਾ ਚੰਗਾ ਉਪਰਾਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ,ਆਉ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਰਾਹੀਂ ਆਪਣੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਰੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਸੋਹਣਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਸਾਡੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਇੱਕਮਿਕ ਹੋਣ ਵੱਲ ਕੁਝ ਕਦਮ ਚੱਲੀਏ,ਮੈਂ Balwinder Singh Lakhewali ਜੀ ਨੂੰ ਇਸ ਉਪਰਾਲੇ ਲਈ ਵਧਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਇਸ ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ ਮੈਨੂੰ ਭੇਜਣ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨੰ. 9814239041 ਤੇ ਸੰਪਰਕ ਕਰ ਕੇ ਕਿਤਾਬ ਖ੍ਰੀਦ ਸਕਦੇ ਹੋ।
24 ਫਰਵਰੀ, 2021
ਚੰਗੇ ਕਲਾਕਾਰ ਦਾ ਤੁਰ ਜਾਣਾ ਸਮਾਜ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਘਾਟਾ ਹੈ।
ਰੱਬ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਭਾਣਾ ਮੰਨਣ ਦਾ ਬੱਲ ਬਖਸ਼ੇ।
13 ਫਰਵਰੀ, 2021
ਜਨਮ ਦਿਨ ਮੁਬਾਰਕ।
ਸਾਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਇਹ ਬੇਬਾਕ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਚਰਚਿਤ ਚਿਹਰਾ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੁਰੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਲੰਤ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ, ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਮੰਨਾ ਮੇਰੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਭ ਦੇ ਪਸੰਦੀਦਾ ਲੀਡਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹਨ। ਜਿਹੜੇ ਮੁੱਦੇ ਉਂਝ ਹੀ ਫਾਈਲਾਂ ਵਿੱਚ ਠੱਪ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਜਿਹੇ ਕਈ ਮੁੱਦੇ ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਮੰਨਾ ਨੇ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤਿਆਂ ਦੇ ਹੱਲ ਹੋਏ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਵਰਦੀਆਂ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਕਰੀਬ ਸੀ। ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਮੰਨਾ ਦਾ ਦਿਲੋਂ ਬੋਲਣ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂੰਹਦਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਡਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਤੋਂ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਬਣਨਾ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਹੱਲ ਕਰਵਾਉਣਾ ਹੀ ਇੱਕ ਲੀਡਰ ਦਾ ਅਸਲ ਫ਼ਰਜ਼ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਹੀ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਆਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਬਲਕਿ ਸਿਆਸਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਦਿਲ ਜਿੱਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਸਦਕਾ ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਮੰਨਾ ਲੱਖਾਂ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਚਹੇਤੇ ਹਨ। ਇਸ ਗੱਲ੍ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦੋ ਰਾਏ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅੱਜ ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਮੰਨਾ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਕਾਫ਼ਲਾ ਜੁੜ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹਿੱਤ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਉਠਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ਅਤੇ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਬਣਿਆ ਰਹੇਗਾ। ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਮੰਨਾ ਵੱਲੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪਾਰਟੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨਾ, ਯਕੀਨਨ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਮਜਬੂਤ ਕਰੇਗਾ। ਅੱਜ ਜ਼ਿੰਦਾ ਜ਼ਮੀਰ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕਾਫਲਾ ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਮੰਨਾ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਇੱਕ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸੰਕੇਤ ਹੈ।
8 ਫਰਵਰੀ, 2021
"ਜਿੰਨੀ ਅਹਿਮੀਅਤ ਰੋਟੀ ਦੀ ਓਨੀ ਹੀ ਕਿਸਾਨ ਦੀ"
ਕਈ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਆਉਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਬੀਮਾਰ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਅਜੇ ਵੀ ਬੀਮਾਰ ਹੈ, ਪਰ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਹੌਂਸਲੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਬੁਲੰਦ ਹਨ। ਥੋਪੇ ਹੋਏ ਕਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨ ਵਾਪਿਸ ਕਰਵਾਉਣਾ, ਹਰੇਕ ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਸੋਚ ਬਣੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹਰੇਕ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਸਿਜਦਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਕਿਸਾਨ ਜਿੱਤ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਆਉਣ, ਸਾਡੀ ਅਰਦਾਸ ਹੈ।
6 ਫਰਵਰੀ, 2021
ਜਨਵਰੀ ਮਹੀਨੇ ਦੀਆਂ ਕੁੱਝ ਸਮਾਜਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ:
ਸਿਹਤ:
ਰਸ਼ਪਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਪਿੰਡ ਅਰਜਨ ਮਾਂਗਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰਸ਼ਪਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਰਸ਼ਪਾਲ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਿਡਨੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਰਸ਼ਪਾਲ ਜੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਕਿਡਨੀ ਟਰਾਂਸਪਲਾਂਟ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰੇਕ 3 ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਡਾਇਲੇਸਿਸ (Dialysis) ਦਾ ਖਰਚਾ
ਦੁਆਰਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਮਹੀਨਾਵਾਰ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ:
ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਭਜਨ ਕੌਰ ਜੀ ਦੇ ਬੇਟੇ ਦੀ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੜਕ ਹਾਦਸੇ ਦੌਰਾਨ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਭਜਨ ਕੌਰ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਅਤੇ 2 ਪੋਤਿਆਂ ਨਾਲ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਨ, ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਭਜਨ ਕੌਰ ਜੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਹਨ, ਨੂੰਹ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਅਪਾਹਿਜ ਹੈ ਤੇ ਦੋਨੋ ਬੱਚੇ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਹਨ। ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਵਿਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।
ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਨਤਮਸਤਕ:
ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸਾਡੇ
ਵਿੱਚ ਕੰਪਿਊਟਰ ਕੋਰਸ ਕਰਨ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਜੋਂ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੇ ਲਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿਖੇ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਨਤਮਸਤਕ ਹੋਣ ਲਈ ਸਾਰੇ ਵਿੱਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਗਏ।
(Computer training and employment institute ) ਦੇ ਸਾਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ ਅਤੇ ਲੰਗਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ।
ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਬਾਲੜੀ ਦਿਵਸ:
ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਬਾਲੜੀ ਦਿਵਸ ਹਰ ਸਾਲ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ 24 ਜਨਵਰੀ ਨੂੰ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਬਿਆਸ ਦੀਆਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨਿੱਕੀਆਂ-ਨਿੱਕੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਨਾਲ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਲੜਕੀ ਬਾਲ ਦਿਵਸ (National Girl Child Day) ਮਨਾਇਆ। ਇਸ ਖਾਸ ਦਿਨ, ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਲਈ ਕੁਝ ਮਨੋਰੰਜਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕੀਤਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹੇਅਰ ਬੈਂਡ ਸਜਾਵਟ, ਬੈਲੂਨ ਰੇਸ, ਸਟਾਪੂ ਆਦਿ। ਅਸੀਂ ਹਰੇਕ ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਤੋਹਫ਼ੇ ਵੰਡੇ। ਇਹ ਦਿਵਸ ਵੱਖ ਵੱਖ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਕੇ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੇਟੀ ਬਚਾਓ, ਬਾਲ ਲਿੰਗ ਅਨੁਪਾਤ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਲੜਕੀ ਲਈ ਇੱਕ ਸਿਹਤਮੰਦ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਵਾਤਾਵਰਣ ਬਣਾਉਣ ਬਾਰੇ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ।
ਸਿੱਖਿਆ:
ਵਿੱਚ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ, ਉਪਾਸਨਾ, ਵਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਫ੍ਰੀ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੇ ਸਪੈਸ਼ਲ ਕੋਰਸ ਕਰਵਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਵੱਖਰੇ ਕੰਪਿਊਟਰਸ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਮੱਕਸਦ ਪਿੰਡ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਜੋ ਕਿ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਸਾਥ ਦੇਣਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ। ਚਾਰੇ ਬੱਚੇ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਤੋਂ Web Development ਬਿਲਕੁਲ ਮੁਫ਼ਤ ਸਿੱਖ ਰਹੇ ਹਨ।ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਬਠਿੰਡਾ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਇਕ ਬੇਟੀ ਦੀ
ਵੱਲੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਦੀ ਫੀਸ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।
ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਸਕੂਲ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੇਂ ਕਾਲ ਕਰ ਕੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸਬੰਧੀ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਕੋਲੋਂ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਨ।
27 ਜਨਵਰੀ, 2021
ਚੁੱਪ ਸੁਣ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ ਮੇਰੀ, ਸੁਣਿਆ ਤੇਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
24 ਜਨਵਰੀ, 2021
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੀ ਕੀਮਤ ਤੇ ਸੁਖੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ, ਸਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਭੰਡੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਸਮਝਣ ਨਾਲ ਕਦੇ ਵੀ ਰੂਹ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ, ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਜਿਊਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਭੰਗ ਨਾ ਕਰੇ,ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਠੇਸ ਨਾ ਪਹੁੰਚਾਏ। ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਵਾਲਾ ਰੱਬ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪ ਰੱਬ ਨਾ ਬਣੀਏ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖੀਏ ਕੀ ਰੱਬ ਹੈ।
23 ਜਨਵਰੀ, 2021
ਐਸੇ ਬਣੋ, ਇੱਕ ਜ਼ਰੀਆ ਬਣੋ, ਲੋਕ ਚੰਗਿਆਈ ਵਿੱਚ, ਇਸ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕਾਇਨਾਤ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ। - ਮਨਦੀਪ
19 ਜਨਵਰੀ, 2021
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਨਹੀਂ, ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਨ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਹੀਂ, ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੇ ਪੈਰ ਪੈਰ ਤੇ ਹੱਲ ਕਰਨਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚੈਨ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਚੁਣੌਤੀ ਭਰੇ ਰਾਹ ਪਾਰ ਕਰਦਿਆਂ ਜਦ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ
15 ਜਨਵਰੀ, 2021
ਅਸੀਂ SimbaQuartz ਵਿਖੇ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਦੇ ਨਾਲ ਲੋਹੜੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਮਨਾਇਆ। ਸੰਗੀਤ, ਗਿੱਧਾ - ਭੰਗੜਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮਨੋਰੰਜਕ ਖੇਡਾਂ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਇਸ ਸਾਲ ਦੀ ਲੋਹੜੀ ਤੁਹਾਡੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਲਿਆਵੇ।
15 ਜਨਵਰੀ, 2021
"ਅਰਦਾਸ" ਅੰਦਰੂਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਦਾਸ ਸਾਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਮਜਬੂਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਅਰਦਾਸ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਅਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਹਰ ਔਖਿਆਈ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸਦਕਾ ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸੁਕੂਨ ਵੱਲ ਵੱਧ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀ ਹੈ? ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਬ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਿ ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਵੇਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਸੋਚ ਉਸਦੀ ਰਹਿਮਤ ਹੈ। ਸਦਾ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖੋ, ਸਾਡੇ ਤੇ ਰੱਬ ਦੀ, ਅੰਦਰੋਂ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿਣ ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ, ਸਾਡੀ ਹਰ ਮੰਗ ਪੂਰੀ ਹੋਣ ਦਾ ਜ਼ਰੀਆ ਹੈ "ਅਰਦਾਸ"।
15 ਜਨਵਰੀ, 2021
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਚੁਣਦੇ ਹੋ, ਜਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਅਸੀਂ ਹਰ ਤਰਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਸਿਹਤ ਲਈ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਕਰੋ। ਤੁਹਾਡੀ ਸਿਹਤ ਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹਨ। ਜੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੇ ਹੋ, ਕੋਈ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖਿਆਲ ਰੱਖੋ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਘਟਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੋਸਤ ਬਣੋ ਨਾ ਕੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਦਾ ਕਾਰਣ।
13 ਜਨਵਰੀ, 2021
ਅਕਸਰ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਬੂਟ ਵੰਡ ਸਮਾਰੋਹ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸੇਵਾਵਾਂ ਕਰਨ ਦਾ ਉਪਰਾਲਾ ਕਰਨ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਉੱਥੇ ਅੱਜ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ SimbaQuartz ਦੁਆਰਾ ਲੋਹੜੀ ਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਮਨਾਉਣ ਦਾ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਬਿਆਸ ਦੇ ਵਿੱਚ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਲ ਵੰਡੇ ਗਏ ਅਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਲੋਹੜੀ ਦੇ ਦਿਹਾੜੇ ਤੇ ਹਰ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਮੂੰਗਫਲੀ - ਰੇੜੀਆਂ ਵੰਡੀਆਂ ਗਈਆ। ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਲੋਹੜੀ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਵਧਾਈਆਂ।
12 ਜਨਵਰੀ, 2021
ਪਿਆਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਮਨਪਸੰਦ ਗਾਇਕ।
ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ SimbaQuartz ਦੀ 9ਵੀਂ ਸਾਲਗਿਰਾਹ ਮੌਕੇ ਇਸ਼ਲੀਨ ਕੌਰ ਅਤੇ ਕਮਲਜੋਤ ਸਿੰਘ ਵੱਲੋਂ ਗਾਇਨ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀਆਂ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁਬਾਰਕਬਾਦ। ਇਸ ਮੌਕੇ ਤੇ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰਾ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਸ਼ਿਰਕਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਗਾਇਨ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀਆਂ ਦਾ ਖੂਬ ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ।
11 ਜਨਵਰੀ, 2021
ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਣ, ਤੁਹਾਡੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾ ਕਰਨ, ਤੇ ਕੱਲੇ ਤੁਰਨਾ ਚੁਣ ਲਓ। ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਫੇਰ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹੋ। ਤਿਆਗ, ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਡਟੇ ਰਹਿਣਾ ਬਹਾਦਰੀ ਦੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਲਗਨ ਦੇ ਰਾਹ ਭੱਜਣਾ ਹੈ, ਤੁਰਨਾ ਹੈ, ਰਿੜ੍ਹਨਾ ਹੈ, ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਸ਼ਾਇਦ ਰੁਕਣਾ ਵੀ ਪੈ ਜਾਵੇ, ਪਰ ਕਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨਾ ਮੁੜੋ। ਡਟੇ ਰਹੋ। ਜੋ ਸੋਚਿਆ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਹਾਰਨ ਨਾ ਦਿਓ। ਪੂਰਾ ਕਰੋ।
10 ਜਨਵਰੀ, 2021
ਜੇ ਔਰਤ ਹੋ ਤੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਲੜਨਾ ਸਿੱਖੋ, ਝੁਕਣਾ ਨਹੀਂ। ਸਹਿਣਾ ਸਾਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਰੋਣ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਣ ਲਈ ਹਨ! ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਔਰਤ ਨੇ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਮਿਹਨਤ ਸੰਗ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰੋ, ਆਮ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅੱਗੇ ਬਹੁਤ ਰੌਸ਼ਨੀ ਹੈ। ਆਪਣਾ ਹੁਨਰ ਪਹਿਚਾਣੋ।
1 ਜਨਵਰੀ, 2021
ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਸਭ ਲਈ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਲੈ ਕੇ ਆਵੇ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਸਾਲ 2020 ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਸਭ ਲਈ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰਾ ਸੀ, ਪਰ ਸਾਡੀ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਦੀਆਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਰਹੀਆਂ। ਬਸ ਫਰਕ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਪਿੱਛਲੇ ਸਾਲ ਅਗਸਤ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਸੰਸਥਾ ਸੰਪੂਰਨ ਤੌਰ ਤੇ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਦਸਵੰਧ ਕੱਢ ਕੇ ਕਾਰਜ ਕਰਨ ਦਾ ਟੀਚਾ ਮਿਥਿਆ ਹੈ। 50000 ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦਾ ਮਿਸ਼ਨ 18409 ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਦਸੰਬਰ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਟੀਮ ਸਮੇਤ ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਕੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ।
ਦਸੰਬਰ ਮਹੀਨੇ ਦੀਆਂ ਕੁੱਝ ਸਮਾਜਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ:
1) ਬੂਟ ਵੰਡ:
ਦਸੰਬਰ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਧੁੰਦਾਂ ਪੈਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਧੁੱਪਾਂ ਵੀ ਘੱਟ ਲੱਗਦੀਆਂ ਹਨ ਐਸੇ ਸਰਦ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਲੋੜਵੰਦ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਸਕੂਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਈ ਵਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਮੌਸਮ ਅਨੁਕੂਲ ਸੁਵਿਧਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਅਸੀਂ ਪੰਚਕੂਲਾ ਦੇ ਵਿੱਚ "ਹਮਾਰੀ ਕਕਸ਼ਾ" NGO ਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸਕੂਲੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਲੜਕੀਆਂ ਦੇ ਸਕੂਲ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਖ਼ਾਲਸਾ, ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਲੋੜਵੰਦ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਵੰਡੇ। ਸਾਡਾ 50000 ਬੂਟ ਵੰਡ ਦਾ ਟੀਚਾ 18409 ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਹੈ।
2) ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ :
ਦਿੱਲੀ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਜਦ ਜੂਨ, ਜੁਲਾਈ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕਿਸਾਨ ਮਾਰੂ ਕਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਦੋ ਤੋਂ ਹੀ ਸਾਡਾ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਸਹਿਯੋਗ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਫਰਜ਼ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ 11 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਜਾ ਕੇ ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣੇ। "ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਸੁਸਾਇਟੀ" ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਸਮੁਚੇ ਕਿਸਾਨ ਯੂਨੀਅਨ ਨੂੰ ਆਦਰ ਸਤਿਕਾਰ ਵਜੋਂ ਵਿਤੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।
3) ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਫੀਸ :
ਗੁਰਸੰਯੋਗ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਗੁਰਮਿਲਾਪ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸਕੂਲ ਦੀਆਂ ਫ਼ੀਸਾਂ ਦੀ ਭਰਵਾਈ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ
ਵੱਲੋ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਫ਼ੀਸ ਭਰੀ ਗਈ।
4) ਲੜਕੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਲਈ ਬਿਸਤਰੇ:
ਖਡੂਰ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਲੋੜਵੰਦ ਲੜਕੀਆਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਵਾਲੀ ਸੰਸਥਾ "ਮਾਤਾ ਗੁਜ਼ਰ ਕੌਰ ਵੈਲਫੇਅਰ ਸੋਸਾਇਟੀ" ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਨੇਕ ਕਾਰਜ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਨ ਲਈ ਅਸੀਂ 03 ਲੜਕੀਆਂ ਨੂੰ ਬਿਸਤਰਿਆਂ ਦਾ ਸਹਿਯੋਗ ਦਿੱਤਾ।
5) ਮਹੀਨਾਵਾਰ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ:
ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਭਜਨ ਕੌਰ ਜੀ ਦੇ ਬੇਟੇ ਦੀ ਸੜਕ ਹਾਦਸੇ ਦੌਰਾਨ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਭਜਨ ਕੌਰ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਅਤੇ 2 ਪੋਤਿਆਂ ਨਾਲ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਨ, ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਭਜਨ ਕੌਰ ਜੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਹਨ, ਨੂੰਹ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਅਪਾਹਿਜ ਹੈ ਤੇ ਦੋਨੋ ਬੱਚੇ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਹਨ। ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਵਿਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।
6) ਕਲਾ
ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਕਲਾ ਨੂੰ ਵੀ ਖੂਬ ਮਹੱਤਵ ਦੇ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਚਾਹਵਾਨ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਐਕਟਿੰਗ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਹਾਂ। "ਜ਼ਿੰਦਗੀ" ਅਤੇ "ਪੈਨਸਿਲ" ਮੂਵੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਵੀ "ਜਨਮਦਿਨ" ਨਾਮ ਦੀ ਮੂਵੀ ਰਿਲੀਜ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਇਸ ਲਘੂ ਫਿਲਮ ਦੇ ਦੁਵਾਰਾ ਸਾਡਾ ਮਕਸਦ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਣਾ ਤੇ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਉਣਾ ਹੈ।
ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ
ਵਿੱਚ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ, ਉਪਾਸਨਾ, ਵਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਫ੍ਰੀ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੇ ਸਪੈਸ਼ਲ ਕੋਰਸ ਕਰਵਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਵੱਖਰੇ ਕੰਪਿਊਟਰਸ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ । ਸਾਡਾ ਮੱਕਸਦ ਪਿੰਡ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਜੋ ਕਿ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਸਾਥ ਦੇਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ। ਚਾਰੇ ਬੱਚੇ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਤੋਂ Web Development ਬਿਲਕੁਲ ਮੁਫ਼ਤ ਸਿੱਖ ਰਹੇ ਹਨ।
ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਸਕੂਲ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵੇਲੇ ਕਾਲ ਕਰ ਕੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸਬੰਧੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਨ।
27 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅਮਰੀਕਾ ਘਰ ਲੈਣ ਦਾ ਸੋਚ ਲਿਆ ਸੀ| ਵਿਆਹ ਮਗਰੋਂ, 8 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ- ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ਲੱਗਿਆ ਹੈ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਅਲਫ਼ਰੇਟਾ, ਸਾਲਟਲੇਕ , ਸ਼ਿਕਾਗੋ, ਫੀਨਿਕਸ, ਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਪੱਕੇ ਡੇਰੇ ਲਾਉਣ ਲਈ ਘਰ ਖਰੀਦਣਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਫੈਸਲਾ ਸੀ। ਹਰ ਵਾਰ ਜਦ ਮੈਂ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾਂਦੀ ਸਲਾਹਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਪਰ ਫੇਰ ਸਹੀ ਵਕਤ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ। ਘਰ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਨ ਸੀ ਸੋਹਣੀ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤ ਜਗ੍ਹਾ ਚੁਣੀਏ। ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀ ਚਕਾਚੌਂਦ ਤੋਂ ਦੂਰ ਫੇਰ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਪਹਾੜ ਚੁਣ ਲਏ ਅਸੀਂ। "ਹੁਡਰਿਵਰ" ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਾਫ ਸੁਥਰਾ ਪਿਆਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ। ਇਹ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਦੀ ਮੰਨ ਭਾਉਂਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ, ਲੋਕ ਇਥੇ ਘੁੰਮਣ ਫਿਰਨ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਥੇ ਵੱਸਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵੀ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ਜਾਂ ਫਿਰ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਫਲਾਂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਤੋਂ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ, ਕਿ ਸਵਰਗ ਵਰਗੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਸਾਡਾ ਪਹਿਲਾ ਘਰ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਮੀਲੋ ਮੀਲ ਪਹਾੜ, ਝਰਨੇ ਅਤੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਫੁੱਲ ਅਤੇ ਫ਼ਲ ਹਨ। ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਤੁਰਦੇ ਫਲਾਂ ਨਾਲ ਲੱਦੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਰੁੱਖ ਹਨ। ਪੂਰੀ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਵਰਗੀ ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੈ। ਸੁਕੂਨ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਅਨੰਦ ਫੇਰ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਹੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਮੰਨਿਆ ਕੇ ਬਾਹਰਲੇ ਦੇਸ਼ ਬਹੁਤ ਸਾਫ ਸੁਥਰੇ ਨੇ, ਪਰ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਰਹਿਣਾ ਕੌਣ ਚਾਹੁੰਦਾ ? ਸਾਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਪੰਜਾਬ ਆਪਣੇ ਵਰਗਾ ਹੈ ਤੇ ਅਮਰੀਕਾ, ਕੈਨੇਡਾ ਆਪਣੇ ਵਰਗੇ। ਦੋਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਇਹੀ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹਰ ਸੁੱਖ ਸਹੂਲਤ ਵੱਧ ਹੈ। ਕੀ ਅਸੀਂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਆਲਾ ਦੁਆਲਾ ਰੁੱਖਾਂ ਤੇ ਫਲਾਂ, ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ? ਆਪਣੇ ਘਰ ਨੂੰ, ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਸਾਫ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ? ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਹਰ ਕੰਮ ਲਈ ਮਸ਼ੀਨ ਹੈ, ਹਾਸੇ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਤੇ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰੋਬੋਟਿਕ ਐਸੀ ਮਸ਼ੀਨ ਵੀ ਮੰਗਾਈ ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਨੇ, ਸਾਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮ ਕੇ ਫ਼ਰਸ਼ ਦੀ ਸਫਾਈ ਵੀ ਆਪੇ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਤੇ ਬੈਟਰੀ ਮੁੱਕ ਜਾਵੇ ਤੇ ਆਪੇ ਚਾਰਜ ਤੇ ਵੀ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਤੇ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਏਨੀ ਅਬਾਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪੱਤਾ ਪੱਤਾ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਤੁਲਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਤੇ ਮਾਂ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਮਾਂ ਚੰਗੀ ਸਾਡੀ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਵਰਗੇ ਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਰਗੇ। ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਬੇਹਤਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਦੀ ਦਿਲੋਂ ਬਹੁਤ ਕਦਰ ਕਰਦੇ। ਇਹ ਔਖਾ ਫੈਸਲਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਦੋਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਸਭ ਕੁੱਝ ਵਧੀਆ, ਸੋਹਣਾ ਅਤੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਹੋਣ ਤੇ ਵੀ, ਜਦ ਮੈਂ ਫੇਰ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਚੁਣ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਘਰਦੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਭ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਰਿਣੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਖੂਨ ਪਸੀਨਾ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਤੇ ਲਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਤੇ .. ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਿੰਝਿਆ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਪਣਾ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਸਾਲ 2021 ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਸਾਫ਼ਟਵੇਅਰ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਅੱਜ 50 ਤੋਂ ਦੁਗਣੇ ਤਿਗਣੇ ਹੋ, 100 -150 ਕਰਮਚਾਰੀ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਕਿੰਨੇ ਘਰ ਹੋਰ ਸੁਖੀ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲੇ ਕਦੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਨਹੀਂ ਮੜ੍ਹੇ, ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਓਹਨਾ ਦੀ ਚੋਣ ਦੀ ਵੀ ਕਦਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਸੱਚ ਤੇ ਸਹੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ , ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਹ ਕਰੋ ਜੋ ਧੁਰ ਅੰਦਰੋਂ ਦਿਲ ਕਹੇ.... ਫੇਰ ਚਾਹੇ ਪੰਜਾਬ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਅਮਰੀਕਾ... ਕਦੇ ਵੀ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰ ਬੋਝ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾ ਬਤੀਤ ਕਰੋ ...
25 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਚਾਹੋ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਸਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ ਜੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ਣ ਲਈ ਤਹਿ ਕੀਤਾ ਹੈ।
20 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਸੇਵਾ ਦਾ ਆਖਰੀ ਪੜਾਅ ਸੁਕੂਨ ਹੈ, ਜੇ ਸੁਕੂਨ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ ਸੇਵਾ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਸਵਾਰਥੀ ਕਾਰਜ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ
17 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਹਾਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ
ਆਪਣੇ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ ਕਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ
17 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ ...
“ਅਕਸਰ ਲੋਕ ਸਾਦਾ ਰਹਿਣ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਮਝ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹ ਅਕਸਰ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਦੁਨਿਆਵੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਦਾ ਰੱਖਣਾ ਚੁਣਿਆ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਹੁਨਰਮੰਦ, ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦੇਣ ਵਾਲੇ, ਇੱਕ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਰਹਿ ਰਹੇ, ਮੇਰੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਦਾ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਸੰਘਰਸ਼ਮਈ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਹਨ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖਿਆਂ ਲਈ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣਾ ਕੋਈ ਔਖਾ ਨਹੀਂ, ਅਕਸਰ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿਓਂ ਖੱਪਦੀ ਤੂੰ ਏਨਾ, ਜਿੰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਓਨਾ ਕਰ, ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਪੰਜਾਬ ਹੁੰਦੀ ਮੈਨੂੰ ਫਿਕਰ ਲੱਗਾ ਰਹਿੰਦਾ। ਜਿਸਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੀ, ਵਕ਼ਤ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਨੂੰ ਹਰ ਸਕੂਨ ਦੇਣਾ ਚਾਹੇਗਾ, ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਰਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੇਗਾ। ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਅਤੇ ਜਦ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਦਾ ਵੀ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਨਾਕਾਰਤਮਕ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਹੌਂਸਲਾ ਟੁੱਟਦਾ, ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਇਹ ਸਭ ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਕਰਮੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ, ਤੇ ਜਿੱਥੇ ਪਤੀ ਵੱਲੋਂ ਕੋਈ ਰੋਕ ਟੋਕ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ, ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨੂੰ ਪਰਖਣਾ ਚੁਣਿਆ, ਕਿ ਮੈਂ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਬੱਲ ਤੇ ਕੀ ਹਾਂ? ਮੇਰਾ ਅੱਜ ਵੀ ਕਦੇ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਜਾਂ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਇੱਕ ਰੁਪਇਆ ਵੀ ਮੰਗਾਂ। ਏਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲੋਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਰੱਖ ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਹਾਂ। ਖੁਦ ਦੀ ਸਾਫ਼ਟਵੇਅਰ ਕੰਪਨੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਸਦਕਾ, ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪਤੀ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸਦਕਾ ਸਫਲ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਯਕੀਨ ਰੱਖਿਆ ਕਿ ਮੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਮੇਰੀ ਅਸਲੀ ਜਾਇਦਾਦ ਹੈ ਤੇ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਾਈ, ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਪਤੀ ਦੇ ਸਾਥ ਸਦਕਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਲੀਹ ਤੇ ਆ ਗਈ। ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਵੀ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਕੁੱਝ ਲੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੱਗਦਾ। ਜੋ ਇਨਸਾਨ ਸ਼ੋਹਰਤ, ਪੈਸਾ, ਖੁਸ਼ੀ ਆਉਣ ਤੇ ਵੀ ਜੜਾਂ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਦਾ, ਸਾਦਾ ਰਹਿਣਾ ਚੁਣਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਗਹਿਣੇ ਖਰੀਦ ਕੇ ਦੇਣ ਦਾ ਭਾਵੇਂ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸ਼ੌਂਕ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਪਾਉਣ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਖਰੀਦਣ ਦੀ ਵੀ ਕੀ ਲੋੜ। ਲੋੜ ਹੈ ਹਰ ਪਲ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੰਮ ਆਉਣ ਦੀ... ਅਕਸਰ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਅਨਸਰ ਦੇਖੇ ਮੈਂ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਤੋੜ ਮੋੜ ਕੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਸਨ, ਸਾਦਾ ਰਹਿਣਾ ਵਿਚਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਇਹ ਸਾਡੇ ਬੱਲ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਦੀ। ਕਾਬਲੀਅਤ ਕਿਸੇ ਵੀ ਦੁਨਿਆਵੀ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਮੋਹਤਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਸਿਰਫ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਹੀ ਪਾਈ ਪਾਈ ਕਰ ਸਿੰਝ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਹਰ ਮੌਜ ਨੂੰ ਮਾਣਦਿਆਂ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀਆਂ ਅਣਗਿਣਤ ਸੱਟਾਂ ਅਤੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ, ਉਸ ਮਾਂ ਦਾ ਵੀ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀ ਜਿਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਆਪ ਕੁਰਬਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ... ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਕਈ ਰਾਤਾਂ ਹੰਝੂ ਵਹਾਏ ਨੇ। ਅੱਜ ਚਿਰਾਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਮੇਰੀ ਐਸੀ ਲਿਖ਼ਤ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਲਿਖਦੇ ਮੇਰੇ ਹੰਝੂ ਨਿਕਲ ਗਏ.... ~ ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ “
15 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਅਜੇ ਵੀ ਕਈ ਲੋਕ ਗੱਲ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਮੈਂ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੀ ਹੁਣ ਕੋਈ ਸੰਸਥਾ(NGO) ਨਹੀਂ। ਅਗਸਤ 2020 ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਸੰਸਥਾ(NGO) ਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਤੌਰ ਤੇ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸਮਾਜਿਕ ਕਾਰਜਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦ ਹੀ ਫੰਡ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਂਸਲਾ ਲਿਆ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਇਸ ਫੈਂਸਲੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਭਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਮਾਣ ਅਤੇ ਸਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਅਤੇ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਸਦਕਾ 50000 ਬੂਟ ਵੰਡ ਦਾ ਮਿਸ਼ਨ ਨਿਰਵਿਘਨ ਚਲਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਨਵੰਬਰ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ 50000 ਬੂਟ ਵੰਡ ਮਿਸ਼ਨ ਦਾ 385ਵਾਂ ਕੈਂਪ ਮੁਕੰਮਲ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ।
ਨਵੰਬਰ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਕੁੱਝ ਸਮਾਜਿਕ ਉਪਰਾਲੇ
1) ਬੂਟ ਵੰਡ:
ਹੁਣ ਸਰਦੀਆਂ ਦਾ ਮੌਸਮ ਹੈ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਮੌਸਮ ਅਨੁਕੂਲ ਸੁਵਿਧਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਬਿਆਸ ਦੀਆਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲੋੜਵੰਦ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਵੰਡੇ ਗਏ। ਸਾਡਾ 50000 ਬੂਟ ਵੰਡ ਦਾ ਟੀਚਾ 18409 ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਾ ਹੈ।
2) ਨਵੇਂ ਸਿਲਾਈ ਸਿਖਲਾਈ ਸੈਂਟਰ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ:
ਮਲੌਦ ਯੂਥ ਗਰੁੱਪ ਵੱਲੋਂ ਲੜਕੀਆਂ ਲਈ ਖੋਲ੍ਹੇ ਨਵੇਂ ਸਿਲਾਈ ਸਿਖਲਾਈ ਸੈਂਟਰ ਦੇ ਉਦਘਾਟਨ ਸਮਾਰੋਹ
ਵੱਲੋਂ ਵਿੱਤੀ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਗਿਆ। ਸਾਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕੇ ਅਜਿਹੇ ਉਪਰਾਲੇ ਸਦਕਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਆਤਮ ਨਿਰਭਰ ਹੋ ਸਕਣਗੀਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਜਾਣਗੀਆਂ। ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਉਪਰਾਲੇ ਜੋ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਾਡਾ ਸਮਰਥਨ ਹੈ।
3) ਰਾਸ਼ਨ:
ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸੰਜੀਵ ਕੁਮਾਰ ਜੀ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਗਵਾ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਹ ਇਕੱਲੇ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਪਾਲਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬਿਲਕੁੱਲ ਰਾਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁੱਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਜਾਂਚਦੇ ਹੋਏ
ਵੱਲੋਂ ਤੁਰੰਤ ਰਾਸ਼ਨ ਨਾਲ ਅਤੇ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।
4) ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ:
ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਇਕ ਖਿੱਚ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਹਰੇਕ ਵਿਸ਼ੇ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਮੌਜੂਦ ਹੋਣ ਤਾਂਕਿ ਹਰੇਕ ਵਰਗ ਦਾ ਵਿਅਕਤੀ ਪੜ੍ਹ ਸਕੇ। ਜੋ ਬੱਚੇ UPSC CSE ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
5) ਮਹੀਨਾਵਾਰ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ:
ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਭਜਨ ਕੌਰ ਜੀ ਦੇ ਬੇਟੇ ਦੀ ਸੜਕ ਹਾਦਸੇ ਦੌਰਾਨ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਭਜਨ ਕੌਰ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਅਤੇ 2 ਪੋਤਿਆਂ ਨਾਲ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਨ, ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਭਜਨ ਕੌਰ ਜੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਹਨ, ਨੂੰਹ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਅਪਾਹਿਜ ਹੈ ਤੇ ਦੋਨੋ ਬੱਚੇ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਹਨ। ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਵਿਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।
6) ਸਿਆਲੀ ਕੱਪੜੇ
ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਹੋਰ ਲੋੜਵੰਦ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ
ਵੱਲੋਂ ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।
ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ
ਵਿੱਚ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ, ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ, ਉਪਾਸਨਾ ਅਤੇ ਵਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਫ੍ਰੀ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੇ ਸਪੈਸ਼ਲ ਕੋਰਸ ਕਰਵਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਵੱਖਰੇ ਕੰਪਿਊਟਰਸ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ । ਸਾਡਾ ਮੱਕਸਦ ਪਿੰਡ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਜੋ ਕਿ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਸਾਥ ਦੇਣਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ। ਚਾਰੇ ਬੱਚੇ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਤੋਂ Web Development ਬਿਲਕੁਲ ਮੁਫ਼ਤ ਸਿੱਖ ਰਹੇ ਹਨ।
ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਸਕੂਲ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵੇਲੇ ਕਾਲ ਕਰ ਕੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸਬੰਧੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਮੇਰੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸਭ ਲੋਕਾਂ ਦੀ, ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਤੋਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲੈ ਰਹੇ ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਦੀ ਮੈਂ ਰਿਣੀ ਹਾਂ ! ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਂਸਲਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਇਸ ਹੋਂਸਲੇ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਾਂ।
11 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਇਹ ਮੰਗ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਚਾਹੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਚਾਹੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹਾਜ਼ਰੀ ਜ਼ਰੂਰ ਲਗਵਾਏ। ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਸਨ ਪਰ ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਿ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਜੁੱਟੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਠਹਿਰਾਓ ਕਿਸੇ ਗੁਰੂਦੁਆਰੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਸੰਗਤ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਰੂਹ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈ ਅਤੇ ਸਭ ਦੇ ਪਿਆਰ ਲਈ ਬਹੁਤ ਰਿਣੀ ਹਾਂ। ਖੁਦ ਜਾ ਕੇ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸਾਨ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾ ਕੇ ਮਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੁਕੂਨ ਮਿਲਿਆ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣੋ ਅਤੇ ਕਿਰਤੀ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਆਪਣੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਵਿੱਚੋਂ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਕਿਸਾਨੀ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰੋ
11 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਭਾਵੇਂ ਮੇਰੀ ਹੁਣ ਕੋਈ ਸੰਸਥਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਸਮਰਥਨ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਦ ਦੋ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੀ ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਸਬੰਧੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਮਿੰਟੂ ਜੀ (ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਸੁਸਾਇਟੀ) ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਹੋਈ, ਉਹਨਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਉਤਸ਼ਾਹ ਭਰਿਆ ਅਨੁਭਵ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਭਾਜੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੋਰ ਸ਼ੁਭਚਿੰਤਕਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਰਿਣੀ ਹਾਂ ਜੋ ਹਰ ਕਦਮ ਮੈਨੂੰ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਦਿੱਲੀ ਵਿਖੇ, ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਰੂਹ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਈ। ਮੈਂ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸ ਸੰਸਥਾ ਨੂੰ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਸਮੂਹ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਉਹ ਖੁੱਦ ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਲਈ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦਾ ਅਜਿਹਾ ਯੋਗਦਾਨ ਇੱਕ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜਨ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਹੈ। ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਸਲ ਤਾਕਤਵਰ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਦੂਸਰਿਆਂ ਲਈ ਮਦਦਗਾਰ ਬਣਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ‘ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਟੀਮ’ ਨੇ ਸੋਹਣਾ ਪੰਡਾਲ ਸਜਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਪੀਣ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੋਤਲਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਲੰਗਰ ਸੇਵਾ ਸ਼ਰਧਾ ਸਾਹਿਤ ਭਰਪੂਰ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਵੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਭਾਜੀ ਸਦਕਾ, ਲੰਗਰ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ।
ਮੈੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਅੱਜ ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਨਾਲ ਹਰ ਕੋਈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੈ, ਸੰਪੂਰਨ ਤੌਰ ਤੇ ਜੁੜਿਆ ਹੈ।
ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੀ ਕਿੰਨ੍ਹੀ ਸਮਝ ਹੈ ਇਸ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਅੱਜ ਅੱਖੀਂ ਵੇਖਿਆ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਰੂਪ ਇਹ ਹੈ ਕਿ, ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਮਰਨ ਤੱਕ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕਿਸਾਨੀ ਪਰਿਵਾਰ ਜੁੜ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਕਿਰਤੀ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਬਣਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ....
11 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ, ਧੁਰ ਰੂਹ ਦੇ ਅਲਫ਼ਾਜ਼! - ਮਨਦੀਪ
“ਉੱਡਦਾ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਡੁੱਬਦਾ ਪੰਜਾਬ ਨਹੀਂ,
ਉੱਠਦਾ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਚੜ੍ਹਦਾ ਪੰਜਾਬ ਹੈ ਸਾਡਾ।”
ਅਸੀਂ ਚਾਹੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਸਾਡਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਅੱਜ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੈ, ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਮਿਸਾਲ ਹੈ। ਐਸੀ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਨ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਾਹਿਰ ਤੋਂ ਮਾਹਿਰ ਵੀ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਤੜਫਣਾ, ਠੰਢ ਨਾਲ ਕੰਬਣਾ, ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਤਪਣਾ ਅਤੇ ਵਹਿੰਦੇ ਦਰਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਹਿਣਾ ਫਿਰ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣਾ, ਇਹ ਇੱਕ ਐਸਾ ਸ਼ਾਂਤਮਈ “ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਸੰਘਰਸ਼” ਹੈ।
ਕਾਨੂੰਨ ਰੱਦ ਕਰਨ ਨੂੰ ਅਸੰਭਵ ਕਹਿਣਾ, ਐਸੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਹੋਏ “ਸੰਭਵ ਸੰਘਰਸ਼” ਸਾਹਮਣੇ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਨੀਅਤ, ਆਪਣੇ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦੇ ਪੱਖ ਤੋਂ “ਕਿਸਾਨ ਏਕਤਾ” ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਤ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬ ਨੇ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਰਾਹੀਂ ਅੱਜ “ਏਕਤਾ”ਜਿੱਤੀ ਹੈ। ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ, ਹਰ ਉਮਰ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਬੱਚੇ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਤੱਕ ਦਾ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋਣਾ ਬਹੁ-ਗਿਣਤੀ ਵੱਲੋਂ ਬਣਾਏ, ਕਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਉੱਤੇ ਅੱਜ ਭਾਰੀ ਹੈ।
ਇਹ ਹੱਕ-ਸੱਚ ਦੀ ਲੜਾਈ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਗਿਣਤੀ-ਮਿਣਤੀ ਮਾਇਨੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ। ਇਹ ਲੜਾਈ, ਸਾਡੀ ‘ਸਾਫ ਨੀਅਤ’ ਅਤੇ ਇਸ ਮੁੱਦੇ ਉੱਤੇ ਸਾਡੀ ‘ਸਭ ਦੀ ਇੱਕ ਸੋਚ’ ਰੱਖਣ ਨਾਲ ਜਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਦਸੰਬਰ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਹੈ। ਠੰਢ ਦੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਲੋਕ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ, ਹੀਟਰ ਲਾ ਕੇ ਸੌਂ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸੰਘਰਸ਼ ਯਾਦਗਾਰੀ ਹੈ, ਅੱਜ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ, ਔਰਤਾਂ, ਬਜ਼ੁਰਗ ਮੌਸਮ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦ੍ਰਿੜ ਹਨ, ਡਟੇ ਹਨ, ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਸੌ ਰਹੇ ਹਨ, ਟਰਾਲੀਆਂ ਚ ਸੌਂ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਜਿਹਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੰਘਰਸ਼ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪਰਿਵਾਰ ਮੌਜ਼ੂਦ ਹਨ, ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਨਾਤੇ ਹੀ ਰੱਦ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਅੱਜ ਮੇਰਾ ਦਿੱਲੀ ਵਿਖੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ, ਮਿਲਣਾ ਇੱਕ ‘ਅਸੀਸ’ ਜਾਪਿਆ। ਮੈਂ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਇਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਕਾਨੂੰਨ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਪਹੁੰਚਾਓ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਸਿਰਫ ਖੇਤ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ। ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਅੱਜ ਉਸਦੇ ਲੱਖਾਂ-ਲੱਖਾਂ ਧੀਆਂ ਪੁੱਤਰ ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਗਏ ਹਨ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਤੱਕ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਬਣਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਪੂਰੇ ਡੱਟ ਕੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹਨ। ਆਓ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਵੀ ਇਸ ਲਹਿਰ ਦਾ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਬਣਾਈ ਰੱਖੀਏ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਸਵੰਧ ਨਾਲ ਕਿਸਾਨ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਦੀ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਰਹੀਏ। ਇਹ ਸੰਘਰਸ਼ ਮੌਸਮ, ਪੈਸੇ, ਜਾਂ ਸਾਡੇ ਜਜ਼ਬੇ ਦੀ ਕਮੀ ਕਾਰਨ ਫਿੱਕਾ ਨਹੀਂ ਪੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
11 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਅੱਜ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਦਿੱਲੀ ਪਹੁੰਚਦੇ ਪੈਰ ਪੈਰ ਤੇ ਟਰਾਲੀਆਂ, ਗੱਡੀਆਂ ਨਾਲ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਆਉਂਦੇ ਵੇਖ ਕੇ, ਵੱਖਰਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਸਾਰਾ ਪੰਜਾਬ ਇੱਕ ਹੈ, ਆਪਣਾ ਪੰਜਾਬ ਇੱਕ ਹੈ। ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਸਭ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਪ੍ਰਵਾਨ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਜਿੱਤ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਝੋਲੀ ਪਾਉਣ।
10 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਉਮਰ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਤਾਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ, ਦਲੇਰੀ, ਹਿੰਮਤ ਕਦੇ ਨਹੀਂ। ਇੰਨੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਉਮਰਾਂ, ਬਿਰਧ ਸਰੀਰਾਂ ਨਾਲ ਦਿੱਲੀ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਆਵਾਜ਼ ਉਠਾਉਂਦੇ ਦੇਖ ਸਭ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਬੁਲੰਦ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਬਹੁਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਕਈ ਤਕਲੀਫਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਢੰਗ ਨਾਲ ਘੇਰ ਲਿਆ।
ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੇ ਤਜਰਬੇ ਦਾ ਕੋਈ ਤੋੜ ਨਹੀਂ, ਹੌਂਸਲੇ ਦੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ। ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋਸ਼ ਭਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਏ ਬਜ਼ੁਰਗ, ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਾਪਿਸ ਲਿਆਉਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਣਗੇ। ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਤਜਰਬੇ, ਤਰਕਾਂ ਨੂੰ ਸਲਾਮ, ਜਿਹਦੇ ਕਾਰਨ ਅੱਜ ਸਾਰਾ ਦੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਪੂਰਾ ਵਿਸ਼ਵ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਨੌਜਵਾਨ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਵੱਡਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖ ਰੇਖ ਵੱਲ ਵੀ ਪੂਰਾ ਧਿਆਨ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆ ਰਹੀਆਂ ਦਿੱਕਤਾਂ ਦਾ ਹੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤਯਾਬੀ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਹ ਆਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਬੁਲੰਦ ਹੌਂਸਲੇ ਨਾਲ ਦਿੱਲੀ ਫਤਿਹ ਕਰਕੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਆਉਣ।
10 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਇਹ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ....
..ਵੈਸੇ ਤੇ ਸਭ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹੇ, ਪਰ ਜੇ ਦੁੱਖ ਵੇਲੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਸਾਉਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਦੁੱਖ, ਸੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਜਦ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਹਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਮਾਂ ਹੈ, ਬਾਪ ਹੈ, ਭੈਣ ਹੈ ਜਾਂ ਦੋਸਤ ਹੈ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਸੀਨ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਸਭ ਉਦਾਸੀਆਂ ਬੱਸ ਤੁਹਾਡੀ ਝੋਲੀ ਹੀ ਹਨ। ਹੱਸਦੇ ਚੇਹਰਿਆਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰੋ, ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਕੰਡਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਕਈ ਲੋਕ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕਦਰ ਕਰੋ। ਇਹ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ.. ਜੋ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਕਈ ਦੁੱਖ ਹੰਢਾ ਕੇ ਸਾਡੀ ਸਿਰਫ ਖੁਸ਼ੀ ਮੰਗਦੀ ਹੈ- ਮਨਦੀਪ
9 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਟੁੱਟ ਚੁੱਕੇ ਹੋ?? ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਉੱਠੋ..
ਬਾਰ ਬਾਰ ਬਰਬਾਦ ਹੋਣ ਨਾਲ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਟੁੱਟਣ ਨਾਲ, ਤਜੁਰਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਲੰਘਦੇ ਸਾਲਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ!! ਹਰ ਪਲ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਬਣਨ ਲਈ, ਹਰ ਪਲ ਦਰਦ ਸਹਿਣਾ ਆਉਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਕਦੀ ਗ਼ਮ ਹੈ, ਪਰ ਨਹੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੱਕ ਹੱਥ ਖੁਸ਼ੀ ਇੱਕ ਹੱਥ ਗ਼ਮ ਹੈ। ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂ ਕਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਕਦੀ ਗ਼ਮ ਦੇ ਹੋਣਗੇ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜੇ ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਿਆ ਤੇ ਕਦੀ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਜਦ ਹਰ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਹੈ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਉਮੀਦ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ। ਇੱਕ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ ਕਿਰਨ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਕਿ ਉਹ ਸੂਰਜ ਬਣ ਉਜਾਲਾ ਕਰੇਗੀ ਜ਼ਰੂਰ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਰ ਕੇ ਫੇਰ ਉੱਠਣ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਜਦ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਆਖਰੀ ਪਾਰੀ ਖੇਡ, ਖੇਡ ਮੁਕਾ ਚੁੱਕੇ ਹੋਣ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਫੇਰ ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਨਾਲ ਡੱਟ ਕੇ ਖੇਡ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਸੁਪਨਾ ਸਿਰਫ ਤੁਹਾਡਾ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸਭ ਦੇ ਭਲੇ ਲਈ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਖੁਦ ਦੇ ਸਾਥ ਦੀ ਉਮੀਦ ਰੱਖੋ, ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਸਾਥ ਦੀ ਨਹੀਂ। ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਹਾਰਨ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਲਗੇਗਾ ਮੈਂ ਹਾਰ ਗਿਆ ਹਾਂ, ਪਰ ਅਖੀਰ ਜਿੱਤ ਉਸਦੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰ ਹਾਰ ਕੇ ਫੇਰ ਉੱਠਿਆ ਹੋਵੇ, ਜਿਸਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਵੇ ਰੱਬ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਣ ਕਣ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧੋ। ਆਪਣੀ ਹਾਰ ਨੂੰ ਖੁਦ ਹੀ ਹਰਾਉਣਾ, ਸਾਡੀ ਅਸਲ ਜਿੱਤ ਹੈ..
9 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕਜੁੱਟ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵੀ ਸ਼ਲਾਘਾਯੋਗ। ਸਾਨੂੰ ਪੂਰੀ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਸਭ ਦਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਰੰਗ ਲਿਆਵੇਗਾ, ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਮਿਲਣਗੇ। ਇਹ ਅਨੇਕਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਅੰਦੋਲਨ ਹੈ।
ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਾਡੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜੋ ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਨੀ ਸਾਡਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਲਾਕਾਰ ਅਤੇ ਅਦਾਕਾਰ ਵੀ ਇਸ ਅੰਦੋਲਨ ਦਾ ਅਹਿਮ ਹਿੱਸਾ ਬਣੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਬਾਖੂਬੀ ਨਿਭਾਅ ਰਹੇ ਹਨ।
ਕਲਾਕਾਰ ਇਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਨਿੱਜੀ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਗੀਤਾਂ ਦੀ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ, ਲਿਖਣ ਵਿੱਚ ਸਮਾਂ ਲਗਾ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਖੜੇ ਹੋਣ ਦਾ ਫੈਂਸਲਾ ਲੈ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਸਾਬਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਹ ਸਿਰਫ ਕੈਮਰੇ ਤੇ ਹੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਦਿਖਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ, ਅਸਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਅਤੇ ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣਾ ਜਾਣਦੇ ਹਨ।
ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਟੇਜ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਹੀ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਕਲਾਕਾਰ, ਅਦਾਕਾਰ ਕਿਸੇ ਵਜ੍ਹਾ ਕਾਰਨ ਧਰਨੇ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਿਰ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕੇ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡਿਆ ਜਿੱਥੇ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਆਪਣਾ ਸਮਰਥਨ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਿਰਸਾਨੀ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਵੀ ਸਾਥ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਜੁੱਟੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣਾ ਫਰਜ਼ ਪਹਿਚਾਣ ਰਿਹਾ ਹੈ। ( ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਫੋਟੋ ਵਿੱਚ ਹੋ ਸਕਦਾ ਰਹਿ ਗਏ ਹੋਣ, ਇਹ ਇੱਕ ਸਿਰਫ general ਫੋਟੋ ਹੈ, ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੁਆਫੀ)
9 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੋਰ ਬੁਲੰਦ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇੰਨ੍ਹੀ ਠੰਡ ਵਿੱਚ ਦਿੱਲੀ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਬੈਠੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦੇ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਉੱਥੇ ਬੈਠੇ ਸੰਘਰਸ਼ੀਆਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅੱਗੇ ਆ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਭਰਪੂਰ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਅਦਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਜਿੱਥੇ ਕਿਤੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉੱਥੇ "ਖ਼ਾਲਸਾ ਏਡ" ਸੰਸਥਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹੁੰਚ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੱਜ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ "ਖ਼ਾਲਸਾ ਏਡ" ਦੀਆਂ ਟੀਮਾਂ ਖੂਬ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਬੈਠੇ ਕਿਸਾਨ ਬਜ਼ੁਰਗ, ਨੌਜਵਾਨ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਲੰਗਰ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ, "Daily needs kits" ਰਹਿਣ ਲਈ ਬੰਦੋਬਸਤ, ਅਤੇ ਠੰਡ ਤੋਂ ਬਚਾ ਲਈ ਕੰਬਲ ਬਿਸਤਰੇ, ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ CCTV, ਸਾਫ ਸਫਾਈ ਅਤੇ ਕਈ ਸੇਵਾਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। "ਖ਼ਾਲਸਾ ਏਡ" ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਨੁਸ਼ਾਸ਼ਨ ਅਤੇ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਵਾਰ ਵੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਅਤੇ ਨਿਸਵਾਰਥ ਸੇਵਾ ਨੂੰ ਅੰਜ਼ਾਮ ਬਹੁਤ ਥੋੜੇ ਲੋਕ ਹੀ ਦੇ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। "ਖ਼ਾਲਸਾ ਏਡ" ਸੰਸਥਾ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਅਹਿਮ ਉਪਰਾਲੇ ਸ਼ਲਾਘਾਯੋਗ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ "ਖ਼ਾਲਸਾ ਏਡ" ਦੀ ਸਾਰੀ ਟੀਮ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
8 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀ ਪਿੰਡ ਮਸਾਣੀਆਂ, ਜਲੰਧਰ ਵਿਖੇ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਮੁਫ਼ਤ ਚੈੱਕਅਪ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਮਹਿੰਦਰ ਨਿੱਜਰ ਜੀ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਈ। ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨਿੱਜਰ ਜੀ ਕਲਮ ਦੇ ਪੁਜਾਰੀ ਹਨ। ਲਿਖਣ ਦਾ ਸ਼ੋਂਕ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਸਵੀਂ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਜ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖਦਿਆਂ ਲਿਖਦਿਆਂ ਕਈ ਦਹਾਕੇ ਬੀਤ ਗਏ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਮਸਾਣੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦਿਅੰਤਪੁਰ ਗਏ ਜਿੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਹੱਥੀਂ ਲਿਖੀ "ਧੁਖਲੇ ਪਲਾਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ" ਪੁਸਤਕ ਭੇਂਟ ਕੀਤੀ। ਅਲਫਾਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪਰੋਣ ਦੀ ਕਲਾ ਦੇ ਮਾਹਿਰ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਅਤੇ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ।
8 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਬਜ਼ੁਰਗ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਬੱਚੇ ਵੀ ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣੇ ਹਨ। ਜਿੱਥੇ ਵੱਡੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਰਾਸ਼ਨ, ਕੱਪੜੇ, ਕੰਬਲ ਆਦਿ ਵਸਤਾਂ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਹਨ ਉੱਥੇ ਹੀ ਬੱਚੇ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਹਨ। ਅਜੋਕੀ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਇੰਝ ਦੇਖ ਕੇ ਰੂਹ ਖ਼ਿਲ ਉੱਠਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਪੰਜਾਬ ਅਜੇ ਵੀ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚਿੜੀ ਹੈ। ਹਿੰਮਤੀ ਤੇ ਉੱਦਮੀ ਬੱਚੇ ਸਵੇਰ ਵੇਲ੍ਹੇ ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲੈ ਬੈਠ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ। ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਕਿਸਾਨ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣੇ ਹਰੇਕ ਬਜ਼ੁਰਗ, ਨੌਜਵਾਨ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਡਾ ਦਿਲੋਂ ਸਲਾਮ ਹੈ। ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਸਿਹਤਯਾਬੀ ਲਈ ਅਸੀਂ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸਿੱਟਾ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਆਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।
8 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਡਾ. ਮਲਵਿੰਦਰ ਚੀਮਾ ਜੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨਿਮਰ ਦਿਲ ਹਨ ਅਤੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਪ੍ਰਤਿ ਚੰਗੀ ਸੋਚ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਪੇਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਇਹ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਹਨ। 05 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ ਪੰਚਕੁਲਾ ਵਿਖੇ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦੀ ਮੁਹਿੰਮ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਅਹਿਮ ਯੋਗਦਾਨ ਰਿਹਾ। ਮੋਹਾਲੀ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਚੀਮਾ ਜੀ ਨੇ ਲੋੜਵੰਦ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਲਈ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ। ਸਾਡੀ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦਾ ਸਰਵੇਖਣ ਕਰਨਾ, ਇੱਕ ਅਹਿਮ ਗਤੀਵਿਧੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਨਿਭਾਉਣ ਵਿੱਚ ਡਾ. ਮਲਵਿੰਦਰ ਚੀਮਾ ਜੀ ਨੇ ਭਰਪੂਰ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਕੈਂਪ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਤੱਕ ਸਾਡੇ ਨਾਲ਼ ਹਾਜ਼ਰ ਰਹੇ। ਮਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦ ਇੱਕ ਔਰਤ ਐਸੇ ਸੋਹਣੇ ਅਤੇ ਨੇਕ ਕੰਮ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦੇਂਦੀ ਹੈ, ਜਦ ਔਰਤ ਹੀ ਔਰਤ ਦਾ ਬੁਲੰਦ ਹੋਂਸਲਾ ਬਣਦੀ ਹੈ। ਮਲਵਿੰਦਰ ਚੀਮਾ ਜੀ ਵੀ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਤਰਜ਼ੀਹ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਚੀਮਾ ਜੀ ਨੇ ਹੋਰਨਾਂ ਟੀਮਾਂ ਅਤੇ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੈਡੀਕਲ ਕੈਂਪ ਲਗਾਏ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸੇਵਾਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਤੇ ਮਾਣ ਹੈ।
8 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਡਾ. ਅਨੁਰਾਧਾ ਸ਼ਰਮਾ ਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲਕੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ। ਡਾ. ਅਨੁਰਾਧਾ ਸ਼ਰਮਾ ਜੀ ਸਮਾਜ ਲਈ ਇਕ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਉਦਾਹਰਣ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਭਰੀ ਰਹੀ ਪਰ ਕਦੇ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨੀ। ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੇ ਨਿਵਾਸੀ ਅਨੁਰਾਧਾ ਜੀ ਨੇ 1983 ਵਿਚ ਐਮਫਿਲ ਕੈਮਿਸਟਰੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ। ਅਨੁਰਾਧਾ ਜੀ ਦੇ ਪਤੀ ਇੱਕ ਹਾਦਸੇ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਰਹੇ। ਇਸ ਘਟਨਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਹਾਰੀ। ਇੱਕ ਦੋ ਸਾਲ ਦੇ ਬੇਟੇ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਰਕਾਰੀ ਕਾਲਜ -11 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਪੀਐਚਡੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਡਾ. ਅਨੁਰਾਧਾ ਸ਼ਰਮਾ ਸਿਹਤ ਪੱਖੋਂ ਕੈਂਸਰ ਵਰਗੀ ਭਿਆਨਕ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਸਨ ਪਰ ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਖੂਬ ਲੰਬੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ਬਿਮਾਰੀ ਉੱਤੇ ਜਿੱਤ ਪਾਈ। ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦਾ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਂਕ ਸੀ। ਇਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ 2003 ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ 17 ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁਫ਼ਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਚੰਗੀ ਪਹਿਲ ਨੇ ਅੱਜ "ਹਮਾਰੀ ਕਕਸ਼ਾ" (Hamari Kaksha) ਨਾਮ ਤੋਂ ਸੰਸਥਾ ਹੇਠ 03 ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਚਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਸੇਵਾ ਵਿਚ, 16 ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ 10 ਵਾਲੰਟੀਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਡਾਕਟਰ, ਆਈਏਐਸ (IAS) ਅਧਿਕਾਰੀ, ਕਾਲਜ ਅਤੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੀ ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਪਿਛਲੇ ਹਫਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਇਸ NGO ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਮੈਂ Hamari Kaksha (NGO) ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸੇਵਾ ਦੀ ਦਿਲੋਂ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਡਾ. ਅਨੁਰਾਧਾ ਸ਼ਰਮਾ ਜੀ ਦੀ ਚੰਗੀ ਸਿਹਤ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
8 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਸਿਹਤਯਾਬੀ ਦੀ ਅਰਦਾਸ
"ਭਾਈ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸ੍ਰੀ ਨਗਰ ਵਾਲੇ" ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਦੇ ਮੋਹਤਾਜ ਨਹੀਂ। ਰੱਬੀ ਰੂਹਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਭਾਈ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣ ਕੇ ਹਰੇਕ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਕੂਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਭਾਈ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਮੈਂ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਡੀ ਬੂਟ ਵੰਡ ਮੁਹਿੰਮ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਹੀ ਨਿੱਘੇ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਲਹਿਜ਼ੇ ਨਾਲ ਬੁਲਾਉਣਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਫ਼ਿਤਰਤ ਹੈ। ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਸਿਹਤ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤਯਾਬੀ ਦੀ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਜਲਦ ਤੋਂ ਜਲਦ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੰਦਰੁਸਤ ਹੋਣ ਅਤੇ ਸੰਗਤਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਿਰ ਹੋਣ।
7 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਮੇਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਰਹੇਗੀ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਮੇਰੇ ਸ਼ੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਪੇਜਾਂ ਰਾਹੀਂ ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਉਤਸ਼ਾਹ ਪੂਰਾ ਬੁਲੰਦ ਰਹੇ। - ਕਿਸਾਨ ਏਕਤਾ ਜ਼ਿਦਾਬਾਦ
4 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਭਾਰਤੀ ਜਲ-ਸੈਨਾ ਦਿਵਸ 'ਤੇ ਅਸੀਂ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਮੁੱਚੀ ਸਮੁੰਦਰੀ ਫੌਜ ਦੇ ਸਾਰੇ ਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਯੋਧਿਆਂ ਲਈ ਵੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਕੁਰਬਾਨੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਜਲ-ਸੈਨਾ ਦੇ ਮੁਖੀ ਕਰਮਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸਾਡੇ ਹੀ ਸੂਬੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨਾਲ ਤਾਲੁਕ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਐਡਮਿਰਲ ਕਰਮਬੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਜਨਮ 'ਭਾਰਤੀ ਹਵਾਈ ਸੈਨਾ' ਦੇ ਇੱਕ ਅਧਿਕਾਰੀ ਦੇ ਘਰ ਜਲੰਧਰ, ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਇਹ ਦੂਜੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦੇ ਮਿਲਟਰੀ ਅਫਸਰ ਹਨ। ਕਰਮਬੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ "ਨੈਸ਼ਨਲ ਡਿਫੈਂਸ ਅਕੈਡਮੀ" (NDA) ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੁਨਾ ਵਿਚ, ਨਾਸਿਕ ਦੇ Barnes School ਵਿੱਚ Hunter Squadron ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੇ ਸਨ। ਜੁਲਾਈ 1980 ਵਿਚ ਕਰਮਬੀਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਵਿਚ ਨਿਯੁਕਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਲਗਭਗ 39 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਦੇਸ਼ ਸੇਵਾ ਵਿਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਮ-ਵਿਸਵਾਸੀ ਸੇਵਾ ਮੈਡਲ(Param Vishist Seva Medal) ਅਤੇ ਅਤੀ ਵਿਸ਼ਾਵਾਦੀ ਸੇਵਾ ਮੈਡਲ (Ati Vishist Seva Medal) ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। 23 ਮਾਰਚ 2019 ਨੂੰ, ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ "Chief of Naval Staff" ਨਿਯੁਕਤ ਕੀਤਾ। "Grey Eagle" (senior-most serving naval aviator), ਕਰਮਬੀਰ ਸਿੰਘ ਜਲ ਸੈਨਾ ਸਟਾਫ ਦਾ ਮੁਖੀ ਬਣਨ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲੇ ਹੈਲੀਕਾਪਟਰ ਪਾਇਲਟ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਸਬੰਧਿਤ, ਸਮੁੱਚੀ ਭਾਰਤੀ ਜਲ ਸੈਨਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰ ਰਹੇ ਐਡਮਿਰਲ ਕਰਮਬੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ।
2 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼, ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ, ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਮੇਰਾ ਸ਼ੌਂਕ ਜਾਂ ਜਨੂੰਨ ਕਹਿ ਲਓ। ਆਪਣੇ ਹੀ ਪਿੰਡ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਜੰਮੀ ਪਲੀ ਹਾਂ ਉੱਥੇ ਹੀ ਅੱਜ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਚਲਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਦੇਣ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤੀ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜਲਦ ਇਹ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਹਰ ਪਲ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਦੇਣਾ, ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਿੱਧੇ ਜਾਂ ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਇਹ ਵੀ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਡਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਬਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਚੰਗਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਬਣੀਏ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਸ਼ਹਿਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ, ਸਗੋਂ ਸਾਡੀ ਅੱਧੀ ਟੀਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰੇ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਨੌਜਵਾਨ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਖਰਚਾ ਘੱਟ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਕੋਲ ਰਹਿ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਨਖਾਹ ਦੇਣ ਨੂੰ ਤਰਜ਼ੀਹ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਚਕਾਚੌਂਦ ਨੂੰ ਛੱਡ ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। IT ਸੇਵਾਵਾਂ, ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਦਾ ਕੰਮ ਜੋ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੰਗ ਹੈ, ਉਹ ਕੰਮ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਦਲੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਾ ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਸਕਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ। ਆਮ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਕੇ ਆਏ ਬੱਚੇ ਸਾਰੇ ਸਾਡੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਇਕਸਮਾਨ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਐਸੇ ਦ੍ਰਿੜ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਲਈ ਸਾਡਾ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣਾ, ਕਦੇ ਵੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਨਾ ਛੱਡਣਾ, ਆਪਣਾ ਪਿਛੋਕੜ ਨਾ ਭੁੱਲਣਾ, ਅਤੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਉੱਨਤੀ ਦੇ ਰਾਹ ਤੱਕ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
1 ਦਸੰਬਰ, 2020
ਅਜਿਹਾ ਜੋਸ਼ ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸ ਰਚ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿਸਾਨਾਂ ਅੰਦਰ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਰੱਦ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਨਵਾਂ ਜੋਸ਼ ਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਭਰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਆਗੂਆਂ, ਸਮਾਜ-ਸੇਵੀਆਂ, ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਹਰ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋਣਾ ਸਾਡੇ ਸੂਬੇ ਦੀ ਏਕਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਸੂਬੇ ਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕਜੁੱਟ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਐਸੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨੂੰ ਸਾਡਾ ਸਲਾਮ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਦਿਲੋਂ ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਹਮਾਇਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜਲਦੀ ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸਿੱਟਾ ਨਿਕਲੇ।
1 ਦਸੰਬਰ, 2020
"ਵਿਸ਼ਵ ਏਡਜ਼ ਦਿਵਸ" (World Aids Day) ਹਰ ਸਾਲ 1 ਦਸੰਬਰ ਨੂੰ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦਿਨ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋ ਕੇ ਐਚਆਈਵੀ (HIV) ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ ਲੜਨ ਲਈ, ਐਚਆਈਵੀ (HIV) ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਪੀੜਤ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਏਡਜ਼ (AIDS) ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਮਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਯਾਦਗਾਰੀ ਵਿੱਚ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸਮਾਜ ਦੀ ਇਹ ਸੋਚ ਹੈ ਕਿ ਏਡਜ਼ (AIDS) ਵਰਗੀ ਭਿਆਨਕ ਬਿਮਾਰੀ ਸਿਰਫ ਸਰੀਰਕ ਸਬੰਧ ਬਣਾਉਣ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਇਕ ਧਾਰਨਾ ਹੈ, ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਵੀ ਇਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਾਰਨ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ! ਅਸੀਂ ਇਕ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਬੂਟ ਵੰਡ ਸਮਾਰੋਹ ਦੌਰਾਨ 10 ਸਾਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਵੀ ਏਡਜ਼ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਮਤਲਬ ਕਿ ਏਡਜ਼ (AIDS) ਹੋਣ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕਾਰਨ ਸੰਕਰਮਿਤ ਖੂਨ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣਾ ਹੈ ਫਿਰ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਹੋਵੇ। ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਵੀ ਇਸਦਾ ਮੁਖ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਨਿੱਤ ਅਜਿਹੇ ਕੇਸ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਜਿਥੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ, ਇਥੋਂ ਤਕ ਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਏਡਜ਼ (AIDS) ਸੰਕਰਮਿਤ ਖੂਨ ਚੜਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਏਡਜ਼ ਇੱਕ ਅਛੂਤ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਅਗਰ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਏਡਜ਼ ਸੰਕਰਮਿਤ ਪੀੜਤ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਉਸ ਵੱਲ ਮਦਦ ਦਾ ਹੱਥ ਵਧਾਓ ਉਸਤੋਂ ਡਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ।
30 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਬਾਰ ਬਾਰ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦਾ ਪੱਖ ਪੂਰਨਾ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਹੈ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਬਾਡਰ ਤੇ ਡੱਟੇ ਰਹਿਣਾ, ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਹਰ ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਜੋਸ਼ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਰੱਦ ਕਰਵਾਉਣ ਵਿੱਚ ਜਲਦ ਸਫਲ ਹੋਣ।
30 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਆਪਣਾ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰੇ, ਅਹਿਸਾਸ ਹੈ, ਰੱਬੀ ਹੈ, ਕਿਤੋਂ ਵੀ ਝੋਲੀ ਪੈ ਜਾਵੇ, ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ।
29 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਸਵੇਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਤੀਸਰੇ ਸਪੁੱਤਰ ਸਨ। ਬਹੁਤ ਹੀ ਬਹਾਦੁਰ, ਬਲਸ਼ਾਲੀ ਤੇ ਧਰਮ ਦੇ ਸੁਰੱਖਿਅਕ। ਸਿੱਖ ਇਤਿਹਾਸ ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤਿਆਂ ਕਿੱਸਿਆਂ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਹ ਵੀ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨੀ ਹੈ, ਕਿਵੇਂ ਸੱਚ ਦੇ ਮਾਰਗ ਤੇ ਚਲ ਕੇ ਮੋਹ, ਲੋਭ, ਹੰਕਾਰ, ਲਾਲਚ, ਝੂਠ ਆਦਿ ਬੁਰਾਈਆਂ ਉੱਤੇ ਫਤਿਹ ਪਾਉਣੀ ਹੈ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਵੀ ਵਜ਼ੀਰ ਖਾਨ ਵੱਲੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਇਹ ਉਹ ਵੇਲਾ ਸੀ ਜਦ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿਰਫ 09 ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਸਹੀ ਅਤੇ ਗ਼ਲਤ ਦਾ ਅੰਤਰ ਬਾਖੂਬੀ ਜਾਣਦੇ ਸਨ। ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦਾ ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਜਨਮ ਦਿਹਾੜੇ ਤੇ ਆਪ ਸਭ ਨੂੰ ਲੱਖ ਲੱਖ ਵਧਾਈਆਂ।
27 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਚੰਗੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਆਸ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਚੰਗਾ ਭਵਿੱਖ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਜਿਸ ਸੂਬੇ ਦਾ ਕਿਸਾਨ ਖੁਸ਼ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਹ ਸੂਬਾ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਹੋਵੇਗਾ, ਖਾਸ ਕਰ ਪੰਜਾਬ ਜਿੱਥੇ ਕਿਸਾਨੀ ਬਹੁਤਿਆਂ ਦਾ ਕਿੱਤਾ ਹੈ। ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜ਼ਰੂਰ ਸਮੂਹ ਕਿਸਾਨ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਖਿਲਾਫ਼ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਜਲਦ ਫਤਿਹ ਪਾਉਣ। _ ਮਨਦੀਪ
27 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਚੰਦਨ ਦੇ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ ਸੱਪ ਲਿਪਟੇ ਰਹਿਣ, ਸੁਗੰਧੀ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਹੱਟਦਾ!! ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਚਾਹੇ ਕਈ ਟੁਕੜੇ ਕਰ ਦਿਓ ਮਹਿਕਣਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ। ਲੋਕ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੇ ਕਈ ਹਜ਼ਾਰ ਤਰੀਕੇ ਅਪਣਾਉਣ ਕਦੇ ਪਿਆਰ ਵੰਡਣਾ ਨਾ ਛੱਡੋ। ਪਿਆਰ ਵੰਡਣਾ, ਸਾਡੀ ਮਹਿਕ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸੁਗੰਧੀ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ
26 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਵਕਤ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁੱਝ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੋਹਣਾ ਘਰ, ਗੱਡੀ, ਮਨਭਾਉਂਦੇ ਕਪੜੇ, ਪੈਸਾ, ਤਰੱਕੀ, ਸ਼ੌਹਰਤ। ਪਰ ਵਕਤ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਦਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਹੈ, ਸੰਤੋਖ ਹੈ। ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਲਏ ਗਏ ਫੈਸਲਿਆਂ ਨਾਲ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੇ ਮਿਲ ਜਾਣਗੀਆਂ ਪਰ ਮਨ ਦਾ ਸੁਕੂਨ ਗਵਾ ਬੈਠਦੇ ਹਾਂ। ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਕੋਸਦੇ ਹਾਂ, ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ, ਦੂਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਜਗ੍ਹਾ ਚੁਣ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕਰਜੇ ਦੀ ਪੰਡ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ, ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾ ਕੇ ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਦੇ ਐਸੇ ਜੰਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫੱਸਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਨਿਕਲਣਾ ਨਾਮੁੰਮਕਿਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਸਬਰ ਨਾਲ, ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਵਧੋਗੇ, ਜਿੰਦਗੀ ਕਦੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਔਖਿਆਂ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗੀ, ਸੁਕੂਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖੇਗੀ। ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ, ਸੁਕੂਨ ਦੀ ਨੀਂਦ ਸੌਣਾ, ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ, ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨਾ ਤੇ ਇੱਜ਼ਤ ਪਾਉਣਾ, ਅਸਲ ਅਮੀਰੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਧਨਾਢ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪੈਸਾ ਗਿਣਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਕਦੀ ਇਜ਼ਤ ਖਰੀਦ ਨਹੀਂ ਸਕੇ, ਖੁਸ਼ੀ ਖਰੀਦ ਨਹੀਂ ਸਕੇ, ਨੀੰਦ ਖਰੀਦ ਨਹੀਂ ਸਕੇ। ਡਟੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਔਖੇ ਤੋਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ, ਜਦ ਲੋਕ ਨਾਂਹ ਕਹਿਣ ਅਤੇ ਇੱਕਲੇ ਹਾਂ ਕਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਪੈਸੇ ਗਵਾ ਕੇ ਵੀ ਫਿਰ ਕਮਾਉਣ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ, ਲੋਕ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਪਰ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ, ਬਈਮਾਨੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਰਾਹ ਸੌਖੇ ਹੋਣ ਪਰ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਔਖਾ ਰਾਹ ਚੁਣਨ ਵਾਲੇ, ਅੱਥਰੂਆਂ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਸਿਰਹਾਣਿਆਂ ਸੰਘ ਸੌਂ ਕੇ, ਉਮੀਦ ਸੰਘ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਉਠਣ ਵਾਲੇ, ਐਸੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਖੁੱਦ ਆਪ ਸਹਾਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕੁਦਰਤ ਉਸ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਜਿੱਤ ਤਹਿ ਹੈ। ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖਾ ਅਤੇ ਹੌਲੀ ਰਾਹ ਚੁਣੋ, ਇਸ ਨਾਲ ਜਦ ਵਾਰ ਵਾਰ ਡਿੱਗੋਗੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਸੌਖੀਆਂ ਲੱਗਣਗੀਆਂ। ਜਿਸ ਨੇ IAS ਅਫਸਰ ਬਣਨ ਦੀ ਠਾਨੀ ਹੋਵੇ ਉਸਨੇ ਬਿਜਲੀ ਪਾਣੀ ਨਾ ਆਉਣ ਦੀਆਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਰੁਝਣਾ ਹੁੰਦਾ। ਇੱਦਾਂ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖਾ ਰਾਹ ਚੁਣੋ, ਬਾਕੀ ਸਭ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਛੋਟੀਆਂ ਲੱਗਣਗੀਆਂ। ਰੱਬ ਨੇ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕਾਬਲਿਅਤ ਬਖਸ਼ੀ ਹੈ, ਬਿਨ੍ਹਾ ਸਹਾਰੇ, ਸਬਰ ਰੱਖ ਕੇ ਵਕਤ ਨਾਲ ਸਹਿਜਤਾ ਨਾਲ, ਵੱਡੇ ਸੁਪਨੇ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਦਾ ਦਮ ਰੱਖੋ। -ਮਨਦੀਪ
25 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਤੇ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਵੀ ਰਹਾਂਗੇ..
ਮੇਰਾ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨਾ, ਅਮਰੀਕਾ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਖੁੱਦ ਦਾ ਘਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਰਹਿਣ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਸਮੇਂ ਪੰਜਾਬ ਚੁਣਨਾ, ਇੱਥੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਸਿਫ਼ਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ, ਇੱਕ ਕਾਮਯਾਬ IT ਕੰਪਨੀ ਚਲਾਉਣਾ, ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਛੂੰਹਦਾ ਹੈ। ਐਸੇ ਕਈ ਲੋਕ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਜਿੰਨਾਂ ਦਾ ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ ਜਾਨਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਮੋਹ ਹੋਰ ਵੱਧ ਗਿਆ। ਬਹੁਤ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ, ਬਹੁਤ NRI ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਦੁਗਣਾ ਮੋਹ ਜਾਗ ਗਿਆ, ਇੱਥੇ ਜਿੱਥੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੇਚਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ, ਹੁਣ ਦੋਨੋ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਸੋਚਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਭ ਕਾਇਨਾਤ ਰੱਬ ਨੇ ਬਣਾਈ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਕਿਤੇ ਵੀ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਬੱਸ ਮੇਰਾ ਸੁਝਾਅ ਹੈ ਆਪਣੀ ਜਨਮਭੂਮੀ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਦਾ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਸੁਮੇਲ ਬਣਾਓ। ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਨਾ ਕਰੋ। ਮਾਂ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਚਾਹੇ ਅਨਪੜ੍ਹ, ਰੰਗ ਦੀ ਸਾਂਵਲੀ ਹੋਵੇ, ਮਾਂ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਫੇਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ...
22 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ, ਨਿੱਤ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦੀ ਹਾਂ,
ਆਪਣੀ ਇਜ਼ਤ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
21 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਹਰਾਉਣ ਦੇ ਯਤਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਤੁਹਾਡੇ ਆਸ ਪਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਸਭ ਪਾਸੇ ਜਿੱਤ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤੇ ਫੇਰ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਹੀ ਹਰਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਈ ਵਾਰ ਮਾਂ ਤੋਂ, ਜੀਵਨ-ਸਾਥੀ ਤੋਂ, ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਹਾਰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਸਾਰਾ ਜੱਗ ਜਿੱਤ ਲਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਅਕਸਰ। ਕਾਰੋਬਾਰ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਵਾਲਾ ਬਣਾ ਲਿਆ, ਬੈਂਕ ਹਰਾ ਦਿੰਦਾ। ਬੈਂਕ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੁੰਦਾ, ਕੋਈ ਜਾਇਦਾਦ ਤੇ ਚਾਹੀਦੀ ਲੋਨ ਲੈਣ ਲਈ ਭਾਵੇਂ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਵਿੱਚ ਹੋ। ਜੇ ਜਾਇਦਾਦ ਨਹੀਂ ਤੇ, ਐਸੀ ਬੇਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਨਾਲ ਵੇਖਣਗੇ ਔਰਤ ਨੂੰ ਕਿ ਪਾਪਾ ਕੀ ਕਰਦੇ? ਪਤੀ ਕੀ ਕਰਦੇ? ਮੇਰਾ ਸੱਤ ਸਾਲ ਦਾ ਸਫਰ ਇਹਨਾਂ ਬੇਵਿਸ਼ਵਾਸੀਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੁੰਦਾ ਆਇਆ ਹੈ। ਅੱਜ ਮੇਰਾ ਆਪਣੇ ਦਮ ਤੇ ਮਾਣ ਨਾਲ ਖਲੋਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ, ਇਹਨਾਂ ਬਿਮਾਰ ਸੋਚ ਵਾਲੀਆਂ ਬੇਇਤਬਾਰੀਆਂ ਦਾ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਨਤੀਜਾ ਹੈ। ਬੇਇਤਬਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਕਦੇ ਦੁਖੀ ਨਾ ਹੋਵੋ, ਸਗੋਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਊਰਜਾ ਬਣਾਓ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਹਾਰਨ ਵਾਲੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇਵੇ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਕਦੀ ਰਿਸ਼ਵਤਾਂ ਦਾ ਜਾਂ ਘਟੀਆ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਨਹੀਂ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਹਰ ਕੰਮ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਹੈ ਜਿਸ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਬਇਮਾਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਲੈਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਚੰਗੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਲੋਕ ਅਜੇ ਬਹੁਤ ਹਨ। ਇਹ ਮੇਰਾ ਨਿੱਜੀ ਤਜਰਬਾ ਹੈ, ਜਦ ਤੁਸੀਂ ਖੁੱਦ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਵੋਗੇ ਤੇ ਹਰ ਵਰਗ ਵਿੱਚ ਹਰ ਕੋਈ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਔਰਤ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮਜ਼ਬੂਤ ਪੱਖ ਉਸਦਾ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਰਸਤੇ ਅਸਾਨ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। “ਦੋ ਪੈਰ ਘੱਟ ਤੁਰਨਾ, ਪਰ ਤੁਰਨਾ ਮੜਕ ਦੇ ਨਾਲ” - ਮਨਦੀਪ
01 ਮਈ 2022
ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਦਮ ਨਾਲ ਮੰਜ਼ਲ ਸਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਤੇ ਰੋਜ਼ ਦੇ ਇੱਕ ਕਦਮ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦਿਓ। ਸਾਕਾਰਾਤਮਕ ਹੋਵੇ, ਬੁਰਾ ਸੋਚਣਾ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਪਾਪ ਹੈ.. ਤੇ ਕਦਮ ਕਿਸੇ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ.. ਖੁਦ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ, ਮਿਹਨਤੀ ਅਤੇ ਕਿਰਤੀ.. ਤੇ ਲੋਭ ਇਹ ਵੀ ਨਾ ਰਹੇ ਕਿ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਕਹੇ… ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਅੱਗੇ ਚੱਲਦੇ ਰਹੋ.. ਕਰਮ ਕਰਦੇ ਰਹੋ। ਸਫਲਤਾ ਇਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਹੈ ਕਿ ਰੱਬ ਹੈ.. ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਕਦਮ ਕਦਮ ਤੇ ਨੇੜਿਓਂ ਦੇਖਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਚੰਗਿਆਈ ਕਦੇ ਨਾ ਛੱਡੋ। - ਮਨਦੀਪ
30 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸੰਪੂਰਨ (perfect) ਨਹੀਂ, ਹਰ ਰੋਜ਼ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਬਿਹਤਰ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਮੁਕੰਮਲ ਹੋਣ ਦੀ ਨਹੀਂ .. ਤਰੱਕੀ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਰੁਕਣ ਦੀ ਨਹੀਂ, ਅਗਲਾ ਕਦਮ ਰੱਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਮਨ ਤੋਂ ਅੱਜ ਤੋਂ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਬੋਝ ਹਟਾ ਦਿਓ, ਕਿ ਮੈਂ ਸੰਪੂਰਨ (perfect) ਨਹੀਂ, ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕਮੀਆਂ ਹਨ। ਸੁਪਨਾ ਇਹ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਰੋਜ਼ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਹੋਵਾਂਗੀ। ਕਿਸੇ ਐਸੇ ਇਨਸਾਨ ਤੇ ਕਦੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੀ ਜੋ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸ ਕੱਢਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਬਲਕਿ ਐਸੇ ਸਾਥੀਆਂ ਦਾ ਘੇਰਾ ਬਣਾਵਾਂਗੀ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਦੀ ਹਾਂ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਗੁਲਾਬ ਵਿੱਚੋਂ ਗੁਲਾਬ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਆਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ.. ਉਸਨੂੰ ਹਰ ਕੋਈ ਚਾਹੇ ਪਸੰਦ ਕਰੇ ਜਾਂ ਨਾ ਕਰੇ.. ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਤੁਹਾਡੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਆਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ.. ਜੋ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਰੱਬ ਦੀ ਦੇਣ ਹੋ ਤੁਸੀਂ, ਆਪਣੀ ਮੋਹ ਭਰੀ ਸੁਗੰਧ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ.. ਅਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਹੋੜ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਨਾ ਪਵੋ.. ! ਖੁਦ ਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰੋ, ਇੱਜ਼ਤ ਦਿਓ.. ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰੋ, ਆਪਣੇ ਗੁਣਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਦਾ ਅਨੰਦ ਮਾਣੋ। ਆਪਣੇ ਲਈ ਮੁਸਕੁਰਾਓ .. ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਹੁਣੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਕਹੋ “ਸ਼ੁਕਰੀਆ” - ਮਨਦੀਪ
29 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਸਾਡੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਲਈ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਸ੍ਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਜੀ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ। ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਕਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਆਏ “ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਅਤੇ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਸਿੱਖ ਭਾਈਚਾਰੇ” ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਨਾ ਸਾਡੇ ਲਈ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ। SimbaQuartz ਦੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਾਸੀ ਤੁਹਾਡੇ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਨ।
ਸਿੱਖ ਭਾਈਚਾਰੇ ਲਈ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਪਾਏ ਗਏ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਪੌੜੀ ਚੜ੍ਹਨ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਟੀਮ, ਦੋਸਤ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ, ਮੈਂ ਸਭ ਦੀ ਰਿਣੀ ਹਾਂ, ਜੋ ਮੇਰੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮੇਂ ਅਤੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਰਹੇ।
ਅਸੀਂ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ 110+ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ IT ਕੰਪਨੀ ਚਲਾ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ, SimbaQuartz ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਨੋਖਾ ਬਿਜਨਸ ਮਾਡਲ ਬਣ ਕੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ White Collar Job ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣ ਅਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਬਦਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਸਾਕਾਰਾਤਮਕ ਵਾਤਾਵਰਨ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰਾਂ ਅਤੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਸਹਿਣ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਿਛਲੇ 10 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਇਸ ਸਫ਼ਲ ਮਾਡਲ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਹੋਰ ਪੇਂਡੂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦੁਹਰਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
29 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਬਿਲਕੁਲ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਨਵਾਂ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਨੌਕਰੀਆਂ ਪੈਦਾ ਹੋ ਸਕਣ। ਕਾਰੋਬਾਰ ਵੱਧ ਸਕੇ। ਆਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਕਈ ਉਪਰਾਲੇ ਹੋਣਗੇ। ਪਰ ਮਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਕਿ ਕੰਮ ਤੇ ਫੇਰ ਦੂਜਿਆਂ ਰਾਜਾਂ ਦੀ ਲੇਬਰ ਨੇ ਆ ਕੇ ਕਰਨਾ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ। ਤੇ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਜੋ ਘਰੋਂ ਸੁਹਿਰਦ ਨੌਜਵਾਨ ਹਨ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਰੁੱਖ ਕਰ ਲੈਣਗੇ, ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਖਾਲੀ ਹੋਈ ਜਾਏਗਾ।
ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਖੁੱਦ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਨਵੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ, ਸਟੋਰੇਜ ਅਤੇ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਮਾਰਕੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਖੇਤੀ ਖੋਜ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਖੇਤੀ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਧਨ ਪੈਦਾ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਨੌਜਵਾਨ ਰੁਚੀ ਰੱਖੇ ਅਤੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਛੋਟਾ ਨਾ ਸਮਝੇ।
ਨਾਲ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ IT, ਕੰਪਿਊਟਰ ਸਾਫਟਵੇਅਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਅਜਿਹੀਆਂ ਇੰਡਸਟਰੀਆਂ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸਿਰਫ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਨਹੀਂ ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸਹਾਈ ਸਾਬਿਤ ਹੋਣਗੀਆਂ । ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਕੋਨੇ ਕੋਨੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਸਹਾਈ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀਆਂ ਤਨਖਾਹਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਮਿਲਣਗੀਆਂ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵੱਲ ਨੂੰ ਭੱਜਣਾ ਨਹੀਂ ਪਵੇਗਾ। ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਵਿੱਚ ਰੁਚੀ ਨਾ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਬਹਿਤਰ ਖੇਤਰ ਸਾਬਿਤ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਦੱਸ ਸਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਨਹੀਂ। ਆਓ ਖੁਦ ਵੀ ਇੱਕ ਕਦਮ ਅੱਗੇ ਧਰੀਏ.. ਚੰਗਾ ਕੁੱਝ ਨਿਕਲ ਕੇ ਆਏਗਾ ਕਾਫ਼ਲੇ ਜੁੜ ਜਾਣਗੇ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਵੀ ..
- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
27 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਛੋਟਾ ਮੂੰਹ ਤੇ ਵੱਡੀ ਗੱਲ
ਜਦ ਦਿੱਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਮਾਡਲ ਦੇਖਣ ਲਈ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਟੀਮ ਗਈ ਤੇ ਵਿਰੋਧ ਵੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਈਆਂ ਨੂੰ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਸੌ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਬਿਜ਼ਨਸ ਮਾਡਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਖੁਦ ਡਿਪਟੀ CM ਟਾਂਗਰਾ ਪਿੰਡ ਦੇਖਣ ਆਏ, ਜਾਨਣ ਆਏ। ਹਰ ਛੋਟੀ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਗੱਲ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਤੋਂ ਪੁੱਛੀ। ਟੀਮ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹ ਦਿੱਤਾ। ਓਦੋਂ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ। ਵੱਡੀ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸਟੇਜ ਤੇ ਵੀ ਜਾ ਕੇ ਦਿੱਲੀ ਵਾਲਿਆਂ ਬੇਝਿਜਕ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਬਹਿਤਰ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਮਾਡਲ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਈ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਪੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਤਾਂ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਮਿਲੇ।
ਜੇ ਕੋਈ ਕੰਮ ਬਹਿਤਰ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਲਈ ਹਾਵਰਡ ਵਰਗੀਆਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਬਹਿਤਰੀਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਕੇ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ, ਜੇ ਕੁੱਝ ਆਪਣਾ ਤੇ ਕੁੱਝ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਮਿਲ ਜੁਲ ਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਕੁੱਝ ਚੰਗਾ ਕਰ ਜਾਵੇ, ਤੇ ਹਰਜ਼ ਕੀ! ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਤੋਂ ਇੱਕ ਬਹਿਤਰ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵੀ ਹਨ, ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸ਼ੌਕ ਵੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਪਿਛਲੇ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਤਕਰੀਬਨ 500 ਸਕੂਲ ਖੁਦ ਦੇਖੇ ਨੇ। ਸਾਨੂੰ ਮਨ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ 80% ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਕੂਲਾਂ ਨੂੰ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਿਲਡਿੰਗ ਨਾਲ਼ੋਂ 95% ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਖੜ੍ਹ ਸਕਣ, ਬਲਕਿ ਬਹਿਤਰ ਕਰ ਸਕਣ।
-ਮਨਦੀਪ
24 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਮਾਂ, ਜਦ ਮੈਂ ਪੇਟ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਤੱਦ ਤੋਂ ਫਿਕਰ ਵਿੱਚ ਸੀ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਕਿਹੜੇ ਸਕੂਲ ਪਾਵਾਂਗੀ। ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ। ਉੱਚੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੌਰਾਨ ਮਾਂ ਨੇ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਸੋਨਾ ਵੇਚਣਾ ਵੀ ਆਮ ਸਮਝਿਆ। ਸ਼ਾਇਦ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਉਹ ਹੀਰਾ ਤਰਾਸ਼ ਰਹੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਵੀ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀਹ ਘੰਟੇ ਜਾਗਣ ਤੋਂ ਵੀ ਕਦੇ ਮੰਮੀ ਨੇ ਸੰਕੋਚ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਖ਼ਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਰੋਣਾ ਹੱਸਣਾ ਸਭ ਮੰਮੀ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ …. ਇੰਨੀ ਜਾਨ ਨਹੀਂ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਵੀ ਜਾਨ ਲਗਾ ਰਹੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਦਿਨ ਰਾਤ.. ਕਈ ਸੁਪਨੇ ਨੇ .. ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਪੂਰੇ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਨਹੀਂ .. ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ.. ਪਰ ਅਖੀਰਲੇ ਪਲ ਤੱਕ ਆਪਣਾ ਬਹਿਤਰ ਦੇਣਾ.. ਕਦੇ ਨਾ ਥੱਕਣਾ.. ਖੂਬ ਪੜ੍ਹਨਾ … ਮਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦੀ ਹਾਂ … ਮਾਂ ਹੈ ਤੇ, ਅੱਜ ਮੈਂ ਹਾਂ … “ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾ ਦਾ ਖ਼ਵਾਬ ਹਾਂ” ਜੋ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿੱਚ ਝੁੱਕਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹਰ ਗੱਲ ਮੰਨਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਲ ਪਲ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਚੱਲਦੇ ਹਨ.. ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਨੂੰ ਕੋਈ ਤਾਕਤ ਨਹੀਂ ਰੋਕ ਸਕਦੀ… ਉਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਤੈਅ ਹੈ - ਰੱਬ ਆਪਣੇ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ - ਮਨਦੀਪ
17 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸੋਚ ਲਓ ਪੜ੍ਹਨਾ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਹੈ। ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਕੋਈ ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਹਰ ਇੱਕ ਜ਼ਰੂਰਤ ਤੋਂ ਸੰਕੋਚ ਕਰ, ਪੜ੍ਹਨ ਤੇ ਲਾ ਦਿਓ ਤੇ ਉਹ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ, ਸ਼ੌਕ ਵੀ ਪੂਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਦੀ ਅਸੀਂ ਕਲਪਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ। ਕਿਤਾਬਾਂ ਸਿਰਫ ਸਕੂਲ ਕਾਲਜ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਇੱਟ ਪੁੱਟਦਿਆਂ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪੰਜਾਬ ਵਰਗੇ ਸੂਬੇ ਵਿੱਚ। ਪੜ੍ਹੋ, ਜੋ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਉਸ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੋ।
ਲੋਕ ਅੱਜ ਵੀ ਤਿੱਖਾ ਲਿਖ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਇੰਨਾਂ ਥੱਲਿਓਂ ਉੱਠ ਕੇ ਕਿਵੇਂ ਸੰਭਵ ਹੈ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਰਾਹ ਪੈਣਾ.. ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੀ ਸੋਚ ਤੇ ਫ਼ਿਦਾ ਹਾਂ .. ਜਿੰਨਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁੱਝ ਸੋਚਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਐਸੇ ਜਨੂੰਨੀ, ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਏ ਦਾ ਕਰਜ਼ਾ ਲੈ ਲਿਆ, ਕਰਜ਼ੇ ਤੇ ਲੈਪਟੌਪ ਲੈ ਦਿੱਤਾ ਮੈਨੂੰ, ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਸੀ ਇੰਟਰਨੈਟ ਲਵਾ ਦਿੱਤਾ, ਨਵੀਂ ਤੋਂ ਨਵੀਂ ਕਿਤਾਬ ਲੈ ਦਿੱਤੀ.. ਮੇਰੇ ਮੰਮੀ ਨੇ ਤੇ ਸਟੇਸ਼ਨਰੀ ਦੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਦੁਕਾਨ ਪਾ ਲਈ….. ਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ।
ਅੱਜ ਵੀ ਘਰ ਦਾ ਕਮਰਾ ਓਹੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਛੱਤਾਂ ਬਾਲਿਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਪਰ ਮਿਹਨਤ ਤੇ ਸੋਚ, ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਕਿੰਨਾਂ ਅੱਗੇ ਲੈ ਆਇਆ ਹੈ ਮੈਨੂੰ। ਕਦੇ ਵੀ ਦੁਨਿਆਵੀ ਪਦਾਰਥਵਾਦੀ ਚੀਜਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਮਾਂ ਪਿਓ ਨੇ ਜਦ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸੀ। ਅੱਜ ਹਰ ਇੱਛਾ ਜੋ ਦਿਲ ਕਰੇ, ਪੂਰੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਆਪਣੀ। ਸਿੱਖਿਆ ਇੱਕ ਐਸੀ ਜਾਇਦਾਦ ਹੈ, ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਦਾ ਅਮੀਰ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਬਸ਼ਰਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਸਿੱਖਣਾ ਨਾ ਛੱਡੋ। ਕਦੀ ਨਾ ਸੋਚੋ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਆ ਗਿਆ ਹੈ - ਮਨਦੀਪ
17 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਜੇ ਕਦੇ ਇਕੱਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ ਹੀ ਸਕਾਰਾਤਮਕ (positive) ਸੋਚੋ। ਕੱਲੇ ਸਫਰ ਤਹਿ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਨਵੇਂ ਰਾਹ ਸਿਰਜਦੇ ਹਨ। ਨਵੀਆਂ ਰਾਹਾਂ, ਹੋਰ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਰਾਹ ਦਸੇਰਾ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਦ ਇੰਝ ਜਾਪੇ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਨਾਲ ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਰੱਲਦੀ ਸਭ ਦੀ, ਤੇ ਸਮਝ ਜਾਓ ਤੁਸੀਂ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਸੋਚ ਲੈ ਕੇ ਆ ਰਹੇ ਹੋ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਚੰਗੇ ਬਦਲਾਓ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਉਹ ਵੀ ਕੰਪਿਊਟਰ ਰਾਹੀਂ, ਇੰਟਰਨੈਟ ਰਾਹੀਂ, ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਚੇ ਕੰਮ ਕਰਨਗੇ ਚੰਗੀ ਤਨਖਾਹ ਲੈਣ। ਕੋਈ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਐਸਾ ਮਾਡਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਫਲ ਹੈ। ਇਕੱਲੇ ਇਸਦਾ ਲਾਭ ਲੈਣ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਮੈਂ ਇਸ ਮਾਡਲ ਨੂੰ ਸਭ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਾਂਗੀ ਜੋ ਵੀ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਐਸੀ ਹੀ ਕੰਪਨੀ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਚਾਹੇਗਾ। ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਹੈ ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਵਰਗੀਆਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕਈ 100 ਕੰਪਨੀਆਂ ਹੋਣ, ਪਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ। ਜੋ ਮੈਂ ਦੱਸ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਸਾਂਝਾ ਕਰ, ਉੱਦਮ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮਨਦੀਪ ਤੋਂ ਬਹਿਤਰ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਾਂਗੀ - ਮਨਦੀਪ
15 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕਲ ਬੱਸਾਂ ਤੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਤਕਰੀਬਨ 30 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਟੀਮ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਲਈ ਸਾਲ 2017 ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ Maruti Suzuki ਵੈਨ (Omni) ਖਰੀਦੀ। ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਚਾਅ ਸੀ। ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ, ਟੀਮ ਵਧੀ, ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਵਧਿਆ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਹੌਂਸਲਾ ਵੀ।
ਵਕਤ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਲਈ ਹੋਰ ਵਾਹਨ ਖਰੀਦੇ। ਟੀਮ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ 2019 ਵਿੱਚ Force Motors Ltd. ਫੋਰਸ ਟ੍ਰੈਵਲਰ (Force Traveller), ਸਾਲ 2021 ਵਿੱਚ BharatBenz ਭਾਰਤਬੈਨਜ਼ (BharatBenz) ਬੱਸ ਖਰੀਦੀ। ਸਾਡੇ 100 ਤੋਂ ਵੱਧ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 50% ਦੇ ਕਰੀਬ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਬੱਸ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਸੋਚ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਲੋਕ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵੱਲ ਕਿਉਂ ਜਾਣ ? ਕੋਈ ਐਸਾ ਕੰਮ ਕਰੀਏ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੋਂ ਲੋਕ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਆਉਣ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਵੀ ਆਮਦਨ ਵਧੇ।
ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦਾ ਵਾਧਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਸਿਰਫ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਦਾ ਨਹੀਂ, ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਜੇਕਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੋਕ ਬਾਹਰੋਂ ਆ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਬੱਸ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਇਸ ਨਾਲ ਹੋਰ ਡਰਾਈਵਰਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲੀ, ਪੈਟਰੋਲ ਪੰਪ ਦੀ ਸੇਲ ਵਧੀ, ਮਕੈਨਿਕ ਦਾ ਕੰਮ ਵਧਿਆ, ਆਮ ਦੁਕਾਨਾਂ ਦੀ ਆਮਦਨ ਵਧੀ ਹੈ। ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਵੱਧ ਦੇ ਵਾਹਨ ਟੀਮ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ। ਇਸ ਪਿੱਛੇ ਮੇਰੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਹੈ। ਮੈਂ ਜਲਦ ਹੀ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਉਪਰਾਲਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹਾਂਗੀ।
13 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਸੂਰਜ ਵੱਲ ਦੇਖੋ, ਤੇ ਸੂਰਜ ਤੁਹਾਡੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੈ ਹਰ ਰੋਜ਼। ਰੋਜ਼ ਓਨੀ ਰੋਸ਼ਨੀ, ਚਮਕ, ਤਪਸ਼ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿੰਨੀ ਉਹ ਸਭ ਨੂੰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਸੂਰਜ ਵੱਲ ਦੇਖੋ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਭਰਭੂਰ ਹੈ, ਇੰਨੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਏਨਾ ਚਾਨਣ ਤੇ ਏਨੀ ਹਸੀਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਸ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨੂੰ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵਾਂਗ ਸਾਰੀ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਸਮਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਉਦਾਸੀ , ਦੁੱਖ, ਇਕੱਲੇਪਨ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਭਰੀਆਂ ਮੋਰੀਆਂ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿਓ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕੈਨਵਸ ਤੇ ਪੱਥਰ ਹੋਣਗੇ, ਤੇ ਪੱਥਰਾਂ ਦੇ ਓਹਲੇ ਤੁਹਾਡੇ ਵੱਲੋਂ ਸਹੇ ਗਏ ਬੇਇਤਬਾਰੀ, ਬੇਈਮਾਨੀ, ਝੂਠ, ਛੱਲ ਫ਼ਰੇਬ ਦੇ ਹਨ੍ਹੇਰੇ, ਘੁਰਨੇ, ਹਨ੍ਹੇਰੀਆਂ ਖੁੱਡਾਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਪਰ, ਰੋਜ਼ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪਹਾੜ ਵਿਚੋਂ ਚੜ੍ਹਦੇ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਦੇਖੋ, ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹੈ, ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਖਵਾਬ ਟੁੱਟਦੇ ਨੇ ਉਸਦੇ ਚੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਕਿੰਨਾ ਚਮਕਦਾ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਹੌਂਸਲਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਸੂਰਜ ਬਣੋ !
12 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਇਹ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਜਾਂ ਕਰ ਪਾ ਰਿਹਾ। ਮੈਨੂੰ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਆਪ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਉੱਠਣ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀ, ਸੈਰ ਕਰਨ ਲਈ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਆਲਸ ਹੈ, ਮੈਂ ਚੰਗੀ ਕੋਈ ਕਿਤਾਬ ਪੜ੍ਹਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀ ਤੇ ਇਹ ਕਿੰਝ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ, ਜਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸੰਜੀਦਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਵੇਗਾ। ਨਹੀਂ ਇਹ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ। ਮਿਹਨਤੀ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪ੍ਰਤੀ ਸੋਚਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਹੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਲੈ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਨਾ, ਰੱਬ ਉਸ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਆਪ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਫਰ ਤੋਂ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ, ਮੁਕੰਮਲ ਮਦਦ ਤੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਨਾ ਤੁਹਾਡੀ ਕੋਈ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਭ ਦੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਕਤ ਤੇ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਅਤੇ ਸਫਰ ਨੂੰ ਮੁਕੰਮਲ ਸਾਨੂੰ ਖੁਦ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਦੀ ਆਸ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਿਊਣਾ ਵਿਅਰਥ ਹੈ, ਖੁਦ ਆਪਣੀ ਆਸ ਬਣੋ !
03 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਤੇ ਇਹੀ ਹੈ, ਮੇਰੀਆਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਚਮਕਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੇਖ ਕੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਥਾਹ ਹੌਂਸਲਾ, ਜਜ਼ਬਾ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇ.. ਕਿ ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਖੂਬ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਔਕੜਾਂ ਸਭ ਪਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਦ ਸਾਰੀ ਜਾਨ ਅਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੇ ਲਗਾ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਬੇਟੀਆਂ ਦੇ ਲਈ ਸੋਨੇ ਚਾਂਦੀ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ “ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ” ਬਣਾਓ। ਬੇਟੀਆਂ ਲਈ ਦਾਜ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਉਸਨੂੰ ਤੋਹਫੇ ਵਿੱਚ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰੋ। ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦਿੜ੍ਰ ਬਣਾਓ। ਮੈਂ ਇੱਕਲੀ ਸੋਚ ਦੀ ਚਿਣਗ ਲਗਾ ਸਕਦੀ ਹਾਂ .. ਰੌਸ਼ਨੀ ਅਸੀਂ ਸਭ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਕਰਨੀ ਹੈ। ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ ਦਿਓ ਕਿ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆਉਣ ਦਾ ਦਿਲ ਨਾ ਕਰੇ ਕਿ ਮਾਂ ਕੀ ਕਹੇਗੀ, ਪਿਤਾ ਲਈ ਅੱਵਲ ਆਉਣਾ ਹੈ। ਅਸਲ ਜਿੱਤ ਪਿਆਰ ਵਿੱਚੋਂ ਉਪਜਦੀ ਹੈ…. ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਯਕੀਨਨ ਜਿੱਤ ਬਣਾਓ… ਸਸ਼ਕਤ ਬੇਟੀਆਂ ਤੁਹਾਡੀ ਅਸਲ ਜਾਇਦਾਦ ਹਨ। - ਮਨਦੀਪ
02 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਸਫਲਤਾ ਹੈ.. ਅਕਸਰ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਪਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਸਾਡਾ ਹੌਂਸਲਾ ਡਗਮਗਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਬੱਸ ਹੋਰ ਨਹੀਂ। ਕਈ ਵਾਰ ਤੇ ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਵੀ ਸਾਥ ਛੱਡ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਸਾਥ ਛੱਡਣ ਵਾਲੇ ਵੀ ਗਲਤ ਨਹੀਂ .. ਕੀ ਪਤਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਹੋਰ ਹੋਣ, ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਸਫਲਤਾ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਹੋਵੇ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ ਕਿ ਜੋ ਸੋਚਿਆ ਹੈ ਉਹ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਮਿੱਥੇ ਟੀਚੇ ਵੱਲ ਓਦੋਂ ਵਧਣਾ ਜਦ ਕੋਈ ਤੁਹਾਡਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ, ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ… ਬਣੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਅੱਧੇ ਮਨ ਵਾਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਤੋਂ, ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੱਟ ਜਾਣਾ ਕੋਈ ਸਿਆਣਪ ਨਹੀਂ। ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਸੋਚਿਆ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੀ ਆਤਮਾ, ਤੁਹਾਡੇ ਤਜਰਬੇ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੈ, ਉਹ ਹੀ ਕਰੋ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ, ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਵਕਤ ਦਿਓ… ਪੂਰਾ ਵਕਤ ਦਿਓਗੇ ਤੇ ਮੀਂਹ, ਹਨ੍ਹੇਰੀ, ਝੱਖੜ ਵਿੱਚ ਵੀ … ਤੁਹਾਡਾ ਸੁਪਨਾ ਖਿੜ੍ਹ ਕੇ ਸੋਹਣਾ ਗੁਲਾਬ ਬਣੇਗਾ… - ਮਨਦੀਪ
01 ਅਪ੍ਰੈਲ 2022
ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੌਰਾਨ ਮਨ ਤੇ ਬੜਾ ਬੋਝ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆਉਣ ਦਾ। ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਘਰਦੇ ਪੈਸੇ ਜੋੜਦੇ ਸਨ ਮੇਰੇ ਲਈ। ਮੈਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਰੋਜ਼ ਬੱਸ ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਵਕ਼ਤ ਬਹੁਤ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਖਾਸ ਕਰ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ। ਮੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਦੀ ਵਿਓਂਤਬੰਦੀ ਇਹ ਰਹੀ, ਘਰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਹੀ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਸੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਫੇਰ 11-12 ਵਜੇ ਰਾਤੀ ਉੱਠਣਾ ਤੇ ਸਵੇਰ ਤੱਕ ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਹਿਣਾ। ਮੈਨੂੰ ਜਗਮਗ ਕਰਦੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਬਲਬ, ਟਿਊਬ ਸਭ ਤੇਜ਼ ਵਾਟ ਦੇ ਲਾਉਣੇ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਤੇਜ਼ ਲਾਈਟ ਮੈਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਕੇ ਰੱਖੇਗੀ। ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਸੌਣਾ, ਸਿੱਧਾ ਹੀ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਚਲ ਜਾਣਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਸਿਰ ਬੱਸ ਵਿਚ ਵਾਹੁਣਾ। 65 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਇਕ ਪਾਸੇ ਦਾ ਸਫਰ ਸੀ। ਕਦੀ ਛੁੱਟੀ ਕਰਨ ਦਾ ਖਿਆਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦਾ। ਕਦੀ ਸੋਚਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਲੈਕਚਰ ਨਾ ਲਾਵਾਂ। ਹਰ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਵਿਚ ਪਾਪਾ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤੀ ਫੀਸ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੌਰਾਨ ਖਾਸ ਕਰ MBA ਕਰਦੇ, ਇੱਕ ਜਨੂੰਨ ਸੀ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆਉਣ ਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨੂੰ 100 ਰੁਪਏ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀ, ਬਸ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਆ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਰੱਖ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। ਬਹੁਤ ਮਨ ਸੀ PHD ਕਰਨ ਦਾ, ਪਰ ਸਭ ਦੇ ਖਿਆਲ ਵਿਚ ਹੁਣ ਹੋਰ ਤੰਗੀ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਫੇਰ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ.... ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਗਏ ਮੇਰੇ ਤੋਂ..... ਉਹ ਵੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਰੱਬ ਜਿੰਨਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਮੈਂ ਕਦੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ......
27 ਮਾਰਚ 2022
ਸੁਪਨੇ ਲੈਣਾ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਕਰਨਾ, ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈ। ਰੱਬ ਨੇ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਅਪਾਰ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਧਰਤੀ ਤੇ ਅਤਿਅੰਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਹੈ। ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਖ਼ਸ਼ੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਔਕੜਾਂ ਝੱਲਦੇ ਡਿੱਗਦੇ ਢਹਿੰਦੇ ਮੰਜ਼ਲ ਵੱਲ ਵੱਧ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਪਰ, ਸੁਪਨੇ ਸਾਡੇ ਖੁੱਦ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਆਸ ਰੱਖ ਕੇ ਕਿ ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰੇ, ਆਪਣੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ।
ਕਈ ਲੋਕ ਸਾਡੀ ਰਗ ਰਗ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਵੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਛੱਡ ਜਾਣਗੇ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਸੋਚ, ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ, ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ, ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰੇ ਜਾਂ ਨਾ ਕਰੇ, ਪਰ ਸਾਡੇ ਲਈ “ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹੀ ਅਸਲ ਜਿਊਣਾ” ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਤੱਪਦੀਆਂ ਰੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਫੁੱਲ ਹੁੰਦੇ ਨੇ… ਉਹ ਵਾਵਰੌਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਹਿਕਦੇ ਨੇ.. ਰੰਗੀਨ ਹੁੰਦੇ ਨੇ.. ਆਪਣਾ ਜਿਊਣ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਨੇ.. ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੋ, ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ।
17 ਮਾਰਚ 2022
ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ, ਉਸਦਾ ਪਿੰਡ ਹੀ ਅਮਰੀਕਾ!!
ਹਰ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਨਾਲ ਦੂਸਰਿਆਂ ਲਈ, ਖਾਸ ਕਰ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਸਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਚੰਗੀ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਕਰ ਕੇ ਦਿਖਾਉਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਜੁਟਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।
12 ਮਾਰਚ 2022
#aappunjab ਪੰਜਾਬ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲਿਆ ਬਦਲਿਆ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮਨ ਅਤੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸਕੂਨ ਹੈ, ਨਵੀਂ ਉਮੀਦ ਨਵਾਂ ਜੋਸ਼ ਹੈ.. ਚਾਹੇ ਕਰਪਸ਼ਨ, ਚਾਹੇ ਮਾੜੀ ਸਿੱਖਿਆ, ਸਿਹਤ, ਨਸ਼ੇ, ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ… ਤੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਮੰਡ ਨਾਲ ਭਰਿਆ, ਅੱਕਿਆ ਸੀ ਪੰਜਾਬ… ਹੁਣ ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਫਿਰ ਤੋਂ ਜਨਮ ਲਵੇਗਾ। ਮੈਂ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਹੱਦ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਦਿੱਕਤਾਂ ਔਕੜਾਂ ਮੇਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਕਰਕੇ ਆਈਆਂ.. ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਆਉਣਗੀਆਂ .. “ਆਪ” ਤੋਂ ਉਮੀਦਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੈ ਪੰਜਾਬ.. ਹੁਣ ਸੜਕ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਡਰ ਨਹੀਂ ਲੱਗੇਗਾ। ਬੇਟੀਆਂ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹਕੇ ਸਾਹ ਲੈ ਸਕਣਗੀਆਂ। ਠੀਕ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪੰਜਾਬ… ਇਹ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਬਦਲਾਓ ਸਾਬਤ ਹੋਵੇਗਾ .. ਸਾਡੀ ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰੀ ਮੌਕੇ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਨਵੀਂ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਵਕਤ ਅਤੇ ਸਹਿਯੋਗ ਦੇਣ ਦੀ ਹੈ- ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
08 ਮਾਰਚ 2022
ਔਰਤ ਦਿਵਸ ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ~ ਮਨਦੀਪ
“ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਕੀ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਕਹੋ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹਾਵ - ਭਾਵ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ" ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਅਤੇ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿਣ ਲਈ ਪਹਿਲਾ ਅਭਿਆਸ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਸਦਾ ਸੱਚੇ ਰਹਿਣਾ। ਤੁਹਾਡਾ ਹਰ ਪੱਖ ਵਿਚ ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹਿਣਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਰ ਚੁਣੌਤੀ ਭਰਿਆ ਪੜਾਅ ਸਫ਼ਲਤਾਪੂਰਵਕ ਜਿੱਤ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਕਿਸੇ ਹੀਰਿਆਂ ਦੀ ਗ਼ੁਲਾਮ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬਲਕਿ ਖੁਦ ਇਕ ਹੀਰਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਲਈ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ" ਔਰਤਾਂ ਹਿੰਮਤੀ ਬਣਨ। ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਤੋਂ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਟੁੱਟ ਕੇ ਚੂਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋ ਜਾਈਏ ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ। ਸਮਾਨੰਤਰ ਰਹਿਣ ਦਾ, ਹਰ ਵਾਰ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
“ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਪੈਸੇ ਲਈ ਬਾਪ, ਪਤੀ, ਭਰਾ ਤੇ ਵੀ ਨਿਰਭਰ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬਲਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਦੀ ਮਾਲੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣੇ। ਔਰਤਾਂ ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਖੁੱਦ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲੋਣ। ਖਾਸ ਕਰ, ਕਿਸੇ ਅਣਜਾਣ ਤੋਂ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲੈ ਕਦੇ ਨੀਵੀਆਂ ਨਾ ਹੋਣ। ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਦਾ, ਬੱਚਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ।
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਹੱਠੀ ਹੈ - ਸਥਿਰ ਹੈ - ਦਰਿੜ੍ਹ ਹੈ - ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ! ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਣ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕਰੀਬੀ ਵੀ ਨਾਂਹ ਕਹਿ ਦੇਣ, ਓਦੋਂ ਹਾਂ ਕਹਿਣਾ ਸਿੱਖੋ! ਜੁਝਾਰੂ ਬਣੋ! ਸਾਹਸ ਕਦੀ ਵੀ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਅਸੀਂ ਸਬਰ ਨਾਲ ਵਡਭਾਗੀ ਬਣਦੇ ਹਾਂ - ਸਾਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਨਾਲ ਜਿਊਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਂ ਕਦੀ ਵੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਇਹ ਇਕ ਵਿਆਪਕ ਸੱਚਾਈ ਹੈ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਜਿੱਤ ਰਹੋ - ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
“ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਸੁੰਦਰਤਾ ਤੇ ਨਹੀਂ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲਿਅਤ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ, ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਗਹਿਣਾ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਉਸਨੂੰ ਨਿਖਾਰਦੀ ਹੈ। ਕੱਪੜਿਆਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੇ ਨਹੀਂ, ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਭਰਭੂਰ ਬਣੋ!
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ, ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰ ਲਈ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਚੰਗਿਆਈ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਹਰ ਵਾਰ ਸਹੀ ਲਈ ਖਲੋਵੇ" ਸਾਰੀਆਂ ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜਾਓ। ਆਪਣੀ ਜੰਗ ਆਪਣੇ ਦਮ ਤੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲਈ ਤੱਤਪਰ ਰਹੋ। ਆਪਣੇ ਸਫਰ ਲਈ ਬੇਹੱਦ ਸਮਰੱਥਾ ਇਕੱਠੀ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾ ਦੇਵੇ! ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਦਇਆ ਭਰਪੂਰ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਚਾਹ ਰੱਖੇ" ਉਹ ਜਿਸ ਕੋਲ ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਸਥਾਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਿਮਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ। ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਬਣੋ, ਸਾਹਸੀ ਬਣੋ, ਸਹਾਇਕ ਬਣੋ, ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰੋ - ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡੋਂ। ਤੁਸੀਂ ਔਰਤ ਹੋ ਇਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ। ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ। - ਮਨਦੀਪ
25 ਫਰਵਰੀ 2022
ਅੱਜ ਆਪਣੀ ਦਿੱਲੀ ਯਾਤਰਾ ਦੌਰਾਨ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਉਪ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਸ਼੍ਰੀ ਮਨੀਸ਼ ਸਿਸੋਦੀਆ ਜੀ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਆਤਿਸ਼ੀ ਮਾਰਲੇਨਾ ਜੀ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿੱਲੀ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਈ। ਵਿਚਾਰ-ਵਟਾਂਦਰੇ ਦੌਰਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸਾਡੀ IT ਕੰਪਨੀ SimbaQuartz ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਹੋਰ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਜਨੂੰਨ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਮਨਜੋਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼੍ਰੀ ਮਨੀਸ਼ ਸਿਸੋਦੀਆ ਜੀ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਮਤੀ ਆਤਿਸ਼ੀ ਮਾਰਲੇਨਾ ਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ। ਮਾਣ ਸਤਿਕਾਰ ਲਈ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ।
23 ਫਰਵਰੀ 2022
ਅਕਸਰ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਤੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਜਾਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ। 25 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੇ ਇਸ ਫਾਂਸਲੇ ਵਿੱਚ 5-6 ਪਿੰਡ/ਕਸਬੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਜਦ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਤਕਰੀਬਨ 70-80 ਸਾਲ ਹੋਵੇਗੀ, ਸੜਕ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਸਾਈਕਲ ਸਮੇਤ ਡਿੱਗਿਆਂ ਤੇ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਪਈ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਲੇਟ ਹੋ ਰਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਅਣਦੇਖਾ ਕਰਨ ਦੀ ਦਿਲ ਨੇ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ। ਗੱਡੀ ਰੁਕਵਾ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਡਿੱਗੇ ਹੋਏ ਬਜ਼ੁਰਗ ਕੋਲ ਆ ਰੁਕੀ। ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਸਾਈਕਲ ਚਲਾ ਕੇ ਥੱਕੇ ਹੋਏ ਸਰੀਰ ਕੋਲੋਂ ਡਿੱਗ ਕੇ ਉੱਠਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਖ਼ਤਮ ਹੋਈ ਹੋਵੇ। ਆਪਣੇ ਡਰਾਈਵਰ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਬਜ਼ੁਰਗ ਨੂੰ ਉਠਾਇਆ।
ਕੁਝ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਜਦ ਮੈਂ ਪਾਣੀ ਪਿਲਾ ਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾਇਆ ਅਤੇ ਰੋਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਭੁੱਬਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਰੋਂਦੇ ਕਹਿੰਦੇ "ਮੇਰੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਬੇਟਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਹਨ"। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਕਰ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਮਨ ਨੂੰ ਸਹੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਹੌਂਸਲਾ ਦੇ ਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾ ਕੇ ਮੁੱਠੀ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਖਰਚ ਫੜਾ ਕੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੌਂਸਲਾ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਜਾਂਦੇ-ਜਾਂਦੇ ਲੱਖਾਂ ਦੁਆਵਾਂ ਦੇ ਗਏ। ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਬਜ਼ੁਰਗ ਅਤੇ ਸਾਈਕਲ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੌਂਸਲੇ ਨੂੰ ਵੀ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਈ ਹਾਂ।
ਜੇ ਬਾਪੂ ਜੀ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਹਨ, ਖ਼ਿਆਲ ਰੱਖੋ…
19 ਫਰਵਰੀ 2022
ਕੁੱਝ ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਬਿਲਕੁਲ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜੋ ਕਰ ਰਹੇ ਠੀਕ ਕਰ ਰਹੇ। ਮੈਂ ਬੱਸ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਜਾਨ ਲਗਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਿਤਾ ਨੇ ਅਖੀਰਲਾ ਸਿੱਕਾ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਇਸ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ। ਸਾਡੀ ਸਭ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਬੂਰ ਪਿਆ ਹੈ। ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ। ਮਨ ਨੂੰ ਸੁਕੂਨ ਹੈ ਕਿਤੇ… ਪਿੰਡ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਜਾਨ ਨੇ..!
ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਸਾਡੀ IT ਕੰਪਨੀ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦਾ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸੁਮੇਲ ਹੈ। ਐਸਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮਾਡਲ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਹਿਰ ਨਹੀਂ, ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਕੰਮ ਕਰਨ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਸਗੋਂ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਮਦਨ ਵੀ ਵਧੀ ਹੈ।
ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਣਯੋਗ ਉਪ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਦਿੱਲੀ ਸ਼੍ਰੀ Manish Sisodia ਜੀ ਦਫ਼ਤਰ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ ਆਏ, ਟੀਮ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਸਥਾਪਿਤ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ। ਅੱਜ ਫ਼ਿਰ ਇੱਕ ਵਾਰ #ਦਿੱਲੀ ਵਿਖੇ 12,430 ਨਵੇਂ ਕਲਾਸ ਰੂਮਾਂ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਕਰਨ ਸਮੇਂ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਦੇਣ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ।
17 ਫਰਵਰੀ 2022
ਇਹ ਮੇਰੇ, ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਲਈ ਬੇਹੱਦ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਪਲ ਸੀ ਜਦੋਂ ਅੱਜ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਦਫ਼ਤਰ, ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਮਾਣਯੋਗ ਡਿਪਟੀ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਸ਼੍ਰੀ Manish Sisodia ਜੀ ਨੇ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕੰਪਨੀ SimbaQuartz ਦੀ ਸਨਮਾਨਤਾ ਤੇ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੇ ਆਈ.ਟੀ ਸੇਵਾਵਾਂ ਅਤੇ ਡਿਜੀਟਲ ਮਾਰਕੀਟਿੰਗ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਬਲਕਿ ਪੇਂਡੂ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮਾਡਲ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਨਿਮਰ ਸਨਮਾਨ ਮੇਰੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਿਹਨਤੀ ਟੀਮ ਸਦਕਾ ਹੀ ਸੰਭਵ ਸੀ। ਸ਼ੁਕਰੀਆ।
02 ਫਰਵਰੀ 2022
ਕੱਜਲ਼ ਲਾਉਣ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਨੇ
ਕਾਲੇ ਅੱਥਰੂ ਵਗਾਉਣ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਨੇ
ਤੇਰੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦੇ ਭਾਂਬੜ ਬਲਦੇ ਨੇ,ਆਸ ਦੇ ਪਹਾੜਾਂ ਦੀ ਹਿੱਕ ਵਿੱਚ
………………… ਤੇ ਲਾਗੋਂ ਨਦੀਆਂ ਵਹਾਉਣ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਨੇ
ਮੂੰਹ ਫੇਰ, ਮੇਰੀ ਤੌਹੀਨ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ..
ਚਮਕਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ
ਗਮ ਛੁਪਾਉਣ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਨੇ
ਕੱਜਲ਼ ਲਾਉਣ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਨੇ
ਕਾਲੇ ਅੱਥਰੂ ਵਗਾਉਣ ਦੇ ਸਿਲਸਿਲੇ ਨੇ
26 ਜਨਵਰੀ 2022
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਬਹੁਤ ਉਡੀਕ ਕਰਾਂਗੀ
ਤੇਰੇ ਨਾਲ, ਤੇਰੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਵਿੱਚ
ਮੇਰਾ ਸ਼ਿਮਲੇ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਸੁਪਨਾ
ਅਜੇ ਅਧੂਰਾ ਹੈ..
ਮੇਰੇ ਖਰੀਦੇ ਦੋ ਕੱਪ
ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕੇਤਲੀ ਵੀ
ਤੇਰੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਹੈ
ਜੇ ਮੁੜ ਆਵੇਂ
ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੱਸਾਂਗੀ ਓਦੋਂ
ਤੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਬ ਦਿਆਂਗੀ
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਬਹੁਤ ਉਡੀਕ ਕਰਾਂਗੀ
ਤੇਰੇ ਧੋਖੇ ਨੂੰ
ਰਜਾਈ ਅੰਦਰ ਢੱਕਿਆ ਹੈ
ਬਾਹਰ ਮੂੰਹ ਕੱਢਦਾ ਤੇ
ਠੰਡਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ
ਕਿ ਕਿੰਨਾ ਸੇਕ ਹੈ
ਛੱਲ ਫ਼ਰੇਬ ਦਾ
ਮੈਨੂੰ ਮੈਂ ਖੁੱਦ ਨੂੰ
ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਲੱਗਦੀ ਹਾਂ
ਪਰੀਆਂ ਵਰਗੀ, ਦਿਲ ਛੂਹਣ ਵਾਲੀ
ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ
ਤੇਰਾ ਦਰਦ ਜ਼ਹਿਰ ਬਣੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ
ਤੇ ਹੁਣ ਜ਼ਹਿਰ ਨਾਲ ਘੁੱਲ ਰਹੀ ਹਾਂ
ਰੋਜ਼ ਚੁੱਪ ਦੇ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ
ਹਰਫ਼ਾਂ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ ਬਹਿੰਦੀ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਬਹੁਤ ਉਡੀਕ ਕਰਾਂਗੀ
ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਹੜ੍ਹਾਂ ਨੂੰ
ਬੰਨ੍ਹ ਜਿਹਾ ਲਾ ਕੇ ਬੈਠੀ ਹਾਂ
ਤੇਰੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦੀ ਮਸੀਤ ਵਿੱਚ
ਤੇਰੇ ਮੁੜ ਆਉਣ ਦੀ ਨਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹ ਰਹੀ ਹਾਂ
ਮੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਅੱਗੇ
ਤੇਰੀ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ
ਇੱਕ ਦਿਨ ਸ਼ਰਮਿੰਦੇ ਹੋਣਗੇ
ਤੇ ਤੇਰੀਆਂ ਨਫ਼ਰਤਾਂ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨਗੀਆਂ
ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿਸ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰ ਬੈਠੇ?
ਕੱਪ, ਮੈਂ ਤੇ ਕੇਤਲੀ
ਤੇਰੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ
- ਕਵਿਤਾ - ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ
24 ਜਨਵਰੀ 2022
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੀ ਕੀਮਤ ਤੇ ਸੁਖੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ, ਸਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਭੰਡੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਸਮਝਣ ਨਾਲ ਕਦੇ ਵੀ ਰੂਹ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ, ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਜਿਊਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਭੰਗ ਨਾ ਕਰੇ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਠੇਸ ਨਾ ਪਹੁੰਚਾਏ। ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਵਾਲਾ ਰੱਬ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪ ਰੱਬ ਨਾ ਬਣੀਏ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖੀਏ ਕੀ ਰੱਬ ਹੈ।
22 ਜਨਵਰੀ 2022
ਕਿਵੇਂ ਵਗਦੀ ਏ ਰਾਵੀ, ਅਸੀਂ ਤੌਰ ਵੇਖ ਲੈਂਦੇ,
ਆਹ ਤਾਰ ਜੇ ਨਾ ਹੁੰਦੀ, ਤਾਂ ਲਾਹੌਰ ਵੇਖ ਲੈਂਦੇ।
ਟੁੱਟੇ ਪੁਲਾਂ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ ਦੱਸਣ ਵਾਲੇ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲੋਕ ਬਚੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 1947 ਦੇ ਉਜਾੜੇ ਦਾ ਮੰਜਰ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਹੰਢਾਇਆ। ਲਹੂ ਲੁਹਾਣ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦਾ ਦਰਦ ਅੱਜ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਪਿੰਡ, ਘਰ ਤੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਸ ਪਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਹੈ। ਸ਼੍ਰੀ ਬਖਸ਼ੀਸ ਚੰਦ ਜੀ ਉਦੋਂ 15 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੇ ਸਨ ਜਦ ਉਹ ਭਰਿਆ ਭਰਾਇਆ ਘਰ ਤੇ ਯਾਰਾਂ ਦੀ ਗੱਲਵਕੜੀ ਦਾ ਨਿੱਘ ਲੈ ਕੇ ਲਹੂ ਦੀ ਨਦੀ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਚੜਦੇ ਪੰਜਾਬ ਆ ਵੱਸੇ ਸਨ। ਇੱਧਰ ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਕਈ ਔਕੜਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਕੇ ਬਿਆਸ ਨੇੜੇ ਪਿੰਡ ਦੌਲੋਨੰਗਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਘਰ ਵਸਾਇਆ। ਸ਼੍ਰੀ ਬਖਸ਼ੀਸ਼ ਚੰਦ ਜੀ ਬਹੁਤ ਉਧਮੀ, ਉਤਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਨੇਕ ਦਿਲ ਇਨਸਾਨ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਜ਼ਜ਼ਬਾ ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਲੇਰੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। "ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਟਾਂਗਰਾ ਸ਼ੋ" ਦੇ ਮੇਰੇ ਅਗਲੇ ਮਹਿਮਾਨ ਸ਼੍ਰੀ ਬਖਸ਼ੀਸ ਚੰਦ ਜੀ ਹਨ। ਸ਼੍ਰੀ ਚੰਦ ਜੀ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਢੇਰ ਸਾਰਾ ਪਿਆਰ ਤੇ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ।
12 ਜਨਵਰੀ 2022
ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਨਰਮ ਪੋਟਿਆਂ ਨੇ ਜਦ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਛੂਇਆ ਤਾਂ ਇੱਕਦਮ ਬਰਫ਼ ਜਿਹੀ ਠੰਡਕ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਕਾਰ 'ਚ ਚਲਦੇ ਹੀਟਰ ਨਾਲ ਲੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਿੱਘੇ ਹੋਏ ਪਏ ਸਨ। ਕਿੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਠੰਡ ਸੀ ਉਸ ਦਿਨ ! ਜਿੱਥੇ ਬਿਜਲੀ ਨਹੀਂ ਓਥੇ ਸਾਡਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ ਹੀਟਰ ਵੀ ਕੀ ਕਰੇਗਾ। ਕਈ ਐਸੇ ਹਲਾਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਪੈਸਾ ਵੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਪਰ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਉਪਰਾਲੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਬਾਖ਼ੂਬੀ ਜਿੱਤ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਦਸਤਾਨੇ ਪਵਾ ਦਿੱਤੇ ਸਨ ਉਸ ਨੰਨ੍ਹੇ, ਪਿਆਰੇ, ਕੋਮਲ ਜਿਹੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ......
ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਫਿਰ ਕਾਰ ਦੇ ਹੀਟਰ ਦੇ ਨਿੱਘ ਵਿੱਚ ਸਨ।
11 ਜਨਵਰੀ 2022
ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਕੁਝ ਘਟਨਾਵਾਂ, ਵਾਰਤਾਲਾਪ, ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਕੁਝ ਥਾਵਾਂ ਇੱਕ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਤੁਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਵਾਲ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਜਵਾਬ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਵਕਤ ਕੋਲ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ 'ਚ ਪੈਂਦੇ ਕਸਬਾ ਜੰਡਿਆਲਾ ਗੁਰੂ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਝੁੱਗੀਆਂ-ਝੋਪੜੀਆਂ 'ਚ ਕੰਬਲ ਵੰਡਣ ਜਾਣਾ ਸੀ | ਵੇਖਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਝੁੱਗੀਆਂ-ਝੋਪੜੀਆਂ ਦੇ ਬਾਹਰ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਠੇ ਸਭ ਕੁੱਝ ਵੇਖੀ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਗਰਮ ਕੱਪੜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਸਬਰ ਤੇ ਸਿਦਕ ਦੀ ਝਲਕ ਸੀ ਨਾ ਕਿ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਵਾ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਉੱਪਰ ਵੀ ਕੰਬਲ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਹਾਂ ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੰਗਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਨਾਲ ਹੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਮਨ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੋਵੇ ਉਹ ਮੰਗੇ ਵੀ ! ਏਥੇ ਸਾਨੂੰ ਹੀ ਸੋਚਣਾ ਪਵੇਗਾ।
ਉਹ ਬਜ਼ੁਰਗ ਬਾਬਾ ਜੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ, "ਇਹ ਬੜੇ ਗਰੀਬ ਲੋਕ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਆਪ ਇਹਨਾਂ ਕੋਲੋਂ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਏਥੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਰੱਬ ਦੇ ਬੰਦੇ ਕਿੰਨੇ ਵੱਡੇ ਦਿਲ ਵਾਲੇ ਹਨ ਕਿ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੋਟੀ ਦੇ ਸਾਧਨ ਸੀਮਿਤ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖਵਾ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਦੂਜੇ ਉਹ ਬਜ਼ੁਰਗ ਸਾਡੇ ਕੋਲੋਂ ਕੰਬਲ ਮੰਗ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਤੇ ਕਹਿ ਰਹੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਲੋੜ ਹੈ। ਸਬਰ ਤੇ ਸਿਦਕ ਕਰਨਾ ਹੋਰ ਕਿੰਨਾ ਕੋਲੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ?
2 ਜਨਵਰੀ 2022
ਹੁਣ ਤੋਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਜੀਵਾਂਗੇ, ਜਦ ਵੀ ਮਨ ਉਦਾਸ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੇਗਾ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਵਾਂਗੇ। ਨਵਾਂ ਸਾਲ ਸਭ ਲਈ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਭਰਿਆ ਹੋਵੇ। ਤੁਹਾਡੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਪਿੱਛੇ ਮੇਰੀ ਵੀ ਸਦਾ ਅਰਦਾਸ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ
27 ਦਸੰਬਰ 2021
ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਪਦਮਸ਼੍ਰੀ ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸੀਚੇਵਾਲ ਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਸਬੱਬ ਬਣਿਆ। ਸੀਚੇਵਾਲ ਜੀ ਬਾਰੇ ਜਿੰਨਾ ਪੜ੍ਹਿਆ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਮਿਲ ਕੇ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਲਿਖਤਾਂ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਇਕ ਮਹਾਨ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਹਨ। ਕੁੱਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੀ ਚਿੰਤਾ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰਦਿਆਂ ਸੀਚੇਵਾਲ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕੇ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਲਈ ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਸੰਜੀਦਾ ਅਤੇ ਸੁਹਿਰਦ ਹਾਂ ਤਾਂ ਇਹ ਕਾਹਦਾ ਉਲਾਂਭਾ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਕਿਸਨੇ ਖ਼ਰਾਬ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਅਰਦਾਸ ਉਪਰੰਤ ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ ਪਵਿੱਤਰ ਕਾਲੀ ਵੇਈ ਦੀ ਕਾਰ ਸੇਵਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ। ਗੁਰੂ ਰੂਪੀ ਸੰਗਤ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਸਦਕਾ ਸੰਤ ਜੀ ਨੇ 160 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਪਵਿੱਤਰ ਕਾਲੀ ਵੇਈਂ ਦੀ ਸਫ਼ਾਈ ਨੂੰ ਨੇਪਰੇ ਚਾੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਵੇਈ ਨੂੰ ਮੁੜ ਕੁਦਰਤੀ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ। ਪਵਿੱਤਰ ਕਾਲੀ ਵੇਈਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਆਰੰਭਦਿਆਂ ਹੀ ਸੰਤ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸੀਚੇਵਾਲ ਨੇ ਇਸੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਨਿਰਮਲ ਕੁਟੀਆ ਸੁਲਤਾਨਪੁਰ ਲੋਧੀ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਾਹਿਬ ਸਜਾ ਦਿੱਤੇ। ਅੱਜ ਇਸੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਪਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਅਤੇ ਗ਼ਰੀਬ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਮੁਫ਼ਤ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਸੈਂਟਰ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਨਿਰਮਲ ਕੁਟੀਆ ਸੀਚੇਵਾਲ ਅਤੇ ਸੁਲਤਾਨਪੁਰ ਲੋਧੀ ਦੀਆਂ ਸੰਗਤਾਂ ਲਈ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਹੀ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਘਾਟਾਂ ਦੀ ਸਫ਼ਾਈ ਦੀ ਸੇਵਾ ਨਿੱਤ ਨੇਮ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਪਾਣੀਆਂ ਦੀ ਸਫਾਈ ਲਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਉਨ੍ਹਾ ਦਾ ਅੰਦੋਲਨ ਕਾਫੀ ਸਫਲਤਾ ਨਾਲ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਸੰਤ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀ ਦੇਖ ਭਾਲ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਗਰੂਕ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਸੀਚੇਵਾਲ ਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਸੰਤ ਜੀ ਨਾਲ ਕਦੇ ਚਲੰਤ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰਾਂਗੀ।
19 ਦਸੰਬਰ 2021
ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਮੇਰੇ ਕੁੱਝ ਅਲਫਾਜ਼....
ਚੁੰਮਾਂ ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੇ ਪੈਰ ਸਦਾ ਹੀ
ਲੁਕਿਆ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅੱਗੇ...
ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਭਾਵੇਂ ਸੈਰ ਕਰ ਲਵਾਂ
ਢੁਕਿਆ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅੱਗੇ....
ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ, ਹੋਣ ਤੇਜ਼ ਉਡਾਰੀਆਂ
ਪਰ ਰੁਕਿਆ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅੱਗੇ....
ਅਰਦਾਸ ਹੈ ਮੇਰੀ ਹਰ ਸਾਹ ਨਾਲ ਰੱਬਾ
ਸਦਾ ਝੁਕਿਆ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅੱਗੇ....
ਸਦਾ ਝੁਕਿਆ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅੱਗੇ....
14 ਦਸੰਬਰ 2021
ਕਿਸਾਨ ਮਜ਼ਦੂਰ ਏਕਤਾ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ....
ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਖਿਲਾਫ ਇੱਕ ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਦੇ ਲੰਮੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਸਾਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਜਿੱਤ ਦੀਆਂ ਆਪ ਸਭ ਨੂੰ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਮੁਬਾਰਕਾਂ। ਜਿੱਤ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਉਪਰੰਤ ਅੱਜ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ "ਫਤਿਹ ਮਾਰਚ" ਲੈ ਕੇ ਸੰਯੁਕਤ ਕਿਸਾਨ ਮੋਰਚੇ ਦੀ ਸੰਗਤ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਕਾਫਲੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ SimbaQuartz ਦੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰਾਂ ਸਮੇਤ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਵਰਖਾ ਕਰਕੇ ਭਰਪੂਰ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਤੇ ਜਿੱਤ ਦੇ ਜਸ਼ਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲੱਡੂਆਂ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਮਿੱਠਾ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ।
ਇਸ ਇਤਿਹਾਸਕ ਦਿਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਕੇ ਜੋ ਸਕੂਨ ਮਿਲਿਆ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ।
ਮੈਂ ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਇਸ ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਜਿੱਤ ਲਈ ਸਮੂਹ ਕਿਸਾਨ ਜੱਥੇਬੰਦੀਆਂ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਭਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਵਧਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ।
12 ਦਸੰਬਰ 2021
…….ਅਖੀਰ ਪੈਸੇ ਤੋਂ ਹਾਰ ਜਾਓਗੇ, ਜਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਤੋਂ। ਪਰ ਇਨਸਾਨ ਕੋਲ ਕੁਦਰਤ ਅਪਾਰ ਹੈ.. ਅਸਮਾਨ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਹੈ.. ਅਣਗਿਣਤ ਹੀ ਕਣ ਉਸਦੇ ਖੁੱਦ ਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਹ ਆਪ ਵੀ ਗਿਣ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ… ਅਜੇ ਹਾਰੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਤੁਸੀਂ। ਜਦ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਤੁਸੀਂ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ।
ਰੱਬ ਹੈ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ, ਐਸੀ ਊਰਜਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਰਾਹਵਾਂ ਤੇ ਜਗਮਗ ਜਗਮਗ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਅਜੇ ਹਾਰੇ ਨਹੀਂ ਤੁਸੀਂ, ਸੋਚੋ ਜੇ ਸਾਡੇ ਮਾਪੇ ਸਾਨੂੰ ਪਾਲਦੇ ਥੱਕ ਜਾਂਦੇ, ਹਾਰ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਕੀ ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਇਸ ਕਾਇਨਾਤ ਨੂੰ, ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ, ਚੰਨ ਤਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਣ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ?
ਸਬਰ ਨਾਲ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਕਦੇ ਨਾ ਹਾਰਨ ਵਾਲੇ, ਹਾਰੇ ਹੋਏ ਮੁਕਾਮ ਫੇਰ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਜੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਹਾਰ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ, ਆਪਣੀ ਹਸਤੀ ਤੇ, ਰੱਬ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਕਫ਼ਨ ਆਪ ਪਾ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਜੋ ਕਿ ਕਾਇਰਤਾ ਹੈ, ਰੱਬ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਰੂਹ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਹੈ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵੀ ਸੰਘਰਸ਼, ਤੁਹਾਡੇ ਜਜ਼ਬੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਹੈ… ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਨਹੀਂ, ਸੰਘਰਸ਼ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ.. ਮੁਸਕਰਾਓ ਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧੋ.
12 ਦਸੰਬਰ 2021
ਇਹ ਬਲ ਸਿਰਫ ਮੁਹੱਬਤ ਕੋਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਖਲੋਤੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
11 ਦਸੰਬਰ 2021
“ਉੱਡਦਾ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਡੁੱਬਦਾ ਪੰਜਾਬ ਨਹੀਂ
ਉੱਠਦਾ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਚੜ੍ਹਦਾ ਪੰਜਾਬ ਹੈ ਸਾਡਾ।”
ਅਸੀਂ ਚਾਹੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਸਾਡਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਅੱਜ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੋ ਨਿਭੜਿਆ ਹੈ, ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਮਿਸਾਲ ਹੈ। ਐਸੀ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਨ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਾਹਿਰ ਤੋਂ ਮਾਹਿਰ ਵੀ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਤੜਫਣਾ, ਠੰਢ ਨਾਲ ਕੰਬਣਾ, ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਤਪਣਾ ਅਤੇ ਵਹਿੰਦੇ ਦਰਿਆਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਹਿਣਾ ਫਿਰ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣਾ, ਇਹ ਇੱਕ ਐਸਾ ਸ਼ਾਂਤਮਈ “ਇਤਿਹਾਸਿਕ ਸੰਘਰਸ਼” ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਹਰ ਪੀੜੀ ਮਿਸਾਲ ਦੇਵੇਗੀ।”ਕਿਸਾਨ ਏਕਤਾ” ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਸ਼ਾਨ ਨਾਲ ਜਿੱਤ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।
ਪੰਜਾਬ ਨੇ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਰਾਹੀਂ ਅੱਜ “ਏਕਤਾ” ਜਿੱਤੀ ਹੈ। ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ, ਹਰ ਉਮਰ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਬੱਚੇ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਤੱਕ ਦਾ ਇੱਕਜੁੱਟ ਹੋ ਕੇ ਬਹੁ-ਗਿਣਤੀ ਵੱਲੋਂ ਬਣਾਏ, ਕਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਤੇ ਜਿੱਤ ਦੇ ਝੰਡੇ ਗੱਡੇ ਗਏ ਨੇ।
ਇਹ ਸੰਘਰਸ਼ ਯਾਦਗਾਰੀ ਰਿਹਾ, ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ, ਔਰਤਾਂ, ਬਜ਼ੁਰਗ ਮੌਸਮ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦ੍ਰਿੜ ਰਹੇ ਹਨ, ਡਟੇ ਰਹੇ ਹਨ, ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਸੁੱਤੇ, ਟਰਾਲੀਆਂ ਚ ਸੁੱਤੇ। ਸਾਡੀ ਜਿੱਤ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਵੀ ਗਵਾਹ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਸਿਰਫ ਖੇਤ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ। ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਅੱਜ ਉਸਦੇ ਲੱਖਾਂ-ਲੱਖਾਂ ਧੀਆਂ ਪੁੱਤਰ ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਤੱਕ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਬਣਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਪੂਰੇ ਡੱਟ ਕੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹਨ। ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਵੀ ਇਸ ਲਹਿਰ ਦਾ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਸਵੰਧ ਨਾਲ ਕਿਸਾਨ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਦੀ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ। ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਅੱਗੋਂ ਲੰਘਣ ਵਾਲੀ “ਫ਼ਤਿਹ ਮਾਰਚ” ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ .. “ਵਧਾਈ”
09 ਦਸੰਬਰ 2021
ਟੁੱਟ ਚੁੱਕੇ ਹੋ?? ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਉੱਠੋ..
ਬਾਰ ਬਾਰ ਬਰਬਾਦ ਹੋਣ ਨਾਲ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਟੁੱਟਣ ਨਾਲ, ਤਜੁਰਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਲੰਘਦੇ ਸਾਲਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ!! ਹਰ ਪਲ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਬਣਨ ਲਈ, ਹਰ ਪਲ ਦਰਦ ਸਹਿਣਾ ਆਉਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਕਦੀ ਗ਼ਮ ਹੈ, ਪਰ ਨਹੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੱਕ ਹੱਥ ਖੁਸ਼ੀ ਇੱਕ ਹੱਥ ਗ਼ਮ ਹੈ। ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂ ਕਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਕਦੀ ਗ਼ਮ ਦੇ ਹੋਣਗੇ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜੇ ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਿਆ ਤੇ ਕਦੀ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਜਦ ਹਰ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਹੈ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਉਮੀਦ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਇੱਕ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ ਕਿਰਨ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਕਿ ਉਹ ਸੂਰਜ ਬਣ ਉਜਾਲਾ ਕਰੇਗੀ ਜ਼ਰੂਰ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਰ ਕੇ ਫੇਰ ਉੱਠਣ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਜਦ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਆਖਰੀ ਪਾਰੀ ਖੇਡ, ਖੇਡ ਮੁਕਾ ਚੁੱਕੇ ਹੋਣ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਫੇਰ ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਨਾਲ ਡੱਟ ਕੇ ਖੇਡ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਸੁਪਨਾ ਸਿਰਫ ਤੁਹਾਡਾ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸਭ ਦੇ ਭਲੇ ਲਈ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਖੁਦ ਦੇ ਸਾਥ ਦੀ ਉਮੀਦ ਰੱਖੋ, ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਸਾਥ ਦੀ ਨਹੀਂ। ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਹਾਰਨ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਲਗੇਗਾ ਮੈਂ ਹਾਰ ਗਿਆ ਹਾਂ, ਪਰ ਅਖੀਰ ਜਿੱਤ ਉਸਦੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰ ਹਾਰ ਕੇ ਫੇਰ ਉੱਠਿਆ ਹੋਵੇ, ਜਿਸਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਵੇ ਰੱਬ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਣ ਕਣ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧੋ। ਆਪਣੀ ਹਾਰ ਨੂੰ ਖੁਦ ਹੀ ਹਰਾਉਣਾ, ਸਾਡੀ ਅਸਲ ਜਿੱਤ ਹੈ..
07 ਦਸੰਬਰ 2021
ਲੋਕ ਮਾਂ ਪਿਓ ਛੱਡਣ ਲਈ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ, ਪਰ ਬਾਹਰਲਾ ਮੁਲਕ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ, ਖਾਸ ਕਰ ਜੋ ਚੰਗੀ ਰੋਟੀ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਵੀ ਖਾ ਸਕਦੇ, ਪੈਸੇ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ, ਫੇਰ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਰਹਿਣ ਲਈ ਅੱਜ ਰਾਜ਼ੀ ਨਹੀਂ। ਦੁੱਖ ਹੁੰਦਾ ਬਹੁਤ, ਮੋਹ ਦੀਆਂ ਤੰਦਾਂ ਏਨੀਆਂ ਅੱਜ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਨ, ਕਿ ਮਰਦੇ ਮਹਿਬੂਬ ਲਈ ਵੀ ਜਹਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਰੁੱਖ ਨਹੀਂ ਮੁੜ ਸਕਦੇ। ਜੋ ਧਰਤੀ ਸਾਨੂੰ ਸਿੰਝ ਕੇ ਜਵਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਉਹ ਅਮਰੀਕਾ, ਕਨੇਡਾ ਤੋਂ ਕੂੜੇ ਦਾ ਢੇਰ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਖੀਰ, ਮਾਂ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ, ਅਸੀਂ ਖੁੱਦ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਾਂ। ਪੈਸਾ ਖਿੱਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ, ਅਜ਼ਾਦੀ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਗੁਲਾਮੀ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਪ ਚੁਣ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਕੁੱਝ ਪੈਸਿਆਂ ਖਾਤਿਰ| ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਦਿਲੋਂ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਬਾਹਰਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਆਬੋ-ਹਵਾ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਹੈ.. ਸਾਦਗੀ ਨੂੰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਸਮਝਿਆ ਹੈ।
07 ਦਸੰਬਰ 2021
"ਅਰਦਾਸ" ਅੰਦਰੂਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਦਾਸ ਸਾਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਮਜਬੂਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਅਰਦਾਸ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਅਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਹਰ ਔਖਿਆਈ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸਦਕਾ ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸੁਕੂਨ ਵੱਲ ਵੱਧ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀ ਹੈ? ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਬ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਕਿ ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਵੇਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਸੋਚ ਉਸਦੀ ਰਹਿਮਤ ਹੈ। ਸਦਾ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖੋ, ਸਾਡੇ ਤੇ ਰੱਬ ਦੀ, ਅੰਦਰੋਂ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿਣ ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ, ਸਾਡੀ ਇਸ ਮੰਗ ਦਾ ਜ਼ਰੀਆ ਹੈ "ਅਰਦਾਸ"
05 ਦਸੰਬਰ 2021
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਨਾਲ ਮਿਲਾਉੰਦਾ ਹੈ, ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਕੀਰਤਪੁਰ ਸਾਹਿਬ, ਇੱਕ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਜਲ ਪਰਵਾਹ ਹੋ ਰਹੇ ਸਰੀਰ। ਕਈ ਐਸੇ ਵੀ ਜੋ ਘੁਮੰਡ ਵਿੱਚ ਕਦੀ ਸੋਚ ਵੀ ਨਾ ਸਕੇ, ਕਿ ਸਦਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ ਇਸ ਜਹਾਨ ਤੇ…!
02 ਦਸੰਬਰ 2021
ਵਕਤ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁੱਝ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੋਹਣਾ ਘਰ, ਗੱਡੀ, ਮਨਭਾਉਂਦੇ ਕਪੜੇ, ਪੈਸਾ, ਤਰੱਕੀ, ਸ਼ੌਹਰਤ। ਪਰ ਵਕਤ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਦਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਹੈ, ਸੰਤੋਖ ਹੈ। ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਲਏ ਗਏ ਫੈਸਲਿਆਂ ਨਾਲ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੇ ਮਿਲ ਜਾਣਗੀਆਂ ਪਰ ਮਨ ਦਾ ਸੁਕੂਨ ਗਵਾ ਬੈਠਦੇ ਹਾਂ। ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਕੋਸਦੇ ਹਾਂ, ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ, ਦੂਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਜਗ੍ਹਾ ਚੁਣ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕਰਜੇ ਦੀ ਪੰਡ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ, ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾ ਕੇ ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਦੇ ਐਸੇ ਜੰਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫੱਸਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਨਿਕਲਣਾ ਨਾਮੁੰਮਕਿਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਸਬਰ ਨਾਲ, ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਵਧੋਗੇ, ਜਿੰਦਗੀ ਕਦੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਔਖਿਆਂ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗੀ, ਸੁਕੂਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖੇਗੀ। ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ, ਸੁਕੂਨ ਦੀ ਨੀਂਦ ਸੌਣਾ,ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨਾ ਤੇ ਇੱਜ਼ਤ ਪਾਉਣਾ, ਅਸਲ ਅਮੀਰੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਧਨਾਢ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਪੈਸਾ ਗਿਣਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਕਦੀ ਇਜ਼ਤ ਖਰੀਦ ਨਹੀਂ ਸਕੇ, ਖੁਸ਼ੀ ਖਰੀਦ ਨਹੀਂ ਸਕੇ, ਨੀੰਦ ਖਰੀਦ ਨਹੀਂ ਸਕੇ। ਡਟੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਔਖੇ ਤੋਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ, ਜਦ ਲੋਕ ਨਾਂਹ ਕਹਿਣ ਅਤੇ ਇੱਕਲੇ ਹਾਂ ਕਹਿਣ ਵਾਲੇ, ਪੈਸੇ ਗਵਾ ਕੇ ਵੀ ਫਿਰ ਕਮਾਉਣ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ, ਲੋਕ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਪਰ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ, ਬਈਮਾਨੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਰਾਹ ਸੌਖੇ ਹੋਣ ਪਰ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਔਖਾ ਰਾਹ ਚੁਣਨ ਵਾਲੇ, ਅੱਥਰੂਆਂ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਸਿਰਹਾਣਿਆਂ ਸੰਘ ਸੌਂ ਕੇ, ਉਮੀਦ ਸੰਘ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਉਠਣ ਵਾਲੇ, ਐਸੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਖੁੱਦ ਆਪ ਸਹਾਈ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕੁਦਰਤ ਉਸ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਜਿੱਤ ਤਹਿ ਹੈ। ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖਾ ਅਤੇ ਹੌਲੀ ਰਾਹ ਚੁਣੋ, ਇਸ ਨਾਲ ਜਦ ਵਾਰ ਵਾਰ ਡਿੱਗੋਗੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਸੌਖੀਆਂ ਲੱਗਣਗੀਆਂ। ਜਿਸ ਨੇ IAS ਅਫਸਰ ਬਣਨ ਦੀ ਠਾਨੀ ਹੋਵੇ ਉਸਨੇ ਬਿਜਲੀ ਪਾਣੀ ਨਾ ਆਉਣ ਦੀਆਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਰੁਝਣਾ ਹੁੰਦਾ। ਇੱਦਾਂ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖਾ ਰਾਹ ਚੁਣੋ, ਬਾਕੀ ਸਭ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਛੋਟੀਆਂ ਲੱਗਣਗੀਆਂ। ਰੱਬ ਨੇ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕਾਬਲਿਅਤ ਬਖਸ਼ੀ ਹੈ, ਬਿਨ੍ਹਾ ਸਹਾਰੇ, ਸਬਰ ਰੱਖ ਕੇ ਵਕਤ ਨਾਲ ਸਹਿਜਤਾ ਨਾਲ, ਵੱਡੇ ਸੁਪਨੇ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਦਾ ਦਮ ਰੱਖੋ। -ਮਨਦੀਪ
02 ਦਸੰਬਰ 2021
ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼, ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ, ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਮੇਰਾ ਸ਼ੌਂਕ ਜਾਂ ਜਨੂੰਨ ਕਹਿ ਲਓ। ਆਪਣੇ ਹੀ ਪਿੰਡ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਜੰਮੀ ਪਲੀ ਹਾਂ ਉੱਥੇ ਹੀ ਅੱਜ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਚਲਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਦੇਣ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤੀ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜਲਦ ਇਹ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਹਰ ਪਲ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਦੇਣਾ, ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਿੱਧੇ ਜਾਂ ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਇਹ ਵੀ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਡਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਬਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਚੰਗਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਬਣੀਏ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਸ਼ਹਿਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ, ਸਗੋਂ ਸਾਡੀ ਅੱਧੀ ਟੀਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰੇ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਨੌਜਵਾਨ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਖਰਚਾ ਘੱਟ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਕੋਲ ਰਹਿ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਨਖਾਹ ਦੇਣ ਨੂੰ ਤਰਜ਼ੀਹ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਚਕਾਚੌਂਦ ਨੂੰ ਛੱਡ ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। IT ਸੇਵਾਵਾਂ, ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਦਾ ਕੰਮ ਜੋ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੰਗ ਹੈ, ਉਹ ਕੰਮ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਦਲੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਾ ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਸਕਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ। ਆਮ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਕੇ ਆਏ ਬੱਚੇ ਸਾਰੇ ਸਾਡੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਇਕਸਮਾਨ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਐਸੇ ਦ੍ਰਿੜ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਲਈ ਸਾਡਾ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣਾ, ਕਦੇ ਵੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਨਾ ਛੱਡਣਾ, ਆਪਣਾ ਪਿਛੋਕੜ ਨਾ ਭੁੱਲਣਾ, ਅਤੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਉੱਨਤੀ ਦੇ ਰਾਹ ਤੱਕ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
29 ਨਵੰਬਰ 2021
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਰ ਰਹੇ ਇਲਾਜ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਦਾ,
ਕਦੇ ਤਾਂ ਬਣ ਜਾਵਾਂਗੇ ਦੀਵਾ ਕਿਸੇ ਬਨੇਰੇ ਦਾ।
25 ਨਵੰਬਰ 2021
ਤੇ ਹੁਣ ਪੰਜਾਬ ਵੀ ਰਹਾਂਗੇ..
ਮੇਰਾ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨਾ, ਇੱਥੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਸਿਫ਼ਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ, ਇੱਕ ਕਾਮਯਾਬ IT ਕੰਪਨੀ ਚਲਾਉਣਾ, ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਛੂੰਹਦਾ ਹੈ। ਐਸੇ ਕਈ ਲੋਕ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਜਿੰਨਾਂ ਦਾ ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ ਜਾਨਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਮੋਹ ਹੋਰ ਵੱਧ ਗਿਆ। ਬਹੁਤ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ, ਬਹੁਤ NRI ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਦੁਗਣਾ ਮੋਹ ਵੱਧ ਗਿਆ, ਇੱਥੇ ਜਿੱਥੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੇਚਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ, ਹੁਣ ਦੋਨੋ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦਾ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਵੀ ਸੋਚਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਭ ਕਾਇਨਾਤ ਰੱਬ ਨੇ ਬਣਾਈ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਕਿਤੇ ਵੀ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਬੱਸ ਮੇਰਾ ਸੁਝਾਅ ਹੈ ਆਪਣੀ ਜਨਮਭੂਮੀ ਅਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਦਾ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਸੁਮੇਲ ਬਣਾਓ। ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਨਾ ਕਰੋ। ਮਾਂ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਚਾਹੇ ਅਨਪੜ੍ਹ, ਰੰਗ ਦੀ ਸਾਂਵਲੀ ਹੋਵੇ ਹੋਵੇ, ਮਾਂ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਫੇਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ...
11 ਨਵੰਬਰ 2021
ਜਤਿੰਦਰ ਕੌਰ ਜੀ ਨੂੰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਲਘੂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ, ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਪਰਦੇ ਦੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵੇਖਦੇ ਆਏ ਹਾਂ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਦਾਕਾਰੀ, ਕਿਰਦਾਰ, ਸਮਾਜਿਕ ਸਰੋਕਾਰ ਤੇ ਔਰਤਾਂ ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਅਤਿਆਚਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਆਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕਰਕੇ ਔਰਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਕ ਲੈਣ ਦੇ ਨਿਭਾਏ ਰੋਲ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜਾਗ ਪੈਣਾ ਸੁਭਾਵਿਕ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕਿਰਦਾਰ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਕੇ ਨਿਭਾਈ ਅਦਾਕਾਰੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਛੱਡ ਦੀ ਹੈ। ਜਤਿੰਦਰ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਰਾਹੀਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਬਣਦਾ ਸਨਮਾਨ ਦਵਾਇਆ ਹੈ, ਅੱਜ ਉਹ Mandeep Kaur Sidhu Studio ਵਲੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ "ਅੰਬਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰਨਾਵੇਂ" ਵਿੱਚ ਬਤੌਰ ਮਹਿਮਾਨ ਆਏ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗਾ ਲੱਗਾ। ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੰਵਾਦ ਅਰਥਭਰਪੂਰ ਸੀ, ਜਤਿੰਦਰ ਜੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨਾਲ ਭਵਿੱਖ ਦੇ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। "ਅੰਬਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰਨਾਵੇ" ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਾਲ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤੀ ਗੱਲਬਾਤ ਜਲਦ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਨੂੰ ਮਿਲੇਗੀ।
7 ਨਵੰਬਰ 2021
ਮੈਂ ਪੈਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਤੋੜ
ਅੱਜ ਮੁੜ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹਾਂ
ਮੇਰੇ ਸਫਰ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਨਹੀਂ
ਤੇ ਤੇਰੇ ਸਫਰ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਮੈਂ ਨਹੀਂ
ਤੇਰਾ ਆਪਣਾ ਆਕਾਸ਼
ਤੇ ਮੈਂ ਧਰਤੀ ਵਿੱਚੋਂ ਮੁੜ ਤੋਂ ਫੁੱਟ ਰਹੀ ਹਾਂ
ਤੇਰੇ ਲਾਏ ਬਾਗ ਦਾ ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਨਹੀਂ
ਮੇਰੇ ਬਾਪ ਨੇ
ਭੱਖਦੇ ਚੱਟਾਨ ਤੇ ਉਗਾਇਆ ਹੈ ਮੈਨੂੰ
ਕੰਡਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖਿੜ੍ਹਿਆ ਗੁਲਾਬ ਨਹੀਂ ਮੈਂ
ਕੈਕਟਸ ਦੀ ਨੋਕ ਤੇ ਖਿੜ੍ਹੀ ਕਲੀ ਹਾਂ
ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਦੀ ਕਿੱਥੇ ਹੱਕਦਾਰ ਮੈਂ ??
ਮੈਂ ਤਾਂ
ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹਾਂ
ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕਿਰਦਾਰ ਦੀ ਤੌਹੀਨ ਹੈ
ਮੈਂ ਤਾਂ
ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹਾਂ
ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਹਨ ਕਿ ਸਾੜਾ, ਹੈ ਤੇ ਅਪਮਾਨ ਹੀ
ਮੈਂ ਤਾਂ
ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹਾਂ
ਚੱਲ ਅਲਵਿਦਾ ਹੁਣ ਮੁੜ ਨਹੀਂ ਵੇਖਾਂਗੇ
100 ਪੂਰੇ ਹੋਏ
ਖਤਮ ਤੇ ਅਖੀਰ
ਮੈਂ ਮਰ ਕੇ ਜਿਊਣਾ ਹੈ..!
ਸਵੇਰ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ..!
2 ਨਵੰਬਰ 2021
ਸਿਖਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਓਗੇ, ਜਦ ਡੂੰਘੀ ਖੱਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਆਓਗੇ। ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਸਭ ਤੋਂ ਦੁੱਖੀ ਪਲ ਵਿੱਚ ਖੱਡ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ ਅਗਲੇ ਸਾਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਾਹ ਮੁੱਕ ਜਾਣੇ ਹੋਣ। ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਉੱਭਰਨਾ ਹੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਕਹਿਲਾਉੰਦਾ ਹੈ, ਸੂਰਜ ਵਾਂਗ ਚੀਰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਜੋਸ਼ ਲੈ ਕੇ ਆਓ, ਜਿਸ ਸਾਹਮਣੇ ਸਾਰੇ ਅੱਗ ਦੇ ਗੋਲੇ ਠੰਡੇ ਹਨ। ਆਪਣਾ ਸੂਰਜ ਉੱਗਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰੋ… ਚੜ੍ਹੇਗਾ ਇੱਕ ਦਿਨ.. !
2 ਨਵੰਬਰ 2021
ਦਿਲਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਇਸ ਵੇਲੇ SimbaQuartz ਦੇ Assistant General Manager ਹਨ ਜੋ 14 ਫਰਵਰੀ 2016 ਨੂੰ GRAPHIC DESIGNER ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਡੇ ਦਫ਼ਤਰ ਆਏ ਸਨ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਿਰਫ 11 ਮੈਂਬਰ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਸਨ ਜਦ ਕਿ ਹੁਣ 100 ਤੋਂ ਵੱਧ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਦਿਲਸ਼ੇਰ ਜੀ ਅੱਜ ਜਿਸ ਅਹੁਦੇ 'ਤੇ ਬੜੀ ਵੱਡੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਵਾਲੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਸ ਪਿੱਛੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਲੰਮਾ ਇਤਿਹਾਸ ਹੈ। ਦਿਨ ਰਾਤ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਹੈ ਤੇ ਹੁਣ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੁਚੱਜੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹਨ।
ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਫ਼ਿਲਾਸਫ਼ਰ ਡੇਨੀਅਰ ਵੇਬਸਟਰ ਲਿਖਦੇ ਹਨ "ਅਸਫ਼ਲਤਾ ਦਾ ਮੁੱਖ ਕਾਰਨ ਗ਼ਰੀਬੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਨਾ ਹੋਣਾ ਤੇ ਸਮਰੱਥਾ ਦਾ ਘੱਟ ਹੋਣਾ ਹੀ ਹੈ"। ਸਫ਼ਲ ਵਿਅਕਤੀ ਕੋਈ ਵੱਖਰਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਇੱਕ ਮੀਟਿੰਗ ਦੌਰਾਨ ਜੋ ਇਕ ਦਿਨ ਦਿਲਸ਼ੇਰ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਤਾਂ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੀ ਸੀ ਪਰ ਮੈਂ ਸਲੂਟ ਵੀ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਓਹਨਾਂ ਆਪਣੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਦਾ ਰਾਜ਼ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦਿਆਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਤੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਲਾਗੂ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ ਤੇ ਉਦਾਹਰਣ ਦਿੰਦਿਆਂ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੇਰੀ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਤਕਨੀਕੀ ਨੁਕਸ ਸੀ ਤੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਵਰਕਸ਼ਾਪ 'ਚ ਜਾਣਾ, ਮਕੈਨਿਕ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮੈਨੂੰ ਟਾਲ ਦੇਣਾ ਕਿ ਇਹ ਨੁਕਸ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਸੀ ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਲੈ ਕੇ ਗਿਆ, ਉਸ ਦਿਨ ਵਰਕਸ਼ਾਪ ਦਾ ਮੈਨੇਜਰ ਖ਼ੁਦ ਮਿਲ ਪਿਆ, ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਖ਼ੁਦ ਉਸ ਨੇ ਕੰਮ ਵਾਲੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ ਤੇ ਕਾਰ ਹੇਠਾਂ ਵੜ ਗਿਆ ਤੇ ਗੱਡੀ ਦਾ ਤਕਨੀਕੀ ਨੁਕਸ ਤਰੁੰਤ ਠੀਕ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਬੱਸ ਉਹ ਇੱਕ ਪਲ ਅੱਜ ਵੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪੱਲੇ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਡਗਰ 'ਤੇ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।
ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਕੰਪਨੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਰ ਕੰਮ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਸਿੱਖਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਾ ਕਰਨਾ ਪਵੇ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਵੀਆਂ Websites ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ SALE ਕਰਨ ਤੱਕ ਦੇ ਕੰਮ ਹਨ। ਗ੍ਰਾਹਕ ਦੀ ਤੱਸਲੀ ਸਾਡਾ ਮੰਤਵ ਤੇ ਕਮਾਈ ਹੈ।
ਦਿਲਸ਼ੇਰ ਜੀ ਬਾਰੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ "ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ, ਮੇਰੀਆਂ ਦੋ ਬੇਟੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਆਜ਼ਾਦ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਅ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਅਜਿਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇਣੀ ਚਾਹਾਂਗਾ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੇਰੇ ਮਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਇਕ ਬੇਟੀ SimbaQuartz 'ਚ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰੇ" |
ਦਿਲਸ਼ੇਰ ਜੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸਲੂਟ, ਇਹ ਕੰਪਨੀ ਮੇਰੇ ਇੱਕਲਿਆਂ ਦੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਭ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਤੱਕ ਜਾਣਾ ਹੈ।
31 ਅਕਤੂਬਰ 2021
30 ਅਕਤੂਬਰ 2021
ਜੇ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਤੇ ਚਿੰਤਨ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੁਝ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੇ ਲਾਭਦਾਇਕ ਸਬਕ ਮਿਲਣਗੇ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ 'ਤੇ ਲਾਗੂ ਕਰ ਲੈਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ 'ਚ ਹਿੰਮਤ ਆ ਜਾਵੇਗੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਨਿਰਮਾਣ ਆਪ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਕੁੱਝ ਵੱਖਰਾ ਕਰਨ ਤੇ ਬਣਨ ਦਾ ਜੋਸ਼ ਹੈ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਵਿਵੇਕਸ਼ੀਲ ਵੀ ਹੋ ਤਾਂ ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੀਆਂ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬਹੁਤ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ 'ਚ ਸੰਜਮ ਤੇ ਸਹਿਜਤਾ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਵੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਵੱਲੋਂ ਪੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਇੱਕ ਕਦਮ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਲੈ ਕੇ ਜਾਵੇਗਾ ਉਸ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਜਿੱਥੇ ਤੁਸੀਂ ਸੁਪਨੇ ਬੀਜ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਸੁਕਰਾਤ ਇੱਕ ਥਾਂ ਲਿਖਦੇ ਹਨ "ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਇਮਤਿਹਾਨ ਵਾਲਾ ਜੀਵਨ ਬੇਕਾਰ ਹੈ"। ਵਿਸ਼ਵ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਚਿੰਤਨ ਅਰਸਤੂ ਲਿਖਦੇ ਹਨ "ਕੇਵਲ ਜਿਊਣਾ ਹੀ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਿਊਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ"।
ਇਤਿਹਾਸ ਗਵਾਹ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਇਹ ਗੱਲ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਤਰੱਕੀ ਪਰਿਵਰਤਨ 'ਤੇ ਹੀ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਾਰਦੇ ਹਾਰਦੇ ਜਿੱਤ ਕਦੋਂ ਮਿਲ ਗਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗੇ। ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ SimbaQuartz ਦੇ ਮੈਂਬਰ Joban Saund ਜੀ ਦਾ 6 ਸਾਲ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਭਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ 2016 'ਚ ਮੇਰੇ ਦਫ਼ਤਰ ਆ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੇ ਉਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਕੰਪਿਊਟਰ ਸਾਇੰਸ ਦਾ ਡਿਪਲੋਮਾ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਆਕਾਊਂਟਸ ਵਿਭਾਗ 'ਚ ਨੌਕਰੀ ਵਾਸਤੇ ਆਏ ਸਨ।ਉਸ ਵੇਲੇ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਕੋਲ 10 ਮੈਂਬਰ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਜੋਬਨ ਜੀ ਨੇ ਮੇਰੇ Simbacart ਆਨਲਾਈਨ shoe selling business ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਖਰੀਦਦਾਰ ਵੱਲੋਂ ਆਰਡਰ ਤੇ ਗ੍ਰਾਹਕ ਤੱਕ ਡਲਿਵਰੀ ਪੁੱਜਦਾ ਹੋਣ ਤੱਕ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸੀ। ਉਪਰੰਤ ਕਰੀਬ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਕੇ ਮੁਬਾਇਲ ਐਪ ਅਤੇ ਵੈਬ ਐਪ ਡਵੈਲਪਮੈਂਟ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਆਧੁਨਿਕ ਤਕਨੀਕ ਸਿੱਖੀ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਡਿਜ਼ੀਟਲ ਮਾਰਕੀਟਿੰਗ, ਵੈਬਸਾਈਟ ਡਿਵੈਲਪਮੈਂਟ ਦੀ ਸਾਰੀ ਸਿੱਖਿਆ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ ਤੇ ਇਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਗਰੁੱਪ ਲੀਡਰ ਹਨ ਤੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਵੇਤਨ ਤੋਂ 10 ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਵੇਤਨ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਸੁਭਾਅ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ ਕਿ ਕੰਪਨੀ 'ਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਰ ਮੈਂਬਰ ਨੂੰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਹੀ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਟੇਬਲ ਮੀਟਿੰਗ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਗੱਲਬਾਤ ਦੌਰਾਨ ਜੋਬਨ ਜੀ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਦੀ ਮੈਂ ਕੰਪਨੀ ਜੁਆਇਨ ਕੀਤੀ ਹੈ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਮੇਰਾ ਲਾਈਫ ਸਟਾਈਲ ਹੀ ਬਦਲ ਗਿਆ, ਮੇਰੇ ਸੋਚਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਬਦਲ ਗਿਆ ਤੇ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚ ਵੱਡਾ ਬਦਲਾਵ ਆਇਆ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਸੁਪਨੇ ਪੂਰੇ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ। ਭੈਣ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਕੀਤੀ, ਘਰ ਬਣਾਇਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਹਰ ਸਹੂਲਤ ਹੈ। ਜੋਬਨਜੀਤ ਜੀ ਇਹ ਕੰਪਨੀ ਤੁਹਾਡੀ ਆਪਣੀ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਸਭ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸਦਿਆਂ ਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵੇਲੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ 100 ਮੈਂਬਰ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਸਭ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ 2022 ਤੱਕ ਸਾਡੇ ਕੋਲ 200 ਮੈਂਬਰ ਹੋਣਗੇ।
28 ਅਕਤੂਬਰ 2021
17 ਅਕਤੂਬਰ 2021
16 ਅਕਤੂਬਰ 2021
12 ਅਕਤੂਬਰ 2021
07 ਅਕਤੂਬਰ 2021
SimbaCourse ਮੇਰੀ IT ਕੰਪਨੀ SimbaQuartz ਦੇ ਅਧੀਨ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਕੰਪਿਊਟਰ ਸਿਖਲਾਈ ਇੰਸਟੀਟਿਊਟ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਨਾਲ - ਨਾਲ ਪਿੱਛਲੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਇਹ ਇੰਸਟੀਟਿਊਟ ਚਲਾ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਇਸ ਇੰਸਟੀਟਿਊਟ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਕਈ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ IT ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਦੇ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ।
ਬੀਤੇ ਕੱਲ੍ਹ SimbaCourse ਦੀ Alumni Meet ਹੋਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਣੇ ਤੇ ਨਵੇਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਜ ਦੇ ਤਕਨੀਕੀ ਯੁੱਗ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਤੇ ਇਸ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਕਦਮ ਰੱਖਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। SimbaCourse ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਤੇ ਟ੍ਰੇਨਰ ਰਣਧੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕੋਰਸਾਂ ਬਾਰੇ ਵਿਸਥਾਰ ਸਹਿਤ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੱਤੀ। SimbaQuartz ਦੇ ਬਿਜ਼ਨਸ ਗਰੁੱਪ ਲੀਡਰ ਜੋਬਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਹੁੰਦਿਆਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ "ਮੈਂ ਇਸ ਕੰਪਨੀ 'ਚ ਅਕਾਊਂਟ ਵਿਭਾਗ 'ਚ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਆਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਅੱਜ 100 ਦੀ ਟੀਮ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਮੇਰੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਹੈ"। ਸਾਡਾ ਇੰਸਟੀਟਿਊਟ SimbaCourse ਸਭ ਤੋਂ ਬਿਹਤਰੀਨ ਕਈ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਕੋਰਸ ਕਰਵਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਰ ਕੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਿਹਨਤੀ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੀ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਲੱਗ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਕੋਰਸ ਇੰਸਟੀਟਿਊਟ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਆਨਲਾਈਨ ਵੀ ਕਰਵਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਕੇਵਲ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਜਾਂ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਨ ਸਗੋਂ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਵੀ ਸਫ਼ਲਤਾਪੂਰਵਕ ਇੱਥੋਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।
05 ਅਕਤੂਬਰ 2021
ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸਦਿਆਂ ਬੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਕੱਲ SimbaQuartz ਦੇ ਤੀਸਰੇ ਦਫਤਰ ਦੇ ਉਦਘਾਟਨ ਮੌਕੇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਖਮਨੀ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ | ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੇ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਤੇ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਹੁੰਦਾ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ IT ਕੰਪਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਟਾਗਰਾ ਦਾ ਨਾਮ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਚ ਉੱਚਾ ਕਰਨਾ ਹੈ | ਸਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਵੀ ਬੂਰ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਵੇਲੇ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਦੇ ਸੌ ਮੈਂਬਰ ਹਨ | ਮੇਰੀ ਹਰ ਸੰਭਵ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਜਾਰੀ ਹੈ ਕੇ ਅਗਲੇ ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਚ ਸਾਡੀ ਟੀਮ 150 ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਵੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਮਿਲੇ।
30 ਸਤੰਬਰ 2021
ਹਾਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਸਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਅਮਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਚਾਨਣੀ ਨਜ਼ਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਲੂਕ ਜਿਹੀਆਂ ਤਿਤਲੀਆਂ, ਮਗਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਆਪਣੇ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ, ਕਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਚੀਰਦੀਆਂ ਜਦ ਪਹਾੜ, 'ਸਿੱਧੂ' ਫਿਰ ਖ਼ਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
28 ਸਤੰਬਰ 2021
ਟੋਲ ਪਲਾਜ਼ਾ ਮਾਨਾਵਾਲਾ - ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ
ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਪਾਸ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕਾਲੇ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਤੇ ਮਜਦੂਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਕਰੀਬ ਇੱਕ ਸਾਲ ਬੀਤ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਸ ਸ਼ੰਘਰਸ਼ ਮੋਰਚੇ ਚ ਸੈਂਕੜੇ ਕਿਸਾਨ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਪਰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਸਰਕਾਰ ਟੱਸ ਤੋਂ ਮੱਸ ਨਹੀਂ ਹੋਈ| ਅੱਜ ਭਾਰਤ ਬੰਦ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਭਾਰੀ ਉਤਸ਼ਾਹ ਵਿਖਾਇਆ, ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਇੰਝ ਹੀ ਲੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਇੰਝ ਹੀ ਲੜਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ| ਅੱਜ ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਨਾਲ, ਆਪਣੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਪੈਂਦੇ ਟੋਲਪਲਾਜ਼ਾ ਮਾਨਾਵਾਲਾ ਵਿਖੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੌਸਲੇ ਬੁਲੰਦ ਵੇਖੇ| ਮੈਂ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ'ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਿਸਾਨ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਖੜੀ ਹਾਂ ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਕਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨ ਤਰੁੰਤ ਵਾਪਸ ਲਵੇ ਤਾਂ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਫਸਲ ਦਾ ਵਾਜਿਬ ਮੁਆਵਜ਼ਾ ਯਕੀਨੀ ਹੋ ਸਕੇ ਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕੀਮਤੀ ਜਾਨਾਂ ਬਚ ਸਕਣ , ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਕੜਾਕੇ ਦੀ ਠੰਡ ਚ ਕਿਸਾਨ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ | ਕਿਸਾਨ ਹੈ ਤੇ ਜਹਾਨ ਹੈ। SimbaQuartz ਦੀ ਟੀਮ ਵਲੋਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਲਈ ਠੰਡੀ ਕੋਲਡ ਡਰਿੰਕ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਵੀ ਮਿਲਿਆ| ਸਲੂਟ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਯੋਧਿਓ ਅਸੀਂ ਜਿੱਤ ਦੀਆਂ ਬਰੂਹਾਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹਾਂ।
ਕਿਸਾਨ ਮਜ਼ਦੂਰ ਏਕਤਾ
ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ
28 ਸਤੰਬਰ 2021
ਟੋਲ ਪਲਾਜ਼ਾ ਮਾਨਾਵਾਲਾ - ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ
ਕੇਂਦਰ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਪਾਸ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕਾਲੇ ਖੇਤੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਤੇ ਮਜਦੂਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਕਰੀਬ ਇੱਕ ਸਾਲ ਬੀਤ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਸ ਸ਼ੰਘਰਸ਼ ਮੋਰਚੇ ਚ ਸੈਂਕੜੇ ਕਿਸਾਨ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਪਰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਸਰਕਾਰ ਟੱਸ ਤੋਂ ਮੱਸ ਨਹੀਂ ਹੋਈ| ਅੱਜ ਭਾਰਤ ਬੰਦ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਭਾਰੀ ਉਤਸ਼ਾਹ ਵਿਖਾਇਆ, ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਇੰਝ ਹੀ ਲੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਇੰਝ ਹੀ ਲੜਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ| ਅੱਜ ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਨਾਲ, ਆਪਣੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਪੈਂਦੇ ਟੋਲਪਲਾਜ਼ਾ ਮਾਨਾਵਾਲਾ ਵਿਖੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੌਸਲੇ ਬੁਲੰਦ ਵੇਖੇ| ਮੈਂ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ'ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਿਸਾਨ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਖੜੀ ਹਾਂ ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਕਾਲੇ ਕਾਨੂੰਨ ਤਰੁੰਤ ਵਾਪਸ ਲਵੇ ਤਾਂ ਕਿ ਕਿਸਾਨ ਦੀ ਫਸਲ ਦਾ ਵਾਜਿਬ ਮੁਆਵਜ਼ਾ ਯਕੀਨੀ ਹੋ ਸਕੇ ਤੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਕੀਮਤੀ ਜਾਨਾਂ ਬਚ ਸਕਣ , ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਕੜਾਕੇ ਦੀ ਠੰਡ ਚ ਕਿਸਾਨ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ | ਕਿਸਾਨ ਹੈ ਤੇ ਜਹਾਨ ਹੈ। SimbaQuartz ਦੀ ਟੀਮ ਵਲੋਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਲਈ ਠੰਡੀ ਕੋਲਡ ਡਰਿੰਕ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਵੀ ਮਿਲਿਆ| ਸਲੂਟ ਮੇਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਯੋਧਿਓ ਅਸੀਂ ਜਿੱਤ ਦੀਆਂ ਬਰੂਹਾਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹਾਂ।
ਕਿਸਾਨ ਮਜ਼ਦੂਰ ਏਕਤਾ
ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ
26 ਸਤੰਬਰ 2021
ਔਰਤ ਦੇ ਇਮਤਿਹਾਨ ਕਦੇ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਖਾਸ ਕਰ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੇ। ਪਰ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ, ਹੋਰਾਂ ਲਈ ਰਾਹ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ, ਕਈਆਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ, ਲੱਖਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਰੱਬ ਦੇ ਵੀ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਮਾਪੇ ਜੋ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਅਤੇ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਤਾਜ ਪਹਿਨਾਉਣ ਤੋਂ ਘਬਰਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ। ਫੇਰ, ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸੀਰਤ ਦੀਆਂ ਮਾਲਕ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ ਧੀਆਂ, ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਉਮਰ ਢਲਣ ਤੇ ਵੀ …. ਸਾਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਸਦਾ ਰੂਹ ਤੱਕ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਅਜਿਹੀ ਹੀ ਧੀ ਹਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ….
21 ਸਤੰਬਰ 2021
ਦੋ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਹੜ੍ਹ ਵਰਗੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦੌਰਾਨ, ਜਾਣੀਆਂ ਚਾਹਲ ਦੇ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦੂਜੀ ਜਮਾਤ ਦੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ "ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ" ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਈ, ਜੋ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਕੂਲ ਆਈ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੈਰ ਤੇ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਲੀਰ ਨਾਲ ਪੱਟੀ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਬਾਲਣ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਨੰਗੇ ਪੈਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਪੈਰ ਵਿੱਚ ਕੱਚ ਵੱਜ ਗਿਆ। ਗਰੀਬੀ ਵੱਸ ਪਈ ਬੇਟੀ ਕੋਲ ਚੱਪਲਾਂ ਤਾਂ ਦੂਰ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲੋਂ ਪੱਟੀ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਵੀ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ। ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖਦਿਆਂ ਹੀ ਹਰ ਵਾਰ ਪੀੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਸੱਟ ਲੱਗੇ ਪੈਰ ਨਾਲ ਹੀ ਸਕੂਲ ਆ ਰਹੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਤਿੰਨ ਛੋਟੇ ਭੈਣ ਭਰਾ ਉਸ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੇ। ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿੰਨ੍ਹੀ ਕਠਿਨਾਈਆਂ ਭਰੀ ਸੀ, ਓਨੀ ਹੀ ਉਹ ਅੰਦਰੋਂ ਮਜਬੂਤ ਸੀ। ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਿਹਾੜੀ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਮਾਤਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਪੇਟ ਪਾਲਦੀ ਸੀ। ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਚਾਰ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੀ। ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੀ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀ ਵਿੱਚ ਬਾਕੀ ਤਿੰਨ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਬਣਾ ਕੇ ਦਿੰਦੀ ਅਤੇ ਸਾਂਭਦੀ। ਕਦੇ-ਕਦੇ ਆਪ ਵੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਰੋਟੀ ਪਕਾਉਣ ਲਈ ਕੋਈ ਗੈਸ ਸਲੰਡਰ ਨਹੀਂ। ਪੇਟ ਭਰਨ ਲਈ ਦਾਲ-ਫੁਲਕੇ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਦ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਪਕਾਉਣ ਲਈ ਬਾਲਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸੜਕਾਂ, ਪੈਲੀਆਂ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਨਿੱਕੀਆਂ-ਨਿੱਕੀਆਂ ਲੱਕੜਾਂ ਕੱਖ ਕੰਡੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਜੋ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਬਲ ਸਕੇ। ਹੜ੍ਹ ਨੇ ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਈ ਹੜ੍ਹ ਵਰਗੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਚੱਪਲ ਵੀ ਨਾ ਖਰੀਦ ਸਕਣ ਦੀ ਮਜਬੂਰੀ ਅਤੇ ਗ਼ਰੀਬੀ ਦੀ ਹੱਦ ਬਿਆਨ ਕਰ ਰਿਹਾ, ਉਸਦਾ ਅਸਹਿ ਦਰਦ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਪੈਰ, ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਵਾਲ "ਬੂਟ ਹੀ ਕਿਉਂ ਦਿੰਦੇ ਹੋ?? " ਦਾ ਬਾਖੂਬੀ ਜਵਾਬ ਹੈ।
ਸੜਕ ਤੇ ਕੁਝ ਵੀ ਸੁੱਟਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਸੋਚ ਲੈਣਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਗੰਦਗੀ ਫੈਲਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜਖ਼ਮ ਦੇਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬਣ ਰਹੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਹਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਬੂਟ ਨਹੀਂ.....
20 ਸਤੰਬਰ 2021
ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮਨ ਵਿੱਚ ਫਿਕਰ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਛੱਤ ਨਹੀਂ ,ਖਾਣ ਲਈ ਭੋਜਨ ਨਹੀਂ, ਤਨ ਵਾਸਤੇ ਕਪੜੇ ਨਹੀਂ ਪੈਰ ਨੰਗੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਚ ਕੀ ਸਥਾਨ ਹੈ? ਇਹ ਅਜਿਹੇ ਪਿਆਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ, ਜੇ ਕਦੇ ਸੜਕ ਤੇ ਡਿੱਗੇ ਹੋਵਾਂਗੇ ਤੇ ਚੁੱਕ ਲੈਣਗੇ, ਆਪਣਾ ਖੂਨ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਦੇ ਦੇਣਗੇ। ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੁੰਦੇ ਨੇ। ਕਦੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕਹੋ “ਚਾਹ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਿਓ, ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਪੀਵਾਂਗੇ! ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਚੁੱਕ ਲੈਣਗੇ | ਅੱਜ ਬਿਆਸ ਵਿਖੇ ਖਾਣਾ ਵੰਡ ਕੇ ਬਹੁਤ ਸੁਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ |
20 ਸਤੰਬਰ 2021
ਵਿਵਾਦਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈ ਤੇਰੀ ਚੁੱਪ
ਤੇਰੀ ਸੋਚ ਦਾ, ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਸ਼ੋਰ ਡਾਢਾ ਹੈ
ਤੇਰੀ ਹਿੰਮਤ ਤੇ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ
ਹਿੰਮਤਾਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਵੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ??
ਹਿੰਮਤ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ
“ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹਾਂ।”
ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਨਹੀਂ
“ਤੇਰੀ ਹਿੰਮਤ ਕਿਵੇਂ ਪੈ ਗਈ?”
ਨਵੀਂਆਂ ਕਰੂੰਬਲ਼ਾਂ
ਪਿਆਰ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਮੰਗਦੀਆਂ
ਖਿਆਲ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਮੰਗਦੀਆਂ
ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਮੇਲ ਮੰਗਦੀਆਂ
ਖੱਬੇ ਸੱਜੇ ਪੈਂਦੇ
ਨਦੀਆਂ ਵੱਗਦੀਆਂ
ਸਿੱਧਾ ਉੱਪਰ ਛੱਤ ਵੱਲ
ਮੇਰੇ ਪਿਓ ਦੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਸਜਾਏ
ਬਾਲ੍ਹੇ ਇੱਟਾਂ ਦਾ ਮਹਿਲ ਹੈ
ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਮਹਿਲ ਨਹੀਂ
ਖਿਆਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ
ਹਰੇ ਦਿਸਦੇ ਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਤੇਰੇ ਲਾਏ ਬਾਗ
ਕੈਕਟਸ
ਸੁਨਹਿਰੀ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਪਰਾਲ਼ੀ ਦੇ ਸਿੱਟੇ
ਰੀਝਾਂ ਦੀ ਕੁੱਲੀ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ
ਰੋਜ਼ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖਦੀ ਹਾਂ
ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ! ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ? .. ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ
ਝੁਲ਼ਸ ਰਹੇ ਨੇ!
…. ਫਿਰ, ਮੈਂ ਰਾਣੀ ਕਿਸ ਦੀ ਹਾਂ ?
18 ਸਤੰਬਰ 2021
ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਨੇ
ਮਹਿਬੂਬ ਦੀ ਮੁਹੱਬਤ ਤੋੜਨ ਵਾਲੇ
ਮਾਂ ਦੀ ਮਮਤਾ ਤੜਪਾਉਂਦੇ
ਪਿਓ ਦਾ ਲੱਕ ਤੋੜਦੇ
ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਦੇ…!
ਕੈਰੋਸੀਨ ਨਾਲ ਜਜ਼ਬਾਤ ਫੂਕਦੇ ਜਾਂਦੇ
ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਬਦਲੀਆਂ ਨੂੰ
ਚਲਾ ਚਲਾ ਮਾਰ ਰਹੇ ਨੇ
ਦੁਨਿਆਵੀ ਜਿਹੇ ਪੈਸੇ ਖਾਣੇ
ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਦੇ…!
ਦਾਦੇ ਪੜਦਾਦੇ ਦੀ ਸੋਚ ਦੇ ਰਨਵੇ ਤੇ
ਟਾਇਰ ਚੜਾਉਣ ਵਾਲੇ
ਸਾਡੇ ਸਵਦੇਸੀਆਂ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ
ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਨੂੰ ਝੁਲਸਾਉਣ ਵਾਲੇ
ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਦੇ….!
ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਦੇ ਜਹਾਜ਼ ਨੇ…..
ਮਹਿਬੂਬ ਦੀ ਮੁਹੱਬਤ ਤੋੜਨ ਵਾਲੇ
ਮਾਂ ਦੀ ਮਮਤਾ ਤੜਪਾਉਂਦੇ
ਪਿਓ ਦਾ ਲੱਕ ਤੋੜਦੇ
ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਦੇ…!
14 ਸਤੰਬਰ 2021
ਮਰ ਮਰ ਕੇ ਵੀ, ਉੱਠ ਦੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ। ਪੱਥਰਾਂ ਵਿੱਚ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ, ਖਿੜ੍ਹ ਦੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ। ਝੜ ਬੈਠਣਗੇ ਚਿੱਕੜ ਸੰਗਮਰਮਰ ਤੋਂ.. ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਲਈ ਜਦ ਤੱਕ ਦੁਆਵਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ
12 ਸਤੰਬਰ 2021
ਕੋਈ ਖੂਬ ਸ਼ਾਇਰਾ ਨਹੀਂ ਹਾਂ, ਕਵਿਤਾ ਮੇਰੀਆਂ ਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਮੇਰੀ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ!! ਹੁਣ ਮੈਂ ਕਵਿਤਾ ਦੀਆਂ ਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਂ, ਉਸਦੇ ਹਾਵਾ ਭਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਸਦੇ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿੱਚ!! ਪਲਕਾਂ ਦੇ ਕੋਨੇ ਤੇ ਕੌਣ ਪਿਆ ਹੈ?? ਕਿਣਮਿਣ ਇਕੱਠੀ ਕਰ, ਬੂੰਦ ਬੂੰਦ ਨਾਲ ਭਰਿਆ .. ਅੱਜ ਵਗਦਾ ਪਰਨਾਲਾ ਹਾਂ ਜਿਸ ਤੋਂ ਰੁਕਿਆ ਨਾ ਗਿਆ.. !!
09 ਸਤੰਬਰ 2021
ਕਹਿੰਦੇ ਤੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ
ਕਿਸੇ ਵੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿੱਚ ਪਨਾਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ
ਕੈਸੀ ਹੈ ਜੋ ਧੁੱਪ ਵਿੱਚ ਭਾਫ਼ ਬਣ ਮੁੱਕਦੀ
ਮੀਂਹਾਂ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਜਾ ਲੁੱਕਦੀ
ਦਿੱਸਦੀ ਨਹੀਂ ਜੋ
ਉਹ ਹੋ ਕਿਵੇਂ ਹੈ ਸਕਦੀ?
ਖਾਲ਼ੀ ਪੰਨਿਆਂ ਦੇ ਉਹਲੇ
ਕਿਹੜੇ ਅੱਖਰ ਸਾਂਭ ਸਾਂਭ ਰੱਖਦੀ?
ਅਮਰ ਹੈ ਕਵਿਤਾ
ਮੈਂ ਬੱਸ ਰੂਹਾਂ ਲਿੱਖਦੀ ਹਾਂ
ਅੰਦਰ ਵੱਸਦੀ ਹਾਂ
ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਵਿੱਕਦੀ ਹਾਂ
ਕਹਿੰਦੇ ਤੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ
ਕਿਸੇ ਵੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿੱਚ ਪਨਾਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ
ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਹੈ
ਪਨਾਹ ਵੀ ਅੰਦਰ ਹੈ, ਤੇ ਦਰਗਾਹ ਵੀ ਅੰਦਰ ਹੈ।
20 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕੋਨੇ ਕੋਨੇ ਤੋਂ ਸੈਂਕੜੇ ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਢੇਰ ਸਾਰਾ ਪਿਆਰ ਮਾਨਣ ਵਾਲੀ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀ ਬੇਟੀ ਹਾਂ। ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਤੱਕ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਸਭ ਨੂੰ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਦਾ, ਪੰਜਾਬ ਰਹਿ ਕਿੱਤਾ ਅਪਣਾਉਣ ਦਾ ਹੌਕਾ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਹਰ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ, ਉਸ ਕਿਰਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਹਾਂ ਜੋ ਖੁੱਦ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਐਸੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਮੈਂ ਸਦਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਾਂ। - ਮਨਦੀਪ
20 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਜੈਦੀਪ ਸਿੰਘ ਬਠਿੰਡਾ ਦੀ ਮਦਦ ਸਦਕਾ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਕਈ ਵਾਰ ਦਸਤਾਰ ਸਿਖਲਾਈ ਕੈਂਪ ਲਗਵਾਏ। ਅੱਜ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਪਟਾਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਕੀਤਾ ਇਸ ਹੋਣਹਾਰ ਭਰਾ ਦੀ ਸੋਹਣੀ ਦਸਤਾਰ ਸਜਾਉਣ ਦੀ ਕਲਾ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਾਂ। ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਸਦਾ ਹੀ ਕਾਇਮ ਰਹੇ।
9 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਅਤਿਅੰਤ ਮਿਹਨਤੀ ਇਨਸਾਨ ਲਈ ਹਰ ਰਾਹ ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਬੱਸ ਹਲਾਤਾਂ ਤੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਣੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਹਰ ਹਾਲ ਹਲਾਤ ਨੂੰ ਹਰਾਓ। - ਮਨਦੀਪ
8 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਇਹ ਸਮਾਜ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਨਾਮ “ਮੁਸਕਾਨ” ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਬਸ ਨਾਮ ਰੱਖਣ ਨਾਲ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ? ਔਰਤ ਦੀ ਮੁਸਕਾਨ ਸੱਚਮੁੱਚ ਉਸਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਅਨਮੋਲ ਗਹਿਣਾ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਐਸਾ ਗਹਿਣਾ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮਿਲੇ, ਹਰ ਵਾਰ ਮਿਲੇ, ਸਭ ਤੋਂ ਮਿਲੇ। ਖੁਸ਼ ਔਰਤ ਇੱਕ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਪਰਿਵਾਰ, ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਔਰਤ ਇੰਨੀ ਪਿਆਰੀ ਹੈ, ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਮੋਤੀ ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਦੇ ਚਾਨਣ ਨਾਲ ਸਭ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਰੁਸ਼ਨਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਇੱਕ ਮਾਂ ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਫਿਰ ਵੀ ਲੱਖਾਂ ਪੁੱਤ-ਧੀਆਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ, ਮਾਂ ਦੀ ਦੁਆ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਫਲਤਾ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ਕਿੰਨੀਆਂ ਹੀ ਧੀਆਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਜਿਗਰ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਹਨ, ਮੇਰੇ ਵਰਗੀਆਂ ਕਈ ਜਿਊਦੀਆਂ ਹੀ ਪਿਤਾ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਔਰਤ ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਸਤਿਕਾਰ, ਆਪਣੇ ਲਈ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਔਰਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਜਬੂਤ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਰਤੀ ਬਣੇ। ਸਾਡਾ ਸਭ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹਰ ਔਰਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰੀਏ। ਮਨਦੀਪ
8 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੰਝ ਰਹਿਣਾ ਮੈਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਹੌਸਲਾ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਬਿਨ੍ਹਾ ਕੁੱਝ ਕਹੇ ਹੀ ਬਹੁਤ ਲੋਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਹਾਸਾ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਵੀ। ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਤੇ ਸੋਚਦੀ “ ਮੈਂ ਕੀਤਾ ਕੀ?” ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਹੈ ਪਰ ਰੱਬ ਦੀ ਨਿਆਮਤ, ਇੱਕ ਖੂਬਸੂਰਤ ਦੇਣ ਹੈ। ਸਦਾ ਲੋਕ ਮਿਲਣਗੇ ਜੋ ਖੁਦ ਦੀ ਸਮਝਦਾਰੀ ਦੇ ਗਰੂਰ ਵਿੱਚ, ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ ਦੇ ਗਰੂਰ ਵਿੱਚ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਦਿਖਾਉਣ ਦੇ ਗਰੂਰ ਵਿੱਚ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਦਿਆਂ ਤੁਹਾਡਾ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ, ਸੁਕੂਨ, ਜਿੱਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਗੇ। ਜਿੱਤਣ ਦਿਓ। ਐਸੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਇਨਸਾਨ ਬਣੋ, ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਹੇ ਸੁਕੂਨ, ਖੁਸ਼ੀ, ਜਿੱਤ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਜਿੱਤ ਸਮਝੋ। ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰੱਬ ਤੇ ਵਾਕੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਪੂਰੇ ਸੱਚੇ ਮਨ ਨਾਲ ਹਰ ਉਸ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਭਲਾ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰੋ, ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ, ਤੁਹਾਡਾ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਣਾ ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਹਾਦਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਏਗਾ ਬਲਕਿ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਵੀ ਕਰਾਏਗਾ। - ਮਨਦੀਪ
6 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਸਫ਼ਲ ਅਤੇ ਸੰਜੀਦਾ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਹਾਸਿਆਂ ਖੇੜਿਆਂ ਭਰੀ ਰਹੀ ਅੱਜ ਦੀ ਮਿਲਣੀ
ਨਿਰਮਲ ਕੌਰ ਕੋਟਲਾ ਜੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਉੱਤਮ ਉਪਰਾਲੇ ਦੀ ਮੈਂ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। "ਵਿਸ਼ਵ ਪੰਜਾਬੀ ਨਾਰੀ ਸਾਹਿਤਕ ਮੰਚ" ਮੁਹਿੰਮ ਉਲੀਕ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸਾਹਿਤਕ ਕਲਾ ਨੂੰ ਇੱਕ ਉਡਾਣ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਸਾਹਿਤ ਨੂੰ ਜੀਵਤ ਰੱਖਣ ਲਈ ਅਜਿਹੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਉਲੀਕਣਾ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੰਗ ਹੈ। ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਲੈਕਚਰ ਦੌਰਾਨ ਕਿਸਾਨੀ, ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸਨਮਾਨ, ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ, ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਫ਼ਰਜ਼ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ, ਵਿਦਿਆ ਆਦਿ ਹੋਰ ਕਈ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਤੇ ਗੱਲ ਹੋਈ।
ਸਾਰੀਆਂ ਸਾਹਿਤ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ। ਮੇਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹਿ ਕੇ ਨਿਰਮਲ ਕੌਰ ਕੋਟਲਾ ਜੀ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ ਰਹਾਂ।
3 ਨਵੰਬਰ, 2020
“ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤਿਆਗ ਤੋਂ ਉਪਜਦੀਆਂ ਨੇ, ਕਦੇ ਵੀ ਚਮਤਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ” - ਚਮਤਕਾਰੀ ਭਵਿੱਖ ਪਿੱਛੇ ਉਮਰਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਹੁੰਦੀ, ਹੱਡ ਭੰਨ ਤੇ ਕਈ ਰਾਤਾਂ ਜਾਗ ਜਾਗ ਕੇ ਕੀਤੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਲੋਕੀ "ਚਮਤਕਾਰੀ ਸਫਲਤਾ" ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਨੇ। ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁਰਖੀਆਂ ਤੇ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਖਿਡਾਰੀ ਦਾ ਨਾਂਅ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਵੇਖਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ "ਬੜੀ ਕਿਸਮਤ ਚੰਗੀ ਇਸ ਦੀ"। ਕਦੀ ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਅਸੀਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਕਿ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸੱਟਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝ ਕੇ ਫੇਰ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਉਹ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਤੇ ਜਿੱਤ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਘਰੋਂ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਅਮੀਰ ਖਿਡਾਰੀ ਹੋਵੇ, ਜੋ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਪਰ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦਾ, ਜੇਤੂ ਸੋਚ, ਤੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਪੀੜ ਸਹਿਣ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ, ਕਦੀ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦਾ। ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਹਾਸਿਆਂ ਦਾ ਨੂਰ ਹੀ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ, ਰੰਗ ਹੀ ਹੋਰ, ਮਜ਼ਾ ਹੀ ਹੋਰ। ਪੀੜ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੁਸਕੁਰਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਜਦ ਨੀਤ ਸਾਫ ਹੋਵੇ, ਜਦ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਹੋਵੇ, ਜਦ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਹੋਵੋ। ਇੱਕ ਨਾਮੀ ਹਸਤੀ ਦੀ ਵੀਡੀਓ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ "ਕਿ ਮਦਦ ਲੈਣ ਜਦ ਕੋਈ ਦਫਤਰ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛੀਦਾ ਕਿ ਤੂੰ ਕਿਸ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਵੋਟ ਪਾਈ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਧਰਮ ਵੇਖੀਦਾ ਹੈ" ਤੇ ਓਸੇ ਵੀਡੀਓ ਥੱਲੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਲਿਖਿਆ "ਕਿ ਇਹ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਕੂਟਰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੇਤਾ ਏਨੇ ਅਮੀਰ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ? " ਇਨਸਾਨ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਕੁੱਝ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤਰੱਕੀ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪੇਸ਼ਾ ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ। ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਵਿੱਦਿਅਕ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਣਹਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਕਰਜ਼ਾ ਲੈ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ ਤੇ ਫੇਰ ਉਹਨਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀਆਂ ਹੀ ਲੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਤਨਖਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦਾ ਪਿਤਾ ਤੇ ਇੱਕ ਆਟੋ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਇਸ ਨੇ ਕੋਠੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ ਗ਼ਲਤ ਰਸਤੇ ਹੀ ਚਲਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਆਪਣੀ ਤਰੱਕੀ ਮਿਹਨਤ ਹੀ ਦਿਸਦੀ ਹੈ ਸਭ ਨੂੰ ਤੇ ਦੂਜੇ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਕਿਓਂ "ਚਮਤਕਾਰੀ"?? ਜਦ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਰਾਹ ਤੇ ਦੇਖੀਏ ਤੇ ਉਸਦੀ ਕੀਤੀ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਦਵਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਤਰੱਕੀ, ਅੱਜ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਉਹ ਹੱਕਦਾਰ ਨੇ, ਰੱਬ ਨੇ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਸੁਣੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਬੁਲਾਰਾ ਵੀ ਜੇ ਬਹੁਤ ਮਾਹਿਰ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੇਣ ਲੱਗੇ ਸਮਾਜ ਸੌ ਵਾਰ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਉਸਦੀਆਂ ਕਈ ਕਈ ਜਾਗੀਆਂ ਰਾਤਾਂ, ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ, ਤੇ ਗਿਆਨ ਦਾ ਭੰਡਾਰ (ਕਿਤਾਬਾਂ) ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਖਰੀਦਿਆ ਹੈ ਉਸ ਵੱਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ। ਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਰਿਆਜ਼ ਵੱਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ। ਪਹਿਲਵਾਨ ਦੀ ਕਸਰਤ ਵੱਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ। ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਜਜ਼ਬੇ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਉਸਦਾ ਮੁੱਲ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੀ ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਪੈਸੇ ਘੱਟ ਕਰਵਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਜਦ ਕਿ ਉਹ ਥੱਕਿਆ ਹਾਰਿਆ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕੁੱਝ ਵੱਧ ਵੀ ਮੰਗ ਲੈਂਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਸ਼ਾਇਦ, ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਪੂਰਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ। ਕੰਜੂਸੀ ਤੇ ਹੱਕ ਮਾਰਨ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖੀਏ। ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤਿਆਗ ਤੋਂ ਉਪਜਦੀਆਂ ਨੇ, ਕਦੇ ਵੀ ਚਮਤਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਤੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਮਾਣ ਬਖਸ਼ਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਮਿੱਠੇ ਹੋ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੁਨਰ ਦੀ, ਕਿੱਤੇ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰੋਗੇ, ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਵੀ ਪਹਿਚਾਨਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਣਗੇ।
3 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਹੁਣ ਸਾਡੀ ਕੋਈ ਸੰਸਥਾ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਦੇ ਕਾਰਜ ਅਗਸਤ 2020 ਤੋਂ ਨਿਰੰਤਰ ਜਾਰੀ ਹਨ। ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੇਰਾ ਅਨੁਭਵ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਹੋਰ ਵੀ ਬਿਹਤਰ ਕਰ ਪਾ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਤਕਰੀਬਨ 50 ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਮੇਰੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਟੀਮ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਸੰਸਥਾ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦਾ ਅਤੇ ਖੁਦ ਦੇ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ ਆਪਣਾ ਮਿਸ਼ਨ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਆਪਣੇ ਅਜਿਹੇ ਫੈਸਲੇ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਦਮ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਅਜਿਹੇ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਹਰ ਔਰਤ ਨੇ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਜੋ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੇਖਦੀਆਂ ਹਨ। ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਚੰਗੇ ਕਾਰਜਾਂ ਤੇ ਕਿੰਤੂ ਪ੍ਰੰਤੂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੀਮਾਰ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਤਮਾਮ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਜੋ ਕਿਰਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਇੱਕ ਢੁੱਕਵਾਂ ਜਵਾਬ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਸਦਾ ਹੀ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦਾ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਵੱਧ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੀ ਰਹੇਗੀ।
ਅਕਤੂਬਰ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਾਰਜ ਕਰ ਕੇ ਸਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਕਿ:
1. ਬੂਟ ਵੰਡ ਮੁਹਿੰਮ
50,000 ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦਾ ਮਿਸ਼ਨ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ SimbaQuartz ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਅਹਿਮ ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮਿਸ਼ਨ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸਕੂਲਾਂ ਅਤੇ ਝੁੱਗੀਆਂ ਝੋਪੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨੰਗੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਬਿਆਸ ਵਿਖੇ ਝੁੱਗੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਵੰਡੇ ਗਏ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਕੁੱਲ ਬੂਟਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 18,400 ਹੋ ਗਈ ਹੈ।
2. ਮਕਾਨ ਉਸਾਰੀ
47 ਸਾਲਾ ਸੰਤੋਸ਼ ਕੁਮਾਰੀ, ਕਪੂਰਥਲਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਨੱਥੂ ਚਹਿਲ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨਾਲ ਇਕੱਲਿਆਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਛੱਤ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕੁਝ ਮਦਦ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸਾਰਾ ਖਰਚਾ ਖ਼ੁਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚੁੱਕ ਸਕਦੇ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਸਮੱਸਿਆ ਸੁਨਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਛੱਤ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦਾ ਸੀਮੈਂਟ ਅਤੇ ਹੋਰ ਇਮਾਰਤੀ ਸਮੱਗਰੀ ਖ਼ਰੀਦਣ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।
3. ਸਿਹਤ
ਛਿੰਦਾ ਸਿੰਘ ਵਾਸੀ ਰਈਆ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਮੈਡੀਕਲ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਸਾਡੇ ਦਫ਼ਤਰ ਪਹੁੰਚੇ। ਇਕ ਹਾਦਸੇ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਸੱਟਾਂ ਲੱਗ ਗਈਆਂ ਸਨ ਪਰ ਇਲਾਜ਼ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਇਸ ਲਈ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਲਿਜਾ ਕੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।
4. ਰਾਸ਼ਨ
ਬਿਆਸ ਨੇੜੇ ਪਿੰਡ ਬੁੱਢਾਥੇਹ ਤੋਂ ਮਨਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨੇ ਮਦਦ ਲਈ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮਨਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਜੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕੱਲੇ ਹੀ ਹਨ ਜੋ ਘਰ ਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਆਪਣੇ 16 ਸਾਲ ਦੇ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਲਈ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। 10 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਮਨਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਦੇ ਪਤੀ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਲਿਆਂ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਮਨਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਡੇਰਾ ਬਿਆਸ ਵਿਖੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਪਰ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਹ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਗੁਆ ਬੈਠੇ। ਜਿਸਦੇ ਕਾਰਨ ਦੋਨੋ ਮਾਂ-ਪੁੱਤ ਕੋਲ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲਈ ਕੋਈ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਨ ਦੇਣ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ ਗਈ।
ਪਿੰਡ ਮੁੱਛਲ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਨਿਵਾਸੀ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਕੀਤੇ ਵਾਅਦੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਕਿ SimbaQuartz ਦੁਆਰਾ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਰਾਸ਼ਨ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਿਆਂ ਹੋਇਆ ਅਕਤੂਬਰ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਲਈ ਰਾਸ਼ਨ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ।
ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਭਜਨ ਕੌਰ ਜੀ ਦੇ ਬੇਟੇ ਦੀ ਸੜਕ ਹਾਦਸੇ ਦੌਰਾਨ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਭਜਨ ਕੌਰ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਅਤੇ 2 ਪੋਤਿਆਂ ਨਾਲ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਨ, ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਭਜਨ ਕੌਰ ਜੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਹਨ, ਨੂੰਹ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਅਪਾਹਿਜ ਹੈ ਤੇ ਦੋਨੋ ਬੱਚੇ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਹਨ। ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਵਿਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਮੌਜੂਦਾ ਸਥਿਤੀ ਵਿਚ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਜਿੱਥੇ ਕਿਸਾਨ ਆਪਣੇ ਹੱਕਾਂ ਲਈ 03 ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਖਿਲਾਫ ਦਿਨ ਰਾਤ ਵਿਰੋਧ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ। ਧਰਨੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਫੌਜਾ ਸਿੰਘ ਭੁੱਲਰ ਮੈਮੋਰੀਅਲ ਟਰੱਸਟ (ਰਜਿ.) ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਰਿਆਨਾ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਜ਼ਰੂਰੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਿਵਾਉਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।
5. ਸਿੱਖਿਆ
SimbaQuartz ਸਮਾਜ ਦੀ ਬਿਹਤਰੀ ਤੇ ਭਲਾਈ ਲਈ ਯਤਨਸ਼ੀਲ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤੱਥ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਵਿੱਦਿਆ ਦਾ ਚਾਨਣ ਫੈਲਾਉਣਾ ਅਤਿ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕਦਮ ਹੈ। ਇਸ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਚ ਰੱਖਦਿਆਂ ਹੋਇਆ ਅਸੀਂ ਭਜਨ ਕੌਰ ਦੇ ਦੋਨੋ ਪੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁਫ਼ਤ ਕੰਪਿਊਟਰ ਸਿਖਲਾਈ ਦਾ ਕੋਰਸ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਨਵੇਂ ਹੁਨਰ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣ ਸਕਣ।
SimbaQuartz ਨੇ ਪਿੰਡ ਮੁੱਛਲ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿਖੇ ਰਹਿੰਦੇ 9 ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਾਮ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਸਟੇਸ਼ਨਰੀ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਵਰਦੀ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾਈ ਹੈ। ਇਸਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਰਾਮ ਨੂੰ ਕੰਪਨੀ ਵੱਲੋਂ ਆਨਲਾਈਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਲਈ ਕੰਪਿਊਟਰ, ਮੋਬਾਈਲ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਹੂਲਤਾਂ ਮੁੱਹਈਆ ਕਰਵਾਈਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਉਸਦੀ ਪੜਾਈ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਰੁਕਾਵਟ ਨਾ ਆਵੇ ਇਸ ਲਈ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਦੇ ਹੋਣਹਾਰ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਉਸਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ।
6. ਹੁਨਰ ਵਿਕਾਸ
ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਅਸੀਂ ਟਾਂਗਰਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨਿਰੰਤਰ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੀ ਸਿਖਲਾਈ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਉਪਾਸਨਾ, ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ, ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਅਤੇ ਵਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਇਹ ਚਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਵੇਰੇ 9 ਵਜੇ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ 6 ਵਜੇ ਤਕ ਲਗਾਤਾਰ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੀ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ, ਇਹਨਾਂ ਚਾਰਾਂ ਨੇ ਮੁੱਢਲੀ ਕੰਪਿਊਟਰ ਸਿੱਖਿਆ ਪੂਰੀ ਕਰ ਲਈ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਨਵੇਂ ਪੜਾਵਾਂ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ Html, CSS ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ Webflow ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਰਹੇ ਹਨ।
1 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਰੁਕਦੀਆਂ ਨਹੀਂ
ਸਫ਼ਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਹਾਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ
ਸਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ
ਅਮਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਹਨੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ
ਚਾਨਣੀ ਨਜ਼ਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਲੂਕ ਜਿਹੀਆਂ ਤਿਤਲੀਆਂ
ਮਗਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਆਪਣੇ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ
ਕਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਚੀਰਦੀਆਂ ਜਦ ਪਹਾੜ
‘ਸਿੱਧੂ' ਫਿਰ ਖ਼ਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
1 ਨਵੰਬਰ, 2020
ਮਲੌਦ ਯੂਥ ਗਰੁੱਪ ਨੂੰ ਲੜਕੀਆਂ ਲਈ ਖੋਲ੍ਹੇ ਨਵੇਂ ਸਿਲਾਈ ਸਿਖਲਾਈ ਸੈਂਟਰ ਦੀਆਂ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ। ਨਵੇਂ ਸਿਲਾਈ ਸਿਖਲਾਈ ਸੈਂਟਰ ਦੇ ਉਦਘਾਟਨ ਸਮਾਰੋਹ ਤੇ ਪਿਆਰ ਭਰੇ ਸੱਦੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕੇ ਅਜਿਹੇ ਉਪਰਾਲੇ ਸਦਕਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਆਤਮ ਨਿਰਭਰ ਹੋ ਸਕਣਗੀਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦੇ ਯੋਗ ਹੋ ਜਾਣਗੀਆਂ।
31 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਦੇ, ਅਕਸਰ ਸਭ ਤੋਂ ਔਖੇ ਰਾਹ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਘੁੱਪ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਦੀਵਾ ਜੱਗ ਜਾਏ ਤੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਮਨਮੋਹਕ ਹੁੰਦਾ, ਪਿਆਰਾ ਹੁੰਦਾ, ਇੰਝ ਹੀ ਹੰਝੂਆਂ ਦੀ ਚਾਲ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਜਦ ਆਣ ਮੁੱਕੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਹਾਸਾ ਫਿਰ ਲਾਜਵਾਬ ਹੁੰਦਾ, ਵੱਖਰਾ ਹੁੰਦਾ, ਦਿਲ ਖਿਚਵਾਂ ਹੁੰਦਾ। ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਨਾਲ ਚੱਲਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਹੀ ਕੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਹਾਵ ਭਾਵ ਨਹੀਂ। ਲੋਕ ਨਾ ਰੋਣ ਨੂੰ ਬਹਾਦਰੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਪੱਥਰ ਦਿਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਰੋ ਕੇ, ਦੁੱਖ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਰਾਹ ਪੈਣਾ, ਮੁਸਕਰਾਉਣਾ ਬਹਾਦੁਰੀ ਹੈ। ਔਖੀ ਘੜੀ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਕਰ, ਸੌਖੀ ਘੜੀ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲੈਣਾ ਅਸਲ ਬਹਾਦੁਰੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨਾ ਵਿਅਰਥ ਹੈ, ਹੁਣੇ ਖੁਸ਼ ਰਹੋ। ਖੁਸ਼ੀ ਗਮੀ ਸੱਜੇ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਵਾਂਗ ਸਦਾ ਇੱਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ। ਤੁਹਾਡੀ ਮਰਜ਼ੀ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕੀ ਚੁਣਦੇ ਹੋ। ਸਮਾਂ ਇੱਕ ਹੈ ਤੇ ਚੋਣ ਕਰਨ ਲਈ ਦੋ ਅਹਿਸਾਸ। ਵਧੇਰੇ ਸਮੇਂ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਚੁਣੋ। - ਮਨਦੀਪ
31 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਤੇਰੀ ਅਵਾਜ਼ ਦਾ
ਕਿੰਨੀ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਸੀ
ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ
ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਪਤਾ ਹੀ ਏ ਪਿਆਰ ਸੀ..
ਲਿਖਣ ਦਾ ਹੁਨਰ
ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ
ਤੇਰੇ ਲਈ ਆਮ ਜਿਹਾ ਦਿਨ
ਮੇਰੇ ਲਈ ਤਿਓਹਾਰ ਸੀ
ਤੇਰੀ ਅਵਾਜ਼ ਦਾ
ਕਿੰਨੀ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਸੀ
ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ
ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਪਤਾ ਹੀ ਏ ਪਿਆਰ ਸੀ..
ਤੈਨੂੰ ਖਿਆਲ ਵੀ ਨਹੀਂ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ
ਤੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਜਵਾਬ ਸੀ ਮੇਰਾ
ਫਿਰ ਵੀ ਸਵਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ
ਮੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਔੜਾਂ ਸਨ
ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਬਹਾਰ ਸੀ
ਤੇਰੀ ਅਵਾਜ਼ ਦਾ
ਕਿੰਨੀ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਸੀ
ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ
ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਪਤਾ ਹੀ ਏ ਪਿਆਰ ਸੀ...
( ਔੜ: ਮੀਂਹ ਨਾ ਪੈਣਾ/ ਸੋਕਾ )
31 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇੰਝ ਹੋਇਆ ਕਿ ਬੂਟ ਵੰਡ ਕੈਂਪ ਦੌਰਾਨ ਕਿਸੇ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਸੂ-ਸੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਸੁਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਪਹਿਲੀ ਜਮਾਤ ਦੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਹੈ। ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਬਿਮਾਰ ਸੀ, ਰੀੜ ਦੀ ਹੱਡੀ ਤੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਸੱਟ ਲੱਗਣ ਕਾਰਨ ਦਰਦ ਨਾਲ ਮੈਂ ਠੀਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉੱਠ-ਬੈਠ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਕੁਝ ਦਿਨ ਝੁਕਣ ਅਤੇ ਭਾਰ ਚੁੱਕਣ ਤੋਂ ਮਨ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਅੱਜ ਬੂਟ ਨਹੀਂ ਪਵਾਵਾਂਗੀ ਪਰ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਰਿਹਾ ਨਹੀਂ ਗਿਆ। ਅਕਸਰ ਬੂਟ ਪਵਾਉਂਦੇ ਸਮੇਂ ਮੈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ। ਸੁਮਨ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਮੇਰਾ ਉਸਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲਿਆ। ਜਦ ਸੁਮਨ ਨੂੰ ਮੈਂ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਚੁੱਕਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਸੂ-ਸੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਿਆਰੀ ਜਿਹੀ ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਿਆਂ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਪਾਸੇ ਕਰਾਂ। ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਣ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ, ਇਸ ਲਈ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬਿਠਾਇਆ ਅਤੇ ਗੱਲਾਂ-ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੱਸਦੇ-ਹੱਸਦੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਪੂਰੀ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਬੂਟ ਪਵਾ ਦਿੱਤੇ। ਸੁਮਨ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਨੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗਦੇ ਹੋਏ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸਦੀ ਕਿਡਨੀ ਖਰਾਬ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੁਆਫੀ ਵਾਲੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰਦੇ ਹੋਏ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕਦੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਰ ਧੋਂਦੇ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਲ਼ਵੱਕੜੀ ਪਾਉਂਦੇ, ਜਾਂ ਮੇਰੇ ਤੇ ਸੂ-ਸੂ ਵੀ ਕਰ ਦੇਣ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਓਪਰਾ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ| ਜਦ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਏਨੀ ਮੰਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ... ਇਹੀ ਗੱਲਾਂ ਜੋ ਸਦਾ ਲਈ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਵੱਸ ਗਈਆਂ, ਅੱਜ ਮੇਰਾ ਜਨੂੰਨ ਬਣਦੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ।
31 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਪਸ਼ੂ - ਪੰਛੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹੋਣਾ ਵੀ ਇਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ, ਕਲਾ ਹੈ। ਪਸ਼ੂ ਪੰਛੀ ਸਾਨੂੰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਸਵਾਰਥ ਤੋਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਨਿਵਾਸੀ, ਪਸ਼ੂ - ਪੰਛੀ ਪ੍ਰੇਮੀ 'ਨਿਧੀ ਅਦਲਖਾ' ਜੀ ਸਮਾਜ ਲਈ ਇਕ ਆਦਰਸ਼ ਮਹਿਲਾ ਹਨ। ਨਿਧੀ ਜੀ "Voice of Animals" ਦੇ Founder ਅਤੇ President ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ MBA ਅਤੇ M.Phil ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਨਿਧੀ ਜੀ ਅਧਿਆਪਕ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੇ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਕ ਮਲਟੀਨੈਸ਼ਨਲ ਕੰਪਨੀ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਸੈਲਰੀ ਤੇ ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਵਧੀਆ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦਿਆਂ ਹੋਇਆ ਵੀ ਉਹ ਉਦਾਸ ਸਨ, ਅੰਦਰ ਹੀ ਅੰਦਰ ਉਹ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਘੜਾ ਭਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਾਰਨ, ਸਮਾਜ ਵਿਚ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨਾਲ ਬੁਰਾ ਵਿਹਾਰ ਕਰਨਾ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਫਾਲਤੂ ਸਮਝਦਿਆਂ ਹੋਇਆ ਸੜਕਾਂ ਉੱਪਰ ਛੱਡ ਜਾਣਾ, ਬੇਜ਼ੁਬਾਨ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੱਟਾਂ ਲਾਉਣੀਆਂ ਆਦਿ ਘਟਨਾਵਾਂ ਓਹਨਾ ਦਾ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਂਦੀਆਂ ਸੀ। ਵਕ਼ਤ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਹੱਲ ਕੱਢਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਹਿੱਤ ਵਿਚ ਆਵਾਜ਼ ਚੁੱਕਣ ਦਾ ਜਿੰਮਾ ਲੈ ਲਿਆ। ਇਸ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡਿਆ ਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਸਹਿਯੋਗ ਰਿਹਾ। ਅੱਜ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ 30 ਹਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕ ਜੁੜ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਪਿੱਛਲੇ 12 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਨਿਧੀ ਜੀ ਬੇਸਹਾਰਾ ਜਾਨਵਰਾਂ ਲਈ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। Voice of Animals" ਮਿਸ਼ਨ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਟੀਮ ਦੇ ਸਾਥੀ ਅਤੇ ਵਲੰਟੀਅਰ, ਜੋ ਅਵਾਰਾਂ ਪਸ਼ੂਆਂ ਤੇ ਬੇਸਹਾਰਾ ਜਾਨਵਰਾਂ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਸਭਨਾਂ ਦੀ ਦਿਲੋਂ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਇਹ ਆਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਇਹ ਚੰਗੇ ਕਦਮ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸਮੁੱਚੇ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਚ ਗੂੰਜੇ।
30 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਤੁਹਾਡੇ ਸੁਪਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਨਾ ਉਲਝਾਓ। ਕਿਓਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਖੁਦ ਦੇਖਿਆ, ਇਸਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਵੀ ਤੁਹਾਡੀ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਬਾਕੀ, ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਤਨ, ਮਨ, ਧਨ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਵਣ, ਇਹ ਆਸ ਸਹੀ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਕੋਈ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ, ਤੇ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਹੋਣਾ ਸੀ ਅਜਿਹੀਆਂ ਆਸਾਂ, ਅਜਿਹੀ ਸੋਚ ਸਵਾਰਥੀ ਹੈ। ਜੋ ਵੀ ਕਰਨਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਦਮ ਤੇ ਕਰੋ। ਹੌਲੀ ਚੱਲੋ। ਸਹਾਰੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਚਾਹੇ ਕਿੰਨੇ ਅਮੀਰ ਆਪਣੇ ਹੋਣ, ਫੇਰ ਵੀ ਸਿਫਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਦੀ ਪਰਖ ਕਰੋ। ਮਦਦ ਲੈਣਾ ਕੋਈ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਮਿਹਨਤ ਇੰਨੀ ਕਰੋ, ਸਬਰ ਇੰਨਾ ਰੱਖੋ ਕਿ ਮਦਦ ਲੈਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਾ ਪਵੇ। ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਅਜ਼ਾਦ ਸੋਚ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਅਜ਼ਾਦ ਸੋਚ ਲਈ ਖੁਦ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੁਦ ਹੋਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਵਕਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ, ਜਲਦ ਤਰੱਕੀ ਪਾਉਣ ਦੀ ਚਕਾ-ਚੌਂਦ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਧੀਨ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਉਹ ਫਿਰ ਕੋਈ ਆਪਣਾ ਹੀ ਕਿਓਂ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਬਿੰਨ੍ਹਾ ਸਹਾਰੇ ਅੱਗੇ ਵਧੋਗੇ, ਤੇ ਸਫਰ ਲੰਬਾ ਤੇ ਅਤਿ ਔਖਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਵੇਗਾ ਪਰ ਫ਼ੈਸਲੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਹੋਣਗੇ ਅਤੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਕੀਤੇ ਫ਼ੈਸਲਿਆਂ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਕਦੇ ਗਲਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਜਦ ਬਿੰਨ੍ਹਾ ਕਿਸੇ ਮਿਲਾਵਟ, ਜੋ ਦਿਲ ਕਹੇ, ਜੋ ਰੂਹ ਕਹੇ ਜਦ ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਉਹ ਰੱਬੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਇੱਕ ਹੀ ਰਸਤਾ ਹੈ - ਸਫਲਤਾ! - ਮਨਦੀਪ
30 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਮਿਹਨਤ ਕਰਕੇ ਹਰ ਮੁਕਾਮ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਅਸੀਂ ਸੋਚ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਉੱਥੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਵੀ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।
ਬੀਜਿੰਗ ਓਲਿੰਪਿਕ 2008 ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਪਹਿਲੀ Women Shooter ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕੀਤੀ। ਕੋਮਨ ਵੈਲਥ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਤਮਗੇ ਜਿੱਤੇ। ਸਾਬਕਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਪਾਟਿਲ ਵੱਲੋਂ ਅਰਜੁਨਾ ਐਵਾਰਡ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਅਵਨੀਤ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ ਜੀ ਜੋ ਕਿ ਇਸ ਸਮੇਂ ਫ਼ਾਜ਼ਿਲਕਾ ਵਿੱਚ ਬਤੌਰ SP ਤਾਇਨਾਤ ਹਨ। ਉਹ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਐਸੇ ਸਿਖਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਕਿ ਕਾਮਯਾਬੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਦਮ ਛੂਹਣ ਲੱਗੀ।
ਅਵਨੀਤ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ ਜੀ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਮਿੱਤਰਤਾ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਹੋਈ। ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਉਦਾਹਰਣ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਹਨ। ਬਹਾਦਰ ਬੇਟੀ ਅਵਨੀਤ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸੇਵਾ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰਕ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਵੀ ਬਾਖੂਬੀ ਚੰਗੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਨਿਭਾਅ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਸਹੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਕੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਮਾੜੇ ਅਨਸਰਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨਾ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਹਾਦਰੀ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ। ਅਜਿਹੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਜੋ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਮੁਕਾਮ ਹਾਸਿਲ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਹ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਬੇਟੀਆਂ ਦੇ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਣ ਲਈ ਰਸਤੇ ਖੋਲ੍ਹਦੀਆਂ ਹਨ। SP ਅਵਨੀਤ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ ਜੀ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਮੌਕੇ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ।
29 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਮੇਰੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸੰਘਰਸ਼, ਸਿਫਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ ਅਤੇ ਅੱਜ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਬੂਰ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੱਤ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਨੇ, ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਹੀਂ, ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਬੁਲੰਦੀਆਂ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ ਜ਼ਿੱਦ ਹੈ ਮੇਰੀ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਅਜੀਬ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ, ਕਿ ਕਈ ਵਾਰ ਅਤੇ ਹਰ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾ ਸੈਟਲ ਹੋਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਮਿਲਦੀ ਰਹੀ। ਬਾਹਰੋਂ ਤੇ ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਨਾਸਮਝ ਸਮਝਦੇ ਰਹੇ ਪਰ ਮੇਰੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਵੱਸ ਜਾਣ ਦੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਘਰਦੇ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਸਨ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਤਰੱਕੀ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਨਿੱਜੀ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਹੈ। ਤਰੱਕੀ ਉਸਦੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਆਪਣੇ ਖੂਨ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ, ਰੂਹ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਫੈਸਲਾ ਨਾ ਲੈ ਸਕਣ, ਫੇਰ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਖੁੱਦ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਲੈ ਸਕੋ। ਜੋ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਿੰਨ੍ਹਾਂ ਹੇਰ ਫੇਰ ਕੀਤੀ ਕਮਾਈ ਨਾਲ ਪੜਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਐਸੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਸਫਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਕੋਈ ਤਾਕਤ ਨਹੀਂ ਰੋਕ ਸਕਦੀ। ਜਿਹੜੇ ਬੱਚੇ ਨਿਰੰਤਰ ਪੜਾਈ, ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਚਾਹ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਉਹ ਹਰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਦਾ ਹੱਲ ਲੱਭਣ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। “ਸਬਰ” ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਕੋਈ ਅਮੀਰ ਬਣ ਜਾਵਾਂ, ਇਸ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ ਆਪਣਾ ਦੇਸ਼ ਛੱਡ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸਬਰ ਦਾ ਅਤੇ ਸਿੱਖਦੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਪੱਲਾ ਕਦੇ ਨਾ ਛੱਡੋ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਸਫਲਤਾ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਹਨ, ਸਾਡੀ ਬੋਲੀ ਸਾਡੇ ਲਫਜ਼ ਸਾਡੇ ਅਸਲ ਅਹਿਸਾਸ ਹਨ।ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਅਜ਼ਾਦ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਹੀ ਆਬੋ-ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਵਕਤ ਨਾਲ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਵੋਗੇ ਤੇ ਵਕਤ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਖਲੋਵੇਗਾ। ਲਗਾਤਾਰ ਦਿਨ ਰਾਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋਗੇ ਤੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਰਹਿ ਕੇ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਛਾਪ ਨਾ ਛੱਡ ਸਕੋ। ਸਭ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ.. - ਮਨਦੀਪ
28 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਔਰਤ ਨੂੰ ਹਾਰਨ ਲਈ ਗੈਰਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ, ਆਪਣਿਆਂ ਹੱਥੋਂ ਹਾਰਦੀ ਹੈ ਉਹ। ਵਾਰ ਵਾਰ ਹਰ ਵਾਰ। ਪਰ, ਔਰਤ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਹੋਰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਦ ਉਹ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਉਪਜਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਸਦਾ ਸੁਹਪਣ ਹੋਰ ਵੱਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਦ ਉਹ ਆਪਣੀ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ਦੀ ਹੋਈ, ਆਪਣੇ ਤੇ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ, ਕਿਰਤੀ ਬਣਦੀ ਹੈ। ਪਿਤਾ, ਪਤੀ ਦੇ ਪੈਸੇਆਂ ਤੇ ਹੱਕ ਜਮਾਉਣਾ, ਸਾਡਾ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਹਰ ਇੱਕ ਔਰਤ ਨੂੰ ਖੁਦ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਹੋਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਇਹ ਕੋਈ ਸਾਡੀ ਹੋੰਦ ਦਾ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਾਡਾ ਆਪਣਿਆਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੇ ਪੈਸੇ ਤੇ ਹੱਕ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਕਾਬਲਿਅਤ, ਸਾਡੀ ਕਿਰਤ ਸਾਡੀ ਪਹਿਚਾਣ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਮਦਦ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀਂ, ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੱਥ ਬਣੀਏ। - ਮਨਦੀਪ
28 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਮੈਂ ਕੋਈ ਸਾਹਿਤਕਾਰ ਨਹੀਂ
ਬਸ ਅਹਿਸਾਸ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ
ਉਂਝ ਨੇ ਲੱਖਾਂ ਚਿਹਰੇ ਚੁਫੇਰੇ
ਤੇਰੇ ਲਈ ਖਾਸ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ..
ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣਾ
ਮਿਲ ਕੇ ਖਿਲ੍ਹਣਾ
ਮੇਰਾ ਮਨਭਾਉਂਦਾ ਪਲ ਹੋਵੇਗਾ
ਮੈਂ ਕੋਈ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਨਹੀਂ
ਤੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦੀ ਹਾਂ
ਉਂਝ ਨੇ ਲੱਖਾਂ ਚਿਹਰੇ ਚੁਫੇਰੇ
ਤੇਰੇ ਲਈ ਖਾਸ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ..
ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ, ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ
ਕਦ ਦੇ ਖਿਆਲੀ ਰੰਗਾਂ ਨਾਲ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਕੋਈ ਚਿੱਤਰਕਾਰ ਨਹੀਂ
ਬਸ ਤੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਜਿਹੀ ਦਿਖਦੀ ਹਾਂ
ਉਂਝ ਨੇ ਲੱਖਾਂ ਚਿਹਰੇ ਚੁਫੇਰੇ
ਤੇਰੇ ਲਈ ਖਾਸ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ..
ਸੋਨੇ ਜਿਹਾ ਹੈਂ ਤੂੰ
ਤੇ ਹੀਰੇ ਜਿਹੇ ਗੁਣ ਤੇਰੇ
ਮੈਂ ਕੋਈ ਵੀ ਗੁਣਕਾਰ ਨਹੀਂ
ਬਸ ਬਾਂਸ ਕਿਸੇ ਚਿੱਕ ਦੀ ਹਾਂ
ਉਂਝ ਨੇ ਲੱਖਾਂ ਚਿਹਰੇ ਚੁਫੇਰੇ
ਤੇਰੇ ਲਈ ਖਾਸ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ.. - ਮਨਦੀਪ
(ਚਿੱਕ - ਪਤਲੇ ਬਾਂਸਾਂ ਦੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਪੜਦੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ)
27 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਐਸਾ ਕੋਈ ਲਿਖ ਗੀਤ ਹੁਣ
ਜੋ ਤੇਰਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਮੇਰਾ ਹੋਵੇ..
ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੋ ਹੀ ਰੂਹਾਂ ਮਾਨਣ
ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦਾ ਬਸ ਘੇਰਾ ਹੋਵੇ
ਐਸਾ ਕੋਈ ਲਿਖ ਗੀਤ ਹੁਣ
ਜੋ ਤੇਰਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਮੇਰਾ ਹੋਵੇ..
ਤੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਸਰਗਮ, ਸਾਜ਼ਾਂ ਰੰਗੀ ਹੋਵੇ
ਮੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਸਰਗਮ, ਸਾਰੰਗੀ ਹੋਵੇ
ਤਾਂਘ ਦਾ ਮੁੜ ਮੁੜ ਫੇਰਾ ਹੋਵੇ
ਐਸਾ ਕੋਈ ਲਿਖ ਗੀਤ ਹੁਣ
ਜੋ ਤੇਰਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਮੇਰਾ ਹੋਵੇ..
ਚਾਸ਼ਨੀ ਸ਼ਬਦ ਡੁੱਲਦੇ ਜਾਵਣ
ਜਜ਼ਬਾਤ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹਦੇ ਜਾਵਣ
ਸੁਕੂਨ ਭਰਿਆ ਚੁਫੇਰਾ ਹੋਵੇ
ਐਸਾ ਕੋਈ ਲਿਖ ਗੀਤ ਹੁਣ
ਜੋ ਤੇਰਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਮੇਰਾ ਹੋਵੇ.. - ਮਨਦੀਪ
27 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਅੱਜ ਮਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਿੱਜਰ ਜੀ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਦਫ਼ਤਰ ਮਿਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਲੱਗਿਆ। ਮਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਿੱਜਰ ਜੀ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਦੇ (NRI) ਐਨ.ਆਰ.ਆਈ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਆਨਰੇਰੀ ਕੋਆਰਡੀਨੇਟਰ ਹਨ। ਮਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨਿੱਜਰ ਇੱਕ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਲਈ ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। 37 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ UK ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਪ੍ਰਾਜੈਕਟ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਗੱਠਜੋੜ ਅਤੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਕਮੇਟੀ ਦਾ ਗਠਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਈ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋੜੀਂਦੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਪੈਦਾ ਹੋਣਗੀਆਂ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਵਧੇਗਾ।
26 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਧੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਜਿੱਤਿਆ ਹੈ,
ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਹਾਰ ਕੇ।
ਕਰਜ਼ ਨਾ ਕਦੇ ਮੁੜਦਾ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ,
ਸਭ ਕੁੱਝ ਵੀ ਆਪਣਾ ਵਾਰ ਕੇ।
ਬਾਪ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕੀ ਕਰੇ ਕੋਈ ਬਰਾਬਰੀ,
ਜਿਸਨੇ ਜਿੱਤਿਆ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਖੁਦ ਆਪਣਾ ਆਪ ਹਾਰ ਕੇ।
ਮਿਲੇ ਮੁਸਾਫ਼ਰ ਕਈ ਮੈਨੂੰ,
ਸਿਰ ਤਾਜ ਪਹਿਨਾਉਂਦੇ ਨੇ ਪੈਰ ਮੇਰੇ ਲੂਹ-ਸਾੜ ਕੇ।
ਹੁਣ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਰੂਹ ਕੁਰੇਦ ਹੁੰਦੀ,
ਪੀੜਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਡਾਂ ਸਹਾਰ ਕੇ।
ਕਮੀਆਂ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਹਨ,
ਕੱਟੇ ਜਾਣਗੇ ਪਲ ਸਾਰ ਕੇ।
ਧੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਜਿੱਤਿਆ ਹੈ,
ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਹਾਰ ਕੇ।
25 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦਾ ਜਨਮਦਿਨ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਸਾਰੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਇੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਾਵੁਕ ਹਾਂ ਕਿ ਇੱਕ ਧੀ ਹੋਣ ਦੇ ਅੱਗੇ ਹਰ ਰਿਸ਼ਤਾ ਫਿੱਕਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਈ ਦਿਨ ਬੱਚੇ ਮਾਪਿਆਂ ਬਿੰਨਾ ਰਹਿ ਲੈਂਦੇ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੀ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਿਹਨਤ, ਬਹੁਤ ਹੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਹੈ। ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ ਆਪਣੀ ਪਾਈ ਪਾਈ, ਹਰ ਸਹੂਲਤ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਕਮੀਆਂ ਹੋਣ, ਪਰ ਧੀ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਪੁੱਤਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਿਭਾਉਣ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੇਰਾ ਸੁਕੂਨ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਡਾਂਟਿਆ, ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਮੇਰੇ ਅੱਥਰੂ ਦਾ ਕਦੇ ਕਾਰਣ ਨਹੀਂ ਬਣੇ। ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਪਾਲਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਉਹੀ ਕੀਤਾ ਜੋ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਦੁਆਰਾ ਸਿਖਾਈ ਗੱਲ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਲਾਗੂ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ, ਅੱਜ ਉੱਚ ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੈਕਚਰ ਕਰਨਾ, 50 ਦੇ ਸਟਾਫ ਨਾਲ ਸਫਲ ਕਰੋਬਾਰ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਇੱਕ ਐਸੀ ਧੀ ਬਣਨਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ ਸਤਿਕਾਰ ਮਿਲਿਆ ਹੈ, ਇਹ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਸੱਚੀ ਕਮਾਈ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਅੱਜ ਸੁਕੂਨ ਹੈ। ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸਦਕਾ ਹਾਂ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਸੈਟਲ ਹੋਣ ਦਾ, ਰਹਿਣ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ, ਪਿੰਡ ਕਦੇ ਨਾ ਛੱਡਣ ਦਾ ਠੋਸ ਫੈਸਲਾ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਹਿਮ ਫੈਸਲਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਰਹਿ ਕੇ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨਾ, ਮੇਰੇ ਤੇ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਉਦਾਸੀ ਨਾ ਸਹਾਰਨਾ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਅਨਮੋਲ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਐਸਾ ਪੁੱਤ ਹਾਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ
24 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਸਾਨੂੰ ਮਾਣ ਹੈ। ਹਿੰਮਤੀ, ਸਾਹਸੀ ਅਤੇ ਬਹਾਦਰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ੍ਹ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਜ਼ਰੂਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਐਡਵੋਕੇਟ ਹਨ। ਸਾਕਾਰਤਮਕ ਸੋਚ ਦਾ ਪੱਲ੍ਹਾ ਫੜ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਈ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾਇਆ। ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਹੌਂਸਲੇ ਨੂੰ ਟੁੱਟਣ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ। ਕਿਡਨੀ ਟਰਾਂਸਪਲਾਂਟ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਉਤੱਮ ਮੰਨ ਕੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਹੌਂਸਲਾ ਹਾਰ ਕੇ ਢੇਹ-ਢੇਰੀ ਹੋ ਜਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ, ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਹਨ। ਬੜੇ ਹੀ ਲਹਿਜ਼ੇ ਅਤੇ ਨਰਮ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਹਨ, ਗਿਆਨ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਵੀ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਜੀ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀਆਂ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ। ਸਦਾ ਚੰਗੀ ਸਿਹਤ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
24 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਗੁਲਾਬ - ਰੂਹ ਨੂੰ ਗੁਲਾਬ ਜਿਹਾ ਰੱਖੋ। ਰੂਹ ਨੂੰ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਅਤਿਅੰਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਿੰਝਦੇ ਰਹੋ। ਗੁਲਾਬ, ਗੁਲਾਬ ਰਹਿੰਦਾ ਚਾਹੇ ਵਿਆਹ ਮੌਕੇ ਹੋਵੇ ਚਾਹੇ ਮੌਤ ਮੌਕੇ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ, ਸਦਾ ਹਰ ਮੌਕੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਆਪਣਾ ਖੂਬਸੂਰਤ ਅਹਿਸਾਸ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ। ਰੂਹ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਸਭ ਝੇਲਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਰੂਹ ਗੁਲਾਬ ਵਾਂਗ ਮਹਿਕਦੀ ਰਹਿਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਐਸੀ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਮਹਿਕ ਦੇ ਮਾਲਕ ਬਣੋ ਕਿ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਹਨ, ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦੁੱਖ ਘੱਟਦਾ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵੱਧਦੀ ਜਾਵੇ। ਖੁਦ ਦਾ ਸੁੱਖ ਦੁੱਖ ਲੈ ਕੇ ਇੰਨੇ ਸਵਾਰਥੀ ਨਾ ਬਣੋ, ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਰੂਹ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ, ਰੂਹ ਦੀ ਮਹਿਕ, ਰੂਹ ਦਾ ਸਕੂਨ ਕਿਸੇ ਤੱਕ ਨਾ ਪਹੁੰਚੇ। ਤੁਸੀਂ ਗੁਲਾਬ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋ, ਕੋਈ ਵੀ ਵਕਤ ਹੋਵੇ, ਭਾਵੇਂ ਕੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਘਿਰੇ ਹੋਵੋ, ਸਬਰ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ, ਨਿਮਰਤਾ, ਹਲੀਮੀ ਦੀ ਮਹਿਕ ਵੰਡਦੇ ਰਹੋ। ਗੁਲਾਬ ਬਣੋ। - ਮਨਦੀਪ
23 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
“ਐਸੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਕਦੇ ਸਿਖਣਾ, ਪੜ੍ਹਨਾ ਨਾ ਛੱਡੇ। ਪੈਸੇ ਲਈ ਪਿਤਾ, ਪਤੀ, ਭਰਾ ਤੇ ਵੀ ਨਾ ਨਿਰਭਰ ਹੋਵੇ, ਸਗੋਂ ਖੁੱਦ ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਵੀ ਮਾਲੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰੇ। ਅਣਜਾਣ ਕਿਸੇ ਦਾ ਪੈਸਾ ਵਰਤ ਕਦੇ ਨੀਵੀਂ ਨਾ ਹੋਵੇ”
“ਐਸੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਸੁੰਦਰਤਾ ਤੇ ਨਹੀਂ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲਿਅਤ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ, ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਉਸਨੂੰ ਨਿਖਾਰਦੀ ਹੈ। ਕੱਪੜਿਆਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੇ ਨਹੀਂ, ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਭਰਭੂਰ ਬਣੋ!
"ਐਸੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਦਇਆ ਭਰਪੂਰ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਚਾਹ ਰੱਖੇ" ਉਹ ਜਿਸ ਕੋਲ ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਸਥਾਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਿਮਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ। ਅਤਿ ਮਿਹਨਤੀ ਬਣੋ, ਸਾਹਸੀ ਬਣੋ, ਸਹਾਇਕ ਬਣੋ, ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰੋ - ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡੋਂ। ਤੁਸੀਂ ਔਰਤ ਹੋ ਇਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ। ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ। - ਮਨਦੀਪ
23 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਤੋਂ 6 ਸਾਲ ਦੀ ਬੱਚੀ ਦੇ ਬਲਾਤਕਾਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦਰਦਨਾਕ ਖਬਰ ਹੈ। ਸਭ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਮ ਹਨ। ਜ਼ਿੰਦਾ ਜਲਣ ਦਾ ਦਰਦ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਐਸੀ ਹੀ ਅੱਗ ਲਗਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਸਖਤ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਫਾਂਸੀ ਵੀ ਘੱਟ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਗਈ ਹੈ, ਐਸੀਆਂ ਘਿਨਾਉਣੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਅੱਗੇ।
19 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਜਦ ਕਦੇ ਵੀ ਮੈਂ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਦੁਖਦ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇਖਦੀ ਜਾਂ ਸੁਣਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮਨ ਭਰ ਉੱਠਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਆਏ ਨੀਟ (NEET) ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਸਫ਼ਲ ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਮਾਨਸੀ ਸ਼ਰਮਾ ਨਿਵਾਸੀ ਜਗਰਾਉਂ ਨੇ ਖ਼ੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰ ਲਈ। ਇੱਕ ਉਹ ਕੁੜੀ ਜਿਸਨੇ ਆਪਣੇ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਪੂਰੇ ਤਹਿਸੀਲ ਵਿੱਚੋ ਅਵੱਲ ਦਰਜਾ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਚੋ ਅਸਫ਼ਲ ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਖ਼ੁਦਕੁਸ਼ੀ ਕਰ ਲੈਣਾ! ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਹੈਰਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਫ਼ੈਸਲਿਆਂ ਤੇ ਬੱਚੇ ਕਿਵੇਂ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ?
ਆਤਮਹੱਤਿਆ ਨੂੰ ਅੰਜ਼ਾਮ ਦੇਕੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਮਾਪ ਬਾਪ ਦੀ ਨਿਰਾਦਰੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਤੇ ਪਾਣੀ ਫੇਰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਚਿੰਤਾ, ਦੁੱਖ, ਪੀੜਾ ਇੱਹ ਸਭ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਆਉਣਗੇ ਪਰ ਜੇ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਨਾ ਕਰਨਾ ਆਇਆ ਤਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਰਥ ਵਿਅਰਥ ਹੈ। ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖੋ, ਬਲਵਾਨ ਤੇ ਹਿੰਮਤੀ ਬਣੋ। ਛੋਟੇ ਨਹੀਂ ,ਵੱਡੇ ਜਿਗਰੇ ਵਾਲੇ ਬਣੋ ਤਾਂਕਿ ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੋ ਜਾਏ ਪਰ ਮੌਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉਪਰ ਹਾਵੀ ਨਾ ਬਣਨ ਦਿਓ।
ਜਦ ਵੀ ਕਦੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਸਮਾਂ ਆਵੇ ਤਾਂ ਘਬਰਾਓ ਨਾ ਬਲਕਿ ਉਸਦਾ ਡੱਟ ਕੇ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰੋ। ਸੋਚ ਨੂੰ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ। ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਸਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ਣਾ ਸਿੱਖੋ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਅਨਮੋਲ ਹੈ ਇਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰੋ ਨਾ ਕਿ ਨਫ਼ਰਤ ਅਤੇ ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੋ ਕਿ ਜੋ ਬਾਰ ਬਾਰ ਡਿੱਗਦੇ ਹਨ ਉਹੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੇ ਸਿਖ਼ਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ।
19 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਬਹੁਤ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਅੱਜ ਤੋਂ ਫਿਰ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚ ਮੁੜ ਤੋਂ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗੂ ਖਿੜਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣਗੇ। ਜਮਾਤਾਂ ਵਿਚ ਛਾਇਆ ਸੰਨਾਟਾ ਹੁਣ ਫਿਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਚਹਿਲ-ਪਹਿਲ ਨਾਲ ਰੁਸ਼ਨਾਏਗਾ। ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਸਕੂਲ ਖੋਲਣ ਵਾਲੇ ਫੈਸਲੇ ਦੀ ਮੈਂ ਦਿਲੋਂ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਸਕੂਲ ਬੰਦ ਪਏ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਵਿਚ ਦੂਰੀ ਬਣੀ ਰਹੀ ਜਿਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਸਹੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾਈ ਬਲਕਿ ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈਂ ਕਿ ਉਲਟਾ ਬੱਚਿਆਂ ਤੇ ਇਲੈਕਟ੍ਰੋਨਿਕ ਯੰਤਰਾਂ ਦਾ ਬੁਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਿਆ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ। ਪਰ ਇੱਹ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ ਸੀਨੀਅਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸਕ੍ਰੀਨਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹਟ ਕੇ ਫਿਰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨਗੇ। ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਅਤੇ ਵਿੱਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ੁਭਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦੇਂਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਭਨਾਂ ਦੀ ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਲਈ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਅੱਗੇ ਪ੍ਰਾਥਨਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀਆਂ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ।
18 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਸਮਾਜ ਦੇ ਜ਼ਰੂਰਤਮੰਦ ਦਬਕੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੈ। ਜੋ ਦਿਲ ਤੋਂ ਖੜ੍ਹਦੇ ਨੇ, ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਹੱਟਦੇ।
ਨੌਜਵਾਨੀ ਲਈ ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਹਨ, ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਕਾਲਜ, ਲੁਧਿਆਣਾ ਦੇ ਇੰਜੀਨੀਅਰਿੰਗ ਡੀਪਾਰਟਮੈਂਟ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਖਾਲਸਾ ਜੀ| ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਹੋਣਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ। ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਆਪਣੇ ਅਨੇਕਾਂ ਨੌਜਵਾਨ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸੇਵਾ ਲਈ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਕਾਰਜਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਪੇਸ਼ੇ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਨਦਰਿ ਸੰਸਥਾ ਚਲਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਡੂੰਘੀ ਸੋਚ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਬੇਮਿਸਾਲ ਹੈ। ਡਿੱਗੀਆਂ-ਢੱਠੀਆਂ ਛੱਤਾਂ, ਚੋਂਦੇ ਕੋਠਿਆਂ ਥੱਲੇ ਸੌਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਘਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੋਵੇ, ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵੱਲੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਆਪਣੀ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸੇਵਾ ਅਤੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਤਹਿਤ ਹੁਣ ਤੱਕ 105 ਘਰ ਬਣਵਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ, ਮੈਡੀਕਲ ਸਹੂਲਤਾਂ, ਰਾਸ਼ਨ ਆਦਿ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਿਰੰਤਰ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ, ਜਸਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਖਾਲਸਾ ਜੀ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀਆਂ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ।
17 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਲਾਕਡਾਊਨ ਵਿੱਚ ਹਰ ਸੰਸਥਾਨ ਬੰਦ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ, ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰੇ ਵੀ ਬੰਦ ਹੋਏ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਹਰ ਵਰਗ, ਹਰ ਉਮਰ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਇਸ ਮੁਸ਼ਕਲ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ, ਪਰ ਇੱਥੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਬੱਚਿਆਂ (Special Children) ਨੂੰ ਕਰਨਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਨੂੰ ਤਾਕ਼ਤ ਦਾ ਰੂਪ ਦੇ ਕੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਅਤੇ ਆਮ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰੰਤੁ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਬੱਚਿਆਂ (Special Children) ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ - ਲਿਖਣ ਤੇ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸਮਝਾਉਣ ਲਈ ਇੱਕ ਸਾਥੀ ਅਧਿਆਪਕ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ! ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵਿੱਚ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦਾ ਤਾਲਮੇਲ ਦਾ ਰਹਿਣਾ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਆਨਲਾਈਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿਚ ਤਾਲ ਮੇਲ ਬਿਠਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਨਾਮੁਮਕਿਨ ਸੀ ਇਹਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਬੱਚੇ ਦੇਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਸੁਣ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਜਾਂ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ! ਉਹ ਘਰ ਬੈਠ ਕੇ 'ਆਨਲਾਈਨ ਪੜ੍ਹਾਈ' ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ? ਭਾਰਤ ਵਿਚ, ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਬੱਚਿਆਂ (Special Children) ਦੇ ਅੰਕੜਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਸਿਰਫ ਇਕ ਚੌਥਾਈ ਬੱਚੇ ਹੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸੁਨਹਿਰੇ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਇੱਕ ਰੁਕਾਵਟ ਹੈ। ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਪ ਬਾਪ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਾਥ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇੱਹ ਰੱਬੀ ਰੂਪੀ ਬਾਲਕ ਬਹੁਤ ਨਾਦਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਬਲਕਿ ਸਾਧਾਰਣ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਾਸੂਮ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨੌਵੀਂ ਤੋਂ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਤੱਕ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸਕੂਲ ਖੋਲ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ ਓਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹਨਾਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਬਾਲਕਾਂ (Special Children) ਲਈ ਵੀ ਸਕੂਲ ਖੋਲ੍ਹੇ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਹਾਇਕ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਅਧਿਆਪਕ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਮੁੜ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਸਕਣ।
15 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਕਿਸਾਨ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਕਿੰਨ੍ਹੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਗੁੰਮ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਹੀ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ ਅਨਾਜ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਲੜਨਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਡੀ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਹੋਰਨਾਂ ਮਸਲਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਮਿਹਨਤੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਤੇ ਡਾਕਾ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇੱਹ ਸਾਫ਼ ਸਪਸ਼ਟ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਕਿਸਾਨੀ ਦਾ ਗਲਾ ਘੁੱਟਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਸਾਡਾ ਸਭ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿਓ, ਕਿਉਂਕਿ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਜਾਇਜ਼ ਹਨ।
15 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਕਿਸਾਨ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਕਿੰਨ੍ਹੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਗੁੰਮ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਹੀ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ ਅਨਾਜ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲਈ ਲੜਨਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਡੀ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਹੋਰਨਾਂ ਮਸਲਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਮਿਹਨਤੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਤੇ ਡਾਕਾ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇੱਹ ਸਾਫ਼ ਸਪਸ਼ਟ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਕਿਸਾਨੀ ਦਾ ਗਲਾ ਘੁੱਟਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਸਾਡਾ ਸਭ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿਓ, ਕਿਉਂਕਿ ਮਿਹਨਤਕਸ਼ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਜਾਇਜ਼ ਹਨ।
13 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
‘ਮਿਹਨਤ’ ਨੂੰ ‘ਕਿਸਮਤ’ ਕਹਿਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਆਮ ਮਿਲ ਜਾਣਗੇ, ਸਵਾਰਥੀ ਹੋਣਗੇ। ਤੁਹਾਡੀ ਤਰੱਕੀ ਪਿੱਛੇ ਤੁਹਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਦੇਖਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਆਮ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਹੀ ਸਵਾਰਥੀ। ਅਜਿਹੇ ਸੱਜਣ ਜੋ ਤੁਹਾਡੀ, ਤੁਹਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਭਰਭੂਰ ਇਜ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ‘ਕਿਸਮਤ’ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਹੌਸਲਾ ਬਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰੋ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਜ਼ਤ ਦਿਓ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦਮ ਕਦਮ ਤੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਣਗਿਣਤ ਹਨ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਕਈ ਵਾਰ ਜਦ ਸੋਚਦੀ ਕਿ ਮੈਂ ਮੈਨੂੰ ਇਜ਼ਤ ਪਿਆਰ ਬਖਸ਼ਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਕੱਲੇ ਕੱਲੇ ਲਈ ਸੋਚਣਾ ਅਸੰਭਵ ਲੱਗਾ। ਫੇਰ ਕਹਿੰਦੇ ਨਾ ਹਰ ਗੱਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਜਵਾਬ ਸੀ “ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ’’ ਮੰਗੋ। ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਓਨਾ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਇਦ ਔਖਾ ਹੈ ਜਿੰਨਾ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਸੱਚੇ ਦਿਲੋਂ, ਧੁਰ ਅੰਦਰੋਂ “ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ” ਮੰਗਦੇ ਰਹਿਣਾ ਇਸ ਦਾ ਉੱਤਮ ਹੱਲ ਹੈ।
12 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਦਾ ਧੀ ਹੋ ਕੇ ਵੀ, ਮੇਰੀ ਕਾਬਲਿਅਤ ਵਿੱਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਤੱਕ ਲੈ ਆਇਆ ਹੈ। ਧੀ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਆਹੁਣ ਦੇ ਨਾਲੋਂ ਪੜਾਉਣ ਦਾ ਚਾਅ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਧੀਆਂ ਤੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹੀ ਖੂਬਸੂਰਤ, ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੀ ਥਾਂ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲੀ ਧੀ ਬਣਾਓ। ਰੋਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ, ਹਾਜ਼ਰ ਜਵਾਬ ਬਣਾਓ। ਅਜਿਹੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰਦੇ ਕਈ ਘਟੀਆ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਧੀ, ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਬਦਨੀਤੀ ਨੂੰ, ਹੱਥ ਲਾਉਣ ਦੀ ਹਵਸ ਨੂੰ, ਪੈਸੇ ਦੇ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫਸਾਉਣ ਦੀ ਕੋਝੀ ਚਾਲ ਨੂੰ, ਉਸਦਾ ਦਰਦ ਸੁਣਨ ਦੇ ਨਾਟਕ ਨੂੰ, ਉਸਦੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਨਾਲ ਛੱਲ ਕਰਨ ਨੂੰ , ਧੀ ਦੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਨਾਮ ਨਾ ਦਿਓ। ਕਈ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਪਲ ਧੀ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦਫਨਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਹਰ ਔਰਤ ਅੰਦਰੋਂ ਜਾਣਦੀ ਹੈ ਔਰਤ ਦਾ ਸਫਰ, ਕਿੰਨਾ ਖਿੱਚੋ ਤਾਈਂ ਭਰਿਆ ਹੈ। ਧੀਆਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿਓ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁਆਫ ਕਰ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਖੰਭ ਬਣੋ।
12 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨਾ ਖੁੱਦ ਦੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਸੁਕੂਨ ਦੇਣਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਜਿਸਨੇ ਰੂਹ ਝਿੰਝੋੜੀ ਹੋਵੇ, ਮੰਦਾ ਬੋਲਿਆ ਹੋਵੇ, ਧੋਖਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ, ਨਾਜ਼ਾਇਜ਼ ਹੀ ਤੰਗ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ। ਕਿਓਂ ਕਿ ਤੰਗ ਕਰਨਾ ਉਸਦੇ ਸੰਸਕਾਰ ਹਨ, ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨਾ ਸਾਡੇ। ਜਿਸਦੀ ਸਮਝ ਹੀ ਛੋਟੀ ਹੋਵੇ, ਦਾਇਰਾ ਹੀ ਸੀਮਤ ਹੋਵੇ ਉਸ ਨਾਲ ਗਿਲਾ ਕਾਹਦਾ। ਐਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਤੇ ਤਰਸ ਕਰੋ, ਸੱਚੇ ਮਨ ਨਾਲ ਅਰਦਾਸ ਕਰੋ ਕਿ ਰੱਬ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝ ਬਖਸ਼ੇ। ਵੱਡੇ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ। ਖੁਸ਼ ਰਹੋ।
12 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਵਿਸ਼ਵ ਬੈਂਕ ਦੇ ਮੁਤਾਬਿਕ 2021 ਤੱਕ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ 15 ਕਰੋੜ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਮਦਨ ਦੇ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਅਸਰ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨਿਰਾਸ਼ਜਨਕ ਤੇ ਚਿੰਤਾਮਈ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ। ਐਸੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿਚ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਪਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਤਾਂਕਿ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਹੋ ਸਕੇ। ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਕਿੱਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਕਦਮ ਸਾਡੀ ਆਰਥਿਕ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਡਿੱਗਣ ਤੋਂ ਬਚਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੰਮ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਹੀਲੇ ਕਰਕੇ ਆਰਥਿਕ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਏ ਲਗਾ ਕੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰਕੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।
12 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤ ਹੈ, ਉਸ ਲਈ ਜਿਸਨੇ ਅਤਿਅੰਤ ਪੀੜ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜਿਊਣਾ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਦਿਮਾਗ ਕਿੰਨੇ ਬੋਝ ਹੇਠਾਂ ਦੱਬਿਆ ਹੈ, ਦਿਲ ਕਿੰਨਾ ਸਹਿਮਿਆ ਹੈ? ਹਰ ਹਾਲ ਮੁਸਕਰਾਉਣਾ ਸਾਡੀ ਅਸਲ ਤਾਕਤ ਹੈ, ਬਲ ਹੈ, ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹ ਹੈ, ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਹੈ, ਹਿੰਮਤ ਹੈ। ਸਹਿਣਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਇਮਤਿਹਾਨ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ, ਸਹਿਣਾ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਨਹੀਂ ਤਾਕਤ ਵੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਰੋਣਾ, ਹਾਰਨਾ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖਤਮ ਕਰਨਾ ਸਹਿਣ ਨਾਲੋਂ ਸੌਖਾ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਡੱਟ ਕੇ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰੋ। ਰੱਬ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਰੂਹ, ਦੇਹ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰੋ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰੋ, ਕਿਰਤ ਕਰੋ, ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਖੁਦ ਰੱਖੋ। ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਚਾਬੀ ਨਾ ਦਿਓ। ਇਹ ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ, ਦਿਲ ਦੀ ਸੁਣੋ, ਅਸੀਂ ਇਨਸਾਨ ਹਾਂ ਬੇਜਾਨ ਕਠਪੁਤਲੀ ਨਹੀਂ।
11 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਬੇਟੀਆਂ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬੇਟੀ ਹੋਣਾ ਵੀ ਕਿਸੇ ਅਸੀਸ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ, ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੇ ਘਰ ਹੀ ਲਹਿਜ਼ੇ ਦਾ ਜਨਮ ਹੁੰਦਾ। ਬੇਟੀਆਂ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ, ਉਹ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਪਿਆਰ ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜ਼ੋ।
ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਕਾਮਯਾਬ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਕੀਤਾ ਯਕੀਨ, ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣਾ ਤੋਹਫ਼ਾ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸਦਾ ਸਹੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਵਧੀਆ ਪੜ੍ਹਾਈ ਲਿਖਾਈ ਕਰਵਾ ਕੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਆਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪੰਖ ਉਡਾਉਣ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਦਿੱਤੀ। ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਦਾ ਸਿਰ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਮਿਹਰਾਂ ਭਰਿਆ ਹੱਥ, ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਲੈਣਾ ਹੀ, ਵਾਰ ਵਾਰ ਸ਼ਾਇਦ ਬੇਟੀਆਂ ਦੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਪੂਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਦੀ ਸਦਾ ਕਦਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
11 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਜਦ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਹੋਣ ਲੱਗਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡਾ ਸਫਰ, ਤੁਹਾਡੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬੜੀ ਸੌਖੀ ਜਿਹੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਾਮਯਾਬ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਪਿੱਛੇ ਜਾਨਦਾਰ ਪਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਕਿਸਮਤ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਹੀ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਤਰੱਕੀ ਪੈਸੇ ਦੀ ਤੇ ਹਰ ਕੋਈ ਕਰ ਜਾਵੇਗਾ, ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਅਸਲ ਤਰੱਕੀ ਹੈ ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਮਨ ਦੇ ਸੁਕੂਨ ਨੂੰ ਪਾਉਣਾ। ਮਨ ਦੇ ਅਸਲ ਸੁਕੂਨ ਲਈ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਹੋਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ।
10 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦੇ ਸਿਖਰ ਤੇ ਰਹੋ। ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਅਹਿਮਿਅਤ ਸਮਝੋ। ਕੰਮ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਵੱਡਾ ਨਾ ਸਮਝੋ। ਮਾਪਿਆਂ ਤੋਂ ਉਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਦਰਜਾ ਨਾ ਦਿਓ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵੱਖਰਾ ਕਰਨ ਲਈ, ਵੱਖ ਰਾਹ ਚੁਣੋ। ਇਹ ਸਮਝੋ ਮੈਂ ਔਗੁਣ ਭਰਿਆ ਹਾਂ, ਅਲੋਚਨਾ ਹੋਣ ਤੇ ਕਦੇ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ।
7 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਰਾਉਣ ਲਈ ਤੁਹਾਡੇ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜ਼ੋਰ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਖੁੱਦ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹਾਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ। ਔਰਤ ਦੇ ਰਾਹ ਔਖੇ, ਕੰਡਿਆਂ ਭਰੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਔਰਤ ਦੀ ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਹਰ ਗਮ ਛੁਪਾਉਣ ਦਾ ਪੂਰਾ ਦਮ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਐਸੀ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਜੀਓ ਕਿ ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਚੰਗਾ ਕਹੇ ਇਹ ਵੀ ਸਵਾਰਥ ਨਾ ਰਹੇ। ਆਪਣੇ ਅਖੀਰਲੇ ਸਾਹ ਤੱਕ ਦਿਲ ਦੀ ਸੁਣੋ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਸਾਡੀ ਹੋਂਦ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਸਾਡੇ ਖੁਦ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੇ ਟਿਕੀ ਹੈ।
6 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਨਹੀਂ ਮਿਸਾਲ ਹੈ!! ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਕਾਬਲੀਅਤ ਦੀ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਮੌਕਿਆਂ ਦੀ ਕਮੀ ਹੈ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੁਨਰ ਤੇ ਕਾਬਲੀਅਤ ਦੱਬੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦ ਆਪਣੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਖਾਸ ਕਰ ਪਿੰਡ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ। ਅਕਸਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਬਾਰੇ ਸਭ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹਾਂ। ਜਤਿੰਦਰ ਕੌਰ ਵੀ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਤੋਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਕਾਬਲੀਅਤ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਹੈ। ਬੀ.ਸੀ.ਏ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇੰਟਰਵਿਊ ਪਾਸ ਕਰ ਜਤਿੰਦਰ ਸਾਡੀ IT ਕੰਪਨੀ SimbaQuartz ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣੀ। ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਸੀਨੀਅਰ ਇੰਜੀਨਿਅਰਾਂ ਤੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਸਿਖਲਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਅੱਜ ਜਤਿੰਦਰ ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਅਹਿਮ ਟੀਮ ਮੇਂਬਰ ਹੈ। ਜਤਿੰਦਰ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਬੇਟੀਆਂ ਲਈ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ ਜੋ ਘਰ ਬੈਠ ਕੇ ਕੋਈ ਹੀਲਾ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਹਨ। ਜਤਿੰਦਰ ਜਦ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਰਹੇ। ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਬਾਪ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਵੀ ਨਿਭਾਇਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਿਲਾਈ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਕੰਪਿਊਟਰ ਸਾਇੰਸ ਦੀ ਡੀਗਰੀ ਕਰਵਾਈ। ਜਤਿੰਦਰ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਬਿਲਕੁਲ ਮੁੱਲ ਮੋੜ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਵਿੱਚ ਸਿਖਣ ਦੀ ਬਹੁਤ ਚਾਹ ਹੈ ਤੇ ਉਸਨੇ ਈ-ਕਾਮਰਸ (e-commerce) ਵੈਬਸਾਈਟਾਂ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਗ੍ਰਾਫਿਕਸ ਡਿਜ਼ਾਈਨਿੰਗ (Graphic designing) ਵਿੱਚ ਨਿਪੁੰਨਤਾ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ। ਜਤਿੰਦਰ ਅੱਜ ਅਮਰੀਕਾ, ਕਨੇਡਾ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਹਰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲਈ ਵੈਬਸਾਈਟਾਂ ਬਣਾ ਚੁਕੀ ਹੈ। ਨਿੱਕੀ ਉਮਰੇ ਹੀ ਜਤਿੰਦਰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਕਮਾ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਜਾਵੇਗੀ। ਹਲਾਤਾਂ ਦਾ ਡੱਟ ਕੇ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਦੇ ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਅਤੇ ਸਫਲਤਾ ਇੱਕ ਨਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਦਮ ਜ਼ਰੂਰ ਚੁੰਮਦੀ ਹੈ।ਧੀਆਂ ਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰੋ, ਉਹ ਬਾਹਰਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਾਂਗ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵੀ ਚੰਗਾ ਕਮਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਵੀ ਪੂਰੀ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।
6 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਸਮੇਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਦੇ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ। ਹਰਿਵੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮੇਰੇ ਹੀ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ "ਨਵੋਦਿਆ ਸਕੂਲ" ਤੋਂ ਆਪਣੀ 12ਵੀਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ B.Com Honors ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਖਰਚੇ ਦਾ ਬੋਝ ਨਾ ਪਵੇ। ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੇ ਸਮੇਂ ਜਦ ਸਾਰੇ ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰੇ ਬੰਦ ਸਨ ਤਾਂ ਹਰਵਿੰਦਰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਘਰ, ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਿਆ।
ਆਨਲਾਈਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਸਾਡੇ ਦਫ਼ਤਰ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜਤਾਈ ਤੇ ਇੰਟਰਵਿਊ ਪਾਸ ਕਰ ਕੇ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੈ ਅਤੇ ਆਫ਼ਿਸ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ MBA ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਸੁਪਨਾ IAS-Officer ਬਣਨ ਦਾ ਹੈ।
ਕੰਮ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਆਨਲਾਈਨ ਕਲਾਸ ਦੀ ਪੂਰੀ ਛੋਟ ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਸਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਰੁਕਾਵਟ ਨਾ ਆਵੇ। ਅਜਿਹੇ ਬੱਚੇ ਜੋ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੜੇ ਹੋਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਉਹ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹਾਰਦੇ। ਹਰੇਕ ਬੱਚੇ ਦੀ ਸੋਚ ਅਜਿਹੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰੋ, ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਬਸ ਤੁਹਾਡੇ ਸੁਪਨੇ ਤੇ ਸੋਚ ਵੱਡੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਦ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਦਿਸ਼ਾ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਜਨਮ ਦਿਨ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਮੁਬਾਰਕ।
3 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਰੋਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ ਦਿੰਦੇ ਹੋ, ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਮਨਦੀਪ ਦਾ ਦਿਲ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਰੂਹ ਤੁਹਾਡੀ ਪਲ ਪਲ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਹੈ, ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੈ।
1 ਅਕਤੂਬਰ, 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ... ਸਤੰਬਰ ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਕੁੱਝ ਉਪਰਾਲੇ।
ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਕਰਨ ਦੇ ਉਪਰਾਲੇ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ, ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਚੰਗੇ ਤੇ ਨੇਕ ਫੈਂਸਲਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ। 1 ਅਗਸਤ 2020 ਤੋਂ ਠੋਸ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲਿਆ ਕਿ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਜ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ਤੇ ਹੀ ਕਰਾਂਗੀ।
ਕਿਸੇ ਦੇ ਬਾਹਰੀ ਯੋਗਦਾਨ ਦੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕੰਪਨੀ
ਦੇ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਦੁਆਰਾ ਹੀ CSR (Corporate Social Responsibility) ਦੇ ਅਧੀਨ ਮਦਦ ਕਰਾਂਗੇ ਅਤੇ ਮਿੱਥੇ ਹੋਏ ਕਾਰਜ ਪੂਰੇ ਕਰਾਂਗੇ। ਮੈਨੂੰ ਉਮੀਦ ਹੈ ਅਜਿਹੇ ਠੋਸ ਫੈਂਸਲੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਜਬੂਤ ਕਰਨਗੇ। ਉਹ ਅਜਿਹੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਗੀਆਂ, ਜਿਸ ਦੇ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਹੋ ਸਕੇ।
ਸਤੰਬਰ ਮਹੀਨੇ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ:
ਸਿਹਤ:
(1)ਸਾਡੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਹੀ ਅਨੇਕਾਂ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਉਣ ਤੋਂ ਅਸਮਰੱਥ ਹਨ। ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਦੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਬੇਟਾ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਸੜਕ ਹਾਦਸੇ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਘਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹੋਰਨਾਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣਾ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਸੀ। ਦਫ਼ਤਰ ਆਉਣ ਤੇ
ਨੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਜੋ ਇਲਾਜ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਰੁਕਾਵਟ ਨਾ ਆਵੇ।
ਰਾਸ਼ਨ:
(1) ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਘਰ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਕੋਈ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਰਾਮ ਮੇਰੇ ਨਾਲਦੇ ਪਿੰਡ ਮੁੱਛਲ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਦਾਦੀ ਦੋਵੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਰਾਮ ਦੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦਾਦੀ ਹੀ ਉਸਦਾ ਸਹਾਰਾ ਹੈ। ਕਮਾਈ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਲਈ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਰਾਮ ਦੇ ਘਰ ਰਾਸ਼ਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ।
(2) ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਤੋਂ ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਤੀ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਰਹੇ। ਘਰ ਵਿੱਚ 5 ਮੈਂਬਰ ਹਨ ਅਤੇ ਕਮਾਈ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ। ਸੁਖਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਖੁਦ ਹੀ ਦਿਹਾੜੀ ਕਰ ਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਪੇਟ ਭਰਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਤਬੀਅਤ ਠੀਕ ਨਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਹ ਦਿਹਾੜੀ ਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕੇ ਅਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਨ ਵੀ ਖਤਮ ਸੀ। ਦਫ਼ਤਰ ਆਉਣ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਰਾਸ਼ਨ
ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਗਨ:
(1) ਧੀਆਂ ਦੀ ਡੋਲੀ ਤੋਰਨਾ ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਬਾਪ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਅਹਿਮ, ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਭਰਿਆ ਕਾਰਜ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਦੀ ਝਪੇਟ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇਹ ਕਾਰਜ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ। ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲਦੇ ਪਿੰਡ ਮੁੱਛਲ ਤੋਂ ਕੁਝ ਜਾਣੂ ਆਏ। ਜੋ ਕਿ ਲੋੜਵੰਦ ਧੀਆਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। 2 ਬੇਟੀਆਂ ਲਈ ਸ਼ਗਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ।
(2) ਪਿੰਡ ਰਮਾਣਾ ਚੱਕ ਤੋਂ ਸੰਦੀਪ ਕੌਰ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨਾਲ ਦਫ਼ਤਰ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ ਆਏ। ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਸੰਦੀਪ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਵਿਆਹ ਲਈ ਲਹਿੰਗਾ ਤਾਂ ਦੂਰ ਸੂਟ ਲੈਣ ਤੋਂ ਵੀ ਅਸਮਰੱਥ ਹਨ। ਦੋਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਡੀ ਅਤੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਭੇਜ ਕੇ ਵਿਆਹ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਸੰਦ ਦਾ ਸੂਟ ਲੈ ਕੇ ਦਿੱਤਾ।
ਪੜ੍ਹਾਈ ਫ਼ੀਸ:
(1) ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਦੇਣਾ ਜਾਂ ਹੋਰ ਸਟੇਸ਼ਨਰੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦਾ ਮੱਕਸਦ ਪੜ੍ਹਾਈ ਹੀ ਹੈ। ਰਾਮ ਸਾਡੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਰਹੇ। ਇੱਕਲੀ ਦਾਦੀ ਹੀ ਉਸਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਕਮਾਈ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ। ਆਨਲਾਈਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਰਾਮ ਕੋਲ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਵੱਲੋਂ ਉਸਦੇ ਲਈ ਵੱਖਰੇ ਫੋਨ ਅਤੇ ਲੈਪਟਾਪ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਸਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਰੁਕਾਵਟ ਨਾ ਆਵੇ।
(2) ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸਾਡੇ ਦਫ਼ਤਰ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਇੱਕ ਮੈਡਮ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੋ ਬੱਚੇ ਹਨ। ਦੋਵੇ ਬੱਚੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹਨ ਅਤੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਵਧੀਆ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ 3 ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਫ਼ੀਸ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਰੁਕੀ ਹੋਈ ਸੀ,
ਦੁਆਰਾ ਦੋਵਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਫ਼ੀਸ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।
(3) ਹਰੇਕ ਮਾਂ-ਪਿਓ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸਕੂਲ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸ਼੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਸਹਿਜਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਜੋ ਕਿ ਕਾਨਵੈਂਟ ਸਕੂਲ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੀਸਰੀ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੀ 3 ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਫ਼ੀਸ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਜਾਣੂ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਉਹ ਸਾਡੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਏ ਅਤੇ
ਵੱਲੋਂ ਬੱਚੇ ਦੀ ਫ਼ੀਸ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।
ਬਿਲਡਿੰਗ:
(1) ਡਿੱਗੀ ਹੋਈ ਛੱਤ ਬਣਾਵੇ ਜਾਂ ਰਿਕਸ਼ਾ ਚਲਾ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਵੇ। ਪਿੰਡ ਵੱਲ੍ਹਾ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਇੱਕ ਬਜ਼ੁਰਗ ਜੋ ਕਿ ਰਿਕਸ਼ਾ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਨੂੰਹ ਹਨ। ਕਮਰੇ ਦੀ ਛੱਤ ਡਿੱਗਣ ਕਾਰਨ ਬਾਹਰ ਸੜਕ ਤੇ ਸੌਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਸਨ। ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਸੁਮੀਤ ਜੀ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਘਰ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਬੀੜਾ ਚੁੱਕਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੇ ਛੱਤ ਦੇਣ ਲਈ ਸੀਮੈਂਟ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ ਗਿਆ।
(2) ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਫ਼ਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕੇਸ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਕੌਸ਼ਲਿਆ ਨਾਮ ਦੀ ਵਿਧਵਾ ਔਰਤ ਆਪਣੀਆਂ ਤਿੰਨ ਬੇਟੀਆਂ ਤੇ ਇੱਕ ਬੇਟੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਕਮਾਈ ਦਾ ਕੋਈ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ ਤੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਘਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਿਲਕੁਲ ਖਸਤਾ ਹੈ।
ਵੱਲੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਘਰ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ।
ਬੂਟ ਵੰਡ ਕੈਂਪ:
(1) ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦਾ ਮਿਸ਼ਨ ਸਾਡਾ ਖਾਸ ਮਿਸ਼ਨ ਹੈ। ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਝੁੱਗੀਆਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਬਿਆਸ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੀਆਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਬੂਟ
ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤੇ ਗਏ। 50000 ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦੇ ਮਿਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਬੂਟਾਂ ਦੀ ਕੁੱਲ ਗਿਣਤੀ ਹੁਣ ਤੱਕ 18,387 ਹੋ ਗਈ ਹੈ।
ਅੰਤਿਮ ਅਰਦਾਸ:
(1) ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਲੜਕੇ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪਤਨੀ, ਬੇਟੀ, ਬੇਟਾ ਤੇ ਮਾਂ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਗਏ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੰਤਿਮ ਅਰਦਾਸ ਅਤੇ ਪਾਠ ਦੇ ਭੋਗ ਲਈ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਪਾਠ ਦੇ ਭੋਗ ਲਈ ਸਹਿਯੋਗ ਪਾ ਕੇ ਬਹੁਤ ਸਕੂਨ ਮਿਲਿਆ।
ਖੂਨਦਾਨ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ:
(1) ਹੈਲਪਿੰਗ ਹੈਂਡ ਵੈਲਫੇਅਰ ਸੁਸਾਇਟੀ ਜ਼ੀਰਾ, ਫ਼ਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਵੱਲੋਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਖੂਨਦਾਨ ਕੈਂਪ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨ ਵਜੋਂ ਨਿੱਘੇ ਸੱਦੇ ਤਹਿਤ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਕਾਰਜ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਵਿੱਤੀ ਯੋਗਦਾਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
ਕਲਾ:
(1) ਸਾਡੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਪੜ੍ਹਾਈ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕਲਾ ਅਤੇ ਹੁਨਰ ਨਿਖਾਰਨ ਦੀ ਵੀ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੇ ਸਾਧਨ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੁਨਰ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਅਸੀਂ ਮੁਫਤ ਥੀਏਟਰ ਕਲਾਸਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਅਦਾਕਾਰੀ ਸਿੱਖੀ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਇੱਕ ਪਿਆਰੀ ਲਘੂ ਫ਼ਿਲਮ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਨਵੀਂ ਫ਼ਿਲਮ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ
ਵਿੱਚ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ, ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ, ਉਪਾਸਨਾ ਅਤੇ ਵਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਫ੍ਰੀ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਵੱਖਰੇ ਕੰਪਿਊਟਰਸ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਸਾਡਾ ਮੱਕਸਦ ਪਿੰਡ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਜੋ ਕਿ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਸਾਥ ਦੇਣਾ ਹੈ। ਚਾਰੇ ਬੱਚੇ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਤੋਂ Web Development ਬਿਲਕੁਲ ਮੁਫ਼ਤ ਸਿੱਖ ਰਹੇ ਹਨ।
ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਸਕੂਲ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵੇਲੇ ਕਾਲ ਕਰ ਕੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸਬੰਧੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾ ਕੇ, ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ਤੇ ਹੀ ਸਹਿਯੋਗ ਦੇਣਾ ਸ਼ਾਇਦ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਕੂਨ ਭਰਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਪੋਸਟ ਰਾਹੀਂ, ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਟੀਮ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਗ੍ਰਾਹਕਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤਤ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ।
28 ਸਤੰਬਰ, 2020
ਜ਼ੀਰਾ, ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ।
ਖੂਨਦਾਨ ਮਹਾਦਾਨ, ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਕੀ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਦਾਨ ਕੀਤੇ ਖੂਨ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਚ ਜਾਵੇ। ਜਦ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੂਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਊਚ-ਨੀਚ, ਜਾਤ-ਪਾਤ, ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਖ਼ੂਨਦਾਨ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਨਾਤੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਸਮਝਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਖ਼ੂਨਦਾਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਬਲਕਿ ਇਹ ਸਾਡੀ ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਲਈ ਵੀ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹੈ।
ਕੱਲ੍ਹ 27 ਸਤੰਬਰ, ਹੈਲਪਿੰਗ ਹੈਂਡ ਵੈਲਫ਼ੇਅਰ ਸੁਸਾਇਟੀ ਵੱਲੋਂ ਜ਼ੀਰਾ ਵਿਖੇ ਖੂਨਦਾਨ ਕੈਂਪ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ। ਅਨੇਕਾਂ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਖੂਨਦਾਨ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਨੇਕ ਕਾਰਜ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਇਆ। ਹੈਲਪਿੰਗ ਹੈਂਡ ਵੈਲਫ਼ੇਅਰ ਸੁਸਾਇਟੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਟੀਮ ਸ਼ਲਾਘਾ ਦੀ ਪਾਤਰ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਇੱਕ ਜੁੱਟ ਹੋ ਕੇ ਅੱਗੇ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਦ ਕਦੇ ਵੀ ਕੀਮਤੀ ਜੀਵਨ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਨਸਾਨ ਹੋਣ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਕੈਂਪ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ। ਸ਼ੁਕਰੀਆ।
27 ਸਤੰਬਰ, 2020
"ਸੁਲੇਖਾ"
ਇੱਕ ਵਾਰ ਪਿੰਡ ਗੱਟੀ ਰਾਏਪੁਰ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਜਲੰਧਰ ਵਿੱਚ ਕੈਂਪ ਦੌਰਾਨ, ਸੁਲੇਖਾ ਜੀ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਈ। ਹੜ੍ਹ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਆਈ ਗੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਦ ਉਹ ਸਾਫ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ ਫਿਸਲਣ ਨਾਲ ਸੱਜਾ ਗੁੱਟ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਮੇਰੇ ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਤੱਕ 5000 ਰੁਪਏ ਦੇ ਕਰੀਬ ਖਰਚਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ, ਮੇਰੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਵੱਧ ਗਈ ਕਿ 5000 ਦਾ ਇੰਤਜਾਮ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਹਨਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕੇ 5000 ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਉਸਨੇ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਘਰੋਂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਖਰਚਾ ਜਾਰੀ ਹੈ। 1700 ਰੁਪਏ ਮਹੀਨਾ ਕਮਾ ਰਹੀ ਸੁਲੇਖਾ ਲਈ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਹੀ 5000 ਰੁਪਏ ਦਾ ਖਰਚ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਇਦ ਟੁੱਟੀ ਬਾਂਹ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੁੱਖਦਾਇਕ ਹੈ।ਸੁਲੇਖਾ ਜੀ ਸੱਟ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ, ਇੱਕ ਬਾਂਹ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ, ਘਰ ਦਾ ਵੀ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਦਾ ਵੀ। ਉਸ ਦਿਨ ਬੂਟ ਦੇਣ ਦੌਰਾਨ ਜਦ ਮੈਂ ਸੁਲੇਖਾ ਜੀ ਨੂੰ ਗਲਵੱਕੜੀ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਨਾਲ ਸਿਰ ਜੋੜ ਲਿਆ ਜੋ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੂਹ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਅਹਿਸਾਸ ਸੀ। ਆਉਂਦੀ ਵਾਰ ਸੁਲੇਖਾ ਜੀ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਰੁਪਏ ਦੇ ਕੇ ਅਜੇ ਵੀ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣ ਠੀਕ ਹੋਣਗੇ। ਬਹਾਨੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਕਈ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਦਿੰਦੇ।
26 ਸਤੰਬਰ, 2020
ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਚੱਲਿਆ ਆ ਰਿਹਾ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਸਿਖਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣਾ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਭਰ ਵਿਚ ਕਿਸਾਨੀ ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕਜੁਟਤਾ ਸਾਡੇ ਲਈ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਸ ਤੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਜਲਦ ਤੋਂ ਜਲਦ ਕਿਸਾਨ ਵਿਰੋਧੀ ਬਿੱਲ ਰੱਦ ਹੋਣ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਹੌਂਸਲਾ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਜ ਹਰ ਮਜ਼ਦੂਰ, ਆੜ੍ਹਤੀ, ਛੋਟੇ ਦੁਕਾਨਦਾਰ, ਟਰਾਂਸਪੋਟਰ, ਅਨੇਕਾਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਤੱਕ ਹਰ ਕੋਈ ਭਾਵੁਕਤਾ ਨਾਲ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ।
25 ਸਤੰਬਰ, 2020
ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਸੇਵਾ ਸੰਭਾਲ ਕਰਾਂਗੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਕਈ ਗੁਣਾ ਮੋੜੇਗੀ।
ਲੁਧਿਆਣਾ ਤੋਂ ਅੰਮਿਤ ਅਰੋੜਾ ਜੀ ਨੂੰ ਪਿੱਛਲੇ 4 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ। ਉਹ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਹਿਮ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ। Tree Lovers Ludhiana, (PWD, B&R) ਦੁਆਰਾ ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ 5 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਨਾਅਰਾ ਹੈ "ਇੱਕ ਬੂਟਾ ਹਰ ਰੋਜ਼"। ਮੁਹਿੰਮ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੌਕੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਜਗ੍ਹਾ ਪੈਸੇ ਖਰਚ ਕਰਨ ਦੀ ਥਾਂ ਬੂਟੇ ਲਾਉਣ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਮੁਹਿੰਮ ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਸ਼ਲਾਘਾਯੋਗ ਕਾਰਜ ਹੈ।
ਅੰਮਿਤ ਅਰੋੜਾ ਜੀ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਮੈਨੂੰ 2 ਵਾਰ ਫੱਲਦਾਰ ਬੂਟੇ ਦਿੱਤੇ ਸਨ, ਅੰਬ ਅਤੇ ਅਮਰੂਦ। ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੋਨਾਂ ਬੂਟਿਆਂ ਤੇ ਲੱਗੇ ਫਲਾਂ ਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਭੇਜੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਸਨੂੰ ਦੇਖ ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ। ਕੱਲ੍ਹ ਅੰਮਿਤ ਅਰੋੜਾ ਜੀ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਸਮੇਤ ਦਫ਼ਤਰ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ ਆਏ, ਮੈਨੂੰ ਬੂਟਿਆਂ ਦੀ ਚੰਗੀ ਸੇਵਾ ਸੰਭਾਲ ਕਰਨ ਤੇ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 11 ਫੱਲਦਾਰ ਬੂਟਿਆਂ ਦਾ ਤੋਹਫ਼ਾ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਸ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਉਪਰਾਲੇ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਜੇਕਰ ਕੁਦਰਤ ਬਚਾਵਾਂਗੇ ਤਾਂ ਹੀ ਅਸੀਂ ਬਚ ਪਾਵਾਂਗੇ।
22 ਸਤੰਬਰ, 2020
ਕੁੜੀਏ ਕਿਸਮਤ ਥੁੜੀਏ ਤੈਨੂੰ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ ਦਿਆਂ, ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਮੈਂ ਤੈਥੋਂ ਵਾਰ ਦਿਆਂ “ - ਤੁਹਾਡੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਵਿੱਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸਾਥੀ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਤੁਹਾਡਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੌਸਲਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਕਰਨਾ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਰੂਹ ਤੋਂ ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਜਨਮ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦਾ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀ।
19 ਸਤੰਬਰ, 2020
ਭਿੱਖੀਵਿੰਡ - ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਤਰਨ ਤਾਰਨ
“ਸਾਦਗੀ ਅਤੇ ਸੋਚ ਨੂੰ ਸਲਾਮ”
ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ "ਕਲਗੀਧਰ ਅਕੈਡਮੀ ਪਬਲਿਕ ਸਕੂਲ" ਭਿੱਖੀਵਿੰਡ ਦੇ MD ਬੁੱਢਾ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਫਤਰ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ ਆਏ। ਬਹੁਤ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਅਤੇ ਸਾਦਗੀ ਭਰਭੂਰ ਮਿਸਾਲ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ 2013, ਇੱਕ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ Play pen ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਕੇ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਸਕੂਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ। ਅੱਜ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਤਕਰੀਬਨ 1600 ਬੱਚੇ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਕੂਲ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਬਿਹਤਰੀਨ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਦੇਖੇ ਹੋਏ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਾਕੀਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਹੈ। ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਬੰਧੀ ਵਾਰਤਾਲਾਪ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਮਿਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ।
19 ਸਤੰਬਰ, 2020
ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਇਹ ਵੀ.. ਅਕਸਰ ਲੋਕ ਪੁੱਛਦੇ ਨੇ ਸਫਰ ਕਿੱਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਤੇ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੱਸਿਆ ਹੈ 2004 ਵਿੱਚ ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਮਰਨ ਕੰਡੇ ਪਈ ਔਰਤ ਨੂੰ ਪਿੰਗਲਵਾੜੇ ਦਾਖ਼ਲ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ, ਜਿੱਥੋਂ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਮੇਰਾ ਵੀ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਤ ਹੋਇਆ। ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਜੀ ਨੂੰ 2018 ਵਿੱਚ ਬਾਬਾ ਬਕਾਲਾ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀ ਤੇ ਯਾਦ ਕਰਵਾਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਉਹੀ ਕੁੜੀ ਹਾਂ ਜਿਸਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਟਾਲ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਸੜਕ ਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕੱਪੜਿਆਂ ਰੁੱਲਦੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਗੱਲ ਲਾ ਲਿਆ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਬਹੁਤ ਹੋਈ ਜਦ ਪਹਿਚਾਣ ਲਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਸਮਾਰੋਹ ਦੌਰਾਨ ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਗਰਮ ਸ਼ਾਲ, ਸਨਮਾਨ ਵਜੋਂ ਭੇਂਟ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗਾ ਲੱਗਾ। ਸ਼ਾਲ ਮਿਲਦਿਆਂ ਹੀ ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹੋਏ ਇਕੱਠ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੋ ਸਭ ਤੋਂ ਲੋੜਵੰਦ ਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਔਰਤ ਇਸ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਸ਼ਾਲ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਓਸੇ ਵਕਤ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਔਰਤ ਨੂੰ ਉਹ ਸ਼ਾਲ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀ ਬਿਆਨ ਕਰੀਏ ਜਿੱਥੇ ਕਦਮ ਕਦਮ ਤੇ ਚੰਗਿਆਈ ਹੈ...
17 ਸਤੰਬਰ, 2020
ਸੱਚ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹੋਣਗੇ ਪਿਆਰ... ਦੁਆਵਾਂ ਵੀ ਦੇਂਦੇ ਹੋਣਗੇ ਕਈ ਹਜ਼ਾਰ... ਇਸੇ ਲਈ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਦੀਆਂ ਵਜ੍ਹਾ ਨੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ...
14 ਸਤੰਬਰ, 2020
ਮਰ ਮਰ ਕੇ ਵੀ, ਉੱਠ ਦੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ। ਪੱਥਰਾਂ ਵਿੱਚ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ, ਖਿੜ੍ਹ ਦੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ। ਝੜ ਬੈਠਣਗੇ ਚਿੱਕੜ ਸੰਗਮਰਮਰ ਤੋਂ.. ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਲਈ ਜਦ ਤੱਕ ਦੁਆਵਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ - ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
12 ਸਤੰਬਰ, 2020
ਖੁਦ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ਨਸੀਬ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ। ਪਿਆਰ, ਸਤਿਕਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਅੰਤ ਨਹੀਂ। ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਹਫੇ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਵੱਧ ਚੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਦਾ ਪ੍ਰੇਰਦੇ ਹਨ।
ਅੱਜ ਹੁਨਰ ਮਾਨ ਨੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਦਫ਼ਤਰ ਆ ਕੇ ਬੇਹੱਦ ਖੂਬਸੂਰਤ, ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਹੂਬਹੂ ਮਾਡਲ ਤੋਹਫੇ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤਾ। ਇਕੱਲੀ-ਇਕੱਲੀ ਚੀਜ਼ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬਾਰੀਕੀ ਨਾਲ ਹੱਥੀਂ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਾਂਗੀ ਹੁਨਰ ਕਲਾ ਦਾ ਸਾਗਰ ਹੈ।
ਅੱਜ ਜੋ ਵੀ ਹਾਂ ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਸਦਕਾ ਹਾਂ। ਹੁਨਰ ਦਾ ਇਹ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਭਿਜਿਆ ਤੋਹਫ਼ਾ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
10 ਸਤੰਬਰ, 2020
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੈ ਅਤੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ। ਜੋ ਲੋਕ ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਕੇ ਦਿਨ ਰਾਤ ਕਿਰਤ ਨੂੰ ਅਪਣਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਕਾਮਯਾਬੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਦਮ ਚੁੰਮਦੀ ਹੈ। ਹੌਂਸਲਾ ਹਾਰ ਜਾਣਾ, ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਹੋ ਜਾਣਾ, ਹਿੰਮਤ ਛੱਡ ਦੇਣੀ ਰੱਬ ਵੱਲੋਂ ਮਿਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਤੌਹੀਨ ਹੈ। ਬੈਠ ਕੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਕੋਸਣ ਦੀ ਥਾਂ, ਕਿਸਮਤ ਦੇ ਸਿਰ ਦੋਸ਼ ਮੜ੍ਹਨ ਦੀ ਥਾਂ ਕਿਰਤ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜ ਕੇ ਨਿਰੰਤਰ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਰਹੋ। ਇੱਕ ਨਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਕਾਮਯਾਬੀ ਦਾ ਸੂਰਜ ਤੁਹਾਡੇ ਵੇਹੜੇ ਜ਼ਰੂਰ ਉੱਗੇਗਾ। ਕਿਰਤ ਨਹੀਂ ਆਲਸ ਛੱਡੋ, ਮਿਹਨਤ ਨਹੀਂ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਛੱਡੋ
31 ਅਗਸਤ, 2020
ਧੰਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਉਹ ਮਾਵਾਂ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਕੁਰਬਾਨ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਨੇ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਕੱਲ੍ਹ 30 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਗੋਲੀਬਾਰੀ 'ਚ ਪੰਜਾਬ ਸੂਬੇ ਦੇ ਗੋਇੰਦਵਾਲ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਨਿਵਾਸੀ ਨਾਇਬ ਸੂਬੇਦਾਰ ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਵੀ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਏ। ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਤੇ ਗਰਵ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਹੀਦ ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੀ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਸਮਰਪਿਤ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਇਸ ਬਲੀਦਾਨ ਲਈ ਸਦਾ ਰਿਣੀ ਰਹਾਂਗੇ। ਮੈਂ ਸ਼ਹੀਦ ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਤਹਿ ਦਿਲੋਂ ਭਾਵਪੂਰਣ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੂਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਸੁਖ ਸ਼ਾਂਤੀ, ਹਿੰਮਤ ਤੇ ਹੋਂਸਲੇ ਲਈ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਅੱਗੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
16 ਅਗਸਤ, 2020
ਕਈ ਵਾਰ ਹੈਰਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਵੀ, ਕੁੜੀ ਪੜ੍ਹ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਝੂਠ ਮੁੰਡਾ ਪੜ੍ਹ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸੱਚ। ਕੁੜੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰੇ ਤਾਂ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ, ਮੁੰਡਾ ਕਰੇ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ। ਕੁੜੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਮਾਜ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਉਹ ਵੀ ਪਚਾਉਣਾ ਔਖਾ। ਕਰੇ ਤੇ ਕੀ ਕਰੇ? ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਜਿਹੇ ਬੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਵਿੱਚੋਂ ਪਲਦੇ ਹਨ। ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਜਿਗਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ, ਆਪਣੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵੰਡ ਲੈਣ। ਆਪਣੀ ਲਿਆਕਤ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਬੱਚੇ ਕੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ? ਗੂਗਲ ਦਾ CEO ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਹੈ ਬਿਲਕੁਲ ਆਮ ਘਰੋਂ, ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸਦਕਾ ਇੱਕ ਐਸੇ ਮੁਕਾਮ ਤੇ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਕਿ ਉਸਦਾ ਪਿਛੋਕੜ ਕੀ ਹੈ? ਅੱਜ ਉਹ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਤੇ ਕੋਈ ਬਾਹਲੀ ਉਮਰ ਨਹੀਂ। ਮਿਹਨਤ ਦੀ , ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਇੱਜ਼ਤ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਜਾਣੇ ਟਿੱਪਣੀਆਂ। ਮੇਰਾ ਸਫਰ ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਸੰਘਰਸ਼ਮਈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੇ ਸਫਰ ਵਿੱਚ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦੇ ਸਿਖਰ ਤੇ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ। ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਪਰਿਵਾਰ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਦੇ ਬਿਹਤਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਾਂ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਭ ਮੁਮਕਿਨ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਸੁਣਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨੀ ਹੁੰਦੀ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਸਾਡੇ ਦਫ਼ਤਰ ਦਾ ਸਾਕਾਰਾਤਮਕ ਮਾਹੌਲ ਕੋਈ ਦੇਖ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਖ਼ੁਦ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਬਿਲਕੁਲ ਪਰਿਵਾਰ ਜਿਹਾ, ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਜਦ ਮਰਜ਼ੀ ਸਵਾਗਤ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਮੈਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ, ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਹਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਇਸ ਹੌਸਲੇ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਟੁੱਟਣ ਨਹੀਂ ਦੇਵਾਂਗੀ। ਮੇਰੀ ਜ਼ਿਦਗੀ ਬਹੁਤ ਸਰਲ ਹੈ ਅਤੇ ਸੁਭਾਅ ਮਿਹਨਤੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਇਮਤਿਹਾਨ ਤੋਂ ਡਰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਇਹ ਵੀ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੱਚ ਨੂੰ ਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬੁਰੀ ਸੱਟ ਮਾਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕਦੇ ਵੀ ਹਰਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਸਭ ਲਈ ਅਰਦਾਸ, ਸਭ ਲਈ।
8 ਅਗਸਤ, 2020
ਕਈ ਵਾਰ ਦੁੱਖ ਤੇ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਪਰ ਠੀਕ ਹੈ। ਕਿਰਤ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਕਮਾਈ ਕਰ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਕਿਰਤ ਕਰਨਾ, ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨਾ, ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹਿਣਾ ਤੇ ਖੁਦ ਵੀ ਦਸਵੰਧ ਕੱਢਣਾ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ। ਔਰਤ ਦੀ ਚੁੱਪ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਨਹੀਂ, ਉਸਦੇ ਸੰਸਕਾਰ ਹਨ 😊 ਹੱਦ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੰਦਾ ਬੋਲਣ ਨਾਲ, MBA ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆਈਆਂ, ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਖੁੱਦ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ, ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਸਫਲ ਧੀਆਂ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਮੇਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਸਿਖਰ ਤੇ ਹੈ ਅਤੇ ਵਕਤ ਬੜਾ ਬਲਵਾਨ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਸਭ ਦੇ ਸਾਥ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ।
7 ਅਗਸਤ, 2020
ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਸਦਕਾ ਕਿਤੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਹਿਮਾਚਲ ਤੋਂ ਪਵਨ ਕੁਮਾਰ ਮੇਰੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ, ਜੋ ਪਿੱਛਲੇ 6 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਪਵਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੁਨਰ ਬਹੁਤ ਤਰਾਸ਼ ਲਿਆ ਹੈ। ਨਰਮ ਸੁਭਾਅ, ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਇੱਜ਼ਤ ਨਾਲ ਬੁਲਾਉਣਾ, ਸਭ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨਾ, ਉਸਦੀ ਹਲੀਮੀ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਓਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਰਕਰਾਰ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਅਣਥੱਕ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਹੀ ਅੱਜ ਉਹ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਾਡੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੇ ਪਵਨ ਤੋਂ ਕੰਮ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਵਧੀਆ ਕਮਾਉਣ ਯੋਗ ਬਣੇ। ecommerce, Sales, Graphics, Marketing ਵਿੱਚ ਪਵਨ ਮਾਹਿਰ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਨੂੰ ਦਿਨ ਪ੍ਰਤੀ ਦਿਨ ਹੋਰ ਨਿਖਾਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਦੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦਾ। ਪਵਨ ਵਰਗੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਹੀ ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਾਖੂਬੀ ਕਰ ਪਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਐਸੇ ਮੇਹਨਤੀ ਸਾਥੀਆਂ ਦਾ ਮੈਂ ਸਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
6 ਅਗਸਤ, 2020
ਕੈਸੀ ਦੁਨੀਆਂ ਸਿਰਜ ਰਹੇ ਹਾਂ,
ਰੱਬ ਨਾ ਦਿਸੇ ਜਿੱਥੇ ਹੁਣ ਇਨਸਾਨ ਵਿੱਚ।
ਧੀ ਮਾਂ ਭੈਣ ਲਈ ਇੱਜ਼ਤ ਮੁੱਕ ਗਈ,
ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਲੱਗੇ,
ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਹੋ ਗਿਆ ਬਈਮਾਨ ਵਿੱਚ।
ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਚੋਰ ਹੋ ਗਏ,
ਤੇ ਚੋਰਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਸਨਮਾਨ ਵਿੱਚ।
ਰੱਬਾ ਨਾਸਤਕ ਦੁਨੀਆਂ ਐਸੀ ਹੋਈ,
ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਆ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ।
ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਲੈ ਹਰ ਵਲੂੰਦਰੇ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ,
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਿਰ ਝੁੱਕਦਾ ਸਦਾ ਤੇਰੀ ਸ਼ਾਨ ਵਿੱਚ।
5 ਅਗਸਤ, 2020
ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਹਰ ਇੱਕ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਨਾਸ੍ਰੋਤ ਹੈ ਤੇ ਖਾਸ ਕਰ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਲਈ। ਸਾਡੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਖਾਸ ਗੱਲ ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ ਦੀਆਂ ਮੁਫ਼ਤ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਹਾਰਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇੱਕ ਲਾਵਾਰਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਸੜਕ ਤੋਂ ਚੁੱਕ, 2003 ਵਿੱਚ ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ ਦਾਖ਼ਲ ਕਰਵਾਉਣ ਗਈ, ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਜੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਦਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸੜਕ ਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਤਨ ਢੱਕੇ ਮਰ ਰਹੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਦਾਖ਼ਲ ਕਰਵਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪਿੰਗਲਵਾੜੇ ਵਿੱਚ ਸੋਹਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਤੀਤ ਕਰਦੇ ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ ਸੀ।
ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਭਗਤ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਬਰਸੀ ਮੌਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਉਹਨਾਂ ਮਾਨਵਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲਈ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਬੇਮਿਸਾਲ ਸੇਵਾ ਦੀ ਮੂਰਤ ਭਗਤ ਪੂਰਨ ਸਿੰਘ ਜੀ ਲਵਾਰਿਸ, ਅਪਾਹਜਾਂ ਅਤੇ ਬੇਸਹਾਰਾ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣੇ। ਅੱਜ ਵੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਰਸਾਏ ਮਾਰਗ ਤੇ ਚੱਲ ਲਵਾਰਿਸ, ਅਪਾਹਜਾਂ ਅਤੇ ਬੇਸਹਾਰਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਮਹਾਨ ਵਿਦਵਾਨ, ਲੇਖਕ, ਵਾਤਾਵਰਣ-ਪ੍ਰੇਮੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵਕ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾ ਭੁੱਲਣ ਯੋਗ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਿਸ਼ਕਾਮ ਸੇਵਾ ਅੱਗੇ ਅੱਜ ਵੀ ਸਿਰ ਝੁੱਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਝੁੱਕਦਾ ਰਹੇਗਾ।
5 ਅਗਸਤ, 2020
ਲਹਿਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਘਰ!
ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਧੀ ਦਾ ਦਿਲੋਂ ਸਵਾਗਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਲਹਿਜ਼ਾ ਵੀ ਜਨਮ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਉਫ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ, ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਚੀਰਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪਾਲਿਆ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਛੋਟਾ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਦੀਦੀ ਦੀਦੀ ਕਹਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਥੱਕਦਾ। ਮੇਰੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਨੇ ਸਦਾ ਰਾਣੀਆਂ ਵਾਂਗ ਰੱਖਿਆ ਹੈ, ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਦੁਖਾਇਆ ਕਦੇ। ਐਸੇ ਸਾਥ ਲਈ ਮੈਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ। “ਔਰਤ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ” ਉਸਦੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਤਾਕਤ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਇਜ਼ਤ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮੈਂ ਸਦਾ ਰਿਣੀ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਵੀ “ਲਹਿਜ਼ੇ ਭਰੇ ਘਰਾਂ” ਵਿੱਚੋਂ ਹੋ, ਜਿੱਥੇ ਮਾਂ,ਭੈਣ, ਧੀ, ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਸਭ ਦੀ ਭਰਭੂਰ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਭ ਪਰਿਵਾਰ ਹਾਂ, ਨਿਮਰਤਾ ਅਤੇ ਸਾਫਦਿਲੀ ਨਾਲ ਸਿੰਝਿਆ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹਾਂ।
4 ਅਗਸਤ, 2020
2016 ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਬਹਿਤਰੀਨ ਸਾਲ ਸੀ। ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਨੂੰ ASSOCHAM India ਤੋਂ ਅਵਾਰਡ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਅਵਾਰਡ ਨੇ ਐਸਾ ਮੇਰਾ ਹੌਂਸਲਾ ਵਧਾਇਆ ਕਿ ਫੇਰ ਕਦੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਹੈ। ਕਦੇ ਮਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਯੁਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਿ ਵਕਤ ਖਰਾਬ ਕਰੀਏ, ਬਹੁਤ ਸ਼ੌਕ ਸੀ ਹਰ ਵਾਰ ਹੀ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆਉਣ ਦਾ। ਅੱਜ ਜਦ ਬੇਟੀਆਂ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਅਵੱਲ ਆਉਦੀਆਂ, ਕਿਰਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਖੁਦ ਦਾ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਫੇਰ ਵੀ ਲੋਕ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਦਰਦ ਤੋਂ ਹਾਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ...
4 ਅਗਸਤ, 2020
1. ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਹਾਲਾਤ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਿਰਪੱਖ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਅਤੇ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਯੋਧੇ ਹਰ ਹਾਲਾਤ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਜਿਊਣ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
2. ਯੋਧੇ ਕਦੇ ਵੀ ਜਿੱਤਣ ਜਾਂ ਹਾਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਉਹ ਕੇਵਲ ਅੱਜ ਤੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਦੇ।
3. ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਅੰਤਿਮ ਅੰਕਾਂ ਨਾਲ ਕਾਮਯਾਬੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਾਪਦੇ। ਕਿੰਨੇ ਯਤਨ ਦੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਕਿੰਨੀ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਤੇ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਕਾਰਜ ਨਿਭਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਹ ਯੋਧਿਆਂ ਦਾ ਕਾਮਯਾਬੀ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਦਾ ਅਧਾਰ ਹੈ।
4. ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਸ਼ਿਕਵਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਕੌੜੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਦਰਦਭਰੇ ਅਤੀਤ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਹੋਈਆਂ ਪੱਖਪਾਤੀ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਯੋਧੇ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਜਿਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾਕਾਰਾਤਮਿਕਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣਿਆਂ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਨੂੰ ਖੋਹਣ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੇ। ਉਹ ਹਰ ਵਾਰ ਮੁੜ ਧਿਆਨ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਜਿਊਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
5. ਯੋਧੇ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਣ ਲਈ ਸਮਾਂ ਕੱਢਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਣ ਲਈ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੈ। ਉਹ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਆਪਣੀਆਂ ਬਰਕਤਾਂ, ਅਸੀਸਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਡਰ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਆਤਮ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ ਪੱਕਾ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਯੋਧੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
6. ਯੋਧੇ ਕਦੇ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ, ਨਾ ਹਾਰ ਕੇ ਬੈਠਦੇ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸੋਗ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਫੇਰ ਉੱਠਣ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬਿਹਤਰ ਤਰੀਕਾ ਲੱਭਦੇ ਹਨ।
7. ਉਹ ਜੋ ਵੀ ਕਾਰਜ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਰੇਕ ਦਿਨ ਉਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਪਰਾਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।
8. ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਕੋਈ ਗ਼ਲਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਯੋਧੇ ਤੁਰੰਤ ਉਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਨਕਲੀ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਪ੍ਰਹੇਜ਼ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
9. ਯੋਧੇ ਸੱਚੇ ਆਗੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਵੱਡੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ ਭਾਂਵੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਣਜਾਣ ਰਾਹ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਵੇ।
10. ਹਾਰ ਮੰਨ ਲੈਣਾ ਹੀ ਇੱਕ ਸੱਚੀ ਅਸਫਲਤਾ ਹੈ। ਯੋਧਿਆਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ, ਹਰੇਕ ਝੱਟਕਾ, ਹਰੇਕ ਅਸਫਲਤਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅਸਲ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਵੱਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਟੀਚਿਆਂ ਅਤੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਤਿਆਗਦੇ ਨਹੀਂ। ਜਦ ਤੱਕ ਉਹਨਾਂ ਸਵਾਸ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ।
11. ਬਹੁਤ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਟੀਚਾ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਹੈ।
12. ਉਹ ਨਾਕਾਰਾਤਮਕ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾ ਨੂੰ ਵੀ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਬਾਰ ਬਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਯਾਦ ਕਰਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਸੱਚ ਹੋਣਗੇ।
13. ਯੋਧਿਆਂ ਨੇ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਾਨਸਿਕ ਤਾਕਤ ਚੁਣੀ ਹੈ, ਇਹ ਸੋਚ ਡਿੱਗ ਡਿੱਗ ਉੱਠਣ ਦੀ ਆਦਤ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
14. ਕਠਿਨ ਸਮਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਯੋਧੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਹਨ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਸੁਪਨਾ ਜ਼ਹਿਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
15. ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕੱਢਦੇ ਸਗੋਂ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।
1 ਅਗਸਤ, 2020
ਆਪਣੇ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸੇਵਾ ਦੇ ਕਾਰਜ ਹੁਣ ਤੋਂ ਅਸੀਂ 100 percent ਖੁਦ ਫੰਡ ਕਰਾਂਗੇ। ਕੋਈ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਜਾਂ ਪੈਸੇ ਕਦੀ ਵੀ ਕਿਸੇ ਪਰਿਵਾਰ ਜਾਂ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣ ਮਿੱਤਰ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਲਏ ਜਾਣਗੇ। 1 ਅਗਸਤ,2020 ਤੋਂ ਸਾਰੇ ਸੇਵਾ ਕਾਰਜ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੇ ਮੁਨਾਫੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਹੋਣਗੇ ਅਤੇ ਸਭ ਮਿਸ਼ਨ ਉਂਝ ਹੀ ਬਰਕਰਾਰ ਰਹਿਣਗੇ ਜਿਵੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਚੱਲਦੇ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿ ਮੈਂ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਾਂ ਅਤੇ ਖੁਦ ਦੇ ਦਸਵੰਧ ਨਾਲ ਜ਼ਰੂਰਤਮੰਦਾਂ ਦੀ ਜਿੰਨੀ ਹੋ ਸਕੇ ਮਦਦ ਕਰਾਂ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੇ ਸਾਥ, ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਸੰਸਥਾ ਸੰਬੰਧੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਨਵੇਂ ਕੰਮ ਜਾਂ ਮਦਦ ਲਈ ਨਾ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਕੋਈ ਪੁਰਾਣੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਈ email us at ngo@smiles.care or check www.smiles.care ਮੈਂ ਸਦਾ ਇਮਾਨਦਾਰ ਸੀ ਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹਾਂਗੀ, ਇੰਨਾ ਬਲ ਰੱਬ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਦਾ ਬਕਸ਼ਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਸਹਾਰੇ ਲਵਾਂ ਨਾ ਬਲਕਿ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਹਾਰਾ ਬਣਾਂ। ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਲਿਖਣਾ ਚਾਹਵਾਂਗੀ ਕਿ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਪਾਲੀਆਂ ਲਾਡਲੀਆਂ ਧੀਆਂ ਹਾਂ ਅਸੀਂ, ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਦਬ ਤੇ ਪਿਆਰ ਹੈ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ..
1 ਅਗਸਤ, 2020
ਅਮਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਅੱਜ ਦੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਲਈ ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਹਨ। ਅਮਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ "ਖਾਲਸਾ ਏਡ" ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੇ ਕਾਰਜਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਕਿਤੇ ਵੀ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਆਫ਼ਤਾਂ ਸਮੇਂ ਖਾਲਸਾ ਏਡ ਆਪਣੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਅਮਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਕਾਰਨ ਮੁਮਕਿਨ ਹੈ। ਸੇਵਾ ਅਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਬਦਲਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਜਿਹੀ ਸੋਚ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਅਮਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਅਸੀਂ ਤਹਿ ਦਿਲੋਂ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ।ਖ਼ਾਲਸਾ ਏਡ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਕੀਤੇ ਬੂਟ ਵੰਡ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਅਮਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਖੁਦ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਗਏ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਪਵਾਏ। ਅਮਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਮੈਂ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਕੇਰਲਾ ਵਿੱਚ ਹੜ੍ਹ ਦੌਰਾਨ ਮੈਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ਤੇ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕੀਤਾ। ਜਨਮ ਦਿਨ ਮੌਕੇ ਅਮਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਅਤੇ ਦੁਆਵਾਂ। ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਰਹੋ ਅਤੇ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਬੂਟੇ ਨੂੰ ਸੇਵਾ ਦਾ ਪਾਣੀ ਦਿੰਦੇ ਰਹੋ।
29 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਸੀ। ਪਿੱਛਲੇ 7 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਹੀ ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਹਰੇਕ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਖੁਦ ਦੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਅਤੇ ਨਾਲਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਨੌਜਵਾਨ ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਖਿਆਲ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। IIT, IIM, NIT ਉੱਚ ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰੇ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਮੱਧਮ ਵਰਗ ਦੇ ਸਕੂਲਾਂ ਕਾਲਜਾਂ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹੇ ਨੌਜਵਾਨ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਿਖਲਾਈ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਪਹਿਚਾਨਣਾ ਔਖਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ Employee, IIM, IIT ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਿਆ ਹੈ ਜਾਂ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ 2013 ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ। ਮੇਰੀ ਮੁੱਖ ਕੰਪਨੀ SimbaQuartz ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ IT ਦੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ Web Development, Mobile App Development, SaaS Product Development, ERP Solution, Graphic Designing, Video Editing, Content Writing, Digital Marketing and SEO। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੇਰੇ ਹੋਰ ਕਾਰੋਬਾਰ Simbacart, SimbaCourse, MTrophies ਚੱਲਦੇ ਹਨ।
ਜੋਬਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਮੇਰੇ ਹੀ ਪਿੰਡ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਪਿੱਛਲੇ ਸਾਢੇ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜੋਬਨ ਇਮਾਨਦਾਰ, ਸਮਝਦਾਰ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਪ੍ਰਤੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜਨੂੰਨ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਜੋਬਨ ਨੇ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਅੱਜ ਉਹ Full Stack Developer ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ Front-End Development & Back-End Development ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੀ Coding, Web development Skills ਕਾਰਨ ਉਹ ਵਿਦੇਸ਼ੀ Clients ਦਾ ਚਹੇਤਾ ਹੈ। ਚਹੇਤਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ, ਕੁਝ Client ਉਸਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਬੁਲਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜੋਬਨ Java, Advance Java, Rest API, Java Script, HTML, Ofbiz, DevOps, AWS, Server Scripting ਵਿੱਚ ਮਾਹਿਰ ਹੈ। ਅਮਰੀਕਾ ਜੋ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਦੇਸ਼ ਹੈ, ਜੋਬਨ ਉਸ ਦੀ ਆਰਮੀ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। 6-7 ਹਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਅੱਜ 6 ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਤਨਖਾਹ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵੀ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਸਾਨੂੰ ਉਸਤੇ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। 18-18, 20-20 ਘੰਟੇ ਕੰਮ ਕਰ ਕੇ ਉਸਨੇ ਇਹ ਸਾਬਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਅਮਰੀਕਾ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੋਬਨ ਸਾਡੀ ਕੰਪਨੀ ਦਾ ਹੋਣਹਾਰ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਇਨਸਾਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਵੀ ਯਕੀਨ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ, ਜੋਬਨ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਕਾਬਲੀਅਤ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਜੋਬਨ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਮੌਕੇ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ। ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਰਹੋ ਤੇ ਖੂਬ ਤਰੱਕੀ ਕਰੋ।
28 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਜਿਹੜਾ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਗ਼ਲਤੀ ਤੋਂ ਮੁਕੰਮਲ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਣਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿਓਂ ਕਿ ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਰੱਬ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਹ ਰੱਬ ਸਾਹਮਣੇ ਨਾ ਮਾਤਰ ਹੈ। ਸਾਡੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਇੱਕ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਹਨ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਰੱਬ ਸਦਾ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪ ਰੱਬ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਦਾ ਢਾਂਚਾ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਨਵਾਂ ਜਾਂ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣ ਲਈ ਬਹਾਦਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰਾਂਗੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਦਾ ਸਹੀ ਹੋਣ ਦੀ ਗਾਰੰਟੀ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਾਂਗੇ, ਅਸੀਂ ਕਦੀ ਵੀ ਵਿਕਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ। ਜੋ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਵੀਕਾਰਦੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਜੇ ਦੋਸਤ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਕਦੇ ਮੁਆਫ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਕਰਕੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ, ਰੱਬ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਜਾਂ ਉਮੀਦਾਂ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਰੱਬ ਇੱਕ ਨਿਰਾਸ਼ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਫਲ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਰੋਂਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਤੇ ਹੱਸਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਰੱਬ ਬਰਾਬਰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਦਰਦ ਵਿਚ ਹਨ, ਰੱਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਓਂ ਕਿ ਰੱਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਓਦੋਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਦੂਸਰਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਠੀਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਪਰਮਾਤਮਾ ਸਾਡੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਾਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ਪਰ ਕੇਵਲ ਉਦੋਂ ਹੀ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੁੱਖ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਦਾ ਦਿਆਲ ਰੱਬ ਤੋਂ ਮੁਆਫ਼ੀ ਓਦੋਂ ਮੰਗੋ ,ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਲਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ, ਜਦ ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਏ ਹਰ ਦੁੱਖ ਲਈ ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ।
27 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ਅਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਓਵੇਂ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੇਗਾ। ਇਹ ਉਮੀਦ ਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਵੀ ਸੰਪੂਰਣ ਹੋਣ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਲਈ ਪਿਆਰ ਕਰੋ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ, ਠੋਕਰਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੱਬ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਪਾਪ ਨੂੰ, ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕਦੇ ਪਾਪੀ ਜਾਂ ਗ਼ਲਤੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਹਾਂ। ਰੱਬ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਗ਼ਲਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਕੱਲਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ । ਰੱਬ ਸਾਡੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਕਦੀ ਨਿਰਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਸਾਡਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ। ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਤੋਂ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ।
26 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਇਹ ਕੀਮਤੀ ਤਸਵੀਰ ਅਜੇ ਵੀ ਅਸਲੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਬਾਖ਼ੂਬੀ ਲੁਕਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੰਨ੍ਹੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਦੇ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਅੰਗੂਠੇ ਅਤੇ ਉਂਗਲਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਕੋਈ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੀ ਚੱਪਲ ਪਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਲਈ ਪਹਿਲੀ ਪਹਿਲੀ ਚੱਪਲ ਲੈ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸਨ, ਸਕੂਨ ਭਰੀਆਂ ਮੁਸਕੁਰਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕੋਮਲ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਚੱਪਲ ਫਿੱਟ ਕਰਨ ਦੀ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲੀ ਵਿਚ ਇਕ ਨਵੀਂ ਹੀਰੇ ਦੀ ਮੁੰਦਰੀ ਫਿੱਟ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਇਹ ਬੱਚਾ ਆਪਣੇ ਅੰਗੂਠੇ ਅਤੇ ਉਂਗਲਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਚੱਪਲ ਫਿੱਟ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਭਾਰੀ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਂ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖੁਸ਼ਦਿਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ।
25 ਜੁਲਾਈ, 2020
"ਮੇਰੀ ਬੇਟੀ ਮਨਦੀਪ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੀ ਹੋਵੇ" ਇਹ ਸਿਰਫ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਵੀਰਜੀ ਨੇ ਨਹੀਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਬਹੁਤ ਪਰਿਵਾਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੁਕੂਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਇਹ ਸੁਣਕੇ। ਇਹੀ ਰਹਿਮਤਾਂ ਮੇਰਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਤੇ ਚੰਗੇ ਕੰਮਾਂ ਵੱਲ ਉਤਸ਼ਾਹ ਬਣਾਈ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਮੈਂ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਭਿੱਜਿਆ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ। ਮੇਰਾ ਕਦੀ ਵੀ ਉਦਾਸ ਹੋ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਅਨੰਤ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਮਨ ਦੁਖਾਉਣ ਦਾ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਜਦ ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ "ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਸੋਸਾਈਟੀ" ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਕੇਵਲ 12-13 ਮਰੀਜ਼ ਸਨ ਅਤੇ ਅੱਜ ਸੈਂਕੜੇ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਿਰਫ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਹੀ ਚੰਗੇ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਮੇਰੇ ਵਰਗਿਆਂ ਦਾ ਉਤਸ਼ਾਹ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕਸਰ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਦੇ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਤੇ ਸਦਾ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ।
25 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਗ਼ਲਤ ਲਿਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਕਦੀ ਵੀ ਗ਼ਲਤ ਨਾ ਲਿਖੋ। ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਿਓ। ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਹਰ ਕਿਸੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ, ਗ਼ਲਤ ਲਿਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੀ, ਉਹ ਵੀ ਰੱਬ ਦੇ ਬੰਦੇ ਨੇ। ਮੇਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਸਫਰ ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਜਾਵੇਗਾ। ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਖੁਸ਼ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹਾਂ। MBA ਵਿੱਚ University ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੈਂ ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਬਿਲਕੁਲ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਤੇ ਪਤੀ ਵਾਂਗ, ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਨੂੰ, ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਤੇ ਦਸਵੰਧ ਕੱਢਣਾ ਆਪਣਾ ਫਰਜ਼ ਸਮਝਿਆ ਹੈ। ਸੰਸਥਾ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਨਿਸ਼ਚਿੰਤ ਰਹੋ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਵੱਧ ਕੇ ਹਿੱਸਾ ਪਾਇਆ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਗਿਣਤੀ ਹਰ ਸਾਲ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਲੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਕਾਰੋਬਾਰ ਪਿਛਲੇ ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਲੀਹ ਤੇ ਹੈ, ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ 50 ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਟੀਮ ਮੇਂਬਰ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹਨ। ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਚੁਣੌਤੀ ਲਈ, ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤਿਆਰ ਹਾਂ, ਮੇਰੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡਾ ਜਦ ਮਰਜ਼ੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਮਾਹਿਰ ਨਾਲ ਸੁਆਗਤ ਹੈ। ਔਰਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰੋ, ਅਸੀਂ ਪੱਥਰ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਖੂਨ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਪਾਲੀਆਂ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਲਾਡਲੀਆਂ ਹਾਂ।
23 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਸ਼ਿਵਦੁਲਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੋਰਨਾਂ ਲਈ ਮਿਸਾਲ ਹੈ। ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਿਵਦੁਲਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿਚ ਬੀ.ਏ. ਕੀਤੀ। ਜਿਸ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਟਾਪ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਐਮ.ਏ. (ਇੰਗਲਿਸ਼) ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ, ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਕੌਮੀ ਨਿਸ਼ਾਨੇਬਾਜ਼ੀ ਚੈਂਪੀਅਨਸ਼ਿਪਾਂ ਵਿੱਚ ਸੋਨ ਤਮਗਾ ਜਿੱਤਣ ਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਉਤਸ਼ਾਹੀ ਖਿਡਾਰੀ ਵੀ ਰਹੇ ਹਨ। ਉੱਤਰ ਭਾਰਤ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੱਖ ਵੱਖ ਬਹਿਸਾਂ ਅਤੇ ਘੋਸ਼ਣਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀਯੋਗਿਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਯੂ.ਕੇ ਵਿੱਚ Hull ਅਤੇ Cambridge ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਸ਼ਿਆਂ 'ਤੇ ਭਾਸ਼ਣ ਦੇਣ ਤੇ ਖੂਬ ਇਨਾਮ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਾਹਿਤ, ਨੈਤਿਕਤਾ, ਵਿਰਾਸਤ ਆਦਿ ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਭਾਸ਼ਣ ਦਿੱਤੇ।
ਸ਼ਿਵਦੁਲਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ State Bank of India ਵਿੱਚ Probationary Officer ਵਜੋਂ ਆਪਣੇ ਕੈਰੀਅਰ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਇਸ ਅਹੁਦੇ ਲਈ ਹੋਈ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਪਹਿਲੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਰਹੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ State Civil Service ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਵਿਭਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿਵੇਂ ਕਿ Transport, Power, Local Bodies, Infrastructure Development, Excise and Taxation, Sports, Rural Development, Tourism & Culture, Food, Civil Supplies, and Consumer Affairs and headed various boards, Foundations, Trust & Corporations ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਸੰਭਾਲੇ ਹਨ।
ਸ਼ਿਵਦੁਲਾਰ ਜੀ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਫਤਹਿਗੜ੍ਹ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਡਿਪਟੀ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਸ ਸਮੇਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਡਿਊਟੀ ਨਿਭਾਅ ਰਹੇ ਹਨ।
ਸ਼ਿਵਦੁਲਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਰਾਜ ਸਿਵਲ ਸੇਵਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹਨ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸਿਖਲਾਈ ਲਈ ਭਾਰਤ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਭੇਜਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਆਪਣੀ ਐਮ.ਬੀ.ਏ. ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਯੂ.ਕੇ ਦੀ ਐਚ. ਯੂ. ਐਲ. ਐਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਸ਼ਿਵਦੁਲਾਰ ਜੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਰਹੇ।
ਆਪਣੇ ਕੈਰੀਅਰ ਦੌਰਾਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਰਵ ਉੱਚ ਪੱਧਰ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਪੱਤਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਵਾਏ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਪੁਰਸਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਸ਼ਿਵਦੁਲਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਮਾਗਮਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧਤਾ ਕੀਤੀ ਹੈ।
ਸ਼ਿਵਦੁਲਾਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਹਨ, 30 ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹਨ। ਇਕ ਸ਼ੌਕੀਨ ਟ੍ਰੇਕਰ ਵੀ ਹਨ ਅਤੇ Shivalik, Dhauldhars, Himalayas, Alps, ਅਤੇ Rockies ਦੇ ਪਾਰ 4000 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਤੈਅ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਯੂ.ਕੇ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਤੱਟ ਤੋਂ ਪੂਰਬੀ ਤੱਟ ਤੱਕ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਬਖ਼ੂਬੀ ਮੁਕੰਮਲ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਕ ਬੇਮਿਸਾਲ ਕਵੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਨਮਾਨ ਵਜੋਂ "ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਵੀ ਆਫ ਮੈਰਿਟ ਅਵਾਰਡ" ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕਾਰਜਕ੍ਰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਉਹ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਲਈ ਆਪਣਾ ਕੀਮਤੀ ਸਮਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਕੱਢਦੇ ਹਨ। ਸ਼ਿਵਦੁਲਾਰ ਜੀ ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਮੇਦਾਰ ਸ਼ਖਸ ਹਨ। ਜਿਸ ਅਹੁਦੇ ਤੇ ਹਨ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬਾਖੂਬੀ ਆਪਣੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਿਭਾਅ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿਨ ਮੌਕੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਅਤੇ ਦੁਆਵਾਂ।
22 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਇਹ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਉਹਨਾਂ ਲਈ, ਜੋ ਰਾਤਾਂ ਜਾਗ ਜਾਗ ਮੇਰਾ ਕੂੜ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦੀ ਹੱਦ ਇੰਨੀ ਹੈ ਕਿ ਬਿਲਕੁਲ ਬੇਅਸਰ ਹਨ ਤੁਹਾਡੇ ਸ਼ਬਦ। ਬਾਕੀ ਕੂੜ ਪ੍ਰਚਾਰ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾਓ, ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ ਅਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਨਹੀਂ ਹੋਏ। ਅਜੇ ਮੈਂ ਟੁੱਟੀ ਨਹੀਂ। ਸੰਸਥਾ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਵਿਵਾਦ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਮੈਂ 7 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਹਾਂ, ਹਰ ਸਾਲ ਔਖੇ ਹੋ ਕੇ ਵੀ, ਸੰਸਥਾ ਨੂੰ ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਈਏ ਖੁੱਦ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਕਦੇ ਗੁਰੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਸਿਰਫ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਅਤੇ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਹੈ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ। ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਮਾੜਾ ਬੋਲ ਕੇ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੁਕੂਨ ਮਿਲਦਾ ਤੇ ਸਦਾ ਖੁਸ਼ ਰਹੋ। ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹੋ। Hate me but I still love you, respect you and pray for all my critics, honestly. - ਮਨਦੀਪ
20 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਜਿਸਦਾ ਸੰਸਥਾ ਅਤੇ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ “ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ” ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਹੈ। ਕਦੀ ਰਾਤ ਦਿਨ ਨਾ ਦੇਖਣ ਵਾਲੇ ਇਸ ਨੌਜਵਾਨ ਦੀ ਜਿੰਨ੍ਹੀ ਤਾਰੀਫ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਘੱਟ ਹੈ। ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਹਨ ਮੇਰੇ ਕੋਲ... ਅਣਥੱਕ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਲੱਖਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਹਾਂ, ਉੱਥੇ ਗੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਦਾ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਅੱਜ ਤੱਕ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਾਥ ਰਿਹਾ। ਗੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀਆਂ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਬਾਰਕਾਂ ਅਤੇ ਦੁਆਵਾਂ।
19 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਪਿੱਛੇ ਕਈ ਹੰਝੂ ਡਲ੍ਹਕੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਅੱਖਾਂ ‘ਚੋਂ ਚੋਅ, ਸੁਰਖ ਬੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕੇ, ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਦੀ ਤੌਹੀਨ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਬੇਸ਼ਕੀਮਤੀ ਹੈ।ਸਕੂਨ ਭਰੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਤੇ ਕਈ ਫੱਟ ਹੰਢਾ ਕੇ, ਮੁਆਫ਼ ਕਰਕੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਦਾ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸਿੱਧਾ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜੇ ਦਿਲੋਂ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦੀ ਕੋਈ ਖਵਾਹਿਸ਼ ਹੈ ਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਸਭ ਨੂੰ.. ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਣਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਅਸੀਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੋਸਦੇ ਹਾਂ, ਮੁਆਫ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਜੇ ਰੱਬ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਾ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਕੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਰੱਬ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡਾ ਸਾਬਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ? ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਉਸਨੇ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਦਿਲ ਦੁਖਾਇਆ ਹੋਵੇ, ਰਵਾਇਆ ਹੋਵੇ, ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਡਰਾਇਆ ਹੋਵੇ, ਅਪਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਵਾਰ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੀ ਗਲਤੀ ਕਾਰਣ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਕੋਈ ਅੰਗ ਵੀ ਖੋਹ ਦੇਵਾਂ, ਜਾਂ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਝੁਲਸ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਮੁਆਫ਼ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗੀ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼, ਹੱਸਦੀ ਵੇਖ ਬਹੁਤ ਲੋਕ ਸਵਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਤਕਲੀਫ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਸਿਹਤ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਤੱਕ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦੇ ਢੇਰ ਨੇ, ਪਰ ਢੇਰੀ ਢਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਮੈਂ। ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਘੜੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਨੂੰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਉਦਾਸੀ ਤੇ ਜਿੱਤ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ। ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਦਾ ਪੱਲਾ ਕਦੇ ਨਾ ਛੱਡੋ, ਅਸਲ ਬਹਾਦਰ ਓਹੀ ਹੈ ਜੋ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਤੇ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੱਸਦੇ ਪਾਓਗੇ.....
18 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਕੰਡਿਆਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਝਾਕ ਕੇ ਤੇ ਦੇਖੋ.. ਕੁੱਝ ਫੁੱਲ ਵੀ ਸਾਹ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ।
13 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਸਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਚੰਗੇ ਆਹੁਦੇ ਸੰਭਾਲਣ ਲਈ, ਇੱਕ ਵਾਰ ਨਹੀਂ, ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਆਈ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ,ਕਿ ਮੇਰੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬਿਹਤਰੀਨ ਅਤੇ ਚੋਟੀ ਦੇ ਲੀਡਰਾਂ ਨੇ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਕਿ ਮੈਂ ਕਦੇ ਇੱਕ ਤਰਫਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਜਗ੍ਹਾ ਪਲਕਾਂ ਤੇ ਬਿਠਾਇਆ ਹੈ ਪੰਜਾਬ ਨੇ। ਮੈਂ ਇਹ ਵੀ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ ਹਰ ਕੰਮ ਸਿਆਸਤ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤੀ, ਤੇ ਕੋਮਲ ਦਿਲ ਹਾਂ, ਸਿਆਸਤ ਦਾ ਵਰਕਾ ਮੇਰੀ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਨਾ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਹੋਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ।
12 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਮੇਰੇ ਸ਼ੌਕ... ਫਿੱਕੇ ਰੰਗ ਪਾਉਣਾ, ਕੋਈ ਗਹਿਣਾ ਨਹੀਂ, ਐਤਵਾਰ ਦਫਤਰ ਜ਼ਰੂਰ ਜਾਣਾ, ਸਦਾ ਲੈਪਟੌਪ ਨਾਲ ਰੱਖਣਾ, ਕਿਤਾਬ ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਹਿਣਾ, ਨਿੱਬ ਵਾਲੇ ਪੈਨ ਨਾਲ ਲਿੱਖਣਾ, ਸੰਗੀਤ ਸੁਣਨਾ, ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਉਠਣਾ, ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨਾ। ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਆਪਣਾ ਫਰਜ਼ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ।
10 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ ... - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚਲ ਕੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਪੂਰੇ ਕੱਪੜੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਏ ਸਨ। ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਚਾਵਲਾਂ ਦਾ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਡੱਬਾ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਇੱਹ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਬੱਚਾ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ। ਕੁਝ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਖਾਂ ਰਾਹੀਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕੂੜੇ ਦੇ ਢੇਰ ਤੇ ਪਲ ਰਿਹਾ ਬੱਚਾ ਚਿੱਕੜ 'ਚ ਖਿੜ੍ਹੇ ਗੁਲਾਬੀ ਕੰਵਲ ਵਰਗਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਪਿਆਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੇਖ ਕੇ ਇਹ ਕਹਿ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਕਰੋਨਾ ਤੋਂ ਡਰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਮਾਸਕ ਨਾ ਦੇਣਾ, ਮੈਨੂੰ ਸੈਨੀਟਾਈਜ਼ਰ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਦੀਦੀ, ਇਥੇ ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਲਿਆ ਕੇ ਸੈਨੀਟਾਈਜ਼ਰ ਦਾ ਛਿੜਕਾਅ ਵੀ ਨਾ ਕਰਨਾ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਪਹਿਚਾਣ ਪੱਤਰ ਨਹੀਂ, ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਵੀ ਕਰੋਨਾ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਾ ਡਰੋਂ। ਮਾਸਕ ਪਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚਾਹੇ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੋ, ਬਿਨਾਂ ਦਸਤਾਨੇ ਪਾਏ ਭਾਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਛੂਹ ਲਵੋ। ਮੈ ਬਿਲਕੁਲ ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗਾ। ਜਿੰਨੀ ਗੰਦਗੀ ਅਤੇ ਬਰਸਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਬੂਦਾਰ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਮੈਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਇਥੇ ਕਰੋਨਾ ਵੀ ਜੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਪਰ ਮੈਂ ਜੀ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਰੱਬ ਦਾ ਰੂਪ ਹਾਂ।.......... ਦੂਰ ਚਲ ਗਿਆ ਸੀ, ਫਿਰ ਵੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਹੈ ਕੋਈ ਕਰੋਨਾ ਦਾ ਡਰ ਇਸਨੂੰ?? 😊
8 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ ... - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚਲ ਕੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਪੂਰੇ ਕੱਪੜੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਏ ਸਨ। ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਚਾਵਲਾਂ ਦਾ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਡੱਬਾ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਇੱਹ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਬੱਚਾ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ। ਕੁਝ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਖਾਂ ਰਾਹੀਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕੂੜੇ ਦੇ ਢੇਰ ਤੇ ਪਲ ਰਿਹਾ ਬੱਚਾ ਚਿੱਕੜ 'ਚ ਖਿੜ੍ਹੇ ਗੁਲਾਬੀ ਕੰਵਲ ਵਰਗਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਪਿਆਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੇਖ ਕੇ ਇਹ ਕਹਿ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਕਰੋਨਾ ਤੋਂ ਡਰ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਮਾਸਕ ਨਾ ਦੇਣਾ, ਮੈਨੂੰ ਸੈਨੀਟਾਈਜ਼ਰ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਦੀਦੀ, ਇਥੇ ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਲਿਆ ਕੇ ਸੈਨੀਟਾਈਜ਼ਰ ਦਾ ਛਿੜਕਾਅ ਵੀ ਨਾ ਕਰਨਾ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਪਹਿਚਾਣ ਪੱਤਰ ਨਹੀਂ, ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਵੀ ਕਰੋਨਾ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਾ ਡਰੋਂ। ਮਾਸਕ ਪਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚਾਹੇ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੋ, ਬਿਨਾਂ ਦਸਤਾਨੇ ਪਾਏ ਭਾਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਛੂਹ ਲਵੋ। ਮੈ ਬਿਲਕੁਲ ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗਾ। ਜਿੰਨੀ ਗੰਦਗੀ ਅਤੇ ਬਰਸਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਬੂਦਾਰ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਮੈਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਇਥੇ ਕਰੋਨਾ ਵੀ ਜੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਪਰ ਮੈਂ ਜੀ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਰੱਬ ਦਾ ਰੂਪ ਹਾਂ।.......... ਦੂਰ ਚਲ ਗਿਆ ਸੀ, ਫਿਰ ਵੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਹੈ ਕੋਈ ਕਰੋਨਾ ਦਾ ਡਰ ਇਸਨੂੰ?? 😊
8 ਜੁਲਾਈ, 2020
“ਖਾਸ ਔਰਤਾਂ ਲਈ - ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕਰੋ, ਪਰ ਹਾਂ ਨਹੀਂ!”
ਜਿੰਦਗੀ ਸੌਖੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਹੈ ਖੂਬਸੂਰਤ। ਸਾਦਗੀ ਅਤੇ ਸਰਲਤਾ ਵੀ ਗੁਣ ਹਨ। ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਗੁਣਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਣੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਔਰਤ ਦੀ ਅਸਲ ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਉਸ ਦਾ ਖੁੱਦ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਹੋਣਾ ਹੈ, ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਹੋਣਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਲਈ ਨਾ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਔਰਤਾਂ, ਜੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਵੀ ਹੋਣ ਤਾਂ ਮੈੰ ਇਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਵਧੀਆ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੀ। ਅੱਜ ਔਰਤਾਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਅਜ਼ਾਦ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀਆਂ ਅਤੇ ਪੈਸੇ ਲਈ ਕਿਸੇ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋਣਾ ਇਸਦਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਕਾਰਣ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਅਹਿਸਾਸ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਕੀਮਤੀ ਹਨ, ਤੁਹਾਡੀ ਸੋਚ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਮਦਦ ਲਈ ਕਿਸੇ ਅੱਗੇ ਝੁੱਕਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ। ਕੋਈ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੈ, ਇਸ ਵਹਿਮ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਨਹੀਂ ਵੀ ਮਨ ਉਹ ਕਿਓਂ ਕਰੋ ਤੁਸੀਂ? ਮਰਦ ਲਈ ਔਰਤ ਨੂੰ ਗੁਲਾਮ ਬਣਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਸੌਖਾ ਹੈ, ਕਿਓੰ ਕਿ ਅਸੀ ਖੁੱਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਮਦਦ ਲੈ ਕੇ ਅਸੀਂ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਅਸਲ ਅਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਖਾਸ ਕਰ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਸਿਰਫ ਮਿਹਨਤ ਹੈ, ਸਹਾਰੇ ਨਹੀਂ। ਮਦਦ ਲੈਣਾ ਬੁਰੀ ਗੱਲ ਤੇ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਮਦਦ ਮਿਲਣਾ, ਹਕੀਕਤ ਨਹੀਂ। ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਫਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲੇ ਹੋ, ਮਰਦਾਂ ਵਾਂਗ ਚਾਰ ਦੋਸਤ ਬਣਾਏ ਤੇ ਅੱਗੇ ਆ ਜਾਵਾਂਗੇ ਇਹ ਰਾਹ ਬਿਲਕੁੱਲ ਗਲਤ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖ ਹਨ। ਮਦਦ ਨਾ ਲੈਣ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਾ ਹੋਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ। ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ੋ। ਆਪਣੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਕਮਾਉਣ ਯੋਗ ਬਣਾਓ। ਜਦ ਵੀ ਕੋਈ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰੇ, ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕਰੋ ਪਰ ਹਾਂ ਨਹੀਂ। ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਖੁੱਦ ਕਰੋ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਕਰ ਲਓ, ਸਾਦੇ ਰਹਿ ਲਓ, ਪਰ ਗੁਲਾਮੀ ਨਾ ਕਰੋ। ਆਪਣੇ ਵਿੱਚ ਸਮਾਈ ਔਰਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰੋ। ਅਜ਼ਾਦ ਰਹੋ... ਬਿਲਕੁਲ ਅਜ਼ਾਦ... ਮਨਦੀਪ
5 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਖੁੱਦ AC ਵਿੱਚ ਸੁੱਤੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਵੀ ਘੜੀ ਅਰਾਮ ਕਰ ਕੰਮਾਂ ਤੇ ਜਾਣਾ ਹੁੰਦਾ। ਸ਼ਰਮ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਆਮ ਜਰੂਰਤਾਂ ਲਈ ਵੀ ਅਸੀਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹਾਂ ਬਿਜਲੀ, ਸਿਹਤ, ਪੜਾਈ!!! ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਇੱਥੇ। ਮੁੱਢਲੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ, ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕੰਮ ਲੋਕ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਲੈਣ??? ਖੁੱਦ ਦਾ ਬਿਜਲੀ ਘਰ, ਹਸਪਤਾਲ, ਸਕੂਲ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾ ਲੈਣ?? ਸੜਕਾਂ ਪੁਲਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰਾਂਗੇ???
4 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ, ਵਧੀਆ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਖੁੱਦ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦਾ, ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣ ਦਾ, ਪਿਛਲੇ ਸੱਤ ਸਾਲ ਤੋਂ ਮੌਕਾ ਹੈ। ਹਰ ਸਾਲ 2-3 ਵਾਰ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲ ਗਈ ਹੋਵਾਂਗੀ। ਮੈਂ ਫੇਰ ਵੀ ਰਹਿਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਪਿੰਡ ਚੁਣਿਆ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਲਈ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਚੁਣਿਆ। ਕੋਈ ਸਹਿਮਤ ਸੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਕਦੀ ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਦ੍ਰਿੜ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਡਾ ਪਿਆਰ ਮੈਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਇਸ ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਸਕੂਨ ਅੱਗੇ ਹੋਰ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਜਿਸਦੀ ਮੈਂ ਭਾਲ ਕਰਾਂ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ? ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਕਿੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਰੂਹ ਤੋਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ ... - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
4 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਪੱਗ ਬੰਨਣ ਨਾਲ਼ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਤਾਂ ਦੁਗਣੀ ਹੁੰਦੀ ਹੀ ਹੈ ਨਾਲ ਹੀ ਮਾਣ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਿਰ ਤੇ ਪੱਗ ਨੂੰ ਸਜਾਉਣਾ "ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ" ਪਹਿਚਾਣ ਹੈ। ਅਸਲ ਵਿਚ ਪੱਗ ਦਾ ਇੱਕ ਇੱਕ ਪੇਚ (ਲੜ) ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੇ ਸੁਨੇਹੇ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਇੱਕ ਪੇਚ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਅਰਥ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਰਦਾਰੀ , ਸਚਿਆਰ, ਕਿਰਦਾਰ, ਪਿਆਰ, ਪਵਿੱਤਰ ਵਿਚਾਰ, ਪਹਿਰੇਦਾਰ, ਸ਼ਿੰਗਾਰ, ਜਿੰਮੇਵਾਰ, ਵੈਰੀ ਲਈ ਲਲਕਾਰ, ਪਰਉਪਕਾਰ, ਰੱਬ ਤੇ ਇਤਬਾਰ, ਚੰਗਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ। ਜਦ ਵੀ ਮੈਂ ਹਵਾਈ ਯਾਤਰਾ ਦੌਰਾਨ ਵੱਖ ਵੱਖ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਦਾਰ ਪਾਇਲਟਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਸਰਦਾਰ ਵੱਖਰੇ ਦਿਸਦੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਕੋਨੇ ਵਿਚ ਸਿਰ ਤੇ ਸਜਾਈ ਪੱਗ ਨੇ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਅਹੁਦੇ ਸੰਭਾਲੇ ਹਨ, ਸਾਡੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣਾਈ ਹੈ। ਪੱਗ ਬਹਾਦਰੀ ਦਾ ਤੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦਾ ਵੀ ਚਿਨ੍ਹ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਇਨਸਾਨ ਬਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਸਿਰ ਤੇ ਬੰਨੀ ਪੱਗ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲਾ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੇ। ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਫਿਰ ਤੋਂ ਸਾਡੇ ਨੌਜਵਾਨ ਮੁੜ ਸਿਰ ਤੇ ਪੱਗ ਸਜਾਉਣ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਅੱਜ ਜੱਸੜ ਜਿਹੇ ਚੰਗੇ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਯੋਗਦਾਨ ਹੈ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੋਲਾਂ ਨਾਲ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਗ੍ਹਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਸੇਧ ਦੇਣ ਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਸੋਹਣੇ ਬੋਲਾਂ ਤੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਵੱਸ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਸੋਚ ਦੇ ਰੁਖ ਬਦਲ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਮਰਦ ਤੇ ਔਰਤ ਦੋਨੇ ਜੀਅ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਬਣਾਏ ਹੋਏ ਹਨ ਸੋ ਅੱਜ ਜੇ ਦੋਨੇ ਇਕੱਠੇ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਚਲਾ ਰਹੇ ਹਨ ਤਾ ਸਿਰ ਤੇ ਦਸਤਾਰ ਸਜਾਉਣ ਦਾ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈ, ਸੋ ਕਿਸੇ ਸਿੱਖ ਭੈਣ ਦੇ ਬੰਨੇ ਦੁਮਾਲੇ ਜਾਂ ਦਸਤਾਰ ਦਾ ਵੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਸਤਿਕਾਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। My Pride ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਆਇਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਉਡੀਕ ਸੀ...
4 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਤਰਸੇਮ ਜੱਸੜ ਮੇਰੇ ਪਸੰਦੀਦਾ ਗਾਇਕਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹਨ। "ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ", "ਸ਼ੌਕੀਨ" ਅਤੇ "ਗੀਤ ਦੇ ਵਰਗੀ" ਮੇਰੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਸੰਦੀਦਾ ਗਾਣੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਮੈਂ ਲਗਾਤਾਰ ਸੁਣਦੀ ਹਾਂ। ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਵਾਕਿਆ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ। ਇਸ ਸਾਲ ਇੱਕ ਵਿਆਹ ਤੇ ਗਈ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਤਰਸੇਮ ਜੱਸੜ ਨੂੰ ਲਾਈਵ ਸੁਣਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਵੈਸੇ ਤੇ ਜਦ ਵੀ ਕਿਤੇ ਐਸੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਤੇ 10-15 ਮਿੰਟ ਹੀ ਰੁਕਦੀ ਹਾਂ। ਸਮਾਂ ਘੱਟ ਸੀ, ਇੱਕੋ ਦਿਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਤਿੰਨ ਵਿਆਹ ਦੇ ਸੱਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਬੈਠ ਕੇ ਤਕਰੀਬਨ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ, ਤਰਸੇਮ ਜੱਸੜ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਬੋਲ ਸੁਣੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ। ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਆਪਣੇ ਪਸੰਦੀਦਾ ਸਿੰਗਰ ਨੂੰ ਲਾਈਵ ਸਟੇਜ ਤੇ ਸੁਣਿਆ। ਮੇਰੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਨਹੀਂ ਸਕੀ, ਜੀਅ ਕੀਤਾ ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਦੇ ਜਿਹੇ ਰਹਿ ਕੇ ਆਨੰਦ ਨਾਲ ਸੁਣੋ। ਮੈਨੂੰ ਸੰਗੀਤ ਸੁਣਨਾ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਹੈ, ਤੇ ਤਰਸੇਮ ਜੱਸੜ ਦੇ ਕੀਮਤੀ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਵਾਲੇ ਗਾਣਿਆਂ ਦੀ ਮੇਰੀ ਪਲੇਲਿਸਟ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਖਾਸ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਜਨਮਦਿਨ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਮੁਬਾਰਕਾਂ। ਖੂਬ ਤਰੱਕੀਆਂ ਕਰੋ! ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਤਰੱਕੀ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਹੋਵੇ ਤੇ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕਰਨਾ ਨਾ ਭੁੱਲੋ, ਸ਼ੁਕਰੀਆ! ਚੰਗੇ ਗਾਣੇ ਸੁਣਨਾ ਵੀ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਹੈ।
1 ਜੁਲਾਈ, 2020
ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਈ ਚੰਗੇ ਡਾਕਟਰ ਹਨ। ਜੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹਰ ਆਈ ਛੋਟੀ-ਵੱਡੀ ਬੀਮਾਰੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬਾਖ਼ੂਬੀ ਇਲਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ ਤੇ ਕਦੀ ਕਦੀ ਤਾਂ ਉਹ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦਵਾਈ ਦਿੱਤਿਆਂ ਹੀ ਸਾਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਡਾਕਟਰ ਹਨ ਜੋ ਅੱਜ ਵੀ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਸਵਾਰਥ ਤੋਂ ਸਿਰਫ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਭਲਾਈ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਅਲੱਗ-ਅਲੱਗ ਰੋਗਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨ ਤੇ ਮੁਫ਼ਤ 'ਚ ਇਲਾਜ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਕੈਂਪ ਲਗਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਡਾਕਟਰੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੇਸ਼ੇ ਵਜੋਂ ਚੁਣਿਆ ਹੈ।
30 ਜੂਨ , 2020
ਫਿਕਰਾਂ ਭਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਖੂਬ ਸਕੂਨ ਹੈ। ਸੰਘਰਸ਼ ਸਾਨੂੰ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਲਏ ਬਿਨ੍ਹਾਂ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰ ਉਠਾ ਕੇ ਜਿਊਣਾ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਹਿਣ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਭਾਵੁਕ ਹੋ, ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਫੱਸ ਕੇ। ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਸੋਚ ਔਰਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਨ ਦੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ , ਜੇ ਔਰਤਾਂ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਣ ਤੇ ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਵੀ ਹਰ ਮੁਕਾਮ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਬੇਟੀਆਂ ਨਾਲ ਘਰ ਵਿੱਚ ਲਹਿਜ਼ਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਇਸ ਲਹਿਜ਼ੇ ਨੂੰ ਸਿੰਝਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕੋਮਲ ਅਤੇ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਦੀ ਮੂਰਤ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਜਾਇਦਾਦ ਸਮਝੋ। ਵਿਆਹ ਦੇ ਫਿਕਰ ਛੱਡ, ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੁਨਰ ਤੇ ਜੀ ਜਾਨ ਲਗਾਓ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਧੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਆਪਣੇ ਤੇ ਸਾਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਪੂਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਸਾਥ ਦੇਵਾਂਗੀਆਂ। ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਪੰਜਾਬ ਇੰਝ ਦਾ ਹੋਵੇ...
27 ਜੂਨ , 2020
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਦਾ ਅਕਸਰ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਅੱਜ ਫਿਰ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਗਈ। ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਦੀ ਮੰਦੀ ਹਾਲਤ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਂਗੇ। ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਜਨਮ ਦਿਨ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਸੁਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ ਜੀ ਦਾ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ।
21 ਜੂਨ , 2020
ਮਾਸ ਨੂੰ ਚੀਰਦੀ ਹੋਈ, ਪੈਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ, "ਲੋਹੇ ਦੀ ਕੈਂਕਰ" ਹੱਡੀ ਵਿੱਚ ਜਾ ਖੁੱਬ ਗਈ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਦਰਦ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਰੂੰ ਪਿੰਜਦੇ ਉਂਗਲ ਪੇਂਜੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆ ਕੇ ਹੱਡੀ ਮੁੜ ਗਈ ਸੀ। ਉਹ ਦਿਨ ਵੀ ਯਾਦ ਆ ਤੇਜ਼ ਸਕੂਟਰ ਟਰੱਕ ਦੀ ਸੜਕ ਤੇ ਪਈ ਸਟਪਣੀ ਵਿੱਚ ਜਾ ਵੱਜਾ। ਏਦਾਂ ਦੀਆਂ ਅਣਗਿਣਤ ਯਾਦਾਂ ਨਾਲ ਨੇ ਅੱਜ ਵੀ। ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਮੈਨੂੰ। ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਸਦਕਾ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਅਥਾਹ ਪਿਆਰ ਸਦਕਾ ਸਿੰਝਿਆ, ਕਾਬਿਲ ਬਣਾਇਆ। ਮੇਰੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਐਸਾ ਘਰ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਸਿਰਫ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਮੇਰੇ ਮੰਮੀ ਪਾਪਾ ਵੀ ਮੇਰਾ ਥੰਮ ਨੇ। ਮੇਰੇ ਸੋਹਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚੋਂ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਆਰਮੀ ਵਿੱਚ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਸਨ ਫੇਰ ਏਅਰ ਫੋਰਸ ਵਿਚੋਂ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋਏ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਸਭ। ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਸਿਰਫ ਮੇਰਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਜਾਂ ਸੰਸਥਾ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਬਲਕਿ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋਨੋ ਪਿਤਾ ਦਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਹਿਮ ਰੋਲ ਹੈ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਹਾਂ....
19 ਜੂਨ , 2020
ਕਦੀ ਰੁੱਕ ਕੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ ਮੈਂ, ਮੁੜ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਮੁਸੀਬਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੱਸਦੀ ਹਾਂ ਹਰ ਰੋਜ਼... - ਮਨਦੀਪ
19 ਜੂਨ , 2020
"ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਚੰਗਿਆਈ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਸਿਖ਼ਰ ਹੋਈਏ।
18 ਜੂਨ , 2020
ਸਾਦਗੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗਹਿਣਾ ਹੈ।
17 ਜੂਨ , 2020
ਵੱਡੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਕੀ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨੀਆਂ, ਮੈਨੂੰ ਕਦੀ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਡਾਂਟਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਸੋਚਦੀ ਕੀ ਅਖੀਰ ਕੱਦ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਡਾਂਟਿਆ ਸੀ। ਯਾਦ ਕਰਨ ਤੇ ਵੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। ਗੁੱਸੇ ਭਰਿਆ ਕਿਹਾ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਰ ਗੱਲ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਮਝਾਈ ਹੈ, ਡਾਂਟ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਤੂੰ ਗ਼ਲਤ ਤੇ ਮੇਰੀ ਸੁਣ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫ਼ੇਰ ਸਮਝਾਇਆ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਸਦਕਾ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ਿਆ ਹੈ, ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਕਦੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ ਬੱਸ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਇਹ ਵੱਧਦਾ ਹੀ ਜਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਹਨ, ਜੋ ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਅਨੰਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਵੀ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਲਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਧੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਸੁਨੇਹਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੇ ਅਨੰਤ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਲਈ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਜਨਮਾਂ ਜਨਮਾਂ ਤੱਕ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ।
facebook link
15 ਜੂਨ , 2020
ਕਈ ਪਲ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਲਈ ਛੱਪ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਬੱਚੀ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਬਹੁਤ ਆਸ ਸੀ। ਪੈਸਾ ਵੀ ਹਾਰ ਗਿਆ ਰੱਬ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਅੱਗੇ, ਪਰ ਕਦੀ ਇਹ ਸ਼ਿਕਵਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕੋਈ ਕਮੀ ਰਹਿ ਗਈ ਹੋਵੇ। ਲੰਬਾ ਸਮਾਂ DMC ਲੁਧਿਆਣਾ ਕੱਟਿਆ। ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਆਪਣਾ ਸਭ ਵਾਰ ਦਈਏ। ਜਦ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਪਰੀ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਹੌਸਲਾ ਬੱਝ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਖੀਰਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੱਸ ਕੇ ਮੌਤ ਨਾਲ ਲੜ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿ ਗਈ। ਗੁਰਜੀਤ ਕੌਰ ਵਰਗੇ ਬਹਾਦੁਰ ਬਣੋ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਉਦਾਸ ਹੋ ਕੇ ਖੁਦ ਹੀ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨਾ ਐਸੇ ਬਹਾਦੁਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਜਜਬੇ ਦੀ ਤੌਹੀਨ ਹੈ। ਜਦ ਮਰਨ ਬਾਰੇ ਖਿਆਲ ਆਵੇ ਐਸੇ ਬੱਚਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ ਜੋ ਜਿਊਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਹੱਸਦੇ ਹਨ...
13 ਜੂਨ , 2020
ਪਤਾ ਹੈ ਪੀੜ ਹੈ ਹਰ ਪਾਸੇ, ਫੇਰ ਵੀ ਕਦੇ ਵੀ ਉਦਾਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਹੀਂ ਚੁਣਦੀ| ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਆਇਆ ਇਨਸਾਨ ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਹੋ, ਜੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕਦੇ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਸਰੀਰ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲਈ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਵਿਅਰਥ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੋ, ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋਗੇ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਬਣੋਗੇ। ਰੱਬ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਦੇਣ ਹੈ ਤੁਹਾਡੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ , ਇਸ ਦਾ ਕਦੀ ਵੀ ਨਿਰਾਦਰ ਨਾ ਕਰੋ।
12 ਜੂਨ , 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ... -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
ਅੱਜ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਕੱਲ੍ਹ ਲਿਖਾਂ... ਮੇਰੇ ਇਲਾਕੇ ਦੀ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਸਭ ਤੋਂ ਲੋੜਵੰਦ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਜਾਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਅਕਸਰ ਮੈਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਮੈਨੂੰ ਖੁਦ ਪੁਕਾਰ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ! 4-5 ਝੁੱਗੀਆਂ ਪਿੱਛੇ ਗੰਦਲਾ ਪਾਣੀ ਹੀ ਪਾਣੀ ਹੈ।
ਪਿੱਛਲੇ ਸਾਲ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ "ਲਿੰਕਨ ਬੀਚ" ਘੁੰਮਣ ਗਈ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਕਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਵੇਖੇ ਸਨ। ਉਸ ਫੇਰੀ ਦੌਰਾਨ ਮੇਰਾ ਅਜਿਹੇ ਸੁੰਦਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਸਬੱਬ ਬਣਿਆ, ਜਿੱਥੋਂ ਤੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਮੁੰਦਰ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਕੱਚ ਵੱਜੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਪਵਾਉਣ ਸਮੇਂ, ਬਾਰ-ਬਾਰ ਖੁਦ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਵਧਾਉਣਾ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਔਰਤਾਂ ਦਾ Pedicure ਕਰਵਾਉਣਾ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਅੱਜ ਫੇਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇੰਝ ਹੀ ਹੋਇਆ। ਜਦ ਮੈਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਗੰਦਲਾ ਪਾਣੀ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਘਰ ( Beach House) ਵਿੱਚ ਸਮੁੰਦਰ ਦਾ ਆਉਂਦਾ ਪਾਣੀ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ।
ਖੈਰ, ਮੇਰੇ ਮਨ ਦੀ ਇਹ ਕਸ਼ਮਕਸ਼ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਣੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਦੋ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਦੁਨੀਆਂ ਜਿਊਂਦੀ ਹਾਂ, ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਇਸ ਕਸ਼ਮਕਸ਼ ਵਿੱਚ ਜਿਊਂਦੇ ਹਾਂ। ਇਹਨਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਬੱਚੀਆਂ ਦਾ ਹਾਸਾ ਚਿੱਕੜ ਵਿੱਚ ਖਿੜ੍ਹੇ ਕੰਵਲ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਅੱਜ ਦੀ ਫੇਰੀ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਸਾਰਾ ਧਿਆਨ ਗੰਦਲੇ ਪਾਣੀ ਉੱਪਰ ਰੁੱਖ ਦੀ ਟਾਹਣੀ ਨਾਲ ਲਟਕੀ ਇੱਕ "ਪੀਂਘ" ਵਿੱਚ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਕਈ ਪੀਂਘਾਂ ਯਾਦ ਆ ਗਈਆਂ, ਅਸੀਂ ਕਿੰਨੇ ਸ਼ੌਂਕ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਲਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪੀਂਘਾਂ ਪਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਕਈ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੀਂਘ ਝੂਟਦੇ ਹਨ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਕਈਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁਮਾਉਣ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਝੁੱਗੀ ਵਿੱਚ ਚੁੰਨੀਆਂ ਅਤੇ ਟਾਇਰ ਨਾਲ ਬਣੀ ਪੀਂਘ "ਪਿਤਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਕ" ਜਾਪਦੀ ਸੀ। ਬਿਲਕੁਲ ਓਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ ਅਕਸਰ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਰੱਸੀ ਅਤੇ ਫੱਟੀ ਦੀ ਪੀਂਘ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫ਼ਰਕ ਸਮਝਾ ਪਾ ਰਹੀ ਹਾਂ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ? ਸਰਲ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਟਾਇਰਾਂ, ਚੁੰਨੀਆਂ,ਰੱਸੀਆਂ ਤੇ ਫੱਟੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀਂਘਾਂ ਖਰੀਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਿੰਝੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਪਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਪੀਂਘਾਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਖਾਸ ਕਾਰੀਗਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਇਹ ਸ਼ੋ-ਰੂਮਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਵਿਕਦੀਆਂ। ਇਹ ਪੈਸੇ ਦੀ ਅਮੀਰੀ ਨਹੀਂ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ, ਇਹ ਅਸਲ ਅਹਿਸਾਸ ਨਾਲ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਹੀ ਅੱਤ ਗਰੀਬੀ ਵਿੱਚ ਪਲ ਰਹੇ ਭੁੱਖੇ ਤਿਹਾਏ ਬੱਚੇ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਝੂਟ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਦੁੱਖ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਜਦ ਸਾਡੀ ਕਾਰ ਝੁੱਗੀਆਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅਕਸਰ ਇਹ ਬੱਚੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਦੇ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਖਾਣਾ ਦੇਖ ਜਿਵੇਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਾਰਾ ਹੀ ਫਿਕਰ ਲੱਥ ਜਾਂਦਾ ਹੋਵੇ। ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਰਾਸ਼ਨ ਕਾਰਡ ਨਹੀਂ, ਵੋਟਰ ਕਾਰਡ ਨਹੀਂ, ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਕਦੇ ਸਕੂਲ ਦਾ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ, ਬੱਚੀ ਚਾਹੇ ਛੋਟੀ ਹੈ ਚਾਹੇ ਵੱਡੀ, ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਪੂਰੇ ਕੱਪੜੇ ਨਹੀਂ, ਜਗ੍ਹਾ-ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਫਟੇ ਹੋਏ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪੀਣ ਦੇ ਪਾਣੀ ਲਈ ਦੂਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਕਈ-ਕਈ ਹਫ਼ਤੇ ਨਹਾਉਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਮੇਰੇ ਅਤੇ ਐਸੇ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਹੀ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਮੌਤ ਦਾ ਡਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਬਿਮਾਰੀ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਟੀ.ਵੀ, ਰੇਡੀਓ, ਮੋਬਾਈਲ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਰਹਿ ਰਹੇ ਲੋਕ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੀ ਬੇਵੱਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੱਟਣ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਏ ਬਲਕਿ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਸਾਡੇ ਵਰਗਿਆਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਨੀਅਤ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਕਰਨ ਆਏ ਹਨ, ਅਜਿਹੇ ਕਈ ਲੋਕ ਹਨ ਪਰ ਅਸੀਂ ਮੰਨਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ। ਇੰਨੀ ਗੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਕੋਰੋਨਾ ਨਹੀਂ ਭੁੱਖਮਰੀ ਹਰਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਇਹ ਅਪੀਲ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਕੋਰੋਨਾ ਨਾ ਆਵੇ। ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਸਾਨੂੰ ਬਾਹਰ ਵੀ ਨਿਕਲਣਾ ਪਵੇਗਾ ਅਤੇ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਤੜਪ ਰਹੇ ਲੋੜਵੰਦ ਤੱਕ ਵੀ ਪਹੁੰਚਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਸਮਾਂ ਹੈ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਭੁੱਖਮਰੀ ਨੂੰ ਵੀ ਹਰਾਉਣ ਦਾ..
8 ਜੂਨ , 2020
ਬੇਟੀਆਂ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਬੇਟੀ, ਬੇਟੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, 3 ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਵੇ ਚਾਹੇ 30 ਸਾਲ ਦੀ, ਵੱਡੀ ਛੋਟੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਦਾ ਸਿਰ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਮਿਹਰਾਂ ਭਰਿਆ ਹੱਥ, ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਲੈਣਾ ਹੀ, ਵਾਰ ਵਾਰ ਸ਼ਾਇਦ ਬੇਟੀਆਂ ਦੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਪਿਤਾ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦੇਵੇ ਤੇ ਮਾਨੋ ਸਾਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਦਾ ਉਤਸ਼ਾਹ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬੇਟੀਆਂ ਹੋਣਾ ਵੀ ਕਿਸੇ ਅਸੀਸ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ, ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੇ ਘਰ ਹੀ ਲਹਿਜ਼ੇ ਦਾ ਜਨਮ ਹੁੰਦਾ। ਭਾਵੁਕ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਜਰ ਜਰ ਕੇ ਵੀ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਜਤਾਉਂਦੀਆਂ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਬੇਟੀ ਦੀ ਮਾਂ ਹੋ, ਬੇਟੀ ਦੇ ਪਿਤਾ ਹੋ ਤੇ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀਆਂ ਲੱਗ ਰਹੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ ਦਾ ਨਿੱਘ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ। ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸੇ ਹੀ ਸਮਰਪਿਤ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
6 ਜੂਨ , 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
ਅਜੇ ਮੈਨੂੰ ਮਾਪੇ ਹੋਣ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਮੇਰਾ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਪੜ੍ਹਨ ਜਾਂਦਾ ਹੈਂ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆਉਣ ਦਾ ਇੱਕ ਜਨੂੰਨ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਵਿਚ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਯੋਗਦਾਨ ਹੈ। ਅੱਜ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕਈ ਫ਼ੈਸਲੇ ਲੈਂਦਿਆਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੀ ਰਾਏ ਜ਼ਰੂਰ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ। ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਸਹਿਮਤ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਜ਼ਰੂਰ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹਾਂਗੀ।
ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦਾ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਦਿਨ, ਇੱਕ- ਇੱਕ ਪਲ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛੋਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਰਜਾ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਵੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਜਿਹੜੇ ਜੀਅ-ਜਾਨ ਨਾਲ਼ ਸੰਗੀਤ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ ਤੇ ਖੇਡਾਂ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਕੂਲਾਂ/ਕਾਲਜਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਕੋਈ ਹੱਲ ਨਹੀਂ। ਕਈ-ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਨਹੀਂ ਬਿਠਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਇੰਝ ਕਰਨ ਨਾਲ਼ ਅਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਨਹੀਂ, ਉਲਟਾ ਡਰ ਸਿੱਖਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਡਰ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਨਹੀਂ, ਡਰ ਨਾਲ ਲੜਨਾ ਸਿਖਾਉਣਾ ਬਣਦਾ ਹੈ।
ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਅਫਸੋਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਨੀਤੀਆਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਾਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਬਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿਚ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਮਾਲ਼ਾ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਪੂਰਾ-ਪੂਰਾ ਦਿਨ ਮੋਬਾਈਲ ਚਲਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ! ਮੈਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮੋਬਾਈਲ ਤੋਂ ਲੱਗਣ ਵਾਲੇ ਰੋਗ ਕੋਰੋਨਾ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦ ਮਾਪੇ ਵੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਦਿਨ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਰੋਟੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ। ਸਕੂਲ ਖੁੱਲ੍ਹਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ, ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰੇ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲਈ ਜਲਦ ਤੋਂ ਜਲਦ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਜਾਰੀ ਕਰ ਦੇਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਹਾਈ ਕਲਾਸਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਕਾਲਜਾਂ ਦੀਆਂ ਕਲਾਸਾਂ ਪਹਿਲੇ ਪੜਾਵ ਵਿਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਕੁਝ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖ ਕੇ ਅਤੇ ਫਿਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾ ਕੇ ਸਕੂਲ/ਕਾਲਜ ਖੋਲ੍ਹ ਦੇਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। 50 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਬੱਚਿਆ ਦਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਛੱਡ ਕੇ ਸਕੂਲ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਫਿਰ ਸਵੇਰੇ-ਸ਼ਾਮ ਦੀਆਂ ਕਲਾਸਾਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।
ਸਕੂਲਾਂ ਦਾ ਵਪਾਰਕ ਢਾਂਚਾ ਵਿਗੜ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਆਰਥਿਕ ਢਾਂਚਾ ਵਿਗੜ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਹੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਅੰਨ੍ਹੇ ਹੋ ਕੇ ਭੋਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਭਾਰੀ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲੇ ਖੁਦ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦੇ। ਸਾਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕੇ ਇੰਨੀ ਦੇਰ ਸਕੂਲ ਬੰਦ ਦਾ ਸਮਾਂ ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਰੁਟੀਨ, ਅਨੁਸ਼ਾਸਨ ਖਰਾਬ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਵੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬਦਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਅਧਿਆਪਕ ਦਾ ਤੇ ਇੱਕ ਬੋਲ ਹੀ, ਕਈ ਵਾਰ ਬੱਚੇ ਦੀ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਈ ਅਜਿਹੇ ਅਧਿਆਪਕ ਹਨ, ਜ੍ਹਿਨਾਂ ਦੀ ਅੱਜ ਮੈਂ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ ਤਹਿ ਦਿਲੋਂ ਰਿਣੀਂ ਹਾਂ। ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਮਿਆਰ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਨਾ ਮਾਤਰ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਲਾਕਡਾਊਨ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਕਈ ਸਾਲ ਪਿੱਛੇ ਲੈ ਗਿਆ ਹੈ, ਬਿਲਕੁਲ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਇਹ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਕਈ ਸਾਲ ਪਿੱਛੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਆਨਲਾਈਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ ਆੜ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਅਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪੜ੍ਹਾ ਰਹੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੀ ਅਹਿਮੀਅਤ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਕਿਸੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਕਿ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੋਸਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਤੋਂ, ਦੋਸਤਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰੱਖ ਕੇ ਉਲਟਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੋਬਾਈਲਾਂ ਨੂੰ ਹਾਣੀ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਖੁਦ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਵੀ ਮੈਂ ਖੂਬ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪੜ੍ਹਨ ਨੂੰ ਹੀ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ।
ਕਹਿਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਬੱਚੇ ਸਕੂਲ ਜਾਣ। ਸਗੋਂ ਜਿਵੇਂ ਹੋਰਨਾਂ ਕਾਰੋਬਾਰਾਂ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਨੀਤੀਆਂ ਬਣਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਵਿਦਿਆ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਕੋਈ ਨੀਤੀ ਲਾਗੂ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ। ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਹੁਤ ਅਨਮੋਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਵਿੱਚ ਆਈ ਰੁਕਾਵਟ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਤੇ ਬੁਰਾ ਅਸਰ ਪਵੇਗਾ।ਸੋ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਇਸ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਦਾ ਹੱਲ ਕੱਢਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈਂ।
3 ਜੂਨ , 2020
"ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾਣਾ ਹਰ ਵਾਰੀ ,ਡਰਨਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ,ਪੱਤਿਆਂ ਦਾ ਝੜ ਜਾਣਾ, ਰੁੱਖ ਦਾ ਮਰਨਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। "
ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਨੂੰ ,ਦਿੱਲੀ-ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ-ਕੱਟੜਾ ਐਕਸਪ੍ਰੈੱਸਵੇਅ ਦੇ ਨਾਲ ਮੁੜ ਤੋਂ ਜੋੜਨ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਦੀ ਮੈਂ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਵਧਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ। ਪਿਛਲੇ ਦਿਨੀਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਨੂੰ ਇਸ ਅਹਿਮ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਵਿੱਚੋ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਐਮ.ਪੀ ਗੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਔਜਲਾ ਨੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡਿਆ ਰਾਹੀਂ ਸਭ ਦੇ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ। ਔਜਲਾ ਵੱਲੋਂ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ "ਮੈਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਹਾਂ - ਦਿੱਲੀ-ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ-ਕਟੜਾ ਐਕਸਪ੍ਰੈੱਸਵੇਅ ਤੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਨਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ " ਇੱਹ ਮੁਹਿੰਮ ਚਲਾਈ ਗਈ। ਮੈਂ ਖੁਦ ਵੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਹਰ ਵਾਸੀ ਦੇ ਨਾਲ ,ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣੀ। ਸਭ ਦੇ ਇਕਜੁੱਟ ਹੋ ਕੇ ਆਵਾਜ਼ ਉਠਾਉਣ ਦਾ ਅੱਜ ਮੁੱਲ ਪੈ ਗਿਆ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਅਹਿਮ ਲੋਕ ਵੀ ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਬਣੇ। ਇੱਹ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਗੁਰਧਾਮਾਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਪੱਖੋਂ ,ਆਵਾਜਾਈ ਪੱਖੋਂ ,ਵਪਾਰ ਪੱਖੋਂ ,ਸੈਰ-ਸਪਾਟੇ ਪੱਖੋਂ ਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਪਹਿਲੂਆਂ ਪੱਖੋਂ ਵੀ ਲਾਭਦਾਇਕ ਹੋਵੇਗਾ।ਦਿੱਲੀ ਤੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦਾ ਸਫ਼ਰ 4 ਤੋਂ 4.30 ਘੰਟਿਆਂ ਵਿਚ ਤਹਿ ਹੋ ਜਾਇਆ ਕਰੇਗਾ। ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੰਗੇ ਕਾਰਜ ਲਈ ਰਲ ਕੇ ਆਵਾਜ਼ ਉਠਾਈਏ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਸਫ਼ਲਤਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈਂ।
2 ਜੂਨ , 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ... -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਜਿੱਥੇ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਹਰ ਸਾਲ 25 ਲੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਇਸ ਸਾਲ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਕਣਕ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਵਿਚ ਰਿਕਾਰਡ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। 107.20 ਮਿਲੀਅਨ ਟਨ ਪੈਦਾ ਕਰ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਚ ਦੂਸਰਾ ਦਰਜਾ ਕਾਇਮ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਅੰਕੜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਲੱਗ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ, ਅਫ਼ਸੋਸ ਕਰੀਬ 20 ਕਰੋੜ ਲੋਕ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਭੁੱਖੇ ਸੋਂਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਅੰਕੜਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਮੰਨਾ ? ਦੇਸ਼ ਦੇ, ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵੀ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਦੇ ਲੱਖਾਂ ਬੱਚੇ ਸਵੇਰੇ ਕੁੱਝ ਖਾਧੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਭੁੱਖੇ ਆਓਂਦੇ ਹਨ। ਅਕਸਰ ਟੀਚਰ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬੱਚੇ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਹੀ ਅਸੈਂਬਲੀ ਵਿਚ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। 3 ਲੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਐਸੇ ਬੱਚੇ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਮਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਮਰ 5 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।ਅਨਾਜ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਵਿਚ ਅਵੱਲ ਦਰਜੇ ਲੈਂਦੇ ਇੱਕ ਆਮ ਇਨਸਾਨ ਹੋ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਮ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਸੁਣਕੇ ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਆ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ ਪਰ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਸਰਕਾਰੀ ਤੰਤਰ ਅਨਾਜ ਦੀ ਸਾਂਭ -ਸੰਭਾਲ ਅਤੇ ਸਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਵਿਚ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫੇਲ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਅਨਾਜ ਸਹੀ ਸਮੇਂ ਵੇਚਿਆ ਖਰੀਦਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਕਿਉਂ ਅਸੀਂ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ ਹਰ ਸਾਲ ਮਰਨ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ।
ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਭੋਜਨ ਦੀ ਕਮੀ ਕਰਕੇ ਲੋਕ ਨਹੀਂ ਮਰਦੇ, ਭੁੱਖੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੱਕ ਭੋਜਨ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੇ ਉਪਰਾਲਿਆਂ ਦੀ ਕਮੀ ਕਰਕੇ ਮਰਦੇ ਹਨ। ਸਿਰਫ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਹੀ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ ਅਸੀਂ ਖੁਦ ਵੀ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਅੰਨ ਬਰਬਾਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਕੱਲੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਹੀ ਕਿਉਂ ਦੋਸ਼ ਦੇਈ ਜਾਈਏ। ਸਾਡਾ ਕੂੜੇ ਵਿਚ ਸੁੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਭੋਜਨ ਕਿਸੇ ਲਈ ਅੰਤਾਂ ਦੀ ਭੁੱਖ ਮਿਟਾਉਣ ਦਾ ਜ਼ਰੀਆ ਹੈ।
ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਅਮੀਰ ਪਰਿਵਾਰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਕਵਾਨ ਬਣਾ ਕੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ, ਉੱਥੇ ਹੀ ਕਈ ਭੁੱਖ ਦੇ ਸਤਾਏ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿ ਗਏ। ਇੱਹ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ, ਜਿਹੜੀਆਂ ਮੌਤਾਂ ਨੂੰ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਰੋਕਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਉਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰੋਕ ਰਹੇ। ਅਸੀਂ ਸੁਣਦੇ ਆ ਰਹੇ ਹਾਂ "ਸਰਕਾਰੀ ਖ਼ਰੀਦ ਦਾ ਕੰਮ ਸਫਲਤਾ ਨਾਲ ਸਿਰੇ ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੈ" ਕੀ ਕਦੀ ਇਹ ਵੀ ਸੁਣਾਂਗੇ? ਕਿ ਹਰ ਲੋੜਵੰਦ ਤੱਕ ਭੋਜਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਸਿਰੇ ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੈ। ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਕਣਕ ਪੈਦਾ ਕਰਕੇ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿੱਚ ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਤਾਂ ਆ ਗਏ ਹਾਂ ਪਰ ਅਫ਼ਸੋਸ ਇਹ ਅਨਾਜ ਸਰਕਾਰੀ ਤੰਤਰ ਦੇ ਹੱਥੀਂ ਆ ਕੇ, ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਤੜਪਦੇ ਦੇ ਢਿੱਡ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚੇਗਾ.. ਬੱਸ ਵਪਾਰ ਹੋਵੇਗਾ।
1 ਜੂਨ , 2020
ਮੈਡੀਕਲ ਦਾਖਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਫ਼ੀਸਾਂ ਚ ਕੀਤੇ ਵਾਧੇ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਦੀ ਮੈਂ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਹਰ ਕੋਈ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਵਾਕਿਫ ਹੈ ਕਿ ਮੈਡੀਕਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਦਾਖਲੇ ਲਈ ਦਿਨ-ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਕੇਵਲ ਬਹੁਤ ਹੋਣਹਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੀ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਅਫਸੋਸ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦਿਆ ਹੋਇਆ ਫੀਸਾਂ ਵਧਾ ਕੇ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਵੱਲ ਸਾਡੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਹੋਣਹਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਮੁਫ਼ਤ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਫੀਸਾਂ ਵਧਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਕੀ ਭਵਿੱਖ ਹੋਵੇਗਾ ? ਮੈਂ ਇਹ ਕਹਿਣ ਤੋਂ ਅੱਜ ਗੁਰੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੀ ਕਿ ਅਕਸਰ ਮੰਤਰੀਆਂ ਦੇ ਬਿਆਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ "ਪੜ੍ਹਾਈ ਇੱਕ ਵਪਾਰ ਹੈ" ਝਲਕਦਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਹੋਣਹਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਕੋਲ ਦੋ ਹੀ ਰਸਤੇ ਬਚੇ ਹਨ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਚੱਲਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਜਾਂ ਫਿਰ ਅਸਮਾਨ ਛੂੰਹਦੀਆਂ ਫ਼ੀਸਾਂ। ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਸਰਕਾਰੀ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਚ ਫ਼ਰੀਦਕੋਟ, ਪਟਿਆਲਾ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਕਾਲਜ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਫ਼ੀਸਾਂ 4 ਲੱਖ 40 ਹਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਵਧਾ ਕੇ 7 ਲੱਖ 80 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ 6 ਨਿੱਜੀ ਮੈਡੀਕਲ (ਡੀ.ਐੱਮ.ਸੀ.,ਸੀ.ਐੱਮ.ਸੀ ਲੁਧਿਆਣਾ, ਆਦੇਸ਼ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਬਠਿੰਡਾ, ਪਿਮਸ ਜਲੰਧਰ ਅਤੇ ਚਿੰਤਪੂਰਨੀ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ) ਕਾਲਜਾਂ ਦੀਆ ਫ਼ੀਸਾਂ 13 ਲੱਖ 40 ਹਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਵਧਾ ਕੇ 18 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਵਾਧਾ 35 ਫ਼ੀਸਦੀ ਦਰਜ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ 80 ਤੇ 35 ਫ਼ੀਸਦੀ ਦਾ ਫ਼ੀਸਾਂ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਸਿੱਧਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸ਼ਨ ਵੱਲੋਂ ਇਹਨਾਂ ਹੋਣਹਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਧੱਕਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਸਰਾਸਰ ਗ਼ਲਤ ਹੈ। ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਤੇ ਤਾਂ ਡੂੰਘਾ ਅਸਰ ਪਵੇਗਾ ਹੀ ਪਰ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਰਾਜ ਦੇ ਅੰਦਰ ਮੈਡੀਕਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੀ ਕੁਵਾਲਿਟੀ 'ਤੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਮਾੜਾ ਅਸਰ ਪਵੇਗਾ। ਅੱਜ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਖਲੋਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ।
1 ਜੂਨ , 2020
ਅਸੀਂ ਸਲਾਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ...
ਹਰ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪਠਾਨਕੋਟ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਰਾਜੂ ਭੀਖ ਮੰਗ ਕੇ ਆਪਣਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਾਡੇ ਵਾਂਘ ਤੰਦਰੁਸਤ ਨਹੀਂ, ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਭੀਖ ਨੂੰ ਦਾਨ ਵਜੋਂ ਵਰਤਦੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਰਾਜੂ ਮੰਗਦੇ ਤਾਂ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸੀ, ਪਰ 2018 ਵਿੱਚ ਰਾਜੂ ਨੇ ਪਠਾਨਕੋਟ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਕੰਮ ਕਰ ਵਖਾਇਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਪੂਰੇ ਪਠਾਨਕੋਟ ਦੇ ਲੋਕ ਹੈਰਾਨ ਸਨ। ਰਾਜੂ ਨੇ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਟੁੱਟੀ ਪੁਲੀ ਖੁਦ ਪੈਸੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰਕੇ ਬਣਵਾਈ। ਮਿਸਤਰੀ, ਮਜ਼ਦੂਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਾਰਾ ਖਰਚ ਰਾਜੂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੋਲੋਂ ਕੀਤਾ ਜੋ ਕਿ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਕੰਮ ਸੀ।
ਰਾਜੂ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾਅ ਰਿਹਾ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਿਲਾਈ ਮਸ਼ੀਨਾਂ, ਗਰੀਬ ਘਰ ਦੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰਨਾ, ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਫੀਸ, ਅਪਾਹਜਾਂ ਨੂੰ ਟਰਾਈ ਸਾਈਕਲ ਦੇਣਾ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਹੋ ਸਕੇ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਲੋਕਾਂ ਕੋਲੋਂ ਪੈਸੇ ਲੈ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲਗਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕੋਰੋਨਾ ਵਰਗੀ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਵਿੱਚ ਰਾਜੂ ਨੇ ਤਿੰਨ ਹਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਾਸਕ ਬਣਵਾ ਕੇ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਨੂੰ ਵੰਡੇ, 100 ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋੜਵੰਦ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਨ ਵੰਡਿਆ। ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਲੋਕ ਜੋ ਘਰ ਬੈਠੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਕੋਸਦੇ ਹਨ ਉੱਦਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਰਾਜੂ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਅਪਾਹਜਪੰਨ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਸ਼ਕਾਇਤ ਕਰਨ ਦੀ ਥਾਂ ਉਹਨਾਂ ਹੋਰਾਂ ਲਈ ਰੱਬ ਬਣਨ ਦਾ ਰਸਤਾ ਅਪਣਾਇਆ ਹੈ। ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਦੀ ਸੋਚ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਰਾਜੂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਸਲਾਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਜਦ ਕਦੇ ਵੀ ਪਠਾਨਕੋਟ ਜਾਵਾਂਗੀ ਤਾਂ ਰਾਜੂ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹਾਂਗੀ।
31 ਮਈ , 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ: "ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਮਹਿਲ" -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
ਸ਼ਾਇਦ ਅੱਜ ਫ਼ਿਰ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕੋ। ਅੱਜ 31 ਮਈ ਹੈ, ਪਿੱਛਲੇ ਸਾਲ 31 ਮਈ, 2019 ਰਾਤ ਦੇ ਕਰੀਬ 10 ਵਜੇ ਇਸ ਦਿਨ ਹੀ ਭਿਆਨਕ ਅੱਗ ਦੇ ਕਹਿਰ ਨੇ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਸਮਾਨ ਅਤੇ ਛੱਤਾਂ ਸਮੇਤ ਸਭ ਕੁਝ ਵਲਵਲੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਵਿਖਾ ਕੇ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਦੀ 8 ਮਰਲੇ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀ ਬਿਲਡਿੰਗ ਦਾ ਢੇਰ ਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਪਿੰਡ ਹੀ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਗਏ ਹੋਏ ਸਨ, ਮੇਰੇ ਮੰਮੀ, ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਗਏ ਹੋਏ ਸਨ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਬਿਲਡਿੰਗ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਇਕੱਲੀ ਸੀ।
ਰਾਤ ਦੇ 10 ਵੱਜੇ ਸਨ ਤੇ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਥੱਕ ਟੁੱਟ ਕੇ ਅੱਧੀ ਨੀਂਦ ਵਿੱਚ ਅਰਾਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਕਸਰ ਮੈਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਘਰ ਲੇਟ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਅਰਾਮ ਕਰ ਲਵਾਂ, ਫੇਰ 15-20 ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਕੇ, ਹੱਥ ਮੂੰਹ ਧੋ ਕੇ, ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਸੌਂ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ। ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਮੇਰੀ ਏਹੀ ਰੁਟੀਨ ਸੀ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਥੱਕੀ ਸੀ ਅੱਧੀ ਨੀਂਦ ਵਿੱਚ ਅਰਾਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਭੁੱਖ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਉੱਠਾ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਕੇ ਹੁਣ ਖਾਣਾ ਖਾ ਲਵਾਂ ਅਤੇ ਜਲਦ ਫਿਰ ਸੌਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਕੱਪੜੇ ਬਦਲਦਿਆਂ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਸੁਣੀਆਂ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਦਮ ਘਬਰਾ ਗਈ ਅਤੇ ਬਾਹਰ ਛੱਤ ਨੂੰ ਛੂਹੰਦੀਆਂ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ, ਡਰ ਕੇ ਫਿਰ ਅੰਦਰ ਆ ਗਈ। ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਜਾਣਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ।
ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿੰਨ੍ਹਾ ਘਬਰਾ ਕੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਤੇ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਅੱਗ ਬਹੁਤ ਵੱਧ ਗਈ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਜਲਦੀ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲੈਣ ਅਤੇ ਫਾਇਰ ਬਿਗ੍ਰੇਡ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਦੇਣ। ਹਰ ਕੋਈ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਸੀ ਕਿ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ। ਮੈਂ ਫੇਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਅੱਗ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਹਰ ਮੈਂਬਰ ਮੇਰੇ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੰਝ ਜਾਪ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਅਖ਼ੀਰਲਾ ਸਮਾਂ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਹੈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਅੱਗ ਦੇ ਉਸ ਪਾਰ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਕੋਈ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਨਿਕਲਣਾ ਨਾਮੁਮਕਿਨ ਸੀ। ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਏਨੀਆਂ ਤੇਜ਼ ਸਨ ਕਿ ਘਰ ਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਪੌੜੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਬਚ ਜਾਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਵੀ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਜੇ ਮੈਂ ਪੌੜੀਆਂ ਤੋਂ ਛੱਤ ਤੱਕ ਜਾਵਾਂਗੀ ਤਾਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਅੱਗ ਸਹਿਣੀ ਪਵੇਗੀ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘ ਕੇ ਘਰ ਦੀ ਛੱਤ ਤੇ ਚਲੀ ਗਈ। ਉਹ ਪਲ, ਅੱਜ ਤੱਕ ਦਾ, ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਦਲੇਰੀ ਵਾਲਾ ਪਲ ਹੈ।
ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸਕੂਲ ਹੈ, ਬਨੇਰਾ ਟੱਪ ਕੇ ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਗਈ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਚੌਂਕੀਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਘਰ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ ਹੈ। ਸਕੂਲ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਮੈਂ ਸੜਕ ਤੇ ਆ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀ ਆਟਾ ਚੱਕੀ, 70 ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀ ਸਾਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਅਤੇ ਕਣ-ਕਣ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਰਾਖ ਹੁੰਦੇ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਛੱਤ ਪਾੜ ਕੇ, ਬਾਹਰ ਆ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਹ ਅਸਹਿ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਜਦ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਕਮੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਸਕੂਲ ਦੇ ਚੌਂਕੀਦਾਰ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਇੱਕ ਔਰਤ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਾਕੀ ਕੱਪੜੇ ਦਿੱਤੇ। ਸਾਡਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹਰੇਕ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤਾ ਪਿਆਰ ਬਹੁਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਇੰਝ ਜਾਪਿਆ ਜਿਵੇਂ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਹੀ ਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਏਨੇ ਚਿਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ, ਮੇਰੇ ਮੰਮੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਵੀ ਆ ਗਏ। ਮੈਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਦੇਖ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਸਕੂਨ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਅਤੇ 3 ਫਾਇਰ ਬਿਗ੍ਰੇਡ ਦੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਨੇ ਕਈ ਘੰਟੇ ਲਗਾ ਅੱਗ ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾ ਲਿਆ, ਪਰ ਕੁਝ ਵੀ ਨਾ ਬਚਾ ਸਕੇ। ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਅਨਾਜ ਪਿਆ ਹੋਣ ਕਾਰਨ, ਦੋ ਦਿਨ ਮਲਬਾ ਸੁਲਗਦਾ ਰਿਹਾ।
ਅੱਜ ਕਹਾਣੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਲੰਬੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ..... ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਪੂਰੀ ਸਾਂਝੀ ਕਰਾਂਗੀ।
ਅਸੀਂ ਉਸ ਦਿਨ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਜਾਂ ਘਰ ਦੇ ਅਖ਼ੀਰਲੇ ਕਮਰਿਆਂ ਤੋਂ ਸਿਵਾਏ ਕੁਝ ਵੀ ਨਾ ਬਚਾ ਸਕੇ। ਅੱਗ ਸਿਰਫ ਕਣਕ, ਆਟਾ, ਚੌਲ, ਕੱਪੜਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਨਾਲ ਲੈ ਗਈ ਬਲਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਵੀ ਲੈ ਗਈ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਕਈ ਦਹਾਕਿਆਂ ਪੁਰਾਣੇ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਬਿੱਲ ਤੱਕ ਵੀ ਯਾਦਾਂ ਵਜੋਂ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖੇ ਸਨ, ਜੋ ਆਮ ਬੰਦੇ ਲਈ ਸਿਰਫ ਕਾਗਜ਼ ਦੇ ਟੁੱਕੜੇ ਹੋਣਗੇ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਢੇਰੀ ਢਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦੁਖੀ ਰਹੇ ਸਨ। ਬਹੁਤ ਲੋਕ ਦੂਰੋਂ-ਦੂਰੋਂ ਅਫ਼ਸੋਸ ਕਰਨ ਆਏ। ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਅੱਜ ਵੀ ਸੈਂਕੜੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਬਲਕਿ ਮੈਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਕਰਕੇ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀ ਸਿਰਫ ਆਟਾ ਚੱਕੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੈਂਕੜੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਥਾਂ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਆਟਾ ਹੀ ਵੇਚ ਰਹੇ ਹਾਂ ਪਰ ਪਿੰਡ ਦੀ 70 ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀ ਚੱਕੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ।
ਮੇਰੇ ਮੰਮੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਹੌਂਸਲਾ ਕਰ ਮਲਬੇ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰਵਾਉਣ ਵਿੱਚ ਜੁੱਟ ਗਏ। ਕਈ ਦਿਨ ਲੱਗ ਗਏ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਮਿਲਣ ਆਉਂਦੇ ਸਨ, ਬਹੁਤੇ ਗ੍ਰਾਹਕ ਸਨ, ਵਾਰ-ਵਾਰ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦਾ ਦਿਲ ਟੁੱਟਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬੈਠਦੀ ਰਹੀ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਚਾਹੇ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਖੁਦ ਦਾ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਪਾਈ-ਪਾਈ ਜੋੜ ਕੇ ਬਣਾਇਆ, ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਰਾਖ ਬਣ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਅੱਗ ਦੇ ਅੱਗੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਾ ਕਰ ਸਕੋ, ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਕਿੰਨਾ ਬੇਵੱਸ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਾਵੁਕ ਪਲ ਉਹ ਸੀ, ਜਦ ਮੈਂ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਅੱਖਾਂ ਭਰਦੇ, ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦਿੰਦੇ ਦੇਖਿਆ।
ਵਕਤ ਨਾਲ ਸਭ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੋਰ ਰੂਪ ਲੈ ਕੇ ਲੀਹ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ, ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਅਤੇ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਲੱਖਾਂ, ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਇਆਂ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਨਾਲ ਵੀ ਅੱਜ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਬਣਾਏ "ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਮਹਿਲ" ਨੂੰ ਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਸੱਜੀ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਮੋੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ। ਸੋਚਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਜਦ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸੀ ਆਪਣੇ ਦੰਦਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਇਆ। ਅੱਜ ਜਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਵੀ ਹਨ, ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦੰਦ ਮੋੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ, ਨਕਲੀ ਬਿਹਤਰ ਜ਼ਰੂਰ ਲਗਵਾ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। ਅੱਜ 31 ਮਈ, 2020 ਇੱਕ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਫ਼ੇਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਏਨੀ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ, ਕੀਮਤੀ, ਖੂਨ-ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਸੰਜੋਈ ਜਗ੍ਹਾ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਗਵਾਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਵਾਂ ਢਾਂਚਾ ਤਾਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਮੁੜ ਜੀਵਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਕੋਨਿਆਂ ਤੋਂ ਡਿੱਗਦੇ ਅੱਥਰੂਆਂ ਨਾਲ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਅੱਜ ਉਸੇ ਰਸਤੇ ਲੰਘਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਅਜੀਬ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਓਪਰਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਉੱਥੇ ਬੈਠਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਕੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਮੈਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਆਪਣੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ, ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਇੱਕ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਵਾਂਘ ਸਾਂਭ-ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖਾਂਗੇ। ਇਸ ਨੂੰ ਹੂਬਹੂ ਆਪਣੀਆਂ ਸਫਲਤਾ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਿਆ ਕਰਾਂਗੇ। ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ, ਕੱਚੇ ਤੋਂ ਇਸ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ਤੇ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਮੈਂ, ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਨੇ ਅਗਲੇ 5 ਸਾਲ ਦਾ ਸਮਾਂ ਮਿਥਿਆ ਹੈ, ਖੁਸ਼ੀ-ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਇੱਕ ਦਿਨ ਇਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਬਣਾਵਾਂਗੇ। ਅੱਜ, ਸਭ ਠੀਕ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਜ਼ਿਕਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਸਭ ਅਣਜਾਣ ਬਣੇ ਹਾਂ, ਮੇਰੇ ਇਸ ਲੇਖ ਬਾਅਦ ਦਫਤਰ ਤੋਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਜ਼ਿਕਰ ਹੋਵੇਗਾ....
21ਮਈ , 2020
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ... - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
“ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕਦੇ ਗਾਲ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀ” ਕਾਬਲ ਤੋਂ ਕਾਬਲ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਇਜ਼ੱਤ ਵੀ ਅੱਜ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਨਹੀਂ। ਗਿਣੀਆਂ ਚੁਣੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਜਦ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੋਏ ਪੰਖ ਫੈਲਾ ਕੇ ਉੱਚਾ ਉੱਡਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਮੌਸਮ ਸਾਫ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਤੋਂ ਔਰਤ ਦੇ ਭਿੱਜਦੇ ਸਿਰਹਾਣਿਆਂ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਔਰਤ ਪਤਾ ਕਿਉਂ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ? ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਹੈ ਪਰ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੇ ਮੁਆਫ ਕਰਨ ਅਤੇ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨ ਦੀ ਹੱਦ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਸਮਝ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ, ਦੂਸਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਜਾਂ ਮਰਦਾਂ ਬਾਰੇ ਘਟੀਆ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਵਰਤਦੇ ਜਾਂ ਖਿੱਲੀ ਉਡਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਈ ਔਰਤਾਂ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਕਈ ਪੇਸ਼ਾਵਰ ਹਨ, ਸਮਾਜ ਸੇਵਿਕਾ ਹਨ ਅਤੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਬੇਵਜ੍ਹਾ ਨਿਰਾਦਰੀ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
ਕਸੂਰ ਕੀ ਹੈ ? ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਹੈ, ਸੁਪਨੇ ਵੇਖ ਲਏ ਹਨ, ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਪੈਰ ਧਰ ਲਿਆ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਕਈ ਵਾਰ ਮਰਦਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਵੰਗਾਰਿਆ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਤੇ ਵਿਸਵਾਸ਼ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਜਾਂ ਫਿਰ ਖੁਦ ਕਮਾਉਣ ਯੋਗ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਖੁਦ ਦੀ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਲੋਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਆਪਣੇ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਰੂਪ ਰੰਗ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਹੀ ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਹੀ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਦੇ ਇੱਕ ਮਹਿਲਾ IPS ਅਫਸਰ ਬਾਰੇ ਏਹੀ ਵਿਚਾਰ ਸਨ। ਔਰਤ ਅੱਜ ਡਾਕਟਰ ਹੈ, ਵਕੀਲ ਹੈ, ਪੋਲੀਟਿਸ਼ਨ ਹੈ ਜਾਂ ਫਿਰ ਸਮਾਜ ਸੇਵਿਕਾ ਹੈ ਪਰ ਸਮਾਜ ਉਸਦੇ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਮਹੱਤਤਾ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ। ਮੈਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਤੇ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਾਬਿਲ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਹੁਨਰ ਅਤੇ ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੇ।
ਮੈਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆਉਣ ਲਈ ਜਾਂ ਫਿਰ ਅੱਜ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਕਈ-ਕਈ ਰਾਤਾਂ ਦੱਸ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੁੱਤੀ ਅਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਜਾਗਣ ਵਿੱਚ ਗੁਰੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਮੈਂ ਖੁਦ ਆਪਣਾ ਜਜ਼ਬਾ, ਆਪਣਾ ਜੋਸ਼, ਆਪਣੇ ਸ਼ੋਂਕ ਦੀ ਬੁਲੰਦੀ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਲਾ ਸਕਦੀ, ਇਸਦੀ ਕੋਈ ਸੀਮਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਂ ਓਹੀ ਹਾਂ ਜਿਸਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਧੇਲੀ ਚਵਾਨੀ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਮੁਕੰਮਲ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਕਰਜ਼ਿਆਂ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਲਏ ਸਨ ਅਤੇ ਅੱਜ ਮੈਂ ਖੁਦ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਚਲਾਉਣ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਹਾਂ, ਐਸੀ ਉਦਾਹਰਣ ਜਿਸਨੇ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਤਨਖਾਹਵਾਂ ਵਧਾ ਕੇ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ।
"ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਚੰਗਿਆਈ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਸਿਖ਼ਰ ਹੋਵਾਂ"
ਅਕਸਰ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਆ ਰਹੀਆਂ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਅਕਸਰ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਪਾਉਂਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਕੀ ਬੀਤ ਰਹੀ ਹੈ। ਚਾਹੇ ਔਰਤ ਕਿੰਨੀ ਵੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਜਾਂ ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਬਣ ਜਾਵੇ, ਆਪਣੀਆਂ ਸਮਾਜਿਕ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਜਿੰਨੀਆਂ ਮਰਜ਼ੀ ਵਧਾ ਲਵੇ, ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਜਿੰਨੇ ਮਰਜ਼ੀ ਵੱਡੇ ਕਰ ਲਵੇ ਪਰ ਔਰਤ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਿਰਦਾਰ ਸਦਾ ਉਸ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਰੱਬ ਨੇ ਔਰਤ ਨੂੰ ਹਰ ਕਿਰਦਾਰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸਹਿਤ ਬਹੁਤ ਡੂੰਘਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਔਰਤ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੀ ਕਿ ਮੈਂ ਤਣਾਅ ਵਿੱਚ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਨਹੀਂ ਦੇਵਾਂਗੀ, ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਦੁੱਧ ਨਹੀਂ ਪਿਲਾਵਾਂਗੀ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਾਵਾਂਗੀ। ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਔਰਤ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਕਿੰਨੀਆਂ ਪਿਆਰੀਆਂ ਲੱਗਦੀਆਂ ਹਨ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ। ਔਰਤਾਂ ਸਾਡੀਆਂ ਹਮਸਫਰ ਹਨ, ਮਾਂ ਬੁਢਾਪੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪੁੱਤ-ਪੁੱਤ ਕਰਦੀ ਨਹੀਂ ਥੱਕਦੀ।
ਆਓ ਅਸੀਂ ਐਸਾ ਸਮਾਜ ਨਾ ਬਣੀਏ, ਜੋ ਮਰਦ ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੀ ਰਹੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਜਿੱਥੇ ਔਰਤ-ਔਰਤ ਨੂੰ ਨਾ ਸਮਝੇ। ਹਰ ਔਰਤ ਜੋ ਅੱਗੇ ਵੱਧਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਸਭ ਦਾ ਭਰਪੂਰ ਸਾਥ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਰੱਖਣ ਦਾ ਹੱਕ ਮਿਲੇ। ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਪੈਰ ਧਰ ਕੇ, ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਰ ਮਾਰ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਕੁਝ ਗ਼ਲਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਾਂ ਔਰਤਾਂ ਤੇ ਗ਼ਲਤ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਨਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ।
ਅਖ਼ੀਰ ਮੈਂ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਸਦਕਾ, ਸਾਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ, ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਮੇਰਾ ਸਮਰਥਣ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂੂ
21ਮਈ , 2020:
ਅੱਜ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਸਰਕਾਰੀ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਪਿੰਡ ਨਿਰੰਜਨਪੁਰ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਸਕੂਲ ਨਾ ਖੁੱਲਣ ਦੀ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ। ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਸਥਿਤੀ ਆਮ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਾਪੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤਾਂ ਦੂਰ ਅਜਿਹੇ ਹਲਾਤ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਨ ਖਰੀਦਣਾ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਚੁਣੌਤੀ ਹੈ। ਲਾਕਡਾਊਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬੱਚੇ ਘਰ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਜਦ ਸਕੂਲ ਵੱਲੋਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵੰਡੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤਾਂ ਸੰਸਥਾ ਵੱਲੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਕਾਪੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ।
20 ਮਈ , 2020:
ਅੱਜ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਸਰਕਾਰੀ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਪਿੰਡ ਭਿੰਡਰ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਸਕੂਲ ਨਾ ਖੁੱਲਣ ਦੀ ਸੂਰਤ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਬੁਲਾਇਆ ਗਿਆ। ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਸਥਿਤੀ ਆਮ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਾਪੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਤਾਂ ਦੂਰ ਅਜਿਹੇ ਹਲਾਤ ਵਿੱਚ ਰਾਸ਼ਨ ਖਰੀਦਣਾ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਚੁਣੌਤੀ ਹੈ। ਲਾਕਡਾਊਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬੱਚੇ ਘਰ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਜਦ ਸਕੂਲ ਵੱਲੋਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵੰਡੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤਾਂ ਸੰਸਥਾ ਵੱਲੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਕਾਪੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਗਈਆਂ।
17 ਮਈ , 2020:
ਆਪਣੀ ਖੁਸ਼ੀ ਗਮੀ ਦੇ ਖੁੱਦ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਬਣੋ, ਸਹਾਰਿਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਰਹੋਗੇ ਤੇ ਕਦੇ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਪਾਓਗੇ।
12 ਮਈ , 2020:
ਡੇਢ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਘਰ ਬੈਠਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਮੱਧਵਰਗੀ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਕੋਲ। ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਅਤੇ ਨਾਲਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਲੋਕ ਰਾਸ਼ਨ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ ਦਫਤਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। 6-7 ਦੇ ਕਰੀਬ ਮੈਂਬਰ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਸਭ ਦਿਹਾੜੀਦਾਰ ਜੋ ਕਮਾਉਣਾ ਓਹੀ ਖਾਣ ਵਾਲੇ। ਕਈ ਔਰਤਾਂ ਵੀ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸਬਜ਼ੀ ਤੋੜਨ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਿਹਨਤੀ ਔਰਤਾਂ ਜੋ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਰੋਟੀ ਖਾਤਰ ਆਪ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਭਰ ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਿਹਨਤ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੀਆਂ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਾਡੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਜ਼ਰੂਰਤਮੰਦ ਤੱਕ ਮਦਦ ਪਹੁੰਚਾਈ ਜਾਵੇ। ਲਾਕਡਾਉਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਜ਼ਰੂਰਤਮੰਦ ਦਫਤਰ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਦਫਤਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਰਾਸ਼ਨ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
facebook link
11 ਮਈ , 2020:
ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੀਆਂ ਦਿਲ ਦੁਖਾਊ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਮਿਲਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਜਦ ਮਰਨ ਕਿਨਾਰੇ ਪਏ ਹੋਈਏ ਫੇਰ ਜਿਸਦਾ ਵੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਖ਼ੂਨ ਮਿਲ ਜਾਵੇ, ਅੰਗ ਮਿਲ ਜਾਵੇ, ਉਹ ਸਦਾ ਲਈ ਆਪਣਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰਾ। ... ਫਿਰ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ?? ~ਮਨਦੀਪ
11 ਮਈ , 2020:
ਔਖੇ ਰਾਹ ਸਰ ਕਰਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਸੁਖਾਲੇ ਨਹੀਂ। ਕੀ ਮੇਰੇ ਰਾਹ ਸੌਖੇ ਸਨ? ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ ਪਿਆਰ ਵੰਡਣ ਨਾਲ, ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਮੁਸਕਰਾਉਣਾ, ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣਾ, ਪਰਵਾਹ ਕਰਨੀ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਤਣਾਅ ਸਾਰਾ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਲੈ ਲੈਣਾ, ਅਜਿਹੇ ਹੌਂਸਲੇ ਲਈ, ਖੁੱਦ ਮੌਤ ਦੀ ਸਿਖਰ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲ ਰਹਿਣ ਲਈ, ਬੁਜ਼ਦਿਲੀ ਦੀ ਅਖੀਰ ਤੋਂ ਮੁੜਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਹਰ ਔਰਤ ਨੂੰ ਇਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਹੈ, ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਨਾਲ ਜੀਓ, ਖੁਦ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਹੋਵੋ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮੌਤ ਨੂੰ, ਡਰ ਨੂੰ, ਬੁਜ਼ਦਿਲੀ ਨੂੰ, ਜਦ ਵੀ ਨੇੜਿਓਂ ਵੇਖੋ ਤਾਂ ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਮੁੜ ਆਉਣਾ ਤੁਹਾਡੇ ਤਾਕਤਵਰ ਹੋਣ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ। ਚੰਦ ਦਿਲ ਚੀਰ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਫਰ ਤਹਿ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ! ਨਿਮਰ, ਸਭ ਨੂੰ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗੇ ਇਨਸਾਨ ਬਣੋ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਰਹੋ ..! ਹਾਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ... ਰੱਬ ਹੁੰਦਾ ਹੈ! - ਮਨਦੀਪ
10 ਮਈ , 2020:
ਬਹੁਤ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀਆਂ। ਸੌਹਰੇ-ਪੇਕੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਦੋਨੋਂ ਮਾਵਾਂ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹੋਣ ਆਪਣੀ ਧੀ ਦੇ ਨਾਲ। ਰੱਬ ਕਰੇ ਹਰ ਇੱਕ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਸਾਥ ਮਿਲੇ, ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ। ਇੱਕ ਵੀ ਸ਼ਿਕਵਾ ਨਹੀਂ ਕਦੇ ਐਸੀ ਕਿਸਮਤ ਪਾਈ ਹੈ। ਲੋੜ ਤੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਲਾਡਲੀ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਦੋਨਾਂ ਮਾਂਵਾਂ ਨੇ। ਮਾਂਵਾਂ- ਬਹੁਤ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀਆਂ। ਮਾਂਵਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਅਤੇ ਹੌਂਸਲਾ ਅਫਜ਼ਾਈ, ਹਰ ਪਲ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। 💐💐 - ਮਨਦੀਪ 💐💐 - ਮਨਦੀਪ
04 ਮਈ , 2020:
ਬਠਿੰਡਾ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਅਪੀਲ!
ਮਨੀਸ਼ ਪਾਂਧੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਚਲਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੰਸਥਾ ਅਦਰਸ਼ ਵੈਲਫੇਅਰ ਸੁਸਾਇਟੀ ਬਠਿੰਡਾ, ਲਾਕਡਾਊਨ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ 500 ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋੜਵੰਦ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਰਾਸ਼ਨ ਪਹੁੰਚਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਸ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਘੜੀ ਵਿੱਚ ਲੋੜਵੰਦ ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਮੱਧਵਰਗੀ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੱਕ ਰਾਸ਼ਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣਾ ਸਲਾਘਾਯੋਗ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਸਥਿਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਟਾ, ਚਾਵਲ ਅਤੇ ਦਾਲ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਬਠਿੰਡਾ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਦਰਸ਼ ਵੈਲਫੇਅਰ ਸੁਸਾਇਟੀ ਬਠਿੰਡਾ ਦਾ ਲੋੜਵੰਦ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੱਕ ਰਾਸ਼ਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗ ਜ਼ਰੂਰ ਦੇਣ। ਸੰਸਥਾ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੀ ਕੋਈ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਸਿਰਫ ਰਾਸ਼ਨ ਦੀ ਸਮਗਰੀ ਜਿਵੇਂ ਆਟਾ, ਦਾਲ, ਚਾਵਲ, ਖੰਡ, ਤੇਲ, ਮਸਾਲੇ ਆਦਿ ਦਾ ਸਹਿਯੋਗ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹੋ । ਮਨੀਸ਼ ਪਾਂਧੀ ਜੀ ਨਾਲ ਮੋਬਾਈਲ ਨੰਬਰ 9888037760 ਤੇ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
30 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਸਮਾਈਲਜ਼ ਕੇਅਰ ਸੰਸਥਾ ਵੱਲੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਲੋੜਵੰਦ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਜਾਂ ਸਾਡੇ ਲਾਗਲੇ ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਵੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਰਾਸ਼ਨ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਸੰਪਰਕ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਯਕੀਨਨ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਮੰਗਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਪਈ।, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਛੋਟੀਆਂ-ਛੋਟੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਹੁਣ ਮੱਧਵਰਗੀ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਆਪਣਾ ਖਰਚਾ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਸਫਾਈ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਕਿਨਾਰਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਲੋੜਵੰਦ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਜਾਂ ਲਾਗਲੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਤੁਹਾਡੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਸਰਵੇਖਣ ਕਰਨ ਬਾਅਦ ਤੁਰੰਤ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ। ਇਸ ਵਾਰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਘੜੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਵੀ ਸਾਡੀ ਸੰਸਥਾ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ, ਮੈਂ ਸਭ ਦੀ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ।
20 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ... - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵੱਲੋਂ ਸਿਰਫ 4 ਘੰਟੇ ਦਾ ਸਮਾਂ ਦੇ ਕੇ ਹਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ, ਹਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਰਫਿਊ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਸਮਾਜਿਕ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਿਹਤ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। 130 ਕਰੋੜ ਦੀ ਅਬਾਦੀ ਦੀ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਕਰਨੀ ਕੋਈ ਛੋਟੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਤਕਰੀਬਨ 18 ਕਰੋੜ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਰੋਜ਼ਾਨਾ 150 ਰੁਪਏ ਤੋਂ ਘੱਟ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿਹਾੜੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ। ਭਾਵੇਂ ਸਾਡਾ ਦੇਸ਼ ਤਰੱਕੀ ਕਰਦਾ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਗਰੀਬ ਅਮੀਰ ਦੇ ਹਲਾਤਾਂ ਦਾ ਫਰਕ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ। ਮੁੰਬਈ-ਦਿੱਲੀ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਖਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਕਰਫਿਊ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ 6*9 ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਪੰਜ-ਪੰਜ, ਦੱਸ-ਦੱਸ ਜਾਣਿਆਂ ਦਾ ਰਹਿਣਾ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਆਮਦਨ ਨਹੀਂ, ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਜੋਗਾ ਖਾਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੋਰੋਨਾ ਦੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਟੈਸਟਿੰਗ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੋਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਦਾ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਅਸਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਿੰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਕੁਝ ਵੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਹੀਂ। ਜੇਕਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹਸਪਤਾਲ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਮਰੀਜਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਣ ਤਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਅਣਗਿਣਤ ਮੌਤਾਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਇਸਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾਂ ਖੌਫਨਾਕ ਹੈ।
ਕਈ ਝੁੱਗੀਆਂ ਝੋਪੜੀਆਂ ਵਾਲੇ, ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਮੱਧਵਰਗੀ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਿਹਾੜੀਆਂ ਤੋਂ, ਆਪਣੀਆਂ ਤਨਖਾਹਾਂ ਤੋਂ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਕਰਜੇ ਲੈ ਕੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੇ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਉਣੇ ਸਨ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਬਿਮਾਰ ਲੋਕ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਤੜਫ ਰਹੇ ਹਨ, ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਗਵਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੇ ਗਵਾ ਲੈਣਗੇ।
ਭਾਵੇਂ ਕਈਆਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਟੀ. ਵੀ. ਹੈ ਤਾਂ ਵੀ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕਮਾ ਕੇ ਓਹੀ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੋਈ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ। ਭਾਵੇਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਵੱਲੋਂ ਗਰੀਬ ਵਰਗ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦੀ ਬਹੁਤ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਪਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਈ ਇਲਾਕੇ, ਖਾਸ ਕਰ ਦਿੱਲੀ-ਮੁੰਬਈ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਝੁੱਗੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦਾ ਵੀ ਕਿਰਾਇਆ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੋਵੇ। ਐਸੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੱਕ ਵਿੱਚ ਦਮ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਅੱਜ ਤੇ ਸੌਣ ਲਈ ਕੱਚੀ ਛੱਤ ਹੈ ਪਰ ਕੱਲ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਹੇਗੀ ਤਾਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਵਾਂਗੇ? ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਾਨਿਆਂ ਦੀ ਛੱਤ ਦਾ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਰਾਇਆ ਵਸੂਲਦਾ ਸੀ ਉਹ ਇਸ ਸਮੇਂ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਤਰਸ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ? ਹਰ ਸੂਬਾ ਪੰਜਾਬ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਲੱਖਾਂ ਐਸੇ ਪਰਿਵਾਰ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੀਲੇ-ਪੀਲੇ ਕਾਰਡ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਰਾਸ਼ਨ ਅੱਜ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਹੈ ਜੇਕਰ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣਾ ਨਹੀਂ ਦੇਣਗੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹ ਮਰ ਜਾਣਗੇ। ਗਰੀਬ ਲਈ ਭੁੱਖ ਕੋਰੋਨਾ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਜਦ ਆਪਣਿਆਂ ਕੋਲ ਵਾਪਿਸ ਜਾਣ ਲਈ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਜਾਂ ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਪ੍ਰਸਾਸ਼ਨ ਦੇ ਡੰਡੇ ਸਹਿ ਕੇ ਮੁੜ ਬੇਵੱਸ ਹੋ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਗਰੀਬ ਨੂੰ ਕੋਰੋਨਾ ਤੋਂ ਡਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ? ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਹੀ ਮਰ ਜਾਵੇਗਾ, ਉਸਦੀ ਸੋਚ ਬਿਮਾਰੀ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਦੀ।
ਇਸ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉਪਰਾਲੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਤੇ ਕੋਰੋਨਾ ਦੀ ਟੈਸਟਿੰਗ, ਰਾਸ਼ਨ, ਹਰ ਤਰਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਸਹੂਲਤ ਅਤੇ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਆਰਥਿਕ ਮਦਦ।
20 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ... - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵੱਲੋਂ ਸਿਰਫ 4 ਘੰਟੇ ਦਾ ਸਮਾਂ ਦੇ ਕੇ ਹਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ, ਹਰ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਰਫਿਊ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਸਮਾਜਿਕ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਿਹਤ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। 130 ਕਰੋੜ ਦੀ ਅਬਾਦੀ ਦੀ ਤਾਲਾਬੰਦੀ ਕਰਨੀ ਕੋਈ ਛੋਟੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਤਕਰੀਬਨ 18 ਕਰੋੜ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮੇਤ ਰੋਜ਼ਾਨਾ 150 ਰੁਪਏ ਤੋਂ ਘੱਟ ਵਿੱਚ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਿਹਾੜੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ। ਭਾਵੇਂ ਸਾਡਾ ਦੇਸ਼ ਤਰੱਕੀ ਕਰਦਾ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਗਰੀਬ ਅਮੀਰ ਦੇ ਹਲਾਤਾਂ ਦਾ ਫਰਕ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ। ਮੁੰਬਈ-ਦਿੱਲੀ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਖਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਕਰਫਿਊ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ 6*9 ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਪੰਜ-ਪੰਜ, ਦੱਸ-ਦੱਸ ਜਾਣਿਆਂ ਦਾ ਰਹਿਣਾ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਆਮਦਨ ਨਹੀਂ, ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਜੋਗਾ ਖਾਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੋਰੋਨਾ ਦੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਟੈਸਟਿੰਗ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੋਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਦਾ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਅਸਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਿੰਨਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਕੁਝ ਵੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਹੀਂ। ਜੇਕਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹਸਪਤਾਲ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਮਰੀਜਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਣ ਤਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਅਣਗਿਣਤ ਮੌਤਾਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਇਸਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾਂ ਖੌਫਨਾਕ ਹੈ।
ਕਈ ਝੁੱਗੀਆਂ ਝੋਪੜੀਆਂ ਵਾਲੇ, ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਮੱਧਵਰਗੀ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਿਹਾੜੀਆਂ ਤੋਂ, ਆਪਣੀਆਂ ਤਨਖਾਹਾਂ ਤੋਂ ਜਾਂ ਫ਼ਿਰ ਕਰਜੇ ਲੈ ਕੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੇ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਉਣੇ ਸਨ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਬਿਮਾਰ ਲੋਕ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਤੜਫ ਰਹੇ ਹਨ, ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਗਵਾ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੇ ਗਵਾ ਲੈਣਗੇ।
ਭਾਵੇਂ ਕਈਆਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਟੀ. ਵੀ. ਹੈ ਤਾਂ ਵੀ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕਮਾ ਕੇ ਓਹੀ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੋਈ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ। ਭਾਵੇਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਵੱਲੋਂ ਗਰੀਬ ਵਰਗ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦੀ ਬਹੁਤ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਪਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਈ ਇਲਾਕੇ, ਖਾਸ ਕਰ ਦਿੱਲੀ-ਮੁੰਬਈ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਝੁੱਗੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦਾ ਵੀ ਕਿਰਾਇਆ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੋਵੇ। ਐਸੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਨੱਕ ਵਿੱਚ ਦਮ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਹੈ, ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਅੱਜ ਤੇ ਸੌਣ ਲਈ ਕੱਚੀ ਛੱਤ ਹੈ ਪਰ ਕੱਲ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਹੇਗੀ ਤਾਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਵਾਂਗੇ? ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਾਨਿਆਂ ਦੀ ਛੱਤ ਦਾ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਰਾਇਆ ਵਸੂਲਦਾ ਸੀ ਉਹ ਇਸ ਸਮੇਂ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਤਰਸ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ? ਹਰ ਸੂਬਾ ਪੰਜਾਬ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਲੱਖਾਂ ਐਸੇ ਪਰਿਵਾਰ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੀਲੇ-ਪੀਲੇ ਕਾਰਡ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਰਾਸ਼ਨ ਅੱਜ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਹੈ ਜੇਕਰ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣਾ ਨਹੀਂ ਦੇਣਗੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹ ਮਰ ਜਾਣਗੇ। ਗਰੀਬ ਲਈ ਭੁੱਖ ਕੋਰੋਨਾ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਜਦ ਆਪਣਿਆਂ ਕੋਲ ਵਾਪਿਸ ਜਾਣ ਲਈ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਜਾਂ ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਪ੍ਰਸਾਸ਼ਨ ਦੇ ਡੰਡੇ ਸਹਿ ਕੇ ਮੁੜ ਬੇਵੱਸ ਹੋ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਗਰੀਬ ਨੂੰ ਕੋਰੋਨਾ ਤੋਂ ਡਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ? ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਹੀ ਮਰ ਜਾਵੇਗਾ, ਉਸਦੀ ਸੋਚ ਬਿਮਾਰੀ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਦੀ।
ਇਸ ਸਮੇਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉਪਰਾਲੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਤੇ ਕੋਰੋਨਾ ਦੀ ਟੈਸਟਿੰਗ, ਰਾਸ਼ਨ, ਹਰ ਤਰਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਸਹੂਲਤ ਅਤੇ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਆਰਥਿਕ ਮਦਦ।
19 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਮਾਂ ਲਈ ਤੇ ਅੱਜ ਕੋਈ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ, ਜਾਨ ਦੇਣਾ ਤੇ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ। ਬੇਹੱਦ ਘਟੀਆ।
18 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਕੋਰੋਨਾ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਲੜ ਰਹੇ ACP ਅਨਿਲ ਕੋਹਲੀ ਜੀ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਰਹੇ, ਜਾਣ ਕੇ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।
18 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਰਘਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਧੂਲਕਾ ਜੀ ਜਨਵਰੀ 2017, ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਬੂਟ ਵੰਡ ਕੰਪੇਨ ਤੋਂ ਹੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਿਸ਼ਨ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੇਕਰ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਪਾਏ ਹਾਂ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਰਘਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਸਾਥ ਦੀ ਬਹੁਤ ਅਹਿਮੀਅਤ ਰਹੀ ਹੈ। ਰਘਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਸਾਡੇ ਮਿਸ਼ਨ ਨਾਲ ਹਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚੋਂ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੀ ਲੰਬੀ ਲੜੀ ਨੂੰ ਜੋੜਿਆ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਹਰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਫ਼ੋਨ ਦੁਆਰਾ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੀ ਵਧੀਆ ਟੀਮ ਬਣਾ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਹਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਲੋੜਵੰਦ ਬੱਚਿਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਅਕਸਰ ਰਘਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਧੂਲਕਾ ਜੀ ਨੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਪੈਸੇ ਲਏ ਬੂਟ ਵੰਡ ਕੈਂਪਾਂ ਦੌਰਾਨ ਕਾਰ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸੇਵਾ ਅਤੇ ਸਾਥ ਲਈ ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ। ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ-ਬਹੁਤ ਸ਼ੁੱਭਕਾਰਮਨਾਵਾਂ।
17 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਚੰਗੇ ਮਾੜੇ ਦਿਨ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ, ਪਰ ਕਰਕੇ ਦਿਖਾਉਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਹਾਰੀ। ਮੇਰੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਰਹੀ ਹੈ ਮੈਂ ਨਾਲ ਹੋਰ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੀ ਰਹਾਂ। ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਹਾਲਾਤ ਚਾਹੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੋਣ, ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੀ ਰਹਾਂ। ਅੱਜ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਖੁੱਦ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ, ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਨੌਕਰੀਆਂ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ। ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੇਵਾ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਚੰਗੀ ਉਦਾਹਰਣ ਨਹੀਂ। ਐਸੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਖੋਲ੍ਹੋ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋੰ ਵੱਧ ਮਾਲੀ ਸਹਿਯੋਗ ਤੁਹਾਡਾ ਖੁੱਦ ਦਾ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੋ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀਆਂ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ, ਘਰ ਚਲਾਉਣੇ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। - ਮਨਦੀਪ
16 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਕੋਰੋਨਾ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਲੜ ਰਹੇ ACP ਅਨਿਲ ਕੋਹਲੀ ਜੀ ਲਈ ਅਸੀਂ ਕਾਮਨਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜਲਦ ਹੀ ਠੀਕ ਹੋ ਕੇ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਣ । ACP ਅਨਿਲ ਕੋਹਲੀ ਜੀ ਨੂੰ ਬੂਟ ਵੰਡ ਕੈਂਪ ਦੌਰਾਨ ਮਿਲਣ ਦਾ ਸਬੱਬ ਬਣਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਤੇ ਪਿੰਡ ਮੋਨਾ ਕਲਾਂ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਖਰਚੇ ਤੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਸਕੂਲ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਦਿੱਤੇ। ਇੱਕ ਦੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਟੀਮ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਬਰ ਰੱਖ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਕਈ ਲੋੜਵੰਦ ਪੈਰ ਢੱਕੇ। ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਵੀ ਯਾਦ ਹੈ ਕਿ ਏਨਾ ਚੰਗਾ ਕਾਰਜ ਕਰਨ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨ ਤੇ ਕਿ ਇਸ ਨਾਲ ਹੋਰ ਲੋਕ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋਣਗੇ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦਾ ਦਰਦ ਸਮਝਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿੱਚ ਬਤੌਰ ACP ਆਪਣੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਿਭਾਅ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਗੱਲ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਕਿ ਪੁਲਿਸ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਕਰਮਚਾਰੀ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਤੇ ਖੇਡ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ACP ਅਨਿਲ ਕੋਹਲੀ ਜੀ ਦੇ ਕੋਰੋਨਾ ਦੀ ਝਪੇਟ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਦੀ ਖਬਰ ਨੇ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਮਨ ਉਦਾਸ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਜਲਦ ਹੀ ਜਿੱਤ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਲੈਣਗੇ। ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸਮਾਜ ਲਈ ਆਪਣੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਨਿਭਾਉਣਗੇ। ਦੁਆਵਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਹਨ।
11 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦੁਆਰਾ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਨੂੰ ਜਾਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਮਨੁੱਖ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਵੀ ਹੰਕਾਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹੰਕਾਰੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਅਸੀਂ ਆਮ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਜਦ ਕਈ ਲੋਕ ਚੀਕ-ਚੀਕ ਕੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਰਾਸ਼ਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ, ਬਹੁਤ ਇਕੱਠਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ। ਮਦਦ ਵੀ ਮਿਹਨਤ ਮੰਗਦੀ ਹੈ, ਸਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸਰਵੇਖਣ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਇਹ ਜਾਨਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਮਦਦ ਕਿਸਦੀ ਕਰੀਏ। ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਪਿੱਛਲੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਝੁੱਗੀਆਂ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਜਦ ਕੋਰੋਨਾ ਨਹੀਂ ਵੀ ਸੀ ਓਦੋਂ ਵੀ ਇਹ ਝੁੱਗੀਆਂ ਲੋੜਵੰਦ ਸਨ, ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਨੂੰ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਹੂਲਤ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਹਲਾਤ ਹੋਰ ਵੀ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹਨ, ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅੱਜ ਜਨਮ ਦਿਨ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਇੱਕ ਟਾਈਮ ਦੇ ਖਾਣੇ ਦਾ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰ ਸਕੇ। ਮੈਂ ਏਥੇ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਲਈ ਖਾਣਾ ਖੁਦ ਤਿਆਰ ਕਰ ਕੇ ਲਿਆਏ ਸਨ। ਅੱਜ ਇਹਨਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਆਸ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਜਾਜ਼ਤ ਲਈ ਪ੍ਰਸਾਸ਼ਨ ਦੀ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ।
11 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਕਰਫਿਊ ਕਾਰਨ ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਨੌਕਰੀ ਪੇਸ਼ੇ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਆ ਰਹੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਦਾ ਹੱਲ ਕੱਢੇ ਸਰਕਾਰ! - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਸਿਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਮਿਲੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਵੀ ਹੱਥੋਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ, ਦੁਕਾਨਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿਰਾਇਆ ਵੀ ਦੇਣਾ ਪਵੇਗਾ, ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਵੀ ਤਾਰਨੀਆ ਪੈਣਗੀਆਂ, ਕਰਜ਼ਾ ਵੀ ਲਾਹੁਣਾ ਪਵੇਗਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦਾ ਵੀ ਸੋਚਣਾ ਪਵੇਗਾ।
ਇਹ ਬੇਹੱਦ ਅਫਸੋਸ ਜਨਕ ਹੈ ਕਿ ਵੱਡੀਆਂ-ਵੱਡੀਆਂ ਆਨਲਾਈਨ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੂੰ ਇਜਾਜ਼ਤ ਹੈ ਪਰ ਛੋਟੇ ਦੁਕਾਨਦਾਰਾਂ ਨੂੰ, ਦਫਤਰਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਹੀ ਦੁਕਾਨ ਜਾਂ ਦਫਤਰ ਤੇ ਇੱਕਲੇ ਥੋੜੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਬੈਠਣ ਦੀ ਵੀ ਅਨੁਮਤੀ ਨਹੀਂ।
ਰਹਿਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਘਰਾਂ ਦੇ ਕਿਰਾਏ ਨਹੀਂ ਦੇ ਪਾ ਰਹੇ। ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਰਹਿ ਰਹੇ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦੇ ਲੱਖਾਂ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਇਸ ਸਮੇਂ ਬੇਹੱਦ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਗੁਜ਼ਾਰੇ ਜੋਗਾ ਕਮਾਉਂਦੇ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਖਰਚੇ ਕੱਢ ਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਘਰ ਪੈਸੇ ਭੇਜ ਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਦੁਚਿੱਤੀ ਵਿੱਚ ਫਸ ਚੁੱਕੇ ਹਨ ਕਿ ਪੈਸੇ ਭੇਜਣ ਜਾਂ ਪੈਸੇ ਮੰਗਵਾਉਣ। ਅਜਿਹੇ ਕਈ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਸੁਨੇਹੇ ਆਏ, ਜਿਸਦਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ।
ਤਨਖਾਹ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਚ ਦੀ ਤਨਖਾਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਅਤੇ ਅਪ੍ਰੈਲ ਤੱਕ ਨੌਕਰੀ ਰਹੇਗੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਇਸਦਾ ਵੀ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ।
14 ਅਪ੍ਰੈਲ ਤੱਕ ਕਰਫਿਊ ਸੋਚ ਕੇ ਕਈ ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ ਨੇ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਆਪਣੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਤੋਂ ਹੀ ਤਨਖਾਹ ਦੇਣ ਦਾ ਫੈਂਸਲਾ ਲਿਆ ਪਰ ਕਰਫਿਊ ਵੱਧਣ ਨਾਲ ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਵੀ ਆਸ ਟੁੱਟਣ ਨਾਲ ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ ਦਾ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਡਰ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਗਿਆ ਹੈ। ਕਰਜੇ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਕਈ ਕਰਮਚਾਰੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੋਂ ਪੱਲ੍ਹਾ ਝਾੜਨ ਤੋਂ ਮਜਬੂਰ ਹਨ ਕਾਰੋਬਾਰੀ।
ਆਪਣੀ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੀ ਆਸ ਤੇ ਲੋਕ ਜੋ ਕਰਜੇ ਲੈ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਸਕੂਲਾਂ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਉਸ ਦੀ ਭਰਪਾਈ ਕਿਵੇਂ ਹੋਵੇਗੀ?
ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਓਨੀਆਂ ਮੌਤਾਂ ਕੋਰੋਨਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਜਿੰਨੀਆਂ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਨਾਲ ਹੋਣਗੀਆਂ।
ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਇਆਂ ਵੀ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕਿਸੇ ਨੀਤੀ ਦਾ ਐਲਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਸਰਕਾਰ ਇਸ ਵੱਲ ਜਲਦ ਤੋਂ ਜਲਦ ਜ਼ਰੂਰ ਗੌਰ ਕਰੇ।
facebook link
08 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਤੇ ਲੋਕ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ, ਘਰੇ ਬਾਪ ਮਰ ਜਾਏਗਾ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਨਸ਼ੇ ਦੇ ਕੋਈ ਗੋਲੀਆਂ ਦੇ ਜਾਓ। ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ ਖਾਦੀ ਉਸਨੇ 2-3 ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ। ਤੇ ਅੱਗੋਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਵੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਅਧਾਰ ਕਾਰਡ ਤੇ ਮਿਲ ਰਹੀਆਂ ਮੁਫ਼ਤ ਗੋਲੀਆਂ। ਕਈ ਔਰਤਾਂ ਇਸ ਕਰਕੇ ਵੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਿ ਜਿੱਥੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਲਈ ਕੰਪਿਊਟਰ ਵਰਗੇ ਯੰਤਰ ਵਿੱਚੋਂ ਕਰਫਿਊ ਪਾਸ ਕੱਢਣਾ ਪੈਂਦਾ ਓਥੇ ਘਰਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਬ ਕੌਣ ਪਿਆ ਰਿਹਾ ? ਅੱਗੇ ਆਪੇ ਕਮਾ ਕੇ ਆਪੇ ਪੀ ਲੈਂਦੇ ਸੀ, ਹੁਣ ਜੋ ਜੁੜੀਆਂ ਠੀਕਰੀਆਂ ਉਹ ਵੀ ਰੁੜ੍ਹ ਜਾਣੀਆਂ। ਕਈਆਂ ਨੇ ਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਕੇ ਹੀ ਕਰਜਾਈ ਹੋ ਜਾਣਾ ਇਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ।ਫੇਰ ਓਹੀ ਗੱਲ ਕਿ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ ਸਭ ਕੁੱਝ, ਪਰ ਪਰਦੇ ਪਿੱਛੇ !!
08 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
NGOs ਦੁਆਰਾ ਫੋਟੋ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬੜੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਔਖੇ ਜੋ, ਅਤੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਸਰਕਾਰੀ ਰਾਸ਼ਨ ਬਹੁਤ ਵੰਡਿਆ ਗਿਆ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜ਼ਰੂਰ ਸੰਪਰਕ ਕਰਨ। ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਲੋੜ ਆ ਮੇਰੇ ਲਾਗੇ ਕਿਸੇ ਏਰੀਏ ਵਿੱਚ, ਫੋਨ ਤੇ ਫੋਨ ਆ ਰਹੇ ਕਈ ਦਿਨ ਦੇ, ਮੈਂ ਦੱਸ ਦੇਂਦੀ ਹਾਂ। ਨਾਲੇ ਮਦਦ ਹੋਜੇਗੀ ਨਾਲੇ ਅੱਖਾਂ ਖੁੱਲ ਜਾਣਗੀਆਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ। ਅੱਜ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਪਹਿਲਾਂ ਦੱਸ ਦਿਆਂ। ਇਨਸਾਨਿਅਤ ਹੈ ਅੰਦਰ ਤੇ ਅੱਗੇ ਆਓ, ਖਾਸ ਕਰ comment ਕਰ ਕਰ ਅੱਤ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲੇ। ਨਾਲ ਚੱਲਾਂਗੀ ਤੁਹਾਡੇ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਸਪੋਂਸਰ ਨਹੀਂ, ਫੇਰ ਕਹੋਗੇ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਚਮਕਾ ਰਹੇ, ਆਓ ਤੁਹਾਡਾ ਚਮਕਾਈਏ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਆਓ ਤੁਹਾਡੇ ਗੁਪਤ ਦਾਨ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਵੇਖੀਏ ਅੱਜ। ਘਰੇ ਫੋਨ ਤੇ ਟਿੱਕ ਟਿੱਕ ਕਰਨ, ਗਿਆਨ ਵੰਡਣ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਨਾ ਰਹੋ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਅਕਲ ਮੱਤ ਦਿਓ, ਵਿਹਲਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੀਮਤੀ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚੋਂ।
07 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਅਜੀਬ ਫਸਿਆ ਗਰੀਬ, ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੇ ਤਾਂ ਪਰਚਾ, ਘਰ ਰਹੇ ਤਾਂ ਭੁੱਖ।
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਵੀਡੀਓ ਆ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਹੁਣ ਖਾਣਾ ਨਾ ਵੰਡੋ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਸਭ ਨੂੰ ਖਾਣਾ ਮਿਲ ਚੁੱਕਾ ਹੈ ਤੇ ਹੁਣ ਜਾਣ-ਬੁਝ ਕੇ ਲੋਕ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਇਹ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਖਾਣਾ ਵੰਡਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਰਵੇਖਣ ਕਰਨ ਦੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਖਾਣਾ ਨਾ ਦੇਣ ਦਾ ਰੌਲਾ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਕਰੋਨਾ ਦਾ ਡਰ ਘੱਟ, ਭੁੱਖ ਦਾ ਫ਼ਿਕਰ ਵੱਧ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਖੂਬ ਰਾਸ਼ਨ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਪਰ ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਕਈ ਅਹੁਦੇਦਾਰਾਂ ਦੇ ਖੂਨ ਸਫੈਦ ਹਨ। ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਵੋਟ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਾ ਸਕਦੇ ਬਹੁਤ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਭੁੱਖ ਮਿਟਾਉਣ ਦੇ ਵੀ ਹੱਕਦਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੇ। ਅਜੇ ਬਹੁਤ ਅਜਿਹੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਆਏ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਪਰਿਵਾਰ ਰੋਟੀ ਨੂੰ ਤਰਸ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਉਸ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕ ਹਨ, ਜੇ ਹੱਡ ਤੋੜਵੀਂ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨਗੇ ਫ਼ਿਰ ਹੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਜਾ ਰੋਟੀ ਨਸੀਬ ਹੋਵੇਗੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ। ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਘੱਟ ਖਾ ਲਵਾਂਗੇ, ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖਵਾ ਦੇਵਾਂਗੇ ਪਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਭੁੱਖੇ ਢਿੱਡ ਸਵਾਉਣਾ ਸ਼ਾਇਦ ਰੱਬ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਬੱਚੇ ਵੀ ਏਨ੍ਹੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹਨ ਕਿ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਨਿੱਕੀਆਂ ਜਹੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਵੀ ਰਾਸ਼ਨ ਲੈਣ ਆ ਗਈਆਂ। ਬੱਚੇ ਤਾਂ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ, ਮੌਜੂਦਾ ਮਾਹੌਲ ਤੋਂ ਨਰਾਜ਼ ਜਾਂ ਤੰਗ ਆਏ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਨੌਜਵਾਨ ਦੀ ਗੱਲ ਦਿਲ ਨੂੰ ਚੀਰ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਸੀ ਜਦ ਉਸਨੇ ਦਫ਼ਤਰ ਆ ਕੇ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਕਿ "ਬੂਖੇ ਹੀ ਮਰ ਜਾਏਂਗੇ ਹਮ ਲੋਗ"। ਦੋ ਦਿਨ ਤਾਂ ਆਂਢੀਆਂ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਤੋਂ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇ, ਇੱਕ ਦਿਨ ਕੋਈ ਬਿਸਕੁਟ ਦੇ ਗਿਆ, ਫ਼ਿਰ ਮੰਗ-ਮੰਗ ਆਪਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਢਿੱਡ ਭਰਨ ਲੱਗੇ। ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦਾ ਅਤੇ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਏਹੀ ਹਾਲ ਹੈ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਅਜੇ ਵੀ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਦੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਸਰਕਾਰੀ ਰਾਸ਼ਨ ਵੱਲ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਵੀ ਨਾ ਦੇਵੇ ਫਿਰ ਵੀ ਜੇਕਰ ਸਰਕਾਰੀ ਰਾਸ਼ਨ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕੁਝ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰੋ। ਜੇਕਰ ਵੋਟ ਬਦਲੇ ਰਾਸ਼ਨ ਹੈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਇਹਨਾਂ ਪ੍ਰਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਹੋਰ ਲੋੜਵੰਦ ਵੀ ਇਸ ਰਾਸ਼ਨ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਰਹਿ ਜਾਣਗੇ, ਜੋ ਕਿ ਹਕੀਕਤ ਹੈ। ਲੋੜਵੰਦ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮੰਗਣ ਤੇ ਹੀ ਰਾਸ਼ਨ ਕਿਉਂ? ਅੱਜ ਲੋੜ ਹੈ ਸਿਆਸਤ ਤੋਂ ਉਪਰ ਉੱਠ ਕੇ ਘਰ-ਘਰ ਸਰਕਾਰੀ ਰਾਸ਼ਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੀ, ਫਿਰ ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਘਰ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵਾਸੀ ਦਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਦਾ। ਜੇ ਮੇਰੇ ਹਲਕੇ ਦੇ MP, MLA ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਘਰ-ਘਰ ਸਰਕਾਰੀ ਰਾਸ਼ਨ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿੰਡ-ਪਿੰਡ ਉਡੀਕ ਰਹੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਲਿਸਟ ਲੈ ਸਕਦੇ ਹੋ।
06 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਜਨਤਾ ਸਰਕਾਰ ਦੁਵਾਰਾ ਹੋ ਰਹੀ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਦੀਆਂ ਧੱਜੀਆਂ ਉਡਾ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇ ਜਾਂ ਅਸੀਂ ਸਹੀ ਸੁਨੇਹਾ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੇ। ਸਾਡੀ ਕਰੋਨਾ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਮਨੁੱਖੀ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਲਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਅਨਪੜ੍ਹਤਾ ਅਤੇ ਬੇਵਜ੍ਹਾ ਦੇ ਖੌਫ਼ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਏਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਡਰਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣਿਆਂ ਕੋਲ ਜਾਣ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਾਹਮਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਪਈ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਸਸਕਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰੀ ਜਾਣ ਘਰਵਾਲੇ ਹੀ, ਬੱਚੇ ਹੀ ? ਖੂਨ ਹੀ ਸਫੈਦ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਕੀ ਗੱਲ ਕਰੋਨਾ ਦੇ ਡਰ ਦੇ ਨਾਲ ਦਿਲ ਵੀ ਪੱਥਰ ਹੋ ਗਏ ਹਨ? ਜਿਸ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਸਾਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲੇਖੇ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਉਸਨੂੰ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਚਿਖਾ ਨੂੰ ਅੱਗ ਵੀ ਗੈਰ ਲਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕੀ ਗੱਲ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੂੰ, ਪੁਲਿਸ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੌਤ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂ? ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਨਹੀਂ? ਜੇ ਕੁਦਰਤ ਦੀ ਕਰੋਪੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾ ਭੁੱਲੋ, ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨਾ ਭੁੱਲੋ। ਇਨਸਾਨ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਲਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੀ ਚੰਗਾ ਸਲੂਕ ਕਰ ਲਵੋ। ਮੈਂ ADC ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਗੱਲ ਨਾਲ 100% ਸਹਿਮਤ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਖੁਦ ਵੀ ਐਸੇ ਕਿਸੇ ਕੇਸ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਵਲੰਟੀਅਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
05 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਮੈਂ ਕਨੇਡਾ ਜਾਵਾਂ ?
ਅਕਸਰ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਅਸੀਂ, ਕਈ ਵਾਰ ਲੋਕ ਪਰਿਵਾਰ ਲੈ ਕੇ ਮੇਰੇ ਦਫਤਰ ਵੀ ਆ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਕਿ ਕੀ ਕਰੀਏ? ਮੈਂ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਦਿੰਦੀ, ਸਮਝਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰੋ, ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰੋ। ਘੁੰਮਣ ਫਿਰਨ ਜਾਂ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸਿਲਸਿਲੇ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ ਜਾਓ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ ਮੈਂ, 7 ਸਾਲ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਅਮਰੀਕਾ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਪਰ 7 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਮੈਂ ਵਧੇਰੇ ਸਮਾਂ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਚੁਣਿਆ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ MBA ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਜਲਦ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ, ਆਪਣਾ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸੰਸਥਾ ਵੀ। ਚਾਹੁੰਦੀ ਤੇ ਅੱਜ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੋਰ ਹੋਣੀ ਸੀ, ਪਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਣਾ ਸੀ, ਬੱਚੇ ਹੋਣੇ ਸੀ, ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਜਾਂ ਨੌਕਰੀ ਹੋਣੀ ਸੀ, ਅਰਾਮ ਹੋਣਾ ਸੀ। ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਸਮਰਪਣ ਮੰਗਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਕੀ ਵਿਚਾਰ ਹਨ ?? ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਭਾਰਤ ਦਾ ਸਿਹਤ ਵਿਭਾਗ ਨੂੰ ਨਾਜ਼ੁਕ ਦੇਖ ਕੇ ਡਰ ਗਏ ਹਨ। ਜਿਸਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਉਸਨੇ ਹੁਣ ਪੱਕਾ ਮਨ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜਾਣਾ ਹੀ ਜਾਣਾ। ਮੇਰੇ ਕਈ ਜਾਣਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਮਜ਼ਾਕੀਆ ਲਹਿਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਜਦ ਪੁੱਛਿਆ "ਹੁਣ ਵੀ ਜਾਣਾ ਕਨੇਡਾ ?" ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਸੁਣ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਹੀ ਪਛਤਾਵਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਜਦ ਉਹਨਾਂ ਨੇ "ਪੱਕੀ ਹਾਂ"ਵਿੱਚ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਫੇਰ ਤੋਂ ਵਿਚਾਰ ਕਰਾਂਗੇ। ਮੈਨੂੰ ਸਹੀ ਵੀ ਲੱਗਾ, ਜਿਸਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪਿਆਰੀ ਹੈ, ਧੱਕੇਸ਼ਾਹੀ, ਰਿਸ਼ਵਤਖੋਰੀ ਨਹੀਂ ਪਸੰਦ ਉਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਕਰ, ਸਮਰਪਣ ਵਾਲੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ, ਜਿਊਣ ਮਰਨ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸਮਰਪਣ ਬਹੁਤ ਤਕਲੀਫ਼ ਦੇਹ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਇਥੇ ਸਕੂਲ ਬਣਨੇ ਹਨ, ਹਸਪਤਾਲ ਬਣਨੇ ਹਨ, ਇਥੇ ਤੇ ਕੰਮ ਹੀ ਬਹੁਤ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਹਿੰਮਤੀ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਸਮੂਹਿਕ ਯੋਗਦਾਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਸੱਚਮੁੱਚ ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਖੋਖਲੇ ਹਾਂ, ਕਰਜ਼ੇ ਨਾਲ ਲੱਦਿਆ ਪੰਜਾਬ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਪਾ ਰਿਹਾ - ਨਾ ਸਿਹਤ ਦੀ, ਨਾ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ, ਨਾ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੀ, ਨਾ ਹੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਸਹਿਯੋਗ ਦੀ। ਐਸਾ ਪੰਜਾਬ ਬਣ ਚੁਕਿਆ ਹੈ ਜਿਥੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਵੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਜਾਵਾਂ ਘਰੇ ਮਰਨਾ ਚਾਹਾਂਗੀ, ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ। ਤੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਵੀ ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ, ਜੋ ਖੁਦ ਦੀ ਹਿਫਾਜ਼ਤ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਵੀ ਰੁਲ ਖੁਲ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਲਪੇਟ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਜਲਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਗਵਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸਦਾ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜ੍ਹਦੇ ਰਹਿਣਗੇ। ਮੇਰੇ ਨੌਜਵਾਨ ਸਾਥੀਓ, ਜਿੱਥੇ ਮਰਜ਼ੀ ਰਹੋ ਪਰ ਦੁਗਣੀ ਤਿੱਗਣੀ ਮਰ ਮਿਟਣ ਵਾਲੀ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਰੰਗਲਾ ਤੇ ਹੱਸਦਾ ਵੱਸਦਾ ਪੰਜਾਬ ਦੇਖਣ ਲਈ। - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
04 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ..
- ਜੋ ਡਰਾ ਨਹੀਂ ਰਹੇ, ਜਾਗਰੂਕ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਹੌਂਸਲਾ ਬਣੇ ਹਨ ਇਸ ਕਾਇਨਾਤ ਦਾ।
- ਅੱਜ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਇਸਦਾ ਸਹਿਮ ਨਹੀਂ ਫੈਲਾਅ ਰਹੇ, ਬਲਕਿ ਦੱਸ ਰਹੇ ਕਿੰਨੇ ਠੀਕ ਹੋ ਗਏ ਅੱਜ।
- ਖੁਦ ਦੇ ਬੋਝ ਦੇ ਨਾਲ, ਕਈਆਂ ਦਾ ਭਾਰ ਚੁੱਕ ਰਹੇ ਅੱਜ।
- ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਲਈ ਦੁੱਧ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ।
- ਜੋ ਡਾਕਟਰਾਂ ਲਈ ਕਿਥੋਂ ਆਉਣਗੇ ਮਾਸਕ, ਕਿੱਟਾਂ ਤੇ ਦਸਤਾਨੇ, ਪ੍ਰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਜੁਟੇ ਹਨ।
- ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰ, ਜੋ ਅੱਗੇ ਲੱਗ, ਰਾਸ਼ਨ ਵੰਡਦੀਆਂ ਨਹੀਂ ਥੱਕ ਰਹੀਆਂ।
- ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਲਈ ਜੋ ਸਬਰ ਵਿੱਚ ਹਨ।
- ਸਭ ਲਈ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ ਜੋ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦਾ ਖਿਆਲ ਕਰਦੇ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਰਹੇ।
..... ਅਸੀਂ ਜਲਦ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਵਾਂਗੇ .. ਫੇਰ ਮਜਬੂਤ ਹੋਵਾਂਗੇ ਅਸੀਂ ! -
04 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਮੈਂ ਖਾਲਸਾ ਏਡ ਦੇ 21 ਸਾਲ ਪੂਰੇ ਹੋਣ ਤੇ, ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਖਾਲਸਾ ਏਡ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਹਿੱਸਾ ਪਾਉਣ ਲਈ ਅਪੀਲ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਖ਼ਾਲਸਾ ਏਡ ਦੀ 21ਵੀ ਵਰ੍ਹੇ ਗੰਢ ਤੇ ਹਰ ਵਲੰਟੀਅਰ ਅਤੇ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣ ਨੂੰ ਮੁਬਾਰਕਾਂ, ਤੁਹਾਡੇ ਕਰਕੇ ਹੀ ਹੈ ਸੰਸਥਾ। ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਕੋਈ ਕੁਦਰਤੀ ਆਫ਼ਤ ਜਾਂ ਕੋਈ ਦੁਰਘਟਨਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਖਾਲਸਾ ਏਡ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪਹਿਲ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਮਨੁੱਖੀ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ, ਸਹੀ ਨੂੰ ਸਹੀ ਕਹਿਣਾ ਅਤੇ ਸੇਵਾ ਨੂੰ ਸੁਚੱਜੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਖਾਲਸਾ ਏਡ ਦੀ ਮੁਹਾਰਤ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ। ਹਰ ਕੁਦਰਤੀ ਆਫ਼ਤ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਖਾਲਸਾ ਏਡ ਨੇ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਨੂੰ ਲੰਗਰ ਛਕਾਇਆ ਹੈ, ਹਰੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਮਦਦ ਅਤੇ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਫੇਰ ਚਾਹੇ ਸਿਹਤ ਹੋਵੇ,ਘਰ ਹੋਵੇ, ਜਾਂ ਰੋਜ਼ੀ ਰੋਟੀ ਦਾ ਮਾਮਲਾ। ਔਖੀ ਤੋਂ ਔਖੀ ਘੜੀ ਵਿੱਚ ਖ਼ਾਲਸਾ ਏਡ ਨੇ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਕੌਮ ਦਾ ਮਾਣ ਵਧਾਇਆ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਸੇਵਾ ਅਤੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਜੋ ਇਜ਼ੱਤ ਕਮਾਈ ਹੈ, ਉਹ ਕਬੀਲੇ ਤਾਰੀਫ ਹੈ। ਖਾਲਸਾ ਏਡ ਦੇ 21 ਸਾਲ ਪੂਰੇ ਹੋਣ ਤੇ ਅਤੇ ਮਹਾਮਾਰੀ ਦੀ ਐਸੀ ਘੜੀ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਖਾਲਸਾ ਏਡ ਸਿਹਤ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਆਮ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਖਾਲਸਾ ਏਡ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਹਿੱਸਾ ਪਾਉਣ ਲਈ ਅਪੀਲ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
04 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਕੀ ਕਹਾਂ ਕਲਮ ਤੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਜਾ ??
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਓਂ ਗੁਲਾਮ ਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਾ ਰਹੀ ਇਹ ਆਬੋ ਹਵਾ ਹੁਣ। ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੇ ਹਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਪਲ ਪਲ ਵਿੱਚ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪੀੜ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ, ਬੇਬਸੀ ਤੇ ਲਾਚਾਰੀ, ਅਤੇ ਦੱਬੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਸੁਣ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਚਾਦਰ ਲਾਹ ਕੇ ਬਿਮਾਰੀ ਨੇ ਨੰਗਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਦਿਖਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹਾਂ? ਲੋੜਵੰਦ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਮੰਗ ਤੰਗ ਕੇ ਇਲਾਜ ਕਰਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ, ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਉਗਰਾਹੀ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ, ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਸੀ, ਹੁਣ ਸਿੱਧਾ ਹੀ ਮਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਬਚਿਆ। ਚੰਗੇ ਘਰੋਂ ਕੋਈ ਬਿਮਾਰ ਹੋਜੇ ਤੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਨਹੀਂ, ਮਰ ਜਾਵੇ ਤੇ ਚੈਨ ਦੀ ਮੌਤ ਨਹੀਂ, ਦੇਹ ਦੇ ਨਿਰਾਦਰ ਜਿਹੇ ਘਾਣ ਤੇ ਦੁਖੀ ਮਨ ਅੱਜ ਹੋਰ ਦੁਖੀ ਹਨ। ਪੋਸਟ ਮਾਰਟਮ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕੋਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ, ਦਹਿਸ਼ਤ ਕਾਰਨ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਔਰਤਾਂ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਬੱਚੇ ਜੰਮ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਲੋਕ ਕਰਜੇ ਹੇਠ ਦੱਬ ਗਏ ਹਨ, ਗੁਲਾਮ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਆਪਣੀ ਅਣਖ ਤੇ ਹੋਸ਼ ਗਵਾ ਬੈਠੇ ਹਨ ਲੋਕ ਸਹਿਮ ਨਾਲ। ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਗੁਜ਼ਾਰਿਸ਼ ਹੈ ਕਲਮਾਂ ਹੁਣ ਹਥਿਆਰ ਬਣਾਉਣ ਤੇ ਬੁਲਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਹੈ ਕਿ ਤਰਕ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ, ਕੀ ਠੀਕ ਹੈ ਕੀ ਗ਼ਲਤ ?? ਮੀਡੀਆ ਨੂੰ ਵੀ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਬੇਨਤੀ ਹੈ, ਹਰ ਪੱਖ ਨਾਲ ਹਲਾਤਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ, ਜਿਦਰ ਹਵਾ ਓਧਰ ਨਾ ਹੋਣ। ਸਮਾਂ ਠੀਕ ਤੇ ਗਲਤ ਦਾ ਹੈ, ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਹੈ, ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋਣ ਦਾ ਨਹੀਂ। ਅੱਜ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖੀ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਦੀ, ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੀ ਹਿਮਾਇਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ .. - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
03 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਸ਼ਰਮਸਾਰ!! ਆਮ ਲੋਕ ਸਸਕਾਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇ ਰਹੇ ਸੀ, ਕਿ ਕੋਰੋਨਾ ਫੈਲ ਜਾਏਗਾ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨਘਾਟ ਵਿੱਚ?? ਮੈਂ ਕਹਾਂਗੀ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਏਨੀ ਬੇਲੋੜੀ ਦਹਿਸ਼ਤ ਫਲਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ, ਡਰ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਦਿਮਾਗ ਡਰ ਦੇ ਵੱਸ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦਾ ਤਮਾਸ਼ਾ ਸ਼ਰੇਆਮ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਿੱਥੇ ਗਈ ਜਾਗਰੂਕਤਾ?? ਕਿ ਘਰ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਹੱਥ ਧੋਣ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਰਹਿ ਗਈ ਹੈ ?? ਆਪਣੇ ਨੇ ਸਾਰੇ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣ ਜਾਣਾ ਕੁਦਰਤੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਜੋ ਕੁਦਰਤੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਉਹ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਦਿਮਾਗ ਕਹਾਣੀਕਾਰ ਤੇ ਵਹਿਮਗ੍ਰਸਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਇਨਸਾਨ ਸਮਝੋ। ਮਹਾਨ ਕੀਰਤਨੀਏ ਪਦਮ ਸ਼੍ਰੀ ਭਾਈ ਨਿਰਮਲ ਸਿੰਘ ਖਾਲਸਾ ਲਈ ਜਿੱਥੇ ਅੱਜ ਸਮਾਜ ਵੱਲੋਂ ਨਮਨ, ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਅਥਾਹ ਇੱਜ਼ਤ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਓਥੇ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਅਨਪੜ੍ਹਤਾ ਕੀ ਦੇਣ ਦੇ ਰਹੀ ਹੈ ?? ਮੰਨਿਆ ਕੋਰੋਨਾ ਪੋਜ਼ਿਟਵ ਸੀ, ਪਰ ਹਰ ਖ਼ਬਰ ਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਵੀ ਭਾਈ ਸਾਬ ਨੂੰ ਕੋਰੋਨਾ ਪੀੜਿਤ ਕਹਿ ਬਦਨਾਮ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਦਕਿ ਮੌਤ ਹਾਰਟ ਅਟੈਕ ਨਾਲ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਬਹੁਤੇ ਲੋਕ ਕੋਰੋਨਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕੋਰੋਨਾ ਦੇ ਸਹਿਮ ਨਾਲ ਹੀ ਮਰ ਜਾਣਗੇ !
03 ਅਪ੍ਰੈਲ , 2020:
ਅੱਜ ਕੱਲ ਅਸਲ ਗਰੀਬ ਕੌਣ ?
- ਜਿਸ ਕੋਲ ਅੱਜ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ, ਪਰ ਦਿਲ ਨਹੀਂ।
- ਜਿਸ ਕੋਲ ਅੱਜ ਮਹਿੰਗੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ, ਘਰ ਹਨ, ਪਰ ਮੁਫ਼ਤ ਵੰਡਣ ਲਈ ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ।
- ਜੋ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦਾ ਮਾਲਕ ਤੇ ਹੈ, ਪਰ ਨੌਕਰੀਆਂ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਜਿਗਰਾ ਨਹੀਂ।
- ਜਿਸਨੂੰ ਸਾਹ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਤਕਲੀਫ ਨਹੀਂ, ਫੇਰ ਵੀ ਅੱਜ ਵੀ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ।
ਅੱਜ ਹਰ ਉਹ ਇਨਸਾਨ ਬਹੁਤ ਅਮੀਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਖੁਦ ਨੂੰ, ਆਪਣੇ ਮਨ ਧਨ ਨੂੰ ਦਾਅ ਤੇ ਲਾ ਕੇ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀ ਖੁਲ੍ਹ ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਇਸ ਧੱਕੇ ਨੂੰ ਸਹਿਆ ਹੈ, ਕਈ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਰੋਟੀ ਬਚਾਉਣ ਵਿੱਚ ਫਿਕਰਮੰਦ ਹੋ ਜੁਟੇ ਹਨ। ਔਖੀ ਘੜੀ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੰਮ ਨਾ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਗਰੀਬ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਜੋ ਅੱਜ ਜਨਮ ਮਰਨ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ, ਫੇਰ ਕਦੀ ਉਮੀਦ ਵੀ ਨਾ ਕਰਨਾ... ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ
27 ਮਾਰਚ, 2020:
ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਤੰਦਰੁਸਤ ਹਾਂ। ਖੁਦ ਦੀ ਸਾਫ-ਸਫਾਈ ਰੱਖੋ, ਤੰਦਰੁਸਤ ਰਹੋ, ਡਰ ਅਤੇ ਸਹਿਮ ਦੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਓ। ਦੁਆਵਾਂ ਨਾਲ ਭਰਭੂਰ, ਪਿਛਲੇ 4 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਭਰ ਨੇ ਖੂਬ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਦੁਆਵਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਹਨ। ਭਾਰੀ ਮੁਸੀਬਤ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਖਾਣਾ ਵੰਡ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ SDM ਮੇਜਰ ਡਾਕਟਰ ਸੁਮਿਤ ਮੁਧ, DC ਸ਼ਿਵਦੁਲਾਰ ਸਿੰਘ ਢਿੱਲੋਂ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਲਾਗਲੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਪਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਸਾਥ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ। ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿੱਚ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ “ਰਾਤ ਦੇ ਖਾਣੇ” ਲਈ ਨੰਬਰ 9988771366 ਜਾਰੀ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸਰਵੇਖਣ ਕਰਨ ਤੇ ਪਿੰਡ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਜ਼ਰੂਰਤ ਪਰਵਾਸੀ ਮਜਦੂਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਪੀ ਜੋ ਦੂਜੇ ਰਾਜ ਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਲਾਗਲੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਤੱਕ ਵੀ ਪਹੁੰਚ ਕੀਤੀ ਗਈ। ਸਾਡੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਖਾਣਾ ਮੰਗਵਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਕੱਚੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਇਸ ਘੜੀ ਮਦਦ ਕਰੀਏ। ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਅੱਜ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ, ਪਿੰਡ ਬੁਟਾਰੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖਾਣਾ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਗਿਆ ਨਾਲ ਹੀ ਨੰਬਰ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਜਿੰਨੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਰੋਜ਼ ਸੱਚਮੁੱਚ ਲੋੜ ਹੋਵੇ, ਤੰਗ ਹੋਣ ਤੇ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਫੋਨ ਕਰਵਾ ਦਿਆ ਕਰਨ।
27 ਮਾਰਚ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ... ਕਰਫਿਊ ਦੌਰਾਨ
- ਇਸ ਵਕ਼ਤ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਮਰਜ਼ੀ ਚਾਹੇ ਸੰਕਟ ਹੈ, ਹਾਂ ਕਹਿ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਮੈਂ ਸੋ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੀ, ਪਰ ਪਹਿਲਾ ਫਰਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਪ੍ਰਤੀ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਕਰੀਬ 50 ਪਰਿਵਾਰ ਮੇਰੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਤੋਂ ਚਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਵਕ਼ਤ ਮੇਰਾ ਮੁੱਖ ਕਾਰਜ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਨੌਕਰੀ ਤੋਂ ਨਾ ਕੱਢਣਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਹਰ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਦਾ ਦਰਦ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਪਾ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਰੈਂਟ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ, ਕਿਹੜੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਅੱਜ ਫਿਕਰ ਨਹੀਂ ? ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਲਗੇਗਾ, ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਲਗੇਗਾ, ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੀ। ਬਹੁਤ ਭਾਵੁਕ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਅੱਜ ਸਿਰਫ਼ ਤਨਖਾਹ ਅਤੇ ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਹੀ ਕਰਜ਼ੇ ਹੇਠਾਂ ਆ ਜਾਣਗੇ। ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਛੋਟੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀਆਂ ਦੀ ਅੱਜ ਮਦਦ ਕਰੇ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਅੱਗੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ।
- ਦੂਰ ਬੈਠਿਆਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ, ਜਾਂ ਫਿਰ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਲੱਗਦਾ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਸੁਲਝਾ ਲਏਗੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ, ਸੁਲਝਣਾ ਤੇ ਦੂਰ ਦੁਨੀਆਂ ਉਲਝ ਜਾਏਗੀ। ਕਰੀਏ ਤੇ ਕਰੀਏ ਕੀ ਇਹੀ ਸੋਚ ਸੋਚ ਅੱਜ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਵੀ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹਨ। ਮੈਂ ਖੁਦ ਅੱਜ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਵਾਇਆ ਤੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਲੋਕ ਸਮਝਣ ਕਿ ਇਹ ਸੰਕਟ ਦੀ ਘੜੀ ਹੈ ਪਰ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸਗੋਂ ਪੂਰੇ ਪੈਸੇ ਚਾਹੀਦੇ। ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਲਈ ਹਨ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ, ਪਰ ਸਭ ਵਧੇਗਾ ਘਟੇਗਾ ਨਹੀਂ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਅਜੇ।
- ਲੋਕਲ ਕਲੀਨਿਕ ਡਾਕਟਰ ਤੱਕ ਤੰਗ ਨੇ, ਕਹਿੰਦੇ ਕੋਈ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ, ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਕਹਿ ਰਿਹਾ 20 ਬੈੱਡ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇਜਾਜ਼ਤ ਆ।
- ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਕਹਿ ਰਹੇ ਕੇ ਪਰਸੋ ਅਦਰਕ 150 ਰੁਪਏ ਕਿਲੋ ਤੇ ਆਲੂ ਗੰਢੇ 50-60 ਰੁਪਏ ਕਿੱਲੋ ਰੇਹੜੀ ਵਾਲਾ ਵੇਚਦੇ ਵੇਚਦੇ ਲੁੱਟ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ਹੈ।
- ATM ਵਿੱਚ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਤੇ ਕਿੱਥੇ ਜਾਣ ਸਾਰੇ ??
- ਤੇ ਵਿਆਜ ਤੇ ਪੈਸੇ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਚਾਂਦੀ, ਲੋਕ ਵਿਆਜ ਤੋਂ ਨਿਕਲਣ ਦੇ ਹੀਲੇ ਕਰਦੇ ਤੇ ਫੇਰ ਐਸੀ ਮਾਰ ਹੇਠ ਦੱਬੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕਿ ਨਵੀਂ ਜੱਦੋ ਜਹਿਦ ਚੱਲ ਪੈਂਦੀ ਹੈ..
- ਗੱਡੀ ਦੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤਾਂ, ਘਰ ਦੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤਾਂ, ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਸਮਾਨ ਦੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਕਿਥੋਂ ਦਵਾਂਗੇ, ਜਦ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋਵੇਗਾ, ਬੱਚੇ ਦੀ ਐਡਮਿਸ਼ਨ ਦਵਾਂਗੇ, ਆਪਣੇ ਘਰ ਬਚਾਵਾਂਗੇ , ਕਿ ਕਰਜੇ ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਦਿਆਂਗੇ??
- ਟੈਕਸੀ ਡਰਾਈਵਰ ਸਨ ਜੋ, ਥ੍ਰੀ ਵ੍ਹੀਲਰ ਸਨ ਕੋਈ ਹੱਲ ਹੈ ਕੀ ਕਰਨ ਉਹ ??
- ਕਰੋਨਾ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਰੋਜ਼ ਮਰ ਰਹੇ ਹਨ ਲੋਕ ਅਤੇ ਕਈ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸੈਂਕੜੇ ਜੇ ਮਰਨ ਨੂੰ ਥਾਂ ਲੱਭ ਰਹੇ ਹਨ।
- ਅੱਜ ਮੌਸਮ ਵਧੀਆ ਚਾਹ ਦੀਆਂ ਚੁਸਕੀਆਂ ਲੈਣੀਆਂ ਸੌਖਿਆਂ ਪਰ ਸੋਚੋ ਇਸੇ ਮੀਂਹ ਚ ਪਹਿਲਾਂ ਔਖੇ ਸੌਂਦੇ ਸੀ ਹੁਣ ਭੁੱਖੇ ਸੋ ਰਹੇ ਹੋਣੇ।
- ਫੇਸਬੁੱਕ ਅਲੱਗ ਦੁਨੀਆਂ.... ਇਹ ਮੰਨਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਓਥੋਂ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਰੁਲਦੇ ਲੋਕ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦੇ ... ਰੋ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ ਬੱਚੇ... ਤੇ ਬੇਬਸੀ ਚ ਮਰ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ ਲੋੜਵੰਦ ! ਕਰੀਏ ਤੇ ਅੱਜ ਕੀ??
- ਇਸ ਵਕ਼ਤ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਾਸ ਕਰ ਬਿਮਾਰੀ ਜਾਂ ਇਸ ਨਾਲ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਤੇ ਮਜ਼ਾਕ ਜਾਂ ਟਿਕਟੋਕ ਸੁੱਝ ਰਹੇ, ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਹੈਰਾਨ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹਾਂ... !
ਬੰਦ ਸਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਤਰੀਕਾ ਬਿਲਕੁਲ ਗ਼ਲਤ!!
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਅਹਿਸਾਸ ਹਨ.... ਮੈਂ ਕੀ ਕੀ ਲਿਖਾਂ ? ? ... ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ
25 ਮਾਰਚ, 2020:
ਸਲਾਮ ਹੈ ਮੇਰਾ ਉਹਨਾਂ ਮੀਡੀਆ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਜੋ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਅਤੇ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਹਨ, ਜ਼ਮੀਨੀ ਦਿੱਕਤਾਂ ਦੀ ਝਲਕ ਵੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।
24 ਮਾਰਚ, 2020:
ਕਰੋਨਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ, ਕਰੋਨਾ ਦੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ, ਡਰ, ਸਹਿਮ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਮੰਦੀ ਨਾਲ ਵੱਧ ਮਰ ਜਾਣਗੇ ਲੋਕ। ਮਾਨਸਿਕ ਸਥਿਤੀ ਦੇ ਜਾਇਜ਼ੇ ਲਏ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਲਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ਫੈਸਲੇ। ਤਰੀਕਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਬਸ ਸਾਹ ਘੁੱਟ ਦੇਣਾ ..! ਖੋਹ ਲੁੱਟਾਂ ਵੱਧ ਜਾਣਗੀਆਂ ਤੇ ਬੇਵੱਸ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਲੋਕ। ਘਰੇ ਮਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ, ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਡੰਡੇ ਖਾਹ ਰਹੇ ਨੇ। ਜ਼ਮੀਨੀ ਹਾਲਾਤ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਕਦੇ ਵੇਖੇ ਨਾ ਹੋਣ ਉਹ ਇਦਾਂ ਹੀ ਬੱਸ ਥੋਪ ਕੇ ਫੈਸਲੇ ਜਬਰ ਜੋਰ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਆਪਣਾ ਦੁੱਖ ਨਾ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਤਰੀਕਾ ਨਾ ਸਹੂਲਤਾਂ। ਅਮਰੀਕਾ ਇਟਲੀ ਵਾਲੇ ਕਰਫਿਊ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨਾਂ ਵਰਗੇ ਬਣ ਤੇ ਜਾਈਏ। ਕੁੱਝ ਪੁੱਛਣ ਲਈ, ਸਲਾਹ ਲੈਣ ਲਈ, ਬਿਪਤਾ ਦੀ ਘੜੀ ਵਿੱਚ ਲੋੜ ਪੈਣ ਤੇ ਇਜਾਜ਼ਤ ਲੈਣ ਤੱਕ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ, ਬਾਕੀ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਕੀ ਆਸ ਕਰੀਏ, ਹੁਣ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੀ DC ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਥੋੜੀ ਤੇ ਇੱਕ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਨੰਬਰ ਤੇ ਕੀ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ, ਈਮੇਲ ਵੀ ਲੱਭ ਲੱਭ ਕਰ ਵੀ ਦਈਏ ਤੇ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਜਵਾਬ ਉਡੀਕਣਾ ਪਵੇਗਾ, ਜਿਸਦੀ ਪਹੁੰਚ ਉਸਨੂੰ ਤੇ ਵੈਂਟੀਲੇਟਰ ਮਿਲੇਗਾ ਤੇ ਆਮ ਬੰਦੇ ਦਾ ਅੱਜ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਕੱਲ ਕਰੋਨਾ ਦਾ ਸਵਾਹ ਹੋਵੇਗਾ। ਘਰ ਰਹੋ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋ। ਹਰ ਪੁਲਿਸ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਕਰਮਚਾਰੀ ਨੂੰ ਸਲਾਮ। ਪਰ, ਘੁੰਮ ਫਿਰ ਕੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਅਮੀਰਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ, ਗੁਲਾਮੀ ਵਿੱਚ ਹਾਂ... ! ਮੈਂ ਵੀ... ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ
23 ਮਾਰਚ, 2020:
ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਪਹਿਲ ਕਦਮੀ ਕਰ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਰਫਿਊ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਮੈਂ ਪੂਰਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਆਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਕਰਫਿਊ ਕੁਝ ਘੰਟਿਆਂ ਜਾਂ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ। ਚੌਂਕ ਵਿਚ ਲਾਲ ਬੱਤੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਜਦ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਪੈਸਾ ਵੀ ਵਾਪਿਸ ਨਹੀਂ ਲਿਆ ਸਕਦਾ। ਅੱਜ ਹਲਾਤ ਓਸੇ ਤਰਾਂ ਦੇ ਹਨ, ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੋਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕੰਮ ਵੇਲੇ ਵੀ ਲਾਲ ਬੱਤੀ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਨਾ ਗ਼ਲਤ ਹੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਸਿਹਤ ਕਰਮਚਾਰੀ ਸਾਡੇ ਲਈ ਜਾਨ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। 30 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਸਿਹਤ ਕਰਮਚਾਰੀ ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਕਰੋਨਾ ਦੀ ਝਪੇਟ ਵਿੱਚ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਹੋਵੋ ਜਾਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਹੋਣ ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ-ਨੇੜੇ ਅੱਜ ਮਦਦ ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿਓ। ਅਸੀਂ ਅਮੀਰ ਦੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਭ ਸਹੂਲਤਾਂ ਨਹੀਂ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਅਫਸੋਸ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅੱਜ ਆਪਣੀ ਅਕਲ ਅਤੇ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨਾਲ ਆਓ ਕਰੋਨਾ ਵਰਗੇ ਪਹਾੜ ਨੂੰ ਸਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ। ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਸਹੀ ਗਲਤ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ.... ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ
22 ਮਾਰਚ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ....
ਨੀਂਦ ਤੇ ਨਿਰਭੈਆ ਦੇ ਦੋਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਲੱਗੀ ਵਾਲੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੀ ਮੇਰੀ ਉੱਡੀ ਸੀ ਤੇ ਫੇਰ ਲੱਗਦਾ ਆਈ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਭਾਵੁਕ ਹਾਂ। ਸ਼ਾਇਦ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੇ ਫਿਕਰ ਕਰ ਮੈਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਤੇ ਸੋਚਦੀ ਹੀ ਹਾਂ ਪਰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਖੁੱਦ ਸੋਚ ਸੋਚ ਮਰਨ ਕਿਨਾਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। "ਕਰੋਨਾ" ਬਾਰੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸੁਣ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਦਿਮਾਗ ਸੁੰਨ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸੰਸਥਾ ਵੀ। ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ਤੇ ਅੱਗੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਸਾਫਟਵੇਅਰ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਜੋ ਮੈਡੀਕਲ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਨੂੰ ਸਪਲਾਈ ਕਰਦੀ ਹੈ , ਜਿਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਵੈਂਟੀਲੇਟਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਮਾਨ ਦੀ ਮੰਗ ਇੱਕ ਦਮ ਵੱਧ ਗਈ ਹੈ, ਤੇ ਹਰ ਪਾਸਿਓਂ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਏਧਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ "ਜਨਤਾ ਕਰਫਿਊ" ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੀ ਤੇ ਆਮ ਦੁਕਾਨਦਾਰਾਂ ਦੀ ਆਰਥਿਕ ਹਾਲਤ ਦਾ ਇੰਝ ਲੱਕ ਟੁੱਟੇਗਾ ਕਿ ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਸਾਲ ਫੇਰ ਲੀਹ ਤੇ ਆਉਣਾ ਔਖਾ। ਮੇਰੇ ਕਰਮਚਾਰੀ ਆਉਣ ਜਾਂ ਨਾ ਆਉਣ, ਜਾਂ ਘਰੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨ, ਪਰ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਅਸੀਂ ਪੂਰੀ ਤਨਖਾਹ ਦੇਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਹ ਚਣੌਤੀ ਭਰਿਆ ਫੈਸਲਾ ਹੈ ਕਿਓਂ ਕਿ ਮੈਂ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਕੰਪਨੀ ਨਹੀਂ ਜਿਸਨੂੰ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਪੈਣਾ। ਆਪਣੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ, ਸੰਸਥਾ ਤੋਂ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਜੋ ਪਰਿਵਾਰ ਬਿਲਕੁਲ ਮੇਰੇ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸੋਚਾਂ। ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲਗਾਤਾਰ ਖਾਣਾ ਵੰਡਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੇ ਹੋ ਸਕੇ ਤੇ ਦਿਹਾੜੀ ਕਰਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਮਾਲੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ ।ਹਰ ਛੋਟਾ ਵੱਡਾ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਅੱਜ ਦੁਵਿਧਾ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਅੱਜ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਜਿਸਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ 1-2 ਹਫ਼ਤੇ ਕੀ, 1 ਦਿਨ ਵੀ ਬੰਦ ਹੋਵੇ ਤੇ ਕੀ ਕੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ? ਜਾਨ ਹੈ ਤੇ ਜਹਾਨ ਹੈ, ਮੇਰਾ ਮਨਣਾ ਵੀ ਇਹੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਵੀ ਨਕਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿ ਆਰਥਿਕ ਮੰਦੀ ਕਿੰਨਿਆਂ ਦਾ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਵਧਾਏਗੀ ਤੇ ਕਿੰਨਿਆਂ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈ ਲਏਗੀ। ਆਮ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਹੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਆਪਣੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੀ ਦਿਹਾੜੀ ਕੱਟਣ ਤੇ ਅੱਜ ਮਜਬੂਰ ਨਾ ਹੋਣ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਸਾਡਾ ਦੇਸ਼ ਹੀ ਏਦਾਂ ਦਾ ਜਿੱਥੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਈ ਚਲਾਈ ਚਲਦੀ ਹੈ। ਰੋਟੀ ਪਹੁੰਚਾਉਣੀ ਭਾਵੇਂ ਸੰਭਵ ਹੋਵੇ ਜਿਸਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਰਜਿਆਂ ਦੀ ਪੰਡਾਂ ਹੇਠ ਦੱਬਦੇ ਵੇਖ ਬੇਬਸ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਦ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਲਿਖਿਆ ਸੁਣਿਆ - ਕਿ ਜਨਤਾ ਕਰਫਿਊ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਕੀਤਾ, ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਕੀਤਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਕੋਈ ਤਸੱਲੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੀ.... ਅਖੀਰ ਇਹ ਕਹਾਂਗੀ ਕਿ ਨਾ ਕਰਿਆ ਕਰੋ ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਛੇੜ ਛਾੜ ..... ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਲਿਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਪਰ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਹੰਝੂ ਹਨ .....ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ
22 ਮਾਰਚ, 2020:
ਕਰੋਨਾ ਵਰਗੀ ਮਹਾਂਮਾਰੀ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ, ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਰਸਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅੱਜ ਬਿਲਕੁਲ ਸਫਰ ਨਾ ਕਰੋ, ਘਰ ਰਹਿਣ ਨੂੰ ਸਖਤ ਤਰਜੀਹ ਦਿਓ। ਗੰਭੀਰ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਆਮ ਮੰਨਣਾ ਸਾਡੀ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਮੰਨਿਆ ਜਾਵੇਗਾ। ਸੱਚਮੁੱਚ ਖਾਣੇ ਦੀ, ਪੈਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨੀ ਹੈ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰਹਿੰਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ, ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੀ, ਗਲੀਆਂ ਮੁਹੱਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀ ਕਰੋ। ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਜਿੰਨਾ ਦੂਰ ਜਾਵੋਗੇ ਓਨੀ ਵੱਧ ਸੇਵਾ ਖੱਟ ਲਓਗੇ। ਇਹ ਸਮਾਂ ਜਾਗਰੂਕ ਹੋਣ ਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ। ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਬਿਲਕੁਲ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰੋ ਅਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਸੈਨੇਟਾਈਜ਼ਰ ਅਤੇ ਮਾਸਕ ਨਾਲ ਨਾ ਲੁੱਟੇ ਜਾਓ, ਸਾਬਣ ਨਾਲ ਬਾਰ ਬਾਰ ਹੱਥ ਧੋਵੋ, ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਨਾ ਲਾਓ ਅਤੇ ਰੋਜ਼ ਧੋ ਕੇ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰ ਲਓ। ਜਾਨ ਹੈ ਤੇ ਜਹਾਨ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ
21 ਮਾਰਚ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਤਕਰੀਬਨ ਪਿੱਛਲੇ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਦਾ ਮੇਰਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਅਤੇ ਪਛੜੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾ ਰਹੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਅਧਿਆਪਕ ਇਸ ਗੱਲ ਦੇ ਗਵਾਹ ਹਨ ਕਿ ਲੱਖਾਂ ਬੱਚੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਭੁੱਖੇ ਪੇਟ ਸਕੂਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਸਿੱਖਿਆ ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਪੂਰੇ ਹੋਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਅਜੇ ਲੱਖਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਰੱਜ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਅਧੂਰੇ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੁਪੋਸ਼ਣ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਹੱਦ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਮਾੜੀ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ 20.8 ਫ਼ੀਸਦੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਪੂਰਨ ਸਰੀਰਕ ਵਿਕਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾਉਂਦਾ, ਜਿਸ ਦਾ ਵੱਡਾ ਕਾਰਨ ਕੁਪੋਸ਼ਣ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹਰੇਕ ਸਾਲ ਕੁਪੋਸ਼ਣ ਕਾਰਨ 10 ਲੱਖ ਬੱਚੇ 5 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਦ ਪਿੱਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਬਿਆਸ ਦੀਆਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ Food Campaign ਕਰਨ ਗਈ ਤਾਂ ਉੱਥੇ, ਸੁੱਟੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਰੂਹ ਨੂੰ ਝਿੰਜੋੜਨ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉਂਝ ਤਾਂ ਕੋਈ ਭੋਜਨ ਦੇਣ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਪਰ ਜਦ ਰੋਟੀਆਂ ਖਾਣ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਤਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਅੱਗੇ ਢੇਰ ਲਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਰੋਟੀਆਂ ਵੇਚ ਕੇ 1 ਵੇਲੇ ਦੀ ਰੋਟੀ ਵੀ ਇੱਕ ਪਰਿਵਾਰ ਨਹੀਂ ਖਾ ਸਕਦਾ। ਸਕੂਲਾਂ ਦੇ ਮੇਰੇ ਸਰਵੇਖਣ, ਘਰੋਂ ਭੁੱਖੇ ਆਏ ਬੱਚੇ ਵੇਖ ਮੈਨੂੰ ਅਕਸਰ ਹੈਰਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ , ਮੇਰੀ ਨੀਂਦ ਖੋਹ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੰਝ ਭੋਜਨ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਹੁੰਦੇ ਵੇਖ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਾ ਵੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਪੰਜਾਬ ਨਾ ਸਿਰਫ ਅਨਾਜ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਆਤਮ-ਨਿਰਭਰ ਹੈ ਸਗੋਂ ਏਨਾ ਵਾਧੂ ਅਨਾਜ ਹੈ ਕਿ ਡਾਲਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈਸੇ ਵੱਟਣ ਲਈ ਅਮਰੀਕਾ, ਕਨੇਡਾ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ 40 ਫ਼ੀਸਦੀ ਅਨਾਜ ਹਰ ਸਾਲ ਬੇਕਾਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹਰੇਕ ਸਾਲ ਕਰੋੜਾਂ ਰੁਪਏ ਦੇ ਅੰਨ ਭੰਡਾਰ ਨਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਰਕਾਰ ਕੋਲੋਂ ਧੁੱਪ-ਮੀਂਹ ਵਿੱਚ ਸਾਂਭੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੇ। ਜਿੰਨੀ ਕਣਕ ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਓਨੀ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਗੋਦਾਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸੜ ਗਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਸਰਕਾਰ ਅਰਬਾਂ ਦਾ ਅਨਾਜ਼ ਮੰਡੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਿਆ-ਪਿਆ ਖਰਾਬ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਵੀ ਭੋਜਨ ਦੀ ਬੇਕਦਰੀ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕੇ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹਰੇਕ ਚੌਥਾ ਬੰਦਾ ਭੁੱਖਾ ਸੌਂਦਾ ਹੈ, ਕਈਆਂ ਦੇ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਣ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ... ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ
19 ਮਾਰਚ, 2020:
ਐਸਾ ਝੁਕਣਾ ਰੋਜ਼ ਹੋਵੇ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨੰਗੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਦੇਵੇ। - ਮਨਦੀਪ
17 ਮਾਰਚ, 2020:
Mirrors of the Slums! ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਇੱਕ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਵੇਖਿਆ ... ਨਾ ਸੁੱਟਿਆ ਕਰੋ ਖਾਣਾ.. ਨੈੱਟ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕੀ ਫੋਟੋ, ਹੁਣੇ ਆਪ ਖਿੱਚੀ ਹੈ।
17 ਮਾਰਚ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ... "ਦੇਸ਼ ਦਾ ਹਰ ਕੋਨਾ ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ !"
ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ, ਖੁਦ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨਾ ਮੇਰਾ ਬੁਲੰਦ ਸੁਪਨਾ ਹੈ, ਤੇ ਵਕ਼ਤ ਨਾਲ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਰਫਤਾਰ ਦੁਗਣੀ ਤਿਗਣੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਕੰਮ ਵੱਧ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਖਰਚੇ ਵੀ ਖੂਬ ਵੱਧ ਰਹੇ ਨੇ, ਟੀਮ ਵੱਧ ਰਹੀ ਹੈ, ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਵੱਧ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜੋ ਫੇਰ ਤੋਂ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਉਸਨੂੰ ਹੋਰ ਵੱਡਾ ਕਰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ। ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕੋਨੇ ਕੋਨੇ ਤੋਂ ਹੋਣਹਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਅਤੇ ਤਜ਼ੁਰਬੇਕਾਰ ਲੋਕ ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ। ਵੱਖ ਵੱਖ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਧਰਮ ਦੇ ਲੋਕ ਟੀਮ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕੁੱਝ ਨਵਾਂ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਵੱਖ ਵੱਖ ਬੋਲੀਆਂ, ਖਾਣਾ ਤੇ ਸੋਚ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਬਣਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ। ਅੱਜ ਕੰਪਿਊਟਰ ਯੁੱਗ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਪਿੰਡ ਬੈਠੇ ਹਰ ਨਾਮੀ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ਤੇ ਹੋਣਹਾਰ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਪਸੰਦ ਬਣਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਕੰਪਨੀ। ਹਰ ਖਰਚੇ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰ ਮੇਰੀ ਤਰਜੀਹ ਚੰਗੀ ਤਨਖਾਹ ਦੇਣ ਨੂੰ ਹੈ। ਚੰਗੀ ਤਨਖ਼ਾਹ ਹੋਵੇਗੀ ਤੇ ਟੀਮ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕੇਗੀ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਕੋਲ 50 ਦੇ ਕਰੀਬ ਟੀਮ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਖੁਦ ਦਾ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਪੱਲਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ, ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਟੈਕਸ ਦੇ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਸੁਕੂਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਦਮ ਲਗਾ ਕੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੰਬਰ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਕਮਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਚੁਣੌਤੀ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਸਦਕੇ ਇਸ ਚੁਣੌਤੀ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਿਆ ਹੈ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਇੱਕ ਐਸਾ ਗਹਿਣਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਚਮਕ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਜੋ ਕਦੇ ਤੁਹਾਡਾ ਮਨੋਬਲ ਨਹੀਂ ਡਿਗਣ ਦਿੰਦੀ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ । ਕਹਿੰਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ, ਸਭ ਕੁੱਝ ਸ਼ਹਿਰ ਹਨ ਜਾਂ ਫਿਰ ਕੈਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ। ਅੱਜ ਕਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਕੀ ਕੈਨੇਡਾ ਅਮਰੀਕਾ ਬੱਚ ਗਏ ਹਨ ?? ਸਗੋਂ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਖੂਬ ਮਹਿਫ਼ੂਜ਼ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ, ਸਿਹਤ ਤੇ ਮਿਹਰ ਹੈ ਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵੀ ਇੰਟਰਨੇਟ ਕੰਪਿਊਟਰ ਰਾਹੀਂ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। .... ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ
16 ਮਾਰਚ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਦੀ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਗੰਭੀਰ ਮੁੱਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਅਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਅੱਖੀਂ ਵੇਖੀਆਂ, ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਮੀਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਪੂਰੀਆਂ-ਪੂਰੀਆਂ ਫਟੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਅਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਪੂਰੀਆਂ-ਪੂਰੀਆਂ ਉਧੜੀਆਂ ਸਲਵਾਰਾਂ ਆਮ ਗੱਲ ਹੈ। ਸੱਚ ਮੰਨੋ ਤੇ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਰਟ ਸਕੂਲ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਲਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਉੱਠ ਕੇ ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰੀਏ। ਮੇਰਾ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਰੀਬ 400 ਸਕੂਲਾਂ ਦਾ ਨਿੱਜੀ ਅਨੁਭਵ ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਤੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਪੈਰ ਵਿੱਚ ਚੱਪਲ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਫਿਰ ਉਸਦਾ ਪੈਰ ਜ਼ਖਮ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਕੂੜੇ ਚੋਂ ਚੁੱਕੀ ਟਾਕੀ ਨੂੰ ਪੱਟੀ ਬਣਾਇਆ ਹੈ, ਹੱਥ ਲਾਈਏ ਤਾਂ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹਨ, ਧੋਣ ਲੱਗੀਏ ਤਾਂ ਬਰਫ ਵਾਂਗ ਠਰੇ ਹਨ ਪੈਰ। ਕਦੇ ਸੋਚ ਸਕਦੇ ਹੋ ਕਿ ਬੂਟ ਪਵਾਉਣ ਸਮੇਂ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ? ਜਦੋ ਬੱਚੀਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਮ ਪਰੀ, ਕੋਮਲ, ਮੁਸਕਾਨ ਮਾਪੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਸਾਹਮਣੇ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਬੂਟ ਪਵਾਉਣ ਲਈ ਜਦ ਮੇਰੇ ਗੋਢੇ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਿਰਫ ਟੁੱਟੀਆਂ ਜਿੱਪਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਫਟੀਆਂ ਪੈਂਟਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਅੱਜ ਦੀ 16 ਮਾਰਚ ਦੀ ਅਜੀਤ ਅਖਬਾਰ ਦੇ ਪੰਨਾ ਨੰਬਰ 7 ਉੱਤੇ 6 ਹਜ਼ਾਰ ਸਮਾਰਟ ਸਕੂਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ ਕਿ ਕਲਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਟੀ.ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਸਲਵਾਰ ਜਾਂ ਪੈਂਟ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬੱਚੇ ਉਹਨਾਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਏਨੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਰਦੀ ਥੱਲਿਓਂ ਛੋਟੇ ਕੱਪੜੇ ਵੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ। ਸਕੀਮਾਂ ਅਤੇ ਮਿਸ਼ਨ ਬਹੁਤ ਉਲੀਕਦੀਆਂ ਹਨ ਸਰਕਾਰਾਂ, ਕੋਈ ਐਸੀ ਸਕੀਮ ਵੀ ਲਿਆਓ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਕੂਲ ਆਉਂਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਮੁੱਢਲੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਪਹਿਲ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋਣ। ਖਾਨਾ ਪੂਰਤੀ ਕਰ ਘੱਟ ਬਜਟ ਵਿੱਚ ਬਣਾਈਆਂ ਵਰਦੀਆਂ ਨਾਲ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਜਲੂਸ ਨਾ ਕੱਢਿਏ। ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਨਕਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿ ਵਰਦੀ ਦਾ ਇੱਕ ਜੋੜਾ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਵਰਦੀ ਦੀ ਕੁਆਲਿਟੀ ਘਟੀਆ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗੋਢੇ ਤੋਂ ਫਟੀ ਪੈਂਟ ਤਾਂ ਬੱਚੇ ਫੈਸ਼ਨ ਮੰਨ ਲੈਣਗੇ, ਕੀ ਹੁਣ ਥੱਲਿਓਂ ਫਟੀ ਪੈਂਟ ਨੂੰ ਵੀ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਹੁਣ ਫੈਸ਼ਨ ਮੰਨਣ ਲੱਗ ਪੈਣ?? ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਿੱਜੀ ਤਜ਼ੁਰਬੇ ਜਾਂ ਮੇਰੇ ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਕੀਤੇ ਸਰਵੇਖਣ ਤੇ 1% ਵੀ ਸ਼ੰਕਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਦਫ਼ਤਰ ਆ ਕੇ ਰਿਕਾਰਡ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ।... ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ
15 ਮਾਰਚ, 2020:
ਖਾਸ ਔਰਤਾਂ ਲਈ... ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਔਰਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਪਲ ਇਹ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਜਦ ਉਸਨੂੰ ਪੈਸੇ ਲਈ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈਣ ਦੀ ਲੋੜ ਪੈ ਜਾਵੇ। ਪੈਸੇ ਦੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਦਦ ਖਾਤਿਰ, ਘਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਜੋ ਬਰਦਾਸ਼ ਨਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕੇ, ਉਹ ਵੀ ਬਰਦਾਸ਼ ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਔਰਤ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਔਰਤ ਦਾ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੀ ਪਰ ਹਾਂ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜਿਕ ਢਾਂਚੇ ਦਾ ਕਸੂਰ ਜ਼ਰੂਰ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ। ਸਾਡੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਸੋਚ ਦੀ ਅੱਜ ਸਮਾਂ ਮੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਔਰਤ ਮਰਦ ਜਿੰਨਾ ਜਾਂ ਉਸਤੋਂ ਵੱਧ ਕਮਾਉਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਰੱਖੇ। ਜਿੱਥੇ ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੇਟੀ ਦੀ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲੋਣ ਦੀ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫਿਕਰ ਕਰਨ, ਕਿਓਂਕਿ ਉਸਨੇ ਅਗਲੇ ਘਰ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਸ ਸੋਚ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹਟੀਏ ਕਿ ਸਾਡੀ ਬੇਟੀ ਦਾ ਖਿਆਲ ਕਿਸੇ ਅਗਲੇ ਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ਨੇ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ਸਗੋਂ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਉਸਦਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਕਰੀਏ, ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਕਰੀਏ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਖਿਆਲ ਤੇ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ਨਾਲ ਦੂਜੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਵੀ ਮਦਦਗਾਰ ਸਾਬਤ ਹੋਵੇ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਾਂਗੀ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਸਮਾਜ ਲਈ ਮਦਦਗਾਰ ਸਾਬਤ ਹੋਵੇ। ਅੱਛਾ, ਇੰਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਮਦਦ ਨਾ ਲਈ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ੁਰਬੇ ਤੋਂ ਮੈਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਿਹਨਤ ਵੱਧ ਕਰੋ, ਜਾਨ ਵੱਧ ਲਗਾਓ, ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਨਿਖਾਰੋ। ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਮਦਦ ਲੈਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ਅਤੇ ਬਾਹਰੋਂ ਮਦਦ ਲੈਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਜੁੱਟ ਜਾਓ ਨਹੀਂ ਤੇ ਅਖੀਰ ਸਿਰਫ ਬੈਂਕ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਓ। ਮੇਰੀਆਂ ਬਹੁਤ ਭੈਣਾਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਅੱਜ ਅਜਿਹੇ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ ਹਨ ਜੋ ਕਿਸੇ ਦੇ ਛੋਟੇ ਵੱਡੇ ਅਹਿਸਾਨ ਥੱਲੇ ਦੱਬ ਕੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤਸ਼ੱਦਦ ਸਹਿ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਅਹਿਸਾਨ, ਮਦਦ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰਨਾ ਸਾਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਮਿਹਨਤੀ ਬਣਨਾ ਹੈ, ਖੁਦ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲੋਣ ਦਾ, ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਸਿਰਜਣਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਹਾਰੇ ਲੈਣੇ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਸਹਾਰਿਆਂ, ਅਹਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਜੰਜਾਲ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣੀ ਹੈ.... ਤੁਹਾਡੀ ਮਨਦੀਪ !
14 ਮਾਰਚ, 2020:
ਕਰੋਨਾ ਤੋਂ ਡਰੋ ਨਾ
ਕਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਤੋਂ ਡਰ ਕੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਡਰਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇਸ ਸਮੇਂ ਸਮਝਦਾਰੀ ਵਰਤ ਕੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸ ਤੋਂ ਬਚਣ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਤੱਕ ਕਰੋਨਾ ਜੜ੍ਹ ਤੋਂ ਖ਼ਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤਦ ਤੱਕ ਸਾਵਧਾਨੀਆਂ ਵਰਤਣੀਆਂ ਹਰੇਕ ਲਈ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹਨ। ਇਹ ਵਾਇਰਸ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਢਿਲ ਵਰਤਣੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਖਿਲਵਾੜ ਕਰਨ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ। ਕੁਝ ਸਾਵਧਾਨੀਆਂ ਵਰਤ ਕੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਚਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਸਮੇਂ 1 ਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖੋ, ਬਾਰ-ਬਾਰ ਹੱਥ ਧੋਵੋ, ਸੈਨੀਟਾਈਜ਼ਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ, ਮਾਸਕ ਲਗਾ ਕੇ ਰੱਖੋ।
13 ਮਾਰਚ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਅਸੀਂ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਪਵਾਉਣ ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ ਹਾਂ। ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ, ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਨਣਾ ਸਾਡੀ ਚਾਹਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕਿਵੇਂ ਬੱਚੇ ਆਪਣੀਆਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦਾ ਗਲਾ ਘੁੱਟ ਕੇ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਮੈਂ ਜਾਣਿਆ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਮਜਬੂਰ ਮਾਪਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਜਦ ਕੋਈ ਲੋੜੀਂਦੀ ਚੀਜ਼ ਮੰਗਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਪੁਰਾਣੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹੰਢੀ ਹੋਈ, ਨਾਪ ਤੋਂ ਵੱਡੀ-ਛੋਟੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਫਿਰ ਚਾਹੇ ਵਰਦੀ ਹੋਵੇ, ਚੱਪਲਾਂ ਹੋਣ ਜਾਂ ਸਕੂਲ ਬੈਗ। ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਪਿਆਰਾ ਜਿਹਾ ਬੱਚਾ ਸਰਕਾਰੀ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਪਿੰਡ ਸਰੀਂਹ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਲੁਧਿਆਣਾ ਵਿੱਚ ਮਿਲਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਸ਼ਿਵਾ ਸੀ। ਸ਼ਿਵਾ ਤੀਸਰੀ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਬੂਟ ਉਸਦੇ ਨਾਪ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਡੇ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਬੈਗ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਕੋਟੀ ਪਾਟੀ ਅਤੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਮੁਸਕਾਨ ਗਵਾਚੀ ਸੀ। ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਸ਼ਿਵਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦਸਿਆ ਕਿ "ਇਹ ਬੂਟ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਸਨ"। ਪੁਰਾਣੇ ਬੂਟਾਂ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਬੂਟਾਂ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਦਾ ਚਾਅ, ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਦੱਸ ਰਹੀ ਸੀ। ਸਾਡੀਆਂ ਮਾਮੂਲੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਛੁਪੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
12 ਮਾਰਚ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਅਕਸਰ ਜਦ ਕਿਸੇ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਢੇਰ ਸਾਰੇ ਖਾਣੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੀ ਖਾਣਾ ਹੈ, ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸਭ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਹੋਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਮੇਰਾ ਮਨ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਅਸੀਂ ਇਸ ਸੋਚ ਨਾਲ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਖਾਣਾ ਇੱਕ ਜਗ੍ਹਾ ਮੌਜੂਦ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਲੋੜਵੰਦ ਆ ਕੇ ਖਾਣ। ਖਾਣਾ ਅਸੀਂ ਗਲੀਆਂ, ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸੜਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਜਿੱਥੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਮੰਨਣਾ ਪਵੇਗਾ ਕਿ ਖਾਣਾ ਸਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਰਿਹਾ। ਹਰ ਮੇਨ ਸੜਕ ਤੋਂ ਓਹਲੇ ਕਈ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵੱਸਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਭੁੱਖਮਰੀ ਅਤੇ ਕੁਪੋਸ਼ਣ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਬੱਚੇ ਆਮ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਬੱਚੇ ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਐਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਨ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਲਈ ਤੁਰਨਾ ਵੀ ਔਖਾ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਭਾਰ ਅਤੇ ਕੱਦ ਉਮਰ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕੁਪੋਸ਼ਣ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ 5 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ। ਤਿੰਨ ਟਾਇਮ ਖਾਣੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਖਾਣੇ ਵਿੱਚ ਪੋਸ਼ਕ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈ ਅਤੇ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸਾਫ਼-ਸਫਾਈ ਨਾ ਹੋਣਾ ਇਸਦਾ ਮੁੱਖ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਭੁੱਖਮਰੀ ਨਾਲ ਅੱਜ ਵੀ ਸਾਡੇ ਆਸ ਪਾਸ ਲੋਕ ਮਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਉਲਝੀ ਹੋਈ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਇਹਨਾਂ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਅਕਸਰ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਪਹਿਚਾਣ ਪੱਤਰ ਅਤੇ ਨੀਲੇ-ਪੀਲੇ ਕਾਰਡ ਨਹੀਂ ਬਣੇ ਹੁੰਦੇ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਮਿਲਦੀ ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਬਹੁਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ 5 ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਘਰਾਂ ਦਾ, ਸਾਡੀਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦਾ ਅਤੇ ਨਾ ਸੰਭਾਲ ਕਰਕੇ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਅਰਬਾਂ ਦਾ ਅਨਾਜ ਹਰ ਸਾਲ ਖਰਾਬ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਲੋੜਵੰਦ ਭੁੱਖਾ ਹੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਅਲਵਿਦਾ ਕਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਦੇ-ਕਦੇ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਪੜ੍ਹਾਈਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਦੂਸਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਭੁੱਖਮਰੀ ਦਿਸਦੀ ਹੈ ਪਰ ਆਪਣੇ ਆਸ ਪਾਸ ਹੀ ਭੁੱਖਮਰੀ ਨਾਲ ਮਰਦੇ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦੇ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਦੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਕਿ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਬਸ ਘਰ ਬੈਠ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸੁੱਖ ਸਹੂਲਤਾਂ ਮਾਣ ਦੇ ਹੋਏ ਇਹੀ ਮੰਨੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਕੇ ਸਭ ਠੀਕ ਹੈ। ਜਦ ਤੱਕ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਯੋਗਦਾਨ ਨਹੀਂ ਪਾਵਾਂਗੇ ਤਾਂ ਖੁਦ ਵੀ ਸਿਰ ਉਠਾ ਕੇ ਅਸਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਹੀਂ ਜੀਅ ਪਾਵਾਂਗੇ।
08 ਮਾਰਚ, 2020:
ਔਰਤ ਦਿਵਸ ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ~ ਮਨਦੀਪ
“ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਕੀ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਕਹੋ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹਾਵ - ਭਾਵ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ" ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਅਤੇ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿਣ ਲਈ ਪਹਿਲਾ ਅਭਿਆਸ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਸਦਾ ਸੱਚੇ ਰਹਿਣਾ। ਤੁਹਾਡਾ ਹਰ ਪੱਖ ਵਿਚ ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹਿਣਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਰ ਚੁਣੌਤੀ ਭਰਿਆ ਪੜਾਅ ਸਫ਼ਲਤਾਪੂਰਵਕ ਜਿੱਤ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਕਿਸੇ ਹੀਰਿਆਂ ਦੀ ਗ਼ੁਲਾਮ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬਲਕਿ ਖੁਦ ਇਕ ਹੀਰਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਲਈ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ" ਔਰਤਾਂ ਹਿੰਮਤੀ ਬਣਨ। ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਤੋਂ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਟੁੱਟ ਕੇ ਚੂਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋ ਜਾਈਏ ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ। ਸਮਾਨੰਤਰ ਰਹਿਣ ਦਾ, ਹਰ ਵਾਰ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
“ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਪੈਸੇ ਲਈ ਬਾਪ, ਪਤੀ, ਭਰਾ ਤੇ ਵੀ ਨਿਰਭਰ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬਲਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਦੀ ਮਾਲੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣੇ। ਔਰਤਾਂ ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਖੁੱਦ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲੋਣ। ਖਾਸ ਕਰ, ਕਿਸੇ ਅਣਜਾਣ ਤੋਂ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲੈ ਕਦੇ ਨੀਵੀਆਂ ਨਾ ਹੋਣ। ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਦਾ, ਬੱਚਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ।
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਹੱਠੀ ਹੈ - ਸਥਿਰ ਹੈ - ਦਰਿੜ੍ਹ ਹੈ - ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ! ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਣ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕਰੀਬੀ ਵੀ ਨਾਂਹ ਕਹਿ ਦੇਣ, ਓਦੋਂ ਹਾਂ ਕਹਿਣਾ ਸਿੱਖੋ! ਜੁਝਾਰੂ ਬਣੋ! ਸਾਹਸ ਕਦੀ ਵੀ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਅਸੀਂ ਸਬਰ ਨਾਲ ਵਡਭਾਗੀ ਬਣਦੇ ਹਾਂ - ਸਾਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਨਾਲ ਜਿਊਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਂ ਕਦੀ ਵੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਇਹ ਇਕ ਵਿਆਪਕ ਸੱਚਾਈ ਹੈ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਜਿੱਤ ਰਹੋ - ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
“ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਸੁੰਦਰਤਾ ਤੇ ਨਹੀਂ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲਿਅਤ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ, ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਗਹਿਣਾ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਉਸਨੂੰ ਨਿਖਾਰਦੀ ਹੈ। ਕੱਪੜਿਆਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੇ ਨਹੀਂ, ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਭਰਭੂਰ ਬਣੋ!
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ, ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰ ਲਈ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਚੰਗਿਆਈ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਹਰ ਵਾਰ ਸਹੀ ਲਈ ਖਲੋਵੇ" ਸਾਰੀਆਂ ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜਾਓ। ਆਪਣੀ ਜੰਗ ਆਪਣੇ ਦਮ ਤੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲਈ ਤੱਤਪਰ ਰਹੋ। ਆਪਣੇ ਸਫਰ ਲਈ ਬੇਹੱਦ ਸਮਰੱਥਾ ਇਕੱਠੀ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾ ਦੇਵੇ! ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ!
"ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਦਇਆ ਭਰਪੂਰ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਚਾਹ ਰੱਖੇ" ਉਹ ਜਿਸ ਕੋਲ ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਸਥਾਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਿਮਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ। ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਬਣੋ, ਸਾਹਸੀ ਬਣੋ, ਸਹਾਇਕ ਬਣੋ, ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰੋ - ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡੋਂ। ਤੁਸੀਂ ਔਰਤ ਹੋ ਇਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ। ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ। - ਮਨਦੀਪ #MandeepKaurSidhu
03 ਮਾਰਚ, 2020:
ਕਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਤੇ ਜਾਗਰੂਕਤਾ
ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਵਿੱਚ ਕਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਦੀ ਪਈ ਦਹਿਸ਼ਤ ਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਡਰਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਕਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਤੋਂ ਡਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਜਾਗਰੂਕ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਚੀਨ ਤੋਂ ਫੈਲੇ ਇਸ ਵਾਇਰਸ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਕਈਆਂ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈ ਲਈ ਹੈ ਪਰ ਹੁਣ ਇਸ ਤੋਂ ਸੁਚੇਤ ਅਤੇ ਸਾਵਧਾਨੀ ਰੱਖ ਬਚਾਅ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਿਰਫ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਨਹੀਂ ਸਾਡੀ ਸਭ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਸਾਵਧਾਨੀ ਵਰਤ ਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਇਸ ਵਾਇਰਸ ਤੋਂ ਬਚਾਅ ਕੇ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸਾਵਧਾਨੀ ਵਰਤਣੀ ਸਾਡਾ ਕਰਤਵ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖ ਕੇ ਇਸ ਵਾਇਰਸ ਤੋਂ ਬਚਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ : ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੀ ਸਫਾਈ ਦਾ ਖਾਸ ਧਿਆਨ ਰੱਖਿਆ ਜਾਵੇ, ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਸਾਫ ਰੱਖੋ, ਵਧੀਆਂ ਸੈਂਟਾਈਜ਼ਰ ਵਰਤੋਂ, ਜ਼ੁਕਾਮ - ਬੁਖਾਰ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹੋ। ਮਾਸਕ ਲਗਾ ਕੇ ਹੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ। ਭੀੜ-ਭੜਾਕੇ ਵਿੱਚ ਜਾਣਾ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਘਟਾ ਦਿਓ। ਐਸੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਮਾਸਕ ਅਤੇ ਸੈਨੀਟਾਈਜ਼ਰਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਅਤੇ ਕੀਮਤ ਵੱਧ ਗਈ ਹੈ। ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਦੁਕਾਨਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਨਾ ਕਰਨ। ਮਾਸਕ ਅਤੇ ਸੈਨੀਟਾਈਜ਼ਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਾਨੂੰ ਕਰੋਨਾ ਵਾਇਰਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰਨਾਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਬਚਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਆਓ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ ਖੁਦ ਵੀ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੀਏ ਅਤੇ ਜ਼ਰੂਰਤਮੰਦਾ ਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਫ੍ਰੀ ਵੰਡੀਏ।
03 ਮਾਰਚ, 2020:
ਕਈ ਵਾਰ ਬੂਟ ਪਵਾਉਣ ਵੇਲੇ ਹੀ, ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚੇ ਦੇ ਪੈਰ ਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਜ਼ਖਮ ਬਾਰੇ ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦੇ। ਉਹ ਡਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੱਟ ਦੇਖ ਕੇ, ਅਸੀਂ ਬੂਟ ਦੇਣ ਤੋਂ ਮਨ੍ਹਾ ਨਾ ਕਰ ਦੇਈਏ। ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਮਾਸੂਮਾਂ ਨੂੰ ਬੂਟਾਂ ਦੀ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਆਪਣੀ ਸੱਟ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਗੈਰ ਬੂਟ ਪਵਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਗ਼ਲਤੀ ਨਾਲ ਬੂਟ ਪਾਉਂਦੇ ਸਮੇਂ, ਪੈਰ ਦੇ ਜ਼ਖਮ ਤੇ ਹੱਥ ਲੱਗ ਜਾਣ ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਦਰਦ ਦੀਆਂ ਚੀਸਾਂ ਸੁਣੀਆਂ ਹਨ। ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਫਿਰ ਬੂਟਾਂ ਦਾ ਜੋੜਾ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਹੀ ਫੜਾ ਕੇ, ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਪਿਆਰ ਜਤਾਉਂਦੀ ਹਾਂ.... #MandeepKaurSidhu
02 ਮਾਰਚ, 2020:
ਨੂੰਹਾਂ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਪਲ, ਧੀਆਂ ਵਾਂਗ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ, ਸਤਿਕਾਰ ਤੇ ਕਦੇ ਨਾ ਰੁਕਣ ਵਾਲਾ ਹੌਂਸਲਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਔਰਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਹਾਂ।
29 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਹਰ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਪਿਆਰ ਦੇਣ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ। ਅੱਜ ਉਦੀਸ਼ਾ ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਉੱਚ ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰੇ IIM ਵਿੱਚ ਹੋਵਾਂਗੀ ਅਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰਾਂਗੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਔਰਤ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ ਹੈ, ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਦਕਾ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਹਾਂ। - ਮਨਦੀਪ
27 फरवरी, 2020:
जो जियें ही दूसरों के लिए पहले
वो क्या डरें मौत के खबरनामो से..
जिनको खरीद ना सके कोई दौलत से
वो क्या बिकेंगे हीरों की खानों से..
अगर इतना है, अहंकार मन में
ज़रा खरीद के दिखाओ,
प्यार बड़ी बड़ी दुकानों से...! ~ मंदीप
24 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਸੂਰਜ
ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਕਪੂਰਥਲਾ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸੂਰਜ ਨਾਮ ਦਾ ਲੜਕਾ ਮਿਲਿਆ। ਪਹਿਲੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਚੱਪਲਾਂ ਉਸਨੇ ਪਾਈਆਂ ਸਨ। ਚੱਪਲਾਂ ਵੀ ਵੱਡੇ ਛੋਟੇ ਨਾਪ ਦੀਆਂ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਸੂਰਜ ਨਾਮ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਸਦੀ ਰੌਸ਼ਨ ਮੁਸਕਾਨ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇ ਰਹੀ। ਪਹਿਲੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਨਾ ਬੂਟ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਉਣ ਤੇ ਚਾਅ ਨਾਲ ਨਵਾਂ ਬੈਗ ਤੇ ਸੋਹਣੇ ਬੂਟ ਲੈ ਕੇ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਸੂਰਜ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਬੂਟਾਂ ਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਦੇ ਹੀ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਸਕੂਲ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਬੂਟਾਂ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਦਾ ਆਨੰਦ ਉਸਨੇ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਲਿਆ। ਪੈਰ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਬਿਰੰਗੀ ਚੱਪਲ, ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਕਾਪੀ ਹੀ ਉਸਦੀ ਆਦਤ ਬਣੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਬੂਟ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਦੇ ਕੇ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦਾ ਸਕੂਨ ਦੇਖ ਕੇ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਕਿ ਸੂਰਜ ਚਮਕ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। -ਮਨਦੀਪ
22 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ.....
ਮਾਸੂਮ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕਣਾ, ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਦੇ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਹੈ। ਜਦ ਦੂਰ ਬੈਠੇ ਤੁਸੀਂ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਬੱਚੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਪਾ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਸਕੂਲ ਆਉਂਦੇ ਉਹਨਾਂ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਧੋਅ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਬੂਟ ਪਾਇਆ ਹੀ ਨਹੀਂ । ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਆਉਂਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਅਕਸਰ ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ 6 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਨੇ 60 ਸਾਲ ਜਿੰਨੇ ਪੈਰ ਹੰਢਾ ਲਏ ਹੋਣ। ਇਹ "ਜੋਤੀ" ਨਾਮ ਦੀ ਬੱਚੀ ਇਸ ਹਫ਼ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਕਪੂਰਥਲਾ ਦੇ ਇੱਕ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਠੰਡ ਹੈ। ਠੰਡ ਦੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਹ ਬੱਚੀ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਕੂਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਕੀਤਾ ਹਰ ਵਾਰ ਵਾਂਗ ਇਸ ਪਿਆਰੀ ਬੱਚੀ ਦੇ ਵੀ ਸਾਬਣ ਨਾਲ ਪੈਰ ਧੋਆ ਕੇ ਕਿਸੇ ਕੋਮਲ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਪੂੰਝ ਕੇ, ਠੰਡੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਨਿੱਘੀਆਂ ਜ਼ੁਰਾਬਾਂ ਪਵਾ ਕੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੋਹਣੇ ਬੂਟ ਸਜਾ ਦੇਵਾਂ। ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਸਾਬਣ ਮਲਦੇ ਮਲਦੇ ਝੱਗ ਬਣਾ ਕੇ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਮਲਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਜਦ ਵੀ ਸਾਬਣ ਮਲਦੇ ਮਲਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠਾਂ ਹੱਥ ਲਗਾਉਂਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਛੋਟੀਆਂ-ਛੋਟੀਆਂ ਮਿੱਟੀ ਦੀਆਂ ਚਿਪਰਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮਲ ਮਲ ਲਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ। ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਨਹੁੰਆਂ ਦਾ ਇਸਤਮਾਲ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਪੈਰ ਪੂਰਾ ਸਾਫ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਰੁਪਈਏ ਖਰਚ ਕੇ ਮੈਨੀਕਿਓਰ(Manicure) ਕਰਵਾਉਣ ਲੱਗਿਆਂ, ਕੀ ਕਿਸੇ ਔਰਤ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ? ਕਿ ਕਿਸੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰੇ ਦਰਦ ਸਹਿ ਰਹੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਪੈਰ ਉਸਦੇ ਸੋਹਣੇ ਮਖਮਲੀ ਹੱਥਾਂ ਅਤੇ ਸੋਹਣੇ ਨਹੁੰਆਂ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਨੂੰ ਤਰਸ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੈਂ "ਜੋਤੀ" ਦੇ ਪੈਰ ਧੋਅ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਡੀਆਂ ਨੂੰ ਛੂਹਿਆ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਥ ਰਹੀ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਉਸਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰ ਕੇ ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਪਿੱਛੋਂ ਵੀ ਪੈਰ ਸਾਫ ਕਰ ਦੇਵਾਂ। ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਕੇ ਇਹ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਤੇ ਹੋਏ ਜਖ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਮਿੱਟੀ ਸਮਝੀ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਅਰਾਮ ਦੇਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਣਜਾਣੇ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਜ਼ਖਮ ਹੋਰ ਕੁਰੇਦ ਰਹੀ ਸੀ, ਹੋਰ ਦੁਖਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਹ ਵੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਨਵੇਂ ਬੂਟ ਲੈਣ ਦੇ ਚਾਅ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਅੱਤ ਦੀ ਹੋ ਰਹੀ ਪੀੜ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਸੀ। ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਕਦਰ ਅਸੀਂ ਮਾਸੂਮੀਅਤ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਬੂਟ ਪਵਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਸੀ.... ਬਸ ਫੜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ....
22 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਅਸੀਂ ਐਸੇ ਘਟੀਆ ਬਿਮਾਰ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਜਿੱਥੇ ਜਦ ਔਰਤਾਂ ਅੱਗੇ ਆ ਜਾਣ ਤੇ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੁਹੱਪਣ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਜੋ ਅਸੀਂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਬੋਲਦੇ ਹਨ। .... ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੋ, ਤੁਹਾਡੀ ਮਾਂ ਦਾ ਸੁਹੱਪਣ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਾਮਯਾਬ ਬਣਾਉਣ ਪਿੱਛੇ, ਮਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਕਾਬਲਿਅਤ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ, ੳਹਨਾਂ ਦੀ ਕਾਬਲਿਅਤ, ਅਣਥੱਕ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਦੇਖੋ, ਘਟੀਆ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਨਾਲ ਨਹੀਂ।
12 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਅੱਖਾਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਰੋਣਗੀਆਂ, ਜਦ ਔਖੇ ਰਾਹ ਤੁਰਨਗੇ ਕਦਮ। ਬੁੱਲ੍ਹ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮੁਸਕਰਾਉਣਗੇ ਜਦ ਔਖੇ ਰਾਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰ ਕਰੋਗੇ। ਇਹ ਕੁਦਰਤੀ ਸਿਲਸਿਲਾ ਹੈ, ਡਿੱਗਣ ਦਾ ਉੱਠਣ ਦਾ, ਬੱਸ ਜ਼ਿੱਦ ਇਹ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਕਿ ਰੋਣ ਤੇ ਹੱਥਿਆਰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣੇ, ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਤੇ ਹੀ ਅੰਤ ਹੋਵੇ... ! ਹਾਰ ਤੇ ਹਾਰਨਾ ਨਹੀਂ, ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖ ਫੇਰ ਉਠਣਾ, ਜਿੱਤ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨੀ, ਮੰਜ਼ਿਲਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਚਾਹੇ ਡਿੱਗਦੇ ਢਹਿੰਦੇ ਹੀ।
“ਹਾਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਸਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਅਮਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਚਾਨਣੀ ਨਜ਼ਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਲੂਕ ਜਿਹੀਆਂ ਤਿਤਲੀਆਂ, ਮਗਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਆਪਣੇ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ, ਕਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਚੀਰਦੀਆਂ ਜਦ ਪਹਾੜ, 'ਸਿੱਧੂ' ਫਿਰ ਖ਼ਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।”
12 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਖਾਸ ਔਰਤਾਂ ਲਈ....
ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਅੱਗੇ ਆ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਤੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰ ਬਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਦਾ, ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਰੱਖਣ ਜਿਹੇ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਕਦੀ ਵੀ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਕੱਲੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਅਜਿਹੀ ਸੋਚ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੱਲੇ ਜਾਂ ਸਿਰਫ ਭਰਾਵਾਂ ਕੋਲ ਰਹਿਣ ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹਨ। ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਮਾਪੇ ਬਰਾਬਰ ਹਨ, ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਵੀ। ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਕਦੀ ਕਦੀ ਮਿਲਣ ਵਾਲਾ ਜਾਂ ਬੱਸ ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਨਾ ਬਣਾਓ। ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਦਿਓ। ਇੱਕੱਠੇ ਰਹਿਣਾ ਚੁਣੋ.. ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ।
12 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਮੇਰੇ ਅੱਖਰ ਕਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੂਰੇ ਕਰ ਸਕਣਗੇ ਮੇਰੇ ਅਹਿਸਾਸ। ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਦੁੱਖਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਧੋਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ... ਠੰਡੇ ਠਾਰ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਮਲ ਮਲ ਨਿੱਘਾ ਕਰਨਾ... ਜੁਰਾਬਾਂ ਦਾ ਜੋੜਾ ਪਾ .. ਸੋਹਣਾ ਬੂਟਾਂ ਦਾ ਜੋੜਾ ਪਵਾਉਣਾ..
11 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਜਦ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ .. ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਚਿਹਰੇ ਪਿੱਛੇ ਬਹੁਤ ਤਕਲੀਫਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਲੋਕ ਪਿਆਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਮਾਸੂਮਿਅਤ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਅੱਗੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਹਾਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸੁਕੂਨ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ.. ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਿਸੇ ਅਣਜਾਨ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹੈ.. ਥੋੜ੍ਹਾ ਅਰਾਮ ਮਿਲਦਾ ਹੈ.. ਜ਼ਿਦਗੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਸੌਖੀ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ.. ~ ਮਨਦੀਪ
10 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਕਦੀ ਰੁੱਕ ਕੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ ਮੈਂ, ਮੁੜ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਮੁਸੀਬਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੱਸਦੀ ਹਾਂ ਹਰ ਰੋਜ਼... - ਮਨਦੀਪ
10 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਆਟਾ ਚੱਕੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਵੀ ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਚੱਕੀ ਤੇ ਪੂਰੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੀ ਸੋਚ, ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀ ਸੋਚ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਲਗਨ ਨਾਲ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਨਿਭਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਮੈਨੂੰ ਕਦੇ ਉਦਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੰਦੀ।
6 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਤੁਸੀਂ ਕਰਦੇ ਰਹੋ ਪਿਆਰ, ਮੈਂ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਦੀ ਰਹਾਂਗੀ । ~ ਮਨਦੀਪ
5 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਈ, ਸਵੇਰੇ ਦਫਤਰ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਲਾਗੋਂ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਆਏ ਬਾਪੂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬੇਟਾ ਕਪੜੇ ਸੀਣੇ ਦਿੱਤੇ ਹਨ, ਸਵਾਈਂ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਰਹੀ। ਇੰਝ ਲਗਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਫੈਮਲੀ ਮੈਂਬਰ ਵਾਂਗ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਈ ਵਾਰ ਆਉਂਦੇ ਮਿਲਣ, ਕੋਈ ਲਾਲਚ ਨਹੀਂ ਜਾਪਦਾ ਬਹੁਤ ਆਪਣਾਪਨ ਲੱਗਦਾ, ਖੁੱਦ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਦਾ ਮਨ ਕਰਦਾ। ਮੇਰੇ ਜਨਮਦਿਨ ਦੀ ਵਧੀਆ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਸੀ ਅੱਜ।
4 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਖਾਸ ਔਰਤਾਂ ਲਈ.. ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਹਰ ਔਰਤ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਸੁਝਾਅ ਹੈ, ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਕਾਰੋਬਾਰ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰੋ। ਆਤਮ ਨਿਰਭਰ ਬਣੋ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਦੇਖੋ ਕਿ ਜੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਤੀ, ਪਿਤਾ, ਭਰਾ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੈਂ ਕੀ ਹਾਂ? ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਰਤ ਕਰੋ। ਔਰਤ ਦਾ ਪੈਸੇ ਲਈ ਜਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਲੋੜ ਜਾਂ ਖੁਆਹਿਸ਼ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਵੀ ਮਦਦ ਲੈਣਾ ਉਸ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਹੱਦ ਤੱਕ ਉਸਨੂੰ ਬੰਨਦਾ ਹੈ, ਗੁਲਾਮ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਵੀ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਖੂਬ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ, ਪੈਸਾ ਜੋੜਨ ਦਾ ਅਤੇ ਸਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਲਾਉਣ ਦਾ ਵੱਲ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਕਿੱਤੇ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਦੀ ਔਰਤ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਰਦਾਂ ਵਾਂਗ ਅੱਗੇ ਲੱਗ ਕਿਰਤ ਕਰੇ ਅਤੇ ਕਮਾਵੇ। ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਹਰ ਵੱਡੀ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਖੁਆਹਿਸ਼ ਪੂਰੀ ਕਰੇ, ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰੇ ਤੇ ਸਮਾਜ ਲਈ ਵੀ ਆਪਣਾ ਦਸਵੰਧ ਕੱਢੇ। ਅਜ਼ਾਦੀ ਸਿਰਫ ਅਜ਼ਾਦ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਨਹੀਂ। ਅਸਲ ਅਜ਼ਾਦੀ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਹੋਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਦ ਇਸ ਕਾਬਿਲ ਬਣਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਪਤੀ, ਪਿਤਾ, ਭਰਾ ਦੀ ਅੱਗੇ ਲੱਗ ਆਪ ਮਦਦ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਦ ਘਰ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਪਤੀ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਾ ਖੜੇ ਹੋਣ ਬਲਕਿ ਔਰਤਾਂ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਸਮਝਣ। ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਾਲੀ ਮਦਦ ਲਏ, ਗਰਵ ਨਾਲ ਜਿਊਣ ਨੂੰ ਅਜ਼ਾਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ.. ਪੈਸਿਆਂ ਕਰਕੇ ਕਿਸੇ ਅਣਜਾਣ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਬਣ ਜਾਣਾ ਵੀ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਆਇਆ ਹੈ, ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੇ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲੈ ਕੇ ਸਦਾ ਲਈ ਝਾਂਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫੱਸ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਐਸੇ ਘੱਟੀਆ ਸਮਾਜ ਨੂੰ, ਐਸੀ ਘੱਟੀਆ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਮਿਹਨਤਾਂ ਦੇ ਥੱਪੜ ਜੜੋ। ਉੱਠ ਵਿਚਾਰੋ, ਕਿ ਅੱਜ ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਖਲੋਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੈ, ਇਸਨੂੰ ਸੰਭਾਲੋ! - ਮਨਦੀਪ
3 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਮੇਰੇ ਅਹਿਸਾਸ ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ....
“ਐਸੇ ਹਲਾਤ - ਕਈ ਜਗ੍ਹਾ ਰੱਬ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ "
ਝੁੱਗੀਆਂ ਝੋਪੜੀਆਂ ਵਾਲੀਆਂ ਅਸਵਸਥ, ਨਿੱਤ ਰੋਗੀ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਜਗ੍ਹਾਵਾਂ, ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਆਮ ਹਨ। ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਐਸੀਆਂ ਬਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਲੋਕ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਨਾ ਕੋਈ ਪੱਕਾ ਕਮਰਾ, ਨਾ ਬਾਥਰੂਮ, ਨਾ ਟਾਇਲਟ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਐਸੀਆਂ ਅਨੇਕਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਮੈਂ ਖੁਦ ਆਪ ਦੇਖੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਕੂੜੇ ਦੇ ਢੇਰਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ, ਕੂੜੇ ਦੇ ਢੇਰਾਂ ਉੱਤੇ ਹੀ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਨ। ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਕਿ ਉਹ ਕੂੜੇ ਤੇ ਪਏ ਹਨ ਜਾਂ ਲੋਕ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਕੂੜਾ ਸੁੱਟ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਗੰਦਗੀ ਸਾਫ ਕਰਨ ਨੂੰ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਪਰ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕੂੜਾ ਸੁੱਟਣਾ ਕਿੱਥੇ ਹੈ? ਇਸਦਾ ਕੋਈ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਨਹੀਂ। ਐਸੇ ਹਲਾਤ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਬੱਚਿਆਂ, ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਘਿਰੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਐਸੇ ਹਲਾਤ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੋ ਵਕਤ ਦੀ ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ ਜੁੜਦੀ ਅਤੇ ਦਵਾਈ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਐਸੇ ਹਲਾਤ ਸਾਡੇ ਆਸ ਪਾਸ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਹਨ ਜੋ ਸਾਹ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨੀਲੇ-ਪੀਲੇ ਕਾਰਡ ਨਹੀਂ ਬਣੇ ਕਿ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਵੀ ਕੋਈ ਮਦਦ ਲੈ ਸਕਣ। ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਹਲਾਤ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਇੰਝ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਗ੍ਰਹਿ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਝੁੱਗੀਆਂ-ਝੋਪੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗੰਦਗੀ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਗੰਭੀਰ ਮੁੱਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਲਾਗੇ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ, ਪੀਣ ਅਤੇ ਨਹਾਉਣ ਵਾਲੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਤਰਸ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਬੱਚੇ, ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗ। ਅਕਸਰ ਹੀ ਗੰਦਗੀ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਬਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਕਈ ਦਿਨ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਨਹਾਤੇ ਹੀ ਬੱਚੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਲਿੱਬੜੇ, ਪੜ੍ਹਨ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦੇ। ਇਹਨਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨਿੱਤ ਮੌਤਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ। ਬਹੁਤੇ ਬੱਚੇ 5 ਸਾਲ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਪਣੇ ਸਵਾਸ ਪੂਰੇ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਿੱਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਦੁਆਰਾ ਖਿੱਚੀ ਗਈ ਦਿਲ ਨੂੰ ਚੀਰਨ ਵਾਲੀ ਇਹ ਫੋਟੋ, ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਸਬੂਤ ਹੈ ਕਿ ਕਈ ਜਗ੍ਹਾ ਰੱਬ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵੱਢੇ ਟੁੱਕੇ ਨੰਨ੍ਹੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਰਿਸਦੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਤੇ ਤਰਸ ਜ਼ਰੂਰ ਆਉਂਦਾ। ਜਦ ਸਾਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਦੇ ਕੋਲ ਰਹਿੰਦੇ ਤਰਸ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਰੱਬ ਵੀ ਕੀ ਕਰੇ। ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਐਸੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਪਵਾ ਕੇ ਬਹੁਤ ਸਕੂਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
1 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਮੇਰਾ ਜਜ਼ਬਾ, ਕਿਸੇ ਉਦਾਸੀ ਦਾ ਗੁਲਾਮ ਨਹੀਂ..
ਮੈਂ ਅਜ਼ਾਦ ਹਾਂ.. - ਮਨਦੀਪ
1 ਫਰਵਰੀ, 2020:
ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ, ਪਿੰਡ ਅੰਮੀਂਵਾਲਾ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਮੋਗਾ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਪਿਆਰੀ ਜਿਹੀ ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਭਰ ਸਰਦੀ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਪਵਾਉਂਦੇ ਸਮੇਂ ਉਸ ਦੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਨੂੰ ਫਟਿਆ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਬੁਰਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿਹੜੇ ਬੱਚੇ ਭਰ ਸਰਦੀ ਵਿੱਚ ਫਟੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਥਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਰੋਟੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜੁੜਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਸਮੇਂ ਬੂਟ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹਨ ਕਿ ਕੱਪੜੇ। ਓਦਾਂ ਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਇਜ਼ਤਾਂ ਲਈ ਬੜੇ ਜੁਝਾਰੂ ਹਾਂ ਅਸੀਂ, ਪਰ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਫਟੇ ਟੁੱਕੇ ਕੱਪੜੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਤੇ ਸਾਡੀ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ। ਆਪਣੀ ਅਰਾਮਦਾਇਕ ਜਿੰਦਗੀ ਦੌਰਾਨ ਸਾਨੂੰ ਅਕਸਰ ਦੂਸਰੇ ਦਾ ਦੁੱਖ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਜੇ ਆ ਵੀ ਜਾਵੇ ਤੇ ਘੱਟ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਖਾਸ ਕਰ ਕੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਵੱਧਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਐਸੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਸਹਿਮੇਂ ਮਹੌਲ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੂੰਹੋਂ ਬੋਲ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਵੀ ਦੱਸ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਚੁੱਪ ਕਰ ਕੇ ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹਿਣ ਪਰ ਸਾਡੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਚੁੱਪ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਨਾਤੇ ਸੁਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
31 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤੋਹਫ਼ਾ ਦੇਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਦਿਓ। 😊😊
30 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਇਕੱਠਿਆਂ ਰਲ ਮਿਲ ਖੁਸ਼ੀ ਸਾਂਝੀ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸੁਕੂਨ ਹੈ। ਜਦ ਆਸ ਪਾਸ ਖੁਸ਼ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੁਗਣੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ, ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਖੁਦ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਸਦਾ ਕਰਜ਼ਦਾਰ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ। ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਓਥੋਂ ਦੀ ਹੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜਦ ਔਰਤਾਂ ਨਿੱਘਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਸਾਡੇ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਕਾਰਜਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਕਿੰਨੇ ਵੀ ਦੁੱਖ ਹੋਣ ਸਦਾ ਹੱਸਦੇ ਹਸਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਦਾ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਫਿਰ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਔਰਤਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖੋ। -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
29 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ.. ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਕੁੱਝ ਹਰਫ਼..- ਮਨਦੀਪ
ਸੋਚਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਲਮ ਕਦੇ ਫੜ੍ਹਾਂਗੀ...
ਤੇ ਪਲ ਪਲ ਤੈਨੂੰ ਇੰਝ ਯਾਦ ਕਰਾਂਗੀ !
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਦੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਬਣ ਬਣ ਕੇ...
ਲੱਗ ਰਹੇ ਨੇ ਗੁਲਾਬ, ਰਾਹ ਮੇਰੇ !
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਸੰਗ ਜੀਅ ਰਹੇ ਨੇ, ਸਾਹ ਮੇਰੇ...
ਰੋਜ਼ ਹੰਝੂ ਪੀ ਰਹੇ ਨੇ, ਸਾਹ ਮੇਰੇ !
ਕਹਿੰਦੇ ਡਾਢੇ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਹੁਣ ਜ਼ਮਾਨਾ ਨਹੀਂ...
ਪਰ ਜ਼ਮਾਨੇ ਕੋਲ "ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਅਫਸਾਨਾ" ਨਹੀਂ।
ਕੀ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾਗਾਵੇਗਾ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ ਕੋਈ...
ਚੋਟੀ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਚਾਅ ਮੇਰੇ।
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਸੰਗ ਜੀਅ ਰਹੇ ਨੇ, ਸਾਹ ਮੇਰੇ...
ਰੋਜ਼ ਹੰਝੂ ਪੀ ਰਹੇ ਨੇ, ਸਾਹ ਮੇਰੇ !
ਪਤਾ ?? ਕਿੰਝ ਦੀ ਤੜਪ ਹੈ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ...
ਸਦਾ ਰਹਿੰਦੀ ਹੋਵਾਂ, ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ!
ਤੇਰੇ ਕਦਮ ਨਾਲ ਕਦਮ ਮੈਂ ਰੱਖਦੀ ਜਾਵਾਂ...
ਤੇਰੇ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਣ, ਇਸ਼ਕ ਦਵਾ ਮੇਰੇ !
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਸੰਗ ਜੀਅ ਰਹੇ ਨੇ, ਸਾਹ ਮੇਰੇ...
ਰੋਜ਼ ਹੰਝੂ ਪੀ ਰਹੇ ਨੇ, ਸਾਹ ਮੇਰੇ !
ਠੀਕ ਗ਼ਲਤ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਪਰਦਾ ਨਹੀਂ...
ਤੇਰੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਹੁਣ ਸਰਦਾ ਨਹੀਂ !
ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਨਿਹਾਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੁਣ...
ਭਾਵੇਂ ਵੱਧਦੇ ਜਾਣ, ਗੁਨਾਹ ਮੇਰੇ !
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਸੰਗ ਜੀਅ ਰਹੇ ਨੇ ਸਾਹ ਮੇਰੇ...
ਰੋਜ਼ ਹੰਝੂ ਪੀ ਰਹੇ ਨੇ, ਸਾਹ ਮੇਰੇ !
ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮੈਂ ਦੱਸਿਆ ਹੈ...
ਚੰਨ ਵੀ ਸੁਣ ਗੱਲ ਹੱਸਿਆ ਹੈ !
ਇਹ ਆਬੋ-ਹਵਾ , ਪੌਣਪਾਣੀ...
ਜੋ ਛੂਹੰਦੇ ਤੈਨੂੰ, ਸਭ ਨੇ ਗਵਾਹ ਮੇਰੇ !
ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਸੰਗ ਜੀਅ ਰਹੇ ਨੇ ਸਾਹ ਮੇਰੇ...
ਰੋਜ਼ ਹੰਝੂ ਪੀ ਰਹੇ ਨੇ, ਸਾਹ ਮੇਰੇ ! - ਮਨਦੀਪ
29 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਨਾ ਕਰਿਆ ਕਰੋ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ - ਨਜ਼ਰ ਲੱਗ ਜਾਏਗੀ 😊😊
ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰਿਣੀ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਗੁਲਦਸਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ, ਮੈਨੂੰ ਸਦਾ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੇ 😊😊 ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਕੁੜੀ ਹਾਂ- ਮਨਦੀਪ
27 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆਉਂਦਿਆਂ ਹੀ ਡੇਢ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਗਈ। ਸਭ ਕੁਝ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸੀ। ਸਰਦੀਆਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬੂਟਾਂ ਨੂੰ ਪੈਰ ਤਰਸੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਬੂਟ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਬੇਟੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਪਈ, ਜੋ ਬਾਕੀਆਂ ਦੇ ਬੂਟਾਂ ਵਾਲੇ ਡੱਬੇ ਆਪਣੀ ਬੋਰੀ ਵਿੱਚ ਪਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਬੂਟਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਤਾਂ ਸੀ, ਸ਼ਾਇਦ ਨਾਲ ਹੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਪਕਾਉਣ ਲਈ ਬਾਲਣ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਵੀ ਸੀ। ਜਿਸ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋਵੇ ਸਾਡੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਉਹਨੂੰ ਹੀ ਲੱਭਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਜਲਾਉਣ ਲਈ ਬਾਲਣ ਦੀ ਭਾਲ ਸੀ, ਪਰ ਅੱਜ ਉਸਨੂੰ ਉੱਥੇ ਹੀ ਬੂਟਾਂ ਦੇ ਡੱਬੇ ਮਿਲ ਗਏ। ਅਸੀਂ ਸੋਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਕਿੰਨਾ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਲਈ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਸਾਡੀ ਹਰੇਕ ਫਾਲਤੂ ਚੀਜ਼ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਲੋੜੀਂਦੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ। ਲੋੜ ਦਾ ਕੋਈ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਲੋੜ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਚੀਜ਼ ਲੱਖਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੱਖਾਂ ਦੀ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਹ ਵੀ ਅਨੋਖੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ।
26 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਸਲਾਮ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ, ਜੋ ਵਾਰ ਵਾਰ ਇਸ ਨਿੱਘੇ ਅਹਿਸਾਸ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਰਿਣੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਿਸਨੇ ਵੀ ਛੂਹਿਆ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਜਿੱਥੇ ਹਾਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਸਦਕਾ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਏ ਕਈ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਹੱਲ੍ਹਾਸ਼ੇਰੀ ਸਦਕਾ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਮੰਨੀਏ ਜਾਂ ਨਾ ਮੰਨੀਏ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲੋੜ ਹੈ।
25 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਤਸਵੀਰ ਵਿੱਚ “ਪਿੰਡ ਤਿਮੋਵਾਲ” ਤੋਂ “ਗੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ” ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ “ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ” ਦਾ ਯੋਗਦਾਨ ਹੈ। ਕਦੀ ਰਾਤ ਦਿਨ ਨਾ ਦੇਖਣ ਵਾਲੇ ਇਸ ਨੌਜਵਾਨ ਦੀ ਜਿੰਨ੍ਹੀ ਤਾਰੀਫ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਘੱਟ ਹੈ। ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਹਨ ਮੇਰੇ ਕੋਲ... ਅਣਥੱਕ ਮਿਹਨਤ ਸਦਕਾ ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਲੱਖਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਹਾਂ.. ਨਾਲ ਹੀ ਮੈਂ ਗੁਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜਿਹੇ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਤਹਿ ਦਿਲੋਂ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ। - ਮਨਦੀਪ
25 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਚੱਲ ਕਰ ਲੈ ਯਕੀਨ, ਸੁਫਨੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਸੱਚ।
24 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੀ ਕੀਮਤ ਤੇ ਸੁਖੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ, ਸਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਭੰਡੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਸਮਝਣ ਨਾਲ ਕਦੇ ਵੀ ਰੂਹ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ, ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਜਿਊਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਭੰਗ ਨਾ ਕਰੇ,ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਠੇਸ ਨਾ ਪਹੁੰਚਾਏ। ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਵਾਲਾ ਰੱਬ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪ ਰੱਬ ਨਾ ਬਣੀਏ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖੀਏ - ਰੱਬ ਹੈ।
22 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਰੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਹੈ, ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਅਤੇ ਕੰਧਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਹੱਸ ਰੋ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ। ਫੇਰ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਬਿਹਤਰ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ। ਚੱਲ ਇਕੱਠੇ ਕੰਡਿਆਲੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਤੁਰੀਏ, ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ, ਨੀਲੇ ਅੰਬਰ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਦੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਾਣੀਏ। ਸੁੰਦਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਖੂਬਸੂਰਤ ਨੇ, ਪਰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੂਬਸੂਰਤ ਹੈ। ਇਨਸਾਨ ਹੈਂ ਤੂੰ। -- ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੱਲਿਆਂ ਰਹਿਣ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰੋ। ਕੰਧਾਂ ਨਹੀਂ, ਇਨਸਾਨ ਚੁਣੋ। ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਪਲ ਚੁਣੋ। ਸ਼ੇਖੀ ਨਹੀਂ ਖੁਸ਼ੀ ਚੁਣੋ।
21 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਮੁਕੇਸ਼ ਕੁਮਾਰ ਜੀ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਫੇਸਬੁੱਕ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਰਾਹੀਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਮੇਰੇ ਟੀਮ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਤੇ ਇਸ ਹਫਤੇ ਸਾਡੇ ਦਫਤਰ ਟਾਂਗਰੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਰੇਨੂੰ ਸ਼ਰਮਾ ਅਤੇ ਬੇਟੀ ਲਾਵਨੇਆ ਨਾਲ ਪਹੁੰਚੇ। ਮੁਕੇਸ਼ ਕੁਮਾਰ ਜੀ ਫੌਜ਼ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਸੰਸਥਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਸੇਵਾ ਦਾ ਜਨੂੰਨ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾ ਬਹੁਤ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਖੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਹ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਮੱਧਵਰਗੀ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਨਵੰਬਰ 2019 ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਸੇਵਾ ਕਾਰਜ ਵਿੱਚ ਗਤੀ ਲੈ ਆਂਦੀ। ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਗਰਮ ਟੋਪੀਆਂ, ਜ਼ੁਰਾਬਾਂ ਅਤੇ ਕੰਬਲ ਵੰਡ ਕੇ ਲੋੜਵੰਦ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਆਪਣਾ ਫਰਜ਼ ਸਮਝਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੀ ਡਿਊਟੀ ਵਿੱਚੋਂ ਜਦ ਵੀ ਸਮਾਂ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਨਿਕਲ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਮੁਕੇਸ਼ ਜੀ ਭੋਪਾਲ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਤੇ ਤਾਇਨਾਤ ਹਨ। ਸੇਵਾ ਲਈ ਕੋਈ ਜਾਤ, ਧਰਮ, ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਦੇਖੀ ਜਾਂਦੀ, ਉਹ ਜਿੱਥੇ ਮੌਜੂਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉੱਥੇ ਹੀ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਛੁੱਟੀ ਤੇ ਆਏ ਹੋਏ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਉਹ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲਗਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫੌਜ ਦੇ ਹੋਰ ਜਵਾਨ ਮੌਜੂਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਦ ਪੰਜਾਬ ਛੁੱਟੀ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਬੇਟੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਵੀ ਲੈ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਜਦ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਸ੍ਰੋਤ ਦਸਿਆ। ਸਾਡੀ ਸੰਸਥਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਇਸ ਨੇਕ ਕਾਰਜ ਵਿੱਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਹੋ ਸਕੇ ਸਾਥ ਦੇਵੇਗੀ। -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
21 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਪਿੰਡ ਬਾੜਾ ਸਿੱਧਪੁਰ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਜਲੰਧਰ ਤੋਂ ਸੁਖਵੀਰ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ Sukhvir Sidhu (mobile no: 9876505187) , 27 ਸਾਲਾਂ ਨੌਜਵਾਨ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਕਲਮ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹਨ। ਅੱਜ ਉਚੇਚੇ ਤੋਰ ਤੇ ਦਫਤਰ ਮਿਲਣ ਆਏ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕਲਮ ਤੋਂ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਕਿਤਾਬ "ਅੱਧਾ ਮਾਸਟਰ" ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਲਈ ਤੋਹਫੇ ਵਜੋਂ ਦੇ ਕੇ ਗਏ ਹਨ। ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਅਤੇ ਕਠਿਨਾਈਆਂ ਉਹਨਾਂ ਕਲਮ ਵਿੱਚ ਪਰੋ ਕੇ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਕੀਤੇ ਹਨ। ਨੌਜਵਾਨ ਉਮਰੇ ਹੀ ਸੁਖਵੀਰ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਵੱਲੋਂ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਦਾਸਤਾਨ ਅੱਧਾ ਮਾਸਟਰ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੈ। ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ 7 ਵਾਰਤਕ ਹਨ। ਪਹਿਲਾ- "ਅੱਧਾ ਮਾਸਟਰ" ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਲਈ ਜੂਝ ਰਹੇ ਨੌਜਵਾਨ, ਸੁਖਵੀਰ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਨਿੱਜੀ ਕਹਾਣੀ ਹੀ ਹੈ। ਅੱਖ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ, ਮਰਜਾ ਚਿੜੀਏ ਜੀ ਪਾ ਚਿੜੀਏ, ਪਰਿੰਦੇ, ਚਾਰ ਸੌ ਅੱਠ, ਜ਼ਹਿਰੀ ਲਾਡ, ਸਾਡੀ ਧਰਤੀ ਦੇ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ 7 ਵਾਰਤਕ ਹਨ। ਧੀਆਂ, ਬੱਚਿਆਂ, ਕੁਦਰਤ, ਨਸ਼ੇ ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਸਮਾਜਿਕ ਮੁੱਦਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਿਤਾਬ ਦੇ ਹੋਰਨਾਂ ਵਾਰਤਕਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ 16 ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵੀ ਹਨ।
ਅੱਖ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਗਰੂਰ ਨਾ ਹੁੰਦਾ।
ਪੈਸੇ ਲਈ ਕੋਈ ਮਜਬੂਰ ਨਾ ਹੁੰਦਾ।
ਅੱਖ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਨਸ਼ਾ ਨਾ ਕਰਦੇ।
ਪੰਜਾਬ ਸਿਆਂ ਤੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨਾ ਮਰਦੇ।
ਅੱਖ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਸੁਖਵੀਰ ਨਾ ਪੜ੍ਹਦਾ।
ਸੱਚ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਨਾ ਸੜਦਾ।
ਸੁਖਵੀਰ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ 5 ਸਾਲ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਅਦਾਰੇ ਵਿੱਚ ਅਧਿਆਪਕ ਰਹਿ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਇਸ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦਾ ਨਜ਼ਰੀਆਂ ਆਮ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੈ। The Mandeep Kaur Sidhu Show ਵਿੱਚ ਜਲਦ ਹੀ ਅਸੀਂ ਸੁਖਵੀਰ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੂਬਰੂ ਹੋਵਾਂਗੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਕਿਤਾਬ ਬਾਰੇ ਵਧੇਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਵਾਂਗੇ।
19 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਦੀ , ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਦਿਆਲਤਾ ਭਰਪੂਰ ਸੁਭਾਉ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਐਸੇ ਸੁਭਾਉ ਦੀ , ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਕਠਿਨਾਈਆਂ , ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾਵੇ। ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਦੇ ਦੇਖਭਾਲਕਰਤਾ ਅਸੀਂ ਖੁਦ ਹਾਂ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਰੱਬ ਦੀ ਬਖਸ਼ੀ ਰੂਹ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਦਿਓ। ਦੂਜਿਆਂ ਬਾਰੇ ਰਾਏ ਰੱਖਣ ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਹੈ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਝਾਕਣਾ, ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਵੱਲ। ਕਦੀ ਵੀ ਪਛਤਾਵਾ ਨਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਪਾਠ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਚੰਗਾ ਖਾ ਰਹੇ ਹੋ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਕਿਤੇ ਘੁੰਮਣ ਗਏ ਹੋ ਜਾ ਕੁੱਝ ਵੀ ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਮਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦਾ, ਰੂਹ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖੋਗੇ ਤੇ ਫੇਰ ਕੌਣ ਰੱਖੇਗਾ? ਜਦ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕੁੱਝ ਕਰਦੇ ਹੋ ਉਸ ਤੋਂ ਜੇ ਪਛਤਾਵਾ ਲੱਗੇ, ਤੇ ਅੱਜ ਤੋਂ ਇਸ ਪਛਤਾਵੇ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਤਿਆਗ ਦਿਓ। ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਸਮਝ ਲਓ। ਦੇਖਭਾਲ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਸਿਹਤ ਰੂਹ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਤੀ, ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਪ੍ਰਤੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਬਣੋ।
19 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਰੋਣ ਵਾਲੇ ਸੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਰੋਣ ਵਾਲੇ ਝੂਠੇ , ਅਕਸਰ ਸੁਣਦੀ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ। ਬਹੁਤ ਘਟੀਆ ਹੁੰਦੇ ਹਨ..... "ਰੋ ਰਹੇ ਹੋ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੱਚੇ ਹੋ ?? ਬੜੀ ਬੇਦਰਦੀ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਈ ਲੋਕ। ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਮੈਂ ਖੁਦ ਵੀ ਰੋਈ ਹਾਂ , ਜਦ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਤੇ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪਿਆ। ਜੇ ਰੋਣਾ ਆਵੇ ਰੋ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਰੋਣਾ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕੀ ਅਸੀਂ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਅਸਲ ਇਨਸਾਨ ਹਾਂ ਪੱਥਰ ਨਹੀਂ। ਰੋਣਾ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਦ ਲੁੱਕਦਾ ਹੈ, ਹਾਸੇ ਦੁੱਗਣੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਉਤਾਰ ਚੜ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ , ਕੋਈ ਸੱਚੇ ਝੂਠੇ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ। ਇਹ ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ ਰੱਬ ਵੱਲੋਂ। ਉਸਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਮਰੇ ਤੇ ਵੀ ਰੋਣ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ।
15 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਚੁਣਦੇ ਹੋ, ਜਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਅਸੀਂ ਹਰ ਤਰਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਸਿਹਤ ਲਈ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਕਰੋ। ਤੁਹਾਡੀ ਸਿਹਤ ਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹਨ। ਜੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੇ ਹੋ, ਕੋਈ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖਿਆਲ ਰੱਖੋ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਘਟਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੋਸਤ ਬਣੋ ਨਾ ਕੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਦਾ ਕਾਰਣ।
15 ਜਨਵਰੀ, 2020:
"ਅਰਦਾਸ" ਅੰਦਰੂਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਦਾਸ ਸਾਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਮਜਬੂਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਅਰਦਾਸ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਅਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਹਰ ਔਖਿਆਈ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸਦਕਾ ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸੁਕੂਨ ਵੱਲ ਵੱਧ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀ ਹੈ? ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਬ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਿ ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਵੇਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਸੋਚ ਉਸਦੀ ਰਹਿਮਤ ਹੈ। ਸਦਾ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖੋ, ਸਾਡੇ ਤੇ ਰੱਬ ਦੀ, ਅੰਦਰੋਂ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿਣ ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ, ਸਾਡੀ ਹਰ ਮੰਗ ਪੂਰੀ ਹੋਣ ਦਾ ਜ਼ਰੀਆ ਹੈ "ਅਰਦਾਸ"।
13 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ.... “ਗੁਲਾਬ”
ਤੇਰੇ ਦਿੱਤੇ ਸੂਹੇ ਗੁਲਾਬ ਨਾਲ
ਪਿਆਰ ਬਹੁਤ ਮੈਨੂੰ ਹੋ ਗਿਆ..
ਕੱਲ ਫੇਰ ਜਦ ਅੱਖ ਮੀਚੀ
ਮੇਰੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਸੋ ਗਿਆ..
ਮਹਿਕ ਸੰਭਲਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸ ਕੋਲੋਂ
ਮੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਦਾ ਹੀ ਬਸ ਹੋ ਗਿਆ..
ਮੈਂ ਅਰਬਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ
ਤੇਰਾ ਇੱਕੋ ਹੀ ਗੁਲਾਬ ਦਿਲ ਮੋਹ ਗਿਆ..
ਤੇਰਾ ਇੱਕੋ ਹੀ ਗੁਲਾਬ ਦਿਲ ਮੋਹ ਗਿਆ..
ਤੇਰੇ ਦਿੱਤੇ ਸੂਹੇ ਗੁਲਾਬ ਨਾਲ
ਪਿਆਰ ਬਹੁਤ ਮੈਨੂੰ ਹੋ ਗਿਆ.. - ਮਨਦੀਪ
05 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਦੀ ਸਿਆਹੀ ਦਾ ਖੂਬਸੂਰਤ ਰੰਗ - ਕੰਵਰ ( ਜਨਮਦਿਨ ਤੇ ਖਾਸ )
ਕੰਵਰ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਛੋਟਾ ਹੈ, ਪਰ ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਦੀ ਸਿਆਹੀ ਦਾ ਉਹ ਖੂਬਸੂਰਤ ਰੰਗ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਰੋਜ਼ ਮਾਣਦੇ ਹੋ। ਕੰਵਰ ਮੇਰੇ IT ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਡੂੰਘੀ ਸੋਚ ਅਤੇ ਲਿਖਣ ਦੀ ਕਲਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹਾਂ। ਅਕਸਰ ਇੰਝ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਲਿਖਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸੁਝਾਅ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ। ਕਈ ਵਾਰ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਵਿਸ਼ਾ ਦੱਸਦੀ ਹਾਂ, ਉਹ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸੁਝਾਅ ਦੇਂਦੀ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਰਲਮਿਲ ਕੇ ਲਿਖਤਾਂ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਭਰਦੇ ਹਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਨੂੰ ਏਨਾ ਪਿਆਰ ਦੇਂਦੇ ਹੋ, ਜਿਸਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਕੰਵਰ ਵੀ ਹੈ। ਕੰਵਰ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਤੋਂ, ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਆਮ ਪਲੇ ਵੱਡੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਡੂੰਘਿਆਈ ਨਾਲ ਸੋਚਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਹਰ ਲਿਖਤ ਵਿੱਚ ਕੀ ਸਹੀ ਜਾਂ ਗ਼ਲਤ ਹੈ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਨਿਰਪੱਖ ਵਿਚਾਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਵਿੱਚ ਅਲੱਗ ਸੋਚਣ ਦਾ, ਲਿਖਣ ਦਾ ਹੁਨਰ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਵੀ ਖੂਬ ਲਿਖਤਾਂ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਇਸ ਹੁਨਰ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਕੰਵਰ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨਰਮ ਤੇ ਪਿਆਰ ਭਰਿਆ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਸਦਾ ਹੀ ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਇਜ਼ਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਈ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਦੇਰ ਰਾਤ ਤੱਕ ਬੈਠਕੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਸ ਨਾਲ ਲਿਖਦੀ, ਉਸਨੂੰ ਸੁਣਾਉਂਦੀ, ਕਈ ਵਾਰ ਲਿਖਦੇ ਲਿਖਦੇ ਰੋਣਾ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ, ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਕਿੰਨੀ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਹਾਸਾ ਨਹੀਂ ਰੁਕਦਾ। ਸਾਡੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚ ਦੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨੇੜੇ ਲਿਖੀਏ, ਉਹ ਲਿਖੀਏ ਜੋ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ, ਜੋ ਅੱਖੀਂ ਦੇਖਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ, ਪਰਿਵਾਰ ਵਰਗੀ ਸਾਰੀ ਹੀ ਟੀਮ ਤੇ ਹੀ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੈ। ਮੈਂ ਸਭ ਨੂੰ ਬਹੁਤ - ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਜੁੜਣ ਨੂੰ ਮੈਂ ਤਹਿ ਦਿਲੋਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਇੰਨੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਲਈ ਸਦਾ ਰਿਣੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਹਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀ, ਸੱਚਮੁੱਚ ਮੈਨੂੰ ਰੱਬ ਨੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਤੇ ਇੱਜ਼ਤ ਨਾਲ ਬਖਸ਼ਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਸਭ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਕੰਵਰ ਤੇ ਕੰਵਰ ਵਰਗੇ ਕਈ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਸਦਕਾ ਹੈ। ਐਸੇ ਨਿੱਘੇ ਸਾਫ ਦਿਲ, ਕਾਬਿਲ, ਬਾਕਮਾਲ ਹੀਰੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਹੋਣਗੇ,ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਹੀ ਨਾ ਦਿਓ ਬਲਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੁਨਰ ਨਿਖਾਰਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿਓ। ਮੇਰੀ ਗੁਜ਼ਾਰਿਸ਼ ਹੈ ਕੰਵਰ ਨੂੰ ਅੱਜ ਉਸਦੇ ਜਨਮਦਿਨ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਦੁਆਵਾਂ ਦਿਓ। ਤਹਿ ਦਿਲੋਂ- ਮਨਦੀਪ
04 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ.. "ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸਕੂਲ ਬੈਗ"
ਜੇ ਲੂਣ ਨਾਲ ਰੋਟੀ ਖਾਦੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਸਬਜ਼ੀ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ। ਇਹ ਗੱਲ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਤੇ ਪੂਰੀ ਢੁੱਕਦੀ ਹੈ।
ਐਦਾਂ ਦੀਆਂ ਵੀ ਸਕੂਲ ਦੀਆਂ ਬੱਚੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਜਮਾਤ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪੰਜਵੀ ਤੱਕ ਕਦੇ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਅੱਗੇ ਵੀ ਕੋਈ ਆਸ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣ ਦੀ। ਕੁਝ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਇੱਕ ਖਾਸ ਚੀਜ਼ ਹੈ, ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਖ੍ਰੀਦ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ। ਇਹ ਸਕੂਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਬਾਰਡਰ ਏਰੀਆ ਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਖੈਰ ਉਸ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੱਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਓਸੇ ਪਾਸੇ ਸੀ ਕਿ ਕਈ ਬੱਚੇ ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਤੋਂ ਹੀ ਝੋਲੇ ਵਿੱਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕਿਵੇਂ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਨਿੱਕੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਏਨੇ ਸਿਆਣੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਲੋੜੀਂਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਵੀ ਮਾਪਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਨਹੀਂ ਮੰਗਦੇ। ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਤੋਂ ਨਿੱਕੀ ਉਮਰੇ ਹੀ ਜਾਣੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੱਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਵੀ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਦ ਦੂਜੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸੋਹਣੇ ਬੂਟ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਦੇਖਦੇ ਹੋਣਗੇ। 5-6 ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਮਿਲਣ ਤੇ ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਮਿਲੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਹੁ-ਕੀਮਤੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਹੀ ਦੁਆਵਾਂ ਨੇ... -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
03 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ ..ਕੀ ਮੈਂ ਦੇਖ ਸਕਾਂਗੀ ?
ਸਾਲ ਨਵਾਂ ਪਰ ਦਰਦ ਪੁਰਾਣਾ.... ਹਰ ਚੀਜ਼ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਖਰੀਦੀ ਜਾ ਸਕਦੀ, ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਰੱਬ ਵੱਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਮੈਨੂੰ ਪਿੱਛਲੇ ਸਾਲ ਸਰਕਾਰੀ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਪਿੰਡ ਨੂਰਪੁਰ ਹਕੀਮਾਂ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਮੋਗਾ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਵੰਡ ਕੈਂਪ ਦੌਰਾਨ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਉਹ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ, ਪਰ ਸਭ ਕੁਝ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਰਹੇ। ਉਸਦੀ ਮੰਮੀ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹੈਲਪਰ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੀਆਂ ਕਠਿਨਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਘਰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਉਸਦੀ ਸਹੇਲੀ ਹਰਮਨ ਉਸਦਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਬਾਰੇ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਲਿਖ ਚੁੱਕੀ ਹਾਂ। ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ "ਨਿਊ ਜਰਸੀ" ਤੋਂ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਜੀ ਨੇ ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਸਾਰਾ ਖਰਚ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲਈ। ਚਾਹੇ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਖਰਚਾ ਹੋਵੇ ਉਹਨਾਂ ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ, ਉਹ ਕਰਨਗੇ। ਸਾਡੀ ਆਸ ਜਾਗੀ। ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਸਾਡੇ ਸਭ ਵਾਂਗ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇਖ ਸਕੇਗੀ, ਤੇ ਉਸ ਲਈ ਕਿੰਨੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਪਲ ਹੋਣਗੇ। ਅਸੀਂ ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ। ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਸਪੈਸ਼ਲਿਸਟ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲੋਂ ਚੈੱਕ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ। ਪਰ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਦਸਿਆ ਕਿ ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਦੁਨੀਆਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੀ। ਉਸਦੇ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਤੇ ਹੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਨਸਾਂ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਜਨਮ ਤੋਂ ਹੀ ਬਣੀਆਂ ਨਹੀਂ। ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਦੁਖਿਆ,ਪਰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਜੀ ਜਿਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮੇਰਾ ਸਲਾਮ ਹੈ ਜੋ ਮਦਦ ਲਈ ਅਲੱਗ ਸੋਚ, ਅੱਗੇ ਆ ਰਹੀਆਂ। ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਉਸ ਵਿੱਚ ਹੀ ਖੂਬ ਖੁਸ਼ ਰਹੀਏ।ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਡਾਕਟਰ ਵੀ ਕੁਦਰਤ ਨੂੰ ਚਣੌਤੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ। ਕਈ ਵਾਰ ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਈਏ ਹੋਣ ਤੇ ਵੀ ਸਾਡੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਕੁਦਰਤ ਬਲਵਾਨ ਹੈ। ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ, ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ, ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਸਿਰਫ ਓਹੀ ਦੇਖ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ.....
02 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਅਮਰੀਕਾ ਵੱਸਦੇ ਪੰਜਾਬੀ (02) ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਫਰਿਜ਼ਨੋ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ, ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹਨ ਅਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਮੋਗਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਤਕਰੀਬਨ 2 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਮੋਗਾ ਦੇ ਪਿੰਡ ਲੰਢੇਕੇ ਤੋਂ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਸਿਰਫ ਕਹਿਣ ਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਹ ਹਰ ਸਾਲ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਬੂਟ ਸਪੌਂਸਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਖੁਦ ਆਪ ਵੀ ਪਿੰਡ ਦੇ ਹੀ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮੋਗੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਕਈ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਸੰਸਥਾ ਜ਼ਰੀਏ ਹੁਣ ਤੱਕ ਤਕਰੀਬਨ 850 ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਵੰਡ ਸਕੂਨ ਦੇ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਵੀ ਅਸੀਂ ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਜੀ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਦਿਆਂ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਪੁਰਬ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਜੀ ਨੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਸੰਸਥਾ ਜ਼ਰੀਏ, 500 ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਸਥਾਪਿਤ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਜਦ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਕਈ ਦਿਨ ਸੁਖਜਿੰਦਰ ਜੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਖੁਦ ਵੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਜਾਂਦੇ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਪਵਾਉਂਦੇ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਸਾਥ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੈ ਜੋ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤਾਂ ਕਰਦੇ ਸਾਡੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
01 ਜਨਵਰੀ, 2020:
ਇਸ ਸਾਲ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੋਸਤ ਬਣਾਓ, ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਚੰਗਾ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਓ, ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਵਧਾਓ, ਆਪਣੇ ਗਮ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੁਸਕਰਾਓ, ਲਿਖਾਈ ਸੁਧਾਰ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਵਧਾਓ, ਦੂਸਰਿਆਂ ਨੂੰ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਜਾਓ, ਬਹਿਤਰ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਖਾਓ, ਖੂਬ ਕਮਾਈ ਕਰੋ ਅਤੇ ਦਰਿਆ ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਦਸਵੰਧ ਕੱਢ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰੋ। ਇਹ ਵੀ ਸਵਾਰਥ ਛੱਡ ਦਿਓ ਕਿ ਕੋਈ ਸਾਨੂੰ ਚੰਗਾ ਕਹੇ। ਤੁਹਾਡਾ ਪਿਆਰ ਮੈਨੂੰ ਸਾਹਾਂ ਜਿਹਾ ਹੈ, 2020 ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ ਹਾਂ.. - ਮਨਦੀਪ
29 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਅਮਰੀਕਾ ਵੱਸਦੇ ਪੰਜਾਬੀ (1).... ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ....
ਪਿਛਲੇ ਸੱਤ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਂਦਿਆਂ ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਮਿਲੀ ਹਾਂ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਓਰੇਗਨ ਸਟੇਟ ਵਿੱਚ "ਯੂਜੀਨ" ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ 21 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਰਹਿੰਦੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਜੀ ਨਾਲ ਫੇਸਬੁੱਕ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਰਾਹੀਂ ਪਿਛਲੇ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਗੱਲ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜਤਾਈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ। ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ "ਹੁੱਡਰੀਵਰ" ਆਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ, ਪਰ ਲੰਮਾ ਰਸਤਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੋਰਟਲੈਂਡ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਸਮਾਂ ਬਚ ਸਕੇ। ਜਦ ਮੈਂ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਪੋਰਟਲੈਂਡ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ ਤਾਂ ਪੋਰਟਲੈਂਡ ਤੋਂ ਗਗਨਦੀਪ ਕੌਰ ਜੀ ਦਾ ਵੀ ਮੈਸਜ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਿਆ। ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਬਲਵਿੰਦਰ ਜੀ ਬਹੁਤ ਨਿੱਘੇ ਸੁਭਾਅ ਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਦਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਮੁੰਬਈ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਹੁਣ ਪਿੱਛਲੇ 21 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਹੋ ਗਏ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਤੀ ਓਰੇਕਲ ORACLE ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਲੱਗੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਬੇਟਾ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕਲਾ ਪੱਗ ਬੰਨ ਕੇ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਸਰਦਾਰ ਹੈ। ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਜੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਾਲੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਗੁਰਦਵਾਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਸੇਵਾ ਸੰਭਾਲ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸੰਸਥਾ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਾਰੇ ਗੱਲਾਂ ਹੋਈਆਂ। ਪੋਰਟਲੈਂਡ ਤੋਂ ਗਗਨਦੀਪ ਕੌਰ ਅਤੇ ਪਿਆਰੀ ਬੇਟੀ ਸਰੀਨ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ। ਗਗਨਦੀਪ ਜੀ ਦਾ ਪਿਛੋਕੜ ਜਲੰਧਰ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਵੀ ਲੰਮੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਹਨ। ਗਗਨ ਜੀ ਅਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਜੀ ਦੀ ਸਾਦਗੀ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਲੱਗਾ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਉਚੇਚੇ ਤੌਰ ਤੇ ਮਿਲਣ ਆਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰਿਣੀ ਹਾਂ। ਇਹ ਵੀ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਯਾਦਗਾਰ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਅਹਿਮ ਪਲ ਹਨ।
29 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਗੱਲ ਵੱਖਰੀ ਹੈ.. ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ..
ਗੱਲ ਵੱਖਰੀ ਹੈ, ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰੀ। ਮੈਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਭਾਵੇਂ ਅਮਰੀਕਾ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਪਿਛਲੇ 6 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੰਭਵ ਸੀ। ਹਾਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਗ੍ਰਾਹਕ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਣ, ਪਰ ਆਮਦਨ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਹੋਵੇ, ਇਹ ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਸੀ, ਹੈ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰਹੇਗਾ। ਐਸਾ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਮਾਡਲ ਬਣਾਉਣਾ ਕੋਈ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਅਤੇ ਮਜ਼ੇ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿੰਨਾ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਜਦ ਪੈਸੇ ਪੰਜਾਬ ਕਮਾਏ ਹੋਣ ਤੇ ਖਰਚ ਅਮਰੀਕਾ ਆ ਕੇ ਕਰੀਏ। ਮੈਂ ਸਿਫਰ ਤੋੰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਕੋਈ ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਈਏ ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ ਪਏ ਸਨ ਮੰਮੀ ਪਾਪਾ ਦੇ। ਪੈਸੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕੁੱਝ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਮੈਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਿਲਕੁਲ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਗੁਣ ਪੈਸੇ ਦਾ ਮੋਹਤਾਜ਼ ਨਹੀਂ। ਥੋੜ੍ਹੀਆਂ ਸਹੂਲਤਾਂ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਹੋਰ ਵੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ, ਜੀਅ ਜਾਨ ਲਾ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬੀ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਚੰਗੀ ਟਰੇਨਿੰਗ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ, ਆਉਣ ਜਾਣ, ਐਸਾ ਪੰਜਾਬ ਸਿਰਜਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਟਕਨੌਲਜੀ ਰਾਹੀਂ ਕਿਵੇਂ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਵਿਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਜੋੜੀਏ, ਐਸੇ ਉਪਰਾਲੇ NRIs ਨੂੰ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹਿਣ ਲਈ, ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਜੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਆ ਕੇ ਸਾਡੇ ਬੱਚੇ ਇੰਨੀ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਤਾਂ ਫਿਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ? - ਮਨਦੀਪ
28 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਮੇਰੇ ਸੁਪਨੇ... ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ
ਮੋਹ ਨਾਲ ਭਿੱਜੀਆਂ ਤੰਦਾਂ ਨੇ, ਜੁੜੀਆਂ ਨੇ ਬੱਝੀਆਂ ਨੇ ਮੇਰੀਆਂ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹਨਾਂ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਜੋ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕੀਤੇ ਆਪਣੇ ਦਿਨ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਨੇ। ਕਈ ਵਾਰ ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਜਦ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਆਪਣੇ ਰਾਤ ਆਏ ਸੁਪਨੇ ਦੱਸਦੇ ਨੇ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੋਹਣੇ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਡਰਾਉਣੇ ਸੁਪਨੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਮਨ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਪਣੇ ਆਉਂਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਬਾਰੇ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਾਂਗੀ ਤੇ ਕਹਿਣਗੇ ਜਾਣਕੇ ਹੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸ਼ਾਇਦ। ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਆਉਂਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਹੀ ਦਫ਼ਨ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਹਰ ਰੋਜ਼। ਸੁਪਨੇ ਤੇ ਸੱਚੀ ਬੂਟਾਂ ਦੇ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਨੇ, ਨੰਗੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਮੈਂ ਪੈਰ ਧੋ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਸਾਫ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਬੂਟ ਪਵਾ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਇਹੀ ਸੁਪਨੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਸੁਪਨੇ ਆਉਂਦੇ ਨੇ, ਹੱਸ ਰਹੇ ਨੇ ਬੱਚੇ, ਖੁਸ਼ ਹੋ ਰਹੇ ਨੇ। ਮੈਂ ਬੂਟ ਪਾਉਂਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਪਾਈ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਸੁਪਨੇ ਸੁੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਦ੍ਰਿੜ ਰੱਖਣ, ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਰੱਬ ਦੀ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ? ਮੈਂ ਹੋਰ ਸੁਪਨਾ ਲੈਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ, ਮੇਰੀ ਜੋ ਸੇਵਾ ਰੱਬ ਨੇ ਲਈ ਹੈ ਮੈਂ ਉਸ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕਾਫਲੇ ਲਈ ਸਦਾ ਉਸ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਰਿਣੀ ਹਾਂ। ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਦੂਰ ਅਮਰੀਕਾ ਆਈ ਇੰਝ ਜਾਪ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਆ ਗਈ ਹੋਵਾਂ। ਦੇਸ਼ ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ ਸੁਪਨੇ ਨਹੀਂ ਬਦਲਦੇ। ਅਮਰੀਕਾ ਬੈਠੀ ਦਾ ਵੀ ਮੇਰਾ ਖ਼ਿਆਲ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਕੂਲ ਆਉਂਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ ਰਹੋ! - ਮਨਦੀਪ
28 ਦਸੰਬਰ, 2019:
NRI, ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੋਹ...
ਸਭ ਕਹਿੰਦੇ ਮਨਦੀਪ ਤੇਰੀਆਂ ਪੋਸਟਾਂ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਪੰਜਾਬ ਖਿੱਚਦਾ ਸਾਨੂੰ, ਸਾਡਾ ਮੋਹ ਵਧੀ ਜਾਂਦਾ। ਇੰਝ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਪੰਜਾਬ ਜਾਈਏ। ਅੱਗੇ ਤੇ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਵਿਆਹ ਹੋਣਗੇ, ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਹੋਣਗੇ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਪੰਜਾਬ ਵੀ ਹੋ ਆਵਾਂਗੇ, ਤੇ ਹੁਣ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਤੇਰੇ ਵਾਂਗ ਰਹਿ ਕੇ ਆਈਏ। ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮੋਹ ਦੀ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਨ ਨੂੰ ਤਸੱਲੀ ਦੇਣ ਲਈ ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਮਦਦ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਆਪਣੇ ਘਰਦਿਆਂ ਦੀ, ਦੋਸਤਾਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ, ਤੇ ਜੇ ਕੋਈ ਲੋੜਵੰਦ ਹੋਵੇ ਉਸਦੀ ਵੀ। ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮੋਹ ਜੇ ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਬਿਆਨ ਕਰੀਏ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬਿਹਤਰ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਜਾਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਵੀ ਮਿਲੇਗਾ, ਪੰਜਾਬ ਰਹਿਣ ਦਾ ਵੀ, ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਵੀ ਵਧੇਗਾ, ਕਈ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਹੋਵੇਗੀ ਤੇ ਸਾਡੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜ੍ਹੀ ਬਾਹਰਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਭੱਜੇਗੀ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਕੇ, ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਖੋਲਣ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਬਿਹਤਰ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਾਂਗੇ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਹੇ ਹੋ, ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਇਹ ਸੁਝਾਅ ਦੇਣਾ ਚਾਹਾਂਗੀ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ ਦਿਓ... ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਵੀ ਕਿਸੇ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ।
28 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਕੱਲ ਪੋਰਟਲੈਂਡ (Portland) ਵਿਖੇ....
ਮੈਂ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਵਸਦਿਆਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਹਰ ਸਟੇਟ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵੱਸਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦ ਮੇਰੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਖਾਸ ਕਰ ਜਦ ਵੀ ਮੈਂ ਸਾਲ ਵਿਚ 3-4 ਵਾਰ ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਂਦੀ ਹਾਂ, ਮੇਰਾ ਆਪਣੇ ਸੁਨੇਹਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਦੇ। ਸੱਚ ਕਹਾਂ ਤੇ ਹੁਣ 6-7 ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਵੀ ਲੰਬੀ ਸੂਚੀ ਬਣ ਗਈ ਹੈ, ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ। ਮੇਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਮੈਂ ਜਲਦ ਹੀ ਇਥੇ ਵੱਸਦੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਰੂਰ ਮਿਲਾਂ। ਇਹ ਕਿੰਨੀ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ " ਸਾਡਾ ਪੰਜਾਬ " ਜੋੜ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਿੱਤ ਵਿੱਚ ਉਪਰਾਲੇ ਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਰਿਹਾ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਵੱਸਦੀਆਂ ਪੰਜਾਬੀ ਭੈਣਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਫੋਨ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਥੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੇ "ਪੰਜਾਬ " ਤੇ "ਪੰਜਾਬੀਅਤ " ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੀ ਹੈ। ਚੰਗੇ ਅਹੁਦਿਆਂ ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਬੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ ਜੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕੇ ਕੱਲ ਪੋਰਟਲੈਂਡ ਵਿਖੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਂਗੀ। ਉਹ ਵੀ ਦੂਜੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਪੋਰਟਲੈਂਡ ਦੇ ਕੋਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਵੇਗੀ। -
27 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਅਮਰੀਕਾ ਬੈਠੇ .. ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਅਮਰੀਕਾ ਘਰ ਲੈਣ ਦਾ ਸੋਚ ਲਿਆ ਸੀ| ਵਿਆਹ ਮਗਰੋਂ, 7 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ- ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ਲੱਗਿਆ ਹੈ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਅਲਫ਼ਰੇਟਾ, ਸਾਲਟਲੇਕ , ਸ਼ਿਕਾਗੋ, ਫੀਨਿਕਸ, ਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਪੱਕੇ ਡੇਰੇ ਲਾਉਣ ਲਈ ਘਰ ਖਰੀਦਣਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਫੈਸਲਾ ਸੀ। ਹਰ ਵਾਰ ਜਦ ਮੈਂ ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਂਦੀ ਸਲਾਹਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਪਰ ਫੇਰ ਸਹੀ ਵਕਤ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ। ਘਰ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਨ ਸੀ ਸੋਹਣੀ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤ ਜਗ੍ਹਾ ਚੁਣੀਏ। ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੀ ਚਕਾਚੌਂਦ ਤੋਂ ਦੂਰ ਫੇਰ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਪਹਾੜ ਚੁਣ ਲਏ ਅਸੀਂ। "ਹੁਡਰਿਵਰ" ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਾਫ ਸੁਥਰਾ ਪਿਆਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ। ਇਹ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਦੀ ਮੰਨ ਭਾਉਂਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ, ਲੋਕ ਇਥੇ ਘੁੰਮਣ ਫਿਰਨ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਥੇ ਵੱਸਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵੀ ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ਜਾਂ ਫਿਰ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਫਲਾਂ ਦੀ ਖੇਤੀ ਤੋਂ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਮੰਨਦੀ ਹਾਂ, ਕਿ ਸਵਰਗ ਵਰਗੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਸਾਡਾ ਪਹਿਲਾ ਘਰ ਬਣਿਆ। ਇਥੇ ਮੀਲੋ ਮੀਲ ਪਹਾੜ, ਝਰਨੇ ਅਤੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਫੁੱਲ ਅਤੇ ਫ਼ਲ ਹਨ। ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਤੁਰਦੇ ਫਲਾਂ ਨਾਲ ਲੱਦੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਰੁੱਖ ਹਨ। ਪੂਰੀ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਵਰਗੀ ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੈ। ਸੁਕੂਨ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਅਨੰਦ ਫੇਰ ਪੰਜਾਬ ਜਾ ਕੇ ਹੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਮੰਨਿਆ ਕੇ ਬਾਹਰਲੇ ਦੇਸ਼ ਬਹੁਤ ਸਾਫ ਸੁਥਰੇ ਨੇ, ਪਰ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਰਹਿਣਾ ਕੌਣ ਚਾਹੁੰਦਾ ? ਸਾਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਪੰਜਾਬ ਆਪਣੇ ਵਰਗਾ ਹੈ ਤੇ ਅਮਰੀਕਾ, ਕੈਨੇਡਾ ਆਪਣੇ ਵਰਗੇ। ਦੋਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਇਹੀ ਮੰਨਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹਰ ਸੁੱਖ ਸਹੂਲਤ ਵੱਧ ਹੈ। ਕੀ ਅਸੀਂ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਆਲਾ ਦੁਆਲਾ ਰੁੱਖਾਂ ਤੇ ਫਲਾਂ, ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ? ਆਪਣੇ ਘਰ ਨੂੰ, ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਸਾਫ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ? ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਹਰ ਕੰਮ ਲਈ ਮਸ਼ੀਨ ਹੈ, ਹਾਸੇ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਤੇ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵਾਰ ਰੋਬੋਟਿਕ ਐਸੀ ਮਸ਼ੀਨ ਮੰਗਾਈ ਮੇਰੇ ਸਾਥੀ ਨੇ, ਸਾਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮ ਕੇ ਫ਼ਰਸ਼ ਦੀ ਸਫਾਈ ਵੀ ਆਪੇ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ, ਤੇ ਬੈਟਰੀ ਮੁੱਕ ਜਾਵੇ ਤੇ ਆਪੇ ਚਾਰਜ ਤੇ ਵੀ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਤੇ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਏਨੀ ਅਬਾਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪੱਤਾ ਪੱਤਾ ਚੁੱਕਣ ਲਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਦਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਤੁਲਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਤੇ ਮਾਂ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਮਾਂ ਚੰਗੀ ਸਾਡੀ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਵਰਗੇ ਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਵਰਗੇ। ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਉਸਨੂੰ ਬੇਹਤਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਦੀ ਦਿਲੋਂ ਬਹੁਤ ਕਦਰ ਕਰਦੇ। ਇਹ ਔਖਾ ਫੈਸਲਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਦੋਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਸਭ ਕੁੱਝ ਵਧੀਆ, ਸੋਹਣਾ ਅਤੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਹੋਣ ਤੇ ਵੀ, ਜਦ ਮੈਂ ਫੇਰ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਚੁਣ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਘਰਦੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਭ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਰਿਣੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਖੂਨ ਪਸੀਨਾ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਤੇ ਲਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਤੇ .. ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਿੰਝਿਆ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਆਪਣਾ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਸਾਲ 2020 ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਸਾਫ਼ਟਵੇਅਰ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਅੱਜ 50 ਤੋਂ ਦੁਗਣੇ ਹੋ, 100 ਕਰਮਚਾਰੀ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਕਿੰਨੇ ਘਰ ਹੋਰ ਸੁਖੀ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲੇ ਕਦੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਨਹੀਂ ਮੜ੍ਹੇ, ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਓਹਨਾ ਦੀ ਚੋਣ ਦੀ ਵੀ ਕਦਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਸੱਚ ਤੇ ਸਹੀ ਇਹ ਹੈ ਕਿ , ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਹ ਕਰੋ ਜੋ ਧੁਰ ਅੰਦਰੋਂ ਦਿਲ ਕਹੇ.... ਫੇਰ ਚਾਹੇ ਪੰਜਾਬ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਅਮਰੀਕਾ... ਕਦੇ ਵੀ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰ ਬੋਝ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾ ਬਤੀਤ ਕਰੋ ...
27 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਅਰਦਾਸ ਕਰ ਰਹੀ, ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਤੋਂ ਹੀ, “ਪਰਮ” ਬਹੁਤ ਇਮਾਨਦਾਰ ਤੇ ਪਿਆਰੀ ਸਾਥੀ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਦਾ ਮੁੱਢ ਹੈ। ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ, ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰਿਣੀ ਹਾਂ।
26 ਦਸੰਬਰ, 2019:
"ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਚੱਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਿੱਘ"
ਮੇਰੇ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਵੰਡ ਕੈਂਪ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰ ਪਿੰਡ ਸਰਾਏ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਜੋ ਕਿ ਬਾਰਡਰ ਏਰੀਏ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਦੇਣ ਗਏ। ਕਾਫੀ ਬੱਚੇ ਸਨ ਜੋ ਚੱਪਲਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ੁਰਾਬਾਂ ਪਾ ਕੇ ਸਕੂਲ ਆਏ ਸੀ, ਪਰ ਇੱਕ ਬੱਚੀ ਆਪਣੇ ਮੇਚੇ ਤੋਂ ਵੀ ਕਾਫੀ ਵੱਡੀ ਚੱਪਲ ਪਾ ਕੇ ਸਕੂਲ ਆਈ ਸੀ। ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਕੌਰ ਹੈ। ਪਹਿਲੀ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਭਰਾ ਅਜੇ ਸਿੰਘ ਵੀ ਓਸੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਤੀਸਰੀ ਜਮਾਤ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੈ।ਉਹ ਵੀ ਜ਼ੁਰਾਬਾਂ ਨਾਲ ਸੈਂਡਲ ਪਾ ਕੇ ਸਕੂਲ ਆਇਆ ਸੀ। ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਆਪਣੀ ਮੰਮੀ ਦੀ ਚੱਪਲ ਪਾ ਕੇ ਸਕੂਲ ਆਈ ਸੀ। ਇਹ ਉਸਦੇ ਭਰਾ ਅਜੇ ਨੇ ਦਸਿਆ, ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸਦੀ ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਉਸਦੀ ਭੂਆ ਦੀ ਚੱਪਲ ਹੈ। ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਅਤੇ ਅਜੇ ਦੀ ਮੰਮੀ ਗੋਹਾ ਸੁੱਟਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਪੈਲੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਵੇਟਰ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮਾਂ ਦੀ ਚੱਪਲ ਪਾ ਸਕੂਲ ਆਉਂਦੇ ਬੱਚੇ ਮੈਂ ਕਾਫੀ ਦੇਖੇ ਹਨ, ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਇਹ ਆਮ ਗੱਲ ਹੀ ਜਾਪਦੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਚੱਪਲਾਂ ਪਾ ਕੇ ਸਕੂਲ ਆਏ ਬੱਚਿਆਂ ਵੱਲ ਸਭ ਦਾ ਧਿਆਨ ਅਕਰਸ਼ਿਤ ਹੋਵੇਗਾ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ। ਭਾਵੇਂ ਕੜ੍ਹਾਕੇ ਦੀ ਠੰਡ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਲੈ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀ, ਪਰ ਮਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਨਿੱਘ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਚੱਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤਸਵੀਰ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਦੇਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਬੈਠੀ ਨੂੰ ਹੀ ਸਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
25 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਸਲਾਮ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ, ਜੋ ਵਾਰ ਵਾਰ ਇਸ ਨਿੱਘੇ ਅਹਿਸਾਸ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਰਿਣੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਿਸ ਨੇ ਵੀ ਛੂਹਿਆ ਹੈ । ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਜਿੱਥੇ ਹਾਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਸਦਕਾ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਏ ਕਈ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਹੱਲ੍ਹਾ ਸ਼ੇਰੀ ਸਦਕਾ ਹਾਂ । ਅਸੀਂ ਮੰਨੀਏ ਜਾਂ ਨਾ ਮੰਨੀਏ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲੋੜ ਹੈ । "ਕੇਟਲਿਨ " ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਖਾਸ ਦੋਸਤ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਜੋ ਅਕਸਰ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਜਿਹੜੇ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ, "ਕੇਟਲਿਨ " ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਾਊਂਸਲਿੰਗ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਅਕਸਰ ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਸੁਣਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਸੁਣ ਕੇ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਕੰਬ ਉੱਠਦੀ ਹੈ.. ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਇਹੀ ਹਾਲ ਹੈ...
24 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਸਭ ਦਾ ਦਿਲ ਪੰਜਾਬ ਵੱਸਦਾ ਹੈ..
ਮੈਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ 6 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਸਾਲ ਵਿੱਚ 3 ਤੋਂ 4 ਗੇੜੇ, ਤੇ ਕਈ ਹਫਤੇ ਜਾਂ ਮਹੀਨੇ ਹਰ ਵਾਰ। ਮੈਂ ਜਿੱਥੇ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ, ਜਗ੍ਹਾ ਦਾ ਨਾਮ "ਹੁੱਡਰੀਵਰ" ਹੈ। ਸੈਲਾਨੀਆਂ ਦੀ ਖਿੱਚ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਹੈ, ਪਹਾੜ, ਨਦੀਆਂ, ਝਰਨੇ, ਫੁੱਲ, ਫ਼ਲ ਸਭ ਖੂਬ ਨੇ। ਹਵਾ ਪਾਣੀ ਇੱਕਦਮ ਸਾਫ। ਮੇਰੇ ਘਰ ਤੋਂ ਕੋਲੰਬੀਆ ਨਦੀ ਤੇ ਬਰਫੀਲੇ ਪਹਾੜ ਸਾਫ ਦਿਖਾਈ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਕੋਈ ਕੀ ਚਾਹੇਗਾ, ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਦਿਲ ਪੰਜਾਬ ਵੱਸਦਾ ਤੇ ਇਸੇ ਲਈ ਪੰਜਾਬ ਪੱਕਾ ਛੱਡ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾ ਵੱਸਣ ਦਾ ਕਦੀ ਫੈਸਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀ। ਅਮਰੀਕਾ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੰਜਾਬੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹਨ। ਜਦ ਵੀ ਮੈਂ ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਂਦੀ ਹਾਂ, ਬਹੁਤ ਜਾਣੇ ਚਾਹੇ ਮਿਲ ਨਾ ਸਕਣ ਪਰ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਤੋਂ ਫੋਨ ਜਰੂਰ ਕਰਦੇ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੋਵੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਕੋਈ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਮਰੀਕਾ ਵੱਸਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਜਦ ਗੱਲ ਕਰਦੀ, ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਵੱਸਦਾ। ਖਿੱਚ ਹੈ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਅੰਦਰ। ਕਈ ਜਦ ਕਹਿ ਵੀ ਦੇਣ ਪੰਜਾਬ ਕੀ ਰੱਖਿਆ, ਪਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਇਹ ਸੁਣਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹੋਣ ਤੇ ਝੂਠ ਵੀ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਮਜਬੂਰੀਆਂ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਹਲਾਤ, ਤੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਖੁੱਲ੍ਹ, ਚਕਾਚੌਂਦ ਅਤੇ ਪੈਸਾ ਭਾਵੇਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਇਥੇ ਖਿੱਚ ਲਿਆਇਆ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਅਸੀਂ ਇਹ ਮਨ ਲਈਏ ਕਿ ਉਹ ਵਿਦੇਸ਼ ਦੇ ਹੀ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਨੇ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਗ਼ਲਤ ਹੋਵੇਗਾ। ਸੋਹਣੀ ਜਿਲਦ ਦੇ ਸ਼ਾਇਦ ਵਰਕੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਡੂੰਘੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਦੀਆਂ ਕਣੀਆਂ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਨੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਸ਼ਮਕਸ਼ ਵਿੱਚ ਪੈ ਗਈ ਹੈ, ਨਾ ਏਧਰ ਦੇ ਨਾ ਓਧਰ ਦੇ। ਜਹਾਜ਼ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨਾ ਤੇ 20-30-40 ਸਾਲ ਵਿਦੇਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਸੌਖਾ, ਪਰ ਜੇ ਕਹੋ ਮਨ ਵਿਚੋਂ ਪੰਜਾਬ ਨਿੱਕਲ ਜਾਏ ਇਹ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ। ਕੋਈ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ, ਕੋਈ ਪਿਓ ਦੀਆਂ, ਕੋਈ ਸਕੂਲ ਦੀਆਂ ਕੋਈ ਕਾਲਜ ਦੀਆਂ, ਸਾਗ ਦੀਆਂ, ਗੁੜ ਦੀਆਂ, ਪਰਾਂਠੇ ਚਾਹ ਦੀਆਂ, ਖੇਤਾਂ ਦੀਆਂ, ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ, ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀਆਂ, ਹਾਸੇ ਮਖੌਲ ਦੀਆਂ..... ਗੱਲਾਂ ਬੱਸ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ। ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਬੈਠੇ ਅਸੀਂ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਭੱਜਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਬਾਹਰ ਵਾਲੇ ਧਨਾਢ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਸਹਾਰੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੱਟ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਕਦਰ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਪੰਜਾਬ ਦੀ, ਮਾਨਸਿਕ ਸੁੱਖ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੀ ਸੁੱਖ ਹੋ ਸਕਦਾ ? ਸਭ ਕਹਿਣਗੇ ਕਿ ਮਨਦੀਪ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਸਭ ਹੈ ਤੂੰ ਤਾਂ ਲਿਖਦੀ... ਮੈਂ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਜੋ ਵੀ ਹੈ ਸਭ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਦੇਣ ਹੈ ਤੇ ਮੈਂ ਵਾਪਿਸ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ। ਪੰਜਾਬ ਨੇ ਸੋਹਣੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ, ਪੜ੍ਹਾਇਆ, ਲਿਖਾਇਆ, ਲੋੜ ਸਮੇਂ ਬੜਾ ਹੌਂਸਲਾ ਦਿੱਤਾ, ਨੌਕਰੀ ਮਿਲੀ, ਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵੀ ਅੱਜ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਘਰਦੇ ਕੋਈ ਧਨਾਢ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਨਾ ਠੀਕ ਠਾਕ ਸਨ, ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਇਕ ਇਕ ਪੈਸਾ ਜੋੜ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਜਿਸਦਾ ਸ਼ਾਇਦ ਪੂਰਾ ਪਿੰਡ ਗਵਾਹ ਹੈ। ਤਕਰੀਬਨ 15 ਵਾਰ ਅਮਰੀਕਾ ਆ ਕੇ ਵੀ, ਮੇਰਾ ਤੇ ਕਦੇ ਮਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਜਿਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿੰਝਿਆ ਹੈ ਉਸਦੀ ਬੇਸ਼ੁਕਰ ਹੋ ਮੈਂ ਦੂਰ ਜਾ ਵੱਸਾਂ। ਕਮੀ ਕਿੱਥੇ ਹੈ ? ਕਮੀ ਹੈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ, ਉਂਝ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਮਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਕਿ ਮਾਂ ਕੋਲ ਰਹਿ ਕੇ ਅਸੀਂ ਕੁੱਝ ਕਰਕੇ ਦਿਖਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਚੰਗੀ ਰੋਟੀ ਖਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਸਗੋਂ ਹੈਰਾਨੀ ਓਦੋਂ ਹੁੰਦੀ ਜਦ ਮੈਂ ਇਹ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਆਪਣੀ ਜਨਮ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਕੇ ਅਸੀਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾ ਬਹੁਤ ਤਰੱਕੀ ਕਰ ਲੈਣੀ ਹੈ। ਖੈਰ, ਵਿਦੇਸ਼ ਆ ਕੇ ਵੱਸੇ ਹਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਲਈ ਬਹੁਤ ਖਿੱਚ ਹੈ .. ਤੜਫ ਹੈ.... ਮੇਰੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ... ਕਿਓਂ ਨਾ ਅਸੀਂ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾ ਪੱਕੇ ਵੱਸਣ ਨਾਲੋਂ ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ ਹੀ ਰਹਿਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚੀਏ.... ?? ~ ਮਨਦੀਪ
23 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਜੋ ਵੀ ਹੈ ਸਭ ਸਭ ਦੇਣ ਲਈ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਵੀ। ਰੱਖਣ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇੱਕ ਮਿੱਠੀ ਯਾਦ ਤੋਂ ਸਿਵਾਏ। - ਮਨਦੀਪ
20 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
"ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਦੂਰ"
ਜ਼ਹਿਰੀਲੀਆਂ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਲਈ ਵਰਤੀਆਂ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਦੇ ਝੋਲੇ, ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ।ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਵੀ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਐਸੇ ਕੁਝ ਕੁ ਬੱਚੇ ਹਨ। ਮੇਰਾ 3 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ਤੇ ਲਗਭਗ 350 ਸਕੂਲਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਗਵਾਹ ਹੈ ਕਿ ਐਸੇ ਕਈ ਬੱਚੇ ਹਨ, ਜਿੰਨਾ ਕੋਲ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਨਹੀਂ। ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਆ ਰਹੇ ਹਾਨੀਕਾਰਕ ਝੋਲਿਆਂ ਤੇ "ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਦੂਰ" ਰੱਖਣ ਦੀ ਸਖਤ ਚੇਤਾਵਨੀ ਲਿਖੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਦਵਾਈਆਂ ਵਾਲੇ ਝੋਲੇ ਆਮ ਪਲਾਸਟਿਕ ਦੇ ਲਿਫਾਫਿਆਂ ਤੋਂ ਭਾਵੇਂ ਥੋੜੇ ਮਜਬੂਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪੰਜਵੀ ਜਮਾਤ ਦਾ ਸੰਗਰੂਪ ਸਿੰਘ ਤੀਸਰੀ ਜਮਾਤ ਤੱਕ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਆਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਲਾਸ ਵੱਡੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਦਾ ਸਕੂਲ ਬਦਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਦਵਾਈਆਂ ਦੇ ਝੋਲੇ ਵਿੱਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਗਿਆ।ਮੈਂ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਇਹ ਝੋਲਾ ਕਿੱਥੋਂ ਲਿਆ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਬੜਾ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਸੀ ਕਹਿੰਦਾ "ਡੈਡੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਰੋਟੀ ਪਾ ਕੇ ਕੰਮ ਤੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਸੀ, ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਝੋਲਾ ਮੈਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਹੈ"। ਅਸਲ ਮਜਬੂਰ ਮਾਪੇ ਹਨ, ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੀ ਮੰਦੀ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਅਨਪੜਤਾ ਨੇ ਵੀ ਜਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ-ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਸਵੇਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਤੋਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇ ਰਹੇ ਝੋਲਿਆਂ ਤੇ ਲਿਖੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਪੜ੍ਹ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ, ਇਹ ਅੱਜ ਦੀ ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਹੈ... ਖੁਦ ਦਾ ਬੱਚਾ ਹੋਵੇ ਅਸੀਂ ਕੀ ਕਰਾਂਗੇ ? ਅਸੀਂ ਐਸੇ ਝੋਲੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਗਾਉਣ ਦੇਵਾਂਗੇ। -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਦਰਦ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ, ਮੈਂ ਸਦਾ ਹੀ ਆਪਣੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨੂੰ ਚੁਣਦੀ ਹਾਂ। ~ ਮਨਦੀਪ
19 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
"ਰੂੜੀ ਵਾਲੇ ਬੂਟ ਅਤੇ ਸਫਾਈ ਅਭਿਆਨ"
ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਸ੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਇੱਕ ਸਰਕਾਰੀ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਚੌਥੀ ਜਮਾਤ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਸਮੁੰਦਰ ਸੀ, ਟੁੱਟੇ ਬੂਟ ਪਾ ਕੇ ਸਕੂਲ ਆਇਆ ਸੀ। ਤਸਮੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਬੂਟਾਂ ਦੇ। ਵੈਸੇ ਹੀ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰ ਕੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਤਸਮਿਆਂ ਅਤੇ ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਬੂਟ ਪਾਉਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਜਵਾਬ ਸੀ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਨਾ ਚੱਪਲਾਂ ਸਨ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਬੂਟ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਕਬਾੜ ਇਕੱਠਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨਾਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਇਹ ਬੂਟ "ਰੂੜੀ ਤੋਂ ਚੁੱਕੇ" ਸਨ। ਰੂੜੀ ਤੋਂ ਉਸਦਾ ਭਾਵ, ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਸੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਕੂੜੇ ਦਾ ਢੇਰ ਸੀ। ਸਮੁੰਦਰ ਜਿਹੇ ਬੱਚੇ ਕੂੜੇ ਦੇ ਢੇਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪੈਰਾਂ ਲਈ ਸਕੂਨ ਲੱਭਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਕੂੜੇ ਦੇ ਢੇਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲੁਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਉਸਨੂੰ ਟੁੱਟੇ ਬੂਟ ਤਾਂ ਮਿਲ ਗਏ। ਨਿੱਕੀ ਉਮਰੇ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਆਪ ਹੀ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਮਜ਼ਬੂਰੀਆਂ ਅੱਗੇ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਬੱਚੇ ਜ਼ਿੱਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਇੰਝ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਓਹੀ ਜ਼ਿੱਦੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿੰਨਾ ਕੋਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਬੂਟ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਉਨਾਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ, ਜਿੰਨਾ ਬੂਟ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖੀ। ਸਮੁੰਦਰ ਦਾ ਦਿਲ ਵੀ ਉਸਦੇ ਨਾਮ ਵਾਂਗ ਸਮੁੰਦਰ ਜਿਹਾ ਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਮੀਜ਼ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਇਸ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਸਫਾਈ ਅਭਿਆਨ ਅਧੂਰਾ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਕੂੜੇ ਦੇ ਢੇਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਆਪਣੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਲੱਭਦੇ ਰਹਿਣ... -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਅੱਜ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਮੋਗਾ ਗਈ ਹੋਈ ਹੈ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਆਉਂਦੇ ਆਉਂਦੇ, ਮੋਗਾ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਇੱਕ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਮਿਲ ਕੇ ਆਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਦੇਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਪਰ ਬਹੁਤ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਬੱਚੀ ਹੈ। ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਧੀਆ ਹੈ। ਬੂਟ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀ ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨਹੀਂ ਭੁਲਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਕਿ ਸੁਖਪ੍ਰੀਤ ਕੁੱਝ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕੈਂਪ ਦੌਰਾਨ ਮਿਲੇ ਬੂਟਾਂ ਦਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਿੱਘ ਮਾਣ ਰਹੀ ਹੈ।
19 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਭਾਵੇਂ ਹਰ ਪਾਰਟੀ ਦੇ ਨੁਮਾਇੰਦੇ ਦਾ ਮੈਂ ਸਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੀ ਰਹਾਂਗੀ , ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਪਾਰਟੀਆਂ ਦੇ ਵਿਧਾਇਕ ਅਕਸਰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਆਏ ਨੋਟਿਸ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਵਰੇਜ ਕਰਨ ਤੋਂ ਮਨਾਹੀ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਇਹ ਨੋਟਿਸ ਆਉਣ ਤੇ ਹਰ ਜਾਣਕਾਰ ਵਿਧਾਇਕ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ, ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਅਫਸੋਸ ਚੰਗੇ ਸੰਬੰਧ ਹੋਣ ਤੇ ਵੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਬੋਲਿਆ। ਕਈ ਔਰਤਾਂ ਵੀ ਪਾਰਟੀ ਵਰਕਰ ਹਨ, ਵਿਧਾਇਕ ਹਨ, ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਉਮੀਦ ਸੀ, ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ , ਸਭ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣਗੀਆਂ। ਮੇਰਾ ਕਿਸੇ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਸਮਰਥਨ ਨਹੀਂ ਪਰ ਅੱਜ ਮੈਂ ਦਿਲੋਂ, ਇਕ਼ਬਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ Iqbal Singh ਅਤੇ AAP Party ਦੀ ਰਿਣੀ ਹਾਂ ਜਿੰਨਾ ਨੇ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਪਾਰਟੀ ਬਾਜ਼ੀ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ, ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਵੋਟ ਨਹੀਂ ਪਾ ਸਕਦੇ। ਹਰ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਹੀ ਕਦੀ ਕਦੀ ਨਿੱਜੀ ਸਵਾਰਥ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਠ " ਸੇਵਾ ਵੇਲੇ ਏਕਾ " ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
18 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਪਿੱਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਬਾਰਡਰ ਏਰੀਏ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਦੇਣ ਗਈ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀ-ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਦੀ ਇੱਕ ਪਿਆਰੀ ਜਿਹੀ ਬੇਟੀ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਕੂਲ ਆਈ ਸੀ। ਭਰ ਸਰਦੀ ਵਿੱਚ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਕੂਲ ਆਈ ਬੇਟੀ ਇੰਝ ਜਾਪ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਬਰਾਬਰਤਾ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਮੰਗ ਰਹੀ ਹੋਵੇ। ਸਰਕਾਰੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਜਿਥੇ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚੇ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਬੂਟ ਅਤੇ ਵਰਦੀ ਬਦਲ ਕੇ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਓਥੇ ਹੀ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਚੱਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਬਿਨਾ ਵਰਦੀ ਤੋਂ ਦੇਖਣਾ ਆਮ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਇਸ ਬੇਟੀ ਵਾਂਗ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਵੀ। ਇਹ ਅੱਜ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਮੈਂ ਖੁਦ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਹਲਾਤਾਂ ਦਾ ਘਰ ਬੈਠੇ ਕੋਈ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬੇਟੀ ਦੇ ਮੁਰਜਾਏ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਕੋਮਲ ਪੈਰ ਰੋੜਿਆਂ ਅਤੇ ਕੰਢਿਆਂ ਤੇ ਤੁਰਨ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਕੱਟ ਰਹੇ ਹੋਣ। ਉਸਦੇ ਠਰੇ ਹੋਏ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਗਾ ਕੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕੇ ਠੰਡ ਦਾ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਸਿੱਧਾ ਸਬੰਧ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਧੋਆ ਕੇ ਬੂਟ ਪਵਾ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਨਿੱਘ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਬੂਟ ਦੇਣ ਸਮੇਂ ਕੁਦਰਤੀ ਬੇਟੀ ਦੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਸਨ, ਵਧੀਆ ਬੂਟ ਦੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੇਰਾ ਨਹੀਂ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਤੱਕ ਬੂਟ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ ਹੋ.... -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
18 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਔਰਤਾਂ ਜਨਮ ਦੇਣ ਦੀ ਪੀੜ ਝੱਲ, ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਅੱਥਰੂ ਵਹਾਉਣਾ ਜਾਣਦੀਆਂ ਨੇ। ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਔਖੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਭੱਜਣਾ ਨੱਠਣਾ ਜਾਣਦੀਆਂ ਨੇ। ਜਾਣਦੀਆਂ ਨੇ ਅਤਿ ਦਾ ਰੋ ਕੇ, ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਸੰਵਾਰਨਾ, ਉਸ ਤੇ ਸੁਰਖ਼ੀ ਲਾਉਣਾ। ਕਿਸੇ ਰੋਂਦੇ ਉਦਾਸੀ ਭਰੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ, ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲਾ ਸਕੂਨ ਦੇਣਾ ਜਾਣਦੀਆਂ ਨੇ। ਔਰਤਾਂ ਚੁੱਬਵੇਂ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਵਿੰਨ੍ਹੀਆਂ, ਸਤਿਕਾਰ ਭਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਣਾ ਜਾਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਖੁੱਦ ਡਿੱਗ ਕੇ ਵੀ, ਡਿੱਗੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਫੜਾਉਣਾ ਜਾਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਰ ਕੇ ਫੇਰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਹਰ ਰੋਜ਼.....
ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ ਹਰ ਔਰਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰੋ, ਸੱਚੀਆਂ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟਾਂ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਦਿਓ, ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਭਰੀ ਹੈ ਔਰਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਬਰਾਬਰੀ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਹਨ ਲੱਖਾਂ ਔਰਤਾਂ। ਅਜ਼ਾਦ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਅਜ਼ਾਦ ਨਹੀਂ, ਸਾਡੀ ਚੰਗੀ ਸੋਚ ਅਜ਼ਾਦ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ... ਖੰਭ ਲਗਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਉਸਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ .. 🙏🏻🙏🏻 ~ ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
17 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ .... ਅੱਜ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਅਮਰੀਕਾ ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ..!
“ਅਕਸਰ ਲੋਕ ਸਾਦਾ ਰਹਿਣ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਮਝ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹ ਅਕਸਰ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਦੁਨਿਆਵੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਦਾ ਰੱਖਣਾ ਚੁਣਿਆ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਹੁਨਰਮੰਦ, ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦੇਣ ਵਾਲੇ, ਇੱਕ ਦਹਾਕੇ ਤੋਂ ਅਮਰੀਕਾ ਰਹਿ ਰਹੇ, ਮੇਰੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਦਾ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਸੰਘਰਸ਼ਮਈ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਹਨ। ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖਿਆਂ ਲਈ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣਾ ਕੋਈ ਔਖਾ ਨਹੀਂ, ਅਕਸਰ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿਓਂ ਖੱਪਦੀ ਤੂੰ ਏਨਾ, ਜਿੰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਓਨਾ ਕਰ, ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਪੰਜਾਬ ਹੁੰਦੀ ਮੈਨੂੰ ਫਿਕਰ ਲੱਗਾ ਰਹਿੰਦਾ। ਜਿਸਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੀ, ਵਕ਼ਤ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਨੂੰ ਹਰ ਸਕੂਨ ਦੇਣਾ ਚਾਹੇਗਾ, ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਰਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੇਗਾ। ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਅਤੇ ਜਦ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਦਾ ਵੀ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਨਾਕਾਰਤਮਕ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਹੌਂਸਲਾ ਟੁੱਟਦਾ, ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਇਹ ਸਭ ਮੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਫ਼ਿਕਰਮੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਮੇਰਾ ਆਪਣਾ ਘਰ ਮੁਰੰਮਤ ਉਡੀਕਦਾ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਕੋਲ ਖੁਦ ਦੇ ਹੀ ਪੰਜ ਘਰ ਹਨ। ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ, ਤੇ ਜਿੱਥੇ ਪਤੀ ਵੱਲੋਂ ਕੋਈ ਰੋਕ ਟੋਕ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ, ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨੂੰ ਪਰਖਣਾ ਚੁਣਿਆ, ਕਿ ਮੈਂ ਖੁਦ ਆਪਣੇ ਬੱਲ ਤੇ ਕੀ ਹਾਂ? ਮੇਰਾ ਅੱਜ ਵੀ ਕਦੇ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਜਾਂ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਇੱਕ ਰੁਪਇਆ ਵੀ ਮੰਗਾਂ। ਏਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲੋਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਰੱਖ ਅੱਜ ਇੰਡੀਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਹਾਂ। ਖੁਦ ਦੀ ਸਾਫ਼ਟਵੇਅਰ ਕੰਪਨੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਸਦਕਾ, ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਪਤੀ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸਦਕਾ ਸਫਲ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਯਕੀਨ ਰੱਖਿਆ ਕਿ ਮੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਮੇਰੀ ਅਸਲੀ ਜਾਇਦਾਦ ਹੈ ਤੇ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਾਈ, ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਪਤੀ ਦੇ ਸਾਥ ਸਦਕਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਰ ਪੱਖੋਂ ਲੀਹ ਤੇ ਆ ਗਈ। ਮੇਰੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਵੀ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਕੁੱਝ ਲੋੜ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੱਗਦਾ। ਜੋ ਇਨਸਾਨ ਸ਼ੋਹਰਤ, ਪੈਸਾ, ਖੁਸ਼ੀ ਆਉਣ ਤੇ ਵੀ ਜੜਾਂ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਦਾ, ਸਾਦਾ ਰਹਿਣਾ ਚੁਣਦਾ ਹੈ, ਉਸਦੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਗਹਿਣੇ ਖਰੀਦ ਕੇ ਦੇਣ ਦਾ ਭਾਵੇਂ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸ਼ੌਂਕ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਪਾਉਣ ਦਾ ਸ਼ੌਂਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਖਰੀਦਣ ਦੀ ਵੀ ਕੀ ਲੋੜ। ਲੋੜ ਹੈ ਹਰ ਪਲ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੰਮ ਆਉਣ ਦੀ... ਅਕਸਰ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਅਨਸਰ ਦੇਖੇ ਮੈਂ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਤੋੜ ਮੋੜ ਕੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਸਨ, ਸਾਦਾ ਰਹਿਣਾ ਵਿਚਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਇਹ ਸਾਡੇ ਬੱਲ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਦੀ। ਕਾਬਲੀਅਤ ਕਿਸੇ ਵੀ ਦੁਨਿਆਵੀ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਮੋਹਤਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਜਿਸਨੂੰ ਸਿਰਫ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਹੀ ਪਾਈ ਪਾਈ ਕਰ ਸਿੰਝ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਹਰ ਮੌਜ ਨੂੰ ਮਾਣਦਿਆਂ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀਆਂ ਅਣਗਿਣਤ ਸੱਟਾਂ ਅਤੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ, ਉਸ ਮਾਂ ਦਾ ਵੀ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀ ਜਿਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣਾ ਆਪ ਕੁਰਬਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ... ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਕਈ ਰਾਤਾਂ ਹੰਝੂ ਵਹਾਏ ਨੇ। ਅੱਜ ਚਿਰਾਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਮੇਰੀ ਐਸੀ ਲਿਖ਼ਤ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਲਿਖਦੇ ਮੇਰੇ ਹੰਝੂ ਨਿਕਲ ਗਏ.... ~ ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ “
12 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜੇ ਨਿੱਤ “ਸੋਹਣੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਦੇ ਰੰਗ” ਭਰਨ ਦਾ ਜ਼ਿੰਦਾ ਦਿਲ ਜਨੂੰਨ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਸਾਦਗੀ ਵੀ ਭਰਭੂਰ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। - ਮਨਦੀਪ
12 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਸਫਲ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਨਹੀਂ, ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਘਟਾਉਣ, ਦੁੱਖ ਸਮਝਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਹੀ ਤਰੱਕੀ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ।
12 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਜ਼ਿੰਦਾ-ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਜੀਓ। ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਕੰਡੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਚੁੱਭਣਗੇ, ਪਰ ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦੀ ਲੈਅ ਨਾ ਟੁੱਟਣ ਦਿਓ, ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਰਹੋ। 😊😊🙏🏻
10 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ....
ਜਿਹੜੀਆਂ ਠੰਡੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ ਤੇਰੇ ਨੰਗੇ ਪੈਰ ਛੂਹੰਦੀਆਂ ਨੇ, ਜਦ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਮਿਲਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਜਾਵਾਂ। ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਲਿਬੜੇ ਤੇ ਠੰਡ ਵਿੱਚ ਬੇਫਿਕਰ ਪੈਰ.... ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਫਿਕਰ ਕਰਾਂ, ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਧੋਅ, ਸਵਾਰ ਕੇ, ਨਿੱਘੇ ਕਰ ਜੁਰਾਬਾਂ ਪਾਵਾਂ ਤੇ ਤੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੋਹਣੇ ਬੂਟ ਸਜਾ ਦੇਵਾਂ। ਜਦ ਲੋਕ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਦੇ ਬੂਟ ਹੀ ਕਿਓਂ ?? ਇਹ ਬੂਟ ਦੇਣ ਦਾ ਕਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ?? ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਓਸ ਵੇਲੇ ਰਾਜੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੋਵੇਂ.... ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਵਾਂ ਕਿ ਤੂੰ ਕਿਵੇਂ ਠਰਦੇ ਦੁਖਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ, ਕਦੀ ਵੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਹਰ ਕੋਈ ਮੇਰੀ ਲਿਖਤ ਨੂੰ ਕੋਈ ਕਲਾ ਦਾ ਰੂਪ ਦੇ ਦੇਵੇਗਾ, ਪਰ ਜਿਸਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਰੂਹ ਤੋਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸਨੂੰ ਸਮਝ ਆ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ ਕਿ ਏਨੀ ਠੰਡ ਵਿੱਚ ਤੇਰਾ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਖੇਡਣਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ। ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਝੁਕਦਾ, ਕਿ ਤੂੰ ਏਨਾ ਛੋਟਾ ਹੈਂ ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ। ਏਦਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ.... ਏਨਾ ਕਠੋਰ ਨਾ ਬਣ.. ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਿੱਘ ਵੀ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਵੀ ਹੈ ਤੇ ਤੇਰੇ ਦੁਖਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਵੀ ਹੈ ... - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
10 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਇਹ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ....
ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਇਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਹੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਇੱਕ ਪਿਆਰੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ, ਦੁਬਈ ਤੋਂ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਜੁੜੀ ਇੱਕ ਭੈਣ "ਪਰਮ" ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਤੇ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ, ਮੈਸੇਜ ਕਰ ਲਿਖਿਆ "How are you today? " " ਅੱਜ ਤੁਹਾਡਾ ਕੀ ਹਾਲ ਹੈ? " ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਤਾ ਹੋਵੇ ਮੈਂ ਠੀਕ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਹੱਸ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਜਵਾਬ ਤੇ ਦੇ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਫੇਰ ਲੱਗਾ ਸੱਚ ਹੀ ਬੋਲੋ। ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਕਲੀਨਿਕ ਬਾਹਰ ਬੈਠੀ ਡਾਕਟਰ ਦਾ 10 ਵਜੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਕਰੀਬ 10.30 ਆਉਣਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਤੋਂ ਤਕਲੀਫ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਪਰਮ ਭੈਣਜੀ ਹੈਰਾਨ ਹੋਏ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਏਨਾ ਹੱਸਦੇ ਹੋ, ਸਭ ਠੀਕ ਹੈ ? ਵੈਸੇ ਤੇ ਸਭ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਦੁੱਖ ਵੇਲੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਸਾਉਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਜਦ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਹਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਮਾਂ ਹੈ, ਬਾਪ ਹੈ, ਭੈਣ ਹੈ ਜਾਂ ਦੋਸਤ ਹੈ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਸੀਨ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਸਭ ਉਦਾਸੀਆਂ ਬੱਸ ਤੁਹਾਡੀ ਝੋਲੀ ਹੀ ਹਨ। ਹੱਸਦੇ ਚੇਹਰਿਆਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰੋ, ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਕੰਢਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਕਈ ਲੋਕ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕਦਰ ਕਰੋ। ਇਹ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ..... - ਮਨਦੀਪ
08 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਮਾਂ ਬਣਨ ਲਈ ਜਨਮ ਦੇਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ, ਆਪਣਾ ਸਮਝਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਗਲ਼ਵੱਕੜੀਆਂ ਨੂੰ ਤਰਸ ਰਿਹਾ ਹੈ ਬਚਪਨ।
08 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਜਦੋੰ ਕੋਈ ਨਿੰਦੇ, “ਮੁਸਕੁਰਾਹਟਾਂ ਵੰਡਣ ਦੀ ਸੇਵਾ” ਕਰੋ। ਸਭ ਹੱਲ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਜੇ ਕੋਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਨਿੰਦੇ, ਸੇਵਾ ਵਧਾ ਦਿਓ। ਜੇ ਬਰਦਾਸ਼ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਫੇਰ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟਾਂ ਵੰਡਣ ਦੀ ਸੇਵਾ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਕਰੋ। ਆਪਣਾ ਉਦਾਸ ਰਹਿ ਕੇ ਨਹੀਂ ਸਰਨਾ। 😊😊😊😊
08 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੀਏ?
ਪਹਿਲਾਂ ਖੁਦ ਕਮਾਉਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਬਣੋ, ਦਸਵੰਦ ਕੱਢਣ ਦਾ ਜਿਗਰਾ ਲਿਆਓ। ਪੈਸਿਆਂ ਦਾ, ਸਮੇਂ ਦਾ, ਹੌਂਸਲੇ ਅਤੇ ਜਜ਼ਬੇ ਦਾ ਦਸਵੰਦ ਕੱਢੋ। ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹੋ ਤੇ ਕਾਫਲਾ ਜੁੜਦਾ ਜਾਏਗਾ..
08 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਸਮਾਜ ਸਾਨੂੰ ਕੁੜੀਆਂ ਕਹਿ ਕਹਿ ਹਰਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਮਾਪੇ ”ਸ਼ੇਰ ਪੁੱਤ” ਕਹਿ ਕਹਿ ਜਿਤਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਬੱਸ ਇਹੀ ਫਰਕ 😊
07 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਹਰ ਵਾਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰਨਾ ਕੋਈ ਸਿਆਣਪ ਨਹੀਂ। ਜੋਸ਼ ,ਊਰਜਾ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ। ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਤੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ। ਬਦਲਾਵ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਥਾਂ ਛੱਤ ਤੇ ਧੁੱਪ ਮਾਣ ਚਾਹ ਪੀਓ। ਟੀ.ਵੀ ਦੇਖਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਕੁੱਝ ਵਧੀਆ ਪੜ੍ਹ ਲਓ। ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋ ,ਕੋਈ ਸੈਰ ਸਪਾਟਾ ਕਰ ਲਓ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਸਾ ਦਿਓ। ਲੋੜਵੰਦ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਲਓ। ਸਦਾ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਗੰਭੀਰ ਬਣਾਈ ਰੱਖੋਗੇ, ਰੋਂਦੇ ਰਹੋਗੇ ਆਪਣੇ ਦੁਖੜੇ ਲੈ ਕੇ ਤਾਂ ਰੱਸ ਨਹੀਂ ਰਹੇਗਾ। ਹਰ ਰੰਗ ਮਾਣੋ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵੱਲ ਵੱਧੋ।
05 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਜਦ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇ, ਹੱਸ ਕੇ ਬਿਤਾਓ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਦਿਓ, ਬੇਪਰਵਾਹ ਰਹੋ 😊😊 ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਾ-ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਜੀਓ। ਜ਼ਿੰਦਾ-ਦਿਲੀ ਨਾਲ 😊😊
04 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਜਿੰਦਗੀ ਜ਼ਿੰਦਾਬਾਦ! ਐਡਵੋਕੇਟ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਗੱਲ ਓਦੋਂ ਹੋਈ, ਜਦ ਮੈਂ ਇੱਕ ਕਿਡਨੀ ਮਰੀਜ਼ ਲਈ ਫੰਡ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਗੁਰਜੀਤ ਕੌਰ ਨਾਮ ਦੀ 16 ਸਾਲ ਦੀ ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਮਦਦ ਦੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸੀ ਅਤੇ ਐਡਵੋਕੇਟ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਉਸਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਸਹਿਯੋਗ ਕੀਤਾ। ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਉਹਨਾਂ ਬਹਾਦਰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇੱਕ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਖੁਦ ਦਾ ਕਿਡਨੀ ਟਰਾਂਸਪਲਾਂਟ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਅ ਰਹੇ ਹਨ। ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਾਬਲ, ਗਿਆਨ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਹਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸੁਲਝੇ ਵਿਅਕਤੀ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਅਕਸਰ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਬਹੁਤ ਫ਼ਖ਼ਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਜਦ ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ ਨਾਲ, ਪੜ੍ਹਾਈ ਨਾਲ, ਤੇ ਬੁਲੰਦ ਹੌਂਸਲੇ ਨਾਲ ਮੈਦਾਨ ਫਤਿਹ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਾਕਾਰਤਮਕ ਸੋਚ ਅਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਭਰਭੂਰ ਹਨ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਗੱਲ ਕਰਨ ਤੇ ਹਰ ਕੋਈ ਜ਼ਰੂਰ ਦੁਬਾਰਾ ਬੈਠਣਾ ਚਾਹੇਗਾ। ਐਡਵੋਕੇਟ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਸੰਧੂ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ NRIs ਦੇ ਲੀਗਲ ਸਲਾਹਕਾਰ ਹਨ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਕੰਪਨੀ ਅਤੇ NGO ਵਿੱਚ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਲੀਗਲ ਸੇਵਾਵਾਂ ਦੇਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਤੇ ਪੂਰਾ ਮਾਣ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮੌਤ ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੇ, ਬੁਲੰਦ ਹੌਂਸਲੇ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਸਦਕਾ ਕਿਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।
02 ਦਸੰਬਰ, 2019:
ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼, ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ, ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਾ ਮੇਰਾ ਸ਼ੌਂਕ ਜਾਂ ਜਨੂੰਨ ਕਹਿ ਲਓ। ਆਪਣੇ ਹੀ ਪਿੰਡ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਜੰਮੀ ਪਲੀ ਹਾਂ ਉੱਥੇ ਹੀ ਅੱਜ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਢੰਗ ਨਾਲ ਚਲਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਦੇਣ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ ਸਾਥੀ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਯੋਗਦਾਨ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ ਬਣਨਾ ਦੋਵੇ ਵੱਖਰੇ-ਵੱਖਰੇ ਰਾਹ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਦਿਨ ਰਾਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਸਮਾਂ ਦੇ ਪਾ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜਲਦ ਇਹ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਹਰ ਪਲ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਣਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਦੇਣਾ, ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਚਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਿੱਧੇ ਜਾਂ ਅਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਮੇਰਾ ਇਹ ਵੀ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਕਰਕੇ ਸਾਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਾਡਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਬਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਜਾਂ ਚੰਗਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਬਣੀਏ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਸ਼ਹਿਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ, ਸਗੋਂ ਸਾਡੀ ਅੱਧੀ ਟੀਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰੇ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਾਬਿਲ ਨੌਜਵਾਨ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਖਰਚਾ ਘੱਟ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਕੋਲ ਰਹਿ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਨਖਾਹ ਦੇਣ ਨੂੰ ਤਰਜ਼ੀਹ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਚਕਾਚੌਂਦ ਨੂੰ ਛੱਡ ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਟੈਕਨਾਲੋਜੀ ਦਾ ਕੰਮ ਜੋ ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੰਗ ਹੈ, ਉਹ ਕੰਮ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਬਦਲੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨਾ ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਸਕਾਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ। ਆਮ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੇ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਕੇ ਆਏ ਬੱਚੇ ਸਾਰੇ ਸਾਡੇ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਇਕਸਮਾਨ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਐਸੇ ਦ੍ਰਿੜ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਲਈ ਸਾਡਾ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣਾ, ਕਦੇ ਵੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਨਾ ਛੱਡਣਾ, ਆਪਣਾ ਪਿਸ਼ੋਕੜ ਨਾ ਭੁੱਲਣਾ, ਅਤੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਉੱਨਤੀ ਦੇ ਰਾਹ ਤੱਕ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
30 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਟੁੱਟ ਚੁੱਕੇ ਹੋ?? ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੇਰ ਉੱਠੋ..
ਬਾਰ ਬਾਰ ਬਰਬਾਦ ਹੋਣ ਨਾਲ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਟੁੱਟਣ ਨਾਲ, ਤਜੁਰਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਲੰਘਦੇ ਸਾਲਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ!! ਹਰ ਪਲ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਬਣਨ ਲਈ, ਹਰ ਪਲ ਦਰਦ ਸਹਿਣਾ ਆਉਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਕਦੀ ਗ਼ਮ ਹੈ, ਪਰ ਨਹੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੱਕ ਹੱਥ ਖੁਸ਼ੀ ਇੱਕ ਹੱਥ ਗ਼ਮ ਹੈ। ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂ ਕਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਕਦੀ ਗ਼ਮ ਦੇ ਹੋਣਗੇ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜੇ ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਿਆ ਤੇ ਕਦੀ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਜਦ ਹਰ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਹੈ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਉਮੀਦ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ। ਇੱਕ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ ਕਿਰਨ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਕਿ ਉਹ ਸੂਰਜ ਬਣ ਉਜਾਲਾ ਕਰੇਗੀ ਜ਼ਰੂਰ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਰ ਕੇ ਫੇਰ ਉੱਠਣ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਜਦ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਆਖਰੀ ਪਾਰੀ ਖੇਡ, ਖੇਡ ਮੁਕਾ ਚੁੱਕੇ ਹੋਣ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਫੇਰ ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਨਾਲ ਡੱਟ ਕੇ ਖੇਡ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ। ਤੁਹਾਡਾ ਸੁਪਨਾ ਸਿਰਫ ਤੁਹਾਡਾ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸਭ ਦੇ ਭਲੇ ਲਈ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹੋ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਖੁਦ ਦੇ ਸਾਥ ਦੀ ਉਮੀਦ ਰੱਖੋ, ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੇ ਸਾਥ ਦੀ ਨਹੀਂ। ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸਮਰਪਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਹਾਰਨ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਲਗੇਗਾ ਮੈਂ ਹਾਰ ਗਿਆ ਹਾਂ, ਪਰ ਅਖੀਰ ਜਿੱਤ ਉਸਦੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅਨੇਕਾਂ ਵਾਰ ਹਾਰ ਕੇ ਫੇਰ ਉੱਠਿਆ ਹੋਵੇ, ਜਿਸਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਵੇ ਰੱਬ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਕਣ ਕਣ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧੋ। ਆਪਣੀ ਹਾਰ ਨੂੰ ਖੁਦ ਹੀ ਹਰਾਉਣਾ, ਸਾਡੀ ਅਸਲ ਜਿੱਤ ਹੈ..
30 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਹੀ, ਮੇਰੀ ਹੈਰਾਨਗੀ ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਵੱਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ । ਇਹ ਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਦੱਸਣ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਝਿਜਕ ਨਹੀਂ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਬਚਪਨ ਵੀ ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਲਪੇਟ ਵਿੱਚ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆ ਚੁਕਿਆ ਹੈ। ਯਕੀਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਇਦ ਔਖਾ ਹੈ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਮੈਂ ਖੁਦ ਇਸਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਹੁਣ ਜਾਣਿਆ ਹੈ। ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਸ਼ਾ ਕਰਦੇ ਤੇ ਨਸ਼ਾ ਵੇਚਦੇ ਲੋਕ ਏਨੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਤੇ ਖੁਦ ਇਸ ਕਦਰ ਨਸ਼ੇੜੀ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੇ ਕੀ ਅਸਰ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਟੌਫੀਆਂ ਸਮਝ ਸ਼ਾਇਦ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਨਸ਼ਾ ਕਰ ਜਦ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਬੱਚੇ ਸਕੂਲ ਆ ਰਹੇ ਹਨ, ਜਿਹੜੇ ਅਜੇ ਦੱਸ ਸਾਲ ਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਜਾਣਕੇ ਮੇਰੇ ਹੋਸ਼ ਉੱਡ ਗਏ ਸਨ। ਅੱਖਾਂ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਲਈ ਖੋ ਪੈਣੀ ਇਹ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵੀ ਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਪੱਛੜੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਅਧਿਆਪਕ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਐਸੇ ਦਲਦਲ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਣ ਲਈ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੇ ਇਹ ਬਸ ਓਹੀ ਜਾਣਦੇ। ਫੇਰ ਵੀ ਕਈ ਬੱਚੇ ਵਾਸ਼ਰੂਮ ਜਾਣ ਦੇ ਬਹਾਨੇ, ਫੇਰ ਨਸ਼ਾ ਕਰ ਆਉਂਦੇ, ਤੇ ਅਧਿਆਪਕ ਵੀ ਬੇਵੱਸ ਹੋਏ ਦਿਸਦੇ ਹਨ। ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਧਿਆਨ ਰੱਖ ਲਏਗਾ ਅਧਿਆਪਕ , ਹੁਣ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ? ਸਾਡਾ ਪੰਜਾਬ ਕਿੰਨਾ ਓਪਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਸਾਹ ਲੈਣ ਦਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕਿਓਂ ਕਿ ਹਰ ਪਾਸੇ ਕੂੜੇ ਦੇ ਢੇਰ ਤੇ ਜ਼ਹਿਰੀਲੀ ਹਵਾ ਹੈ, ਨਦੀਆਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹਾਉਣ ਤੱਕ ਦੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਗਏ, ਕੁੱਝ ਖਾਣ ਵੇਲੇ ਹੁਣ ਸੌ ਵਾਰ ਸੋਚਣਾ ਪੈਂਦਾ, ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਅਸੀਂ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ ਰੋਲ ਕੇ ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਲੁੱਟ ਕਸੁੱਟ ਕਰਨਗੇ ਤੇ ਫੇਰ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕਤਲ ਅਤੇ ਬਲਾਤਕਾਰ ਹੀ ਹੋਣੇ ਹੋਰ ਹੋ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦਾ !! ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਜਿੰਦਾਂ ਪਲ ਪਲ ਅਣਜਾਣ ਮੌਤਾਂ ਮਰ ਰਹੀਆਂ ਅੱਜ! ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਦੇਖੋ - ਪੰਜਾਬ ਹੋਰ ਹੈ - ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਸੀ ਉਹ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ !
29 ਨਵੰਬਰ, 2019:
"ਬਹਾਦਰ ਬੱਚੀਆਂ"
ਪਿਆਰੀ ਜਿਹੀ ਹੱਸਮੁਖ ਰੋਸ਼ਨੀ ਥੋੜ੍ਹਾ ਲੜਖੜਾ ਕੇ ਤੁਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕੇ ਪੈਰ ਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਹੋਵੇਗੀ ਪਰ ਨੇੜੇ ਹੋ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਪੈਰ ਤੇ ਨਹੀਂ ਚੱਪਲ ਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ ਚੱਪਲ ਦੀ ਵੱਧਰ ਟੁੱਟੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਸਿਰ ਤੇ ਆਈਆਂ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਠੰਡ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਸਿਰ ਲਈ ਟੋਪੀ ਅਤੇ ਬੂਟ ਜੁਰਾਬਾਂ ਲੈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਰੋਸ਼ਨੀ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਚੱਪਲ ਪਾ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ ਸਕੂਲ ਆ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਹ ਵੀ ਟੁੱਟੀ ਹੋਈ ਚੱਪਲ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਦੇਖਣ ਤੇ ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਹੀ ਚੱਪਲ ਟੁੱਟੀ ਹੋਵੇਗੀ, ਪਰ ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਬੱਚਾ ਟੁੱਟੀਆਂ ਚੱਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਕੂਲ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਟੁੱਟੀ ਚੱਪਲ ਪਾ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤੁਰ ਕੇ ਸਕੂਲ ਆਉਣਾ ਕਿਸੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਬਹੁਤ ਹੀ ਬਹਾਦਰ ਬੱਚੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਇਹ ਸੰਘਰਸ਼ ਸਿੱਖਿਆ ਲੈਣ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦਾ ਮਕਸਦ ਵੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਕੂਲ ਆਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਨਾ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜੀਂਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨਾ ਹੈ।
28 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਇੱਕ ਗੁਰਦੁਵਾਰੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਤੇਜਪਾਲ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ। ਉਹਨਾਂ ਇਹ ਕਿਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਸ੍ਰੀ ਨਗਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕੀਰਤਨ ਸਮਾਗਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਿਆ, ਉਹ ਖੁਦ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦਸਿਆ ਕਿ ਭਾਈ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਇੱਛਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਵੀ ਮਾਇਆ ਇਕੱਠੀ ਹੋਈ ਹੈ ਉਸ ਨਾਲ ਲੋੜਵੰਦ ਨੰਗੇ ਪੈਰ ਢੱਕੇ ਜਾਣ। ਭਾਈ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕੌਣ ਹਨ, ਇਹ ਦੱਸਣ ਦੀ ਲੋੜ੍ਹ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਕੋਈ ਐਸਾ ਸਿੱਖ ਹੋਵੇ ਜਿਸਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸੁਣਿਆ ਹੋਵੇ। ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਥੋੜੇ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਕਈ ਕਿੱਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਪੈਰੋਂ ਨੰਗੇ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਬੂਟ ਲੈ ਕੇ ਦੇਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਵੱਸ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਅੱਜ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਲੋੜਵੰਦ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਜਦੋਂ ਉਹ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਰ ਨੀਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਡੱਕੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਕੇ ਅੱਗ ਸੇਕਦੇ, ਫੇਰ ਉਹ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖ਼ਲ ਹੁੰਦੇ। ਗਰਮੀਆਂ ਵੇਲੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਰ ਸੜਦੇ ਸਨ। ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿੰਨੀ ਗਰਮੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕਿੰਨੀ ਸਰਦੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ਇਸਦਾ ਜਵਾਬ ਓਹੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਇਸਨੂੰ ਤਨ ਤੇ ਹੰਢਾਇਆ ਹੋਵੇ।
ਭਾਈ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਸੰਗਤਾਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ 1000 ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣਗੇ। ਮੈਂ ਭਾਈ ਹਰਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਸੰਗਤਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰਿਣੀ ਹਾਂ। ਅਕਾਸ਼ ਦੀਆਂ ਬੁਲੰਦੀਆਂ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਜੁੜੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇਸਤੋਂ ਵਧੀਆ ਉਦਾਹਰਣ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ? ਮੈਂ ਮੁਆਫ਼ੀ ਦੀ ਹੱਕਦਾਰ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਇਜਾਜ਼ਤ ਲਏ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਪੋਸਟ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ।
28 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਹਾਂ। ਬੁੱਧੀਮਾਨ, ਬਹੁਤ ਹੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਅਤੇ ਮਿਹਨਤੀ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ, ਆਪਣੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੋਂ ਨਿੱਤ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਲੈ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੀ ਹਾਂ।
28 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਸੱਚ ਕਹਾਂ ? ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਆ ਰਹੀ ਸੀ...
ਰੋਹਨ (ਕਾਲਪਨਿਕ ਨਾਮ) ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਤਰਨ ਤਾਰਨ ਦੇ ਇੱਕ ਸਰਕਾਰੀ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੰਜਵੀ ਕਲਾਸ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੈ। ਜਦ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਗਈ ਤਾਂ ਕੱਦ ਵਿੱਚ ਲੰਮਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਰਾਹੁਲ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਪਤਲਾ ਜਿਹਾ ਪਾਟਾ ਹੋਇਆ ਪਜਾਮਾ, ਨਾਲ ਸਕੂਲ ਵਾਲੀ ਕੋਟੀ ਅਤੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਚੱਪਲਾਂ ਪਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਪਜਾਮਾ ਏਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਲੁਕਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਸਭ ਤੋਂ ਬੁਰੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਜੇ ਕਿਸੇ ਸਕੂਲ ਆਉਂਦੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੱਕ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਉਹ ਰੋਹਨ ਹੈ। ਬੂਟ ਵੰਡ ਕੈਂਪ ਦੌਰਾਨ ਮੌਕੇ ਤੇ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਸਰਵੇਖਣ ਵਿੱਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਬੈਗ ਨਹੀਂ ਜਾਂ ਫਟੇ ਬੈਗ ਹੋਣ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਸ ਦਿਨ 9 ਬੱਚੇ ਅਜਿਹੇ ਸਨ ਜੋ ਲਿਫ਼ਾਫਿਆਂ ਅਤੇ ਪਾਟੇ ਬੈਗਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲੈ ਕੇ ਸਕੂਲ ਆਏ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰੋਹਨ ਵੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸੀ। ਰੋਹਨ ਨੇ ਪਾਟੇ ਬੈਗ ਨੂੰ ਸੂਈ ਧਾਗੇ ਨਾਲ ਸੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਬੈਗ ਜ਼ਿਆਦਾ ਫਟਿਆ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਲਿਫ਼ਾਫ਼ੇ ਵਿੱਚ ਕਿਤਾਬਾਂ ਪਾ ਕੇ ਫਿਰ ਲਿਫ਼ਾਫ਼ੇ ਨੂੰ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਕੂਲ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਫਟੇ ਸਕੂਲ ਬੈਗ ਤੇ ਫਟੇ ਪਜਾਮੇ ਨੂੰ ਰੋਹਨ ਵੱਲੋਂ ਸਾਂਭਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਤਾਂ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਪੜ੍ਹਾਈ ਖਾਤਰ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਦ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਪਵਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਆਪਣੇ ਫਟੇ ਪਜਾਮੇ ਨੂੰ ਲੁਕਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸੱਚ ਕਹਾਂ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਆ ਰਹੀ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਬੱਚਾ ਨਹੀਂ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸਾਡਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨੰਗਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਹ ਗੱਲ ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਨਵੰਬਰ ਦੀ ਹੀ ਹੈ....
27 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਮੈਨੂੰ ਫਿੱਕੇ ਰੰਗ ਬੜੇ ਚੰਗੇ ਲੱਗਦੇ, ਜਿਹੜੇ ਕੋਲ ਰੱਖਣ ਸਦਾ ਸਾਦਗੀ ਦੇ।
ਗਹਿਣਿਆਂ ਦਾ ਵੀ ਚਾਅ ਨਾ ਮੈਨੂੰ, ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਹੈ ਸ਼ੌਂਕ ਮੇਰਾ।
27 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਬਹੁਤ ਜਿਗਰਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਹੱਸਦਿਆਂ ਨੂੰ ਗਲ ਲਾਉਣ ਲਈ , ਅੱਜ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ, ਮਿੱਤਰ ਰੋਂਦੇ ਤੋਂ ਵੀ ਕਿਨਾਰਾ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
27 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਚੰਦਨ ਦੇ ਰੁੱਖ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ ਸੱਪ ਲਿਪਟੇ ਰਹਿਣ, ਸੁਗੰਧੀ ਦੇਣੋ ਨਹੀਂ ਹੱਟਦਾ!! ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸੁਧਰ ਰਹੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਤੇ ਲਿਖੀ ਗਈ “ਸ਼ਿਕਸ਼ਾ” ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਤਾਰੀਫ਼ ਕਰਨੀ ਮੈਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਮਹਿੰਗੀ ਪੈ ਗਈ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਹਉਮੈ ਨੂੰ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚੀ ਹੈ, ਪਰ ਸਹੀ ਨੂੰ ਸਹੀ ਕਹਿਣ ਅਤੇ ਸੁਣਨ ਦਾ ਸਬਰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ!!
26 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਸਾਡੀ ਅੰਦਰੂਨੀ ਊਰਜਾ ਮਾਪਦੀਆਂ ਹਨ । ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਕਦੇ ਵੀ ਸਾਡੀ ਸਹਿਣਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਆਪਣੀ ਸਹਿਣਸ਼ਕਤੀ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸ਼ੁਕਰ ਗੁਜ਼ਾਰ ਰਹੋ।
25 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਮੇਰੇ 6 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸਫਰ ਦੇ ਬੇਹਤਰੀਨ ਸਾਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹੈ 2019. ਇਸ ਸਾਲ ਤਕਰੀਬਨ 50 ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੀ ਟੀਮ ਬਣ ਗਈ। ਮੈਂ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀ ਜਾਂ ਕਹੋ ਮਿਹਨਤੀ ਔਰਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਹਰ ਮੌਕਾ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਦੇ ਉੱਚ ਵਿਦਿਅਕ IIT, IIM ਵਰਗੇ ਅਦਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹੇ ਬੱਚੇ ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਟਾਂਗਰਾ ਵਿਖੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੇਰੀ IT ਕੰਪਨੀ ਹੈ, ਜੋ ਵੱਖ ਵੱਖ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੋਫਟਵੇਅਰ ਤਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਹੈਰਾਨੀ ਮੈਨੂੰ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੁੰਦੀ, ਜਦ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਅਮਰੀਕਾ, ਕੈਨੇਡਾ , ਦੁਬਈ , ਯੂ ਕੇ , ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਅੱਜ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਬੜੇ ਮਾਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਪਿਛਲੇ 3 ਸਾਲ ਤੋਂ ਐਸੀ ਕੰਪਨੀ ਨਾਲ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਜੋ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਆਰਮੀ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਹਰ ਸਾਲ ਕਈ ਵਾਰ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣਾ ਮੇਰੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਵੇਗੀ ਜੇ ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੇ ਕੰਮ ਆ ਸਕਾਂ। ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦਾ ਰਾਜ਼ ਪੈਸਾ ਨਹੀਂ, ਸਾਡੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਹੈ। ਲ਼ਗਾਤਾਰ ਕਿਤਾਬਾਂ, ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ, ਇਨਟਰਨੈਟ ਦੁਆਰਾ ਗਿਆਨ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
25 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਸਾਡੀ ਮੁਹੱਬਤ ਨੂੰ ਜਾਣ ਗਿਆ ਸਾਰਾ ਨਗਰ।
ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਵੱਲ ਉੱਠੇ ਹਰ ਇੱਕ ਨਜ਼ਰ।
ਇਖਲਾਕੀ ਇਲਜਾਮ ਦਿਵਾਨਿਆਂ ਉੱਤੇ ਜਮਾਨਾ ਲਾ ਚੁੱਕਾ
ਵਧਦੇ ਰਹੇ ਕਦਮਾਂ ਨਾ ਛੱਡੀ ਪ੍ਰੀਤ-ਡਗਰ।
ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਪਤਝੜਾਂ ਬੇਸ਼ੱਕ ਜੋਰ ਲਾ ਦੇਖਣ
ਮੁਰਝਾਉਣੀ ਨਹੀਂ ਕਦੇ ਸੱਚੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਲਗਰ।
ਨਾ ਲਗਦੀਆਂ ਤੁਹਮਤਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਅਸੀਂ ਕਰਨੀਂ
ਖਿੜੇ ਮੱਥੇ ਝੱਲਾਂਗੇ ਕੱਲ ਜੋ ਹੋਵੇਗਾ ਹਸ਼ਰ।
ਸਮਾਜ ਦੇ ਠੇਕੇਦਾਰ ਜਿੰਨੇ ਚਾਹੁਣ ਤਸੀਹੇ ਦੇਣ
ਆਪਣੀ ਚਾਲ ਚੱਲਣਾ ਅਸੀਂ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬੇਖ਼ਬਰ।
25 ਨਵੰਬਰ, 2019:
...ਜਦੋਂ ਮਾਪੇ ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ ਪਾਲਦੇ ਨੇ, ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਗਹਿਣਿਆਂ ਹੀਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਫੇਰ..
23 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਹਾਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਸਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਅਮਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਚਾਨਣੀ ਨਜ਼ਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਲੂਕ ਜਿਹੀਆਂ ਤਿਤਲੀਆਂ, ਮਗਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਆਪਣੇ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ, ਕਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਚੀਰਦੀਆਂ ਜਦ ਪਹਾੜ, 'ਸਿੱਧੂ' ਫਿਰ ਖ਼ਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
20 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਔਰਤ ਲਈ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਾਮੁੰਮਕਿਨ ਨਹੀਂ, ਪਿਆਰ ਵੰਡਣਾ .. ਜਾਂ ਚੱਟਾਨ ਬਣ ਖੜਨਾ।
18 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਵਾ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਝੜ ਨਾਲ, ਪੱਤੇ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਸੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕੰਗਾਲ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦਾ ਰੁੱਖ, ਸਭ ਗਵਾ ਕੇ ਵੀ ਸਿਰ ਉੱਚਾ ਕਰ ਖਲੋਂਦਾ ਹੈ।
17 ਨਵੰਬਰ, 2019:
50 ਸਾਲਾਂ ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਪਿੰਡ ਸੇਖਾਂ ਕਲਾਂ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਮੋਗਾ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਿਲਾਈ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬੇਟੀ ਹੈ ਉਹ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ 3 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਗੁਰਮੀਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਕਿਡਨੀ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋਣ ਤੇ ਆਪਣੀ ਇੱਕ ਕਿਡਨੀ ਭਰਾ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰੇਮ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਡਨੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋਵੇ ਭਰਾ ਤੰਦਰੁਸਤ ਹਨ। ਅੱਜ-ਕੱਲ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਿਲਾਈ ਦੇ ਕੰਮ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਦਾਨੀ ਸਾਥੀਆਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ ਕਿਡਨੀ ਦੇ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਰੁਪਏ ਖਰਚ ਕਰ ਕੇ ਹੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ, ਪਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਕਿਡਨੀ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਚੇਤੰਨ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਸਲਾਹ ਦੇਣਾ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸੁਚੇਤ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸੇਵਾ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਟੀਮ ਨਾਲ ਲਗਾਤਾਰ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ, ਮੋਗੇ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਉਦਘਾਟਨ ਸਮੇਂ ਮਿਲਣ ਆਉਣ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ।
13 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਗ਼ਲਤ ਨਾਮ ਦਾ ਕਫ਼ਨ ਕਦੀ ਨਾ ਪਾਓ!
ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਅਸਲੀ ਚਿਹਰਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਭਿਆਨਕ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਇਸਦੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਸ਼ਿਕਾਰ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਹਿੱਸਾ ਵੀ ਬਣਦੇ ਹਾਂ, ਔਰਤਾਂ ਮਰਦ ਦੋਨੋਂ। ਸਮਾਜ ਦਾ ਘਟੀਆ ਪੱਖ, ਲੋਕ ਬੇਟੀ ਕਹਿਣਗੇ, ਭੈਣ ਕਹਿਣਗੇ ਤੇ ਫੇਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਮੈਂ ਭੈਣ ਅਤੇ ਬੇਟੀ ਸ਼ਬਦ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਠੀਕ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਬਦਨੀਤੇ ਤੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਪਰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਤੇ ਕਲੰਕ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦੇ। ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਹ ਕਿਸੇ ਪੱਖੋਂ ਇਮਾਨਦਾਰ ਤੇ ਨੇ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣ। ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਦ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਇਹ ਸਮਾਜ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਾਂ ਵੀ ਕਹਿ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਓਸੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਗਾਲ੍ਹ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਗੁਰੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਇਹ ਸਮਾਜ ਦੂਜੇ ਦੀ ਧੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਔਰਤ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਘਰ ਬੈਠਾ ਕੀ ਦੇਖਦਾ ਹੋਵੇਗਾ?? ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਝੂਠੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਸੱਚੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਭਾਵੇਂ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਕਿਸੇ ਲਈ ਵੀ ਹੋਣ ਕਦੀ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀਆਂ। ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦੇ ਥੱਪੜ ਜੜੇ ਹੋਣ ਤੇ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਹੰ ਖਾ ਲਏ, ਇਹ ਇੱਕ ਸਰਾਸਰ ਝੂਠ ਹੈ। ਪਤਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਪਵਿੱਤਰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸੁਚੇਤ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਵੱਡਿਆਂ ਪਖੰਡੀਆਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਡਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰ, ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਹਮਸਫਰ ਜਾਂ ਹੋਰ ਰਿਸ਼ਤੇ, ਚੁਣਨ ਦੇ ਰਾਹ ਤੁਰ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਮਰਦ ਵੀ ਸਮਾਜ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਔਰਤ ਨੂੰ ਝੂਠੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਚੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਦਾ ਰਾਹ ਚੁਣਦਾ ਹੈ। ਐਸਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਰੂਹ ਤੇ ਭਾਰ ਹੈ, ਦਰਦ ਹੈ ਤੇ ਰੱਬ ਵੱਲੋਂ ਬਣਾਏ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਹੈ। ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਦੁਵਿਧਾ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ਲੁਤਫ਼ ਲੈਂਦਾ ਸ਼ੋਭਦਾ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ, ਇਥੇ ਫ਼ਾਇਦੇ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਣਾਓਗੇ ਤੇ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਟਿਕਣਗੇ। ਪਿਆਰੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਬਦਨਾਮ ਕਰੋਗੇ ਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਧੀ, ਪੁੱਤਰ, ਭੈਣ, ਵੀਰ, ਮਾਂ, ਬਾਪ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕੇਗਾ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕਰਨਾ ਕਰੋ, ਪਰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਗ਼ਲਤ ਨਾਮ ਦਾ ਕਦੀ ਕਫ਼ਨ ਨਾ ਪਾਓ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਮੌਤ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੈ।
13 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹੋਵਾਂ, ਮੰਜ਼ਲ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਹੈ - ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ ਵੰਡਦੇ ਰਹਿਣਾ ।
12 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਨੂੰ ਜਬਰੀ ਰੋਕਣਗੇ ਉਹੀ ਲੋਕ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਲਿਖਣ ਲਈ ਅੱਜ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ। ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਜਬਰੀ ਤੋੜ ਦੇਣਗੇ, ਜਾਂ ਖ਼ੁਦ ਟੁੱਟ ਜਾਣਗੇ!!
03 ਨਵੰਬਰ, 2019:
ਤਿਆਗ, ਸਫਲਤਾ ਅਤੇ ਕਦਰ!
ਚਮਤਕਾਰੀ ਭਵਿੱਖ ਪਿੱਛੇ ਉਮਰਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਹੁੰਦੀ, ਹੱਡ ਭੰਨ ਤੇ ਕਈ ਰਾਤਾਂ ਜਾਗ ਜਾਗ ਕੇ ਕੀਤੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਲੋਕੀ "ਚਮਤਕਾਰੀ ਸਫਲਤਾ" ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਨੇ। ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁਰਖੀਆਂ ਤੇ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਖਿਡਾਰੀ ਦਾ ਨਾਂਅ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਵੇਖਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ "ਬੜੀ ਕਿਸਮਤ ਚੰਗੀ ਇਸ ਦੀ"। ਕਦੀ ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਅਸੀਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਕਿ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸੱਟਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝ ਕੇ ਫੇਰ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਉਹ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਤੇ ਜਿੱਤ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਘਰੋਂ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਅਮੀਰ ਖਿਡਾਰੀ ਹੋਵੇ, ਜੋ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਪਰ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦਾ, ਜੇਤੂ ਸੋਚ, ਤੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਪੀੜ ਸਹਿਣ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ, ਕਦੀ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦਾ। ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਹਾਸਿਆਂ ਦਾ ਨੂਰ ਹੀ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ, ਰੰਗ ਹੀ ਹੋਰ, ਮਜ਼ਾ ਹੀ ਹੋਰ। ਪੀੜ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੁਸਕੁਰਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਜਦ ਨੀਤ ਸਾਫ ਹੋਵੇ, ਜਦ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਹੋਵੇ, ਜਦ ਨਿਸਵਾਰਥ ਹੋਵੋ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਇੱਕ ਨਾਮੀ ਹਸਤੀ ਦੀ ਵੀਡੀਓ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ "ਕਿ ਮਦਦ ਲੈਣ ਜਦ ਕੋਈ ਦਫਤਰ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛੀਦਾ ਕਿ ਤੂੰ ਕਿਸ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਵੋਟ ਪਾਈ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਧਰਮ ਵੇਖੀਦਾ ਹੈ" ਤੇ ਓਸੇ ਵੀਡੀਓ ਥੱਲੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਲਿਖਿਆ "ਕਿ ਇਹ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਕੂਟਰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੇਤਾ ਏਨੇ ਅਮੀਰ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ? " ਇਨਸਾਨ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਕੁੱਝ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤਰੱਕੀ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪੇਸ਼ਾ ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ। ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਵਿੱਦਿਅਕ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਘਰਾਂ ਦੇ ਹੋਣਹਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਕਰਜ਼ਾ ਲੈ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ ਤੇ ਫੇਰ ਉਹਨਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀਆਂ ਹੀ ਲੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਤਨਖਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦਾ ਪਿਤਾ ਤੇ ਇੱਕ ਆਟੋ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਇਸ ਨੇ ਕੋਠੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ ਗ਼ਲਤ ਰਸਤੇ ਹੀ ਚਲਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਆਪਣੀ ਤਰੱਕੀ ਮਿਹਨਤ ਹੀ ਦਿਸਦੀ ਹੈ ਸਭ ਨੂੰ ਤੇ ਦੂਜੇ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਕਿਓਂ "ਚਮਤਕਾਰੀ"?? ਜਦ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਰਾਹ ਤੇ ਦੇਖੀਏ ਤੇ ਉਸਦੀ ਕੀਤੀ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਦਵਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਤਰੱਕੀ, ਅੱਜ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਉਹ ਹੱਕਦਾਰ ਨੇ, ਰੱਬ ਨੇ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਸੁਣੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਬੁਲਾਰਾ ਵੀ ਜੇ ਬਹੁਤ ਮਾਹਿਰ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੇਣ ਲੱਗੇ ਸਮਾਜ ਸੌ ਵਾਰ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਉਸਦੀਆਂ ਕਈ ਕਈ ਜਾਗੀਆਂ ਰਾਤਾਂ, ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ, ਤੇ ਗਿਆਨ ਦਾ ਭੰਡਾਰ (ਕਿਤਾਬਾਂ) ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਖਰੀਦਿਆ ਹੈ ਉਸ ਵੱਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ। ਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਰਿਆਜ਼ ਵੱਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ। ਪਹਿਲਵਾਨ ਦੀ ਕਸਰਤ ਵੱਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ। ਵਕ਼ਤ ਤੇ ਜਜ਼ਬੇ ਦੀ ਵੀ ਕਦਰ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਉਸਦਾ ਮੁੱਲ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੀ ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਪੈਸੇ ਘੱਟ ਕਰਵਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਜਦ ਕਿ ਉਹ ਥੱਕਿਆ ਹਾਰਿਆ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕੁੱਝ ਵੱਧ ਵੀ ਮੰਗ ਲੈਂਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਸ਼ਾਇਦ, ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਪੂਰਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ। ਕੰਜੂਸੀ ਤੇ ਹੱਕ ਮਾਰਨ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਕਰਨਾ ਸਿਖੀਏ। ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤਿਆਗ ਤੋਂ ਉਪਜਦੀਆਂ ਨੇ, ਕਦੀ ਵੀ ਚਮਤਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਤੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਮਾਣ ਬਖਸ਼ਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਮਿੱਠੇ ਹੋ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੁਨਰ ਦੀ, ਕਿੱਤੇ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰੋਗੇ, ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਵੀ ਪਹਿਚਾਨਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਣਗੇ।
28 ਅਕਤੂਬਰ, 2019:
ਮੇਰੇ ਜਜ਼ਬੇ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਜਾਨ ਬੜੀ ਹੈ, ਤੂੰ ਤੋੜਨ ਦੀ ਇੱਕ ਸਾਜਿਸ਼ ਹੋਰ ਰੱਚ। ਤੇ ਜ਼ਮੀਰ ਸੁੱਟ ਇਹ ਭੁੱਲ ਜਾਵੀਂ ਮੈਂ ਵੀ ਧੀ ਹਾਂ, ਮਾਂ ਹਾਂ, ਭੈਣ ਹਾਂ, ਪਤਨੀ ਹਾਂ|
(ਅੱਜ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਐਸੇ ਕਈ ਲੋਕ ਨੇ, ਜੋ ਖੁੱਦ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਸਾਡੇ ਘਰ ਵੀ ਧੀ ਹੈ, ਮਾਂ ਹੈ, ਪਤਨੀ ਹੈ, ਸਟੇਜਾਂ ਤੇ ਭੋਲੇ ਇਕੱਠ ਨੂੰ ਮੱਤਾਂ ਦਿੰਦੇ ਨਹੀਂ ਥੱਕਦੇ ਕਿ ਔਰਤ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਕੀ ਹੁੰਦੀ, ਪਰ ਉੱਤਰਦੇ ਹੀ ਰੂਪ ਬਦਲ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।)
26 ਅਕਤੂਬਰ, 2019:
ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਵਾਉਣਾ ਕਿ ਚਾਹੇ ਹਾਲਾਤ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਣ, ਬਦ ਤੋਂ ਬੱਤਰ ਹੋਣ "ਅਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ", ਇਹ ਮੇਰੇ ਪਸੰਦੀਦਾ ਪਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਉਸ ਰਾਹਾਂ ਤੋਂ ਲੰਘ, ਜਿੱਥੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਵਾਰ, ਆਪਣੀ ਹਰ ਇੱਛਾ ਮਾਰ, ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਇਆ, ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਬਣਾਇਆ, ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਸਫਰ ਸਾਂਝਾ ਕਰ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੁਕੂਨ ਮਿਲਦਾ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਕਸਦ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਇਸ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰ ਸਕਾਂ ਕਿ ਉਹ ਔਖਿਆਂ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸੋਹਣੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਣੇ ਨਾ ਛੱਡਣ ਅਤੇ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰ ਭਰਭੂਰ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ।
24 ਅਕਤੂਬਰ, 2019:
ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਭ ਨੇ ਹੀ ਤੁਰ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਵੀ। ਇਹੀ ਸੋਚ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸਦਾ ਹੱਸਦੀ ਰਹਾਂ ਜਦ ਦਰਦ ਬੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਰੱਗ ਰੱਗ ਵਿੱਚ, ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।
21 ਅਕਤੂਬਰ, 2019:
ਮੇਰੇ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸਫਰ ਦੇ ਲੈਕਚਰ ਕਿਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਸਦਾ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ। ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਵੰਡ ਛਕਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਰਤ ਕਰਨਾ ਸਾਡਾ ਪਹਿਲਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ।
21 ਅਕਤੂਬਰ, 2019:
ਵੰਡਣ ਦਾ ਢੰਗ ਹੁਣ ਬਦਲ ਦਿਓ। ਨੀਵੇਂ ਹੋ ਜਾਈਏ, ਹੱਥ ਨਾ ਅੱਡਣ ਦਿਓ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ। ਆਪਣੇ ਹੱਥੋਂ ਹੁਣ ਚੁੱਕਣ ਦਿਓ। ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ। ਇਹ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਿਹਾ ਢੰਗ ਹੈ।
13 ਅਕਤੂਬਰ, 2019:
ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ!! ਭੰਡ ਕੇ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਸੁਕੂਨ ਦੇਣ ਦਾ ਲਾਹਾ ਲਓ ਜਗ ਤੁਹਾਡੀ ਸਦਾ ਵਡਿਆਈ ਕਰੇ ਅਤੇ ਮੈਂ ਅਲੋਚਕਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰੀ ਰਹਾਂ।
12 ਅਕਤੂਬਰ, 2019:
" ਉੱਦਮ -- ਸਵੈ-ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਮੁਹਿੰਮ" ਦੇ ਚੱਲਦੇ ਸਾਡਾ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਲੈਕਚਰ Lovely Professional University ਵਿੱਚ ਅਕਤੂਬਰ 18 ਨੂੰ ਹੈ। 6 ਸਾਲ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਤਜੁਰਬਾ ਹੋਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਵੇਗੀ ਅਤੇ ਸੁਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸਦਾ ਜ਼ਰੂਰ ਫਾਇਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨੂੰ ਮਜਬੂਤ ਕਰੇਗਾ, ਜੋ ਅੱਗੇ ਚੱਲ ਕੇ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਲਈ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਵੀ ਹਿੰਮਤ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਚਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਜ਼ਮੀਨ ਅਸਮਾਨ ਦਾ ਫ਼ਰਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹੁਨਰ, ਸੋਚ ਅਤੇ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਸਹੀ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰ ਕੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਲਾਭ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼, ਚੰਗੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹ, ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਦੇਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਮਿਹਨਤ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਹੀ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨੂੰ ਅਪਨਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਸਫਲਤਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਜੇ ਇਰਾਦੇ, ਸੋਚ ਅਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਸਹੀ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੋਣਾ। ਮੇਰੀ ਆਪਣੇ ਲੈਕਚਰ ਦੌਰਾਨ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਰਹੇਗੀ ਕਿ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦਾ ਆਤਮਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਈ ਗੁਣਾ ਹੋਰ ਵਧੇ।
10 ਅਕਤੂਬਰ, 2019:
ਮੇਰੇ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਟੀਮ ਵੱਲੋਂ ਅੱਜ ਤੋਂ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ " ਉੱਦਮ -- ਸਵੈ-ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਮੁਹਿੰਮ" ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਆਪਣਾ 6 ਸਾਲ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਅਤੇ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸਫਰ ਸਭ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਾਂਗੀ ਅਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਂਗੀ। ਕਿਵੇਂ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਬੈਂਕ ਲੋਨ ਲਏ ਪਾਉੜੀ ਦਰ ਪਾਉੜੀ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਰਹਿ ਕੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾਵਾਂ ਮੁੱਹਈਆ ਕਰਵਾਈਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਕੂਲਾਂ, ਕਾਲਜਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਖੱਟਣ ਲਈ ਜਾਗਰੂਕ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਂਗੀ। ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਪੈਸੇ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁਨਰ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਹੁਨਰ ਅਤੇ ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੇਸ਼ ਛੱਡ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਵੀ ਵਿਦੇਸ਼ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਕਮਾਈ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਕਿੱਤਾਮੁੱਖੀ ਹੋਣ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਖ਼ੁਦ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੜੇ ਹੋਣ ਦਾ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਇਸ ਮੁਹਿੰਮ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਸਕੂਲਾਂ, ਕਾਲਜਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇਗੀ।
8 ਅਕਤੂਬਰ, 2019:
ਤਿਆਗ, ਕਿਰਤ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਭਰੀ, ਸੰਪੂਰਨ ਰੂਹ ਦੇ ਜਨਮ ਦਿਨ ਤੇ ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਝੁੱਕਦਾ। ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਵਰਗੀ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ .. ਹੋਰ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ।
6 ਅਕਤੂਬਰ, 2019:
ਉਦਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਹਰਾਉੰਦੀ ਮਾਸੂਮੀਅਤ ...!
25 ਸਤੰਬਰ, 2019:
ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ.... ਸਿਰਫ ਅੱਖਾਂ ਥੱਕਦੀਆਂ ਨੇ, ਜਜ਼ਬਾ ਤੇ ਰੂਹ ਨਹੀਂ ! ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ। ਜੋ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਨਾਲ ਦਿਨ ਰਾਤ ਕਿਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਕਦੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ !
24 ਸਤੰਬਰ, 2019:
ਨੀਂਦ ਅਤੇ ਚੰਨ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਛੱਤ!! ਕਦੀ ਕਦੀ ਇਹਨਾਂ ਸੰਗ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਬਚਪਨ ਯਾਦ ਕਰਵਾਉਂਦਾ..!
22 ਸਤੰਬਰ, 2019:
ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੋ, ਕਿ ਅਸੀਂ ਖੁੱਦ ਰੱਬ ਨਹੀਂ !! ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਤੇ ਝਾਤ ਮਾਰੋ!! ਕੀ ਮਹੌਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਪੰਜਾਬ ਦਾ, ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਨੇ ਅੱਤ ਹੀ ਚੁੱਕੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਕੁਕਰਮ, ਔਗੁਣ ਛੁਪਾਉਣ ਲਈ, ਦੂਜੇ ਦੀ ਨਿੰਦਿਆ ਦੀਆਂ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋਣਾ, ਜਨਤਕ ਹਮਦਰਦੀ ਬਣਨਾ ਬੰਦ ਕਰੋ। ਰੱਬ ਹੈਗਾ ਹੈ ਅਜੇ!!
22 ਸਤੰਬਰ, 2019:
ਹਰ ਮੁੱਦੇ ਤੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਨ ਦੀ ਕਲਾ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਅਤੇ ਬੁਰੇ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਕਹਿਣ ਦਾ ਵੀ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।
21 ਸਤੰਬਰ, 2019:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ : ਹੜ੍ਹ ਵਰਗੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ (ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ, ਕੱਚ, ਬਾਲਣ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾਈ)
ਹੜ੍ਹ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਪਿੰਡ: ਜਾਣੀਆਂ ਚਾਹਲ ਦੇ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੱਲ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦੌਰਾਨ ਦੂਜੀ ਜਮਾਤ ਦੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ "ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ" ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਈ, ਜੋ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਕੂਲ ਆਈ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਕ ਪੈਰ ਤੇ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਲੀਰ ਨਾਲ ਪੱਟੀ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਬਾਲਣ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਨੰਗੇ ਪੈਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਪੈਰ ਵਿੱਚ ਕੱਚ ਵੱਜ ਗਿਆ। ਗਰੀਬੀ ਵੱਸ ਪਈ ਬੇਟੀ ਕੋਲ ਚੱਪਲਾਂ ਤਾਂ ਦੂਰ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲੋਂ ਪੱਟੀ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਵੀ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ। ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖਦਿਆਂ ਹੀ ਹਰ ਵਾਰ ਪੀੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਸੱਟ ਲੱਗੇ ਪੈਰ ਨਾਲ ਹੀ ਸਕੂਲ ਆ ਰਹੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੇ ਤਿੰਨ ਛੋਟੇ ਭੈਣ ਭਰਾ ਉਸ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੇ। ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿੰਨ੍ਹੀ ਕਠਿਨਾਈਆਂ ਭਰੀ ਹੈ, ਓਨੀ ਹੀ ਉਹ ਅੰਦਰੋਂ ਮਜਬੂਤ ਹੈ। ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਿਹਾੜੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਮਾਤਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਪੇਟ ਪਾਲਦੇ ਹਨ। ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਚਾਰ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਹੈ। ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਦੀ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀ ਵਿੱਚ ਬਾਕੀ ਤਿੰਨ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਬਣਾ ਕੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਂਭਦੀ ਹੈ। ਕਦੇ-ਕਦੇ ਆਪ ਵੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਘਰ ਵਿੱਚ ਰੋਟੀ ਪਕਾਉਣ ਲਈ ਕੋਈ ਗੈਸ ਸਲੰਡਰ ਨਹੀਂ। ਪੇਟ ਭਰਨ ਲਈ ਦਾਲ-ਫੁਲਕੇ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਦ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਪਕਾਉਣ ਲਈ ਬਾਲਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸੜਕਾਂ, ਪੈਲੀਆਂ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਨਿੱਕੀਆਂ-ਨਿੱਕੀਆਂ ਲੱਕੜਾਂ ਕੱਖ ਕੰਡੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਚੁੱਲ੍ਹਾ ਬਲ ਸਕੇ। ਹੜ੍ਹ ਨੇ ਰਾਜੇਸ਼ਵਰੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਈ ਹੜ੍ਹ ਵਰਗੀਆਂ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਚੱਪਲ ਵੀ ਨਾ ਖਰੀਦ ਸਕਣ ਦੀ ਮਜਬੂਰੀ ਅਤੇ ਗ਼ਰੀਬੀ ਦੀ ਹੱਦ ਬਿਆਨ ਕਰ ਰਿਹਾ, ਉਸਦਾ ਅਸਹਿ ਦਰਦ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਪੈਰ, ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਵਾਲ "ਬੂਟ ਹੀ ਕਿਉਂ ਦਿੰਦੇ ਹੋ?? " ਦਾ ਬਾਖੂਬੀ ਜਵਾਬ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਸੜਕ ਤੇ ਕੁਝ ਵੀ ਸੁੱਟਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਸੋਚ ਲੈਣਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਗੰਦਗੀ ਫੈਲਾਉਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜਖ਼ਮ ਦੇਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬਣ ਰਹੇ। ਕਿਉਂਕਿ ਹਰ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਬੂਟ ਨਹੀਂ.....
15 ਸਤੰਬਰ, 2019:
ਮਰ ਮਰ ਕੇ ਵੀ, ਉੱਠ ਦੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ, ਪੱਥਰਾਂ ਵਿੱਚ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ, ਖਿੜ੍ਹ ਦੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ।
7 ਸਤੰਬਰ, 2019:
ਜ਼ਿੰਦਾ-ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਜੀਓ। ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਕੰਡੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਚੁੱਭਣਗੇ, ਪਰ ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦੀ ਲੈਅ ਨਾ ਟੁੱਟਣ ਦਿਓ, ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਰਹੋ।
31 ਅਗਸਤ, 2019:
ਬੂਟ ਹੀ ਕਿਉਂ ਦੇਂਦੇ ਹੋ? ਇਹ ਸਵਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ , ਮੈਂ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਬੈਠੇ ਇਸ ਪਿਆਰੇ ਬੱਚੇ ਵਾਂਗ ਦੋ ਦਿਨ ਸੱਜੇ ਖੱਬੇ ਪੈਰ ਵਿੱਚ ਵੱਖ ਵੱਖ ਚੱਪਲ ਪਾ ਘੁੰਮ ਫਿਰ ਆਓ।
30 ਅਗਸਤ, 2019:
ਪਾਣੀ ਵਰਗੇ ਸਾਫ਼ ਦਿਲ ਵੀ ਹੋ, ਉਦਾਸ ਰਹੋਗੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੁਹਾਡੇ ਆਪਣੇ ਵੀ ਅੱਕ ਜਾਣਗੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹੰਝੂਆਂ ਤੋਂ। ਮੇਰੀ ਇੱਕੋ ਅਰਦਾਸ, ਹੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਮੈਨੂੰ ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਵੀ ਹੱਸ ਕੇ "ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ, ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ" ਕਹਿਣ ਦਾ ਬਲ ਬਖ਼ਸ਼ੋ। ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਹੁਕਮ ਅਨੁਸਾਰ, ਸੇਵਾ ਲੈ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਲਾਈ ਰੱਖੋ।
25 ਅਗਸਤ, 2019:
ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ, ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਵਿਚ ਕੌਣ ਸ਼ਰੀਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ? ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਓਹੀ ਸ਼ਰੀਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਆਪਣੇ ਨਿੱਜੀ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ, ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਅੱਜ ਇਨਸਾਨ ਇਨਸਾਨ ਨਾਲ ਪਸ਼ੂ ਵਰਗਾ ਵਿਹਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਦੀਨ ਈਮਾਨ ਵੀ ਝੁਲਸ ਗਿਆ ਹੈ। ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਵਿਚ ਸ਼ਰੀਕ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਵਡਭਾਗੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਅਜੇ ਜਾਗਦੀਆਂ ਹਨ। ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦੁੱਖ ਸਮਝ, ਸਮਾਂ ਕੱਢਣਾ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਖੁਰਾਕ ਦੇਣ ਬਰਾਬਰ ਹੈ, ਜੋ ਦੁਨਿਆਵੀ, ਪਦਾਰਥਵਾਦੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦੀ।
24 ਅਗਸਤ, 2019:
ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਤੇ ਅਹਿਸਾਸ ਕਦੇ ਧਨਾਢ ਵੀ ਖਰੀਦ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ!
22 ਅਗਸਤ, 2019:
ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਤੁਰਦੀ
ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਦੀ
ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਚੱਪਲ਼
ਪਵਾਉਣ ਦਾ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ..
ਸਕੂਲ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ?
ਸਾਬਣ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ?
ਮੈਨੂੰ ਰੋਟੀ ਦੇ ਅੱਗੇ
ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਪਤਾ..
ਵਾਲਾਂ ਦੇ ਕਲਿੱਪ
ਨਹੀਂ ਪਤਾ
ਸਿਰ ਤੇ ਸਿਰਫ
ਭਾਰ ਢੋਣ ਦਾ ਪਤਾ..
ਮੈਂ ਪਰਵਾਸੀ ਹਾਂ
ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਪਹਿਚਾਣ ਪੱਤਰ ਨਹੀਂ
ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵੀ
ਬੰਦ ਨੇ ਬੰਦ ਨੇ
ਵੈਸੇ ਵੀ
ਮੇਰੀ ਝੁੱਗੀ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ
ਮੈਂ ਨਹਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਰੋਜ਼
ਬੱਸ ਮਿਲੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫ਼ਰਾਕ
ਢੱਕ ਗਈ ਸਭ ਅੱਜ.. ਬਾਕੀ ਫੇਰ ਕਦੇ..
- “ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਬਾਲੜੀਆਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ” - ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
22 ਅਗਸਤ, 2019:
ਖੋਹ ਲੈਣ ਦੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟਾਂ, ਸਕੂਨ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ ਰਹੇ ਹਰ ਕੋਈ। ਕੋਈ ਦਰਦ ਵੰਡਾ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਡਾ ਦਰਦ ਵਧਾ ਕੇ। ਬੱਸ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣੇ ਚਾਹੀਦੇ। ਇਹ ਵੀ ਅੰਦਾਜ਼ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰੱਬ ਦੇ ਨੇੜੇ ਲੈ ਆਉਂਦਾ ਹੈ! ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ। 🙏🏻
21 ਅਗਸਤ, 2019:
ਉਦਾਸੀਆਂ ਭਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ, ਸਾਡੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਸਮਾਂ ਦੇ, ਲੈ ਲਓ ਕੀਮਤੀ ਮੁਸਕਾਨ।
15 ਅਗਸਤ, 2019:
ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ਤੇ ਦੋ ਸ਼ਖ਼ਸ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ Sarbjit Singh ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਪਤੀ Mandeep Singh Sidhu। ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਬਣੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਦੇ ਵੀ ਰੋਹਬ ਭਰਿਆ ਵਤੀਰਾ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਜਿਸ ਤਰੀਕੇ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਰੱਖਿਆ, ਮੇਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ, ਹੌਂਸਲਾ ਅਫ਼ਜ਼ਾਈ ਦਿੱਤੀ, ਉਹ ਕਿਸੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਾਨਣ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਵਿਚਾਰ ਵੱਖ ਹੋਣ ਤੇ ਵੀ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਤੇ ਮੜੀ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜੋ ਮੇਰਾ ਦਿੱਲ ਦਿਮਾਗ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਉਹ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ, ਜੇ ਠੇਡਾ ਲੱਗੇਗਾ ਤੇ ਸਹੀ ਰਾਹ ਆਪੇ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਏਗਾ। ਮੈਂ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਆਜ਼ਾਦ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਆਜ਼ਾਦੀ ਵਾਰ ਵਾਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦਰੁਸਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਆਚਰਣ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਬਣੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਵੀ ਸੀ। ਗ਼ਲਤ ਰਾਹ ਤੇ ਤੁਰਨ ਵਾਲੇ ਜਾਂ ਗ਼ਲਤੀ ਕਰ ਵਾਪਿਸ ਨਾ ਮੁੜਨ ਵਾਲੇ, ਕਦੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਹੀਂ ਮਾਣ ਸਕਦੇ। ਜੋ ਪਾਉਣ ਦਾ, ਖਾਣ ਦਾ ਮਨ, ਜਾਂ ਕਿਤੇ ਜਾਣਾ ਪੈ ਜਾਵੇ ਕਦੀ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਉਤਸ਼ਾਹਹੀਣ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਨਸੀਬ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਵਰਗੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਹਾਂ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਮਾਂ ਪਿਓ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਬਣ ਸਕਦਾ ਪਰ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਮਨਦੀਪ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ, ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਨੇ ਮੇਰੇ ਖੁਦ ਲਈ। ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਮੇਰਾ ਸੁਪਨਾ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਇੰਝ ਬਣਾ ਲਿਆ, ਕਿ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਲਈ ਮੈਂ ਰਿਣੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਵੇਖਦੀ ਹਾਂ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਭਰਭੂਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਆਜ਼ਾਦ ਪੰਛੀ ਵਾਂਗ ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੇ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਪਾਉਂਦੀ ਹਾਂ, ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਅ ਪਾਉਂਦੀ ਹਾਂ । ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਡੂੰਘਿਆਈ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹਾਂ। ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ, ਖ਼ੁਦ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ, ਫ਼ਿਰ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਲਾ ਦੇਣ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਜੇ ਹਰ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਪਿਤਾ ਵਾਂਗ ਪਤੀ ਤੋਂ ਵੀ ਮਿਲਣ ਲੱਗ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ ਦੇ, ਸਮਾਜ ਦੇ ਹਿੱਤ ਵਿੱਚ, ਸੁਪਨੇ ਪੂਰੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵੀ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਬਹੁਤ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ ਕਿ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਾ ਮਤਲਬ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਜਿੱਤਣਾ, ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾਉਣਾ ਹੈ ਨਾ ਕਿ ਮਨਮਰਜ਼ੀਆਂ ਕਰ ਦਿੱਲ ਦੁਖਾਉਣਾ।
12 ਅਗਸਤ, 2019:
ਘਰ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਵਕਤ ਬਿਤਾਉਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸਕੂਨ ਹੈ, ਨਿੱਘ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ 24 ਘੰਟੇ ਦੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੀ ਦੌੜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਜਦ ਵੀ ਪਰਿਵਾਰ ਕੋਲ ਅਮਰੀਕਾ ਆਉਂਦੀ, ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਜਿਵੇਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵੀ, ਵਕਤ ਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਿਹਾ ਤੋਹਫ਼ਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ।
8 ਅਗਸਤ, 2019:
ਸੁੱਖ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਲਾਗੇ ਲਾ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ, ਮਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਇੰਨਾਂ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ ਕਿ ਕੋਈ ਨਾ ਵੀ ਹੋਵੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ। ਦੁੱਖ ਵੇਲੇ ਢੰਡੋਰਾ ਪਿੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛਿਆ, ਕੋਈ ਮਦਦ ਲਈ ਲਾਗੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਲਾਗੇ ਨਾ ਲੱਗਣ ਵਾਲੇ ਓਹੀ ਲੋਕ ਹੋਣ, ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਚੰਗੇ ਦਿਨਾਂ ਵੇਲੇ, ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਬੇਹੱਦ ਮਾਯੂਸ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ-ਅੰਦਾਜ਼ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ, ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ।
7 ਅਗਸਤ, 2019:
ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਹਰ ਕਿਸੇ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਨਹੀਂ, ਕੁੱਝ ਮੇਰੇ ਜਿਹੇ ਸਿੱਖਣ ਲਈ ਵੀ ਜੁੜਦੇ ਨੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਵੱਧ ਤਜਰਬੇ ਦਾ ਕੋਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
4 ਅਗਸਤ, 2019:
ਇੱਕ ਯੋਧੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚਣ ਦੇ ਤਰੀਕੇ:
1. ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਹਾਲਾਤ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਿਰਪੱਖ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਅਤੇ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਯੋਧੇ ਹਰ ਹਾਲਾਤ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਜਿਊਣ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
2. ਯੋਧੇ ਕਦੇ ਵੀ ਜਿੱਤਣ ਜਾਂ ਹਾਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਉਹ ਕੇਵਲ ਅੱਜ ਤੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਦੇ।
3. ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਅੰਤਿਮ ਅੰਕਾਂ ਨਾਲ ਕਾਮਯਾਬੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਾਪਦੇ। ਕਿੰਨੇ ਯਤਨ ਦੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਕਿੰਨੀ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਤੇ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਕਾਰਜ ਨਿਭਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਹ ਯੋਧਿਆਂ ਦਾ ਕਾਮਯਾਬੀ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਦਾ ਅਧਾਰ ਹੈ।
4. ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਸ਼ਿਕਵਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਕੌੜੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਦਰਦਭਰੇ ਅਤੀਤ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਹੋਈਆਂ ਪੱਖਪਾਤੀ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਯੋਧੇ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਜਿਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾਕਾਰਾਤਮਿਕਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣਿਆਂ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਨੂੰ ਖੋਹਣ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੇ। ਉਹ ਹਰ ਵਾਰ ਮੁੜ ਧਿਆਨ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਜਿਊਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
5. ਯੋਧੇ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਣ ਲਈ ਸਮਾਂ ਕੱਢਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਣ ਲਈ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੈ। ਉਹ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਆਪਣੀਆਂ ਬਰਕਤਾਂ, ਅਸੀਸਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਡਰ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਆਤਮ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ ਪੱਕਾ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਯੋਧੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
6. ਯੋਧੇ ਕਦੇ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ, ਨਾ ਹਾਰ ਕੇ ਬੈਠਦੇ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸੋਗ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਫੇਰ ਉੱਠਣ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬਿਹਤਰ ਤਰੀਕਾ ਲੱਭਦੇ ਹਨ।
7. ਉਹ ਜੋ ਵੀ ਕਾਰਜ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਰੇਕ ਦਿਨ ਉਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਪਰਾਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।
8. ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਕੋਈ ਗ਼ਲਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਯੋਧੇ ਤੁਰੰਤ ਉਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਨਕਲੀ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਪ੍ਰਹੇਜ਼ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
9. ਯੋਧੇ ਸੱਚੇ ਆਗੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਵੱਡੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ ਭਾਂਵੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਣਜਾਣ ਰਾਹ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਵੇ।
10. ਹਾਰ ਮੰਨ ਲੈਣਾ ਹੀ ਇੱਕ ਸੱਚੀ ਅਸਫਲਤਾ ਹੈ। ਯੋਧਿਆਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ, ਹਰੇਕ ਝੱਟਕਾ, ਹਰੇਕ ਅਸਫਲਤਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅਸਲ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਵੱਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਟੀਚਿਆਂ ਅਤੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਤਿਆਗਦੇ ਨਹੀਂ। ਜਦ ਤੱਕ ਉਹਨਾਂ ਸਵਾਸ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ।
11. ਬਹੁਤ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਟੀਚਾ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਹੈ।
12. ਉਹ ਨਾਕਾਰਾਤਮਕ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਬਾਰ ਬਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਯਾਦ ਕਰਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਸੱਚ ਹੋਣਗੇ।
13. ਯੋਧਿਆਂ ਨੇ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਾਨਸਿਕ ਤਾਕਤ ਚੁਣੀ ਹੈ, ਇਹ ਸੋਚ ਡਿੱਗ ਡਿੱਗ ਉੱਠਣ ਦੀ ਆਦਤ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
14. ਕਠਿਨ ਸਮਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਯੋਧੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਹਨ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਸੁਪਨਾ ਜ਼ਹਿਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
15. ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕੱਢਦੇ ਸਗੋਂ ਸਖਤ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।
2 ਅਗਸਤ, 2019:
ਜੀਅ ਤੋੜ ਪੜ੍ਹੋ, ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ, ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਜਾਂ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਬਣੋ! ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸੇਵਾ ਦਾ ਰੂਪ ਹੈ।
31 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਕੁਝ ਵੀ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ.... ਮਿਹਨਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਨਿੱਜੀ ਵਕ਼ਤ ਮੰਗਦੀ ਹੈ...
30 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਤੇ ਉਹ ਮੇਰਾ ਹਿੱਸਾ ਹੋ ਗਈ, ਉਹ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਕੇ ਹੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲੇ ਰੋ ਗਈ। ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਫੇਰ ਵੀ ਮੁਸਕੁਰਾ ਗਈ, ਘੁੱਟ ਸੀਨੇ ਲਾ ਗਲ਼ਵੱਕੜੀ ਪਾ ਗਈ।
29 ਜੁਲਾਈ, 2019:
..ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਦੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ..
ਇਹ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਉਸ ਪਲ ਲਈ ਰੱਬ ਤੋਂ ਮੁਆਫ਼ੀ ਮੰਗਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਬੋਲ ਰਹੇ ਸੀ, ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਸੁਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਸਬਰ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਸਾਨੂੰ ਕਾਹਲੀ ਨਹੀਂ ਉਡੀਕ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ, ਡਰਨਾ ਨਹੀਂ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਝਿੰਜੋੜਨਾ ਨਹੀਂ ਹੌਂਸਲਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਸਾਨੂੰ ਅਲੋਚਨਾ ਨਹੀਂ ਤਾਰੀਫ਼ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਢਾਲਣ ਨਾਲੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦਿਓ, ਪਿਆਰ ਦੇ ਰਸਤੇ ਚੱਲੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਦੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
27 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਜਿਹੜਾ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਗ਼ਲਤੀ ਤੋਂ ਮੁਕੰਮਲ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਣਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿਓਂ ਕਿ ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਰੱਬ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਹ ਰੱਬ ਸਾਹਮਣੇ ਨਾ ਮਾਤਰ ਹੈ। ਸਾਡੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਇੱਕ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਹਨ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਰੱਬ ਸਦਾ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪ ਰੱਬ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਦਾ ਢਾਂਚਾ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਨਵਾਂ ਜਾਂ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣ ਲਈ ਬਹਾਦਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰਾਂਗੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਦਾ ਸਹੀ ਹੋਣ ਦੀ ਗਾਰੰਟੀ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਾਂਗੇ, ਅਸੀਂ ਕਦੀ ਵੀ ਵਿਕਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ। ਜੋ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਵੀਕਾਰਦੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਜੇ ਦੋਸਤ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਕਦੇ ਮੁਆਫ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਕਰਕੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ, ਰੱਬ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਜਾਂ ਉਮੀਦਾਂ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਰੱਬ ਇੱਕ ਨਿਰਾਸ਼ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਫਲ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਰੋਂਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਤੇ ਹੱਸਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਰੱਬ ਬਰਾਬਰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਦਰਦ ਵਿਚ ਹਨ, ਰੱਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਓਂ ਕਿ ਰੱਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਓਦੋਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਦੂਸਰਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਠੀਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਪਰਮਾਤਮਾ ਸਾਡੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਾਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ਪਰ ਕੇਵਲ ਉਦੋਂ ਹੀ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੁੱਖ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਦਾ ਦਿਆਲ ਰੱਬ ਤੋਂ ਮੁਆਫ਼ੀ ਓਦੋਂ ਮੰਗੋ ,ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਲਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ, ਜਦ ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਏ ਹਰ ਦੁੱਖ ਲਈ ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ।
26 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ਅਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਓਵੇਂ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੇਗਾ। ਇਹ ਉਮੀਦ ਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਵੀ ਸੰਪੂਰਣ ਹੋਣ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਲਈ ਪਿਆਰ ਕਰੋ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ, ਠੋਕਰਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੱਬ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਪਾਪ ਨੂੰ, ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕਦੇ ਪਾਪੀ ਜਾਂ ਗ਼ਲਤੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਹਾਂ। ਰੱਬ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਗ਼ਲਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਕੱਲਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ । ਰੱਬ ਸਾਡੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਕਦੀ ਨਿਰਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਸਾਡਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ। ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਤੋਂ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ।
26 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਇਹ ਕੀਮਤੀ ਤਸਵੀਰ ਅਜੇ ਵੀ ਅਸਲੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਬਾਖ਼ੂਬੀ ਲੁਕਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੰਨ੍ਹੇ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਦੇ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਅੰਗੂਠੇ ਅਤੇ ਉਂਗਲਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਕੋਈ ਥਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੀ ਚੱਪਲ ਪਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਲਈ ਪਹਿਲੀ ਪਹਿਲੀ ਚੱਪਲ ਲੈ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸਨ, ਸਕੂਨ ਭਰੀਆਂ ਮੁਸਕੁਰਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕੋਮਲ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਚੱਪਲ ਫਿੱਟ ਕਰਨ ਦੀ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲੀ ਵਿਚ ਇਕ ਨਵੀਂ ਹੀਰੇ ਦੀ ਮੁੰਦਰੀ ਫਿੱਟ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਇਹ ਬੱਚਾ ਆਪਣੇ ਅੰਗੂਠੇ ਅਤੇ ਉਂਗਲਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਚੱਪਲ ਫਿੱਟ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਭਾਰੀ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਂ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖੁਸ਼ਦਿਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ।
23 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਇਹ ਕੋਈ ਸਾਧਾਰਨ ਫੋਟੋ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਆਸ ਦਾ ਘੇਰਾ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਹਾਂ। ਫੋਟੋ ਵਿੱਚ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਅਤੇ ਆਸ, ਮਾਸੂਮ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਰਹੀ ਚੱਪਲ਼ ਤੇ ਟਿਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਕੋਮਲ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਦੀ ਵਾਰੀ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਅਸਲ ਮੁਸਕਾਨ ਬਹੁਮੁੱਲੀ ਹੈ। ਮਨ ਦੀ ਗਹਿਰੀ ਇੱਛਾ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕਰਾਂ ਤਾਂ, ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਚੱਪਲ਼ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀ ਇਹ ਪਿਆਰੀ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੀ ਹੁਣੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦੇਵੇ। ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਅਤੇ ਕਣ ਕਣ ਵਿੱਚ ਰੱਬ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਮਾਰਗ ਤੇ ਚੱਲਦੇ, ਜੇ ਰੱਬ ਤੋਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਅਸੀਸਾਂ ਲੈਣ ਲਈ ਅਸੀਂ ਨਰਮ ਦਿਲੀ ਉਪਰਾਲੇ ਕਰਦੇ ਰਹੀਏ ਤਾਂ ਕੁਝ ਮਾੜਾ ਨਹੀਂ।
19 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਉਤਾਰ ਚੜਾਅ ਕਈ ਵਾਰ ਡੂੰਘੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਆਪਣਿਆਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਸਾਨੂੰ ਡੂੰਘੇ ਤੋਂ ਡੂੰਘੇ ਉਤਾਰ ਤੋਂ ਫੇਰ ਉੱਠਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਿੰਦਗੀ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਿਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਤੇ ਵਾਰੇ ਜਾਣ ਦਾ ਵੀ ਨਾਮ ਹੈ। ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣਾ, ਕਿਸੇ ਅਣਜਾਣ ਦਾ ਦਰਦ ਘੱਟ ਕਰਨਾ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਨਾਲੋਂ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਕੂਨ ਭਰਿਆ ਹੈ। ਹਾਂ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਖੁਦ ਨਹੀਂ ਹੱਸੋਗੇ ਤੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਹਸਾਓਗੇ? ਬਸ ਇਹੀ ਤੇ ਮਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਣਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਂਦੇ ਆਪ ਏਨੀ ਪੀੜ ਜਰ ਕੇ ਫੇਰ ਕਿੱਦਾਂ ਹੱਸ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਮਾਂ? ਸਾਡੇ ਲਈ ਸਿਰਫ, ਸਾਡੀਆਂ ਕਿਲਕਾਰੀਆਂ ਸੁਣਨ ਲਈ। ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਕਈ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਮੇਰਾ ਮਨ ਨਹੀਂ ਠੀਕ ਮੈਂ ਹੱਸ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਅੱਜ। ਬਾਰ ਬਾਰ ਦਿਲ ਤੋੜ ਦੇਂਦੇ ਮਾਂ ਦਾ ਵੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਮਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹਾਂ ਜੋ ਸਭ ਦਾ ਬਹੁਤੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਜਰ ਕੇ ਵੀ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦੀ ਹੈ। ਮਾਂ ਕਦੇ ਦੱਸਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਾਡਾ ਉਦਾਸ ਚਿਹਰਾ ਵੇਖ ਉਹ ਆਪ ਕਿੰਨੀ ਉਦਾਸ ਹੈ , ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰੇਗੀ ਜਿਵੇਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਗਰਮ ਗਰਮ ਰੋਟੀ ਲਿਆ ਕੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖ ਦਏਗੀ। ਦੂਜੇ ਕਮਰੇ ਆਪਣੇ ਅੱਥਰੂ ਸੁਕਾ, ਤੁਹਾਡੇ ਪਲੰਗ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਸਿਰ ਪਲੋਸੇਗੀ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਜਿਓਣਾ ਸਿੱਖ ਲਈਏ, ਅੰਦਰੋਂ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਬਾਹਰੋਂ ਸਾਨੂੰ ਸਮੇਟਦੀ ਹੈ ਹਰ ਰੋਜ਼। ਹੱਸ ਕੇ, ਕਈ ਏਧਰ ਓਧਰ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ, ਸਾਡਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖ ਕੇ, ਪਲੋਸਕੇ। ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਮਾਂ ਤੇ ਅਰਦਾਸ ਵੀ ਸਾਡੇ ਲਈ ਹੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। .... ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਹੱਸ ਕੇ ਮਾਂ ਦੇ ਜਿਗਰੇ ਵਾਂਗ ਕੱਢਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕੁੱਝ ਹੋਇਆ ਹੀ ਨਹੀਂ..... ! ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਮੰਮੀ ਦਾ ਜਨਮਦਿਨ ਹੈ! ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਹਰ ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਹੈ ਤੇ ਅਰਦਾਸ ਹੈ ਕਿ ਰੱਬਾ ਹਰ ਧੀ ਦਾ, ਹਰ ਪੁੱਤ ਦਾ ਜਿਗਰਾ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਵਰਗਾ ਬਣਾ ਦਏ। Happy Birthday Mummy 🙂
18 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿੰਦੀ ਹਾਂ, ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਜੋ ਪੈਸਾ ਪੈਸਾ, ਪੈਸਾ ਪੈਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।
18 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਆਪਣੇ ਕਿੱਤੇ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਣਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਅੱਜ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਵਰਗ ਨੂੰ। ਜਦ ਅਸੀਂ ਸਮਾਜ ਲਈ ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੈ, ਐਸੀ ਸੋਝੀ ਰੱਬ ਕਿਸੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਨਾਲ ਨਾਲ ਇਹ ਵੀ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਦੀ ਪੀੜੀ ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਅਸੀਂ ਸੇਵਾ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅੱਜ ਦੀ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਲਿਖਣ ਲਈ ਤੇ ਸੇਵਾ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦੇਈਏ। ਕਿਤੇ ਸਾਡੀ ਨੌਜਵਾਨ ਪੀੜੀ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਛੱਡ ਕੇ ਮਦਦ ਦੀ ਹੋੜ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ? ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਪੜ੍ਹਨਾ, ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਮਾਹਿਰ ਬਣਨਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੇਵਾ ਹੈ। ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਹੋਣਾ ਉਸਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸੇਵਾ ਕਿਓਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਈਆਂ ਦੇ ਘਰ ਚਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਤੇ ਖੁਦ ਦਸਵੰਦ ਕੱਢਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਹੋ। ਦਸਵੰਦ ਕੱਢਕੇ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਨਾਲ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸਿਆਣਪ ਤੇ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨੂੰ ਮਾਪਦੇ, ਸਹੀ ਤਰੀਕੇ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹੋ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਕਮਾਈ ਨੂੰ ਲੇਖੇ ਲਾਉਂਦੇ ਹੋ। ਕਾਫ਼ਲਾ ਜੋੜਨਾ ਰੱਬ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਹੈ ਤੇ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ ਪਰ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਰਤ ਕਰੋ, ਦਸਵੰਦ ਕੱਢੋ, ਤੇ ਫੇਰ ਕਾਫਲਾ ਜੋੜੋ।
12 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਬਾਰ ਬਾਰ ਬਰਬਾਦ ਹੋਣ ਨਾਲ ਤਜ਼ੁਰਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਲੰਘਦੇ ਸਾਲਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ! - ਮਨਦੀਪ
11 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੌਰਾਨ "ਅੱਖਾਂ ਦਾ ਤਾਰਾ" ਰਹੀ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਅਧਿਆਪਕ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ। ਮੇਰੇ ਅਧਿਆਪਕ ਜੋ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲਿਆ ਹੈ। ਮੈਂ ਅੱਜ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਹਰ ਅਧਿਆਪਕ ਦੀ ਰਿਣੀ ਹਾਂ। ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਦੀ ਤੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਬੱਚਿਆਂ ਤੇ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਲਈ। ਅੱਜ ਵੀ ਜਦ ਮਿਲਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਸਿਰ ਝੁੱਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਨਹੀਂ ਹਨ.... ਅਧਿਆਪਕ ਵੀ ਰੱਬ ਦਾ ਰੂਪ ਹੁੰਦੇ ਹਨ..... ਪੂਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਦਲ ਦੇਂਦੇ ਹਨ.. - ਮਨਦੀਪ
10 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਤਰੀਕਾ,
ਉਸਦਾ ਇੱਥੇ ਵੀ ਅਮਰੀਕਾ!
ਮਿਹਨਤੀ ਸਦਾ ਮਿਹਨਤੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ,
ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਕਦੇ ਉਸਦਾ ਸਲੀਕਾ!
6 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਭੁੱਖੇ ਢਿੱਡ, ਮਿੱਟੀ ਮੇਰਾ ਬਿਸਤਰਾ, ਬੋਰੀ ਮੇਰਾ ਗੱਦਾ ਤੇ ਬਾਂਹ ਮੇਰਾ ਸਿਰਹਾਣਾ ਰੱਬਾ!! ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਇੱਕ ਬੇਫਿਕਰੇ ਪਿਆਰੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਆਈ ਹਾਂ, ਜਿਸਨੂੰ ਭੁੱਖ ਦਾ ਵੀ ਫਿਕਰ ਨਹੀਂ। ਮਾਂ ਤਾਂ ਬਾਰ ਬਾਰ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਠਾ ਕਿ ਖਾਣਾ ਖਵਾ ਦੇਵੋ ਪਰ ਮੇਰਾ ਉਸਦੀ ਨੀਂਦ ਤੋੜਨ ਦਾ ਬਿਲਕੁਲ ਮਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਉੱਠ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਖਾਣਾ ਖਵਾ ਕੇ ਆਉਂਦੀ। ਇਹ ਯਾਦ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਸਦਾ ਲਈ ਕੈਦ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਬੋਰੀ ਤੇ ਭੁੱਖਾ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਹੈ ਬੱਚਾ, ਅਤੇ ਸੋਚ ਰਹੀ ਹਾਂ ਕਿ ਜਲਦੀ ਉੱਠ ਕੇ ਕੋਲ ਰੱਖਿਆ ਖਾਣਾ ਖਾ ਲਵੇ... -ਮਨਦੀਪ
6 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਮੈਂ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨੇੜਿਓ ਦੇਖਦੀ ਹਾਂ। ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ, ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੂਣਾ ਸਬਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਨਾ ਮਿੱਠਾ ਤੇ ਨਾ ਕੌੜਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਕਸਾਰ ਜੀਵਨ ਜਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਦੁੱਖ ਘੱਟ ਤੇ ਸੌਖੇ ਸਮੇਂ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਘੱਟ ਰਹਿਣ ਨਾਲ, ਦਿਮਾਗ਼ ਸਹੀ ਸੋਚ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਕਈ ਵਾਰ ਦੇਖਿਆ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹਾਰਿਆ ਕਰਾਰ ਦੇ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ, ਹੱਥ ਖੜੇ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੀ ਹਾਰਦਾ ਹੈ, ਉਵੇਂ ਹਾਰ ਵਰਗੇ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਜਨਮ ਲੈਣ ਦਾ ਕੋਈ ਵਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ। "ਹਾਰ" ਦਾ ਵਜੂਦ ਤੁਹਾਡੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਦੀ ਸੋਚ ਨੇ ਕਿਸੇ ਮਾੜੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਦ ਅਸੀਂ ਕਈ ਵਾਰ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜੀਅ ਕੇ ਤਾਂ ਵੇਖੋ, ਔਖਾ ਘੁੱਟ ਪੀ ਕੇ ਤੇ ਵੇਖੋ। ਜਿੰਦਗੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਹੈ, ਜਦ ਸਭ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਸਮਝ ਜਾਓ ਤੁਸੀਂ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਰਹੇ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਪਹਿਚਾਣ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਹੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇਂ ਦੋਸਤਾਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੇ, ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇੰਨੀ ਸਰਲ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ ਕਿ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕਿੱਦਾਂ ਵਿਚਰਨਾ ਹੈ, ਇਸ ਨੂੰ ਸਿੱਖਣ ਤੋਂ ਤੁਸੀਂ ਵਾਂਝੇ ਰਹਿ ਜਾਓ।
ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਅਪਣੇ ਬਲ ਤੇ ਜੀਓ, ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਪੈਸੇ ਤੇ, ਸੋਚ ਤੇ, ਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਨਾ ਰਹੋ। ਕਰ ਕੇ ਦਿਖਾਓ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ। ਚੰਗਾ ਸੋਚੋ, ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਮਾੜਾ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਬਦਲੇ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾ ਰੱਖੋ, ਮੁਆਫ਼ ਕਰੋ ਅੱਗੇ ਵਧੋ।
4 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਨੀਅਤ ਅਤੇ ਨੀਤੀ (Strategy)
ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਕੀਤੇ ਗਏ ਚੰਡੀਗੜ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਈ ਤਾਂ ਤਾੜੀਆਂ ਦੀ ਗੂੰਜ ਨੇ ਰੂਹ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਸਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਇਆ। ਜਦ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੋਈ ਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਆਏ ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਖਾਸ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਣ ਅਤੇ ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਕਤਾਰ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਸਫਲਤਾ ਪੈਸੇ ਦੀ ਮੋਹਤਾਜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਨੀਅਤ ਚੰਗੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਨੀਤੀ(Strategy) ਵੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਵੇਲੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਹਲਾਤ ਬਹੁਤੇ ਚੰਗੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਨੀਅਤ ਸਾਫ ਸੀ।ਚੰਗੀ ਨੀਅਤ ਹੀ ਚੰਗੀ ਨੀਤੀ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਸਾਲ ਮੇਰੇ ਮਾਪੇ ਫੀਸ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਦੀ ਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਮੈਂ ਹਰ ਸਾਲ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਅਵਲ ਦਰਜੇ ਤੇ ਟਿਕੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਨੀਤੀ ਵਿੱਚ।ਵਕਤ ਨਾਲ ਵਕਤ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਹੀ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਦਾ ਸਿਖਰ ਵੇਖਿਆ ਹੈ।ਕਈ ਘਰਾਂ ਲਈ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਵੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੇਰੇ ਜਨੂੰਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਹੇਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਉਪਲਬਧੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਹਿਲੀ ਵਿਦਿਆਰਥਣ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ TEDx ਵਰਗੇ ਮੰਚ ਤੇ ਜਾਣਾ, IIT, IIM ਵਰਗੇ ਉੱਚਕੋਟੀ ਵਿਦਿਅਕ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੈਕਚਰ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਹੁਣ ਸਮਾਂ ਇਹ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਬੁਲੰਦੀ ਨੂੰ ਛੂਹ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਹੀ ਜੁੜੇ ਰਹਿਣ ਵਿੱਚ ਅਨੰਦ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤਾਂ ਇਸ ਅਨੰਦ ਤੋਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਤਾੜੀਆਂ ਨਹੀਂ ਦੁਆਵਾਂ ਉਪਲਬਧੀ ਲੱਗਦੀਆਂ ਹਨ। ਤਾੜੀਆਂ ਲਈ ਵਕਤ ਕੱਢਣ ਦੀ ਹੁਣ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਪਰ ਦੁਆਵਾਂ ਲਈ ਹਰ ਹਾਲ ਸਮਾਂ ਕੱਢਦੀ ਹਾਂ। ਸਫਲਤਾ ਦੇ ਰਾਹ ਤੇ ਦ੍ਰਿੜ ਰਹਿੰਦਿਆਂ, ਆਪਣੀ ਨੀਅਤ ਸਾਫ ਰੱਖੋ, ਚੰਗੀ ਨੀਤੀ ਬਣਾਓ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਅਣਥੱਕ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕਰਦੀਆਂ ਤਾੜੀਆਂ ਤੱਕ ਜ਼ਰੂਰ ਪੁਹੰਚੋ ਪਰ ਇਨਸਾਨ ਹੋਣ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਕਦੇ ਨਾ ਭੁੱਲੋ, ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨਾ ਭੁੱਲੋ।
2 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
"ਆਸ ਦਾ ਘੇਰਾ"
ਜਦ ਵੀ ਕਿਸੇ ਭੀੜ ਵਾਲੇ ਲੋੜਵੰਦ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਜਾਈਏ ਤਾਂ ਅਕਸਰ ਹੀ "ਆਸ ਦੇ ਘੇਰੇ" ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੁੱਝ ਵੰਡਣ ਵੇਲੇ, ਤੁਹਾਡੇ ਦੁਆਲੇ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀ ਲੱਗੀ ਭੀੜ ਤੋਂ ਭਾਵ ਹੈ ਮੇਰਾ "ਆਸ ਦਾ ਘੇਰਾ"। ਭਾਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਰੋਟੀ, ਕੱਪੜੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਵਸਤੂ ਕਿਸੇ ਲੋੜਵੰਦ ਬਸਤੀ, ਜਾਂ ਸੜਕ ਤੇ ਵੰਡ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਉਤਸੁਕਤਾ,ਜੋਸ਼ ਸੁਭਾਵਕ ਹੈ, ਉਹ ਲੋੜ ਪੂਰੀ ਹੋ ਜਾਣ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ, ਸਾਡੇ ਦੁਆਲੇ "ਆਸ ਦਾ ਘੇਰਾ" ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਸੱਚਮੁੱਚ ਹੀ ਬਹੁਤ ਲੋੜਵੰਦ ਇਲਾਕਾ ਚੁਣ ਲਈਏ, ਜਿੱਥੇ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਬੇਆਸ ਹੋ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ "ਆਸ ਦਾ ਘੇਰਾ" ਬਹੁਤ ਹੀ ਜੋਸ਼ ਭਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਹੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਸਬਰ ਦਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਰੋਟੀ ਵਾਲੇ ਡੱਬੇ ਫੜੇ ਹੋਣਗੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥੋਂ ਖੋਹਣ ਤੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਕਈ ਵਾਰ ਖਿੱਝ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਚਿੜ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਬੜੇ ਸਿਆਣੇ ਬਣ ਕੇ ਨਾ ਦੇਣ ਦਾ ਡਰ ਪਾ ਕੇ ਲਾਈਨਾਂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ, ਚੁੱਪ ਕਰਨ ਲਈ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਲਿਖ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ "ਆਸ ਦੇ ਘੇਰੇ" ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਉੱਥੇ "ਆਸ ਦਾ ਘੇਰਾ" ਸਾਨੂੰ "ਤੂੰ ਤੂੰ" ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।....ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਬਰ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੋਸ਼ ਭਰੇ "ਆਸ ਦੇ ਘੇਰੇ" ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਭਾਵੇਂ ਸਾਨੂੰ ਗ਼ਲਤ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਜੇ ਸਬਰ ਨਾਲ ਸਹਿਣ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਜੋਸ਼ ਸਾਡੇ ਲਈ ਭਰਪੂਰ ਅਸੀਸਾਂ ਦਾ ਖਜ਼ਾਨਾ ਹੈ। ਸਬਰ ਨਾਲ ਸਹਿਣ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕਿਉਂ ?? ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਜੋ ਕਿ ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਭੁੱਖਾ ਹੈ ਤੇ "ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਦੇ, ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਦੇ" ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਦ ਰੋਟੀ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੀ ਝੁੱਗੀ ਵਿੱਚ ਜਾਵੇਗਾ ਤੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਖਾ ਕੇ, ਬੜਾ ਹੀ ਸਬਰ ਕਰ ਕੇ ਰੋਟੀ ਬਚਾ ਕੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਫੇਰ ਉਸ ਨਾਲ ਹੀ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰੇਗਾ। "ਆਸ ਦੇ ਘੇਰੇ" ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਗਰਭਵਤੀ ਔਰਤ ਜਿਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਤੋਂ ਕੋਈ ਆਸ ਨਹੀਂ, ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥੋਂ ਰੋਟੀ ਖੋਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੇਗੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਪੂਰਾ ਸਬਰ ਕਰ, ਪਹਿਲਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਭੁੱਖ ਨਾਲ ਵਿਲਕ ਰਹੇ ਬਾਕੀ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਢਿੱਡ ਭਰੇਗੀ ਅਤੇ ਫਿਰ ਜੇ ਕੁੱਝ ਬੱਚ ਗਿਆ ਤਾਂ ਆਪ ਖਾਵੇਗੀ। ਜਿੱਥੇ ਅਨਜਾਣੇ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਹੱਥੋਂ ਖੋਹਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ "ਤੂੰ "ਕਹਿਣ ਵਾਲਾ "ਆਸ ਦਾ ਘੇਰਾ" ਏਨਾ ਸਬਰ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਸ਼ਾਇਦ ਐਸੇ "ਸਬਰ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ" ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਾਡਾ ਸਬਰ ਤੁਪਕਾ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦੀ ਲੈਅ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਰੂਹ ਤੋਂ ਬਸ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਜਦ ਵੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਤੁਹਾਡੇ ਦੁਆਲੇ "ਆਸ ਦਾ ਘੇਰਾ" ਬਣ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਰੱਬ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਹੀ ਸਮਝੋ।
1 ਜੁਲਾਈ, 2019:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ...
ਸਾਡਾ ਦੇਸ਼ ਭੁੱਖਮਰੀ ਦੇ ਗੰਭੀਰ ਹਲਾਤਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਪਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣਾ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।ਅਸੀਂ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੇ ਹਲਾਤਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਬੜੀ ਉਪਜਾਊ ਧਰਤੀ ਹੈ, ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਵੀ ਭੁੱਖਾ ਨਹੀਂ ਮਰਦਾ। ਜੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹਰ ਘੰਟੇ 100 ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬੱਚੇ ਵੀ ਬਿਲਕੁਲ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ। ਇਹ ਉਹ ਬੱਚੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਦ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਖਾਣਾ ਦੇ ਆਓ ਤਾਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਖਾ ਕੇ ਬਾਕੀ ਗਹਿਣਿਆਂ ਵਾਂਗ ਸਾਂਭ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਓਸੇ ਖਾਣੇ ਨਾਲ ਅਗਲੇ ਡੰਗ ਸਾਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਭੁੱਖ ਦਾ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਰੋਟੀ ਕਦੇ ਕੂੜੇਦਾਨ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ। ਕਿੰਨੀਆਂ ਮਜਬੂਰ ਹੋਣਗੀਆਂ ਉਹ ਮਾਵਾਂ ਜੋ ਖੁਦ ਦੱਸਦੀਆਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਅੱਜ ਸਵੇਰ ਦਾ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਖਾਦਾ। ਮੇਰੇ ਇਹ ਅਨੁਭਵ ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੋਂ ਸਿਰਫ 10 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੇ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਮਰਨ ਦੀ ਕਗਾਰ ਤੇ ਖੜੇ ਬਚਪਨ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਦਿਲ ਕਰੇ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਵੇਹੜੇ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡਾ ਸੁਆਗਤ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਭੁੱਖਮਰੀ ਦੇ ਅੰਕੜੇ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਰਿਪੋਰਟਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਬੁਰੇ ਹਲਾਤ ਜਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਹਨ। ਮੇਰਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਭੋਜਨ ਦੀ ਕਮੀ ਕਰਕੇ ਲੋਕ ਨਹੀਂ ਮਰਦੇ, ਭੁੱਖਿਆਂ ਤੱਕ ਭੋਜਨ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਦੇ ਉਪਰਾਲਿਆਂ ਦੀ ਕਮੀ ਕਰ ਕੇ ਲੋਕ ਮਰਦੇ ਹਨ। -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
27 ਜੂਨ, 2019:
ਪਿਤਾ ਦੇ ਬਹਾਏ ਪਸੀਨੇ ਅੱਗੇ, ਧੀਆਂ ਦਾ ਸਿਰ ਝੁੱਕਿਆ ਰਹੇ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਅੱਗੇ ਵੀ ਕਦੀ ਸਿਰ ਝੁਕਾਉਣ ਦੀ ਨੌਬਤ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ।
24 ਜੂਨ, 2019:
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਪੁੰਨ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਟਿਊਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਹੈ, ਜਦ ਮੈਂ ਖੁਦ ਵੀ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਹੈ, ਜਦ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਵਾਂਗਾ ਮੇਰਾ ਵਕ਼ਤ ਖਰਾਬ ਹੋਵੇਗਾ, ਮੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਮਾਪੇ ਵੀ ਇਹੀ ਸੋਚਦੇ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖੁਦ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਾਡੀ ਸੋਚ ਦੀ, ਸਾਡੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਨੀਂਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨ ਕਿ ਉਹ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁਫ਼ਤ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਜਿਸ ਨਾਲ ਨਾ ਕੇ ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਮਦਦ ਹੋਵੇਗੀ ਬਲਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਨੀਂਹ ਸਦਾ ਪੱਕੀ ਰਹੇਗੀ। -ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
23 ਜੂਨ, 2019:
ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਚਮਕ ਨਹੀਂ ਮਿਟਾ ਸਕਦੇ, ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਸੋਚ ਦੇ ਹਨ੍ਹੇਰੇ। - ਮਨਦੀਪ
20 ਜੂਨ, 2019:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ ...
ਚਣੌਤੀਆਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਹਰਾਇਆ ਹੈ, ਤੇ ਮੈਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਹੀ ਵੱਧ ਹਰਾਇਆ ਹੈ ਤੇ ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹਾਂ। ਵਾਰ ਵਾਰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਚੁਣੌਤੀ ਹਰਾਉਂਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਮੈਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਫੇਰ ਉੱਠੀ। ਕਈ ਪਲ ਤੇ ਇੰਝ ਦੇ ਸਨ ਕਿ ਲੱਗਾ ਹੁਣ ਖਤਮ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ। ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਜਦ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਕੜਾਕੇ ਦੀ ਠੰਡ ਵਿੱਚ ਸਕੂਟਰ ਤੇ ਜਾਂਦੇ, ਸਵੇਰ ਦੇ 4-5 ਵਜੇ ਸੜਕ ਤੇ ਪਈ ਟਰੱਕ ਦੀ ਸਟੱਪਨੀ ਵਿੱਚ ਜਾ ਵੱਜੇ। ਗੋਡੇ ਮੋਢੇ ਇੰਝ ਛਿੱਲੇ ਗਏ ਕਿ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਹਿੰਮਤੀ ਐਨੇ ਕਿ ਆਪੇ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਠੀਕ ਵੀ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਚੁਣੌਤੀ ਤੋਂ ਜਿੱਤ ਗਏ। ਬਾਰਵੀਂ ਵਿੱਚ ਬੜੇ ਘੱਟ ਨੰਬਰਾਂ ਨਾਲ ਪਾਸ ਹੋਈ ਤੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੇ ਫੇਰ ਹਰਾਇਆ, ਲੱਗਾ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਅਗਲੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰ, ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਆਪਣੀ MBA ਡਿਗਰੀ ਵਿਚੋਂ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਫੇਰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਰਾ ਦਿੱਤਾ। ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਮੇਂ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੇ ਹਰਾਇਆ। ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸਫਰ ਵਿੱਚ ਜਦ ਹਰ ਕੋਈ ਨਾਂਹ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾ ਵੱਸਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤੇ ਇਸ ਚੁਣੌਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਫਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਕੇ, ਬਾਖੂਬੀ ਹਰਾਇਆ ਕਿ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਕੁੜੀਆਂ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰ ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਕਮਾ ਸਕਦੀਆਂ? ਇਨਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਨਣ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਕਈ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਦਿਲ ਦੁਖਾ ਦੁਖਾ ਤੋੜਿਆ, ਚੂਰ ਚੂਰ ਕੀਤਾ, ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਚੁੱਕਿਆ, ਆਪਣਾ ਸਹਾਰਾ ਖੁਦ ਬਣੇ। ਅੱਤ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਸਹਿਣ ਕੀਤਾ, ਪੱਥਰ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਬਦਸਲੂਕੀ ਸਹੀ, ਘਟੀਆ ਤੇ ਨੀਚ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਦਾ ਅੱਤ ਦਾ ਦਬਾਅ ਸਹਿਆ ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਗ਼ਲਤੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਮਤਿਹਾਨ ਤੇ ਇਮਤਿਹਾਨ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੇ ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਵਰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਦਿਨ। ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਲੱਖਾਂ ਦਾ ਗੋਦਾਮ ਤੇ ਕੰਮ ਵਾਲੀ ਬਿਲਡਿੰਗ ਅੱਗ ਨਾਲ ਮੱਚ ਗਈ, ਸਾਰੀ 7 ਮਰਲੇ ਥਾਂ ਦੀ ਛੱਤ ਵੀ ਆਣ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਗਈ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਈ ਕਈ ਦਿਨ ਰੋਂਦੇ ਤੇ ਖਿੜ੍ਹ ਖਿੜ੍ਹ ਹੱਸਦੇ ਵੇਖਿਆ ਹੈ ਮੈਂ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਡੱਟ ਕੇ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰੋ। ਕਦੀ ਗ਼ਲਤੀ ਹੋ ਵੀ ਜਾਏ ਤੇ ਗ਼ਲਤੀ ਸਵੀਕਾਰੋ ਚਾਹੇ ਫੇਰ ਜੋ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਕਿਸੇ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਵਾਂਗ ਮੁਕਰੋ ਨਾ, ਔਖਾ ਸਮਾਂ ਆ ਵੀ ਜਾਏ ਦਿਲ ਨਾ ਛੱਡੋ। ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਅਤੇ ਗ਼ਲਤੀ ਦੀ ਧੋਣ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖ ਕੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧੋ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਭ ਨੇ ਮਰਨਾ ਹੈ, ਤੇ ਅੱਜ ਕੀ ਤੇ ਕੱਲ ਕੀ ?? ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਿਊਣ ਦਾ ਵੱਲ ਬਹੁਤ ਸੌਖਾ ਹੈ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਸਾਦਗੀ ਨਾਲ ਅਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਜੀਓ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਦੁਆਵਾਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰੋ। ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਦੇ ਨੇ, ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸਵਾਰਥ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਨੇ, ਦੁਆਵਾਂ ਦੇਂਦੇ ਨੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਲੇਖੇ ਲਾਓ। ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਪਿਆਰ,ਰਹਿਮਦਿਲੀ, ਨਿਮਰਤਾ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੇ ਲੇਖੇ ਲਾ ਦਿਓ। ਖੁਸ਼ੀ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕੇਗੀ....... ਬਸ ਵਧਦੀ ਜਾਏਗੀ
16 ਜੂਨ, 2019:
ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਆਮ ਨਹੀਂ ... ਬਹੁਤ ਹੀ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਧੀ ਤੇ ਪੁੱਤਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਕਿਰਤ ਕਮਾਈ ਨਾਲ ਸਿੰਝਿਆ ਹੈ.... ਅੱਜ ਤੱਕ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵੀ ਥੋੜਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਝਿੜਕਿਆ, ਤੇ ਪਲ ਪਲ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ .... ਮੇਰੀ ਹਿਮੰਤ ਨੇ, ਮੇਰਾ ਸਹਾਰਾ ਨੇ..
15 ਜੂਨ, 2019:
ਉੱਠ ਜਗਾ ਦੇ ਮੋਮਬੱਤੀਆਂ, ਇੱਥੇ ਤੇ ਵੱਗਦੀਆਂ ਹੀ ਰਹਿਣੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ ਕੁਪੱਤੀਆਂ - ਸੁਰਜੀਤ ਪਾਤਰ
14 ਜੂਨ, 2019:
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਦੀ, ਸੁਧਾਰਨ ਦੀ ਮੇਰੀ ਔਕਾਤ ਨਹੀਂ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੀ ਬਦਲਣ ਵਿੱਚ ਮਸ਼ਰੂਫ ਹਾਂ।
13 ਜੂਨ, 2019:
ਪਤਾ ਹੈ ਪੀੜ ਹੈ ਹਰ ਪਾਸੇ, ਫੇਰ ਵੀ ਉਦਾਸ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਹੀਂ ਚੁਣਦੀ| ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਆਇਆ ਇਨਸਾਨ ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਹੋ, ਜੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖ ਸਕਦੇ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਸਰੀਰ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲਈ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਵਿਅਰਥ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੇ ਅੰਦਰ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੋ, ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋਗੇ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਦੇ ਕਾਬਲ ਬਣੋਗੇ। ਰੱਬ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਦੇਣ ਹੈ ਤੁਹਾਡੀ ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ , ਇਸ ਦਾ ਕਦੀ ਵੀ ਨਿਰਾਦਰ ਨਾ ਕਰੋ।
11 ਜੂਨ, 2019:
ਕੀ ਮਾਂ ਬਣਨ ਲਈ ਜਨਮ ਦੇਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ? ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਬੱਚੇ ਮਾਂ ਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਹਨ।
9 ਜੂਨ, 2019:
ਬੰਬ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਖਰੀਦੇ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਇਹਨਾਂ ਕੋਲੋਂ, ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ , ਮਾਹਿਰ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ !! ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ, ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜਾਨ ਦੀ ਕੋਈ ਵੀ ਕਦਰ ਨਹੀਂ..!! ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਹੱਦ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮਾਂ ਲਾ ਫਤਿਹਵੀਰ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰਾਂ ਕੱਢਣਾ .....?? ਕਿਹੜੀ ਸਾਇੰਸ ਦੀ, ਦੇਸ਼ ਦੀ ਤਰੱਕੀ?? ਕਰੋੜਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਬੇਆਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਸਾਡਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਤੇ ਕੁੱਤੇ ਦੀ ਮੌਤ ਮਰਨ ਨੂੰ ਜਾਂ ਅਰਦਾਸਾਂ ਸਹਾਰੇ ਛੱਡ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਇਨਸਾਨਾਂ ਨੂੰ.. ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ। ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਸਾਡੀ ਖੁੱਦ ਦੀ, ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ, ਬਿਲਡਿੰਗ ਕਈ ਘੰਟੇ ਸੜ ਸੜ ਸਵਾਹ ਹੋ ਗਈ.. ਛੱਤਾਂ ਤੱਕ ਡਿੱਗ ਗਈਆਂ। ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਪ੍ਰਬੰਧ ਨਹੀਂ, ਮਦਦ ਲਈ ਚੀਕਦੇ ਰਹੋ, ਵਕਤ ਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ.... ਜਾਨ ਗਵਾਉਣਾ ਆਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਰੇਪ ਕਰਵਾ ਕੇ, ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਝੁਲ਼ਸ ਕੇ, ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਮਸੂਮਾਂ ਉੱਪਰ ਚੜਾ ਕੇ, ਤੇ ਫਤਿਹਵੀਰ ਵਰਗੇ ਬੋਰਵੈਲ ਦੇ ਹਾਦਸਿਆਂ ਤੇ ਨਾ ਕਾਬੂ ਪਾ ਕੇ, ਦੇਰ ਨਾਲ ਕਾਰਵਾਈ ਤੇ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਤੇ ਅੱਤ ਢਿੱਲਾ ਕਾਨੂੰਨ ਜਾਨ ਲੈ ਲੈ ਥੱਕਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ .... ਕਰਨ ਨੂੰ ਕੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ??? ਬੇਵਕੂਫ਼ ਬਣਾਉਣੋਂ ਨਹੀਂ ਹੱਟਦੇ, ਅਸੀਂ ਬਣਨ ਤੋਂ। ਬਹੁਤ - ਬਹੁਤ ਦੁੱਖਦਾਇਕ.......!!
2 ਜੂਨ, 2019:
ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ, ਪਰਸੋਂ ਰਾਤ ਅੱਗ ਦੇ ਭਿਆਨਕ ਕਹਿਰ ਨੇ ਸਾਡੇ ਸਭ ਸਮਾਨ ਤੇ ਛੱਤਾਂ ਸਮੇਤ ਸਭ ਕੁੱਝ ਵਲਵਲੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ, ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਵਿਖਾ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਦੀ ਸਾਰੀ ਬਿਲਡਿੰਗ ਦਾ ਢੇਰ ਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਹਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੇ ਬਿਆਸ ਤੋਂ 3 Fire Brigade ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਲਈ, ਮੇਰਾ ਪਿੰਡ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਤੇ ਬਿਜਲੀ ਜਾਣ ਕਾਰਨ ਕੁੱਝ ਵੀ ਕਿਸੇ ਵੱਸ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਹਰ ਯਾਦ ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਦੀ, ਅਤੇ 70 ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀ ਸਾਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਅਤੇ ਕਣ ਕਣ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਰਾਖ ਹੁੰਦੇ ਵੇਖਣਾ ਅਸਹਿ ਹੈ। ਫੇਰ ਵੀ ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਹੌਂਸਲੇ ਲਈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਰਿਣੀ ਹਾਂ। ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਦੁਆਵਾਂ ਸਦਕਾ ਹੀ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਬਚਾ ਕਰ ਸਕੀ.. ਸੰਘਰਸ਼ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ, ਤੇ ਅੱਜ ਦੀ ਧੀ ਪੁੱਤ ਹੈ... 🙏🏻 ਭਾਵੇਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਅਜੇ ਸੁੱਝ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਫਿਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਾਂਗੇ।
31 ਮਈ, 2019:
ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਲਿਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਦ ਸੋਚ ਹਰ ਵੇਲੇ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਜੁਟੀ ਰਹੇ।
27 ਮਈ, 2019:
ਬਲਾਤਕਾਰ ਤੇ ਵੀ ਸਿਆਸਤ ਝਾੜਨ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਤੇ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਮੈਨੂੰ।। ਸ਼ਰਮਨਾਕ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
27 ਮਈ, 2019:
ਵੰਡ ਕੇ ਛੱਕਣ ਲਈ ਇਨਸਾਨਾਂ ਵਾਲਾ ਦਿਲ ਚਾਹੀਦਾ, ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਦਿਲ ਕੋਮਲ ਨਹੀਂ, ਪੱਥਰ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੀ ਪੱਥਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕੋਈ ਲੋੜਵੰਦ ਨਹੀਂ ਦਿੱਸਦਾ, ਸਰੀਰ ਪੱਥਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ,ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਪੀੜ੍ਹ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ, ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਨਾ ਭੁੱਲੋ। ਅਸੀਂ ਪੱਥਰ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ, ਇਨਸਾਨ ਰਹਿਣਾ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਵੀ, ਵੰਡ ਕੇ ਜਾਣਾ। ਸਾਹ ਸਾਡੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਖੁਸ਼ ਹੋਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਨਾ ਕਰੋ, ਅੰਦਰੂਨੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਵੰਡ ਕੇ ਛਕਣ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋਣਾ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
26 ਮਈ, 2019:
ਚੰਗਿਆਈ ਨਾ ਛੱਡੋ, ਪੱਥਰ ਦਿਲ ਵੀ ਪਿਗਲ ਜਾਣਗੇ!
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
26 ਮਈ, 2019:
ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬੋਝ ਸੀ ਇੱਕ ਇਹ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੁਕੰਮਲ ਬਣਾਉਣਾ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਫੀਸ ਜੋ ਕਿ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ | ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦਿਆਂ ਵੇਖਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਦਿਆਂ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿ ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਕੇ ਰੱਖਦਿਆਂ | 2006 ਵਿੱਚ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਜਾਣ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਫਾਇਦਾ ਹੋਇਆ ਇੱਕ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆਟੀਚਰ ਮਿਲੇ | ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦਾ ਕੋੇਈ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਕਿ ਲੋਕਲ ਪੜ੍ਹ ਰਹੀ, ਬਲਕਿ ਇਹ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਭਾਰਤ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਪੜਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਵਧੀਆ ਯੋਗਦਾਨ ਦੇਣਾ ਪਵੇਗਾ | ਕਈਂ ਵਾਰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਵੀ ਉੱਪਰ ਨੰਬਰ ਲਏ।
ਆਪਣੇ ਪੇਪਰਾਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸਿਰਫ ਥਿਓੂਰੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਅਸਲ ਸਥਿਤੀ ਉਦਾਹਰਨਾਂ ਨੂੰ ਲਿਖਦੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਹਰ ਵਾਰ ਮੇਰੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨੰਬਰ ਲੈਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਸੀ | ਉਹ ਦਿਨ ਵੀ ਆਇਆ ਜਿਸ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਘਰਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬਸ ਕਰ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਨਾ ਪਰ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਮੁਤਾਬਕ ਮੈਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਅਵਲ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਰੁਕਾਵਟ ਅਤੇ ਅਣਗਹਿਲੀ ਦੇ | ਮੈਂ ਕਦੇ ਲਾਈਬਰੇਰੀ ਵਿੱਚੋ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਹੀਂ ਲਈਆਂ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮੇਰੀਆਂ ਖੁਦ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ | ਬਲਕਿ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ-ਚਾਰ ਕਿਤਾਬਾਂ | ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਅਪਣੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਅਮੀਰ ਹੁੰਦੀ ਸੀ | ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ | ਮੈਂ ਹਰ ਸਮੈਸਟਰ ਵਿੱਚੋਂ ਵਧੀਆ ਨੰਬਰ ਲੈ ਕੇ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਅੰਤ ਸਮੈਸਟਰ ਵਿੱਚ ਮੈਂ 10/10 CGPA ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਸੀ | MBA ਵਿੱਚ ਮੈਂ 85% ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਨੰਬਰ ਲੈ ਕੇ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆਈ ਸੀ।
ਮੈਂ ਕਈਂ ਰਾਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੁੱਤੀ ਸੀ |ਮੈਂ ਬੱਸ ਰਾਹੀਂ ਸਫਰ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਕਦੀ-ਕਦੀ ਟਰੇਨ ਤੇ | ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬੜੀ ਭਾਗਸ਼ਾਲੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨੇ ਵਧੀਆ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਮਾਪੇ ਮਿਲੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਐਹਮੀਅਤ ਦਿੱਤੀ | ਉਹਨਾਂ ਕਦੀ ਮਨਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੀ ਕੁੱਝ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਆ | ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀ ਕੰਮ ਕਰੋ ਕੁੱਝ ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲੇਗਾ | ਉਹ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰਦੇ ਸਨ ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਹਨ | ਮੈਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੌਰਾਨ ਮੇਰਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਦਿਲ ਜਿੱਤਣਾ ਸੀ | ਮੇਰੀਆਂ ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ | ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨਾ , ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਹਰ ਪਲ ਦਿਲ ਜਿੱਤਦਾ ਹੈ , ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਸੰਘਰਸ਼ ਮਨ ਕੇ, ਮੈਂ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਟੀਚਾ ਮਿੱਥਿਆ ਹੈ
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
25 ਮਈ, 2019:
ਅੱਜ ਦੀ ਔਰਤ ਜਿੱਥੇ ਚੰਗਾ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜਣ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਓਥੇ ਇਹ ਭੁੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਕਿ ਕਾਰੋਬਾਰ, ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਕੇ ਜਾਂ ਨੌਕਰੀ ਨਾ ਕਰਕੇ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਅਪਣਾਈਏ। ਇਹ ਸਿਰਫ ਔਰਤਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਸਭ ਤੇ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਹੋ ਤੇ ਖੂਬ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਹੈ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜਣਾ ਅੱਜ ਦੇ ਹੋਣਹਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥ ਹੋਵੇਗਾ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਸਭ ਦੀ ਬਹੁਤ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਜੋ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਦਸਵੰਦ ਤਾਂ ਕੱਢ ਦੇ ਹੀ ਨੇ, ਬਲਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਪੀੜੀ ਨੂੰ। ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਕਈ ਔਰਤਾਂ ਫੋਨ ਕਰਨਗੀਆਂ, ਦੀਦੀ ਮੈਂ ਘਰ ਵਿਹਲੀ ਹੁੰਦੀ ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੀ ? ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਖੁਦ ਕਿਰਤ ਕਰਕੇ ਦਸਵੰਦ ਕੱਢਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਨਿੱਜੀ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣਾ ਤੇ ਫੇਰ ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਸੋਚਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਦੀ ਪੀੜੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਈ, ਨੌਕਰੀ, ਕਾਰੋਬਾਰ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੇਣ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਕਿਰਤ ਕਰਨਾ, ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਦਸਵੰਦ ਕੱਢਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਡਾ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਦੇਖ ਕੇ ਜੇ ਕਾਫਲਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਜੁੜਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣਾਂ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਨਹੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵੀ ਨਿਰਭਰ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਾਂ। ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ, ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਦਿਓ, ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ ਅਤੇ ਖੂਬ ਤਰੱਕੀ ਕਰੋ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
22 ਮਈ, 2019:
ਤੁਹਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਕਾਬਲੀਅਤ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਸਾਥੀ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦੀ ਲੜੀ ਨਹੀਂ ਟੁੱਟਦੀ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
20 ਮਈ, 2019:
ਚੰਗਿਆਈ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਖਤਮ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਦੇ, ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੇ ਕੋਲ ਆਪ ਰੱਬ ਚਲ ਕੇ ਆਉਂਦਾਂ ਹੈ। ਤੇ ਉਹ ਰੱਬ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਹੋ.. ਕੋਈ ਲੀਡਰ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਦੇਵਤਾ ਨਹੀਂ। ਸਭ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੈ ਰੱਬ। ਅੱਜ ਅਨਮੋਲ ਦੇ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵੇਲੇ, ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਲਈ ਏਕਤਾ ਨੇ ਹਰ ਚੰਗਾ ਕਰਨ, ਤੇ ਸੋਚਣ ਵਾਲੇ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਵਧਾਇਆ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਹੈ ਰੱਬ ਨਾਲ ਖੜਾ ਹੈ। ਅਨਮੋਲ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਬਹੁਤ ਦੁਆਵਾਂ। ਸਾਨੂੰ ਸਮਝ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਮ ਪਰਿਵਾਰ ਹੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦਾ ਸਾਥ ਦਈਏ ਤੇ ਸੱਚੀ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਵੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
19 ਮਈ, 2019:
ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ, ਕਦੀ ਕਦੀ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹਰ ਹਾਲ ਵਿੱਚ, ਮਜ਼ਬੂਤ ਅਤੇ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲ ਹੋਣਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
16 ਮਈ, 2019:
ਮੇਰੀ ਵੋਟ ਦੀ ਤਾਕਤ:
1.ਮੇਰੀ ਵੋਟ ਦੀ ਤਾਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਮਰਦੇ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਭੋਗ ਤੇ ਤਾਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਠੇਕਾ ਬੰਦ ਕਰਵਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
2.ਮੇਰੀ ਵੋਟ ਦੀ ਤਾਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਖਰੀਦ ਕੇ ਪੀ ਤਾਂ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਗੰਦਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਪਾਣੀ ਬਚਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ।
3.ਮੇਰੀ ਵੋਟ ਦੀ ਤਾਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਮਰੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮਰਦੇ ਵੇਖ ਤਾਂ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਗਰੀਬ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਲਈ ਸਰਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਪਿੰਡ ਦੀ ਡਿਸਪੈਂਸਰੀ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰ ਲਿਆ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
4.ਮੇਰੀ ਵੋਟ ਦੀ ਤਾਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਵਿੱਚ 100 ਨੰਬਰ ਮਿਲਾ ਤਾਂ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਨੰਬਰ ਨਾ ਮਿਲਣ ਤੇ ਕਿਤੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਨ ਜਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
5.ਮੇਰੀ ਵੋਟ ਦੀ ਤਾਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਲਈ ਲਾਈਨਾਂ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹ ਤਾਂ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਲੀਡਰਾਂ ਦੀ ਲਾਈਨ ਬਣਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
6.ਮੇਰੀ ਵੋਟ ਦੀ ਤਾਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਸਰਕਾਰੀ ਕੰਮ ਲਈ ਦਫਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗੇੜੇ ਤਾਂ ਮਾਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਇੱਕੋ ਗੇੜੇ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਵਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
7.ਮੇਰੀ ਵੋਟ ਦੀ ਤਾਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ, ਪਾਟੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਤਾਂ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵਰਦੀ ਤੇ ਬੂਟ ਦਵਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
8.ਮੇਰੀ ਵੋਟ ਦੀ ਤਾਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਗ੍ਹਾ-ਜਗ੍ਹਾ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਫੈਲਾ ਰਹੇ ਕੂੜੇ ਦੇ ਢੇਰ ਦੇਖ ਤਾਂ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਸਫਾਈ ਕਰਵਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
9.ਮੇਰੀ ਵੋਟ ਦੀ ਤਾਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਡਿੱਗਦੀਆਂ ਤਾਂ ਦੇਖ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਛੱਤ ਪਾਉਣ ਲਈ ਚਲਦੀਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਲਾਗੂ ਕਰਵਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
10.ਮੇਰੀ ਵੋਟ ਦੀ ਤਾਕਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਵੋਟਾਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਵੇਖ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਜ਼ਮੀਰ ਮਾਰ ਕੇ ਇਸ ਵਾਰ ਵੋਟ ਪਾ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
14 ਮਈ, 2019:
"ਮੇਰੀ ਵੋਟ"
ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਦੇ ਵੋਟ ਖਰਾਬ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਦੱਸਦਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸਨੂੰ ਵੋਟ ਪਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਵੋਟ ਪਾਉਣੀ ਹੈ ਤਾਂ ਖੁੱਲ ਕੇ ਦੱਸਣ ਦਾ ਜਿਗਰਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
2016 ਵਿੱਚ ਸੰਸਥਾ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਮੈਂ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਤੋਂ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਵੱਧ ਰਹੀ ਸੀ। ਭਰ ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਤਿਕਾਰ ਯੋਗ ਲੀਡਰ ਨੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਮੰਗੇ ਹੀ ਕੂਲਰ ਭੇਜ ਦਿੱਤੇ। ਮੇਰੇ ਬੱਚੇ ਹਰ ਗਰਮੀ ਵਿੱਚ ਉਸ ਲੀਡਰ ਨੂੰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਦੁਆਵਾਂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
1 ਜਨਵਰੀ 2017 ਨੂੰ ਮੈਂ 10000 ਬੂਟਾਂ ਦਾ ਟੀਚਾ ਮਿਥਿਆ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹਾਂ ਉਸੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪਾਰਟੀ ਨੇ 300 ਬੂਟ ਦੇਣ ਦਾ ਤੁਰੰਤ ਵਾਅਦਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਦੱਸਣ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਥੋੜ੍ਹੇ ਬੂਟਾਂ ਦੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲਈ ਪਰ 2 ਸਾਲ ਵਿੱਚ 300 ਬੂਟ ਦੇਣ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
13 ਫਰਵਰੀ 2017 ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਬੂਟ ਪਵਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਏਡਜ਼ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਅਤੇ ਤੀਸਰੀ ਜਮਾਤ ਦਾ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਪ ਵੀ ਏਡਜ਼ ਦਾ ਮਰੀਜ਼ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਦਾਦਾ ਸੰਭਾਲ ਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਹਫਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਉਸਦੀ ਦਵਾਈ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਕੋਲ ਦਵਾਈ ਲੈਣ ਦੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਬੂਟ ਤਾਂ ਬੜੀ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੀ। ਇਹ ਜਾਣ ਕੇ ਓਸੇ, ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਤਿਕਾਰਯੋਗ ਲੀਡਰ ਦਾ ਦਿਲ ਪਿਗਲ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਕੇ ਪਿਆਰੇ ਜਗਬੀਰ ਲਈ 10000 ਰੁਪਈਏ ਦੀ ਮਦਦ ਭੇਜੀ। ਮੈਨੂੰ ਬੜਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਹੁਣ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਉਸਦੀ ਦਵਾਈ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਆ ਜਾਵੇਗੀ।
18 ਅਕਤੂਬਰ 2017 ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ, ਬੁਟਾਰੀ ਸਟੇਸ਼ਨ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦੌਰਾਨ ਸ਼ਾਇਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਕੂਲ ਆਈ ਬੱਚੀ ਮਨੀਸ਼ਾ ਤੇ ਪਈ। ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਵੀ ਸਕੂਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੀ ਕਿਸਮਤ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਹੈ ਅਤੇ ਰੱਬ ਦੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਮਿਹਰ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਵੀਡੀਓ ਫਿਰ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਉਸ ਨੇਤਾ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਉਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਸਾਰੇ ਲੀਡਰ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਜਦ ਉਸ ਲੀਡਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮਨਦੀਪ ਮਨੀਸ਼ਾ ਨੂੰ ਬੂਟ ਮੈਂ ਦੇਵਾਂਗਾ। ਉਸ ਦਿਨ 300 ਰੁਪਈਏ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਲੱਖਾਂ ਵਰਗੇ ਲੱਗ ਰਹੇ ਸਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਮਨੀਸ਼ਾ ਦੇ ਕੋਮਲ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਬੂਟਾਂ ਦੀ ਸਖਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸੀ।
24 ਨਵੰਬਰ 2017 ਪਿੰਡ ਅਰਜਨ ਮਾਂਗਾ , ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਰਾਤ ਦੇ 10 ਵਜੇ ਮੈਂ ਐਸੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਰਸ਼ਪਾਲ ਸਿੰਘ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੇ ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਕਿਡਨੀ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਕਿਡਨੀ ਦੇਣ ਲਈ ਮਾਂ ਤਾਂ ਸੀ ਪਰ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ। 3 ਦਿਨ ਵਿੱਚ 5 ਲੱਖ ਤੱਕ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਨੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਵੀਡੀਓ ਦੇਖ ਕੇ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰ ਅਫ਼ਸੋਸ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਵਾਰ ਵੀਡੀਓ ਉਸ ਲੀਡਰ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਰਸ਼ਪਾਲ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਮਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਮਾਂ ਬਲੀਦਾਨ ਦੇਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ । ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਸ ਲੀਡਰ ਨੂੰ ਮੈਂ ਆਪ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਫੰਡ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਗਾਏ 20000 ਰੁਪਏ ਦੀ ਮਦਦ ਭੇਜੀ। ਸਭ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਰਸ਼ਪਾਲ ਦੀ ਜਾਨ ਬੱਚ ਗਈ।
2018 ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਚੁਣੌਤੀ ਭਰਿਆ ਸੀ। ਅਲੋਚਕਾਂ ਦੀਆਂ ਭੱਦ੍ਹੀਆਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਦੀ ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਘਟੀਆ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਘਟੀਆ ਚਾਲਾਂ ਨੇ ਮੇਰਾ ਮਾਨਸਿਕ ਮਨੋਬਲ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਲਗਾਤਾਰ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਅਖੀਰ ਮੈਂ ਸੰਸਥਾ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਂਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੈਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤਕ ਮਦਦ ਦੀ ਸੱਚਮੁੱਚ ਬਹੁਤ ਲੋੜ ਸੀ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸ ਲੀਡਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਉਸਦੇ ਦਫ਼ਤਰ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕੰਮ ਅਤੇ ਕਾਬਲੀਅਤ ਦੀ ਪਰਖ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਪੁਲਿਸ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਕੇ ਮੇਰੀ ਅੱਧੀ ਚਿੰਤਾ ਮੁਕਾ ਦਿੱਤੀ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਕੌਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਸ ਲੀਡਰ ਨੇ ਮੇਰਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ। ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਸਾਥ ਸਦਕਾ ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਕਾਰਜ ਅੱਗੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਹੋਰ ਬਿਹਤਰ ਹੁੰਦੇ ਗਏ। ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ਪੈਂਦਾ ਗਿਆ। ਦੁਆਵਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਅੰਤ ਨਹੀਂ।
ਨਵੰਬਰ 2018 ਵਿੱਚ 10000 ਬੂਟਾਂ ਦਾ ਟੀਚਾ ਪੂਰਾ ਹੋਣ ਤੇ ਇਸ ਨੇਤਾ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨ ਵਜੋਂ ਸੱਦਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਉਸਦਾ ਖੁੱਲ ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਸਮਰਥਣ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਸਾਲ ਵੋਟਾਂ ਵਾਲੇ 2019 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ 50000 ਬੂਟ ਵੰਡ ਮੁਹਿੰਮ ਵਿੱਚ ਸਾਡਾ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰਾ ਲੀਡਰ ਅੱਜ ਵੀ ਸਾਥ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਸ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਹੋਏ ਬੂਟ ਮੈਂ ਵੰਡ-ਵੰਡ ਥੱਕ ਗਈ ਹਾਂ। ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਕੇ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਕਿ "ਐਸਾ ਕੋਈ ਲੀਡਰ ਨਹੀਂ ਹੈ" ਇਸ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਸੱਚੀਆਂ ਹਨ ਪਰ ਲੀਡਰ ਕਾਲਪਨਿਕ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ "ਅਸਲੀ ਲੀਡਰ" ਹੋ...
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
12 ਮਈ, 2019:
ਲੱਖ ਔਗੁਣ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ, ਫੇਰ ਵੀ ਰੱਬ ਤਰਸ ਕਰ ਮੇਰੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਖੋਹੰਦਾ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
12 ਮਈ, 2019:
ਮਾਂ..
ਦੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੁਣ ਤੇ
ਮੈਂ ਪੰਖ ਲਗਾ ਕੇ ਉੱਡ ਜਾਵਾਂ ਮਾਂ..
ਬੁਲਾ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੋਜ਼ ਹੀ
ਤੇਰੀ ਗੋਦੀ ਪੈ ਜਾਵਾਂ ਮਾਂ..
ਦੇ ਹਲੂਣਾ ਨੀਂਦਰ ਵਾਲਾ
ਸੁਪਨੇ ਫੇਰ ਸਜਾਵਾਂ ਮਾਂ..
ਸੁਣਾ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰੀ ਸਰਗਮ
ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਲੋਰੀ ਥਥਲਾਵਾਂ ਮਾਂ..
ਸਵਾਰ ਮੇਰੇ ਵਾਲ ਅੱਜ ਫੇਰ
ਗੁੰਜਲਦਾਰ ਨੇ ਵਿੱਚ ਹਵਾਵਾਂ ਮਾਂ..
ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਚੁੰਮ ਮੱਥਾ
ਹੌਕੇ ਹੁਣ ਮੁਕਾਵਾਂ ਮਾਂ..
ਹੱਥ ਫੜ ਦੇ ਹੌਂਸਲਾ
ਮੈਂ ਰੁੱਸਿਆ ਰੱਬ ਮਨਾਵਾਂ ਮਾਂ..
ਤੈਨੂੰ ਜੇ ਦੁੱਖ ਕੋਈ ਦੇਵਾਂ
ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਤੁਰ ਜਾਵਾਂ ਮਾਂ..
ਤੂੰ ਵੀ ਹੱਸਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪਾ
ਮੈਂ ਵੀ ਖਿੜਖਿੜਾਵਾਂ ਮਾਂ..
ਕਿੱਥੋਂ ਲੱਭਦੀ ਮਨਦੀਪ ਸਹਾਰਾ
ਜੇ ਰੱਬ ਨਾ ਭੇਜਦਾ ਮਾਵਾਂ ਮਾਂ..
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
12 ਮਈ, 2019:
ਅੱਜ ਮਾਂ-ਦਿਵਸ ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ( Mother’s Day Special)
ਜੇ ਮਾਂ ਦੇ ਵੱਸ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਫੇਰ ਬੱਚੇ ਕੋਲ ਭੱਜੀ ਆਉਂਦੀ। ਮਾਂ ਤੇ ਔਲਾਦ ਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਜਿਊਣਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਔਖਾ ਹੈ, ਉਹ ਇੱਕ ਸਰੀਰ ਇੱਕ ਰੂਹ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਰੱਬ ਦੇ ਲਿਖੇ ਅਨੁਸਾਰ ਕਈ ਵਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਰੱਬ ਮਾਂ ਵਰਗੇ ਹੋਰ ਫਰਿਸ਼ਤੇ ਨਹੀਂ ਭੇਜਦਾ। ਇਸ ਵਾਰ ਮਾਂ ਦਿਵਸ ਤੇ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਘਰ ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਪਰ ਮਾਂ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਉਣ ਵਾਲੇ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤੇ ਹਨ। ਜੇ ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਸ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਿਤਾ, ਬਜ਼ੁਰਗ ਦਾਦੀ, ਬਜ਼ੁਰਗ ਨਾਨੀ, ਮਾਂ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਘਰਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਮਾਂ ਦੀ ਫੋਟੋ ਵੇਖ ਵੇਖ, ਮਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ, ਉਸਦੇ ਸੁਪਨੇ ਪੂਰੇ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਭ ਨੂੰ ਮਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਹ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਬਹੁਤ ਭਾਵੁਕ ਸਨ। ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਦੁੱਖ-ਸੁੱਖ ਦਾ ਕੋਈ ਅੰਤ ਨਹੀਂ, ਲੱਖਾਂ ਬੱਚੇ ਮਾਵਾਂ ਤੋਂ ਅਧੂਰੇ ਨੇ.... ਪਿਆਰ ਲਈ ਤਰਸ ਰਹੇ ਬਚਪਨ ਨੂੰ ਅੱਖੀਂ ਦੇਖ ਦੇਖ ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ, ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਬਣਨ ਦਾ ਕਦੀ ਖਿਆਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ.......
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
12 ਮਈ, 2019:
(ਮੇਰਾ ਕਿਸੇ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਸਮਰਥਨ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੀ ਪੋਸਟ ਸਿਰਫ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਹਿਫ਼ਾਜ਼ਤ ਅਤੇ ਇੱਜ਼ਤ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਹੈ। Read full post, I am not supporting any party. I wrote just as a woman)
ਕਿਸੇ ਦਾ ਰਾਹ ਰੋਕ ਨਸ਼ੇੜੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਗੱਡੀਆਂ ਤੱਕ ਭੰਨ ਦੇਣੀਆਂ ਕੋਈ ਨਵੀਂ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਤੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਨਾਲ ਹੋਣਾ ਬਿਲਕੁਲ ਬੇਹੱਦ ਦੁਖਦਾਇਕ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆ ਗਈ 8-9 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ 30 ਕਿਲੋਮੀਟਰ, ਐਕਟਿਵਾ ਤੇ ਜਾਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਗੁੰਡਾਂਗਰਦੀ ਕਰਕੇ ਐਕਟਿਵਾ ਨੂੰ ਤਾਲੇ ਲੱਗ ਗਏ ਤੇ ਫੇਰ ਬੱਸ ਤੇ ਜਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਜਿੰਨ੍ਹੇ ਸਾਲ ਮਰਜ਼ੀ ਪਿੱਛੇ ਚਲੇ ਜਾਓ, ਧੀਆਂ ਕਦੇ ਵੀ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਨਹੀਂ। ਅੱਜ ਵੀ ਜਦ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਨਾਲ ਨੇ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦਫਤਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਲੋਕ ਬਦਮਾਸ਼ੀ ਕਰਦੇ ਵੇਖੇ ਹਨ। ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਈਰਖਾ ਇੰਨੀ ਵੱਧ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਰਾਹ ਔਖੇ ਤੋਂ ਔਖੇ ਹੋਏ ਪਏ ਹਨ। ਕੁੜੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਪਰ ਮੈਂ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜਾਨਵਰ ਜਾਨਵਰ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਤੁਰਦੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਚਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕੋਈ ਪਿੱਠ ਤੇ ਮਾਰ ਕੇ, ਕੋਈ ਉਸਦੇ ਗਹਿਣੇ ਖਿੱਚ ਕੇ, ਗੰਦੀ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਬੋਲ ਕੇ, ਬੱਸਾਂ ਤੇ ਭੀੜ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਸਦਾ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਹੈ ਰੋਜ਼ ਦਾ ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ! ਹਰ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਇਹ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵਾਪਰੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੀ, ਚਾਹੇ ਉਸਨੇ ਕਦੀ ਦੱਸਿਆ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਇੱਥੇ MLA ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛ ਰਿਹਾ, ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਇਨਸਾਫ਼ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਤੇ ਆਮ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਕੀ ਹਾਲਤ ਕਰਦੇ ਹੋਣਗੇ ਇਨਸਾਨੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਫਿਰਦੇ ਦਰਿੰਦੇ। ਤੇ ਫੇਰ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕੁੜੀਆਂ ਰਾਤੀ ਨਾ ਨਿਕਲਿਆ ਕਰਨ। ਜੇ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਵਿੱਚ, ਨਸ਼ਿਆਂ ਖਿਲਾਫ ਸੁਧਾਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਇਹ ਸਭ ਘਰੇ ਕਰੀ ਜਾਣਗੇ ਇਹ ਜਾਨਵਰ, ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਵੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਆਪਣੇ ਘਰ ਭੰਨ ਲੈਣਗੇ ਤੇ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ, ਭੈਣਾਂ, ਤੇ ਮਾਵਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ, ਹਿਫਾਜ਼ਤ ਕਰਨਾ ਭੁੱਲ ਜਾਣਗੇ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਐਸੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਕਿਸੇ ਮੁੱਦੇ ਤੇ, ਤੇ ਏਕਾ ਕਰਲੋ??? ਜਿਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀ ਦੀ ਹਿਫਾਜ਼ਤ ਨੂੰ ਵੀ ਮੁੱਦਾ ਬਣਾਉਣਾ ਪਵੇ, ਸਮਝੋ ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਕਿ ਨਹੀਂ , ਮਾਂ ਜੀਵੇ ਕਿ ਮਰੇ - ਸਾਡਾ ਇਹ ਮੁੱਦਾ ਬਣਿਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਹੱਦ ਤੋਂ ਵੱਧ ਘਟੀਆ ਸ਼ਬਦ ਸਹਿ ਕਿ ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਵਰਗੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ 24 ਘੰਟੇ ਸਮਰਪਿਤ ਹਨ, ਫੇਰ ਵੀ ਸਾਡਾ ਸਿਸਟਮ ਸਿਰਫ ਨਾਮ ਦਾ ਸਿਸਟਮ ਹੈ। ਹੋਰ ਪਾਰਟੀ ਦੀਆਂ ਉੱਬਰ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮੈਂ ਸੁਣਦੀ ਹਾਂ, ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਮੈਂ ਔਰਤ ਵਜੋਂ ਸੁਣਦੀ ਹਾਂ ਨਾ ਕਿ ਰਾਜਨੀਤੀ ਕਰਕੇ, ਮੈਨੂੰ ਬੀਬੀ ਖਾਲੜਾ, ਨਵਜੋਤ ਲੰਬੀ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਵੜਿੰਗ, ਬਾਦਲ, ਨਵਜੋਤ ਸਿੱਧੂ ਦੀਆਂ ਕਈ ਗੱਲਾਂ ਅਤੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਧੀਆ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਹੋ ਕੇ 24 ਘੰਟੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹਨ। ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਹੋਣ ਦਾ ਇਹ ਮਤਲਬ ਨਹੀਂ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੇ ਵੀ ਅਸੀਂ ਵੱਖ ਹੋਈਏ। ਪਾਰਟੀ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਇੱਜ਼ਤ ਲਈ, ਹਿਫਾਜ਼ਤ ਲਈ, ਔਰਤਾਂ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਜੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣਗੀਆਂ ਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਵੀ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਗੰਦ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕੇਗਾ ਜੋ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀ ਔਰਤ ਦਾ ਮਾਨਸਿਕ ਮਨੋਬਲ ਸੁੱਟੇਗਾ। ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸਾਦਗੀ ਭਰਿਆ ਕਿਰਦਾਰ ਹੈ, ਤੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਦਰਿੰਦਗੀ ਭਰਿਆ ! ਮੇਰੀ ਹਰ ਔਰਤ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਔਰਤਾਂ ਤੇ ਨਿੱਜੀ ਵਾਰਾਂ ਤੇ ਇੱਕ ਹੋ ਜਾਇਆ ਕਰੋ - ਜਾਨ ਤੋਂ ਕੀਮਤੀ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਰਾਜਨੀਤੀ ਵੀ ਨਹੀਂ !!
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
11 ਮਈ, 2019:
ਸਰਲ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਬੇਸ਼ੁਕਰੇ ਹੋਕੇ ਅਸੀਂ ਉਲਝਾਈ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
10 ਮਈ, 2019:
ਆਤਿਸ਼ੀ ਦਾ ਕੰਮ ਮੈਂ ਪਿੱਛਲੇ 2 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਦੇਖ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰਥ ਦੀ ਝਲਕ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਖਾਸ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਹਾਂ ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਅਤੇ ਜੀਅ ਜਾਨ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਦਾ ਹੀ ਮੇਰਾ ਸਮਰਥਨ ਹੈ। ਇਸ ਵਾਰ ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਅੱਥਰੂ ਛਲਕਣ ਤੋਂ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕੀ, ਜਦ ਮੈਂ ਆਤਿਸ਼ੀ ਨੂੰ ਰੋਂਦੇ ਹੋਏ ਪ੍ਰੈੱਸ ਕਾਨ੍ਫ੍ਰੇੰਸ ਕਰਦੇ ਦੇਖਿਆ। ਘਟੀਆ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਦੀਆਂ ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਤਿਸ਼ੀ ਖਿਲਾਫ ਉਸਦੇ ਚਰਿਤਰ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਘਟੀਆ ਅਤੇ ਨੀਚ ਸ਼ਬਦਾਵਲੀ ਵਾਲੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਵੰਡੇ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਸ਼ਰੇਆਮ ਉਸਨੂੰ ਵੇਸਵਾ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ। ਆਤਿਸ਼ੀ ਵਰਗੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਇਹ ਘਟਨਾ ਨਹੀਂ ਹਾਦਸਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਔਰਤਾਂ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਅਤੇ ਸਫਲਤਾ ਦੇ ਝੰਡੇ ਗੱਡ ਦੀਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਈਰਖ਼ਾ ਵਿੱਚ ਅੰਨ੍ਹੇ ਲੋਕ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਮਾਨਸਿਕ ਮਨੋਬਲ ਸੁੱਟਦੇ ਹਨ। ਲੋਕ ਆਪਣੀਆਂ ਮਾਵਾਂ, ਧੀਆਂ, ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ, ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ, ਉਸਤੇ ਚਰਿਤਰਹੀਣ ਹੋਣ ਦਾ ਐਸਾ ਹਥਿਆਰ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਦੁੱਖ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਸੋਚਣ ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੈਸੇ ਸਮਾਜ ਲਈ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ??
ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਆਕਸਫੋਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੀ ਪੜ੍ਹੀ ਆਤਿਸ਼ੀ ਦਾ ਕਸੂਰ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਸੇਵਾਵਾਂ ਲਈ ਵਿਦੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਆਪਣਾ ਦੇਸ਼ ਚੁਣਿਆ ਹੈ, ਪੈਸਾ ਨਹੀਂ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਚੁਣੀ ਹੈ। ਆਤਿਸ਼ੀ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਲਿਆਂਦੀ ਹੈ, ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹੋ ਪਿੱਛਲੇ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਭਰਪੂਰ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਮਨੋਬਲ ਸੁੱਟਣਾ ਬਲਾਤਕਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਰਹੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਸੁਨੇਹਾ ਹੈ ਕਿ ਨਿੱਜੀ ਵਾਰ ਕਰ ਕੇ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਕਦੇ ਹਰਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
2 ਮਈ, 2019:
ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਨੌਕਰੀਆਂ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਉੱਦਮ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਹਰੇਕ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇਹ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਕਿ ਉਹ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਣਨ ਨਾ ਕਿ ਲੱਭਣ ਵਾਲੇ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਤੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨਾ ਰੱਬ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ। ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧੀਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਆਰਥਿਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
facebook link
21 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2019:
ਔਰਤ - ਉਦਾਸੀ ਦੀ ਰਾਹ ਤੇ... ਭਾਵੇਂ ਹਰੇਕ ਖ਼ੇਤਰ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਬੁਲੰਦੀਆਂ ਛੂਹ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਔਰਤਾਂ ਦਾ ਮਾਨਸਿਕ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਸ਼ੋਸ਼ਣ ਸਦਾ ਹੀ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਸਿਰਫ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਗ਼ਲਤ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੱਚਾ ਸੁੱਚਾ ਅਤੇ ਗ਼ਲਤੀ ਰਹਿਤ ਸਮਝਣ ਵਾਲਾ ਬਹੁਪੱਖੀ ਸਮਾਜ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਹਿਫਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਕੱਢਣ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਗ਼ਲਤੀ ਰਹਿਤ ਰੱਬ ਅਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਵਰਗੀਆਂ, ਹੀਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖਾਨਾਂ, ਪਵਿੱਤਰ,ਪਾਕ ਅਤੇ ਖਰਾ ਸੋਨਾ ਸਮਝਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਮਾੜੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਦੇ ਤਹਿਤ ਹਰ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਔਰਤ ਤੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਾ ਖੁਸ਼ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਅੱਜ ਦੀ ਔਰਤ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਹੋ, ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਅੰਦਰੋਂ ਉਦਾਸੀ ਦੀ ਰਾਹ ਤੇ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਨੇ ਜਿੱਥੇ ਚੰਨ ਨੂੰ ਛੂਹਿਆ ਓਥੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵੀ ਔਰਤਾਂ ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਆ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਔਰਤਾਂ ਸਿਆਸਤ ਵਿੱਚ ਹਨ , ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ, ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਨਾਲ ਅੱਜ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਰ ਬਹੁ ਪੱਖੀ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਇਹ ਹੁਣ ਤੱਕ ਨਾ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਦੇ ਜਾਦੂ ਨਾਲ, ਲੋਕ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀ ਔਰਤ ਦਾ ਮਾਨਸਿਕ ਮਨੋਬਲ ਸੁੱਟਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਔਰਤ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਚੰਗਾ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲਈ ਕੁੱਝ ਨਾ ਮਿਲੇ ਤੇ ਲੋਕ ਆਪਣੀਆਂ ਮਾਵਾਂ,ਧੀਆਂ, ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ, ਇਨਸਾਨੀਯਤ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ, ਉਸਤੇ ਚਰਿਤਰਹੀਣ ਹੋਣ ਦਾ ਐਸਾ ਹਥਿਆਰ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਦੁੱਖ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਸੋਚਣ ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕੈਸੇ ਸਮਾਜ ਲਈ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ?? ਸਿਆਸੀ ਰੁੱਤ ਹੈ, ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਰਦ ਉਮੀਦਵਾਰ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿੱਤ ਦੇ ਧੜੱਲੇਦਾਰ ਦਾਅਵੇ ਕਰਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੇ ਹਨ। ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਮਰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਕਤ, ਪੈਸੇ ,ਹੰਕਾਰ ਅਤੇ ਹਉਮੇ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਦੀਵਾਰ ਹੈ। ਸਿਰਫ ਆਪਸੀ ਦੀਵਾਰ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਹਰ ਪਲ ਘਟੀਆ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੇ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਵੀ ਸਹਿ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਇਸਤੋਂ ਇਹ ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ਅਣਜਾਣ, ਦਿਸ਼ਾਹੀਣ ਅਤੇ ਬੁਨਿਆਦਹੀਣ ਬਣਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਰੱਬ ਦਾ ਸਥਾਨ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਪਰ ਘਰੇਲੂ ਔਰਤ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਛੋਟੀਆਂ ਬੱਚੀਆਂ, ਸਕੂਲ-ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ,ਅਤੇ ਕੰਮਕਾਜੀ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜ ਨੇ ਨਹੀਂ ਬਖਸ਼ਿਆ। ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਮੰਦੀ ਧਾਰਨਾ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਮੁਤਾਬਿਕ, ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਹੀ ਔਰਤ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਅਤੇ ਕੰਮਕਾਜੀ ਗਤਿਵਿਧਿਆਂ ਆਪਣੇ ਹੀ ਮਨਘੜਤ ਪੱਖ ਨਾਲ ਦੇਖ ਕੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਅਫਵਾਹਾਂ ਫੈਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਗੁਨ੍ਹਾਗਾਰ ਹਨ। ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਵੱਡੀ ਬਣਾ ਕੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਔਰਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇ ਚਿੱਕੜ ਸੁੱਟਣਾ ਇਹ ਸਮਾਜ ਸ਼ਾਇਦ ਬਹਾਦਰੀ ਸਮਝਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਜ ਉਹਨਾਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਪਹਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਵਿਚਾਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਬਣਦੀਆਂ। ਔਰਤ ਵਿੱਚ ਲੱਖ ਕਮੀਆਂ ਹੋਣ ਉਸ ਅੰਦਰੋਂ ਪਿਆਰ, ਹਮਦਰਦੀ, ਮਾਨਵਤਾ, ਸਤਿਕਾਰ, ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਰਦੇ। ਉਹ ਰੋਜ਼ ਮੁਆਫ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੀ ਹੈ ਉਸ ਸਮਾਜ ਲਈ ਜਿਸਦਾ ਇੱਕ ਪੱਖ ਉਸ ਲਈ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਕੰਢੇ ਬੀਜਦਾ ਹੈ। ਸਾਦੇ ਘਰਾਂ ਦੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਜੋ ਕੁੱਝ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਦੀਆਂ ਧੁੱਪਾਂ ਵਿੱਚ, ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ... ਸਮਾਜਿਕ ਤੇ ਸਿਆਸੀ ਵੰਡਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਠ ਕੇ, ਆਓ ਔਰਤ ਦਾ ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸਾਥ ਦੇਈਏ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀ ਦੀ ਰਾਹ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਹਿੰਮਤ ਦੇ ਕੇ ਉਸਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨੂੰ, ਉਸ ਦੀ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖੀਏ...
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
21 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2019:
ਇਹ ਸਾਥ 2003 ਦਾ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਸਾਥ ਜੋ ਬਾਰ ਬਾਰ ਆਹਮੋ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਪਰ ਜਦ ਜਦ ਵੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਈ, ਮੇਰੇ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਸੀ। ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਹਰ ਇੱਕ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਨਾਸ੍ਰੋਤ ਹੈ ਤੇ ਖਾਸ ਕਰ, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਲਈ। ਸਾਡੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਖਾਸ ਗੱਲ ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ ਦੀਆਂ ਮੁਫ਼ਤ ਕਿਤਾਬਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਹਾਰਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇੱਕ ਲਾਵਾਰਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਸੜਕ ਤੋਂ ਚੁੱਕ, 2003 ਵਿੱਚ ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ ਦਾਖ਼ਲ ਕਰਵਾਉਣ ਗਈ, ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਜੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਿਲੀ ਸੀ। 2003 ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਪਿੰਗਲਵਾੜਾ ਜਾਈਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਜੀ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਸੋਚਣ ਦਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸੜਕ ਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਤਨ ਢੱਕੇ ਮਰ ਰਹੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਦਾਖ਼ਲ ਕਰਵਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ , ਪਿੰਗਲਵਾੜੇ ਵਿੱਚ ਸੋਹਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਤੀਤ ਕਰਦੇ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਜਦ ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਜੀ ਨੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ, ਤੇ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕਿਹਾ ਖੱਦਰ ਪਾਇਆ ਕਰੋ। ਤੇ ਸੱਚ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਾਂ ਕਈ ਸਾਲ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਖੱਦਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਕਿਓਂ ਕਿਹਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਕਈ ਵਾਰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਮਿਲੇ ਤੇ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦਾ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛ ਲਿਆ। ਤੁਹਾਡੇ ਵਕਤ ਤੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡਿਆ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਇੰਨੀ ਟੈਕਨੋਲੋਜੀ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਸਨ? ਲੋਕ ਗ਼ਲਤ ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ? ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਪਸ਼ਟ ਜਵਾਬ ਸੀ, ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ ਚੱਲੋ, ਆਪਣਾ ਸੋਹਣਾ ਕੰਮ ਕਰੀ ਜਾਓ। ਸਭ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਦੇ ਹਨ। ਪਿਛਲੀ ਵਾਰ ਜਦ ਮਿਲੇ ਤੇ ਦਾਣਿਆਂ ਦੀ ਭੱਠੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ, ਗੁੜ ਦੀ , ਆਰਗੈਨਿਕ ਖੇਤੀ ਦੀ... ਚੰਗੇ ਇਨਸਾਨ ਕੋਲ ਜਦ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਜਾਏ ਬੈਠਣ ਦਾ.. ਉਹ ਸਭ ਚੰਗੇ ਵਿਚਾਰ ਤੁਹਾਡੀ ਝੋਲੀ ਪਾ ਦੇਂਦੇ ਹਨ । ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਕਿਸੇ ਦੀ ਬੁਰਿਆਈ ਤੇ ਆਪਣੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰਨ ਦਾ ਵਕ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
14 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2019:
ਤੇ ਚਿੱਕੜ ਸੁੱਟਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਤਾੜੀਆਂ .....ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਦਾ ਹੜ੍ਹ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਕਾਨੂੰਨ ਬੜਾ ਕਮਜ਼ੋਰ ਤੇ ਅੰਨਾ ਹੈ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਬੋਲਾ ਵੀ। ਹਰ ਦਿਲੋਂ, ਨਿਸਵਾਰਥ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਇਨਸਾਨ ਕੋਲ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਦਾ ਹੜ੍ਹ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਖੁੱਲੇ ਪਏ ਸ਼ਹਿਦ ਨੂੰ ਮੱਖੀਆਂ ਤੇ ਕੀੜੇ ਮਕੌੜੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਦੇ, ਓਦਾਂ ਹੀ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਕਿਤਾਬ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਵਧੇਰੇ ਤੇ ਵਗਦੇ ਖੂਨ ਨੂੰ ਚੂਸਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਵੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ। ਕਈ ਵਾਰ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਰੱਬਾ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਔਰਤ ਬਣਾਇਆ, ਜੇ ਔਰਤ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਏਨੀ ਸਹਿਣ ਸ਼ਕਤੀ ਕਿਥੋਂ ਆਉਂਦੀ? ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਪੈਰਾਂ ਤੋਂ ਕੋਈ ਚੱਲਦੀ ਗੱਡੀ ਲੰਘ ਗਈ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਫੇਰ ਵੀ ਪੈਰ ਜੋੜ ਕੇ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਇਮਤਿਹਾਨ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਖਤਮ ਹੁੰਦੇ, ਜੋ ਨਿਸਵਾਰਥ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਰਨ ਦਾ ਵੀ ਕੋਈ ਡਰ ਨਹੀਂ। ਰੱਬ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਹਿਜ ਨਹੀਂ ਟੁੱਟਣ ਦੇਂਦਾ, ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵੀ ਸਵਾਰਥ ਮੁੱਕ ਜਾਵੇ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਚੰਗਾ ਕਹੇ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਸੁਣਨੀ ਸ਼ਾਇਦ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸਵਾਰਥ ਹੈ, ਲੋਕ ਸਾਨੂੰ ਠੀਕ ਕਹਿਣ, ਠੀਕ ਸਮਝਣ, ਇੱਜ਼ਤ ਦੇਣ, ਤਾਰੀਫ ਕਰਨ। ਇਹ ਸਭ ਸਵਾਰਥ ਹੀ ਤੇ ਹੈ। ਜਦ ਖ਼ੁਦ ਮਨ ਕੇ ਚੱਲੋ ਕਿ ਮੈਂ ਚੰਗਾ ਹਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ..... ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੁਣ ਵੀ ਨਹੀਂ.... ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਚਿੱਕੜ ਦਾ ਕੀ ਅਸਰ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ??
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
14 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2019:
ਸਾਨੂੰ ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਕੁਪੋਸ਼ਣ ਦੇ ਮਾਰੇ ਬਹੁਤੇ ਲੋੜਵੰਦ ਸ਼ਾਇਦ ਅਫਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਸ਼ਾਇਦ ਪਾਣੀ ਰੋਟੀ ਪਹੁੰਚਾ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਫੋਟੋਆਂ ਤੇ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ ਨਾ ਇੰਟਰਨੇਟ ਤੇ। ਪਰ ਦੁੱਖ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕੁਪੋਸ਼ਣ ਦੇ ਮਾਰੇ, ਹਫਤੇ ਵਿਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਵਾਲੇ, ਬਦਕਿਸਮਤ ਹੀ ਕਹਿ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਅੱਜ ਵੀ ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਬੈਠੇ ਹਾਂ। ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਤੇ ਅੱਖੀਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਅਨੇਕ ਹੀ ਬੱਚੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹਨ ਜੋ ਏਨੇ ਬੇਹਾਲ ਤੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹਨ ਕਿ ਤੁਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਦੋ ਬੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਫੇਰ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਆਮ ਲੱਗਦਾ। ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਬੱਚਾ ਆਪਣੀਆਂ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਭੈਣਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ , ਜਿਸਨੂੰ ਕੋਈ ਕੁੱਝ ਦੇ ਜਾਏ ਤੇ ਖਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਤੇ ਏਨਾ ਛੋਟਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕੰਮ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਨਾ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਪਿਓ ਹੈ ਨਾ ਕੋਈ ਘਰ ਹੈ। ਏਦਾਂ ਲੱਗਦਾ ਉਹ ਕੂੜੇਦਾਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਨਾ ਪਾਣੀ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ, ਨਾ ਦਵਾਈ ਨਾ ਖਾਣਾ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਤੇ ਵੋਟਰ ਕਾਰਡ, ਰਾਸ਼ਨ ਕਾਰਡ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਇਹ ਨੀਲੇ ਪੀਲੇ ਕਾਰਡ ਕੀ ਹੁੰਦੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਹੈ ??
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
12 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2019:
ਸਮਾਂ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ... ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਮੈਂ ਲਾਡਲੀ, ਪੜ੍ਹ ਲਿੱਖ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚੋਂ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ਆ, ਅੱਜ ਪਤੀ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਹਿੰਮਤ ਸਦਕਾ ਆਪਣੇ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਚਲਾ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਰੱਬ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਬਹੁਤ ਮੇਹਰ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਹਰ ਸੁੱਖ, ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਝੋਲੀ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਬਸ ਮਨ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼ ਬਣ ਗਈ ਕੀ ਜੇ ਮੇਰੇ ਮਾਪੇ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਈ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਚੇ ਉਚਾਈਆਂ ਛੂਹ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਆਪਣਾ ਪਿਛੋਕੜ ਯਾਦ ਰੱਖਿਆ ਹੈ, ਸਾਦਗੀ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਹੋਰ ਕੁੜੀਆਂ ਵੀ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਹੋਣ ਤੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ। ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਛੱਡ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ, ਰਹਿਣ ਦੀ ਬਾਖੂਬੀ ਚੋਣ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨਾ ਚੁਣਿਆ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਨੂੰ ਜਦ ਕੋਈ ਵੀ ਭੈਣ ਭਰਾ ਸ਼ੰਕਾਪੂਰਨ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਤੇ ਬੜਾ ਅਫਸੋਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਜੇ ਰੱਬ ਨੇ ਸਭ ਸਹੂਲਤਾਂ ਸੁੱਖ ਦਿੱਤੇ ਨੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਹੀ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ, ਦੂਸਰਿਆਂ ਨਾਲ ਵੰਡੇ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਤੇ ਵੰਡਣੇ ਵੀ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਤੁਹਾਡੀ ਸੋਚ ਵਾਲੇ, ਹੋਰ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ ਜਾਣ ਤੇ ਰੂਹਾਨੀ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਕਾਫ਼ਲਾ ਜੁੜਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਦੀ ਹੱਕ ਹਲਾਲ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਤੇ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੈ, ਸਿਰ ਝੁੱਕਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਾਵੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
7 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2019:
ਸ਼ਾਇਦ ਪੱਗ ਦਾ ਮਤਲਬ ਨਿਮਰ ਹੋਣਾ, ਇਜ਼ਤ ਕਰਨਾ ਵੀ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
7 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2019:
ਚੱਲ ਫੇਰ ਛੇੜ ਕੋਈ ਜ਼ਖ਼ਮ ਮੇਰਾ, ਮੈਂ ਫੇਰ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡਣ ਨਿਕਲ਼ਾਂ ਅੱਜ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
6 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2019:
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਐਸ਼ੋ-ਅਰਾਮ ਦਾ, ਕਰ ਸਿਰ ਕਲਮ।... ਦੇ ਹੌਂਸਲਾ ਕਿਸੇ ਦੁਖੀਏ ਨੂੰ, ਤੇ ਬਣ ਉਹਦੀ ਮਲਮ। ਘੁਮੰਡੀਆਂ ਨੂੰ ਕਹਿ, ਪੈਸੇ ਸਾਂਭ ਲਵੋ, ਤੇ ਕੋਠੀ ਕਰਲੋ ਹੋਰ ਉੱਚੀ ... ਪਿੱਠ ਵਖਾ ਹੁਣ ਦੌੜ ਜਾਵੋ, ਪਹਿਚਾਣ ਤੁਹਾਡੀ ਨਾ ਸੁੱਚੀ। ਅੱਖ ਦਾ ਅੱਥਰੂ ‘ਮਨਦੀਪ’ ਪੀ ਕਿਸੇ ਦਾ, ਰਿੱਸਦਾ ਜ਼ਖ਼ਮ ਹਰ ਦਮ ਸੀਅ ਕਿਸੇ ਦਾ.. ਕਾਫ਼ਲੇ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਾ ਕਰ.. ਬੱਸ ਆਪਣੀ ਚਾਲੇ ਚੱਲੀ ਚੱਲ...
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
4 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2019:
ਹਾਸਿਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਆਪਣਾ ਵਕਤ - ਪੈਸਾ - ਸ਼ੌਹਰਤ ਐਵੇਂ ਜ਼ਾਇਆ ਨਾ ਕਰਿਆ ਕਰੋ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਮਾਰਚ, 2019:
ਕਿਸੇ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਾਰਿਆ, ਉੱਠ ਜਿੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇਖ। ਜੋ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਸੌਂਦੇ ਨਹੀਂ, ਤੇ ਆਪ ਲਿਖਦੇ ਨੇ ਲੇਖ। ਕਿਸੇ ਟੁੱਟੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਵਰਗਿਆ, ਉੱਠ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਦੇ ਚੀਰ। ਰੁੱਖ ਮੋੜ ਦੇ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ, ਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਲਾ ਦੇ ਤੀਰ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਮਾਰਚ, 2019:
ਮੈਂ ਕੋਈ ਮਰੀ ਹੋਈ ਔਰਤ ਨਹੀਂ ਜੋ ਗਲਤੀਆਂ ਨਾ ਕਰੇ। ਗਲਤੀਆਂ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਸਿੱਖਦੀ ਹਾਂ, ਜਿਊਂਦੀ ਹਾਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
4 ਮਾਰਚ, 2019:
ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਜਿਊਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਤੇ, ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਆਰਾਮ ਦੀ ਮੌਤ ਲਈ ਦਸਵੰਦ ਜ਼ਰੂਰ ਕੱਢੋ !
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2019:
ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਉਦਾਸ ਹਾਂ ਪਰ ਬੇਵੱਸ ਨਹੀਂ .. ਦਰਦਾਂ ਨਾਲ ਖੁੱਲ ਕੇ ਹੱਸਣਾ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2019:
ਜਦ ਤੱਕ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹਾਂ, "ਹਰ ਹਾਲ" ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੀ ਰਹਾਂਗੀ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
3 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2019:
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਕੰਮ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਧੰਨਵਾਦ ਜ਼ਰੂਰ ਕਹੋ, ਜ਼ਰੂਰ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
3 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2019:
ਬਹੁਤ ਹੀ ਜਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਬੱਚੇ, ਮੇਰਾ ਰੁਕਣਾ ਸ਼ਾਇਦ ਸਾਹਾਂ ਦਾ ਰੁਕਣਾ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਜਨਵਰੀ, 2019:
ਸਲਾਮ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ, ਜੋ ਵਾਰ ਵਾਰ ਇਸ ਨਿੱਘੇ ਅਹਿਸਾਸ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਰਿਣੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਿਸਨੇ ਵੀ ਛੂਹਿਆ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਜਿੱਥੇ ਹਾਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਸਦਕਾ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਏ ਕਈ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਹੱਲ੍ਹਾਸ਼ੇਰੀ ਸਦਕਾ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਮੰਨੀਏ ਜਾਂ ਨਾ ਮੰਨੀਏ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲੋੜ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
25 ਜਨਵਰੀ, 2019:
ਰੋਣ ਵਾਲੇ ਸੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਰੋਣ ਵਾਲੇ ਝੂਠੇ , ਅਕਸਰ ਸੁਣਦੀ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ। ਬਹੁਤ ਘਟੀਆ ਹੁੰਦੇ ਹਨ..... "ਰੋ ਰਹੇ ਹੋ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੱਚੇ ਹੋ ?? ਬੜੀ ਬੇਦਰਦੀ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਈ ਲੋਕ। ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਮੈਂ ਖੁਦ ਵੀ ਰੋਈ ਹਾਂ , ਜਦ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਤੇ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪਿਆ। ਜੇ ਰੋਣਾ ਆਵੇ ਰੋ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਰੋਣਾ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕੀ ਅਸੀਂ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਅਸਲ ਇਨਸਾਨ ਹਾਂ ਪੱਥਰ ਨਹੀਂ। ਉਸ ਸੱਚੇ ਰੱਬ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਮਰੇ ਤੇ ਵੀ ਰੋਣ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
14 ਜਨਵਰੀ, 2019:
"ਅਰਦਾਸ" ਅੰਦਰੂਨੀ ਸ਼ਕਤੀ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਦਾਸ ਸਾਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਮਜਬੂਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਅਰਦਾਸ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਅਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਹਰ ਔਖਿਆਈ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਸਦਕਾ ਅਸੀਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸੁਕੂਨ ਵੱਲ ਵੱਧ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀ ਹੈ? ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਬ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਿ ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਵੇਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਸੋਚ ਉਸਦੀ ਰਹਿਮਤ ਹੈ। ਸਦਾ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਅਟੁੱਟ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖੋ, ਸਾਡੇ ਤੇ ਰੱਬ ਦੀ, ਅੰਦਰੋਂ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿਣ ਦੀ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਰਹੇ, ਸਾਡੀ ਇਸ ਮੰਗ ਦਾ ਜ਼ਰੀਆ ਹੈ
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
4 ਜਨਵਰੀ, 2019:
''ਸੇਵਾ ਵੇਲੇ ਏਕਾ'' ਕਰਨ ਲਈ, ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਸਵਾਰਥ ਛੱਡਣਾ ਪਵੇਗਾ ਕਿ ਸਾਰੇ ਸਾਨੂੰ ਚੰਗਾ ਕਹਿਣ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
3 ਜਨਵਰੀ, 2019:
ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਅਮੀਰੀ ਦਾ ਹਰ ਵਾਰ ਮਤਲਬ ਬਾਕੀਆਂ ਨਾਲ਼ੋ ਜਿਆਦਾ ਹੁਸ਼ਿਆਰ, ਅਕਲਮੰਦ ਅਤੇ ਸਿਆਣਾ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
31 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਆ ਹੀ ਦਿਨ ਸੀ, ਸਾਲ 2011-12, ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਨੌਕਰੀ ਦੌਰਾਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕੀ ਮੈਂ ਇੱਕ ਜਾਨਵਰ ਵਾਂਗ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਜਾਨਵਰ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਕੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਜਾਨਵਰ ਇਸ ਲਈ ਕੀ ਕੁੱਝ ਕੁ ਮਹੀਨੇ ਮੇਰੇ ਉਸਤਾਦ ਬਣੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮੈਨੇਜਰ ਦਾ ਰੱਵਈਆ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਰੁੱਖਾ ਸੀ। ਰੋਜ਼ ਰੋਜ਼ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਦਿਓ ਦੀ ਧਮਕੀ, ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਘਰ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਉਗਲਣ ਵਾਲਾ ਗੁੱਸੇਖੋਰ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਣਾ, ਕੀ ਕੱਲ ਤੋਂ ਤੁਹਾਡੀ ਹੁਣ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਕਈ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਇਹੀ ਸਿੱਖਦੇ ਹਾਂ, ਕੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੀ ਕੀ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਮਾਲ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦੇ 9 ਵਜੇ ਦੀ ਬਜਾਏ 7 ਵਜੇ ਚਲ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਰਾਤੀ 6 ਵਜੇ ਦੀ ਬਜਾਏ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ 9-10 ਵਜੇ ਲੈਣ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਕਾਰ ਕਦੋਂ ਸੀ? ਸਕੂਟਰ ਤੇ ਹੀ ਠੰਡ ਵਿੱਚ ਥੱਕੇ ਠਰਦੇ 30 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ 60 ਕਿਲੋਮੀਟਰ, ਤੇ 9-10 ਵਜੇ ਬੱਸ ਲੈਣਾ ਵੀ ਕੋਈ ਸੌਖਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਹਿਲੀ ਨੌਕਰੀ ਵਾਰੀ ਵਰਦੀ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਥੱਕ ਕੇ ਚੂਰ ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਨੀਲੀ ਸ਼ਰਟ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੌਂ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜਦ ਬਰਦਾਸ਼ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਘਰ ਆ ਕ ਬਹੁਤ ਰੋਂਦੀ ਕੀ ਮੇਰੇ ਮੈਨੇਜਰ ਨੂੰ ਬੋਲਣ ਦੀ ਤਮੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖਦਾ। ਹਾਸਾ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਕੀ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਹਰ ਵਾਰ ਕਹਿੰਦੇ, ਦੱਸ ਕਿਹੜਾ ਮੈਨੇਜਰ ਤੈਨੂੰ ਰੁਲਾਉਂਦਾ, ਮੈਂ ਗੁੱਸਾ ਕਰਕੇ ਆਵਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦੀ "ਕੰਪਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਏਦਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਪਾਪਾ।"
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਦਸੰਬਰ , 2018:
ਮੇਰਾ ਮਕਸਦ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦੀ ਲਹਿਰ ਚਲਾਉਣਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੀ ਲਹਿਰ ਚਲਾਉਣਾ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
23 ਦਸੰਬਰ , 2018:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ ... ਖ਼ੂਨ ਅਤੇ ਖ਼ੂਨ ਦੇ ਉਤਪਾਦ ਇੱਕ ਅਨੋਖਾ ਅਤੇ ਕੀਮਤੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਰੋਤ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿ ਖ਼ੂਨ ਦੇ ਉਤਪਾਦ ਸਿਰਫ਼ ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਲਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਸਰੋਤ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਾਲ ਵਰਤਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਿ ਬਿਨਾਂ ਜ਼ਰੂਰਤ ਦੇ ਖ਼ੂਨ ਬਲੱਡ ਬੈਂਕਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਪਿਆ ਰਹੇ। ਬਲੱਡ ਬੈਂਕਾਂ ਵਿੱਚ ਪਿਆ-ਪਿਆ ਖ਼ੂਨ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਕੂੜੇਦਾਨ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਨੁੱਖੀ ਖ਼ੂਨ ਦੀ ਸਵੈ-ਇੱਛਤ (ਵਲੰਟੀਅਰ) ਦਾਨ ਰਾਹੀਂ ਸੁਰੱਖ਼ਿਅਤ ਖ਼ੂਨ ਅਤੇ ਖ਼ੂਨ ਦੇ ਉਤਪਾਦਾਂ ਦੀ ਕੌਮ ਦੀ ਲੋੜ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਨੈਤਿਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਹੋਣ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਹੈ।ਸਾਨੂੰ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਕੌਮ ਸਿਰਜਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਮਨੁੱਖੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਵੇ।ਖ਼ੂਨ-ਦਾਨ ਇੱਕ "ਜੀਵਨ ਦੀ ਦਾਤ" ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਪੈਸਿਆਂ ਨਾਲ ਖਰੀਦਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ।ਖ਼ੂਨ-ਦਾਨ ਦਾ ਵਪਾਰਕਕਰਨ ਦਾ ਕਾਰਜ ਹੀ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਸਿਧਾਤਾਂ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਹੈ। ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਖ਼ੂਨ ਬਦਲਾਉਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਰਿਵਾਜ ਹੈ, ਬਦਲੇ ਦੇ ਖ਼ੂਨ ਤੋਂ ਭਾਵ ਹੈ ਕਿ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿਚਲੇ ਬਲੱਡ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚੋਂ ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ ਖ਼ੂਨ ਦੇਣ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਜਾਂ ਦੋਸਤ ਦਾ ਖ਼ੂਨ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਜਾਣਾ। ਜਿਸ ਦੀ ਮਾਤਰਾ 2016-17 ਵਿੱਚ 24.6 ਲੱਖ ਯੂਨਿਟ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਾਤਰਾ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਨੂੰ ਨਿਰਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਬਦਲੇ ਦੇ ਬਦਲੇ ਜਿਹੜਾ ਖ਼ੂਨ ਬਲੱਡ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚੋਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਮਰੀਜ਼ ਲਈ ਹਾਨੀਕਾਰਕ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਸਵੈ-ਇੱਛਤ (ਵਲੰਟੀਅਰ) ਖ਼ੂਨ ਦਾਨ ਰਾਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਤਾਜ਼ਾ ਖ਼ੂਨ, ਬਲੱਡ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਪਏ ਖ਼ੂਨ ਤੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾਂ ਘੱਟ ਰੋਗ ਸੰਚਾਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਖ਼ੂਨ ਦੀ ਕਮੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹਸਪਤਾਲ ਵਾਲੇ ਵੀ ਖ਼ੂਨ ਬਦਲਾਉਣ ਲਈ, ਖ਼ੂਨਦਾਨ ਦੇ ਕੈਂਪ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂ ਕਿ ਲੋੜ ਪੈਣ ਤੇ ਇੱਕਦਮ ਸਵੈ-ਇੱਛਕ ਖ਼ੂਨਦਾਨੀ ਲੱਭਣਾ ਵੀ ਇੰਨਾਂ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਬਿਮਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖ਼ੂਨ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨਾ ਹੋਰ ਵੀ ਦਬਾਅ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਪਰਿਵਾਰ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਅਤੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਮਨਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈ ਤਾਂ ਇਸ ਲਈ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਬਹੁਤੇ ਸਿੱਧੀ ਨਾ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋਰ ਵੀ ਗੰਭੀਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ ਥੈਲੇਸੀਮੀਆ ਵਰਗੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਲਈ ਨਿਯਮਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਖ਼ੂਨ ਤਬਦੀਲ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਜਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਾਰ ਖ਼ੂਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਪਰਿਵਾਰ ਮੁੱਲ ਦਾ ਖ਼ੂਨ ਲੈਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਗਰੀਬੀ ਵੱਲ ਧਕੇਲਦਾ ਹੈ। ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਸਵੈ-ਇੱਛਤ ਖ਼ੂਨਦਾਨ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਨਾਤੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਜੋੜਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਤੌਰ ਤੇ ਅੱਜ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਲੋੜ ਵੇਲੇ ਸਹਾਇਤਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਸਮਝਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਖ਼ੂਨਦਾਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਬਲਕਿ ਇਹ ਸਾਡੀ ਅਪਣੀ ਸਿਹਤ ਲਈ ਵੀ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹੈ। ਅੱਜ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਮਾਜ ਸੇਵੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਥਾਪਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ, ਜੋ ਸਵੈ-ਇੱਛਤ ਖ਼ੂਨਦਾਨ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ,ਬਲੱਡ ਗਰੁੱਪਾਂ ਦੀ ਸੂਚੀ ਤਿਆਰ ਕਰਨ, ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਵੈ-ਇੱਛਤ ਖ਼ੂਨਦਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਤਾਂ ਜੋ ਲੋਕ ਸਮਝ ਸਕਣ ਕਿ ਬਲੱਡ ਬੈਂਕ ਵਿੱਚ ਖ਼ੂਨ ਵਟਾਉਣ ਨੂੰ ਨਿਰਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।ਆਓ ਇੱਕ ਜੁੱਟ ਹੋ ਕੇ ਅੱਗੇ ਆਈਏ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਕੀਮਤੀ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਦਾ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਨਸਾਨ ਹੋਣ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਈਏ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
23 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਪਰਿਵਾਰ ਕੰਧਾਂ ਕੋਠੀਆਂ ਦਾ ਨਹੀਂ, ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਗ਼ਮੀਆਂ ਦਾ ਅਟੁੱਟ ਸਾਥ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
20 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਸੁਪਨੇ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਲਈ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਖੰਭ ਦਿਓ, ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਫਰਜ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਨਹੀਂ। ਐਸੀ ਸੋਚ ਸਭ ਦੀ ਹੋਵੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਮੇਰੇ ਕੁੱਝ ਅਲਫਾਜ਼....
ਚੁੰਮਾਂ ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੇ ਪੈਰ ਸਦਾ ਹੀ ਲੁਕਿਆ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅੱਗੇ... ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਭਾਵੇਂ ਸੈਰ ਕਰ ਲਵਾਂ ਢੁਕਿਆ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅੱਗੇ.... ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ, ਹੋਣ ਤੇਜ਼ ਉਡਾਰੀਆਂ ਪਰ ਰੁਕਿਆ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅੱਗੇ.... ਅਰਦਾਸ ਹੈ ਮੇਰੀ ਹਰ ਸਾਹ ਨਾਲ ਰੱਬਾ ਸਦਾ ਝੁਕਿਆ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅੱਗੇ.... ਸਦਾ ਝੁਕਿਆ ਰਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਅੱਗੇ....
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
18 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਔਰਤਾਂ ਜਨਮ ਦੇਣ ਦੀ ਪੀੜ ਝੱਲ, ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਅੱਥਰੂ ਵਹਾਉਣਾ ਜਾਣਦੀਆਂ ਨੇ। ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਔਖੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ, ਭੱਜਣਾ ਨੱਠਣਾ ਜਾਣਦੀਆਂ ਨੇ। ਜਾਣਦੀਆਂ ਨੇ ਅਤਿ ਦਾ ਰੋ ਕੇ, ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਸੰਵਾਰਨਾ, ਉਸ ਤੇ ਸੁਰਖ਼ੀ ਲਾਉਣਾ। ਕਿਸੇ ਰੋਂਦੇ ਉਦਾਸੀ ਭਰੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ, ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲਾ ਸਕੂਨ ਦੇਣਾ ਜਾਣਦੀਆਂ ਨੇ। ਔਰਤਾਂ ਚੁੱਬਵੇਂ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਵਿੰਨ੍ਹੀਆਂ, ਸਤਿਕਾਰ ਭਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਣਾ ਜਾਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਖੁੱਦ ਡਿੱਗ ਕੇ ਵੀ, ਡਿੱਗੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਫੜਾਉਣਾ ਜਾਣਦੀਆਂ ਹਨ। ਮਰ ਕੇ ਫੇਰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ਹਰ ਰੋਜ਼..... ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ ਹਰ ਅੌਰਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਿਆ ਕਰੋ, ਸੱਚੀਆਂ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟਾਂ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਦਿਓ, ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਭਰੀ ਹੈ ਅੌਰਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
15 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਰੁਪਈਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਆਓ ਪਿਆਰ ਭਰਿਆ, ਸਤਿਕਾਰ ਭਰਿਆ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜੀਏ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
14 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਓਸੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਤੇ ਓਸੇ ਨਾਲ ਗ਼ੁੱਸਾ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦੀ ਤੌਹੀਨ ਲੱਗਦਾ। ਮੇਰੀ ਨਿੱਜੀ ਸੋਚ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
14 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਹਾਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਸਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਮਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਅਮਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਚਾਨਣੀ ਨਜ਼ਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਮਲੂਕ ਜਿਹੀਆਂ ਤਿਤਲੀਆਂ, ਮਗਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਆਪਣੇ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ, ਕਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਚੀਰਦੀਆਂ ਜਦ ਪਹਾੜ, 'ਸਿੱਧੂ' ਫਿਰ ਖ਼ਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
12 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਜ਼ਿੰਦਾ-ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਜੀਓ। ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਕੰਡੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਚੁੱਭਣਗੇ, ਪਰ ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦੀ ਲੈਅ ਨਾ ਟੁੱਟਣ ਦਿਓ, ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਰਹੋ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
12 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਸਫਲ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਨਹੀਂ, ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਘਟਾਉਣ, ਦੁੱਖ ਸਮਝਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਇਹੀ ਤਰੱਕੀ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
10 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਅੱਜ ਸਵੇਰ ਦੀ ਪਿਆਰੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ, ਦੁਬਈ ਤੋਂ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਜੁੜੀ ਇੱਕ ਭੈਣ "ਪਰਮ" ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਤੇ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ, ਮੈਸੇਜ ਕਰ ਲਿਖਿਆ "HOW ARE YOU TODAY?" "ਅੱਜ ਤੁਹਾਡਾ ਕੀ ਹਾਲ ਹੈ?" ਮੈਨੂੰ ਬੜੀ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਤਾ ਹੋਵੇ ਮੈਂ ਠੀਕ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਹੱਸ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਜਵਾਬ ਤੇ ਦੇ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਫੇਰ ਲੱਗਾ ਸੱਚ ਹੀ ਬੋਲੋ। ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਕਲੀਨਿਕ ਬਾਹਰ ਬੈਠੀ ਡਾਕਟਰ ਦਾ 10 ਵਜੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਕਰੀਬ 10.30 ਆਉਣਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਤੋਂ ਤਕਲੀਫ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਪਰਮ ਭੈਣਜੀ ਹੈਰਾਨ ਹੋਏ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਏਨਾ ਹੱਸਦੇ ਹੋ, ਸਭ ਠੀਕ ਹੈ ? ਵੈਸੇ ਤੇ ਸਭ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਦੁੱਖ ਵੇਲੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਸਾਉਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਜਦ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਹਸਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਚਾਹੇ ਮਾਂ ਹੈ, ਬਾਪ ਹੈ, ਭੈਣ ਹੈ ਜਾਂ ਦੋਸਤ ਹੈ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹਸੀਨ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਦੁੱਖ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਸਭ ਉਦਾਸੀਆਂ ਬੱਸ ਤੁਹਾਡੀ ਝੋਲੀ ਹੀ ਹਨ। ਹੱਸਦੇ ਚੇਹਰਿਆਂ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰੋ, ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਕੰਢਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਕਈ ਲੋਕ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਪ ਜੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕਦਰ ਕਰੋ। ਇਹ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਿਆ..... -
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
10 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਲਾਡੋ, ਇਹ ਜੋ ਤੇਰੇ ਸਵਾਲ ਨੇ..
ਇਹ ਮੇਰੇ ਵੀ ਖਿਆਲ ਨੇ..
ਲੱਖ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਆਉਣ ਰਾਹ ਤੇਰੇ
ਮੇਰੇ ਸਾਹ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨੇ..
ਲਾਡੋ, ਇਹ ਜੋ ਤੇਰੇ ਸਵਾਲ ਨੇ..
ਇਹ ਮੇਰੇ ਵੀ ਖਿਆਲ ਨੇ..
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
9 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਜਦੋੰ ਕੋਈ ਨਿੰਦੇ, “ਮੁਸਕੁਰਾਹਟਾਂ ਵੰਡਣ ਦੀ ਸੇਵਾ” ਕਰੋ। ਸਭ ਹੱਲ ਹੋ ਜਾਣਗੇ। ਜੇ ਕੋਈ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਨਿੰਦੇ, ਸੇਵਾ ਵਧਾ ਦਿਓ। ਜੇ ਬਰਦਾਸ਼ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਫੇਰ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟਾਂ ਵੰਡਣ ਦੀ ਸੇਵਾ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਕਰੋ। ਆਪਣਾ ਉਦਾਸ ਰਹਿ ਕੇ ਨਹੀਂ ਸਰਨਾ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
9 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਮਾਂ ਬਣਨ ਲਈ ਜਨਮ ਦੇਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ, ਆਪਣਾ ਸਮਝਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਗਲ਼ਵੱਕੜੀਆਂ ਨੂੰ ਤਰਸ ਰਿਹਾ ਹੈ ਬਚਪਨ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
9 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਵੈਸੇ ਮੈਨੂੰ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਜਦ ਸਭ ਨੇ ਵੰਗਾਂ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲਿਆ ਤੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੇਰੀਆਂ ਲਾਲ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਰੰਗ ਬਿਰੰਗੀਆਂ ਲੈ ਗਈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਦਸੰਬਰ, 2018:
"ਸੇਵਾ ਵੇਲੇ ਏਕਾ" ਦਰਦ ਦੇ ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਨਾ ਦਰਦ ਅਮੀਰ ਗਰੀਬ ਹੁੰਦਾ, ਦਰਦ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਕੀ ਵਿਚਾਰ ਨੇ, ਪੀੜ ਸਮਾਜਿਕ ਵੰਡਾਂ ਦੇਖ ਕੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਫਿਰ ਸੇਵਾ ਵੇਲੇ ਸਮਾਜਿਕ ਵੰਡਾਂ ਕਿਓਂ ? ਆਓ "ਸੇਵਾ ਵੇਲੇ ਏਕਾ" ਕਰੀਏ! ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਵੱਖ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ, ਧਰਮ ਵੱਖ ਹੋ ਸਕਦੇ, ਅਮੀਰੀ ਗ਼ਰੀਬੀ ਹੋ ਸਕਦੀ, ਮਰਦ ਔਰਤ ਹੋ ਸਕਦੇ, ਗਿਲੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਹੋ ਸਕਦੇ, ਵੱਖ ਕਰਨ ਨੂੰ ਤੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਕਰ ਲਵੋ, ਪਰ "ਸੇਵਾ ਵੇਲੇ ਏਕਾ" ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ.... ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਸਵਾਸ ਤੇ ਅਸੀਂ ਸਭ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਸਭ ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਜਿਗਰ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਹਾਂ...! ਆਓ ਸਮਾਜਿਕ ਵੰਡਾਂ ਨੂੰ ਓਹਲੇ ਰੱਖ "ਸੇਵਾ ਵੇਲੇ ਏਕਾ" ਕਰੀਏ!
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਕਿਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੀਏ? ਪਹਿਲਾਂ ਖੁਦ ਕਮਾਉਣ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਬਣੋ, ਦਸਵੰਦ ਕੱਢਣ ਦਾ ਜਿਗਰਾ ਲਿਆਓ। ਪੈਸਿਆਂ ਦਾ, ਸਮੇਂ ਦਾ, ਹੌਂਸਲੇ ਅਤੇ ਜਜ਼ਬੇ ਦਾ ਦਸਵੰਦ ਕੱਢੋ। ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹੋ ਤੇ ਕਾਫਲਾ ਜੁੜਦਾ ਜਾਏਗਾ...
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਸਮਾਜ ਸਾਨੂੰ ਕੁੜੀਆਂ ਕਹਿ ਕਹਿ ਹਰਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਮਾਪੇ ”ਸ਼ੇਰ ਪੁੱਤ” ਕਹਿ ਕਹਿ ਜਿਤਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਬੱਸ ਇਹੀ ਫਰਕ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਰਹੀਏ, ਆਓ ਰੋਜ਼ ਦੁਆ ਕਰੀਏ। ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਰਹੀਏ, ਆਓ ਰੋਜ਼ ਦੁਆ ਕਰੀਏ। ਕਿਸੇ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜ੍ਹੀਏ, ਆਓ ਰੋਜ਼ ਦੁਆ ਕਰੀਏ। ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ ਪੜ੍ਹੀਏ, ਆਓ ਰੋਜ਼ ਦੁਆ ਕਰੀਏ। “ਸੇਵਾ ਵੇਲੇ ਏਕਾ” ਕਰੀਏ, ਆਓ ਰੋਜ਼ ਦੁਆ ਕਰੀਏ। “ਸੇਵਾ ਵੇਲੇ ਏਕਾ” ਕਰੀਏ, ਆਓ ਰੋਜ਼ ਦੁਆ ਕਰੀਏ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਮੇਰਾ ਮਕਸਦ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਦੀ ਲਹਿਰ ਚਲਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੀ ਲਹਿਰ ਚਲਾਉਣਾ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਤੁਹਾਡੇ ਦਿੱਤੇ ਸਾਥ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦਾ ਮਕਸਦ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
7 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਕਮਜ਼ੋਰ ਦਿਲ ਹਾਂ, ਫੇਰ ਵੀ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ। ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਠੀਕ ਹਾਂ, ਫੇਰ ਵੀ ਗ਼ਲਤ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ। ਪਰ ਜੇ ਸੁਪਨੇ ਨਾ ਪੂਰੇ ਹੋਣ ਦਾ ਰਿਵਾਜ਼ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਲੋਕ ਕਦੇ ਬੀਜ ਨਾ ਬੋਂਦੇ, ਠੰਡੀਆਂ ਛਾਂਵਾਂ ਨਾ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਲਾਡਲੀਆਂ ਧੀਆਂ ਨਾ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਰੱਬ ਵਰਗੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ ਨਾ ਹੁੰਦੀਆਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
7 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਭਾਂਵੇ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ, ਇੰਝ ਲੱਗਦਾ ਅਸੀਸ ਦੇ ਰਹੇ ਇਹ ਬੱਚੇ
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
7 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਹਰ ਵਾਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰਨਾ ਕੋਈ ਸਿਆਣਪ ਨਹੀਂ। ਜੋਸ਼ ,ਊਰਜਾ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ। ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਤੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ। ਬਦਲਾਵ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਥਾਂ ਛੱਤ ਤੇ ਧੁੱਪ ਮਾਣ ਚਾਹ ਪੀਓ। ਟੀ.ਵੀ ਦੇਖਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਕੁੱਝ ਵਧੀਆ ਪੜ੍ਹ ਲਓ। ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋ ,ਕੋਈ ਸੈਰ ਸਪਾਟਾ ਕਰ ਲਓ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਸਾ ਦਿਓ। ਲੋੜਵੰਦ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਲਓ। ਸਦਾ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਗੰਭੀਰ ਬਣਾਈ ਰੱਖੋਗੇ, ਰੋਂਦੇ ਰਹੋਗੇ ਆਪਣੇ ਦੁਖੜੇ ਲੈ ਕੇ ਤਾਂ ਰੱਸ ਨਹੀਂ ਰਹੇਗਾ। ਹਰ ਰੰਗ ਮਾਣੋ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵੱਲ ਵੱਧੋ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
7 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਪਤਾ ਕਿਓਂ ਹਾਰ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਸਭ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਤੇ ਲੋਕ ਪੈਰ ਰੱਖ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹਾਸਾ ਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਹੈ, ਵਾਰ ਵਾਰ ਦੋਹਰਾਉਂਦੀ ਹਾਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
7 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਨਕਲ ਵਿਚਾਰ , ਯੋਜਨਾ , ਫ਼ੋਟੋ , ਲਿਖਤਾਂ, ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਪੋਸਟ ਦੀ ਨਹੀਂ |ਨਕਲ ਹਮਦਰਦੀ , ਜਜ਼ਬੇ , ਹਿੰਮਤ ਤੇ ਜਿਗਰੇ ਦੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ |
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
6 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਪਿਆਰ ਲੈਣ ਲਈ ਨਿਸਵਾਰਥ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਦੀ ਮਿਲੇ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਉਸ ਲਈ ਕੁੱਝ ਕਰਕੇ ਦੇਖੋ। ਜੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦਿਲ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੈ ਤੇ ਦੁਆ ਹੀ ਸਹੀ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
6 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਵਿੱਚ ਨਾ ਰਹਿ ਸੱਜਣਾ, ਅਸੀਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰੱਜਣਾ। ਮਾਸੂਮ ਨਿਸਵਾਰਥ ਪਿਆਰ ਦੇ ਭਿਖਾਰੀ ਹਾਂ, ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਨਹੀਂ ਬੱਸ ਲਿਖਾਰੀ ਹਾਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
6 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਜਦ ਤੱਕ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਹਰ ਹਾਲ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੀ ਰਹਾਂਗੀ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
5 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਜਦ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇ, ਹੱਸ ਕੇ ਬਿਤਾਓ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਦਿਓ, ਬੇਪਰਵਾਹ ਰਹੋ 😊😊 ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਾ-ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਜੀਓ। ਜ਼ਿੰਦਾ-ਦਿਲੀ ਨਾਲ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
5 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵੀ ਬਰਦਾਸ਼ ਕਰ ਲਿਆ ਕਰੋ, ਅਸੀਸਾਂ ਮਿਲਣਗੀਆਂ, ਅਸੀਸਾਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
5 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਹੁਣ ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸੁੱਖ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਵੇਖਦੀ ਹਾਂ, ਔਖੀਆਂ ਸੌਖੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਰਿਹਾ ਫਰਕ ਕੋਈ ਨਾ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
5 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਲੱਗਦੀ ਪੈਸੇ ਦੇ ਕੇ ਕਤਲ ਕਰਵਾਉਣ ਵਿੱਚ ਤੇ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਦਾ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਪੈਸੇ ਕਤਲ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਕੀ ਫਰਕ ਹੈ? ਬੱਸ ਇਹੀ ਕਿ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਵਾਲੇ ਤੜਫ ਤੜਫ ਕੇ ਮਰਦੇ ਨੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
4 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਬਸ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲ ਨਹੀਂ , ਕੰਮ ਆਉਣ ਵੱਲ ਵੀ ਧਿਆਨ ਦਿਓ|
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
4 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਜਨੂੰਨ! ਹਾਂ ਜਨੂੰਨ ਹੈ ਮੈਨੂੰ, ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਦਾ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
4 ਦਸੰਬਰ, 2018:
ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਰਖਣਾ। ਜੇ ਅੱਜ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਹੈ ਸਵੇਰਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ, ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
28 ਨਵੰਬਰ, 2018:
ਆਪ ਸਭ ਦੇ ਸਾਥ ਲਈ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਧੰਨਵਾਦ। ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਲਈ ਸ਼ੁਕਰੀਆ। ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਹੀ ਤੋਹਫ਼ਾ ਦੇ ਸਕਦੀ ਹਾਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
27 ਨਵੰਬਰ, 2018:
ਬਹੁਤ ਜਿਗਰਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਹੱਸਦਿਆਂ ਨੂੰ ਗਲ ਲਾਉਣ ਲਈ , ਅੱਜ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ, ਮਿੱਤਰ ਰੋਂਦੇ ਤੋਂ ਵੀ ਕਿਨਾਰਾ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
25 ਨਵੰਬਰ, 2018:
ਜਦੋਂ ਮਾਪੇ ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ ਪਾਲਦੇ ਨੇ, ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਗਹਿਣਿਆਂ ਹੀਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਫੇਰ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
22 ਨਵੰਬਰ, 2018:
ਅਸਲੀ ਪਿਆਰ ਉਹ ਹੁੰਦਾ, ਜਦ ਇੱਕ ਇਨਸਾਨ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਿਭਾ ਦੇਵੇ !
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਨਵੰਬਰ, 2018:
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਕੇ ਦੇਖੋ, ਬੜੇ ਮਾਸੂਮਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਅਸੀਸਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
18 ਨਵੰਬਰ, 2018:
ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਵਾ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਝੜ ਨਾਲ, ਪੱਤੇ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਸੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਕੰਗਾਲ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦਾ ਰੁੱਖ, ਸਭ ਗਵਾ ਕੇ ਵੀ ਸਿਰ ਉੱਚਾ ਕਰ ਖਲੋਂਦਾ ਹੈ।ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
18 ਨਵੰਬਰ, 2018:
ਪਿਆਰ ਦੀ ਕੋਈ ਭਾਸ਼ਾ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਤੇ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਦਾ ਵੀ ਮੌਹਤਾਜ ਨਹੀਂ । ਪਿੰਗਲਵਾੜੇ ਦੀ ਇਹ ਤਸਵੀਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਰਵਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
15 ਨਵੰਬਰ, 2018:
ਚੱਲ ਹੋਰ ਕਰਦੇ ਔਖੇ ਰਾਹ ਮੇਰੇ, ਅਜੇ ਲੱਗਦਾ ਜਾਨ ਬਾਕੀ ਹੈ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ! ਕੋਈ ਨਿਰਦਈ ਜਿਹੀ ਕਰ ਸ਼ਰਾਰਤ, ਅਜੇ ਦੇਖ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ! ਚੱਲ ਫੇਰ ਜ਼ਮੀਰ ਸੁੱਟ ਆਪਣਾ, ਅਜੇ ਮਰੇ ਨਹੀਂ ਚਾਅ ਮੇਰੇ! ਚੱਲ ਨਵੀਂ ਮੁਸੀਬਤ ਘੜ ਕੋਈ, ਚੱਲੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਸਾਹ ਮੇਰੇ! ਚੱਲ ਕਰ ਹੋਰ ਹਨ੍ਹੇਰਾ, ਅਜੇ ਤਾਰੇ ਦੇਖ ਸਕਦੀ ਹਾਂ! ਕੋਈ ਅੱਖਾਂ ਨੋਚਣ ਵਾਲਾ ਬਣਾ ਯੰਤਰ, ਅਜੇ ਅੱਥਰੂ ਸਾਂਭ ਰੱਖਦੀ ਹਾਂ! ਚੱਲ ਔਰਤ ਨੂੰ ਦੇ ਜਨਮ ਜੇ ਹੰਕਾਰਿਆ ਹੈ ਜ਼ਮੀਰ ਅਜੇ! ਮਾਂ ਵਰਗੀ ਰੂਹ (ਔਰਤ) ਨੂੰ ਹਰਾ ਦੇਵੇਂ ਐਸੀ ਨਹੀਂ ਤੇਰੀ ਤਕਦੀਰ ਅਜੇ!
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
15 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਜੇ ਸਾਡੀ ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਹਨ, ਤੇ ਕੋਈ ਕੀ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
13 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਗ਼ਲਤ ਨਾਮ ਦਾ ਕਫ਼ਨ ਕਦੀ ਨਾ ਪਾਓ! ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਅਸਲੀ ਚਿਹਰਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਭਿਆਨਕ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਇਸਦੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਸ਼ਿਕਾਰ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਹਿੱਸਾ ਵੀ ਬਣਦੇ ਹਾਂ, ਔਰਤਾਂ ਮਰਦ ਦੋਨੋਂ। ਸਮਾਜ ਦਾ ਘਟੀਆ ਪੱਖ, ਲੋਕ ਬੇਟੀ ਕਹਿਣਗੇ, ਭੈਣ ਕਹਿਣਗੇ ਤੇ ਫੇਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਮੈਂ ਭੈਣ ਅਤੇ ਬੇਟੀ ਸ਼ਬਦ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਠੀਕ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਬਦਨੀਤੇ ਤੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਪਰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਤੇ ਕਲੰਕ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦੇ। ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਹ ਕਿਸੇ ਪੱਖੋਂ ਇਮਾਨਦਾਰ ਤੇ ਨੇ, ਹੋ ਸਕਦਾ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣ। ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਜਦ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਇਹ ਸਮਾਜ ਦੂਜੇ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਾਂ ਵੀ ਕਹਿ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਓਸੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਗਾਲ੍ਹ ਕੱਢਣ ਤੋਂ ਗੁਰੇਜ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਇਹ ਸਮਾਜ ਦੂਜੇ ਦੀ ਧੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਔਰਤ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਘਰ ਬੈਠਾ ਕੀ ਦੇਖਦਾ ਹੋਵੇਗਾ?? ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਝੂਠੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਸੱਚੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਭਾਵੇਂ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਕਿਸੇ ਲਈ ਵੀ ਹੋਣ ਕਦੀ ਬਦਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀਆਂ। ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦੇ ਥੱਪੜ ਜੜੇ ਹੋਣ ਤੇ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਹੰ ਖਾ ਲਏ, ਇਹ ਇੱਕ ਸਰਾਸਰ ਝੂਠ ਹੈ। ਪਤਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਪਵਿੱਤਰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸੁਚੇਤ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਵੱਡਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਡਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕਲੰਕਿਤ ਕਰ, ਪਵਿੱਤਰ ਨਾਮ ਦੇ, ਹਮਸਫਰ ਚੁਣਨ ਦੇ ਰਾਹ ਤੁਰ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਮਰਦ ਵੀ ਸਮਾਜ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਔਰਤ ਨੂੰ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਖ਼ੁਦ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਐਸਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਰੂਹ ਤੇ ਭਾਰ ਹੈ, ਦਰਦ ਹੈ ਤੇ ਰੱਬ ਵੱਲੋਂ ਬਣਾਏ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਹੈ। ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਦੁਵਿਧਾ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ਲੁਤਫ਼ ਲੈਂਦਾ ਸ਼ੋਭਦਾ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੈ, ਇਥੇ ਫ਼ਾਇਦੇ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਣਾਓਗੇ ਤੇ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਟਿਕਣਗੇ। ਪਿਆਰੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਬਦਨਾਮ ਕਰੋਗੇ ਤੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਧੀ, ਪੁੱਤਰ, ਭੈਣ, ਵੀਰ, ਮਾਂ, ਬਾਪ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕੇਗਾ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕਰਨਾ ਕਰੋ, ਪਰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਗ਼ਲਤ ਨਾਮ ਦਾ ਕਦੀ ਕਫ਼ਨ ਨਾ ਪਾਓ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਉਸ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਮੌਤ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
12 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਸਾਡੇ ਹਾਸੇ ਵੱਖਰੇ ਹਨ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਇਹ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਸੇਜ ਤੇ ਖਲੋ ਨਹੀਂ ਕਮਾਏ, ਕੰਡਿਆਂ ਦੇ ਰਾਹ ਨੇ ਅਸੀਂ ਅਪਣਾਏ!!
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
10 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਲੋਕ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ, ਇੰਨਾ ਜਨੂੰਨ ਕਿਓਂ ?? “ਤੇਰੀ ਬਹੁਤ ਮਦਦ ਕੀਤੀ” ਕਹਿਣ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਣਾ, ਵੱਢ ਵੱਢ ਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
9 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਪੈਰ ਤੇਰੇ ਦੁਖਦੇ, ਤੇ ਪੀੜ ਮੈਨੂੰ ਹੋ ਰਹੀ। ਵੇਖ ਤੇਰੇ ਚੀਰੇ ਹੈ ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਰੋ ਰਹੀ। ਠਰਦੀਆਂ ਨੇ ਉਂਗਲਾਂ ਲਾਲ ਹੋ ਜਦ ਸੁੱਜਦੀਆਂ ਨੇ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਦਰਦ ਵੀ ਨਾਲ ਨਾਲ ਬੁਝਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
9 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਿਆਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਦਫ਼ਤਰ ਪਹੁੰਚਿਆ ਅਤੇ ਖਾਣੇ ਦੀ ਗੱਲ ਚੱਲ ਪਈ। ਪਰਿਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਬਣੋ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਦਿਲ ਦੀ ਦੱਸੀ ਕਿ ਅਜੇ ਮਨ ਬਣ ਰਿਹਾ ਪਰ ਬਣਿਆ ਨਹੀਂ। ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਇੰਨੇ ਸੋਹਣੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤੇ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਸੋਨੇ ਤੇ ਸੁਹਾਗਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। "ਬਿਲਕੁਲ" ਮੈਂ ਸਹਿਮਤ ਸੀ, ਫੇਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਦੇ ਗਏ ਤੇ ਹਰ ਸਾਲ ਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਸਮਾਜ ਸਾਹਮਣੇ ਮੁਖੌਟਾ ਨਹੀਂ ਪਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚੋਂ, ਕਿ ਕਹੀ ਜਾਣਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਸ਼ੁੱਧ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਤੇ ਖਾਣਾ ਸਭ ਕੁੱਝ। ਪਾਉਣਾ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੱਪੜਾ ਤੇ ਸਿਰਫ ਸਮਾਜ ਸਾਹਮਣੇ ਸੂਟ ਪਾਉਣੇ ਸਿਰ ਢੱਕਣਾ। ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਬੇਟਾ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਤੇ ਦੂਜੇ ਦੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ। ਆਪਣੀ ਮਾਂ, ਮਾਂ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਤੇ ਦੂਜੇ ਦੀ ਬਸ ਇੱਕ ਸਾਧਾਰਨ ਔਰਤ। ਸਮਾਜ ਸਾਹਮਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਫੁੱਲ ਕੇਰਨੇ, ਤੇ ਪਿੱਛੋਂ ਹਰ ਗੰਦੀ ਤੋਂ ਗੰਦੀ ਗਾਲ੍ਹ ਵੀ ਕੱਢ ਲੈਣੀ। ਜੇ ਕੋਈ ਐਬ ਹੈ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਸੁਧਾਰ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਕਿ ਸਮਾਜ ਸਾਹਮਣੇ ਵਿਖਾਵਾ ਕਰ, ਮੁਖੌਟਾ ਪਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬੇਵਕੂਫ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਐਬ ਨੂੰ ਹੋਰ ਹੱਲਾਹਸ਼ੇਰੀ ਦੇਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
9 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਜੇ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖੁਸ਼ ਰੱਖ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਸਦਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਵੱਡਾ ਵਹਿਮ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਵਾਂਗ, ਰੋਜ਼ ਨਵੇਂ ਰਾਹ ਵੱਗਦੀ ਹਾਂ। ਘੁੱਪ ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਮੁੱਕਦੀ ਮੋਮਬੱਤੀ ਵਾਂਗ ਜੱਗਦੀ ਹਾਂ। ਦੁੱਖ ਭਰੀਆਂ ਕਿਆਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾ, ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਫੱਬਦੀ ਹਾਂ। ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਆਪਣੇ ਹਾਸੇ ਲੱਭਦੀ ਹਾਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
7 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਆਮ ਜਿਹੀ ਨੂੰ ਵੀ ਖ਼ਾਸ ਬਣਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਿਆਰ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਹੋਵੇ ਕੀ ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ, ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਨਣ ਦਾ, ਕਦੇ ਨਾ ਮਰਨ ਵਾਲਾ ਜਜ਼ਬਾ ਪੈਦਾ ਕਰ ਦੇਵੇ। ਪਿਆਰ ਹਾਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲਾ, ਇਜ਼ਤ ਤੇ ਨਿਸਵਾਰਥ ਦੀ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰੀ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ। ਪਿਆਰ, ਸਰੀਰਾਂ ਦਾ ਮੇਲ ਨਹੀਂ, ਪਿਆਰ ਕੋਈ ਹਵਸ ਪੂਰੀ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ, ਪਿਆਰ ਕੁੱਝ ਕਰ ਦਿਖਾਉਣ ਦੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਮੇਲ ਹੈ, ਸੋਚ ਦਾ ਮੇਲ ਹੈ, ਸੀਰਤ ਦਾ ਮੇਲ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
6 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਕਰਨ ਵਾਲਿਓ, ਅਜੇ ਹੋਰ ਕਹਿਰ ਮਚਾਓ। ਮੁਸਕੁਰਾਉਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ ਅਜੇ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਕਿਰਦਾਰ ਵਿੱਚੋਂ। ਸਹਿ ਲਿਆ ਕਰੋ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਮੇਰੀ, ਕਿ ਅਸੀਂ ਰੋਜ਼ ਰੋਜ਼ ਨਹੀਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਕਰਦੇ। ਮਾੜੀ ਸੋਚ ਘੱਟ ਪੈ ਜਾਣੀ ਤੁਹਾਡੀ, ਅਸੀਸਾਂ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
4 ਨਵੰਬਰ , 2018:
"ਸੇਵਾ ਵੇਲੇ ਏਕਾ" ਸਮਾਜਿਕ ਵੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਫਸਿਆ ਹੈ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਵੰਡਾਂ ਨੂੰ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਧਰਮ ਦੀ ਵੰਡ ਵੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕ ਵੰਡ ਵੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਣੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਜਿਸਨੂੰ ਚਾਰ ਗੱਲਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਜਾਂ ਜਿਸ ਕੋਲ ਚਾਰ ਪੈਸੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਹੋੜ ਵਿੱਚ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਵੰਡਾਂ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪਾੜ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਕੋਈ ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਹ ਸਮਾਜਿਕ ਵੰਡਾਂ ਪਹਾੜ ਬਣ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ। ਏਡੇ ਵੱਡੇ ਪਹਾੜ ਕਿ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਲੁਕਾਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ। ਗੱਲਾਂ ਸੱਚੀਆਂ ਤੇ ਕੌੜੀਆਂ !! ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ਅਨਪੜ੍ਹ ਭੀੜ ਏਨੀ ਵੱਧ ਗਈ ਹੈ ਕਿ ਮਰਦੇ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜੇ ਕੋਈ ਸੰਸਥਾ ਰਾਹੀਂ ਦਿਲੋਂ ਮਦਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ਗ਼ਲਤ ਪਾਸੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤੇ ਠੀਕ ਪਾਸੇ ਘੱਟ ਸੋਚਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਬੰਦਾ ਆਪਣਾ ਨਾਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਿਓਂ ਕਿ ਇਹ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ, ਇਸ ਨੇ ਚੋਣਾਂ ਲੜਨੀਆਂ ਨੇ ਅਗਲੇ ਸਾਲ। ਬੰਦਾ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਵੰਨ ਸਵੰਨੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਤਰਲਾ ਕਰੇਗਾ ਕਿ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਨਾ ਪਾਇਓ, ਤੇ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ ਨਾਮ ਦੱਸੀਏ ਤਾਂ ਕਿ ਸਭ ਸਪਸ਼ਟ ਰਹੇ। ਚਲੋ ਜੇ ਨਾਮ ਲਿੱਖ ਵੀ ਦਿਓ ਤੇ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਸੰਥਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਨਿਭਾ ਰਹੇ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਇਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਸਮਾਜ ਹੈ ?? ਇਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਸੇਵਾ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਹਨ ?? ਇਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਘਟੀਆ ਸੋਚ ਹੈ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੀ?? ਕੱਲ ਪਰਸੋਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਸਰਪੰਚ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਡੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜਰੂਰ ਬੂਟ ਦੇਣ ਆਓ, ਤੇ ਜਲਦੀ ਆਓ ਕਿਓਂ ਕਿ ਲੇਟ ਆਏ ਤੇ ਏਦਾਂ ਲਗੇਗਾ ਕਿ ਚੋਣਾਂ ਕਰਕੇ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਵਿੱਚ "ਆਮ ਇਨਸਾਨ" ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਵਿੱਚ "ਚੰਗਿਆਈਆਂ" ਭਾਵੇਂ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਜੱਲਾਦ ਹੋਵੇ। ਕੀ ਅਸੀਂ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਵਿੱਚ ਲੁਕੇ ਉਸ "ਆਮ ਇਨਸਾਨ" ਤੇ "ਚੰਗਿਆਈ" ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਵਰਤ ਸਕਦੇ? ਜੇ ਇਸ ਦਾ ਜਵਾਬ "ਨਹੀਂ" ਹੈ ਤੇ ਫੇਰ ਵੀ ਅੱਜ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹਵਾਂਗੀ ਕਿ ਜਦ ਸੇਵਾ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇ, ਜਦ ਚਾਰ ਪੈਸੇ ਦੀ ਵੀ ਕਿਸੇ ਲੋੜਵੰਦ ਦੀ ਮਦਦ ਹੋ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਏਕਾ ਕਰ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਨਹੀਂ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਕਿ ਕੌਣ ਮਦਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਿਓਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਸਿਰਫ ਇਹ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਮਦਦ ਹੋ ਕਿਸਦੀ ਰਹੀ ਹੈ? ਜਦ ਸੜਕ ਤੇ ਕਿਸੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕਰੀਬੀ ਦਾ ਖੂਨ ਡੁੱਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇ ਕੀ ਕਹੋਗੇ? ਇਹ ਅਕਾਲੀ, ਕੰਗਰਾਸੀਏ ਜਾਂ ਆਪ ਨੂੰ ਵੋਟਾਂ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ ਇਸ ਦੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਲੈਣੀ ਸੜਕ ਤੇ ਪਏ ਨੂੰ ਚੁੱਕਣ ਲਈ? ਜੇ ਮਾਂ ਬਿਮਾਰ ਹੋਵੇ ਤੇ ਕੀ ਕਹੋਗੇ, ਗਵਾਂਢੀ ਉਸ ਸੰਸਥਾ ਨੂੰ ਸਮਰਥਨ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਨਫਰਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਗਵਾਂਢੀ ਦੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਲੈਣੀ। ਜਦ ਡਾਕਟਰ ਕਿਸੇ ਕਰੀਬੀ ਦਾ ਗੁਰਦਾ ਬਦਲ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਕੀ ਅਸੀਂ ਇਹ ਚੈੱਕ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਡਾਕਟਰ ਕਿਤੇ ਅਕਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਵੋਟ ਤੇ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦਾ ? ਤੇ ਨਾਲ ਵਾਲੀਆਂ ਨਰਸਾਂ ਪਿੰਗਲਵਾੜੇ ਤੇ ਨਹੀਂ ਆਪਣਾ ਦਸਵੰਦ ਭੇਜਦੀਆਂ ? ਦਿਲੋਂ, ਰੂਹ ਨਾਲ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਬੈਠ ਕਿ ਸਿਰਫ ਲੋੜਵੰਦ ਦਾ ਦਿਨ ਰਾਤ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਸੋਚਦੇ ਨੇ, ਸੱਚ ਮਾਨਿਓ ਸੁਫਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਸੌਣ ਲੱਗੇ ਪਛਤਾਵਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਕੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ "ਨਾਂਹ" ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਹੱਥ ਖੜੇ ਨੇ ਤੇ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਸਿਰਫ ਸੁਣ ਕੇ ਹੀ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੇ ਫਰਜ਼ ਨੂੰ ਨਿਭਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਰੂਹ ਨਾਲ ਚੱਲ ਰਹੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਕਦੀ ਵੀ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੀਆਂ ਕਿ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣ ਸਾਡੇ ਕਿਤੇ ਕੰਮ ਆਉਣਗੇ। ਬਹੁਤਿਆਂ ਅਮੀਰਾਂ ਤੋਂ ਤੇ ਵੈਸੇ ਓਹਲੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਡੂੰਘਿਆਈ ਨਾਲ ਇਸ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਹੈ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋੜਵੰਦ ਤੇ ਆਮ ਘਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਹੀ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਕੰਮ ਆਉਂਦੇ ਹਨ । ਹਾਂ ਜਾਂ ਉਹ ਮਿਹਨਤੀ ਲੋਕ ਜ੍ਹਿਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਇਦਾਦਾਂ ਪੁਸ਼ਤੈਨੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀਆਂ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਕਮਾਈ ਵਿਚੋਂ ਪੈਸੇ ਭੇਜਦੇ ਨੇ, ਜਿਸ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਆਮ ਹਨ ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਵੀ "ਆਮ" ਹੈ। ਕਿਵੇਂ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਭਰਤੀ ਹੋਇਆ ਸਿਪਾਹੀ ਆਪਣੀ ਤਨਖਾਹ ਵਿਚੋਂ ਪੈਸੇ ਜੋੜ ਜੋੜ 10,000 ਰੁਪਈਏ ਵੀ ਸੰਸਥਾ ਵਿੱਚ ਦੇ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਲੋਕ 10,000 ਰੁਪਈਏ ਦੇ ਸੰਸਥਾ ਤੇ ਐਸਾ ਅਹਿਸਾਨ ਜਤਾਉਂਦੇ ਨੇ ਕਿ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੱਥ ਜੋੜ ਇਸਦੇ ਪੈਸੇ ਮੋੜ ਦੇਈਏ ਜ, ਇਹ ਮੇਰੀਆਂ ਹੱਡ ਬੀਤੀਆਂ ਨੇ। ਇਹ ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ ਨਹੀਂ, ਹਰ ਉਸ ਸਾਥੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਜੋ ਰੂਹ ਤੋਂ ਸਮਾਜ ਲਈ ਉਪਰਾਲੇ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜੇ "ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਏਕਾ" ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਤੇ ਜਦ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਲਈ ਹਰ ਵਰਗ ਦੇ ਲੋਕ ਅੱਗੇ ਆਉਣਗੇ, ਹਰ ਪਾਰਟੀ ਦੇ, ਹਰ ਧਰਮ ਦੇ, ਹਰ ਪੇਸ਼ੇ ਦੇ, ਗਰੀਬ ਅਮੀਰ, ਆਮ ਖਾਸ ਸਭ ਤੇ ਸਮਾਜ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਉਣੇ, ਬੇਤੁਕੀਆਂ ਰਾਏ ਰੱਖਣੀਆਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦਏਗਾ ਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਦਾਨੀ ਸੱਜਣ ਅੱਗੇ ਆਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਝਕੇਗਾ। ਜਦ ਕੋਈ ਵੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਲਈ, ਸੇਵਾ ਲਈ ਅੱਗੇ ਆਏ, ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਹਰ ਇੱਕ ਇਨਸਾਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਵਰਗਾ ਆਮ ਇਨਸਾਨ ਦਿਸਣ ਲੱਗ ਜਾਏ "ਸੇਵਾ ਵੇਲੇ ਏਕਾ" ਕਰ ਲਿਆ ਜਾਏ ਤੇ ਮਦਦ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਈ ਹੱਥ ਹੋਰ ਵੱਧ ਜਾਣਗੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
3 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਤਿਆਗ, ਸਫਲਤਾ ਅਤੇ ਕਦਰ! ਚਮਤਕਾਰੀ ਭਵਿੱਖ ਪਿੱਛੇ ਉਮਰਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਹੁੰਦੀ, ਹੱਡ ਭੰਨ ਤੇ ਕਈ ਰਾਤਾਂ ਜਾਗ ਜਾਗ ਕੇ ਕੀਤੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਨੂੰ ਲੋਕੀ "ਚਮਤਕਾਰੀ ਸਫਲਤਾ" ਕਹਿ ਦਿੰਦੇ ਨੇ। ਅਖਬਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁਰਖੀਆਂ ਤੇ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਖਿਡਾਰੀ ਦਾ ਨਾਂਅ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਵੇਖਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ "ਬੜੀ ਕਿਸਮਤ ਚੰਗੀ ਇਸ ਦੀ"। ਕਦੀ ਸੋਚ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ ਅਸੀਂ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਕਿ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸੱਟਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝ ਕੇ ਫੇਰ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਉਹ ਦੇਸ਼ ਲਈ ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਤੇ ਜਿੱਤ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਘਰੋਂ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਅਮੀਰ ਖਿਡਾਰੀ ਹੋਵੇ, ਜੋ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਪਰ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦਾ, ਜੇਤੂ ਸੋਚ, ਤੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਪੀੜ ਸਹਿਣ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ, ਕਦੀ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦਾ। ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਹਾਸਿਆਂ ਦਾ ਨੂਰ ਹੀ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ, ਰੰਗ ਹੀ ਹੋਰ, ਮਜ਼ਾ ਹੀ ਹੋਰ। ਪੀੜ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੁਸਕੁਰਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਜਦ ਨੀਤ ਸਾਫ ਹੋਵੇ, ਜਦ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਹੋਵੇ, ਜਦ ਨਿਸਵਾਰਥ ਹੋਵੋ। ਕੱਲ ਮੈਂ ਇੱਕ ਨਾਮੀ ਹਸਤੀ ਦੀ ਵੀਡੀਓ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ "ਕਿ ਮਦਦ ਲੈਣ ਜਦ ਕੋਈ ਦਫਤਰ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛੀਦਾ ਕਿ ਤੂੰ ਕਿਸ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਵੋਟ ਪਾਈ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਧਰਮ ਵੇਖੀਦਾ ਹੈ" ਤੇ ਓਸੇ ਵੀਡੀਓ ਥੱਲੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਲਿਖਿਆ "ਕਿ ਇਹ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਕੂਟਰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੇਤਾ ਏਨੇ ਅਮੀਰ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ? " ਇਨਸਾਨ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਕੁੱਝ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤਰੱਕੀ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪੇਸ਼ਾ ਚਾਹੇ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਵੇ। ਮੈਨੂੰ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਰੱਜ ਰੱਜ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਤੇ ਚੱਕੀ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਹੈ ਇਸ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਕਿਥੋਂ ਆਏ? ਕਿਸੇ ਨੇ ਪਿਤਾ ਦੀ, ਮੇਰੀ ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਗਿਣਿਆ। ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਵਿੱਦਿਅਕ ਕਾਲਜਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਣਹਾਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਕਰਜ਼ਾ ਲੈ ਪੜ੍ਹਦੇ ਨੇ ਤੇ ਫੇਰ ਉਹਨਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੀਆਂ ਹੀ ਲੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਤਨਖਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦਾ ਪਿਤਾ ਤੇ ਇੱਕ ਆਟੋ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਇਸ ਨੇ ਕੋਠੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਜ਼ਰੂਰ ਗ਼ਲਤ ਰਸਤੇ ਹੀ ਚਲਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਆਪਣੀ ਤਰੱਕੀ ਮਿਹਨਤ ਹੀ ਦਿਸਦੀ ਹੈ ਸਭ ਨੂੰ ਤੇ ਦੂਜੇ ਦੀ ਤਰੱਕੀ ਕਿਓਂ "ਚਮਤਕਾਰੀ"?? ਜਦ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਰਾਹ ਤੇ ਦੇਖੀਏ ਤੇ ਉਸਦੀ ਕੀਤੀ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਦਵਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਤਰੱਕੀ, ਅੱਜ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਉਹ ਹੱਕਦਾਰ ਨੇ, ਰੱਬ ਨੇ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਸੁਣੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਬੁਲਾਰਾ ਵੀ ਜੇ ਬਹੁਤ ਮਾਹਿਰ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੈਸੇ ਦੇਣ ਲੱਗੇ ਸਮਾਜ ਸੌ ਵਾਰ ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਉਸਦੀਆਂ ਕਈ ਕਈ ਜਾਗੀਆਂ ਰਾਤਾਂ, ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਦਾ ਜਜ਼ਬਾ, ਤੇ ਗਿਆਨ ਦਾ ਭੰਡਾਰ (ਕਿਤਾਬਾਂ) ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਖਰੀਦਿਆ ਹੈ ਉਸ ਵੱਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ। ਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਰਿਆਜ਼ ਵੱਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ। ਪਹਿਲਵਾਨ ਦੀ ਕਸਰਤ ਵੱਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ। ਵਕ਼ਤ ਤੇ ਜਜ਼ਬੇ ਦੀ ਵੀ ਕਦਰ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਉਸਦਾ ਮੁੱਲ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੀ ਰਿਕਸ਼ੇ ਵਾਲੇ ਤੋਂ ਪੈਸੇ ਘੱਟ ਕਰਵਾ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਜਦ ਕਿ ਉਹ ਥੱਕਿਆ ਹਾਰਿਆ ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਕੁੱਝ ਵੱਧ ਵੀ ਮੰਗ ਲੈਂਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਸ਼ਾਇਦ, ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਪੂਰਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹੈ। ਕੰਜੂਸੀ ਤੇ ਹੱਕ ਮਾਰਨ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਕਰਨਾ ਸਿਖੀਏ। ਸਫਲਤਾਵਾਂ ਤਿਆਗ ਤੋਂ ਉਪਜਦੀਆਂ ਨੇ, ਕਦੀ ਵੀ ਚਮਤਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਤੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਮਾਣ ਬਖਸ਼ਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਮਿੱਠੇ ਹੋ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੁਨਰ ਦੀ, ਕਿੱਤੇ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰੋਗੇ, ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਵੀ ਪਹਿਚਾਨਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਣਗੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
2 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਚਣੌਤੀਆਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਹਰਾਇਆ ਹੈ, ਤੇ ਮੈਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਹੀ ਵੱਧ ਹਰਾਇਆ ਹੈ ਤੇ ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹਾਂ। ਵਾਰ ਵਾਰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਚੁਣੌਤੀ ਹਰਾਉਂਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਮੈਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਜਿੱਤਣ ਲਈ ਫੇਰ ਉੱਠੀ। ਕਈ ਪਲ ਤੇ ਇੰਝ ਦੇ ਸਨ ਕਿ ਲੱਗਾ ਹੁਣ ਖਤਮ ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ, ਇਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ। ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹਰਾਇਆ ਜਦ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਕੜਾਕੇ ਦੀ ਠੰਡ ਵਿੱਚ ਸਕੂਟਰ ਤੇ ਜਾਂਦੇ, ਸਵੇਰ ਦੇ 4-5 ਵਜੇ ਸੜਕ ਤੇ ਪਈ ਟਰੱਕ ਦੀ ਸਟੱਪਨੀ ਵਿੱਚ ਜਾ ਵੱਜੇ। ਗੋਡੇ ਮੋਢੇ ਇੰਝ ਛਿੱਲੇ ਗਏ ਕਿ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਹਿੰਮਤੀ ਐਨੇ ਕਿ ਆਪੇ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਠੀਕ ਵੀ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਚੁਣੌਤੀ ਤੋਂ ਜਿੱਤ ਗਏ। ਬਾਰਵੀਂ ਵਿੱਚ ਬੜੇ ਘੱਟ ਨੰਬਰਾਂ ਨਾਲ ਪਾਸ ਹੋਈ ਤੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੇ ਫੇਰ ਹਰਾਇਆ, ਲੱਗਾ ਕਿ ਭਵਿੱਖ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਅਗਲੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰ, ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਆਪਣੀ MBA ਡਿਗਰੀ ਵਿਚੋਂ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਤੇ ਆ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਫੇਰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਰਾ ਦਿੱਤਾ। ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਮੇਂ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਨੇ ਹਰਾਇਆ। ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਸਫਰ ਵਿੱਚ ਜਦ ਹਰ ਕੋਈ ਨਾਂਹ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾ ਵੱਸਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤੇ ਇਸ ਚੁਣੌਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਬਾਖੂਬੀ ਹਰਾਇਆ ਕਿ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਕੁੜੀਆਂ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰ ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਕਮਾ ਸਕਦੀਆਂ? ਇਨਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਨਣ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਕਈ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਦਿਲ ਦੁਖਾ ਦੁਖਾ ਤੋੜਿਆ, ਚੂਰ ਚੂਰ ਕੀਤਾ, ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੁੜ ਮੁੜ ਚੁੱਕਿਆ, ਆਪਣਾ ਸਹਾਰਾ ਖੁਦ ਬਣੇ। ਅੱਤ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਸਹਿਣ ਕੀਤਾ, ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਗ਼ਲਤੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਮਤਿਹਾਨ ਤੇ ਇਮਤਿਹਾਨ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੇ ਕਰਮਾਂ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਵਰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਦਿਨ। ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਦਾ ਪੁਤਲਾ ਹੈ, ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਾਰ ਵਾਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ।ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਈ ਕਈ ਦਿਨ ਰੋਂਦੇ ਤੇ ਖਿੜ੍ਹ ਖਿੜ੍ਹ ਹੱਸਦੇ ਵੇਖਿਆ ਹੈ ਮੈਂ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਡੱਟ ਕੇ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰੋ। ਕਦੀ ਗ਼ਲਤੀ ਹੋ ਵੀ ਜਾਏ ਤੇ ਗ਼ਲਤੀ ਸਵੀਕਾਰੋ ਚਾਹੇ ਫੇਰ ਜੋ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਕਿਸੇ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਵਾਂਗ ਮੁਕਰੋ ਨਾ, ਗ਼ਲਤੀ ਦੀ ਧੋਣ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖ ਕੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧੋ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਭ ਨੇ ਮਰਨਾ ਹੈ, ਤੇ ਅੱਜ ਕੀ ਤੇ ਕੱਲ ਕੀ ?? ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਿਊਣ ਦਾ ਵੱਲ ਬਹੁਤ ਸੌਖਾ ਹੈ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਜੀਓ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਦੁਆਵਾਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰੋ। ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਰੱਖਦੇ ਨੇ, ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਸਵਾਰਥ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਨੇ, ਦੁਆਵਾਂ ਦੇਂਦੇ ਨੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਲੇਖੇ ਲਾਓ। ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਪਿਆਰ,ਰਹਿਮਦਿਲੀ, ਨਿਮਰਤਾ ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੇ ਲੇਖੇ ਲਾ ਦਿਓ। ਖੁਸ਼ੀ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕੇਗੀ....... ਬਸ ਵਧਦੀ ਜਾਏਗੀ
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
2 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਮਿੱਟੀ ਲਿਬੜੇ ਪੈਰ, ਅੰਗੂਠੇ ਥੱਲੇ ਭਰਿਆ ਚੀਰਾ ਹੈ, ਪੀੜ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਆਂਗਣਵਾੜੀ ਦੀ ਇਹ ਬੱਚੀ “ਸਨੇਹਾ” ਨੂੰ ਜਦ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਸਰਕਾਰੀ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਪਿੰਡ ਮਧੇਪੁਰ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣਾ ਰੋਣਾ ਰੋਕ ਬੂਟ ਪਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੇ ਰੋ ਪਈ ਤੇ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਪੈਰ ਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਹੈ ਤੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਬੂਟ ਨਾ ਮਿਲਣ। ਜਦ ਬੂਟ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਦਰਦ ਨਾਲ ਬੇਟੀ ਕਰਾਹ ਉੱਠੀ। ਸਨੇਹਾ ਦੇ ਹਾਵ-ਭਾਵ ਬਿਆਨ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਉਸ ਦਾ ਅਸਹਿ ਦਰਦ। ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਤੜਫਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ। ਬੂਟ ਨਹੀਂ ਪਾਏ..... ਬਸ ਫੇਰ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜਾ ਦਿੱਤੇ ਬੂਟ। ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਸਨੇਹਾ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਮਿਲਦੀ ਹਾਂ। ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਲਾਉਣ ਨਾਲ ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹੋ ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਸਾਡੇ ਵਾਂਗ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਸਨੇਹਾ ਅਤੇ ਇਸ ਬੇਟੀ ਵਰਗੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਹਨ ਜੋ ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਨੇ, ਫਰਕ ਨਾ ਕਰਿਆ ਕਰੀਏ, ਸਿਰਫ ਪਿਆਰ ਕਰੀਏ, ਲਾਡ ਲਾਡਾਈਏ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
2 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੇ ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ ਝੋਲੀ ਪਾਈ ਹੈ। ਪਰਿਵਾਰ ਅਮਰੀਕਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬਾਰ ਬਾਰ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣ ਦੇ ਮੌਕੇ ਤੇ ਪਤੀ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼ ਸਦਕਾ ਹਰ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਖਾਣਾ, ਪਾਉਣਾ ਹੰਢਾਉਣਾ ਸਭ ਰੱਬ ਨੇ ਝੋਲੀ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਫੇਰ ਵੀ, ਜੋ ਸਵਾਦ 50-60 ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਹ ਚੈਨ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਕਿਤੇ। ਅੱਜ ਹਰ ਖਵਾਹਿਸ਼ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਪਰ ਗੁਰੂਦਵਾਰੇ ਵਰਗੀਆਂ ਲੱਗਦੀਆਂ ਘਰ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਬਦਲਾਵ ਲਿਆਉਣ ਨੂੰ ਮਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਕਈ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੇ ਏਨੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਦਾਦੀ ਦੇ ਵੀ ਦਾਜ ਦੀਆਂ ਕਿ ਨਿੱਘ ਆਉਂਦਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਰਤ ਕੇ। ਘਰੋਂ ਜਦ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲਦੀ ਤੇ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਰੂੰ ਪੇਂਜਾ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਪਾਪਾ ਦੀ ਚੱਕੀ ਤੇ ਫੇਰ ਸੜਕ ਵੱਲ ਨੂੰ ਆ ਜਾਈਦਾ। ਕਾਲੀ ਟੀ ਸ਼ਰ੍ਟ ਰੋਜ਼ ਪਾਈਦੀ ਤੇ ਜਦ ਪੇਂਜੇ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘੀ ਦਾ ਤੇ ਰੂੰ ਭੱਜ ਭੱਜ ਚਿੱਮੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕੱਪੜਿਆਂ ਨੂੰ। ਮੰਮੀ ਤੇ ਰੋਜ਼ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਢੱਕ ਲਿਆ ਕਰ ਤੇਰੇ ਕੱਪੜੇ ਖਰਾਬ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਮੈਂ ਹੱਸ ਹੱਸ ਕੇ ਕਹਿ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ "ਇਹ ਤੇ ਸ਼ਗੁਨ ਹੈ ਸਾਡਾ ਰੋਜ਼ ਦਾ, ਅਸੀਂ ਲੈਣਾ ਹੀ ਲੈਣਾ" ਜਦ ਇਹ ਸਭ ਬਦਲ ਜਾਏਗਾ ਯਾਦ ਤੇ ਕਰਿਆ ਕਰਾਂਗੇ😊 ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਫ਼ਖ਼ਰ ਹੈ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਅਤੇ ਪਤੀ ਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਕਾਰੋਬਾਰ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਕਰਦੇ ਨੇ। ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਅੱਜ ਵੀ ਕਾਰੋਬਾਰ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ, ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਅੱਜ ਵੀ ਆਪਣੀ ਚੱਕੀ ਤੇ ਬੈਠ ਆਪਣੇ ਜੋਗੀ ਕਿਰਤ ਦੀ ਕਮਾਈ ਕਰਦੇ ਨੇ। ਅੱਜ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਪੈਸੇ ਮੰਗ ਲਈਦੇ ਤੇ ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਨਹੀਂ ਕਰੀਦੇ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਓਂ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਮੈਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਮੰਗਣਾ, ਏਦਾਂ ਲੱਗਦਾ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਹੋਰ ਬਹਾਨਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ। ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਿਖਾਉਣਾ, ਹੌਂਸਲਾ ਅਫ਼ਜ਼ਾਈ ਕਰਨੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
2 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਸੋਚ!! ਝੂਠੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਫਰੀਦਕੋਟ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਇੱਕ ਸੰਸਥਾ ਨੇ ਸਾਡੇ ਖਾਣੇ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਇੱਕ ਹੋਟਲ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਤੇ ਦਿਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਡਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਫੋਟੋ ਨਾ ਪਾਈਏ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ "ਲੋਕ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ"। ਆਸ ਪਾਸ ਹੀ ਏਨੇ ਲੋਕ ਮਾਸ ਖਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ, ਪਰ ਦੱਸਦੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੇ ਨੇ "ਲੋਕ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ"। ਆਪਣੇ ਕਰੀਬੀਆਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦਾ ਲੁਤਫ ਲੈਂਦੇ ਘਬਰਾਉਂਦੇ ਨੇ "ਲੋਕ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ"। ਚੰਗੇ ਹੋਟਲ ਵਿੱਚ ਖਾ ਤੇ ਲੈਣਗੇ ਪਰ ਕਹਿੰਦੇ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਓਹਲੇ ਹੋ ਖਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, "ਲੋਕ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ"। ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਇਹ ਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਛੋਟੀਆਂ ਉਧਾਹਰਨਾਂ ਨੇ, ਸਮਾਜ ਹੈ ਹੀ ਇੱਕ ਪਰਦਾ ਹੁਣ। ਪਰਦੇ ਪਿੱਛੇ ਚਾਹੇ ਦੁਨੀਆਂ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰੀ ਜਾਏ, ਸਾਹਮਣੇ ਜੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬੇਵਕੂਫ ਬਣਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਜਾਏ ਤੇ ਸ਼ੈਤਾਨ ਵੀ ਭਗਵਾਨ ਦਿਸਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਅਤੇ ਇਹੀ ਸ਼ੈਤਾਨਾਂ ਤੋਂ ਜ੍ਹਿਨਾਂ ਦੀ ਕਾਮਯਾਬੀ ਰੋਕੀ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਬਦਨਾਮੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਨੇ। ਪਰ ਸੰਗਮਰਮਰ ਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਰਜ਼ੀ ਚਿੱਕੜ ਸੁੱਟ ਦਿਓ, ਸੁੱਕ ਕੇ ਝੜ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। "ਲੋਕ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ" ਤੋਂ ਬੇਪ੍ਰਵਾਹ ਹੋ ਆਪਣੀ ਅਸਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖੁਲੀ ਕਿਤਾਬ ਵਾਂਗ ਜੀਓ । ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਜੇ ਸੱਚ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਆਪਣਾ ਹੋਵੇ ਉਹ ਵੈਸੇ ਹੀ ਕਦੀ ਤੁਹਾਡਾ ਨਾ ਬੁਰਾ ਲੋਚ ਸਕਦਾ, ਨਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੀ ਛੱਡ ਸਕਦਾ। ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਾਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਨੇ ਬਸ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਵੀ ਦੁਆ ਮੰਗਣੀ ਨਾ ਛੱਡੋ। ਸਰਬਤ ਦਾ ਭਲਾ ਮੰਗੋ ਤੇ ਸਦਾ ਹੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਰਹੋ !
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
1 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਹੁਣ ਤੱਕ ਤਕਰੀਬਨ 150 ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇਖ ਲਏ ਨੇ। ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ 2-3 ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਅਧਿਆਪਕ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੁੱਟਦੇ ਦੇਖਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਅਧਿਆਪਕ ਜਦ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦਾ ਨਮੂਨਾ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ " ਢੀਠ " ਦੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੇ, ਸੋਚਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਗੱਲ੍ਹ ਲਾਲ ਕਰ ਬੱਚੇ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਬਦਲ ਦਿਆਂਗੇ। ਸ਼ਾਇਦ ਪੁੱਠੇ ਹੱਥ ਸੋਟੀ ਮਾਰ ਬੱਚਾ ਕੁੱਝ ਬਣ ਜਾਏਗਾ। ਸ਼ਾਇਦ ਕਈ ਮਾਂ ਬਾਪ ਵੀ ਇੰਝ ਸੋਚਦੇ ਹੋਣ। ਹੋਣ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ? ਬੇਰਹਿਮੀ ਤੇ ਬੇਰੁਖੀ ਜ਼ਰੂਰੀ ਤੇ ਨਹੀਂ। ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਬਚਪਨ, ਹਾਸੇ ਖੇਡੇ ਖੁੰਜਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ। ਸਾਨੂੰ ਲੋੜ ਹੈ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤੇ ਛੋਟਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜਣ ਦੀ। ਪਿਆਰ ਹੀ ਇਨਾਂ ਕਰੋ, ਕਿ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਹੋ ਜਾਣ। ਇੱਕ ਅਧਿਆਪਕ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹੋਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਰਹੇ ਸੀ, ਮੈਂ ਬੱਚੇ ਦੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਿਆ ਮੈਡਮ ਬੱਚੇ ਦੇ ਲਹੂ ਵੱਗ ਗਿਆ, ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੱਚਾ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੇਰਾ ਕੁੱਝ ਵੀ ਕਹਿਣ ਦਾ ਮਨ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਮੈਂ ਵੀ ਠੀਕ ਹੈ ਠੀਕ ਹੈ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਦਿਲ ਤੜਫ ਗਿਆ ਸੀ ਇੱਕ ਵਾਰ, ਕਿ ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਢੀਠ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਸਮਾਜ ਬਣ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਘੱਟ ਗਾਲ ਗਲੋਚ ਹੁੰਦਾ ਇਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ?? ਜੋ ਸਕੂਲ ਆ ਵੀ ਲਫੇੜੇ ਖਾਣ। ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਦੁਰ ਹਾਲਤ ਹੈ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਸਮਾਜ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੀੜ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਥੋੜੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਇਸ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕੁੱਟ, ਚਪੇੜਾਂ , ਮੁੱਕੇ, ਠੁੱਡੇ ਤੇ ਸੋਟੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਇਸਦਾ ਇਲਾਜ " ਪਿਆਰ " ਹੀ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਦਲੋ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਰਜ਼ੀ ਗੁੱਸਾ ਆਏ, ਤਣਾਅ ਹੋਵੇ, ਔਖੀ ਘੜੀ ਹੋਵੇ, ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿਓ। ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆਂ ਜਿੱਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਬਸ ਜੇ ਨੀਤਾਂ ਸਾਫ ਹੋਣ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
1 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਪੈਰ ਤੇ ਦੁਖਦੇ ਹੀ ਹੋਣਗੇ, ਦੁੱਖ ਦੁੱਖ ਕਿ ਭਾਵੇਂ ਪੱਥਰ ਬਣ ਗਈਆਂ ਹੋਣ ਕੋਮਲ ਤਲੀਆਂ। ਕੀ ਅਸੀਂ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਤੁਰਦੇ ਤੇ ਸਾਡੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਸੇਕ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ ? ਅਸੀਂ ਤੇ ਗੁਰੂਦਵਾਰੇ ਵੀ ਟਾਟ ਭਾਲਦੇ ਹਾਂ ਤੱਪਦੇ ਫ਼ਰਸ਼ ਤੇ ਤੁਰਨ ਲੱਗਿਆਂ ਤੇ ਦੋ ਦੋ ਜੁਰਾਬਾਂ ਪਾ ਬੂਟ ਪਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ਜਦ ਠੰਡ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਮਾਸੂਮ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਪੈਰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਲੱਗੇ ਨੇ ਜੋ ਢੱਕੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਸਰ ਜਾਏਗਾ। ਜੋ ਪੈਰ ਸਾਨੂੰ ਲੱਗੇ ਨੇ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਪੈਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਨੇ ਓਹੀ ਇਹ ਪਿਆਰੀਆਂ ਬੱਚੀਆਂ ਦੇ ਪੈਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵੀ ਸਾਡੀਆਂ ਆਂਦਰਾਂ ਨੇ। ਲੋਕ ਕਈ ਵਾਰ ਸਵਾਲ ਕਰਨਗੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਕੋਈ ਬੱਚਾ ਨਹੀਂ ਤੁਹਾਡਾ। ਮੈਨੂੰ ਹਾਸਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਬੂਟ ਦੇਣ ਜਾਈਦਾ ਇਹ ਕਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨੇ। ਮਾਂ ਤੇ ਹਰ ਕੋਈ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਉਹ ਹਰ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬੱਚਾ ਸਮਝੇ। ਹਰ ਔਰਤ ਮਰਦ ਦੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਇੱਜ਼ਤ ਹੋਵੇ, ਜੇ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਆਪਣੇਪਨ ਦਾ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਗਿਆਨ ਹੋਵੇ। ਦੂਜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹਮਸਫ਼ਰ ਤੇ ਦਿਸ ਜਾਂਦਾ ਸਮਾਜ ਨੂੰ, ਪਰ ਪੁੱਤ -ਧੀ, ਮਾਂ-ਬਾਪ , ਭੈਣ - ਭਰਾ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦੇ। ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਤੇ ਅਪਣੱਤ ਨਾਲ ਇਹ ਸਮਾਜ ਤੁਰਦਾ ਹੈ। ਸਲਾਮ ਹੈ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰ ਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਉਸ ਪੱਖ ਨੂੰ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਇਹ ਦੁਨੀਆਂ ਅੱਗੇ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਨੰਗਲ ਮਨੌਰ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਜਲੰਧਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੁਮਾਰੀ ਨੰਗੇ ਪੈਰ ਸਕੂਲ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਭਰਾ ਸੂਰਜ ਵੀ। ਇਸ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਬੂਟ ਦੇ, ਇੰਝ ਲਗਾ ਜਿਵੇਂ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਬੱਚੀ ਦੇ ਪੈਰ ਦੇ ਚੀਰਿਆਂ ਦੀ ਚੀਸ ਨੂੰ ਜਾਦੂ ਕਰ ਛੂ ਮੰਤਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ। ਆਓ ਇਨਸਾਨੀ ਫਰਜ਼ ਨਿਭਾਈਏ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਨਾਲ ਜਿਓ ਪਰ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਦੀ ਜੋਤ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰੋਂ ਨਾ ਬੁੱਝਣ ਦਿਓ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
1 ਨਵੰਬਰ , 2018:
ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਅਸੀਂ ਬਦਲ ਗਏ ਹਾਂ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਬੋਲੇ ਹੋਏ ਦਿਲ ਚੁਭਵੇਂ ਸ਼ਬਦ ਕਦੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਬਦਲ ਗਏ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
31 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਜ਼ਿੰਦਾ-ਦਿਲੀ ਨਾਲ ਜੀਓ। ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਕੰਡੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਚੁੱਭਣਗੇ ਹਰ ਰੋਜ਼, ਪਰ ਜਜ਼ਬਿਆਂ ਦੀ ਲੈਅ ਨਾ ਟੁੱਟਣ ਦਿਓ, ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਰਹੋ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
29 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਪਹਿਲਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਬੰਦੇ ਦੇ ਦੋ ਰੂਪ ਹੁੰਦੇ, ਅੱਜ ਕੱਲ ਕਈ ਰੂਪ ਨੇ। ਏਦਾਂ ਹੀ ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ਹੈ, ਕਈ ਪੱਖ ਨੇ ਇਸ ਸਮਾਜ ਦੇ ਜਿਸ ਦਾ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਹਿੱਸਾ ਹਾਂ। ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਪੱਖ ਨੂੰ ਇਹ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਮਿਲ ਰਹੇ ਨੇ, ਦੂਜਾ ਪੱਖ ਇਹ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਇਹ ਜਿਹੜੀ ਕੁੜੀ ਬੂਟ ਪਵਾ ਰਹੀ ਹੈ ਉਸਨੇ ਕਿਓਂ ਚੰਗੇ ਬੂਟ ਪਾਏ ਨੇ। ਮੈਨੂੰ ਹਾਸਾ ਤੇ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਐਸੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਸਮਾਜ ਤੇ ਜਿਸਨੂੰ ਬਾਕੀ ਤੇ ਸਭ ਵਿਖਦਾ ਹੈ, ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਫੇਸਬੁੱਕ ਦੀ ਵੀਡੀਓ ਦਾ ਪੋਸਟ ਮਾਰਟਮ ਵੀ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਬੇਰਹਿਮੀਆਂ ਨੂੰ ਨੰਗੇ ਪੈਰ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦੇ ਜੋ ਹਰ ਵੀਡੀਓ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਏ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਪਿੰਡ ਬੁੱਤ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਤਰਨ ਤਾਰਨ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਫੇਰ ਜਸਮੀਤ ਕੌਰ ਬੂਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਾ ਕੇ ਆਈ। ਜਸਮੀਤ ਵਰਗੀਆਂ ਬੱਚੀਆਂ ਨੰਗੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ, ਠਰਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੁਸਕੁਰਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਨੇ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹੁੰਦਿਆਂ, ਫੇਰ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ ਸ਼ਿਕਵੇ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ। ਆਓ ਸਾਰੇ ਸ਼ਿਕਵੇ ਭੁਲਾ, ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਈਏ।ਆਪਣਾ ਕਰਮ ਕਰਦੇ ਜਾਈਏ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
29 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੈ, ਹਰ ਪਿਆਰੀ ਬੇਟੀ ਨੂੰ, ਆਓ ਰਲ ਮਿਲ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਭਰਿਆ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜੀਏ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
28 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਮੇਰੇ ਜਜ਼ਬੇ ਵਿੱਚ ਅਜੇ ਜਾਨ ਬੜੀ ਹੈ, ਤੂੰ ਤੋੜਨ ਦੀ ਇੱਕ ਸਾਜਿਸ਼ ਹੋਰ ਰੱਚ। ਤੇ ਜ਼ਮੀਰ ਸੁੱਟ ਇਹ ਭੁੱਲ ਜਾਵੀਂ ਮੈਂ ਵੀ ਧੀ ਹਾਂ, ਮਾਂ ਹਾਂ, ਭੈਣ ਹਾਂ, ਪਤਨੀ ਹਾਂ|
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਵਾਉਣਾ ਕਿ ਚਾਹੇ ਹਾਲਾਤ ਕੋਈ ਵੀ ਹੋਣ, ਬਦ ਤੋਂ ਬੱਤਰ ਹੋਣ "ਅਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ", ਇਹ ਮੇਰੇ ਪਸੰਦੀਦਾ ਪਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਉਸ ਰਾਹਾਂ ਤੋਂ ਲੰਘ, ਜਿੱਥੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਵਾਰ, ਆਪਣੀ ਹਰ ਇੱਛਾ ਮਾਰ, ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਇਆ, ਕਿੱਤਾਮੁਖੀ ਬਣਾਇਆ, ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਸਿਰ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਅੱਜ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੁਕੂਨ ਮਿਲਦਾ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਕਸਦ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਇਸ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰ ਸਕਾਂ ਕਿ ਉਹ ਔਖਿਆਂ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸੋਹਣੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਣੇ ਨਾ ਛੱਡਣ ਅਤੇ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰ ਭਰਭੂਰ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
25 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਬੂਟ ਹੀ ਕਿਓਂ ਦੇਂਦੇ ਹੋ ਤੁਸੀਂ? ਇਸ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬੀ ਪਿਆਰਾ ਬੱਚਾ ਫੇਰ ਮਿਲ ਗਿਆ। ਪਿੰਡ ਰਾਮੇਆਣਾ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਫਰੀਦਕੋਟ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਵੰਡਦੇ ਫੇਰ ਮਿਲ ਗਈ "ਰਾਜਪ੍ਰੀਤ" ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਹ ਪਰੀ ਜੋ ਦੋਨੋ ਪੈਰਾਂ ਰੋਜ਼ ਵੱਖ ਵੱਖ ਰੰਗਾਂ ਚੱਪਲ ਪਾ ਸਕੂਲ ਆਉਣ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ। ਜਿਸ ਦੇ ਤੋਤਲੇ ਸ਼ਬਦ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ " ਵਾਧੂ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਨੇ " ਵੱਖ ਵੱਖ ਚੱਪਲਾਂ ਪਾ ਕੇ ਆ ਰਹੀ ਹਾਂ" ਜਿਸ ਦੇ ਦੱਸਣ ਮੁਤਾਬਕ, ਉਸ ਦੀ ਦੋਨੋਂ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਇੱਕ ਚੱਪਲ "ਗਾਚ" (ਗੁਆਚ) ਗਈ ਹੈ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਗੁਆਚੀ ਹੈ ਕਿ ਟੁੱਟੀ ਹੈ, ਕਿ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਰੱਬ ਵਰਗੀ ਮਾਂ ਨੇ ਜੋੜਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ ਬੱਚੀ ਲਈ, ਭਾਵੇਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਚੱਪਲ ਦਾ ਹੀ। ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਹੈ, ਹਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੀ ਮਜਬੂਰੀ ਭਰੀ ਕਹਾਣੀ ਚੱਲਦੀ ਹੈ ? ਅਸੀਂ ਖੁਦ ਜੇ ਮਜਬੂਰ ਹੋ ਦੋ ਵੱਖ ਵੱਖ ਚੱਪਲਾਂ ਪਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਗੇੜਾ ਮਾਰ ਆਈਏ, ਤੇ ਸੋਚੋ ਲੋਕ ਕਿਵੇਂ ਸਾਡਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਣ, ਸਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਜੋਗਾ ਨਾ ਸਮਝਣ। ਇਹ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਵਧੀਆ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ, ਯੂਨੀਫਾਰਮ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਨ, ਤੇ ਸੱਚ ਮਾਨਿਓ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਬੂਟ ਪਾਉਣ ਨੂੰ। ਕਿਸਦਾ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹੈ ਟੁੱਟੀਆਂ ਤੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਚੱਪਲਾਂ ਸਕੂਲ ਪਾ ਕੇ ਆਉਣ ਨੂੰ ?? ਕਦੀ ਕਦੀ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਬੱਚੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਕਈ ਵੱਧ ਸਿਆਣੇ ਨੇ !!
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਭ ਨੇ ਹੀ ਤੁਰ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਵੀ। ਇਹੀ ਸੋਚ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸਦਾ ਹੱਸਦੀ ਰਹਾਂ ਜਦ ਦਰਦ ਬੜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਰੱਗ ਰੱਗ ਵਿੱਚ, ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
22 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਦੂਰ ਕਰਦੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਇਸ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਤੋਂ, ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਅਜੇ ਕਦੀ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੇ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੇ ਰਾਹ ਕੰਢੇਆਲੇ ਨੇ, ਸੁਫਨੇ ਲਹੂ- ਲੁਹਾਣ, ਪਰ ਜਨੂੰਨ ਭਰਪੂਰ ਹੈ।ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
21 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਵੰਡਣ ਦਾ ਢੰਗ ਹੁਣ ਬਦਲ ਦਿਓ। ਨੀਵੇਂ ਹੋ ਜਾਈਏ, ਹੱਥ ਨਾ ਅੱਡਣ ਦਿਓ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ। ਆਪਣੇ ਹੱਥੋਂ ਹੁਣ ਚੁੱਕਣ ਦਿਓ। ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ। ਇਹ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਿਹਾ ਢੰਗ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
16 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਾ ਇੱਕ ਸੌਖਾ ਤਰੀਕਾ ਵੀ ਹੈ, ਉਹ ਹੈ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਵਿਅਸਤ ਰਹਿਣਾ। ਆਲਸ ਉਦਾਸੀ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਕਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਉਦਾਸੀ ਫੇਰ ਆਲਸ ਤੇ ਕਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਆਲਸ ਫੇਰ ਉਦਾਸੀ। ਔਰਤ ਹੋ ਬੜੇ ਤਕਲੀਫ ਦੇਹ ਦਿਨ ਵੀ ਹੰਢਾਏ ਨੇ, ਤੇ ਬੜੇ ਹੱਸਦੇ ਵੱਸਦੇ ਚੰਗੇ ਵੀ। ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਹੀ ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਕੇ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਾ ਹੱਲ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਪਲ ਪਲ ਵਿਅਸਤ ਹੋ ਜਾਏ, ਅਸੀਂ ਰੁੱਝੇ ਰਹੀਏ ਤੇ ਥੱਕ ਕੇ ਆਰਾਮ ਦੀ ਨੀਂਦ ਆਪੇ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਭੱਜ ਦੌੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਇਹ ਉਸ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਰੂਹ ਦੀ ਕਦਰ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਅਨੰਤ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਫੇਰ ਚਾਹੇ ਉਹ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਕਾਜ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਕਿੱਤਾ ਜ਼ਰੂਰ ਚੁਣੋ, ਤਾਂ ਕਿ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਨਕਾਰਾਤਮਿਕ ਸੋਚਣ ਦਾ ਕਦੀ ਵਕ਼ਤ ਹੀ ਨਾ ਮਿਲੇ। ਸਾਡੀ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਦਿਨ ਨੂੰ ਕੱਟਣ ਦੀ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਵਿਧੀ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਅਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਓ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਬਾਰ ਬਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ। ਖਾਸ ਕਰ ਔਰਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੋਚ ਸੋਚ ਆਪਣਾ ਮਨ ਖਰਾਬ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਆਓ ਰੁਝੇਵੇਆਂ ਭਰਿਆ ਕਰੀਏ। ਕੋਈ ਕਿੱਤਾ ਅਪਣਾਈਏ, ਜੇ ਅਸੀਂ ਘਰੋਂ ਬਹੁਤ ਰੱਜੇ ਪੁੱਜੇ ਹਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਆਓ ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਸਮਾਂ ਕੱਢੀਏ। ਇੰਝ ਕਰਨ ਨਾਲ ਨਾ ਸਿਰਫ ਤੁਹਾਡਾ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਓ ਘੱਟਦਾ ਹੈ, ਬਲਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਚੇਹਰਿਆਂ ਤੇ ਵੀ ਮੁਸਕਾਨ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕੁੱਝ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਨਾਲ ਇਹ ਸੋਨੇ ਤੇ ਸੁਹਾਗੇ ਵਾਲ਼ੀ ਗੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
16 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਛੱਡ ਸਿੱਖਿਆ ਤੇ ਸਿਹਤ ਤੇ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰੀ ਬੁੱਤ ਤੇ ਸੈਰ ਸਪਾਟੇ ਵਾਲੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨ ਵੱਲ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਸਾਡਾ ਜ਼ੋਰ ਹੈ ਓਨਾ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਤੇ ਫਟੀਆਂ ਵਰਦੀਆਂ ਪਾ ਰਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵੱਲ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ?? ਮੋਰਚੇ, ਰੈਲੀਆਂ ਤੇ ਸਮਾਗਮ ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮੁੱਖ ਲੱਗਦੇ ਹਨ ਪਰ ਫਟੀਆਂ ਪੈਂਟਾਂ ਪਾ ਆਈਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਮੁੱਖ ਲੱਗਦੀ ?? ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਮੁੱਖ ਲੱਗਦਾ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਰੁੱਲਦਾ ਐਸਾ ਭਵਿੱਖ ਜਿੱਥੇ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣਗੇ ਤੇ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਅਨਪੜ੍ਹ ਹੋਣਗੇ। ਕੀ ਕਰਨੇ ਨੇ ਸਜਾਵਟੀ ਸ਼ਹਿਰ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਅੱਧ ਨੰਗੇ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਹੋਣ ? ਬੱਚੇ ਜੋ ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅੱਜ ਵੀ ਮਜਬੂਰਨ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਕੂਲ ਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅੱਜ ਜਿਸ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਗਈ ਸੀ ਗੁਰਸੇਵਕ ਸਿੰਘ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਕੂਲ ਆਇਆ ਸੀ। ਤੇ ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਜਿਸਦੀ ਨਾ ਮਾਂ ਨਾ ਪਿਓ ਅੱਗੋਂ ਪਿੱਛੋਂ ਸਭ ਫਟੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਸਕੂਲ ਆਇਆ ਸੀ। ਰਹਿਣ ਦਿਓ ਪੁੱਲ , ਤੇ ਰਹਿਣ ਦਿਓ ਬੁੱਤ , ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਸਾਨੂੰ ਬੁਲੇਟ ਟ੍ਰੇਨਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਅਖਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਬਿਰੰਗੀਆਂ ਛੱਪਣ ਵਾਲੀਆਂ ਯੋਜਨਾਵਾਂ। ਬੱਚੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਕੀ ਠੀਕ ਤੇ ਕੀ ਗ਼ਲਤ ਹੈ ?? ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਪੱਧਰ ਚੁੱਕਿਆਂ, ਤੇ ਬੱਚੇ ਜੋ ਕੇ ਸਾਡਾ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਭਵਿੱਖ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਕੁੱਝ ਵੀ ਕਰੀ ਜਾਓ, ਨਹੀਂ ਫ਼ਲ ਲੱਗਣਾ। ਅੱਗੇ ਹੀ ਇੰਨੇ ਮਰੀਜ਼ ਬਿਸਤਰਿਆਂ ਤੇ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤੇ ਨੇ, ਸਿਹਤ ਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਕਰ ਤੇ ਸ਼ਰਮ ਆਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਸਾਨੂੰ ਕੇ ਅਸੀਂ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਹੋਰ ਦੁਗਣੇ ਤਿਗਣੇ ਮਰੀਜ਼ ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਕਦੀ ਸਾਬਣ ਤੱਕ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਮੈਂ ਹਾਂ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਬੱਚੇ ਦੀ ਪੇਂਟ ਏਦਾਂ ਫਟੀ ਹੈ ਕਿ ਨੰਗਾ ਦਿੱਸ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਕੰਮ ਕਰੀ ਜਾਈਏ ਨਹੀਂ ਤੇ ਇਹ ਵੀ ਰੁੱਕ ਜਾਏਗਾ ਪਰ ਸਕੂਲਾਂ ਦੇ ਮਾੜੇ ਹਾਲਾਤ ਤਰਸਯੋਗ ਹਨ, ਬਹੁਤ ਹੀ ਤਰਸਯੋਗ। ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਧਿਆਨ ਦਿਓ, ਅਜੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਤਕਲੀਫ਼ਾਂ ਨੂੰ ਛੇੜਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜੋ ਕਦੀ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਏ ਜੋ ਆਪਣੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਸਾਡੇ AC ਵਿਚ ਬੈਠ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਪੀਜ਼ਿਆਂ ਦਾ ਸਮਾਨ ਤਿਆਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸਰਨਾ, ਸਿੱਖਿਆ ਤੇ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
15 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਕਿਸੇ ਆਕੜ ਭਰੇ ਹੰਕਾਰੇ ਜੀਵਨ ਤੋਂ, ਐਸਾ ਝੁੱਕ ਜਾਣਾ ਅਸੀਸਾਂ ਭਰਿਆ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
10 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਪੜ੍ਹਨ ਦੀ ਉਮਰੇ, ਜੀਅ ਤੋੜ ਮਿਹਨਤ ਕਰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਮੁੱਖ ਅਤੇ ਵੱਡੀ ਸਮਾਜ ਸੇਵਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੇ ਦੋ ਰਾਏ ਰੱਖਣਾ ਕੋਈ ਸਿਆਣਪ ਨਹੀਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਅਕਤੂਬਰ, 2018:
ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣੋ। ਕੱਲ ਕਿਸੇ ਵਜ੍ਹਾ ਮਨ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਸੋ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਸਾਰੀ ਰਾਤ। ਬੜੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਅੱਖ ਲੱਗ ਜਾਏ ਦੋ ਘੜੀ ਪਰ ਤਬੀਅਤ ਵਿਗੜਦੀ ਵਿਗੜ ਗਈ। ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਪਾਠ ਕੋਲ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਧਿਆਨ ਨਾ ਲੱਗੇ। ਇਹ ਮੇਰੀ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਭ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਤੇ ਮੂਡ ਠੀਕ ਖਰਾਬ ਕਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਦੇ ਹੀ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਅਣਜਾਣੇ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਝ ਗ਼ਲਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਇਸਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਜਿਵੇਂ ਅੱਜ ਬੂਟ ਉਡੀਕ ਰਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕੀ। 50 ਬੱਚੇ ਵੀ ਹੋਣਗੇ ਤੇ 50 ਦੇ ਦਿਲ ਟੁੱਟੇ ਹੋਣਗੇ, ਆਸ ਟੁੱਟੀ ਹੋਏਗੀ, ਕਿਓਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਅੱਜ ਨਵੇਂ ਬੂਟ ਮਿਲਣੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਅੱਗੇ ਪੈ ਗਈ। ਅਸੀਂ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਜਦ ਹਿੰਮਤ ਹਾਰਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਘਰਦੇ ਵੀ ਉਦਾਸ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਸਾਡਾ ਬਿਜਨੈਸ ਕੰਮ ਕਾਰ ਸਭ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਡੇ ਸਭ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਿੰਨੀ ਵੀ ਵੱਡੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਵੋ, ਜਾਂ ਸਿਹਤ ਠੀਕ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਕਦੇ ਵੀ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੀ ਮਾਯੂਸੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਾ ਬਣੋ, ਖਾਸ ਕਰ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੱਚੇ ਦਿਲੋਂ ਖੁਸ਼ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਜਬੂਤ ਕਰੋ, ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਤੇ ਯਕੀਨ ਰੱਖੋ। ਦੁਖਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਨਾਂਹ ਕਹਿ ਹੱਸ ਕੇ ਦੂਸਰਿਆਂ ਲਈ ਜੀਓ। ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਲਈ, ਆਪਣੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਬੇਟਿਆਂ ਲਈ, ਤੇ ਸਮਾਜ ਦੇ ਉਹਨਾਂ ਪਿਆਰੇ ਆਪਣਿਆਂ ਲਈ ਜੋ ਤੁਹਾਡੀ ਮਦਦ ਦੀ ਆਸ ਲਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਡੀਕਦੇ ਹਨ। ਜੋ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਸਵਾਰਥ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
30 ਸਤੰਬਰ, 2018:
ਹਾਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਸਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਮਰਦੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਅਮਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਹਨੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਚਾਨਣੀ ਨਜ਼ਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਮਲੂਕ ਜਿਹੀਆਂ ਤਿਤਲੀਆਂ, ਮਗਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਆਪਣੇ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ, ਕਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਚੀਰਦੀਆਂ ਜਦ ਪਹਾੜ, 'ਸਿੱਧੂ' ਫਿਰ ਖ਼ਬਰ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
23 ਸਤੰਬਰ, 2018:
ਮਨ ਜਦ ਵੀ ਉਦਾਸ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਜਿੱਤ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਲੋੜਵੰਦ ਦੇ ਕੰਮ ਆ ਜਾਓ। ਕੁੱਝ ਰਾਹਤ ਤਾਂ ਜ਼ਰੂਰ ਮਿਲੇਗੀ। ਇਹ ਤਸਵੀਰਾਂ ਮੇਰੇ ਉਹਨਾਂ ਹਾਸਿਆਂ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਕਈ ਵਾਰ ਲੋਕ ਦਿਲ ਦੁਖਾ ਖੋਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਸਤੰਬਰ, 2018:
ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ ਇਹ ਵੀ.. ਅਕਸਰ ਲੋਕ ਪੁੱਛਦੇ ਨੇ ਸਫਰ ਕਿੱਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਤੇ ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਮੇਂ ਇੱਕ ਮਰਨ ਕੰਡੇ ਪਈ ਔਰਤ ਨੂੰ ਪਿੰਗਲਵਾੜੇ ਦਾਖ਼ਲ ਕਰਵਾਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ, ਜਿੱਥੋਂ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਮੇਰਾ ਵੀ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਤ ਹੋਇਆ। ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ 2007 ਵਿੱਚ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਕੁੱਝ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਬਾਬਾ ਬਕਾਲਾ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਇੱਕ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀ ਤੇ ਯਾਦ ਕਰਵਾਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਉਹੀ ਕੁੜੀ ਹਾਂ ਜਿਸਦੀ ਗੱਲ ਨਾ ਟਾਲ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਸੜਕ ਤੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕੱਪੜਿਆਂ ਰੁੱਲਦੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਗੱਲ ਲਾ ਲਿਆ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਬਹੁਤ ਹੋਈ ਜਦ ਪਹਿਚਾਣ ਲਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਸਮਾਰੋਹ ਦੌਰਾਨ ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਗਰਮ ਸ਼ਾਲ, ਸਨਮਾਨ ਵਜੋਂ ਭੇਂਟ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਤੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਚੰਗਾ ਲੱਗਾ। ਸ਼ਾਲ ਮਿਲਦਿਆਂ ਹੀ ਡਾਕਟਰ ਇੰਦਰਜੀਤ ਕੌਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੋ ਸਭ ਤੋਂ ਲੋੜਵੰਦ ਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਔਰਤ ਇਸ ਸਮਾਰੋਹ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਸ਼ਾਲ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਓਸੇ ਵਕਤ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ਔਰਤ ਨੂੰ ਉਹ ਸ਼ਾਲ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। .... ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀ ਬਿਆਨ ਕਰੀਏ ਜਿੱਥੇ ਕਦਮ ਕਦਮ ਤੇ ਚੰਗਿਆਈ ਹੈ...
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
18 ਸਤੰਬਰ, 2018:
ਲਾਡ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ ਮਾਂ ਤੋਂ .. ਤੇ ਤਲੀਆਂ ਥੱਲੇ ਫੁੱਲ ਵਿਛਾਉਣੇ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਪਿਤਾ ਤੋਂ..
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
18 ਅਗਸਤ, 2018:
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਨਾ ਸਿਖਾਓ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਇਹ ਸਿਖਾਓ ਕਿਵੇਂ ਗੁਆ ਕੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਪਿੱਛੇ ਡਿੱਗ ਕੇ ਵੀ, ਫੇਰ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖਲੋ ਸਕਦੇ ਹੋ!
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
2 ਅਗਸਤ, 2018:
ਇੱਕ ਯੋਧੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚਣ ਦੇ 15 ਤਰੀਕੇ: 1. ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਹਾਲਾਤ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਿਰਪੱਖ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਅਤੇ ਸਭ ਕੁੱਝ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਯੋਧੇ ਹਰ ਹਾਲਾਤ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਜਿਊਣ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। 2. ਯੋਧੇ ਕਦੇ ਵੀ ਜਿੱਤਣ ਜਾਂ ਹਾਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਉਹ ਕੇਵਲ ਅੱਜ ਤੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੌਜੂਦਾ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਦੇ। 3. ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਅੰਤਿਮ ਅੰਕਾਂ ਨਾਲ ਕਾਮਯਾਬੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਾਪਦੇ। ਕਿੰਨੇ ਯਤਨ ਦੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਕਿੰਨੀ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਤੇ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਕਾਰਜ ਨਿਭਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਇਹ ਯੋਧਿਆਂ ਦਾ ਕਾਮਯਾਬੀ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਦਾ ਅਧਾਰ ਹੈ। 4. ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਸ਼ਿਕਵਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਕੌੜੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਦਰਦਭਰੇ ਅਤੀਤ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਹੋਈਆਂ ਪੱਖਪਾਤੀ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਯੋਧੇ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਜਿਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾਕਾਰਾਤਮਿਕਤਾ ਨੂੰ ਆਪਣਿਆਂ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਨੂੰ ਖੋਹਣ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੇ। ਉਹ ਹਰ ਵਾਰ ਮੁੜ ਧਿਆਨ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਸੁਪਨਾ ਜਿਊਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। 5. ਯੋਧੇ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਣ ਲਈ ਸਮਾਂ ਕੱਢਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹੋਣ ਲਈ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੈ। ਉਹ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਆਪਣੀਆਂ ਬਰਕਤਾਂ, ਅਸੀਸਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਡਰ ਤੋਂ ਵੱਧ, ਆਤਮ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਵਿੱਚ ਪੱਕਾ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, ਯੋਧੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। 6. ਯੋਧੇ ਕਦੇ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ, ਨਾ ਹਾਰ ਕੇ ਬੈਠਦੇ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸੋਗ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਫੇਰ ਉੱਠਣ ਦਾ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬਿਹਤਰ ਤਰੀਕਾ ਲੱਭਦੇ ਹਨ। 7. ਉਹ ਜੋ ਵੀ ਕਾਰਜ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਰੇਕ ਦਿਨ ਉਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਪਰਾਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। 8. ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਹ ਕੋਈ ਗ਼ਲਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਯੋਧੇ ਤੁਰੰਤ ਉਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਮੁਆਫੀ ਮੰਗਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਨਕਲੀ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਪ੍ਰਹੇਜ਼ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਯਕੀਨ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। 9. ਯੋਧੇ ਸੱਚੇ ਆਗੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਵੱਡੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ ਭਾਂਵੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਣਜਾਣ ਰਾਹ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਵੇ। 10. ਹਾਰ ਮੰਨ ਲੈਣਾ ਹੀ ਇੱਕ ਸੱਚੀ ਅਸਫਲਤਾ ਹੈ। ਯੋਧਿਆਂ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ, ਹਰੇਕ ਝੱਟਕਾ, ਹਰੇਕ ਅਸਫਲਤਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅਸਲ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਵੱਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਟੀਚਿਆਂ ਅਤੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਤਿਆਗਦੇ ਨਹੀਂ। ਜਦ ਤੱਕ ਉਹਨਾਂ ਸਵਾਸ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ। 11. ਬਹੁਤ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਟੀਚਾ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਹੈ। 12. ਉਹ ਨਾਕਾਰਾਤਮਕ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਬਾਰ ਬਾਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਯਾਦ ਕਰਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਸੱਚ ਹੋਣਗੇ। 13. ਯੋਧਿਆਂ ਨੇ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮਾਨਸਿਕ ਤਾਕਤ ਚੁਣੀ ਹੈ, ਇਹ ਸੋਚ ਡਿੱਗ ਡਿੱਗ ਉੱਠਣ ਦੀ ਆਦਤ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। 14. ਕਠਿਨ ਸਮਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਯੋਧੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਹਨ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਸੁਪਨਾ ਜ਼ਹਿਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। 15. ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕੱਢਦੇ ਸਗੋਂ ਸਖਤ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਬਿਹਤਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। (INSPIRED FROM THE BOOK " THINK LIKE A WARRIOR" BY DARRIN DOONNELLY)
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
1 ਅਗਸਤ, 2018:
ਇੱਕ ਵਾਰ ਇੱਕ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਖੇਡ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਦੋ ਬੱਚੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਲੜ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਬੱਚਾ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ "ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਨਫਰਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਤੇ ਹੁਣ ਮੈਂ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਖੇਡਿਆ ਕਰਨਾ। " ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਲਈ ਦੋਨੋ ਵੱਖਰੇ ਵੱਖਰੇ ਖੇਡ ਦੇ ਤੇ ਫੇਰ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ। ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀਆਂ ਕਿ ਬੱਚੇ ਏਦਾਂ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਫੇਰ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮਾਂ ਜਵਾਬ ਦੇਂਦੀ ਹੈ " ਬੱਚੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। " ਐਵੇਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਰੱਬ ਦਾ ਰੂਪ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਰੱਬ ਵੀ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਐਬ ਭੁਲਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਾਡੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮੁੱਖ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਰੱਬ ਨੇ ਸ਼ਕਤੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ, ਆਤਮ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਔਖੇ ਤੋਂ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਚੁਣੋ। ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਇਨਸਾਨ ਹੋਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਦਿਓ, ਉਹ ਕਦੀ ਤਾਕਤਵਰ ਤੇ ਕਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਕਦੀ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਜਾਂ ਸਵਾਰਥੀ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਜਾਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕੋਈ ਇਨਸਾਨ ਸੰਪੂਰਨ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਰੱਬ ਨੇ ਸੰਪੂਰਨ ਇਨਸਾਨ ਬਣਾਏ ਨੇ। ਇਨਸਾਨ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਔਖੇ ਸੌਖੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਹੋਰ ਰੰਗੀਨ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
30 ਜੁਲਾਈ, 2018:
ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਰਹੱਸ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਤੋਂ ਅਸਮਰੱਥ ਹਨ, ਮੈਂ ਵੀ। ਅਸੀਂ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਕਾਇਤਾਂ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ ਕਿਓਂ ਕਿ ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਨੈਤਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਉੱਚਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਰੋਕ ਕੇ ਰੱਖਣਾ ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਪ੍ਰਤੀ ਤਾਕਤਵਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਪ੍ਰਤੀ ਅਸੀਂ ਵੈਸੇ ਲਾਚਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਬਸ ਉਸ ਤੋਂ ਨਾਰਾਜ਼ ਰਹਿਣ ਦੀ ਹੀ ਤਾਕਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਾਂ। ਰੱਬ ਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਬਣਾ ਕੇ ਭੇਜਿਆ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕੋਈ ਤਾਕਤ ਜਾਂ ਲਾਚਾਰੀ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਨਹੀਂ। ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਧਰਤੀ ਸਿਰਜੀ ਹੈ, ਨਫਰਤਾਂ ਕਰ ਇਸ ਨੂੰ ਕਦੀ ਗੰਦਾ ਨਾ ਕਰੀਏ। ਰੱਬ ਦੇ ਬਣਾਏ ਇਸ ਸਵਰਗ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕਦਰ ਕਰੀਏ। ਖੁਸ਼ ਰਹੀਏ ਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖੁਸ਼ ਰੱਖੀਏ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
29 ਜੁਲਾਈ, 2018:
ਇਹ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਲਈ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਉਸ ਪਲ ਲਈ ਰੱਬ ਤੋਂ ਮੁਆਫ਼ੀ ਮੰਗਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਬੋਲ ਰਹੇ ਸੀ, ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਸੁਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਸਬਰ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਸਾਨੂੰ ਕਾਹਲੀ ਨਹੀਂ ਉਡੀਕ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ, ਡਰਨਾ ਨਹੀਂ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਝਿੰਜੋੜਨਾ ਨਹੀਂ ਹੌਂਸਲਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਸਾਨੂੰ ਅਲੋਚਨਾ ਨਹੀਂ ਤਾਰੀਫ਼ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਢਾਲਣ ਨਾਲੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦਿਓ, ਪਿਆਰ ਦੇ ਰਸਤੇ ਚੱਲੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਦੀ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
28 ਜੁਲਾਈ, 2018:
ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਜਿਹੜਾ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਗ਼ਲਤੀ ਤੋਂ ਮੁਕੰਮਲ ਹੋਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਣਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਵਿਅਕਤੀ ਜੋ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿਓਂ ਕਿ ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਰੱਬ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਹ ਰੱਬ ਸਾਹਮਣੇ ਨਾ ਮਾਤਰ ਹੈ। ਸਾਡੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਇੱਕ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਹਨ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਰੱਬ ਸਦਾ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਵੱਸਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪ ਰੱਬ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਦਾ ਢਾਂਚਾ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਦੇ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਨਵਾਂ ਜਾਂ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣ ਲਈ ਬਹਾਦਰ ਨਹੀਂ ਹੋਵਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਉਹ ਕੰਮ ਕਰਾਂਗੇ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਦਾ ਸਹੀ ਹੋਣ ਦੀ ਗਾਰੰਟੀ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਸਿੱਖਾਂਗੇ, ਅਸੀਂ ਕਦੀ ਵੀ ਵਿਕਾਸ ਨਹੀਂ ਕਰਾਂਗੇ। ਜੋ ਮਾਪੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਵੀਕਾਰਦੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਜੇ ਦੋਸਤ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਕਦੇ ਮੁਆਫ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਕਰਕੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ, ਰੱਬ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਜਾਂ ਉਮੀਦਾਂ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਰੱਬ ਇੱਕ ਨਿਰਾਸ਼ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਫਲ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਰੋਂਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਤੇ ਹੱਸਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਰੱਬ ਬਰਾਬਰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਦਰਦ ਵਿਚ ਹਨ, ਰੱਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਓਂ ਕਿ ਰੱਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਓਦੋਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਦੂਸਰਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਠੀਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਪਰਮਾਤਮਾ ਸਾਡੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਾਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ਪਰ ਕੇਵਲ ਉਦੋਂ ਹੀ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੁੱਖ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸਦਾ ਦਿਆਲ ਰੱਬ ਤੋਂ ਮੁਆਫ਼ੀ ਓਦੋਂ ਮੰਗੋ ,ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਲਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ, ਜਦ ਤੁਸੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਏ ਹਰ ਦੁੱਖ ਲਈ ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
27 ਜੁਲਾਈ, 2018:
ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੰਪੂਰਨ ਹੋਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ਅਤੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਓਵੇਂ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੇਗਾ। ਇਹ ਉਮੀਦ ਨਾ ਕਰੋ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਵੀ ਸੰਪੂਰਣ ਹੋਣ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਲਈ ਪਿਆਰ ਕਰੋ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ, ਠੋਕਰਾਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੱਬ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਪਾਪ ਨੂੰ, ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕਦੇ ਪਾਪੀ ਜਾਂ ਗ਼ਲਤੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਹਾਂ। ਰੱਬ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਗ਼ਲਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਕੱਲਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ । ਰੱਬ ਸਾਡੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਜ਼ਰੂਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਕਦੀ ਨਿਰਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਸਾਡਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ। ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਤੋਂ ਸਿੱਖਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਜੁਲਾਈ, 2018:
ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਜਾਣਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਭੋਜਨ ਕਿੱਥੋਂ ਆਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਵੇਂ ਉਤਪੰਨ ਹੋਇਆ ਹੈ? ਸਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਤੋਂ ਖਰੀਦਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦਾ ਖਿਆਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਭੋਜਨ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਿੰਨੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ, ਓਨਾ ਓਹਲਾ ਵੱਧ ਹੈ। ਜੇ ਅਸੀਂ ਟਮਾਟਰਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਟਮਾਟਰ ਮੌਸਮੀ ਹਨ ਪਰ ਹੁਣ ਟਮਾਟਰ ਸਾਨੂੰ ਪੂਰੇ ਸਾਲ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਤੇ ਇੱਦਾਂ ਲੱਗਦਾ ਤਾਜ਼ੇ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਟਮਾਟਰ ਕੱਚੇ ਤੇ ਹਰੇ ਤੋੜ ਪੂਰਾ ਸਾਲ ਨਕਲੀ ਐਥਲੀਂਨ ਗੈਸ ਦੁਆਰਾ ਪਕਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸਾਲ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਮੁਰਗਿਆਂ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਦਾ ਇਕ ਹੋਰ ਜ਼ੁਲਮੀ ਉਦਾਹਰਣ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ। ਇੱਕ ਮੁਰਗਾ ਜਿਸਦਾ ਅਸਲ ਨਿਯਮਤ ਆਕਾਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ 3 ਮਹੀਨੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ, ਉਸਨੂੰ ਦਵਾਈ ਦੇ ਟੀਕੇ ਲਗਾ 49 ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇੱਕ ਭਾਰੀ ਫੈਟ ਭਰਿਆ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਬਹੁਤੇ ਮੁਰਗੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਭਾਰ ਕਾਰਣ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਇਸਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ ਤੇ ਚੰਗੀ ਪੈਕਿੰਗ ਕਰ ਆਪਣਾ ਸੌਦਾ ਸਜਾ ਸਜਾ ਮਾਰਕੀਟ ਵਿੱਚ ਵੇਚ ਦਿੰਦਿਆਂ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਸਿਹਤ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਇਹ ਜਾਣਨ ਦੀ ਬਹੁਤ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਭੋਜਨ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਕਿਥੇ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਬਾਜ਼ਾਰ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮੌਸਮੀ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਖਰੀਦਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ। ਉਸ ਭੋਜਨ ਨੂੰ ਖਰੀਦਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰੋ ਜੋ ਸਥਾਨਕ ਪੱਧਰ 'ਤੇ, ਤੁਹਾਡੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਸ਼ਹਿਰ ਉਗਾਇਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਸਥਾਨਕ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀ ਜੇ ਕੋਈ ਮਾਰਕੀਟ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਤੇ ਓਥੋਂ ਖਰੀਦਣ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿਓ। ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਸਬਜ਼ੀ ਦਾ ਬਾਗ਼ ਜ਼ਰੂਰ ਲਗਾਓ ਨਹੀਂ ਤੇ ਗਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕੁੱਝ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰ ਲਗਾਓ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮਾਸਾਹਾਰੀ ਹੋ ਤਾਂ ਐਸਾ ਵਿਕਰੇਤਾ ਚੁਣੋ ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਖੁਰਾਕ ਖਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਾਲਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਭੋਜਨ ਪਕਾਓ ਅਤੇ ਇਕੱਠੇ ਬੈਠ ਕੇ ਭੋਜਨ ਕਰੋ। ਸਭ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਭੋਜਨ ਨਸੀਬ ਹੋਏ, ਇਸ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਅਰਦਾਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰੋ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
23 ਜੁਲਾਈ, 2018:
27 ਅਕਤੂਬਰ 1925 ਨੂੰ ਜਨਮੇ "ਜਿਰੋ ਓਨੋ" ਇੱਕ ਜਾਪਾਨੀ ਸ਼ੈੱਫ ਹੈ ਅਤੇ ਜਪਾਨ ਦੇ ਟੋਕਯੋ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ "ਸੂਸ਼ੀ " (ਮੱਛੀ ਤੋਂ ਬਣਿਆ ਇੱਕ ਵਿਅੰਜਨ) ਵੇਚਣ ਵਾਲੇ "ਸੁੁਕਿਆਬਾਸ਼ੀ ਜੀਰੋ" ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ। ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ , ਜਦੋਂ ਉਹ ਕੇਵਲ 9 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਫੇਰ ਕਦੀ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ। ਓਨੋ ਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸ਼ੈੱਫ ਅਤੇ ਹਾਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸੂਸ਼ੀ ਮਾਹਰ ਮੰਨਦੇ ਹਨ। ਓਨੋ ਨੇ ਸੂਸ਼ੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਆਧੁਨਿਕ ਅਤੇ ਨਵੀਆਂ ਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਕਾਢ ਕੱਢੀ ਹੈ। ਅਮੇਰੀਕਾ ਦੇ ਸਾਬਕਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ "ਬਰਾਕ ਓਬਾਮਾ" ਨੇ 23 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2014 ਨੂੰ ਜਪਾਨ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਓਨੋ ਦੇ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਵਿੱਚ ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ ਅਤੇ ਓਬਾਮਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸਵਾਦ ਸੁਸ਼ੀ ਹੈ। ਓਨੋ ਦੇ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਵਿੱਚ ਕੇਵਲ 10 ਗ੍ਰਾਹਕ ਇੱਕ ਵਾਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੀਟ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਇਕ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਬੁੱਕ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰਤੀ ਵਿਅਕਤੀ 300 ਡਾਲਰ ਦਾ ਖਰਚਾ ਹੈ।15 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ 20 ਵੱਖ ਵੱਖ ਸੂਸ਼ੀ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਗ੍ਰਾਹਕ ਨੂੰ ਪਰੋਸੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਓਨੋ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਕਦੀ ਵੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਆਪਣੇ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ਣ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। 80 ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਓਨੋ ਸੂਸ਼ੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕਲਾ ਨੂੰ ਨਿਖਾਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੁਧਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਰੈਸਟੋਰੈਂਟ ਵਿੱਚ ਸਫਾਈ ਦਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਪਿਛਲੇ 80 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਕਦੀ ਉਦਾਸ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸਗੋਂ ਉਸਨੇ ਸੂਸ਼ੀ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਇੰਨੀ ਮੁਹਾਰਤ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਲਈ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਕੋਈ ਤੋੜ ਨਹੀਂ। ਓਨੋ ਮਿਹਨਤੀ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਮਿਸਾਲ ਹੈ ਜੋ 92 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਿਸਨੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਇੱਕ ਹੁਨਰ ਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ਣ ਤੇ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਜੂਨ, 2018:
ਜਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਈਆਂ ਨੇ ਗਲ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਬੂਟ ਵੰਡਦੀ ਦੇਖਿਆ, ਕੱਚ ਟੁੱਟਣ ਵਾਂਗ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਚੂਰ ਹੋ ਗਏ ਕਈ ਰਿਸ਼ਤੇ। ਓਹਨਾਂ ਸ਼ਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਕਿ ਲਿੱਬੜੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਭੜਾਸ ਮਾਰਦੀਆਂ ਬਸਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਬੂਟ ਚੱਪਲ਼ਾਂ ਪਵਾਉਣਾ, ਕੋਈ ਸਿਆਣਪ ਦਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ । ਕਈ ਰਿਸ਼ਤੇ ਗੂੰਗੇ ਹੋ ਗਏ, ਕਈ ਬੋਲੇ, ਕਈ ਅੰਨੇ ਤੇ ਬਹੁਤੇ ਦੱਮ ਤੋੜ ਗਏ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
17 ਜੂਨ, 2018:
ਵੱਡੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਕੀ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨੀਆਂ, ਮੈਨੂੰ ਕਦੀ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਡਾਂਟਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਸੋਚਦੀ ਕੀ ਅਖੀਰ ਕੱਦ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਡਾਂਟਿਆ ਸੀ। ਯਾਦ ਕਰਨ ਤੇ ਵੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। ਗੁੱਸੇ ਭਰਿਆ ਕਿਹਾ ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾਜੀ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹਰ ਗੱਲ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਮਝਾਈ ਹੈ, ਡਾਂਟ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ, ਤੂੰ ਗ਼ਲਤ ਤੇ ਮੇਰੀ ਸੁਣ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ। ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫ਼ੇਰ ਸਮਝਾਇਆ ਹੈ। ਮੇਰੇਪਿਤਾ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਸਦਕਾ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਤਰਾਸ਼ਿਆ ਹੈ, ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਕਦੀਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ ਬੱਸ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਇਹ ਵੱਧਦਾ ਹੀ ਜਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਹਨ, ਜੋ ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਅਨੰਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਵੀ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਲਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੀਆਂ ਗਾਲ਼ਾਂ ਘਿਓ ਦੀਆਂ ਨਾਲਾਂ... ਮਾਂ ਨੇ ਚਾਹੇ ਡਾਂਟ ਲਿਆ ਹੋਵੇ ਕਦੀ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਵੇਲੇ, ਪਰ ਪਿਤਾ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਹਰ ਕੁੜੀ ਦੇ ਪਿਤਾ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਵੇ। ਧੀਆਂ ਦੇ ਹਰ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਸੁਨੇਹਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੇ ਅਨੰਤ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਪਿਆਰ ਲਈ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਜਨਮਾਂ ਜਨਮਾਂ ਤੱਕ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ। HAPPY FATHER’S DAY
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
07 ਜੂਨ, 2018:
ਬੇਟੀਆਂ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਬੇਟੀ, ਬੇਟੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, 3 ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਵੇ ਚਾਹੇ 30 ਸਾਲ ਦੀ, ਵੱਡੀ ਛੋਟੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਦਾ ਸਿਰ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਮਿਹਰਾਂ ਭਰਿਆ ਹੱਥ, ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਲੈਣਾ ਹੀ, ਵਾਰ ਵਾਰ ਸ਼ਾਇਦ ਬੇਟੀਆਂ ਦੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਜਦ ਪਿਤਾ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦੇਵੇ ਤੇ ਮਾਨੋ ਸਾਰੀ ਕਾਇਨਾਤ ਦਾ ਉਤਸ਼ਾਹ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬੇਟੀਆਂ ਹੋਣਾ ਵੀ ਕਿਸੇ ਅਸੀਸ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ, ਭਾਗਾਂ ਵਾਲੇ ਘਰ ਹੀ ਲਹਿਜ਼ੇ ਦਾ ਜਨਮ ਹੁੰਦਾ। ਭਾਵੁਕ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਜਰ ਜਰ ਕੇ ਵੀ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਜਤਾਉਂਦੀਆਂ ਵੀ ਨਹੀਂ। ਬੇਟੀ ਦੀ ਮਾਂ ਹੋ, ਬੇਟੀ ਦੇ ਪਿਤਾ ਹੋ ਤੇ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀਆਂ ਲੱਗ ਰਹੀਆਂ ਅਸੀਸਾਂ ਦਾ ਨਿੱਘ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ। ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸੇ ਹੀ ਸਮਰਪਿਤ ਹੈ, ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
03 ਜੂਨ, 2018:
ਮਾਂ ~ #ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੁਣ ਤੇ ਮੈਂ ਪੰਖ ਲਗਾ ਕੇ ਉੱਡ ਜਾਵਾਂ ਮਾਂ.. ਬੁਲਾ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੋਜ਼ ਤੇਰੀ ਗੋਦੀ ਪੈ ਜਾਵਾਂ ਮਾਂ.. ਦੇ ਕੋਈ ਨੀਂਦਰ ਦੀ ਗੋਲੀ ਸੁਪਨੇ ਫੇਰ ਸਜਾਵਾਂ ਮਾਂ.. ਸੁਣਾ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰੀ ਸਰਗਮ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਲੋਰੀ ਥਥਲਾਵਾਂ ਮਾਂ.. ਸਵਾਰ ਮੇਰੇ ਵਾਲ ਅੱਜ ਫੇਰ ਗੁੰਜਲਦਾਰ ਨੇ ਵਿੱਚ ਹਵਾਵਾਂ ਮਾਂ.. ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਚੁੰਮ ਮੱਥਾ ਹੌਕੇ ਹੁਣ ਮੁਕਾਵਾਂ ਮਾਂ.. ਹੱਥ ਫੜ ਦੇ ਹੌਂਸਲਾ ਮੈਂ ਰੁੱਸਿਆ ਰੱਬ ਮਨਾਵਾਂ ਮਾਂ.. ਤੈਨੂੰ ਜੇ ਦੁੱਖ ਕੋਈ ਦੇਵਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਹੀ ਤੁਰ ਜਾਵਾਂ ਮਾਂ.. ਤੂੰ ਵੀ ਹੱਸਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪਾ ਮੈਂ ਵੀ ਖਿੜਖਿੜਾਵਾਂ ਮਾਂ.. ਕਿੱਥੋਂ ਲੱਭਦੀ ਮੈਂ ਸਹਾਰਾ ਜੇ ਰੱਬ ਨਾ ਭੇਜਦਾ ਮਾਵਾਂ ਮਾਂ..
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
01 ਜੂਨ, 2018:
- ਇਹ ਸਮਾਜ ਔਰਤ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਨਾ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ। ਤੇ ਇਹ ਸਮਾਜ ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨ ਲਾਇਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। - ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਲਈ ਕੋਈ ਕਾਨੂੰਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਭ ਢੋਂਗ ਨੇ। - ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਲਈ ਗ਼ਲਤ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ, ਕਿ ਅੱਗੇ ਆਓ, ਮਿਹਨਤ ਕਰੋ ਤੇ ਗੰਦੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰੋ। - ਸ਼ੋਹਰਤ, ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਥ, ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਦਫ਼ਾ ਕਰ, ਇੱਜ਼ਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਜੀਓ। - ਘੱਟ ਜੀਅ ਲਓ, ਪਰ ਸੁਕੂਨ ਹੋਵੇ। - ਦਾਨ ਕਰਨਾ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਹੁੰਦਾ ਖ਼ੁਦ ਕਰ ਲਓ। ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਡਰਾਵਣੇ ਲੋਕ ਜੁੜਦੇ ਹਨ ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਕੁੜੀਆਂ ਸੁਚੇਤ ਰਹਿਣ। ਅਖੀਰ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ "ਮੈਂ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਚੁਣਦੀ, ਲੱਖ ਲਾਹਨਤ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧੀ ਤੇ ਮਿਹਨਤ ਤੇ, ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਸੂਰੋਂ ਸਮਾਜਿਕ ਦਬਾਅ ਹੇਠ ਦੱਬਦੀ ਹੈ। ਕੁੜੀਆਂ ਨਾ ਜੰਮਿਆ ਕਰੋ।ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਵੀ ਦਿਲ ਹੁੰਦੇ ਜੋ ਦੁੱਖਦੇ ਹਨ।”
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
28 ਮਈ, 2018:
ਵੰਡ ਕੇ ਛੱਕਣ ਲਈ ਇਨਸਾਨਾਂ ਵਾਲਾ ਦਿਲ ਚਾਹੀਦਾ, ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਦਿਲ ਕੋਮਲ ਨਹੀਂ, ਪੱਥਰ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੀ ਪੱਥਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ, ਕੋਈ ਲੋੜਵੰਦ ਨਹੀਂ ਦਿੱਸਦਾ, ਸਰੀਰ ਪੱਥਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ,ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਪੀੜ੍ਹ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਆਪਣੀ ਹੋਂਦ, ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਨਾ ਭੁੱਲੋ। ਅਸੀਂ ਪੱਥਰ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ, ਇਨਸਾਨ ਰਹਿਣਾ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਵੀ, ਵੰਡ ਕੇ ਜਾਣਾ। ਸਾਹ ਸਾਡੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਖੁਸ਼ ਹੋਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਨਾ ਕਰੋ, ਅੰਦਰੂਨੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਵੰਡ ਕੇ ਛਕਣ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋਣਾ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
25 ਮਈ, 2018:
ਤੱਪਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਤੁਰ ਕੇ ਅੱਜ ਨੰਗੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਹੀ, ਇਹ ਪੰਜ ਬੱਚੇ ਸਕੂਲ ਪੜ੍ਹਨ ਆਏ ਸਨ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਪਹਿਲੀ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਬੱਚਾ ਅਲੀ ਵੀ ਹੱਸਦਾ ਹੱਸਦਾ ਗਰਮ ਗਰਮ ਰੋੜੀ ਕੰਡਿਆਂ ਤੇ ਭੱਜਾ ਭੱਜਾ ਆ ਗਿਆ। ਬੂਟ ਕਿਓਂ ਦੇਂਦੇ ਹੋ ? ਪੁੱਛਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲਾਹਨਤਾਂ ਪਾ ਪਾ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਵੈਣ ਪਾ ਪਾ ਕੇ, ਸਿਰਕੱਢਵੇਂ ਜਵਾਬ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ਅੱਜ ਥੋਥੀਆਂ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਨੰਨ੍ਹੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪੈਰ। ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ ਸਾਡੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦੇ ਬੂਟਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਸੜਨ ਵਾਲੇ ਪੈਸਾ ਪੈਸਾ ਕਰਦੇ ਭਲਿਓ ਪੁਰਸ਼ੋ "ਇਹ ਪਾਟੀਆਂ ਅੱਡੀਆਂ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਫੇਰ ਅੱਜ ਅੱਗ ਲੱਗੀ, ਚਮੜੀ ਨੂੰ ਲੂੰਹਦੀ ਸੜਕ ਤੇ ਅੱਜ ਤੁਰ ਕੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਚਲੇ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਖੁਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਝੱਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਨਵੇਂ ਬੂਟ ਵੇਖ ਕੇ। ਇਹ ਅੰਗੂਠਿਆਂ ਤੇ ਆਏ ਚੀਰੇ ਜੋ ਲੂਣ (ਮਿੱਟੀ) ਲੱਗ ਤੰਦੂਰ ਵਰਗੀ ਸੜਕ ਤੇ ਛੱਲੀਆਂ ਦੇ ਦਾਣਿਆਂ ਵਾਂਗ ਅੱਜ ਭੁੱਜਦੇ ਜਾਣੇ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਸਵਾਦ ਤੁਸੀਂ ਕਦੀ ਚੱਖਿਆ ਨਹੀਂ, ਉਹਨਾਂ ਮਾਸੂਮ ਇਨਸਾਨੀ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਅੱਜ ਅਰਾਮ ਮਿਲਣਾ ਹੈ।" ਬੜਾ ਦੁੱਖ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਪੀੜੀ, ਵਾਗਡੋਰਾਂ ਸੰਭਾਲਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਬਚਪਨ, ਪੀੜਾਂ ਭਰੇ ਰਾਹ ਤੁਰ ਤੁਰ ਤਰੱਕੀਆਂ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੇ ਫ੍ਰੀ ਕੈਂਪ ਸਦਾ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧਰਤ ਤੇ ਲੱਗਦੇ ਰਹਿਣਗੇ ਜੀ, ਜਦ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਜੜਾਂ ਵੱਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ। ਨਾ ਪਾਣੀਆਂ ਵੱਲ ਧਿਆਨ..... ਨਾ ਹਵਾ ਵੱਲ...... ਨਾ ਲੂਹ ਰਹੇ ਪੈਰਾਂ ਵੱਲ !!
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਮਈ, 2018:
ਕਈ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਵੀ ਹੋ ਜਾਣਾ, ਪਰ ਆਮ ਤੋਂ ਵੀ ਆਮ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਆਪਣਾ ਹੀ ਆਨੰਦ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਕਾਰ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਆਟੋ ਤੇ ਬੱਸ ਤੇ ਚੜਨਾ, ਗਲੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਮਜ਼ੇ ਮਜ਼ੇ ਖਾਣਾ, ਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਕੁੱਝ। ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਤੋਂ ਕੀ ਮੇਰਾ ਸਮਾਂ ਬੱਚ ਜਾਵੇ, ਅੱਜ ਮੈਂ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਚੈਰੀਟੇਬਲ ਹਸਪਤਾਲ ਕਿਸੇ ਡਾਕਟਰੀ ਸਲਾਹ ਲਈ ਗਈ। ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਬੋਲੇ ਹੀ ਖੜ੍ਹੀ ਪਰਚੀ ਕਟਾਉਣ ਦੀ ਲਾਈਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਲਾਈਨ ਬਣੀ ਤੇ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਅੱਗੇ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੀ ਕਾਹਲਾ ਆਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤਿੰਨ ਲਾਈਨਾਂ ਬਣੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਨਾਲ ਵਾਲੀ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਇੱਕ ਸਿਆਣੀ ਉਮਰ ਦੀ ਔਰਤ ਆਪਣੀ 13-14 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਪਰਚੀ ਕਟਵਾਉਣ ਲਈ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਦਵਾਈ ਲੈਣ ਆਈ ਔਰਤ ਦਾ ਧਿਆਨ ਤੇ ਖਿੜਕੀ ਵੱਲ ਸੀ ਤੇ ਜਦੋਂ ਲਾਗੇ ਖੜੀ ਕੁੜੀ ਵੱਲ ਪਿਆ ਜੋ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਪਰੇ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮੱਠਾ ਜਿਹਾ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਕਹਿੰਦੀ ਤੂੰ ਪਰਚੀ ਕਟਵਾਉਣ ਲਾਗੇ ਨਾ ਖਲੋ, ਜੇ ਕਿਸੇ ਜਾਣਕਾਰ ਨੇ ਦੇਖ ਲਿਆ ਤੇ ਸਮਝਣਗੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ ਤੈਨੂੰ? ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਸਾਡੀ ਸੋਚ ਨੂੰ ਘੁਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੋਵੇ !
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
21 ਮਈ, 2018:
ਕੁਝ ਯਾਦਾਂ ਐਸੀਆਂ, ਪੀੜ ਭਰੀਆਂ, ਕਿਸਮਤ ਰੁੜ੍ਹੀਆਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਮਈ, 2018:
ਜਦ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਸੀ, ਸਭ ਨਾਲ ਸੀ। ਸੱਚ ਬੋਲਦੀ ਗਈ ਤੇ ਲੋਕ ਉੱਠ ਉੱਠ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
17 ਮਈ, 2018:
ਆਓ ਸਿਆਸਤਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਉੱਠ ਕੇ ਔਰਤ ਦੇ ਜਜ਼ਬੇ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕਰੀਏ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
16 ਮਈ, 2018:
ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀਆਂ ਚੋਟੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਜਦ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਈਦਾ ਹੈ ਤੇ ਚੋਟੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਝੁਕਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
16 ਮਈ, 2018:
ਸ਼ੁਰੂਆਤਾਂ ਮਲੂਕ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ.... ਤੇ ਬੋਹੜ ਬਣਾਉਣੇ ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਸਹਿਜ ਦੇ ਵੱਸ ਨਹੀਂ । ਬੋਹੜ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਊਰਜਾ ਅਤੇ ਹੌਂਸਲੇ ਲਈ ਪ੍ਰਤਿਬੱਧਤਾ (COMMITMENT) ਅਤੇ ਸਮਰਪਣ (DEDICATION) ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
13 ਮਈ, 2018:
ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਕੀ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਕਹੋ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹਾਵ - ਭਾਵ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ" ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਅਤੇ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿਣ ਲਈ ਪਹਿਲਾ ਅਭਿਆਸ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਸਦਾ ਸੱਚੇ ਰਹਿਣਾ। ਤੁਹਾਡਾ ਹਰ ਪੱਖ ਵਿਚ ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹਿਣਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਰ ਚੁਣੌਤੀ ਭਰਿਆ ਪੜਾਅ ਸਫ਼ਲਤਾਪੂਰਵਕ ਜਿੱਤ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਕਿਸੇ ਹੀਰਿਆਂ ਦੀ ਗ਼ੁਲਾਮ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬਲਕਿ ਖੁਦ ਇਕ ਹੀਰਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਲਈ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ" ਔਰਤਾਂ ਹਿੰਮਤੀ ਬਣਨ। ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਤੋਂ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਟੁੱਟ ਕੇ ਚੂਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋ ਜਾਈਏ ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ। ਸਮਾਨੰਤਰ ਰਹਿਣ ਦਾ, ਹਰ ਵਾਰ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਹੱਠੀ ਹੈ - ਸਥਿਰ ਹੈ - ਦਰਿੜ੍ਹ ਹੈ - ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ! ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਣ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕਰੀਬੀ ਵੀ ਨਾਂਹ ਕਹਿ ਦੇਣ, ਓਦੋਂ ਹਾਂ ਕਹਿਣਾ ਸਿੱਖੋ! ਜੁਝਾਰੂ ਬਣੋ! ਸਾਹਸ ਕਦੀ ਵੀ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਅਸੀਂ ਸਬਰ ਨਾਲ ਵਡਭਾਗੀ ਬਣਦੇ ਹਾਂ - ਸਾਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਨਾਲ ਜਿਊਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਂ ਕਦੀ ਵੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਇਹ ਇਕ ਵਿਆਪਕ ਸੱਚਾਈ ਹੈ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਜਿੱਤ ਰਹੋ - ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ, ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰ ਲਈ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਚੰਗਿਆਈ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਹਰ ਵਾਰ ਸਹੀ ਲਈ ਖਲੋਵੇ" ਸਾਰੀਆਂ ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜਾਓ। ਆਪਣੀ ਜੰਗ ਆਪਣੇ ਦਮ ਤੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲਈ ਤੱਤਪਰ ਰਹੋ। ਆਪਣੇ ਸਫਰ ਲਈ ਬੇਹੱਦ ਸਮਰੱਥਾ ਇਕੱਠੀ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾ ਦੇਵੇ! ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਦਇਆ ਭਰਪੂਰ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਚਾਹ ਰੱਖੇ" ਉਹ ਜਿਸ ਕੋਲ ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਸਥਾਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਿਮਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ। ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਬਣੋ, ਸਾਹਸੀ ਬਣੋ, ਸਹਾਇਕ ਬਣੋ, ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰੋ - ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡੋਂ। ਤੁਸੀਂ ਔਰਤ ਹੋ ਇਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ। ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
13 ਮਈ, 2018:
ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਰਾਜ ਨਾ ਕਰਨ ਦਿਓ, ਜਦ ਵੀ ਢਹਿੰਦੀਆਂ ਕਲਾਂ ਵੱਲ ਜਾਵੇ, ਸੌ ਵਾਰ ਹਰਾਓ ਉਸ ਨੂੰ । ਹਰ ਵਾਰ...
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
6 ਮਈ, 2018:
ਆਜਾ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਜਿੱਤੀਏ, ਰੁੱਖੇ ਜਿਹੇ ਸਵਾਰਥੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
2 ਮਈ, 2018:
ਸਾਨੂੰ ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਨੌਕਰੀਆਂ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਦਾ ਉੱਦਮ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਹਰੇਕ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇਹ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਕਿ ਉਹ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬਣਨ ਨਾ ਕਿ ਲੱਭਣ ਵਾਲੇ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਤੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਰੱਬ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ। ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧੀਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਆਰਥਿਕ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਦੀ, ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਦਿਆਲਤਾ ਭਰਪੂਰ ਸੁਭਾਉ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਐਸੇ ਸੁਭਾਉ ਦੀ , ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਕਠਿਨਾਈਆਂ, ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚੋ ਪਾਰ ਲੰਘਾਵੇ। ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਦੇ ਦੇਖ ਭਾਲ ਕਰਤਾ ਅਸੀਂ ਖੁਦ ਹਾਂ। ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਰੱਬ ਦੀ ਬਖਸ਼ੀ ਰੂਹ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਦਿਓ। ਦੂਜਿਆਂ ਬਾਰੇ ਰਾਏ ਰੱਖਣ ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਹੈ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਝਾਕਣਾ, ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਵੱਲ। ਕਦੀ ਵੀ ਪਛਤਾਵਾ ਨਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ। ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਪਾਠ ਕਰ ਰਹੇ, ਚੰਗਾ ਖਾ ਰਹੇ ਹੋ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਕਿਤੇ ਘੁੰਮਣ ਗਏ ਹੋ ਜਾਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਮਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦਾ, ਰੂਹ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖੋਗੇ ਤੇ ਫੇਰ ਕੌਣ ਰੱਖੇਗਾ ? ਜਦ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕੁੱਝ ਕਰਦੇ ਹੋ ਉਸ ਤੋਂ ਜੇ ਪਛਤਾਵਾ ਲੱਗੇ, ਤੇ ਅੱਜ ਤੋਂ ਇਸ ਪਛਤਾਵੇ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਤਿਆਗ ਦਿਓ। ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਦੀ ਦੇਖ ਭਾਲ ਸਮਝ ਲਓ। ਦੇਖ ਭਾਲ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਸਿਹਤ ਰੂਹ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ਨਕਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਤੀ, ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਪ੍ਰਤੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਬਣੋ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
25 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਪੁੰਨ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਹੈ ਬਹੁਤ ਸਾਲ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਟਿਊਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਹੈ, ਜਦ ਮੈਂ ਖੁਦ ਵੀ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਹੈ, ਜਦ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਵਾਂਗਾ ਮੇਰਾ ਵਕ਼ਤ ਖਰਾਬ ਹੋਵੇਗਾ, ਮੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਮਾਪੇ ਵੀ ਇਹੀ ਸੋਚਦੇ ਹਨ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖੁਦ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਾਡੀ ਸੋਚ ਦੀ, ਸਾਡੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਨੀਂਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨ ਕਿ ਉਹ ਦੂਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁਫ਼ਤ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਜਿਸ ਨਾਲ ਨਾ ਕੇ ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਮਦਦ ਹੋਵੇਗੀ ਬਲਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਨੀਂਹ ਸਦਾ ਪੱਕੀ ਰਹੇਗੀ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਵਿੱਚ ਨਾ ਰਹਿ ਸੱਜਣਾ, ਅਸੀਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰੱਜਣਾ। ਨਿਸਵਾਰਥ ਪਿਆਰ ਦੇ ਭਿਖਾਰੀ ਹਾਂ, ਬਹੁਤੇ ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਨਹੀਂ ਬਸ ਲਿਖਾਰੀ ਹਾਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
23 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਫਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਿਲਣਗੇ ਜੋ ਵੱਢ ਭਰੇ ਚੀਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੂਣ ਪਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨਗੇ। ਕੋਈ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਾਏਗਾ ਤੇ ਕੋਈ ਜ਼ਿਆਦਾ। ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ, ਮੈਂ ਹੁਣ ਸਹਿਣ ਵਿੱਚ ਮੁਹਾਰਤ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਲਈ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਇੱਟ ਚੋਟੀ ਦਾ ਦਿਲ ਦੁਖਾਵੇ ਕੋਈ , ਹਰ ਵਾਰ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੇ, ਅਰਦਾਸ ਕਰਾਂਗੀ , ਰੱਬਾ ਇਸਨੂੰ ਮੁਆਫ ਕਰਦੇ। ਆਖਰੀ ਸਾਹ ਤੱਕ ਮੁਸਕੁਰਾਵਾਂਗੀ, ਪਹਿਲਾਂ ਇਨਸਾਨ ਹੋਣ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਾਂਗੀ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
23 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਕਈ ਲੋਕ ਸੋਹਣੇ ਮੁੱਖ ਤੇ ਕਾਲੇ ਤਿਲ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ। ਚੰਗੇ ਕੰਮ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰ ਕੁੱਝ ਅਜੀਬ ਕਹਿ ਦੇਣਗੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਮੁੱਖ ਤੇ ਕਾਲੇ ਤਿਲ ਵਰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਵੱਖਰੀ ਦਿਸਦੀ। ਦਿਲ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਵਿਚੋਂ ਦੱਸ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਹੁਣ ਇਹ ਤਿਲ ਮੁੱਖ ਤੇ ਸੋਹਣੇ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਗਏ ਨੇ। ਅੱਜ ਜਦ ਫੇਸਬੁੱਕ ਤੇ ਪੰਜ ਤਾਰਾ ਹੋਟਲ ਦੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਪਾਈਆਂ , ਜੋ ਕੀ ਇੱਕ ਵਲੰਟੀਅਰ ਗੁਰਲੀਨ ਕੌਰ ਦਵਾਰਾ ਸੰਸਥਾ ਦੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਅਵੱਲ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਰਟੀ ਦੇਣ ਦੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਸਨ। ਇਸ ਫੇਸਬੁੱਕ ਪੋਸਟ ਤੇ ਵਿਅਕਤੀ ਲਿਖਦਾ ਹੈ "ਕਦੀ ਢਾਬੇ ਤੇ ਵੀ ਲੈ ਜਾਇਆ ਕਰੋ, ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ ਜੀ, ਪਰ ਗਰੀਬਾਂ ਕੋਲ ਕੌਣ ਜਾਂਦਾ।" ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ , ਕਿ ਢਾਬਿਆਂ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਮਾਪੇ ਆਪ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਢਾਬੇ ਵੇਖੇ ਨੇ ਤੇ ਰੋਜ਼ ਦੇਖਦੇ ਹਨ। ਜਦ ਕੋਈ ਬਾਹਰੋਂ ਸੰਸਥਾ ਲਈ ਕੁੱਝ ਵੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੇਗਾ, ਆਪਣਾ ਸਮਾਂ ਲਗਾ ਕੇ, ਆਪਣੇ ਪੈਸੇ ਲਗਾ ਕੇ , ਚਾਹੇ ਫਿਰ ਉਹ ਇੱਕ ਸੇਬ ਦੇਣ , ਇੱਕ ਪੈਨਸਿਲ ਦੇਣ ਆਏ ਤੇ ਜਾਂ ਪੰਜ ਤਾਰਾ ਹੋਟਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਏ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਰੋਲ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਗੁਰੂ ਘਰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਕਿ ਸਿਰਫ ਦਾਲ ਦਿਓ, ਪਨੀਰ ਨਾ ਦਿਓ। ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ, ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ, ਅਜੇ ਵੀ ਕਿੰਨੀ ਪੀੜਾ ਹੈ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ। ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਬਖਸ਼ ਦਿਆ ਕਰੀਏ !
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
14 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਮੇਰੀ ਅਰਦਾਸ ਹੈ, ਬੇਨਤੀ ਹੈ ਹਰ ਇੱਕ ਔਰਤ ਨੂੰ, ਮਾਂ ਨੂੰ ਭੈਣ ਨੂੰ। ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਦੱਸ ਦੇਵਾਂ, ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਬੇਵੱਸ ਹਾਂ। ਜੇ ਇਹ ਕਹੋ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਤੇ ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਗ਼ਲਤਫ਼ਹਿਮੀ ਹੈ। ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਮਰਜ਼ੀ ਦੇਣਦਾਰ, ਇਮਾਨਦਾਰ ਜੀਵਨ ਚੁਣ ਲਓ, ਫੇਰ ਵੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਇਸ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਨਿਮਰਤਾ ਦੀ ਉਮੀਦ ਰੱਖਣਾ ਔਖਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਲਈ ਗ਼ਲਤ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਹੋ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਨਿਮਰਤਾ ਭਰੇ ਬੋਲਾਂ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਕਦੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲੋਂ ਕੋਈ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਬੋਲ ਦੇਵੇਗਾ, ਕੋਈ ਕੁੱਟ ਦੇਵੇਗਾ, ਤੇ ਕਦੀ ਕੋਈ ਦਰਿੰਦਾ ਹਵਸ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬਣਾ ਲਾਵੇਗਾ, ਕਦੀ 8 ਸਾਲ ਦੀ ਬੱਚੀ ਨੂੰ, ਕਦੀ 17 ਸਾਲ ਦੀ ਭੈਣ ਨੂੰ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਾਂ ਤੱਕ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬਖਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ। ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ ਅੱਜ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਹੈ, ਸੋਹਣਾ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜੋ। ਆਪਣੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਸੋਹਣੇ ਸੰਸਕਾਰ ਦਿਓ। ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਭਰਭੂਰ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਓ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਜਦ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਗੈਰ ਕਿਸੇ ਵਜ੍ਹਾ ਜਾਂ ਬੇਵਜ੍ਹਾ ਮੰਦਾ ਬੋਲਦਾ ਹੈ, ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰ ਹੱਥ ਲਗਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕਿੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸੋ, ਯਕੀਨ ਦਵਾਓ ਕਿ ਰੱਬ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਸਜ਼ਾ ਵੀ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਨਾਲ ਜਦ ਔਲਾਦ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜੋੜਦੇ ਤੇ ਉਹ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੀ। ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਰਾਖੀ ਲਈ ਅੱਜ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੇ, ਬੰਦਿਆਂ ਦੇ ਤਰਲੇ ਕਿਓਂ ਕੱਢ ਰਹੇ ਹਾਂ?? ਅਸੀਂ ਜਨਮ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਹਾਂ, ਕਿਓਂ ਨਾ ਜੀਅ ਜਾਨ ਲਗਾ ਚੰਗੇ ਸੰਸਕਾਰ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਭੈਣਾਂ ਵੀ ਬਣ ਜਾਈਏ। ਹੱਥ ਜੁੜਾ ਦਿੱਤੇ ਨੇ ਅੱਜ ਇਸ ਸਮਾਜ ਨੇ, ਦਰਿੰਦਗੀ ਨੇ, ਬੋਲ ਕਬੋਲ ਨੇ, ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਤੇ ਤੁਲਿਆ ਹੈ ਸਮਾਜ ਕਿ ਰੱਬ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਰੱਬ ਦੀ ਚਪੇੜ ਜਦ ਵੱਜਦੀ ਹੈ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਕਹਿੰਦੇ ਫੇਰ ਬੰਦਾ ਪਾਣੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੰਗਦਾ, ਕੀੜੇ ਪੈ ਮਰਦੇ ਨੇ ਫਿਰ ਇਹ ਲੋਕ। ਪਿਆਰੀਆਂ, ਮਾਸੂਮ ਬੇਟੀਆਂ ਦੀ, ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਸੂਰੋਂ ਰੋਲੀਆਂ ਬੇਇੱਜ਼ਤ ਕੀਤੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਦੀ, ਔਲਾਦ ਤੋਂ ਹੀ ਮੂੰਹ ਤੇ ਥੱਪੜ ਖਾ ਰਹੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਦੀ ਹਾਏ ਬਹੁਤ ਭਿਆਨਕ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਆਓ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਵੱਲ, ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਵੱਲ, ਝਾਤੀ ਮਾਰੀਏ, ਕਿਤੇ ਸਾਡੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਘਾਟ ਨਾ ਰਹਿ ਜਾਏ। ਸਾਡੀ ਥਾਂ ਸਿਰਫ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ, ਸਾਡੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਦਿਲ ਤੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਕਿਸੇ ਦਾ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੌ ਵਾਰ ਨੀਵੇਂ ਹੋ ਸੋਚਣ ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਸਿਖਾਇਆ ਸੀ ? ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਕੁੱਝ ਗ਼ਲਤ ਨਾ ਹੋਵੇ ਰੱਬਾ, ਸਾਨੂੰ ਤੇਰੀ ਸਜ਼ਾ ਦਾ ਬਹੁਤ ਡਰ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
12 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਸਮਾਂ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਲੋਕ ਨਹੀਂ। ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਦੀ ਮੈਂ ਲਾਡਲੀ, ਪੜ੍ਹ ਲਿੱਖ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚੋਂ ਪਹਿਲੇ ਨੰਬਰ ਆ, ਅੱਜ ਪਤੀ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਹਿੰਮਤ ਸਦਕਾ ਆਪਣੇ ਸਫ਼ਲ ਕਾਰੋਬਾਰ ਚਲਾ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਰੱਬ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਬਹੁਤ ਮੇਹਰ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਹਰ ਸੁੱਖ, ਹਰ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਝੋਲੀ ਪਾਇਆ ਹੈ। ਬਸ ਮਨ ਦੀ ਖਵਾਹਿਸ਼ ਬਣ ਗਈ ਕੀ ਜੇ ਮੇਰੇ ਮਾਪੇ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਈ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਚੇ ਉਚਾਈਆਂ ਛੂਹ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਆਪਣਾ ਪਿਛੋਕੜ ਯਾਦ ਰੱਖਿਆ ਹੈ, ਸਾਦਗੀ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਹੋਰ ਕੁੜੀਆਂ ਵੀ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਹੋਣ ਤੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ। ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਛੱਡ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਅਮਰੀਕਾ ਜਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ, ਰਹਿਣ ਦੀ ਬਾਖੂਬੀ ਚੋਣ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨਾ ਚੁਣਿਆ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦੇ ਨਜ਼ਰੀਏ ਨੂੰ ਜਦ ਕੋਈ ਵੀ ਭੈਣ ਭਰਾ ਲਾਚਾਰੀ, ਵਿਚਾਰੀ, ਸ਼ੰਕਾਪੂਰਨ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਤੇ ਬੜਾ ਅਫਸੋਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਜੇ ਰੱਬ ਨੇ ਸਭ ਸਹੂਲਤਾਂ ਸੁੱਖ ਦਿੱਤੇ ਨੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਹੀ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ, ਦੂਸਰਿਆਂ ਨਾਲ ਵੰਡੇ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਤੇ ਵੰਡਣੇ ਵੀ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਤੁਹਾਡੀ ਸੋਚ ਵਾਲੇ, ਹੋਰ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ ਜਾਣ ਤੇ ਰੂਹਾਨੀ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਕਾਫ਼ਲਾ ਜੁੜਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰੱਬ ਵਰਗੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਦੀ ਹੱਕ ਹਲਾਲ ਦੀ ਪਰਵਰਿਸ਼ ਤੇ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੈ, ਸਿਰ ਝੁੱਕਦਾ ਹੈ। ਰੱਬ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਾਵੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
9 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਕਿੰਨੇ ਦੁੱਖਦੇ ਨੇ ਨਿੱਤ ਜ਼ਖ਼ਮ,ਜੀਅ ਕਰਦਾ ਆਪਣਾ ਅੰਗ ਅੰਗ ਵੱਢ ਸੁੱਟ ਦੇਵਾਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਚੱਲ ਕਿਸਮਤ ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਹਾਂ, ਤੂੰ ਖੁਸ਼ ਰਹਿ...!
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
6 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਐਸ਼ੋ-ਅਰਾਮ ਦਾ, ਕਰ ਸਿਰ ਕਲਮ।... ਦੇ ਹੌਂਸਲਾ ਕਿਸੇ ਦੁਖੀਏ ਨੂੰ, ਤੇ ਬਣ ਉਹਦੀ ਮਲਮ। ਘੁਮੰਡੀਆਂ ਨੂੰ ਕਹਿ, ਪੈਸੇ ਸਾਂਭ ਲਵੋ, ਤੇ ਕੋਠੀ ਕਰਲੋ ਹੋਰ ਉੱਚੀ ... ਪਿੱਠ ਵਖਾ ਹੁਣ ਦੌੜ ਜਾਵੋ, ਪਹਿਚਾਣ ਤੁਹਾਡੀ ਨਾ ਸੁੱਚੀ। ਅੱਖ ਦਾ ਅੱਥਰੂ ‘ਮਨਦੀਪ’ ਪੀ ਕਿਸੇ ਦਾ, ਰਿੱਸਦਾ ਜ਼ਖ਼ਮ ਹਰ ਦਮ ਸੀਅ ਕਿਸੇ ਦਾ.. ਕਾਫ਼ਲੇ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਾ ਕਰ.. ਬੱਸ ਆਪਣੀ ਚਾਲੇ ਚੱਲੀ ਚੱਲ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
5 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਸੁਪਨਿਆਂ ਵੱਲ ਕਦਮ ਹੋਣਗੇ ਅਤੇ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਜਦ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਹੰਝੂ ਹੋਣਗੇ .... ਤਾਂ ਪੀੜ ਦੇਣ ਵਾਲੇ, ਮੇਰੇ ਹੰਝੂਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਬੇਦਖ਼ਲ ਹੋਣਗੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
4 ਅਪ੍ਰੈਲ, 2018:
ਮੇਰੇ ਹਾਸਿਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ, ਆਪਣਾ ਵਕਤ - ਪੈਸਾ - ਸ਼ੌਹਰਤ ਐਵੇਂ ਜ਼ਾਇਆ ਨਾ ਕਰ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
30 ਮਾਰਚ, 2018:
ਮੈਂ ਬੀਜ ਹਾਂ ਕਾਲਾ, ਕਾਲਖ ਰੰਗਿਆ। ਮੈਂ ਚਿੱਕੜ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬਿਆ ਹਾਂ, ਮੇਰੇ ਸਾਹ ਦਫ਼ਨ ਹਨ। ਕੱਲ ਨੂੰ ਜਦ, ਸੂਹਾ ਸੱਜਿਆ ਗੁਲਾਬੀ ਖਿੜਿਆ ਫੇਰ ਹੈਰਾਨ ਨਾ ਹੋਵੀਂ... ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਜਿਹਾ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਹੋਵੀਂ ਤੇ ਤੁਰਦਾ ਬਣੀਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਮਾਰਚ, 2018:
ਇਮਾਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਾ ਮਿਸਾਲ ਬਣੋ। ਮੁਹਾਰਤ ਹਾਸਲ ਕਰੋ, ਪਰ ਦਿਲ ਨਾ ਦੁਖਾਉਣ ਵਿੱਚ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਮਾਰਚ, 2018:
ਜੋ ਵੀ ਹੈ ਸਭ ਸਭ ਦੇਣ ਲਈ ਹੈ, ਪਿਆਰ ਵੀ। ਰੱਖਣ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇੱਕ ਮਿੱਠੀ ਯਾਦ ਤੋਂ ਸਿਵਾਏ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਮਾਰਚ, 2018:
ਕਿਸੇ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਾਰਿਆ, ਉੱਠ ਜਿੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇਖ। ਜੋ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਸੌਂਦੇ ਨਹੀਂ, ਤੇ ਆਪ ਲਿਖਦੇ ਨੇ ਲੇਖ। ਕਿਸੇ ਟੁੱਟੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦੇ ਵਰਗਿਆ, ਉੱਠ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਦੇ ਚੀਰ। ਰੁੱਖ ਮੋੜ ਦੇ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ, ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਲਾ ਦੇ ਤੀਰ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਮਾਰਚ, 2018:
ਮੈਂ ਕੋਈ ਮਰੀ ਹੋਈ ਔਰਤ ਨਹੀਂ ਜੋ ਗਲਤੀਆਂ ਨਾ ਕਰੇ। ਗਲਤੀਆਂ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਸਿੱਖਦੀ ਹਾਂ, ਜਿਊਂਦੀ ਹਾਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
20 ਮਾਰਚ, 2018:
ਕੁੱਝ ਕਰਜ਼ ਨੇ ਬਾਕੀ, ਜੋ ਮਰਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਮਾਰਚ, 2018:
ਮੈਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਘਿਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ। ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ, ਔਰਤ ਮਰਦ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਸੀਮਤ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ਵਿਵਾਹਿਕ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ, ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਕਬੀਲਦਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ । ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਬੈਠੇ ਹਨ ਕੀ ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੋਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਰਾਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਸਮਾਜ ਕੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਹੈ ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਕਿਓਂ ਕੀ ਸਮਾਜ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਸੀ ਜਦ ਮੇਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਵਿੱਚ ਜਾਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਸੀ ਸਮਾਜ ਜਦ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਸਮਾਂ ਸੀ। ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਸੀ ਸਮਾਜ .. ਹਰ ਵਾਰ ਜਦ ਆਵਾਜ਼ ਦੇਂਦੀ ਸੀ ਇਸ ਸਮਾਜ ਨੂੰ। ਮੇਰੀ ਸੰਸਥਾ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੇਰੀ ਜਾਨ, ਮੇਰੀ ਪਹਿਲ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਨਿੱਘ ਇੰਨਾ ਨਿੱਘਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਅਣਜਾਣ ਬੱਚੇ ਦੇ ਦੁਖਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਬੂਟ ਪਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦੀ ਗਲਵਕੜੀ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
16 ਮਾਰਚ, 2018:
ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਸਾਡੀ ਅੰਦਰੂਨੀ ਊਰਜਾ ਮਾਪਦੀਆਂ ਹਨ । ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਕਦੇ ਵੀ ਸਾਡੀ ਸਹਿਣਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਆਪਣੀ ਸਹਿਣਸ਼ਕਤੀ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸ਼ੁਕਰ ਗੁਜ਼ਾਰ ਰਹੋ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਮਾਰਚ, 2018:
ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਕੀ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਕਹੋ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹਾਵ - ਭਾਵ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਤੁਹਾਡੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ" ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸਦਾ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਅਤੇ ਮਜਬੂਤ ਰਹਿਣ ਲਈ ਪਹਿਲਾ ਅਭਿਆਸ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ ਸਦਾ ਸੱਚੇ ਰਹਿਣਾ। ਤੁਹਾਡਾ ਹਰ ਪੱਖ ਵਿਚ ਇਮਾਨਦਾਰ ਰਹਿਣਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਨਾਲ ਜੂਝਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤੁਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਰ ਚੁਣੌਤੀ ਭਰਿਆ ਪੜਾਅ ਸਫ਼ਲਤਾਪੂਰਵਕ ਜਿੱਤ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਕਿਸੇ ਹੀਰਿਆਂ ਦੀ ਗ਼ੁਲਾਮ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬਲਕਿ ਖੁਦ ਇਕ ਹੀਰਾ ਹੋਵੇ, ਤੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਲਈ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਪੈਦਾ ਨਾ ਹੋਇਆ ਹੋਵੇ" ਔਰਤਾਂ ਹਿੰਮਤੀ ਬਣਨ। ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਤੋਂ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਟੁੱਟ ਕੇ ਚੂਰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋ ਜਾਈਏ ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੈ। ਸਮਾਨੰਤਰ ਰਹਿਣ ਦਾ, ਹਰ ਵਾਰ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ ਜੋ ਹੱਠੀ ਹੈ - ਸਥਿਰ ਹੈ - ਦਰਿੜ੍ਹ ਹੈ - ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੈ! ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਣ ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕਰੀਬੀ ਵੀ ਨਾਂਹ ਕਹਿ ਦੇਣ, ਓਦੋਂ ਹਾਂ ਕਹਿਣਾ ਸਿੱਖੋ! ਜੁਝਾਰੂ ਬਣੋ! ਸਾਹਸ ਕਦੀ ਵੀ ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ, ਅਸੀਂ ਸਬਰ ਨਾਲ ਵਡਭਾਗੀ ਬਣਦੇ ਹਾਂ - ਸਾਨੂੰ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਬਰ ਸੰਤੋਖ ਨਾਲ ਜਿਊਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਮਾਂ ਕਦੀ ਵੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ, ਇਹ ਇਕ ਵਿਆਪਕ ਸੱਚਾਈ ਹੈ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਜਿੱਤ ਰਹੋ - ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਦੂਜਿਆਂ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਲਈ, ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰ ਲਈ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਚੰਗਿਆਈ ਲਈ ਖਲੋਵੇ, ਹਰ ਵਾਰ ਸਹੀ ਲਈ ਖਲੋਵੇ" ਸਾਰੀਆਂ ਔਕੜਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜਾਓ। ਆਪਣੀ ਜੰਗ ਆਪਣੇ ਦਮ ਤੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲਈ ਤੱਤਪਰ ਰਹੋ। ਆਪਣੇ ਸਫਰ ਲਈ ਬੇਹੱਦ ਸਮਰੱਥਾ ਇਕੱਠੀ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਰ ਵਾਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਬਣਾ ਦੇਵੇ! ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ! "ਉਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਔਰਤ ਬਣੋ, ਜੋ ਦਇਆ ਭਰਪੂਰ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਚਾਹ ਰੱਖੇ" ਉਹ ਜਿਸ ਕੋਲ ਵਿਸ਼ਵ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇੱਕ ਬਿਹਤਰ ਸਥਾਨ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ, ਜ਼ਿਆਦਾ ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਿਮਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਹੋਵੇ। ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਬਣੋ, ਸਾਹਸੀ ਬਣੋ, ਸਹਾਇਕ ਬਣੋ, ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰੋ - ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡੋਂ। ਤੁਸੀਂ ਔਰਤ ਹੋ ਇਸ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੋ ਤੇ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ। ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰੋ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
1 ਮਾਰਚ, 2018:
ਦੁਨੀਆਂ ਨਾਲ ਵਾਰ ਵਾਰ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਕਰਦੀ ... ਫੇਰ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ, ਕਲਮ ਅੱਗੇ ਜਾ ਡਿੱਗਦੀ ਹਾਂ, ਸਫ਼ੇ ਕਾਲੇ ਕਰਦੀ ਹਾਂ। ........,,ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੱਦ ਬੰਦ ਹੋਵੇਗਾ ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
1 ਮਾਰਚ, 2018:
ਬੜੀ ਪੀੜ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪੈਰ ਜਦ ਅਕਸਰ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਮਦਦ ਕਰਨ।ਹੱਥ ਲਾਉਂਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਪੈਰ, ਠਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਸੁੱਕੇ ਪਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਚੋਟਾਂ ਭਰੇ, ਦਰਦਨਾਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਰੋਟੀ ਖਾਵੇ, ਕੱਪੜੇ ਪਾਵੇ ਕਿ ਸਕੂਲ ਜਾਵੇ ?? ਸਾਹ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਾਂਗ । ਫਰਕ ਨਹੀਂ, ਮਦਦ ਕਰਨੀ ਹੈ ਅਸੀਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
28 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਬਣ ਗਈਆਂ ਹਨ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ। ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੁਣ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ। ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਣਦੇ, ਅਤੇ ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਬਣਾਏ, ਪਰ ਜਿਹੜਾ ਮੁੜ ਤੋਂ ਇਨਸਾਨੀਯਤ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸਾਡਾ ਸਭ ਨਾਲ ਹੈ, ਉਹ ਤੇ ਅਸੀਂ ਨਿਭਾਉਣਾ ਸਿੱਖਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਸਮਾਜ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਸਿਰਜਿਆ, ਸਮਾਜਿਕ ਵੰਡਾਂ ਵੀ , ਇਨਸਾਨ ਤੋਂ ਵੀ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ। ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਨਿਭਾਉਣਾ ਸਾਡਾ ਪਹਿਲਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ, ਪਹਿਲਾ ਧਰਮ ਹੈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
25 ਫ਼ਰਵਰ , 2018:
ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੈ, ਹਰ ਪਿਆਰੀ ਬੇਟੀ ਨੂੰ, ਆਓ ਰਲ ਮਿਲ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਭਰਿਆ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜੀਏ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
23 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਕਿੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਵੇ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਜਦ ਇਕੱਲਾ ਫੁਲਕਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਨਾਲ ਲੂਣ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਚਾਰ-ਦੀਵਾਰੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਛੱਤ ਨਹੀਂ, ਠੰਡ ਵਿੱਚ ਚਾਰਪਾਈ ਹੋਵੇ ਪਰ ਕੰਬਲ਼ ਨਹੀਂ। ਜਦ ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਬੂਟ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ, ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸਵੈਟਰ ਹੈ ਪੁਰਾਣਾ ਜਿਹਾ ਪਰ ਅੱਡੀਆਂ ਤੱਕ ਪਜਾਮੀ ਨਹੀਂ..... ਸ਼ਬਦ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ! ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਬੂਟ ਤੋਂ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਅਜੇ ਹੋਰ ਵੀ ਕਿੰਨੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਹਨ। ਕਿਓਂ ਨਾ ਕਰੀਏ ਮਦਦ?? ਇਹ ਬੱਚੇ ਅਜੇ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਲਈ ਕਮਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ। ਇਨਸਾਨ ਸਾਂਝੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇਨਸਾਨਿਅਤ ਦੇ ਨਾਤੇ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਲਈ ਵੀ ਬਿਨਾ ਦੁਨਿਆਵੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਵਧਕੇ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਦਿਲ ਦੀ ਸੁਣੋ ਕੀ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਹੇ ਨੇ ਲੋਕ, ਕਿਸ ਨੂੰ ਜੀਅ ਭਰ ਕੇ ਅਸੀਸ ਦੇਵੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਦਿਲ। ਕੀਮਤੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟਾਂ ਸਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਸਲੀ ਕਮਾਏ ਹੀਰੇ ਹਨ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
22 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਅਸੀਂ ਐਸੇ ਘਟੀਆ ਬਿਮਾਰ ਸੋਚ ਵਾਲੇ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਜਿੱਥੇ ਜਦ ਔਰਤ ਅੱਗੇ ਆ ਜਾਏ ਤੇ ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਇਹ ਉਸਦੇ ਸੁਹੱਪਣ ਕਰਕੇ ਹੈ ਤੇ ਜੋ ਮੈਂ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਬੋਲਦਾ ਹੈ। .... ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਵੀ ਕੁੜੀਆਂ ਹਨ, ਹੋਣਗੀਆਂ , ਭੈਣਾਂ ਹਨ, ਇਹ ਨਾ ਭੁੱਲੋ।ਤੁਹਾਡੀ ਮਾਂ ਦਾ ਸੁਹੱਪਣ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਾਮਯਾਬ ਬਣਾਉਣ ਪਿੱਛੇ, ਮਾਂ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਪੱਲੇ ਪੈ ਜਾਵੇ ਗੱਲ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
20 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਹਰ ਵਾਰ ਮੇਰਾ ਹੀ ਕਸੂਰ ਹੈ, ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ । ... ਤੈਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ .. ਹਰ ਵਾਰ ਕਸੂਰ ਮੇਰਾ ਹੀ ਹੈ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਨਾ ਫੇਰ ਛੇੜ ਸਰਗਮ ਸਾਹਾਂ ਦੀ... ਵਿਗੜੇ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਝੱਲਦੇ ਇਹ.. ਕੋਈ ਪਿਆਰੀ ਗੱਲ ਵਰਗੇ ਸੰਗੀਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਸਰਗਮ ਨੂੰ.... ਹਾਹਾ.... ਜਿਵੇਂ ਲੱਚਰ ਗਾਇਕੀ ਵਿੱਚ ਸਾਜ਼ ਵਜਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦਾ ਕੀ ਕਸੂਰ... !!
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
17 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਰੁੱਕ ਜਾਵਾਂਗੀ ਕਿਸੇ ਸੋਹਣੇ ਗੁਲਾਬ ਵਾਂਗ ਸੁੱਕ ਜਾਵਾਂਗੀ...
ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਸੁੰਘ ਪਾਵੇਂਗਾ
ਜਦ ਜੜਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਟੁੱਕ ਜਾਵਾਂਗੀ...
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਝੜ ਜਾਵਾਂਗੀ
ਦੋਸ਼ ਆਪਣੇ ਤੇ ਹੀ ਮੜ ਜਾਵਾਂਗੀ...
ਜਦ ਕਹੇਂਗਾ ਗ਼ਲਤੀ ਮੇਰੀ ਵੀ ਸੀ
ਤੱਦ ਤੱਕ ਸਿਵਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੜ ਜਾਵਾਂਗੀ...
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਵਹਿ ਜਾਵਾਂਗੀ
ਬਣਦੀ ਬਣਦੀ ਢਹਿ ਜਾਵਾਂਗੀ...
ਦਿਲ ਦੁਖਾ ਤੂੰ ਗੰਦਲੇ ਕੀਤੇ ਨੇ ਪਾਣੀ
ਮਰਦੀ ਮਰਦੀ ਕਹਿ ਜਾਵਾਂਗੀ...
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਛੁੱਪ ਜਾਵਾਂਗੀ
ਤੇਰੇ ਵੇਹੜੇ ਕਰ ਕਾਲੇ ਘੁੱਪ ਜਾਵਾਂਗੀ...
ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਵੀ ਜੇ ਫੇਰ ਪੁਕਾਰੇਂਗਾ
ਸਦਾ ਲਈ ਕਰ ਚੁੱਪ ਜਾਵਾਂਗੀ...
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਮੁੱਕ ਜਾਵਾਂਗੀ
ਦੁਨਿਆਵੀ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੇ ਥੁੱਕ ਜਾਵਾਂਗੀ...
ਫੇਰ ਜਦ ਪਲੋਸੇਂਗਾ ਵੀ ਭਾਵੇਂ ਮਾਂ ਵਾਂਗ
ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਮੈਂ ਕਫ਼ਨ ਵਿੱਚ ਲੁੱਕ ਜਾਵਾਂਗੀ...
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
16 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਕਾਸ਼ ਮੈਂ ਵੀ ਪੁੱਤ ਹੋਵਾਂ .. ਕੋਈ ਬਸੰਤੀ ਰੁੱਤ ਹੋਵਾਂ .. ਭਿੱਜਣ ਨਾ ਪਲਕਾਂ ਮੇਰੀਆਂ... ਸੰਘਣਾ ਕੋਈ ਰੁੱਖ ਹੋਵਾਂ ... !!
ਕਾਸ਼ ਮੈਂ ਵੀ ਮਰਦ ਹੋਵਾਂ ... ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਸਰਦ ਹੋਵਾਂ ... ਕੋਈ ਝੂਠਾ ਮੂਠਾ ਦਰਦ ਹੋਵਾਂ .. ਕਿਸੇ ਨਿਮਾਣੀ ਦਾ ਹਮਦਰਦ ਹੋਵਾਂ ... !!।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
9 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਹੌਂਕਿਆਂ ਸਦਕਾ ਮੇਰੇ ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਤੰਦ ਤਿੜਕੇ ਤੇ ਫੇਰ ਟੁੱਟੇ, ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਤੇਰੀ ਉਮੀਦ ਤੇ, ਤੂੰ ਅਜੇ ਵੀ ਕੰਨਾਂ ਕੋਲ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਸਰਗਮ ਭਾਲਦਾ ਏਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਵਾਰ ਵਾਰ ਦਾ ਸਵਾਲ ਹੈ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅਤੇ ਸਵਾਲ ਕਰਨ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਲੋਕ "ਬੱਚਾ ਕੱਦ ਕਰਨਾ ਮਨਦੀਪ" - ਇਹ ਸਵਾਲ ਮਾਂ ਤੋਂ, ਪਤੀ ਤੋਂ ,ਸੋਹਰਿਆਂ ਤੋਂ, ਦੋਸਤਾਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਤੋਂ, ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਪਿਛਲੇ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਕਦੀ ਕਦੀ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਸਵਾਲ ਪਿਤਾ ਤੇ ਭਰਾ ਤੋਂ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਆਇਆ... ਸ਼ਾਇਦ ਝੱਕਦੇ ਹੋਣ। ਖੈਰ, ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਡੂੰਘਿਆਈ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀ ਮਾਪਣੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦਾ ਅਸੀਸਾਂ ਤੋਂ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਕੀ ਕਿੰਨਾ ਨੇੜਿਓਂ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ ਮੇਰਾ ਸਹਾਈ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਮੇਹਰਬਾਨੀ ਕਿਵੇਂ ਮੇਰੀ ਹਿੰਮਤ ਇੰਨੀ ਜੁਟਾਈ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਕੀ ਮੈਂ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੀ ਨਹੀਂ ਥੱਕਦੀ। ਔਲਾਦ ਹੋਣ ਦੀਆਂ ਸਰੀਰਕ ਪੀੜਾਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪੀੜਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਲੋਕ ਆਏ ਹਨ, ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਜਦ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਮਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕੀ ਔਲਾਦ ਹੋਵੇ। ਡਰ ਇਹ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਕੀ ਜੇ ਮੇਰੀ ਔਲਾਦ ਵੀ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਭਰੀ ਹੋਈ ਤੇ ਕਈ ਤਕਲੀਫ਼ਾਂ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਆਪਣਿਆਂ ਨਾਲ, ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਟਕਰਾਈ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੁਨ੍ਹੇਗਾਰ ਮੈਂ ਖੁਦ ਹੀ ਹੋਵਾਂਗੀ। ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਤਸੀਹੇ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ, ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਵਾਲੇ ਆਪਣੇ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੀਆਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਹੀ ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਫੇਰ ਸਵਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ " ਬੱਚਾ ਕੱਦ ਕਰਨਾ ਮਨਦੀਪ " ਵਾਹ !!
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਮੇਰੀ ਹਿੰਮਤ ਦਾ ਸਬੂਤ ਹੈ.... ਮੇਰੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸ਼ਾਇਦ ਕਈ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਵੀ....... ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ .. ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਵਾਲੇ ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ.. ਹਾਲ-ਏ- ਦਿਲ
ਜਿਵੇਂ ਧੁੱਪ ਨੇ ਅੱਖ ਚੀਰੀ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਵੀ ਫ਼ਕੀਰੀ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਲਕੀਰੀ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਖੁੱਸੀ ਹੋਈ ਜਗੀਰੀ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਰਾਜ਼ ਕੋਈ ਖੁਲ੍ਹਿਆ ਹੋਵੇ
ਅੱਥਰੂ ਟੁੱਟਕੇ ਡੁੱਲਿਆ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਫੋੜਾ ਕੋਈ ਫੁੱਲਿਆ ਹੋਵੇ
ਅਦਮੋਇਆ ਭਿਖ਼ਾਰੀ ਰੁਲਿਆ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਕੋਹੜ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲਾਸ਼ ਹੋਵੇ
ਖਿੰਡੀ ਹੋਈ ਕੋਈ ਤਾਸ਼ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਕੜਵਾਹਟ ਦੀ ਹੀ ਚਾਸ਼ ਹੋਵੇ
ਕਿਸੇ ਗੁੰਮ ਹੋਏ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਰਾਜਾ ਬਣਿਆ ਰੰਕ ਹੋਵੇ
ਕਿਸੇ ਮੱਥੇ ਮੜ੍ਹਿਆ ਕਲੰਕ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਖਿੰਡਰਿਆ ਹੋਇਆ ਪੰਖ ਹੋਵੇ
ਬਿਨਾਂ ਮੋਤੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ੰਖ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਰੂਹ ਨੂੰ ਰੂਹ ਹੀ ਛੱਡ ਗਈ ਹੋਵੇ
ਦੁੱਖਦੀ ਕੋਈ ਰ਼ਗ ਹੀ ਵੱਢ ਲਈ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਪੀੜ ਕੋਈ ਨਵੀਂ ਸੱਦ ਲਈ ਹੋਵੇ
ਅੱਖੀਆਂ ਨੇ ਲਹੂ ਦੀ ਧਾਰ ਕੱਢ ਲਈ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਹਰ ਪਾਸੇ ਹੀ ਸੋਕਾ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਜਿਉਂਣ ਦਾ ਨਾ ਮੌਕਾ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਮਰਿਆ ਹੋਇਆ ਕੋਈ ਧੋਖਾ ਹੋਵੇ
ਚੀਕਦਾ ਕੋਈ ਹੋਕਾ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਪੈਰ ਥੱਲੇ ਕੋਈ ਮਿੱਧਿਆ ਕੀੜਾ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਪਾਟਾ ਪੁਰਾਣਾ ਲੀੜਾ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਦਾ ਬੀੜਾ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਵੱਧਦੀ ਜਾਂਦੀ ਪੀੜਾ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਸੀਨੇ ਤਲਵਾਰ ਆਰ ਪਾਰ ਹੋਵੇ
ਅਰਥੀ ਚੁੱਕਣ ਨੂੰ ਵੀਨਾ ਬੰਦੇ ਚਾਰ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਜਿੱਤੇ ਹੋਏ ਦੀ ਹਾਰ ਹੋਵੇ
ਕਿਸੇ ਮਾੜੀ ਠੰਡ ਦੀ ਠਾਰ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਫ਼ਨੀਅਰ ਦਾ ਜ਼ਹਿਰ ਹੋਵੇ
ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਰਾਤ ਦਾ ਕਹਿਰ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਮਹਾਂ ਮਾਰੀ ਦੀ ਲਹਿਰ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਤਸੀਹਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਟੁੱਟਿਆ ਕੱਚ ਚੂਰ ਹੋਵੇ
ਕਿਸੇ ਅਣਜਾਣ ਦੀ ਘੂਰ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਚੋਟੀ ਦਾ ਗਰੂਰ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਬੇਬੱਸ ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਹੋਵੇ
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਵਾਂਗ, ਰੋਜ਼ ਨਵੇਂ ਰਾਹ ਵੱਗਦੀ ਹਾਂ।
ਘੁੱਪ ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਮੁੱਕਦੀ ਮੋਮਬੱਤੀ ਵਾਂਗ ਜੱਗਦੀ ਹਾਂ ।
ਕੰਢਿਆਂ ਭਰੀਆਂ ਕਿਆਰੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਜਾ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਫੱਬਦੀ ਹਾਂ।
ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਆਪਣੇ ਹਾਸੇ ਲੱਭਦੀ ਹਾਂ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
7 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਫਿਕਰਾਂ ਭਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀਏ, ਮੈਂ ਵਾਰੇ ਜਾਵਾਂ ਅੱਜ ਫੇਰ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
3 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਕੰਮ, ਕਿਸੇ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਧੰਨਵਾਦ ਜ਼ਰੂਰ ਕਹੋ, ਜ਼ਰੂਰ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
2 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਸਾਡੀ ਅੰਦਰੂਨੀ ਊਰਜਾ ਮਾਪਦੀਆਂ ਹਨ । ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਹੌਂਸਲਾ ਕਦੇ ਵੀ ਸਾਡੀ ਸਹਿਣਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਆਪਣੀ ਸਹਿਣਸ਼ਕਤੀ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਸ਼ੁਕਰ ਗੁਜ਼ਾਰ ਰਹੋ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
2 ਫ਼ਰਵਰੀ, 2018:
ਸ਼ੁਰੂਆਤਾਂ ਮਲੂਕ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ.... ਤੇ ਬੋਹੜ ਬਣਾਉਣੇ ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਸਹਿਜ ਦੇ ਵੱਸ ਨਹੀਂ । ਬੋਹੜ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਊਰਜਾ ਅਤੇ ਹੌਂਸਲੇ ਲਈ ਪ੍ਰਤਿਬੱਧਤਾ (COMMITMENT) ਅਤੇਸਮਰਪਣ (DEDICATION) ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
2 ਫ਼ਰਵਰ , 2018:
ਰੰਗ ਭਰਨਾ, ਗਾਉਣਾ, ਇਮਾਰਤਾਂ ਬਣਾਉਣਾ ਹੀ ਬੱਸ ਕਲਾ ਨਹੀਂ, ਜਿਊਣਾ ਵੀ ਇੱਕ ਕਲਾ ਹੈ... ਤੇ ਜਿਊਣ ਦੇਣਾ ਉਸਤੋਂ ਵੱਡੀ ਕਲਾ । ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਈ ਕਲਾ ਨਹੀਂ ਨਿਖਰ ਦੀ .. ਆਓ ਨਿਖਾਰੀਏ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
31 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਮਾਂ ਅੱਜ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਕਲਮ ਵੀ ਤੋੜ ਦੇਵਾਂ । ਆਖਰੀ ਸਹਾਰਾ ਜੋ ਗ਼ਮ ਫਰੋਲਣ ਦਾ.... ਉਹ ਵੀ ਰੱਬ ਨੂੰ ਮੋੜ ਦੇਵਾਂ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
28 ਜਨਵਰੀ, 2018:
“ਸਾਡੀ ਪਹਿਚਾਣ ਨਿਮਰਤਾ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ । ਮੇਰੀ ਕੋਈ ਔਕਾਤ ਨਹੀਂ ਲਿਖਣ ਦੀ, ਪਰ ਬੇਹੂਦਾ ਜੋਸ਼ ਵੇਖ ਵੇਖ, ਦਿਲ ਤੋਂ ਲਿਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਸਿੱਖ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਨਿਮਰਤਾ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ।”
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਸਲਾਮ ਹੈ ਦੁਨੀਆਂ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ, ਜੋ ਵਾਰ ਵਾਰ ਇਸ ਨਿੱਘੇ ਅਹਿਸਾਸ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਕਦਰ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਰਿਣੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਜਿਸ ਨੇ ਵੀ ਛੂਹਿਆ ਹੈ । ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਜਿੱਥੇ ਹਾਂ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਸਦਕਾ ਹਾਂ, ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਆਏ ਕਈ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਹੱਲ੍ਹਾ ਸ਼ੇਰੀ ਸਦਕਾ ਹਾਂ । ਅਸੀਂ ਮੰਨੀਏ ਜਾਂ ਨਾ ਮੰਨੀਏ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹਾਂ, ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲੋੜ ਹੈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਮੇਰੇ ਘਰ ਨੂੰ ਭੀੜਾ, ਛੋਟਾ ਕਿਹਾ ਹੈ, ਘੱਟ ਕਮਰੇ, ਤੇ ਨਿੱਕੀ ਰਸੋਈ, ਤੇ ਇਹ ਮੈਂ ਭੁੱਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ । ਮੇਰੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਚੋਂਦੀਆਂ ਜ਼ਰੂਰ ਹਨ ਪਰ ਕੱਲੇ ਕੱਲੇ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਨਹੀਂ ਗੂੰਜਦੀਆਂ ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ, ਜੀਅ ਆਪ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਹੱਸਦੇ ਨੇ । ਲੋਕ ਉੱਠ ਖੜ੍ਹ, ਜਲਦੀ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਈ ਵਾਰ ਮੇਰੇ ਘਰ ਆਏ, ਰਾਤ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣ ਲਈ ਰਾਜੀ, ਸ਼ਾਨ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ ਹੈ । ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਲੋਕ ਸਕੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਜੋ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਘਰ ਆਏ ਹੋਣ ਉਹ ਵੀ । ਕੀ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ? ਸਭ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਹੈ । ਅੱਜ ਜੇ ਹਾਲਾਤ ਬਹੁਤ ਖੂਬ, ਬਹੁਤ ਬੇਹਤਰ ਹੋ ਵੀ ਗਏ, ਫੇਰ ਵੀ ਦਿਲ ਨੂੰ ਚੀਰ, ਮੇਰੇ ਅਹਿਸਾਸਾਂ ਦਾ ਕਚੂੰਬਰ ਕੱਢ ਜੋ ਦੁਨੀਆਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਾਇਆ ਭੁੱਲਦਾ ਨਹੀਂ । ਸ਼ਰਮ ਕਰ ਅੱਖਾਂ ਝੁਕਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਸ਼ੇਖੀ ਭਰਿਆਂਦੀਆਂ । ਅਸੀਂ ਅੱਜ ਵੀ ਮਾਣ ਨਾਲ ਓਥੇ ਹੀ ਰਹੀਦਾ, ਮੀਂਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਆਏ ਤੇ ਲੋੜ ਪੈਣ ਤੇ ਚੇਪੀ ਲਾਲਈ ਦੀ ਸੀਮੇਂਟ ਦੀ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
26 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਬਹੁਤ ਕੋਲ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖ ਲੰਘਦਿਆਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਰੀੜ੍ਹ ਦੀ ਹੱਡੀ ਤੇ ਪੈਰ ਮਤਲਬ, ਐਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਜੋ ਸਦਾ ਲਈ ਪੀੜ ਦੇ ਗਏ । ਜੋ ਲੋਕ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਨਹਾ ਲੈਣ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਰੋਵਰ ਵਿੱਚ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ? ਬੱਸ ਪਾਪ ਧੋਣ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਰੱਬਾ ਅਸੀਂ ਰੀੜ੍ਹਦੀ ਹੱਡੀ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖ, ਤੇਰੇ ਨਹੀਂ ਪੈਸੇ ਦੇ ਲੜ੍ਹ ਲੱਗੇ ਹਾਂ । ਚਾਰ ਜੀਆਂ ਨਾਲ ਇਕੱਠੇ ਬੈਠ ਖਾਣਾ ਅਸੀਂ ਖੁਦ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਹੀ ਢਿੱਡ ਭਰ ਲਈ ਦਾ ਹੈ । .....ਮੇਰੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਇੰਨੇ ਗਹਿਰੇ ਹਨ, ਕੀ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮਾਫੀਆਂ ਵੀ ਕਦੀ ਭਰ ਨਾ ਸਕਣ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
25 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਚੱਲ ਕਰ ਲੈ ਯਕੀਨ, ਸੁਫਨੇ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਸੱਚ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦੇਣ ਦੀ ਕੀਮਤ ਤੇ ਸੁਖੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ, ਸਕੂਨ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ, ਕਿਸੇ ਦੀ ਭੰਡੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਫ਼ਲਤਾ ਸਮਝਣ ਨਾਲ ਕਦੇ ਵੀ ਰੂਹ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ, ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ । ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਜਿਊਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੀਏ ਜੋ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਭੰਗ ਨਾ ਕਰੇ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਠੇਸ ਨਾ ਪਹੁੰਚਾਏ । ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਵਾਲਾ ਰੱਬ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪ ਰੱਬ ਨਾ ਬਣੀਏ, ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖੀਏ ਕੀ ਰੱਬ ਹੈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
22 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਰੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਹੈ, ਫੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਅਤੇ ਕੰਧਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਹੱਸ ਰੋ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ । ਫੇਰ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਬਿਹਤਰ ਸਮਝ ਦੀ ਹਾਂ । ਚੱਲ ਇਕੱਠੇ ਕੰਡਿਆਲੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਤੁਰੀਏ, ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਮਹਿਕ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ, ਨੀਲੇ ਅੰਬਰ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰ ਦੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਾਣੀਏ । ਸੁੰਦਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਖੂਬਸੂਰਤ ਨੇ, ਪਰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਉਸ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੂਬਸੂਰਤ ਹੈ । ਇਨਸਾਨ ਹੈਂ ਤੂੰ । ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੱਲਿਆਂ ਰਹਿਣ ਨਾਲੋਂ ਚੰਗਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰੋ । ਕੰਧਾਂ ਨਹੀਂ, ਇਨਸਾਨ ਚੁਣੋ । ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਪਲ ਚੁਣੋ । ਸ਼ੇਖੀ ਨਹੀਂ ਖੁਸ਼ੀ ਚੁਣੋ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
20 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਸਹੀਆਂ ਹਨ । ਕਿੰਨਿਆਂ ਨੇ ਰੱਜ ਰੱਜ ਕੇ ਦਿਲ ਦੁਖਾਏ ਸਨ । ਮੇਰੇ ਮਾਪੇ ਮੇਰੇ ਅੱਜ ਵੀ ਹਰ ਰੋਜ਼, ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਉਸਤਾਦ, ਅਧਿਆਪਕ ਅਤੇ ਦੋਸਤ ਹਨ । ਅੱਜ ਦੀ ਇਸ ਖ਼ੁਸ਼ੀ, ਇਸ ਸਕੂਨ, ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕੀਤੇ ਬਲੀਦਾਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਜਿਗਰਾ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
20 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਹਰ ਵਾਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਵਿਚਾਰਨਾ ਕੋਈ ਸਿਆਣਪ ਨਹੀਂ । ਜੋਸ਼ , ਊਰਜਾ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਹੈ । ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਤੇ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ । ਬਦਲਾਵ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ । ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਥਾਂ ਛੱਤ ਤੇ ਧੁੱਪ ਮਾਣ ਚਾਹ ਪੀਓ । ਟੀ.ਵੀ ਦੇਖਣ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਕੁੱਝ ਵਧੀਆ ਪੜ੍ਹ ਲਓ । ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋ , ਕੋਈ ਸੈਰ ਸਪਾਟਾ ਕਰ ਲਓ । ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਸਾ ਦਿਓ । ਲੋੜ ਵੰਦ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਲਓ । ਸਦਾ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਗੰਭੀਰ ਬਣਾਈ ਰੱਖੋਗੇ, ਰੋਂਦੇ ਰਹੋਗੇ ਆਪਣੇ ਦੁਖੜੇ ਲੈ ਕੇ ਤਾਂ ਰੱਸ ਨਹੀਂ ਰਹੇਗਾ । ਹਰ ਰੰਗ ਮਾਣੋ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵੱਲ ਵੱਧੋ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਚੰਗੇ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਦੀ , ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਦਿਆਲਤਾ ਭਰਪੂਰ ਸੁਭਾਉ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ । ਐਸੇ ਸੁਭਾਉ ਦੀ , ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ ਕਠਿਨਾਈਆਂ, ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚੋ ਪਾਰ ਲੰਘਾਵੇ । ਸਾਡੀ ਰੂਹ ਦੇ ਦੇਖ ਭਾਲ ਕਰਤਾ ਅਸੀਂ ਖੁਦ ਹਾਂ । ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਹ ਰੱਬ ਦੀ ਬਖਸ਼ੀ ਰੂਹ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਦਿਓ । ਦੂਜਿਆਂ ਬਾਰੇ ਰਾਏ ਰੱਖਣ ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਹੈ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਝਾਕਣਾ, ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਵੱਲ । ਕਦੀ ਵੀ ਪਛਤਾਵਾ ਨਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰੋ, ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ । ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਵਾਉਣ ਲਈ ਪਾਠ ਕਰ ਰਹੇ, ਚੰਗਾ ਖਾ ਰਹੇ ਹੋ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ, ਕਿਤੇ ਘੁੰਮਣ ਗਏ ਹੋ ਜਾਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਮਨ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਦਾ, ਰੂਹ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖੋਗੇ ਤੇ ਫੇਰ ਕੌਣ ਰੱਖੇਗਾ ? ਜਦ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕੁੱਝ ਕਰਦੇ ਹੋ ਉਸ ਤੋਂ ਜੇ ਪਛਤਾਵਾ ਲੱਗੇ, ਤੇ ਅੱਜ ਤੋਂ ਇਸ ਪਛਤਾਵੇ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਤਿਆਗ ਦਿਓ । ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਦੀ ਦੇਖ ਭਾਲ ਸਮਝ ਲਓ । ਦੇਖ ਭਾਲ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ । ਬਹੁਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ । ਸਾਡੀ ਸਿਹਤ ਰੂਹ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੈ । ਇਸਨੂੰ ਨਕਾਰਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ । ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਤੀ, ਆਪਣੀ ਰੂਹ ਪ੍ਰਤੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਬਣੋ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਕੇ ਹੀ, ਬੜਾ ਕੁੱਝ ਬਿਆਨ ਕਰ ਦੀ ਹਾਂ,
ਵਾਰ ਵਾਰ ਟੁੱਟੀ ਹਾਂ, ਫੇਰ ਟੁੱਟਣ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਹਾਂ..
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਰੋਣ ਵਾਲੇ ਸੱਚੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਰੋਣ ਵਾਲੇ ਝੂਠੇ ,ਅਕਸਰ ਸੁਣ ਦੀ ਪੜ੍ਹਦੀ ਹਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ । ਬਹੁਤ ਘਟੀਆ ਹੁੰਦੇ ਹਨ..... "ਰੋ ਰਹੇ ਹੋ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਸੱਚੇ ਹੋ ?? ਬੜੀ ਬੇਦਰਦੀ ਨਾਲ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਈ ਲੋਕ । ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਮੈਂ ਖੁਦ ਵੀ ਰੋਈ ਹਾਂ , ਜਦ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੇ ਤੇ ਕੋਈ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪਿਆ । ਜੇ ਰੋਣਾ ਆਵੇ ਰੋ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ । ਰੋਣਾ ਸਾਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕੀ ਅਸੀਂ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਅਸਲ ਇਨਸਾਨ ਹਾਂ ਪੱਥਰ ਨਹੀਂ । ਰੋਣਾ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਦ ਲੁੱਕਦਾ ਹੈ, ਹਾਸੇ ਦੁੱਗਣੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਉਤਾਰ ਚੜ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ, ਕੋਈ ਸੱਚੇ ਝੂਠੇ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ । ਇਹ ਕੁਦਰਤੀ ਹੈ ਰੱਬ ਵੱਲੋਂ । ਉਸਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਮਰੇ ਤੇ ਵੀ ਰੋਣ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ । ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
18 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਲੋਕ ਅਕਸਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਕੀ ਸਾਨੂੰ ਸੇਵਾ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ । ਸੇਵਾ ਦਾ ਵਕਤ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ ਜੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਸਾਬਤ ਕਰਨਾ ਚੁਾਹੰਦੇ ਹਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜੋ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਜੁੱਟੇ ਹਨ । ਜਦੋ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁੱਝ ਸਾਬਤ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਉਣਾ ਹੁੰਦਾ, ਜਦੋਂ ਇਸ ਜੰਜਾਲ ਵਿੱਚੋ ਅਸੀਂ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਹੀ ਸਾਡਾ ਧਿਆਨ ਜਾਂ ਮਨ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇਗਾ, ਕਿਸੇ ਲੋੜਵੰਦ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਨ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇਗਾ, ਹਮਦਰਦੀ ਬਣੇਗਾ ਸਾਡਾ ਮਨ ਅਤੇ ਰੂਹ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮਨ ਬਣੇਗਾ । ਜਦ ਤੱਕ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਦਾ, ਦਿਖਾਵੇ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਰਹੇਗਾ, ਸੇਵਾ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਨਸੀਬ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ ਔਖਾ ਹੈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
18 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਿੱਥੋਂ ਆਏ ਹੋ ? ਕਹਿੰਦਾ, ਸਬਜ਼ੀ ਤੋੜਕੇ । ਪੈਰ ਤੇ ਇੰਜ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਇਨਸਾਨਿਅਤ ਦੇ ਮਰੇ ਹੋਣ ਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਹੋਣ । ਮੈਂ ਬੂਟ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸਦੇ, ਉਸਦੀ ਆਹ ਇੰਜ ਨਿਕਲੀ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਕੋਈ ਦਰਦ ਦੀ ਲਹਿਰ ਛੇੜ ਦਿੱਤੀ ਹੋਵੇ । ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕੁਝ ਦੁੱਖਦਾ ? ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਉਸ ਬੱਚੇ ਨੇ, ਜ਼ਖ਼ਮ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ । ਛਿੱਲਿਆ ਪਿਆ ਸੀ, ਪੀੜ ਨਾਲ ਭਰਿਆ, ਅਸਹਿ । ਕਰੋੜਾਂ ਅਸਹਿ ਜ਼ਖ਼ਮ ਤੁਹਾਡੇ ਆਸ ਪਾਸ ਹਨ, ਹਰ ਰੋਜ਼ ਮਦਦ ਕਰੋ ।ਕਿਸੇ ਦੇ ਸਕੂਨ ਦਾ ਕਾਰਣ ਬਣੋ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
17 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਕਿਸੇ ਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਜਿੱਤ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੋ । ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਜੁੰਮੇਵਾਰੀ ਲਵੋ । ਜੋ ਬੀਤ ਗਿਆ ਉਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਕਰ ਅੱਜ ਖ਼ਰਾਬ ਕਰਨਾ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਦਾ ਕਤਲ ਹੈ । ਰੱਬ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਦਾਸ ਰੱਖਣਾ ਕਿਸੇ ਪਾਪ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ । ਕਿਸੇ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਨੂੰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਉਣਾ ਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਨਾ ਵੀ ਕਿਸੇ ਕਤਲ, ਕਿਸੇ ਪਾਪ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ । ਮਾਫ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਜੋ ਗ਼ਲਤੀ ਕਬੂਲੇ ਵੀ ਨਾ । ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰੋ, ਆਪਣੀ ਵੀ ਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀ ਵੀ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
17 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਰਾਜ ਨਾ ਕਰਨ ਦਿਓ, ਜਦ ਵੀ ਢਹਿੰਦੀਆਂ ਕਲਾਂ ਵੱਲ ਜਾਵੇ, ਸੌ ਵਾਰ ਹਰਾਓ ਉਸ ਨੂੰ । ਹਰ ਵਾਰ....
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
16 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਬੜੀ ਪੀੜ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪੈਰ ਜਦ ਅਕਸਰ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਮਦਦ ਕਰਨ।ਹੱਥ ਲਾਉਂਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਪੈਰ, ਠਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਸੁੱਕੇ ਪਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਚੋਟਾਂ ਭਰੇ, ਦਰਦਨਾਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਰੋਟੀ ਖਾਵੇ, ਕੱਪੜੇ ਪਾਵੇ ਕਿ ਸਕੂਲ ਜਾਵੇ ?? ਸਾਹ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਾਂਗ । ਫਰਕ ਨਹੀਂ, ਮਦਦ ਕਰਨੀ ਹੈ ਅਸੀਂ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
14 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਲਈ ਚੁਣਦੇ ਹੋ, ਜਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਅਸੀਂ ਹਰ ਤਰਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਸਿਹਤ ਲਈ ਜੁੰਮੇਵਾਰ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ । ਆਪਣੇ ਨੇੜੇ ਲਿਆਉਣ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਕਰੋ । ਤੁਹਾਡੀ ਸਿਹਤ ਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਤੁਹਾਡੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹਨ । ਜੇ ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੇ ਹੋ, ਕੋਈ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਖਿਆਲ ਰੱਖੋ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਘਟਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੋਸਤ ਬਣੋ ਨਾ ਕੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤਣਾਅ ਦਾ ਕਾਰਣ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
12 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲੋਂ ਕੁੱਝ ਵੀ ਪਿਆਰਾ ਨਹੀਂ । ਹਰ ਰੋਜ਼ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜ਼ਰੂਰ ਸੋਚੋ, ਕੁੱਝ ਅਜਿਹਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਜਿਸਦਾ ਸਿੱਟਾ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਜਬੂਰੀ ਬਣ ਜਾਵੇ । ਪੰਜਾਬੀ ਹੱਲਾ ਸ਼ੇਰੀਆਂ ਦੇਣ ਵਾਲੇ, ਰੋਅਬ ਵਾਲੇ, ਖੁੱਦਾਰੀ ਵਾਲੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੱਦ ਦੇ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੋ ਗਏ ਨੇ ? ਮਾਨਸਿਕ ਰੋਗੀ ਹੋਗਏ ਨੇ, ਹਰ ਰੋਜ਼ ਆਪੇ ਨਵੀਂ ਮੌਤ - ਆਤਮ ਹੱਤਿਆ । ਆਓ ਨੀਵੇਂ ਹੋਕੇ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਕੇ, ਈਮਾਨਦਾਰ ਰਹਿਕੇ ਬੇਹਤਰ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਜੁੱਟ ਜਾਈਏ - ਪਿਆਰ ਨਾਲ, ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਕੇ । ਕੀ ਕਰਨੇ ਪੈਸੇ, ਮੁੱਦੇ, ਸ਼ੋਹਰਤ, ਜਾਣੇ ਅਣਜਾਣੇ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈਕੇ ? ਇਹ ਦੁਖਦਾਈ ਹੈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
11 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਜਦੋਂ ਲੋਕ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਣ, ਤੁਹਾਡੇ ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾ ਕਰਨ, ਤੇ ਕੱਲੇ ਤੁਰਨਾ ਚੁਣ ਲਓ । ਜਦੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਤੁਸੀਂ ਖ਼ੁਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਫੇਰ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ।ਆਪਣੇ ਮਿੱਥੇ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਪਾਉਣ ਲਈ ਜੇ ਤਿਆਗ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਉਲਝਾਓ ਨਾ, ਬੁਜਦਿਲ ਬਣੇ ਰਹੋ । ਦਿਨ ਕੱਟ ਲਓ । ਤਿਆਗ, ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਡਟੇ ਰਹਿਣਾ ਬਹਾਦਰੀ ਦੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨੀਆਂ ਹਨ । ਸਾਨੂੰ ਲਗਨ ਦੇ ਰਾਹ ਭੱਜਣਾ ਹੈ, ਤੁਰਨਾ ਹੈ, ਰਿੜ੍ਹਨਾ ਹੈ, ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਸ਼ਾਇਦ ਰੁਕਣਾ ਵੀ ਪੈ ਜਾਵੇ, ਪਰ ਕਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨਾ ਮੁੜੋ ।ਡਟੇ ਰਹੋ । ਜੋ ਸੋਚਿਆ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਹਾਰਨ ਨਾ ਦਿਓ । ਪੂਰਾ ਕਰੋ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
11 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਜੇ ਔਰਤ ਹੋ ਤੇ, ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਲੜਨਾ ਸਿੱਖੋ, ਝੁਕਣਾ ਨਹੀਂ ।ਸਹਿਣਾ ਸਾਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ।ਸਾਡੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਰੋਣ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਣ ਲਈ ਹਨ ! ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਔਰਤ ਨੇ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ।ਹੱਡੀਆਂ ਦੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਕੋਈ ਤਾਕਤਵਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਉਹ ਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ 'ਚ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਦਿਨ ਰਾਤ ਇੱਕ ਕਰੋ, ਆਮ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅੱਗੇ ਬਹੁਤ ਰੌਸ਼ਨੀ ਹੈ । ਆਪਣਾ ਹੁਨਰ ਪਹਿਚਾਣੋ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
6 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਮੇਰੇ ਬੂਟਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਪਾ ਕੇ ਵੇਖ , ਤੇਰੇ ਬੇਹੂਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਿਆਂ ਦਾ ਅੰਤ ਕਰ ਦੇਣਗੇ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
6 ਜਨਵਰੀ, 2018:
ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਹਾਂ
ਜਿਸਨੇ ਤੇਰੇ ਸੀਨੇ ਵਿੱਚ ਤੂਫ਼ਾਨ ਛੇੜਿਆ ਹੈ
ਤੇਰੇ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੀ ਹਾਂ
ਤੈਨੂੰ ਪਲਕ ਹਿਲਾ ਤੱਕਣ ਦਾ ਵਕ਼ਤ ਨਹੀਂ
ਤੇਰੀ ਚੁੱਪ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦਾ ਹੈ
ਤੇ ਮੈਂ.... ਤੇਰੇ ਸ਼ੁਕਰਾਨੇ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੀ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਹਾਂ
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
27 ਦਸੰਬਰ, 2017:
ਕਦੀ ਕਦੀ ਸੋਚਦੀ ਹਾਂ, ਦੁਨੀਆਂ ਗੋਲ ਦਾ ਕੀ ਮਤਲਬ? ਮੈਂ ਵੀ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਲੱਭਣ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਤੁਰ ਪੈਂਦੀ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕੀ ਹਰ ਗੱਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਮਿਲਦਾ ਜਾਣਾ ਹੋਵੇ । ਜਦ ਵਿਚਰਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਮਨ ਗਈ ਕੀ ਦੁਨੀਆਂ ਗੋਲ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਸੱਚ ਮੁੱਚ ਕੋਈ ਕੋਨਾ ਨਹੀਂ । ਹਰ ਗੱਲ ਦੇ ਦੋ ਪਹਿਲੂ ਤੇ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਦੋ ਚੇਹਰੇ ਸੁਣਿਆ ਕਰਦੀ ਸੀ । ਜਦ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਚਰੀ, ਹਰ ਗੱਲ ਦੇ ਕਈ ਪਹਿਲੂ ਤੇ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੇ ਦੋ ਨਹੀਂ ਸੌ ਰੂਪ ਨੇ । ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੋਰ, ਭੈਣ ਨਾਲ ਹੋਰ, ਘਰਵਾਲ਼ੇ - ਘਰਵਾਲੀ ਨਾਲ ਹੋਰ, ਮਾਂ ਨਾਲ ਹੋਰ, ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਹੋਰ ਤੇ ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਹੋਰ ਹੋਰ । ਇਨਸਾਨ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਕੋਰਾ ਕਾਗਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਕਈ ਰੰਗ ਸਨ ਇਨਸਾਨ ਦੇ । ਪਰ ਅੱਜ ਤੇ ਰੰਗ ਬਿਰੰਗਾ ਇਸ ਕਦਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕੀ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਹੁਣ ਬੇਰੰਗ ਹੀ ਹੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਜਿਸ ਨੂੰ ਵੀ ਕੋਲੋਂ ਦੇਖੋ, ਕੋਲੋਂ ਜਾਣੋ ਝੂਠੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੀ ਜੀਅ ਰਿਹਾ । ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਝੂਠ ਤੇ ਹੁਣ ਸੱਚ ਹੀ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਇਸ ਕਦਰ ਆਦਤ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਝੂਠ ਬੋਲਣ ਦੀ ਕੀ ਅਹਿਸਾਸ ਹੀ ਮੁੱਕ ਗਏ ਨੇ ਦਿਲੋਂ ਕੀ ਮੈਂ ਕੁੱਝ ਗ਼ਲਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਜਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਹਾਂ । ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕੋਈ ਬੁਰਾ ਕਰੇ ਤੇ ਬੰਦਾ ਪਾਸੇ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਇਨਸਾਨ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਬਾਰ ਬਾਰ ਚੋਟਾਂ ਖਾਂਦਾ ਹੈ, ਬਾਰ ਬਾਰ ਬੇਵਕੂਫ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਝੁੱਕਦਾ ਹੈ । ਅੱਜ ਅਣਖ ਦੀ ਕਿੰਨੀ ਕਮੀ ਹੈ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ, ਪਹਿਲਾਂ ਤੇ ਹਰ ਕੰਮ ਸਹੀ ਕਰਨ ਦੀ ਅਣਖ ਨਹੀਂ, ਫੇਰ ਗ਼ਲਤ ਕਰ ਕਬੂਲ ਕਰਨ ਦੀ ਅਣਖ ਨਹੀਂ । ਅਣਖ ਅੱਜ ਹੈ ਬਸ ਮੁਕਰ ਜਾਣ ਦੀ । ਅਣਖ ਅੱਜ ਹੈ ਬਸ ਜਦ ਝੂਠੇ ਹੋਈਏ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੱਚ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਦੀ । ਅਣਖ ਹੈ ਬਸ ਮੈਂ ਨਕਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਦੀ ਰਾਣੀ ਹਾਂ ਜਾਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਚੇਹਰਿਆਂ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਬੇਵਕੂਫ ਬਣਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ।ਘਟੀਆ ਅਣਖਾਂ ! ਬਹੁਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਮੁੱਕ ਗਈਆਂ ਹਨ ਅਣਖਾਂ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਦਸੰਬਰ, 2017:
ਮੁਆਫ਼ ਕਰਨਾ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ੁਬਾਨ ਨਹੀਂ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਬੋਲਕੇ ਦੱਸ ਦੇਂਦੀਆਂ ਕਿਵੇਂ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਸਾਰਾ ਜਹਾਨ ਦੇਖਦੀਆਂ ਹਨ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
10 ਦਸੰਬਰ, 2017:
ਇਹ ਜੋ ਤੇਰੇ ਸਵਾਲ ਨੇ..
ਇਹ ਮੇਰੇ ਵੀ ਖਿਆਲ ਨੇ..
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
7 ਦਸੰਬਰ, 2017:
ਪਤਾ ਕਿਓਂ ਹਾਰ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ, ਸਭ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਤੇ ਲੋਕ ਪੈਰ ਰੱਖ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਹਾਸਾ ਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਹੈ ਕੀ ਵਾਰ ਵਾਰ ਦੋਹਰਾਉਂਦੀ ਹਾਂ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
6 ਦਸੰਬਰ, 2017:
ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਵਿੱਚ ਨਾ ਰਹਿ ਸਜਣਾ, ਅਸੀਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਜਣਾ।ਮਾਸੂਮ ਨਿਸਵਾਰਥ ਪਿਆਰ ਦੇ ਭਿਖਾਰੀ ਹਾਂ, ਸ਼ਾਹੂਕਾਰ ਨਹੀਂ ਬਸ ਲਿਖਾਰੀ ਹਾਂ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
29 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਸਿਰ੍ਹਾਣੇ ਦੇ ਕੋਨਿਆਂ ਨੂੰ ਫੜ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੁਕਾਉਂਦੀ, ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਦੱਬੀਆਂ ਤੇ ਗੂੰਗੀਆਂ, ਉਹ ਚੀਕਾਂ ਚੀਕਦੀ ਜਿਸਦੀ ਕੋਈ ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ।ਪਹਾੜਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਜਵਾਲਾ ਮੁਖੀ ਵਗਦੇ ਨੇ, ਪਹਾੜ ਬਣਨਾ ਸੌਖਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਅੱਜ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੱਥਰ ਬਣਨਾ ਬਹੁਤ ਸੌਖਾ ਹੈ।ਮਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਜ਼ਮੀਰਾਂ ਨੂੰ ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ ਮਿਲਦੇ, ਅੱਜ ਮੰਜ਼ਿਲ ਧੁੰਦਲੀ ਹੈ।ਕਹਿ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਮੰਜ਼ਿਲ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਦਾ ਵੀ। ਫੇਰ ਸੋਚ ਦੀ ਹਾਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਔਰਤਾਂ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਹੌਂਸਲਾ ਦੇਂਦੀਆਂ ਨੇ ਕਿਤੇ ਹਾਰ ਮਨਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵੀ ਜ਼ਮੀਰ ਟੁੱਟਣ ਦੀ ਕਿਤੇ ਗ਼ੁਨਾਹਗਾਰ ਨਾ ਬਣਜਾਵਾਂ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
23 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਲਿੱਖਣ ਦਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਲਮ ਦਾ ਹਉਕਾ ਭਰਦਾ ਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਕੋਰਾ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਇਲਜ਼ਾਮ ਜਰਦਾ ਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਾਲਾ ਜਜ਼ਬਾਤ ਮਰਦਾ ਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
21 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਦੂਸਰਿਆਂ ਲਈ ਜਿਊਣਾ ਸਿੱਖ ਰਹੀ ਹਾਂ, ਆਪਣਾ ਆਪ ਗਵਾਉਣਾ ਸਿੱਖ ਰਹੀ ਹਾਂ।ਸਿੱਖ ਰਹੀ ਹਾਂ ਚਹਿਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ, ਕਿਸਮਤ ਅੱਗੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾਉਣਾ ਸਿੱਖ ਰਹੀ ਹਾਂ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
20 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਨੂੰ ਜਬਰੀ ਰੋਕਣਗੇ ਉਹੀ ਲੋਕ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਲਿਖਣ ਲਈ ਅੱਜ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।ਕਲਮ ਤੋੜ ਦੇਣਗੇ, ਜਾਂ ਖ਼ੁਦ ਟੁੱਟਜਾਣਗੇ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਕੋਲ ਲਿਖਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਹੈ, ਪਰ ਦਿਮਾਗ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਅਜੇ ਉਮਰ ਹੋ ਲੈਣਦੇ।ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕੀ ਸਵਾਸ ਕਿੰਨੇ ਨੇ ? ਕੀ ਪਤਾ ਉਮਰ ਉਡੀਕਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਵੀ ਹੈ ਕੀ ਨਹੀਂ? ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਬੋਝ ਰੱਖਕੇ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ।ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਕੋਲ ਲਿਖਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਹੈ, ਪਰ ਦਿਮਾਗ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜੇ ਲਿਖੇਂਗੀ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤਾ ਨਾਤਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜਾ ਬਚੇ ਤੇ ਕਿਹੜਾ ਨਾ।ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਕੋਲ ਲਿਖਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਹੈ, ਪਰ ਦਿਮਾਗ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿੰਨਾ ਸੱਚ ਲਿਖਣ ਦੀ ਦਲੇਰੀ ਹੈ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ? ਤੇ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਸੱਚ ਲਿਖਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਤੇ ਆਪ ਕੁਲਹਾੜੀ ਮਾਰ ਲੈਣਾ ਤੇ ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਸੱਚ ਜੋ ਉਸਦੀ ਨਿੱਜੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਣ।ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਖੁੱਲ ਕੇ ਜਿਊਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਮਨ ਹੈ ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਬੋਲਦੀ ਰਹੇ, ਹੱਸਦੀ ਰਹੇ , ਰੋਂਦੀ ਰਹੇ , ਚੀਕਦੀ ਚਿੱਲਾਉਂਦੀ ਰਹੇ ਤੇ ਜੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਫੋੜੇ ਤੇ ਮਲਮ ਲਾਸਕੇ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਲਾਉਂਦੀ ਰਹੇ।ਤੁਹਾਡੇ ਪੜ੍ਹ ਦੇ ਪੜ੍ਹ ਦੇ ਸ਼ਇਦ ਕਿਤਾਬ ਬਣਜਾਵੇ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗਹਿਰਾਈਆਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਕੇ ਦੇਖੋ, ਬੜੇ ਮਾਸੂਮਾਂ ਦੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਅਸੀਸਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਮੇਰੀ ਕਲਮ ਤੋਂ .. ਦਿਲ ਦੁਖਾਉਣ ਵਾਲੇ ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ.. ਹਾਲ-ਏ- ਦਿਲ
ਜਿਵੇਂ ਧੁੱਪ ਨੇ ਅੱਖ ਚੀਰੀ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਵੀ ਫ਼ਕੀਰੀ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਲਕੀਰੀ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਖੁੱਸੀ ਹੋਈ ਜਗੀਰੀ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਰਾਜ਼ ਕੋਈ ਖੁਲ੍ਹਿਆ ਹੋਵੇ
ਅੱਥਰੂ ਟੁੱਟਕੇ ਡੁੱਲਿਆ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਫੋੜਾ ਕੋਈ ਫੁੱਲਿਆ ਹੋਵੇ
ਅਦਮੋਇਆ ਭਿਖ਼ਾਰੀ ਰੁਲਿਆ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਕੋਹੜ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲਾਸ਼ ਹੋਵੇ
ਖਿੰਡੀ ਹੋਈ ਕੋਈ ਤਾਸ਼ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਕੜਵਾਹਟ ਦੀ ਹੀ ਚਾਸ਼ ਹੋਵੇ
ਕਿਸੇ ਗੁੰਮ ਹੋਏ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਰਾਜਾ ਬਣਿਆ ਰੰਕ ਹੋਵੇ
ਕਿਸੇ ਮੱਥੇ ਮੜ੍ਹਿਆ ਕਲੰਕ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਖਿੰਡਰਿਆ ਹੋਇਆ ਪੰਖ ਹੋਵੇ
ਬਿਨਾਂ ਮੋਤੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ੰਖ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਰੂਹ ਨੂੰ ਰੂਹ ਹੀ ਛੱਡ ਗਈ ਹੋਵੇ
ਦੁੱਖਦੀ ਕੋਈ ਰ਼ਗ ਹੀ ਵੱਢ ਲਈ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਪੀੜ ਕੋਈ ਨਵੀਂ ਸੱਦ ਲਈ ਹੋਵੇ
ਅੱਖੀਆਂ ਨੇ ਲਹੂ ਦੀ ਧਾਰ ਕੱਢ ਲਈ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਹਰ ਪਾਸੇ ਹੀ ਸੋਕਾ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਜਿਉਂਣ ਦਾ ਨਾ ਮੌਕਾ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਮਰਿਆ ਹੋਇਆ ਕੋਈ ਧੋਖਾ ਹੋਵੇ
ਚੀਕਦਾ ਕੋਈ ਹੋਕਾ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਪੈਰ ਥੱਲੇ ਕੋਈ ਮਿੱਧਿਆ ਕੀੜਾ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਪਾਟਾ ਪੁਰਾਣਾ ਲੀੜਾ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਖ਼ਤਮ ਕਰਨ ਦਾ ਬੀੜਾ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਵੱਧਦੀ ਜਾਂਦੀ ਪੀੜਾ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਸੀਨੇ ਤਲਵਾਰ ਆਰ ਪਾਰ ਹੋਵੇ
ਅਰਥੀ ਚੁੱਕਣ ਨੂੰ ਵੀਨਾ ਬੰਦੇ ਚਾਰ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਜਿੱਤੇ ਹੋਏ ਦੀ ਹਾਰ ਹੋਵੇ
ਕਿਸੇ ਮਾੜੀ ਠੰਡ ਦੀ ਠਾਰ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਫ਼ਨੀਅਰ ਦਾ ਜ਼ਹਿਰ ਹੋਵੇ
ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਰਾਤ ਦਾ ਕਹਿਰ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਮਹਾਂ ਮਾਰੀ ਦੀ ਲਹਿਰ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਤਸੀਹਿਆਂ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਟੁੱਟਿਆ ਕੱਚ ਚੂਰ ਹੋਵੇ
ਕਿਸੇ ਅਣਜਾਣ ਦੀ ਘੂਰ ਹੋਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਚੋਟੀ ਦਾ ਗਰੂਰ ਹੋਵੇ
ਕੋਈ ਬੇਬੱਸ ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਹੋਵੇ
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
19 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਨੂੰ ਲਲਕਾਰ ਰਹੇ ਸੀ, ਪੱਥਰ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
10 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਲੋਕ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ, ਇੰਨਾ ਜਨੂੰਨ ਕਿਓਂ ?? “ਤੇਰੀ ਬਹੁਤ ਮਦਦ ਕੀਤੀ” ਕਹਿਣ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਉਣਾ, ਵੱਢ ਵੱਢ ਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
9 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਚੱਲ ਫੇਰ ਛੇੜ ਕੋਈ ਜ਼ਖ਼ਮ ਮੇਰਾ, ਮੈਂ ਫੇਰ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵੰਡਣ ਨਿਕਲ਼ਾਂ ਅੱਜ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
9 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦੀਆਂ ਵਧੀਕੀਆਂ, ਲੱਖ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਭਿੱਜ ਲਵਾਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਵਾਂਗ, ਰੋਜ਼ ਨਵੇਂ ਰਾਹ ਵੱਗਦੀ ਹਾਂ।
ਘੁੱਪ ਹਨ੍ਹੇਰਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਮੁੱਕਦੀ ਮੋਮਬੱਤੀ ਵਾਂਗ ਜੱਗਦੀ ਹਾਂ ।
ਦੁੱਖ ਭਰੀਆਂ ਕਿਆਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾ, ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਫੱਬਦੀ ਹਾਂ।
ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਆਪਣੇ ਹਾਸੇ ਲੱਭਦੀ ਹਾਂ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
8 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਪੈਰ ਤੇਰੇ ਦੁਖਦੇ,
ਤੇ ਪੀੜ ਮੈਨੂੰ ਹੋ ਰਹੀ ।
ਵੇਖ ਤੇਰੇ ਚੀਰੇ
ਹੈ ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਰੋ ਰਹੀ ।
ਠਰਦੀਆਂ ਨੇ ਉਂਗਲਾਂ
ਲਾਲ ਹੋ ਜਦ ਸੁੱਜਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਦਰਦ ਵੀ
ਨਾਲ ਨਾਲ ਬੁਝਦੀਆਂ ਨੇ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
1 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਬੇ-ਮੇਚ ਮੈਲੇ ਘਸੇਲੇ ਕੱਪੜੇ, ਨੰਗੇ ਪੈਰ, ਠੇਡੇ ਲੱਗੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ਖਮੀ ਉਂਗਲਾਂ, ਟੁੱਟੀਆਂ ਰੋਂਦੀਆਂ ਚੱਪਲਾਂ, ਵੱਢ ਵੱਢ ਖਾਂਦੀਆਂ ਰਬੜ ਦੀਆਂ ਜੁੱਤੀਆਂ, ਅਣਵਾਹੇ ਵਾਲ, ਅਣਧੋਤੇ ਮੂੰਹ ਅਤੇ ਸਕੂਨ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਉਡੀਕਦਾ ਬਚਪਨ - ਕਿਸੇ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕੀਤੇ ਸਕੂਲ ਦੀ, ਇਹ ਵੀ ਝਾਤੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਮਨੀਸ਼ਾ ਦੇ ਸਕੂਲ ਜਦ ਬੂਟ ਵੰਡਣ ਗਏ ਤਾਂ ਇਹ ਪਿਆਰੀ ਬੱਚੀ ਉਸ ਦਿਨ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਸਕੂਲ ਆਈ ਸੀ। ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਪੈਰ ਕੋਈ ਅਣਜਾਣ ਪੀੜ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਸਹਿ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਮਨੀਸ਼ਾ ਹਨ ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਹੀਆਂ ਨੇ, ਪੈਰਾਂ ਲਈ ਸਕੂਨ ਭਾਲ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਮਨੀਸ਼ਾ ਨੂੰ ਬੂਟ ਪਾਉਣ ਲਈ ਜਦ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬਿਠਾਇਆ ਤਾਂ ਪੈਰ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਭਰੇ ਸਨ। ਬੁਟਾਰੀ ਸਟੇਸ਼ਨ ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਬੂਟ ਵੰਡ ਮੁਹਿੰਮ ਦੌਰਾਨ ਸਿਰਫ ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕਹਿਣ ਤੇ ਹੀ ਇਸ ਸਕੂਲ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕ ਬਲਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬੱਚੀ ਮਨੀਸ਼ਾ ਦੇ ਪੈਰ ਧੁਆ ਦਿੱਤੇ। ਬੱਚੀ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਬੂਟ ਪਵਾ ਕੇ, ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਨਸੀਬ ਹੋ ਗਈ , ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸਮਝਦੀ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਬੇਨਤੀ ਹੈ, ਆਓ ਪਿਆਰ ਦੇ ਤਾਰੇ ਨਾਲ ਤਾਰਾ ਰੁਸ਼ਨਾਈਏ ਤੇ ਮਦਦ ਦੇ ਦੀਵੇ ਨਾਲ ਦੀਵਾ ਜਗਾਈਏ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
1 ਨਵੰਬਰ, 2017:
ਲੋਕ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਤੂੰ ਬਦਲ ਗਈ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਬੋਲੇ ਹੋਏ ਦਿਲ ਚੁਭਵੇਂ ਸ਼ਬਦ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੇ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਬਦਲ ਗਈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
29 ਅਕਤੂਬਰ, 2017:
ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਹੈ, ਹਰ ਪਿਆਰੀ ਬੇਟੀ ਨੂੰ, ਆਓ ਰਲ ਮਿਲ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਸਤਿਕਾਰ ਭਰਿਆ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜੀਏ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
28 ਅਕਤੂਬਰ, 2017:
ਫਿਕਰਾਂ ਭਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀਏ, ਮੈਂ ਵਾਰੇ ਜਾਵਾਂ ਅੱਜ ਫੇਰ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
24 ਅਕਤੂਬਰ, 2017:
ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਬਣ ਗਈਆਂ ਹਨ ਮੁਸਕਰਾਹਟਾਂ। ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੁਣ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ। ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਣਦੇ, ਅਤੇ ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਬਣਾਏ, ਪਰ ਜਿਹੜਾ ਮੁੜ ਤੋਂ ਇਨਸਾਨੀਯਤ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਸਾਡਾ ਸਭ ਨਾਲ ਹੈ, ਉਹ ਤੇ ਅਸੀਂ ਨਿਭਾਉਣਾ ਸਿੱਖਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਸਮਾਜ ਇਨਸਾਨ ਨੇ ਸਿਰਜਿਆ, ਸਮਾਜਿਕ ਵੰਡਾਂ ਵੀ , ਇਨਸਾਨ ਤੋਂ ਵੀ ਗ਼ਲਤੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ। ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨੂੰ ਨਿਭਾਉਣਾ ਸਾਡਾ ਪਹਿਲਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ, ਪਹਿਲਾ ਧਰਮ ਹੈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
22 ਅਕਤੂਬਰ, 2017:
ਦੂਰ ਕਰਦੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਇਸ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਤੋਂ, ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਅਜੇ ਕਦੀ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲੇ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੇ ਰਾਹ ਕੰਢੇਆਲੇ ਨੇ, ਸੁਫਨੇ ਲਹੂ-ਲੁਹਾਣ, ਪਰ ਜਨੂੰਨ ਭਰਪੂਰ ਹੈ ।
ਮਨਦੀਪ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ
21 ਅਕਤੂਬਰ, 2017: